Skip to content

Instantly share code, notes, and snippets.

@decretist
Last active December 23, 2015 23:59
Show Gist options
  • Save decretist/6714256 to your computer and use it in GitHub Desktop.
Save decretist/6714256 to your computer and use it in GitHub Desktop.
Simple parser for Timothy Reuter's OCP-format e-text of Gratian's Decretum.

6714256

edF.txt 2192,2194:

    <4 7> -[C. VII.]+ <T R> Ait enim Gregorius I., -[lib. VII. reg. epist. 112.]+
    Siagrio Episcopo Augustodunensi:
    <T T> ...

edF.txt 10695,10697:

    <4 29> -C. XXIX.+ <T R> Inconsultis legatis inperatoris Adrianus -[II.]+
    ad pontificatum eligitur.
    <T T> ...
This file has been truncated, but you can view the full file.
<1 D><S 1><L 1>
-CONCORDIA
DISCORDANTIUM CANONUM
AC PRIMUM
DE IURE
NATURAE ET CONSTITUTIONIS+
<2 1> -DISTINCTIO PRIMA.+
-GRATIANUS.+
<T A> Humanum genus duobus regitur, naturali uidelicet iure et
moribus. Ius naturae est, quod in lege et euangelio continetur,
quo quisque iubetur alii facere, quod sibi uult fieri, et prohibetur
alii inferre, quod sibi nolit fieri. Unde Christus in euangelio:
"Omnia quecunque uultis ut faciant uobis homines, et uos eadem
facite illis. Haec est enim lex et prophetae."
Hinc Ysidorus in V. libro Ethimologiarum -[c. 2.]+ ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Diuinae leges natura, humanae moribus constant.
<T T> Omnes leges aut diuinae sunt, aut humanae. Diuinae
natura, humanae moribus constant, ideoque he discrepant,
quoniam aliae aliis gentibus placent. -@. 1.+ Fas lex diuina
est: ius lex humana. Transire per agrum alienum, fas est,
ius non est.
<T P> -Gratianus.+ Ex uerbis huius auctoritatis euidenter datur
intelligi, in quo differant inter se lex diuina et humana, cum
omne quod fas est, nomine diuinae uel naturalis legis accipiatur,
nomine uero legis humanae mores iure conscripti et traditi
intelligantur. -@. 1.+ Est autem ius generale nomen, multas sub
se continens species.
Unde in eodem libro -[Etymolog. c. 3.]+ Ysidorus ait:
<4 2> -C. II.+ <T R> Ius genus, lex species eius est.
<T T> Ius generale nomen est; lex autem iuris est species.
Ius autem est dictum, quia iustum est. Omne autem ius
legibus et moribus constat.
<4 3> -C. III.+ <T R> Quid sit lex.
-[Isidor. eod. cap. 3.]+
<T T> Lex est constitutio scripta.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Quid sit mos.
-[Isidor. eod. cap. 3. et lib. II. c. 10.]+
<T T> Mos autem est longa consuetudo, de moribus tracta
tantumdem.
<S 2><L 1> -2+
<4 5> -C. V.+ <T R> Quid sit consuetudo.
-[Isidor. eod. cap. 3. et lib. II. c. 10.]+
<T T> Consuetudo autem est ius quoddam moribus institutum,
quod pro lege suscipitur, cum deficit lex. -@. 1.+ Nec
differt, an scriptura, an ratione consistat, quoniam et
legem ratio commendat. -@. 2.+ Porro si ratione lex constat,
lex erit omne, iam quod ratione constiterit, dumtaxat quod
religioni congruat, quod disciplinae conueniat, quod
saluti proficiat. -@. 3.+ Vocatur autem consuetudo, quia in
communi est usu.
<T P> -Gratianus.+ Cum itaque dicitur: "non differt, utrum consuetudo
scriptura, uel ratione consistat," apparet, quod consuetudo
partim est redacta in scriptis, partim moribus tantum
utentium est reseruata. Quae in scriptis redacta est, constitutio
siue ius uocatur; quae uero in scriptis redacta non est, generali
nomine, consuetudo uidelicet, appellatur.
-@. 1.+ Est et alia diuisio iuris, ut in eodem libro -[V. c. 4.]+
testatur Ysidorus ita dicens:
<4 6> -C. VI.+ <T R> Que sint species iuris.
-[Isidor. eod. c. 4.]+
<T T> Ius aut naturale est, aut ciuile, aut gentium.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Quid sit ius naturale.
-[Isidor. eod. c. 4.]+
<T T> Ius naturale est commune omnium nationum, eo quod
ubique instinctu naturae, non constitutione aliqua habetur,
ut uiri et feminae coniunctio, liberorum successio et
educatio, communis omnium possessio et omnium una libertas,
acquisitio eorum, quae celo, terra marique capiuntur;
item depositae rei uel commendatae pecuniae restitutio,
uiolentiae per uim repulsio. -@. 1.+ Nam hoc, aut si quid
huic simile est, numquam iniustum, sed naturale equumque
habetur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Quid sit ius ciuile.
-[Isidor. eod. c. 5.]+
<T T> Ius ciuile est, quod quisque populus uel ciuitas
sibi proprium diuina humanaque causa constituit.
<S 3><L 1> -3+
<4 9> -C. IX.+ <T R> Quid sit ius gentium.
-[Isidor. eod. c. 6.]+
<T T> Ius gentium est sedium occupatio, edificatio, munitio,
bella, captiuitates, seruitutes, postliminia, federa pacis,
induciae, legatorum non uiolandorum religio, conubia inter
alienigenas prohibita. -@. 1.+ Hoc inde ius gentium
appellatur, quia eo iure omnes fere gentes utuntur.
<4 10> -C. X.+ <T R> Quid sit ius militare.
-[Isidor. eod. c. 7.]+
<T T> Ius militare est belli inferendi solempnitates, federis
faciendi nexus, signo dato egressio in hostem uel commissio;
item signo dato receptio; item flagitii militaris disciplina,
si locus deseratur; item stipendiorum modus, dignitatum
gradus, premiorum honor, ueluti cum corona uel
torques donantur; item predae decisio, et pro personarum
qualitatibus et laboribus iusta diuisio, ac principis porcio.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Quid sit ius publicum.
-[Isidor. eod. c. 8.]+
<T T> Ius publicum est in sacris et sacerdotibus et magistratibus.
-+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Quid sit ius Quiritum.
-[Isidor. eod. c. 9.]+
<T T> Ius Quiritum est proprie Romanorum, quod nulli tenent,
nisi Quirites, id est Romani. -@. 1.+ In quo agitur de legitimis
hereditatibus, de curationibus, de tutelis, de usucapionibus,
quae iura apud nullum alium populum repperiuntur,
sed propria sunt Romanorum, et in eos solos constituta.
<1 D><S 3><L 28>
<2 2> -DISTINCTIO II.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Constat autem ius Quiritum ex legibus et plebisscitis
et senatusconsultis et constitutionibus principum et
edictis siue prudentum responsis.
<4 1> -C. I.+ <T R> Quid sit lex.
-[Isidor. Etym. lib. V. c. 10. et l. II. c. 10.]+
<T T> Lex est constitutio populi, qua maiores natu simul cum
plebibus aliquid sanxerunt.
<4 2> -C. II.+ <T R> Quid plebisscitum.
-[Isidor. eod. c. 11.]+
<T T> Plebisscita sunt, quae plebes tantum constituunt: et
uocantur plebisscita, quod ea plebs sciat, uel quod sciscitatur
et rogat, ut fiat.
<4 3> -C. III.+ <T R> Quid senatusconsultum.
-[Isidor. eod. c. 12.]+
<T T> Senatusconsultum est, quod tantum senatores populis
consulendo decernunt.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Quid constitutio uel edictum.
-[Isidor. eod. c. 13.]+
<T T> Constitutio uel edictum est, quod rex uel imperator
constituit uel edidit.
<S 4><L 1> -4+
<4 5> -C. V.+ <T R> Que sint responsa prudentum.
-[Isidor. eod. c. 14.]+
<T T> Responsa prudentum sunt que iurisconsulti respondere
dicuntur consulentibus: unde responsa Pauli dicta sunt.
Fuerunt enim quidam prudentes et arbitri equitatis, qui
institutiones ciuilis iuris compositas ediderunt, quibus
dissidentium lites contentionesque sopirent.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Que sint tribuniciae leges uel consulares.
-[Isidor. eod. c. 15.]+
<T T> -II. Pars.+ Quedam etiam leges dicuntur ab his, qui
condiderunt, ut consulares, tribuniciae, Iuliae, Corneliae.
Nam et sub Octauiano Cesare suffecti consules Papius
et Pompeius legem tulerunt, que a nominibus eorum
appellatur Papia Pompeia, continens patrum premia pro
suscipiendis liberis. Sub eodem quoque imperatore Falcidius
tribunus plebis legem fecit, ne quis plus extraneis
testamento legaret, quam ut quarta pars superesset heredibus,
ex cuius nomine lex Falcidia nominata est.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Quid sit lex satyra.
-[Isidor. eod. c. 16.]+
<T T> Satyra uero lex est, que de pluribus simul rebus
eloquitur, dicta a copia rerum et quasi a saturitate:
unde et satyram scribere est poemata uaria condere, ut
Oratii, Iuuenalis et Persii.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Que sint Rodiae leges.
-[Isidor. eod. c. 17.]+
<T T> Rodiae leges naualium commerciorum sunt, ab insula
Rodo cognominatae, in qua antiquitus mercatorum usus
fuit.
<1 D><S 4><L 30>
<2 3> -DISTINCTIO III.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Omnes he species secularium legum partes sunt.
Sed quia constitutio alia est ciuilis, alia ecclesiastica: ciuilis
uero forense uel ciuile ius appellatur, quo nomine ecclesiastica
constitutio appellatur, uideamus. -@. 1.+ Ecclesiastica constitutio
nomine canonis censetur. Quid autem canon sit Ysidorus in
libro VI. Ethimologiarum -[c. 16.]+ declarat dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Quid sit canon.
<T T> Canon grece, latine regula nuncupatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Unde regula dicatur.
-[Isidor. eod. c. 16.]+
<T T> Regula dicta est eo quod recte ducit, nec aliquando
aliorsum trahit. Alii dixerunt regulam dictam, uel quod
regat, uel normam recte uiuendi prebeat, uel quod distortum
prauumque est corrigat.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Porro canonum alii sunt decreta
Pontificum, alii statuta conciliorum. Conciliorum uero alia sunt
uniuersalia, alia prouincialia. Prouincialium alia celebrantur
auctoritate Romani Pontificis, presente uidelicet legato sanctae
Romanae ecclesiae; alia uero auctoritate patriarcharum, uel
<S 5><L 1> -5+
primatum, uel metropolitanorum eiusdem prouinciae. Hec
quidem de generalibus regulis intelligenda sunt.
-@. 1.+ Sunt autem quedam priuatae leges, tam ecclesiasticae
quam seculares, que priuilegia appellantur. De quibus
in V. libro Ethimologiarum -[cap. 18.]+ Ysidorus ait:
<4 3> -C. III.+ <T R> Quid sit priuilegium.
<T T> Priuilegia sunt leges priuatorum, quasi priuatae leges.
Nam priuilegium inde dictum est, quod in priuato feratur.
-III. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Officium uero secularium siue
ecclesiasticarum legum est, precipere quod necesse est fieri,
prohibere quod malum est fieri; permittere uel licita, ut premium
petere, uel quedam illicita, ut dare libellum repudii, ne
fiant grauiora. Unde in eodem libro -[C. 19.]+ Ysidorus scribit dicens:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Quid sit officium legum.
<T T> Omnis autem lex aut permittit aliquid, ut: uir fortis
petat premium; aut uetat, ut: sacrarum uirginum nuptias
nulli petere liceat: aut punit, ut: qui cedem fecerit, capite
plectatur; eius enim premio aut pena uita moderatur
humana; aut precipit, ut: "Dilige Dominum Deum
tuum."
<1 D><S 5><L 21>
<2 4> -DISTINCTIO IV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Causa uero constitutionis legum est humanam
cohercere audaciam et nocendi facultatem refrenare, sicut in eodem
libro -[V. c. 20.]+ Ysidorus testatur dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Quare leges sint factae.
<T T> Factae sunt autem leges, ut earum metu humana coherceatur
audacia, tutaque sit inter improbos inocentia, et
in ipsis improbis formidato supplicio refrenetur nocendi
facultas.
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Preterea in ipsa constitutione legum
maxime qualitas constituendarum est obseruanda, ut contineant
in se honestatem, iustitiam, possibilitatem, conuenientiam et
cetera, quae in eodem libro Ysidorus -[c. 21.]+ enumerat dicens:
<4 2> -C. II.+ <T R> Qualis debeat esse lex.
<T T> Erit autem lex honesta, iusta, possibilis, secundum naturam,
secundum consuetudinem patriae, loco temporique
conueniens, necessaria, utilis, manifesta quoque, ne aliquid
per obscuritatem inconueniens contineat, nullo priuato
commodo, sed pro communi utilitate ciuium conscripta.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ideo autem in ipsa constitutione ista
consideranda sunt, quia cum leges institutae fuerint, non erit
liberum iudicare de ipsis, sed oportebit iudicare secundum ipsas.
Unde Augustinus ait in libro de uera religione: -[C. 31.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> De legibus tunc est iudicandum, cum instituuntur,
non cum institutae fuerint.
<T T> In istis temporalibus legibus, quamquam de his homines
iudicent, cum eas instituunt, tamen cum fuerint institutae
<S 6><L 1> -6+
et firmatae, non licebit iudici de ipsis iudicare, sed
secundum ipsas.
<T P> -Gratianus.+ Leges instituuntur, cum promulgantur, firmantur,
cum moribus utentium approbantur. Sicut enim moribus
utentium in contrarium nonnullae leges hodie abrogatae sunt,
ita moribus utentium ipsae leges confirmantur. Unde illud Thelesphori
Papae (quo decreuit, ut clerici generaliter a quinquagesima
a carnibus et deliciis ieiunent) quia moribus utentium
approbatum non est, aliter agentes transgressionis reos non arguit.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Septem ebdomadibus a carne et deliciis ante
pascha clerici abstineant.
<T I> Thelesphorus Romae urbis Archiepiscopus omnibus
Episcopis. -[epist. un.]+
<T T> Statuimus, ut septem ebdomadas ante sanctum
pascha omnes clerici in sortem Domini uocati a carne
ieiunent: quia sicut discreta debet esse uita clericorum a
laicorum conuersatione, ita et in ieiunio debet fieri discretio.
Has ergo septem ebdomadas omnes clerici a
carne et deliciis ieiunent, et ymnis et uigiliis atque orationibus
inherere die noctuque studeant.
<4 5> -C. V.+ <T R> Septimam ebdomadam Thelesphorus quadragesimae
addit.
<T I> Item Ambrosius in libro sermonum.
<T T> Quadragesima sex septimanas habet, cui addidit Thelesphorus
Pontifex septimam ebdomadam, et uocatum est
hoc tempus quinquagesima.
<T P> -Gratian.+ Quod similiter de eo capitulo est intelligendum,
quod B. Gregorius -[I.]+ Augustino Anglorum Episcopo
scribit dicens:
<4 6> -C. VI.+ <T R> A quinquagesima ieiunandi propositum sumant,
quos ecclesiastici gradus dignitas exornat.
<T T> Denique sacerdotes et diaconi et reliqui, quos dignitas
ecclesiastici gradus exornat, a quinquagesima propositum
ieiunandi suscipiant, quo et aliquid ad pensum sanctae
institutionis adiiciant, et eorum, qui in laicali ordine consistunt,
obseruantiam sicut loco, ita religione precellant.
-@. 1.+ De ipsa uero die dominica hesitamus, quidnam dicendum
sit, cum omnes laici et seculares illa die plus solito
ceteris diebus accuratius cibos carnium appetant, et nisi noua
quadam auiditate usque ad medias noctes se ingurgitent,
non aliter se huius sacri temporis obseruationem suscipere
putant; quod utique non rationi, sed uoluptati, imo cuidam
mentis cecitati asscribendum est, unde nec a tali consuetudine
auerti possunt; et ideo cum uenia suo ingenio relinquendi
sunt, ne forte peiores existant, si a tali consuetudine
prohibeantur. Ut enim ait Salomon: "Qui multum emungit,
elicit sanguinem." <T I> Et post pauca. <T T> -@. 2.+ Par autem est, ut
quibus diebus a carne animalium abstinemus, ab omnibus
quoque, quae sementiuam trahunt originem carnis, ieiunemus,
a lacte uidelicet, caseo et ouis. <T I> Et post pauca. <T T> -@. 3.+ Ceterum
piscium esus ita Christiano relinquitur, ut ei infirmitatis
<S 7><L 1> -7+
solatium, non luxuriae pariat incendium. Denique
qui a carne abstinet, nequaquam sumptuosiora marinarum
beluarum conuiuia preparet. -@. 4.+ Vinum quoque
ita bibere permittimur, ut ebrietates omnino fugiamus;
alioquin restat, ut omnia, quae corpori libent, similiter
faciamus.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Hec etsi legibus constituta sunt,
tamen quia communi usu approbata non sunt, se non obseruantes
transgressionis reos non arguunt; alioquin his non obedientes
proprio priuarentur honore, cum illi, qui sacris nesciunt
obedire canonibus, penitus officio iubeantur carere suscepto;
nisi forte quis dicat, hec non decernendo esse statuta,
sed exhortando conscripta. Decretum uero necessitatem facit,
exhortatio autem liberam uoluntatem excitat.
<1 D><S 7><L 15>
<2 5> -DISTINCTIO V.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Hec, que de priuilegiis et ceteris infra positis
scripta sunt, tam secularibus quam ecclesiasticis legibus
conueniunt. Nunc ad differentiam naturalis iuris et ceterorum
reuertamur. -@. 1.+ Naturale ius inter omnia primatum obtinet
et tempore et dignitate. Cepit enim ab exordio rationalis
creaturae, nec uariatur tempore, sed immutabile permanet.
-@. 2.+ Sed cum naturale ius lege et euangelio supra dicatur
esse comprehensum, quedam autem contraria his, que in lege
statuta sunt, nunc inueniantur concessa, non uidetur ius naturale
immutabile permanere. In lege namque precipiebatur:
"ut mulier si masculum pareret, quadraginta, si uero feminam,
octuaginta diebus a templi cessaret ingressu;" nunc autem statim
post partum ecclesiam ingredi non prohibetur. Item mulier, que
menstrua patitur, ex lege immunda reputabatur; nunc autem
nec, ecclesiam intrare nec sacrae communionis misteria percipere,
sicut illa, que parit, uel illud, quod gignitur, nec
statim post partum baptizari prohibetur.
Unde eidem Augustino Gregorius -[I.]+
scribit, dicens:
<4 1> -[C. I.+ <P 1> -PALEA.+
<T T> Cum enixa fuerit mulier, post quot dies intrare ecclesiam
debeat, testamenti ueteris preceptione didicisti: quia
pro masculo XXXIII., pro femina uero LXVI. diebus debet
abstinere; quod tamen sciendum, quia in misterio accipitur. -]+ <P 0>
<4 2> -C. II.+ <T R> Mulier in ipsa qua genuerit hora gratias actura
ecclesiam intrare non prohibetur.
-[Gregorius ibidem continenter.]+
<T T> Si mulier eadem hora, qua genuerit, actura gratias
intrat ecclesiam, nullo pondere peccati grauatur; uoluptas
<S 8><L 1> -8+
etenim carnis, non dolor in culpa est. In carnis autem commixtione
uoluptas est, in partu uero prolis gemitus.
Unde ipsi primae mulieri dicitur: "In doloribus paries."
Si itaque enixam mulierem prohibemus intrare ecclesiam,
ipsam ei penam in culpam uertimus.
<4 3> -C. III.+ <T R> Mulierem enixam, uel quod ab ea genitum
fuerit, eadem hora nihil prohibet baptizari.
<T I> Item. -[Idem ad eundem.]+
<T T> Baptizari autem uel enixam mulierem, uel hoc, quod
genuerit, si periculo mortis urgetur, uel ipsa hora eadem,
qua gignit uel, eadem, qua natum est id quod gignitur,
nullo modo prohibetur: ne, dum adhuc tempus ad prebendum
redemtionis misterium queritur, interueniente
paululum mora, inueniri non ualeat, qui redimatur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Antequam puer ablactetur, uel mater purificetur,
ad eius concubitum uir non accedat.
<T I> Item. -[Gregor. ibid. continenter.]+
<T T> Ad eius uero concubitum uir suus accedere non debet,
quousque qui gignitur ablactetur.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> Praua autem in coniugatorum moribus consuetudo
surrexit, ut mulieres filios quos gignunt, nutrire contemnant,
eosque aliis mulieribus ad nutriendum tradant; quod uidelicet
ex sola causa incontinentiae uidetur inuentum, quia
dum se continere nolunt, despiciunt lactare quos gignunt. -]+ <P 0>
<T T> Si autem filios suos ex praua consuetudine aliis ad
nutriendum tradunt, nisi purgationis tempus transierit,
uiris suis non debent admisceri: quippe et sine partus
causa cum in menstruis consuetis detinentur, uiris suis
misceri prohibentur, ita ut morte lex sacra feriat, si quis
uir ad menstruam mulierem accedat. -@. 1.+ Que tamen
mulier, dum consuetudinem menstruam patitur, prohiberi
ecclesiam intrare non ualet, quia ei naturae superfluitas in
culpam non debet reputari, et per hoc, quod inuita
patitur, iniustum est, ut ecclesiae priuetur ingressu.
Nouimus namque, quod mulier, que fluxum patiebatur,
sanguinis post tergum Domini humiliter ueniens uestimenti
eius fimbriam tetigit, atque ab ea statim infirmitas sua
recessit. Si ergo in fluxu sanguinis posita laudabiliter potuit
Domini uestimentum tangere, cur, que menstruam patitur
sanguinis, ei non liceat ecclesiam intrare? Si
enim ea bene presumsit, que uestimentum Domini in
languore posita tetigit, quod uni personae infirmanti conceditur,
cur non concedatur cunctis mulieribus, que naturae
suae uitio infirmantur? -@. 2.+ Sanctae autem communionis
<S 9><L 1> -9+
misterium in eisdem diebus percipere non debet
prohiberi. Si autem ex ueneratione magna percipere non
presumit, laudanda est; sed si perceperit, non est
iudicanda. Bonarum quippe mentium est, etiam ibi culpas
suas agnoscere, ubi culpa non est; quia sepe sine culpa
agitur, quod uenit ex culpa. Unde etiam cum esurimus,
sine culpa comedimus, quibus ex culpa primi hominis factum
est, ut esuriamus.
<1 D><S 9><L 9>
<2 6> -DISTINCTIO VI.+
-GRATIANUS.+
<T A> Quia uero de naturae superfluitate sermo cepit haberi, queritur,
an post illusionem, que per somnium accidere solet, corpus
Domini quilibet accipere ualeat, uel si sacerdos sit, sacra
misteria celebrare.
<T A> De his ita scribit B. Gregorius -[I.]+ Augustino Anglorum
Episcopo: -[resp. 11.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> De multiplici genere illusionis.
<T T> Testamentum ueteris legis hunc pollutum dicit,
nisi aqua lotus fuerit, eique usque ad uesperam intrare
ecclesiam non conceditur. Quod tamen aliter populus
spiritualis intelligens quasi per somnium eum illudi
reputat, qui temptatus immundicia ueris imaginibus in
cogitatione inquinatur. Sed lauandus est aqua, ut culpam
cogitationis lacrimis abluat, et nisi prius ignis tentationis
recesserit, reum se quasi usque ad uesperum cognoscat.
-@. 1.+ Sed est in eidem illusione necessaria ualde discretio,
qua subtiliter pensare debeat, ex qua re accidat menti
dormientis. Aliquando enim ex crapula, aliquando ex
naturae suae superfluitate aut infirmitate, aliquando ex
cogitatione contingit pollutio. -@. 2.+ Et quidem cum ex
naturae superfluitate uel infirmitate euenerit, omnimodo
hec illusio non est timenda, quia hanc animus nesciens
pertulisse magis dolendus est, quam fecisse. -@. 3.+ Cum
uero ultra modum appetitus gulae in sumendis alimentis
rapitur, atque idcirco humorum receptacula grauantur,
<S 10><L 1> -10+
habet exinde animus aliquem reatum, non tamen usque ad
prohibitionem sacri misterii percipiendi, uel missarum
sollempnia celebrandi, cum fortasse aut dies festus exigit, aut
exhibere ministerium pro eo, quod sacerdos alius
deest, ipsa necessitas compellit. Nam si adsunt alii,
qui implere ministerium ualeant, illusio per crapulam
facta a perceptione sacri misterii prohibere non debet, sed
ab immolatione sacri misterii, ut arbitror, abstinere debet
humiliter, si tamen dormientem turpi imaginatione
non concusserit. Nam sunt, quibus ita plerumque illusio
nascitur, ut eorum animus etiam in somno corporis positus
turpibus imaginationibus non fedetur. Qua in re unum ibi
ostenditur, ipsa mens rea non tunc, uel in suo iudicio
libera cum se etsi in dormientis corpore nihil meminit
uidisse, tamen in uigiliis corporis meminit se in ingluuiem
cecidisse. -@. 4.+ Sin uero ex turpi cogitatione uigilantis oritur
illusio in mente dormientis, patet animo reatus suus.
Videt enim, a qua radice inquinatio illa processerit, quia
quod cogitauit sciens, hoc pertulit nesciens.
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T R> Peccatum non dicitur perpetratum cogitatione
solum, sed delectatione et consensu.
<T T> Sed pensandum est, ipsa cogitatio utrum in suggestione,
in delectatione, uel (quod maius est) peccati consensu
acciderit. Tribus enim modis impletur omne peccatum,
uidelicet suggestione, delectatione, consensu: suggestio
quippe fit per diabolum, delectatio per carnem, consensus
per spiritum; quia et primo culpam serpens suggessit, Eua
uelut caro delectata est, Adam uelut spiritus consensit.
-@. 1.+ Et necessaria est magna discretio, ut inter suggestionem
delectationem et consensum iudex sui animus presideat.
Cum enim malignus spiritus peccatum suggerit in
mente, si nulla peccati delectatio sequatur, peccatum
omnimodo perpetratum non est; cum uero caro delectari
ceperit, tunc peccatum incipit nasci; si autem etiam ad
consensionem ex deliberatione descendit, tunc peccatum
cognoscitur perfici. In suggestione igitur peccati semen
<S 11><L 1> -11+
est, in delectatione fit nutrimentum, in consensu perfectio.
-@. 2.+ Et sepe contingit, ut hoc, quod malignus spiritus seminat
in cogitatione, caro in delectationem trahat, nec tamen
animus eidem delectationi consentiat. Et cum caro sine
anima delectari nequeat, ipse tamen animus carnis uoluptatibus
reluctans in delectatione carnali aliquo modo ligatur
inuitus, ut ei ex ratione contradicat, nec consentiat, et tamen
delectatione ligatus sit, sed ligatum se uehementer
ingemiscat. Unde et ille celestis exercitus precipuus
miles gemebat dicens: "Video aliam legem in membris
meis repugnantem legi mentis meae, et captiuum me ducentem
in lege peccati que est in membris meis." Si autem
captiuus erat, minime repugnabat: quapropter et
captiuus erat, et repugnabat. Igitur legi mentis eius lex,
que in membris est, repugnabat; si autem repugnabat,
captiuus non erat. Ecce itaque homo est (ut ita dixerim)
captiuus, et liber: liber ex iustitia, quam diligit; captiuus
ex delectatione, quam portat inuitus. -]+ <P 0>
<4 3> -C. III.+ <T R> Quando sit peccatum nocturnis imaginibus illudi.
<T I> Item Ysidorus Sententiarum libro. -[Lib. III. Sent.
de summo bono, cap. 6. (no. 13. 14.)]+
<T T> Non est peccatum, quando nolentes imaginibus nocturnis
illudimur; sed tunc est peccatum, si, antequam illudamur,
cogitationis affectibus preuenimur. Luxuriae
quippe imagines, quas in ueritate gessimus, sepe dormientibus
in animo apparent, sed innoxiae, si non concupiscendo
occurrunt. -@. 1.+ <T I> Item: <T T> Qui nocturna illusione polluitur,
quamuis extra memoriam turpium cogitationum sese persentiat
inquinatum, tamen hoc, ut tentaretur, culpae suae tribuat,
suamque immunditiam statim fletibus tergat.
<T P> -Gratian.+ His ita respondetur. In lege et euangelio
naturale ius continetur; non tamen quecunque in lege et euangelio
inueniuntur, naturali iuri coherere probantur. Sunt enim
in lege quedam moralia, ut: non occides et cetera,
quedam mistica, utpote sacrifitiorum precepta, et alia his
similia. Moralia mandata ad naturale ius spectant atque ideo
nullam mutabilitatem recepisse monstrantur. Mistica uero, quantum
ad superficiem, a naturali iure probantur aliena, quantam ad
moralem intelligentiam, inueniuntur sibi annexa; ac per hoc, etsi
secundum superficiem uideantur esse mutata, tamen secundum
moralem intelligentium mutabilitatem nescire probantur. -@. 1.+ Naturale
ergo ius ab exordio rationalis creaturae incipiens, ut supra
dictum est, manet immobile. Ius uero consuetudinis post naturalem
legem exordium habuit, ex quo homines conuenientes in unum
ceperunt simul habitare; quod ex eo tempore factum creditur, ex
quo Cain ciuitatem edificasse legitur, quod cum diluuio
propter hominum raritatem fere uideatur exstinctum, postea
postmodum a tempore Nemroth reparatum siue potius immutatum
existimatur, cum ipse simul cum aliis alios cepit opprimere;
alii sua imbecillitate eorum ditioni ceperunt esse subiecti,
unde legitur de eo: "Cepit Nemroth esse robustus
uenator coram Domino," id est hominum oppressor et exstinctor;
quos ad turrim edificandam allexit.
<S 12><L 1> -12+
<1 D><S 12><L 1>
<2 7> -DISTINCTIO VII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ius autem constitutionis cepit a iustificationibus,
quas Dominus tradidit Moisi dicens: "Si emeris seruum
ebreum etc."
Unde Ysidorus in libro V. Ethimologiarum -[c. 1.]+ ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> De conditoribus legum.
<T T> Moises gentis Hebreae primus omnium diuinas leges
sacris literis explicauit. Foroneus rex Grecis primus leges
iudiciaque constituit. Mercurius Trismegistus primus leges
Egiptiis tradidit. Solon primus leges Atheniensibus edidit.
Licurgus primus Lacedemoniis iura ex Apollinis
auctoritate confinxit. Numa Pompilius, qui Romulo successit
in regno, primus leges Romanis edidit. Deinde cum populus
seditiosos magistratus ferre non posset, decemuiros
legibus scribendis creauit, qui leges ex libris Solonis in latinum
sermonem translatas XII. tabulis exposuerunt.
<4 2> -C. II.+ <T R> Nomina eorum, qui leges XII. tabularum exposuerunt.
-[Isidor. ibidem continenter.]+
<T T> Fuerunt autem hi App. Claudius, Genutius, Sextius,
Veturius, Iulius, Manlius, Sulpitius, Curiatius, Romilius,
Posthumius. Hi decemuiri legum conscribendarum electi
sunt. Leges autem redigere in libris primus consul Pompeius
instituere uoluit, sed non perseuerauit obtrectatorum
metu. Deinde Cesar cepit id facere, sed ante interfectus
est. Paulatim autem antiquae leges uetustate atque incuria
obsoleuerunt, quarum etsi iam nullus est usus, notitia tamen
necessaria uidetur. Nouae a Constantino Cesare
ceperunt et reliquis succedentibus, erantque permixtae et
inordinatae. Postea Theodosius minor Augustus ad similitudinem
Gregoriani et Ermogeniani codicem factum constitutionum
a Constantini temporibus sub proprio cuiusque
imperatoris titulo disposuit, quem a suo nomine Theodosianum
uocauit.
<1 D><S 12><L 35>
<2 8> -DISTINCTIO VIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Differt etiam ius naturae a consuetudine et
constitutione. Nam iure naturae sunt omnia communia omnibus,
quod non solum inter eos seruatum creditur, de quibus legitur:
"Multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una, etc."
uerum etiam ex precedenti tempore a philosophis traditum
inuenitur. Unde apud Platonem illa ciuitas iustissime ordinata
traditur, in quia quisque proprios nescit affectus. Iure uero consuetudinis
uel constitutionis hoc meum est, illud uero alterius.
Unde Augustinus ait supra Iohannem: -[tract. VI. ad c. 1.
@. 25. Ioannis]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Iure diuino omnia sunt communia omnibus: iure
uero constitutionis hoc meum, illud alterius est.
<T T> Quo iure defendis uillas ecclesiae, diuino, an humano?
<S 13><L 1> -13+
Diuinum ius in scripturis diuinis habemus, humanum
in legibus regum. Unde quisque possidet, quod
possidet? Nonne iure humano? Nam iure diuino "Domini
est terra et plenitudo eius." Pauperes et diuites
Deus de uno limo fecit, et pauperes et diuites una terra
supportat. Iure ergo humano dicitur: hec uilla mea est,
hec domus mea est, hic seruus meus est. Iura autem
humana iura imperatorum sunt: quare? Quia ipsa iura humana
per imperatores et reges seculi Deus distribuit generi
humano. <T I> Item. <T T> -@. 1.+ Tolle iura imperatoris, et quis
audet dicere: hec uilla mea est, meus est iste seruus,
hec domus mea est? Si autem, teneantur ista ab
hominibus, regum iura fecerunt, uultis reticeamus leges,
ut gaudeatis? etc. <T I> Item. <T T> -@. 2.+ Relegantur leges,
ubi manifeste preceperunt imperatores, eos, qui preter
ecclesiae catholicae communionem usurpant sibi nomen
Christianum, nec uolunt in pace colere pacis auctorem,
nihil nomine ecclesiae audeant possidere. -@. 3.+ Sed dicitis
quid nobis et imperatori? Sed ut iam dixi, de iure
humano agitur. Apostolus uoluit seruiri regibus, uoluit
honorari reges, et dixit: "Regem reueremini." Noli
dicere, quid mihi et regi? Quid tibi ergo et possessioni?
Per iura regum possidentur possessiones. Dixisti, quid mihi
et regi? Noli dicere possessiones tuas, quia ipsa iura renuntiasti
humana, quibus possidentur possessiones.
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Dignitate uero ius naturale simpliciter
preualet consuetudini et constitutioni. Quecunque enim
uel moribus recepta sunt, uel scriptis comprehensa, si naturali
iuri fuerint aduersa, uana et irrita sunt habenda.
Unde Augustinus ait, libro II.: -[lib. III. Confessionum c.8]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Aduersus naturale ius nulli quicquam agere licet.
<T T> Que contra mores hominum sunt flagitia, pro morum
diuersitate sunt uitanda, ut pactum gentis inter se aut
consuetudine ciuitatis, uel lege firmatum, nulla ciuis aut
peregrini libidine uioletur. Turpis est enim omnis pars suo
uniuerso non congruens. -@. 1.+ Cum autem Deus aliquid
contra morem aut pactum quorumlibet iubet, etsi numquam
ibi factum est, faciendum est; et si omissum, instaurandum;
et si statutum non erat, instituendum est.
-@. 2.+ Si enim regi licet in ciuitate, cui regnat, iubere aliquid,
quod neque ante ipsum quisquam, nec ipse umquam
<S 14><L 1> -14+
iusserat, et non contra societatem ciuitatis eius obtemperatur,
immo contra societatem si non obtemperatur:
(generale quippe pactum est societatis humanae, obtemperare
regibus suis,) quanto magis Deo regnatori uniuersae
creaturae suae, ad ea, que iusserit, sine dubitatione
seruiendum est? Sicut enim in potestatibus societatis humanae
maior potestas minori ad obediendum preponitur,
ita Deus omnibus.
<4 3> -C. III.+ <T R> Mala consuetudo radicitus est euellenda.
<T I> Item Nicolaus Papa Hincmaro Remensi Archiepiscopo.
-+
<T T> Mala consuetudo, non minus quam pernitiosa corruptela
uitanda est, que nisi citius radicitus euellatur,
in priuilegiorum ius ab impiis assumitur, et incipiunt
preuaricationes et uariae presumtiones, celerrime non
compressae, pro legibus uenerari et priuilegiorum more
perpetuo celebrari.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Veritati et rationi consuetudo est postponenda.
<T I> Item Augustinus de unico baptismo libro II. -[lib. III.
de Baptismo, contra Donatistas, c. 6.]+
<T T> "Veritate manifestata cedat consuetudo ueritati":
plane quis dubitet ueritati manifestatae consuetudinem
cedere? <T I> Item: <T T> "Nemo consuetudinem rationi et ueritati
preponat, quia consuetudinem ratio et ueritas semper
excludit".
<4 5> -C. V.+ <T R> Quelibet consuetudo ueritati est postponenda.
<T I> Item Gregorius VII. Wimundo Auersano Episcopo.
<T T> Si consuetudinem fortassis opponas, aduertendum est,
quod Dominus dicit: "Ego sum ueritas." Non dixit:
ego sum consuetudo, sed "ueritas." -@. 1.+ Et certe (ut
B. Cipriani utamur sententia) quelibet consuetudo, quantumuis
uetusta, quantumuis uulgata, ueritati est omnino postponenda,
et usus, qui ueritati est contrarius, abolendus
est.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Veritate reuelata, consuetudinem sibi cedere oportet.
<T I> Item Augustinus in libro de baptismo paruulorum.
-[lib. III. de Baptismo, contra Donatistas, cap. 5.]+
<T T> Qui contempta ueritate presumit consuetudinem sequi,
<S 15><L 1> -15+
aut circa fratres inuidus est et malignus, quibus ueritas reuelatur,
aut circa Deum ingratus est, inspiratione cuius ecclesia
eius instruitur. Nam Dominus in euangelio:
"Ego sum," inquit, "ueritas": non dixit: ego sum consuetudo.
Itaque ueritate manifestata ueritati cedat, consuetudo.
Reuelatione ergo facta ueritatis cedat consuetudo
ueritati, quia et Petrus, qui circumcidebat cessit Paulo
ueritatem predicanti. Igitur cum Christus ueritas
sit, magis ueritatem quam consuetudinem sequi debemus,
quia consuetudinem ratio et ueritas semper excludit.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Consuetudo rationi frustra opponitur.
<T I> Idem in libro IV. de Baptismo. -[contra Donatistas, cap. 5.]+
<T T> "Frustra", inquit, "quidam, qui ratione uincuntur,
consuetudinem nobis obiiciunt, quasi consuetudo maior sit
ueritate, aut non sit in spiritualibus sequendum, quod
melius est a Spiritu sancto reuelatum." Hoc plane
uerum est, quia ratio et ueritas consuetudini preponenda
est. Sed si consuetudini ueritas suffragatur, nihil oportet
firmius retineri.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Rationem consuetudo impedire non debet.
<T I> Item Ciprianus. -[in epistola ad Pompeium, contra
epistolam Stephani.]+
<T T> Consuetudo, que apud quosdam irrepserat, impedire
non debet, quo minus ueritas preualeat et uincat. Nam
consuetudo sine ueritate uetustas erroris est: propter quod
relicto errore sequamur ueritatem, scientes, quia et apud
Esdram ueritas uicit, ut scriptum est: "Veritas ualet
et inualescit in eternum, et uiuit et obtinet in secula
seculorum."
<T I> Idem. -[in epistola ad Iubaianum, circa med.]+
<T T> Ignosci potest simpliciter erranti, sicut de seipso dicit
beatus apostolus Paulus: "Qui primo fui
blasphemus, et persecutor et iniuriosus; sed misericordiam
merui, quia ignorans feci." Post inspirationem uero et
reuelationem factam, qui in eo, quod errauerat, perseuerat,
prudens et sciens iam non in uenia ignorantiae
peccat: presumtione enim atque obstinatione quadam nititur,
cum ratione superetur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Dei ueritatem, non hominum consuetudinem sequi
oportet.
<T I> Idem. -[lib. II. ep. 3. ad Caecilium]+
<T T> Si solus Christus audiendus est, non debemus attendere,
quid aliquis ante nos faciendum putauerit, sed quid, qui
ante omnes est, Christus prior fecerit. Neque enim hominis
<S 16><L 1> -16+
consuetudinem sequi oportet, sed Dei ueritatem, cum per
Ysaiam prophetam loquatur Deus et dicat: "Sine causa
colunt me, mandata et doctrinas hominum docentes."
<T P> -Gratianus.+ Liquido igitur apparet, quod consuetudo naturali
iuri postponitur.
<1 D><S 16><L 6>
<2 9> -DISTINCTIO IX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod autem constitutio naturali iuri cedat
multiplici auctoritate probatur.
Ait enim Augustinus ad Bonifatium: -[Comitem,
epist L.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Leges principum naturali iuri preualere non debent.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> Imperatores, quando pro falsitate contra ueritatem
constituunt malas leges, probantur bene credentes et coronantur
perseuerantes; quando autem pro ueritate contra
falsitatem constituunt bonas leges terrentur seuientes et
corriguntur intelligentes. -]+ <P 0>
<T T> -@. 1.+ Quicumque legibus imperatorum, que pro
Dei ueritate feruntur, obtemperare non uult, acquirit grande
supplicium. Quicumque ergo legibus imperatorum, que
contra uoluntatem Dei feruntur, obtemperare non uult,
acquirit grande premium.
<P 1> -[+ -@. 2.+ Nam et temporibus prophetarum omnes reges, qui
in populo Dei non prohibuerunt, nec euerterunt, que contra
Dei precepta fuerant instituta, culpantur, et qui prohibuerunt
et euerterunt, super aliorum merita laudantur.
Et rex Nabuchodonosor, cum seruus esset idolorum, constituit
sacrilegam legem, ut simulacrum adoraretur; sed
eius impiae constitutioni qui obedire noluerunt, pie fideliterque
fecerunt. Idem tamen rex, diuino correctus miraculo,
piam et laudabilem legem pro ueritate constituit, ut
quicumque diceret blasphemiam in Deum Sidrac, Misac et
Abdenago, cum domo sua penitus interiret. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T R> Principes tenentur et ipsi uiuere legibus suis.
<T I> Item ex uerbis Isidori libro III. Sententiarum, de summo
bono, c. 53.
<T T> Iustum est, principem legibus obtemperare suis. Tunc
enim iura sua ab omnibus custodienda existimet, quando et
ipse illis reuerentiam prebet. Principes legibus teneri suis,
nec in se conuenit, posse damnare iura, que in subiectis
constituunt. Iusta est enim uocis eorum auctoritas, si
quod populis prohibent, sibi licere non patiantur. -]+ <P 0>
<S 17><L 1> -17+
<4 3> -C. III.+ <T R> Scripturis canonicis tractatorum litterae deseruiunt.
<T I> Idem in Prologo libri III. de Trinitate.
<T T> -II. Pars.+ Noli meis litteris quasi canonicis scripturis
inseruire. Sed in illis et quod non credebas cum inueneris,
incunctanter crede: in istis autem, quod certum habebas,
nisi certum intellexeris, noli firme tenere.
<4 4> -C. IV.+ <T R> In tractatorum opusculis multa corrigenda inueniuntur.
<T I> Idem ad Vincentium, libro II. -[lib. IV de anima
et eius origine, cap. I.]+
<T T> Negare non possum, nec debeo, sicut in ipsis maioribus,
ita multa esse in tam multis opusculis meis, que possunt
iusto iudicio et nulla temeritate culpari.
<4 5> -C. V.+ <T R> In scripturis canonicis mendacia non admittuntur.
<T I> Idem ad Ieronimum, epistola VIII. -[XIX.]+
<T T> Ego solis eis scriptorum, qui iam canonici appellantur,
didici hunc timorem honoremque referre, ut nullum
eorum scribendo errasse audeam credere, ac si aliquid in
eis offendero, quod uideatur contrarium ueritati, nichil aliud
quam uel mendosum esse codicem, uel non esse assecutum
interpretem, quod dictum est, uel me minime intellexisse,
non ambigam. Alios autem ita lego, ut quantalibet sanctitate
doctrinaque polleant, non ideo uerum putem, quia
ita ipsi senserunt, sed quia mihi per alios auctores, uel
canonicas uel probabiles rationes, quod a uero non abhorreat,
persuadere potuerunt.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Libris ueterum ebrea uolumina, nouis greca
auctoritatem impendunt.
<T I> Idem.
<T T> Ut ueterum librorum fides de ebreis uoluminibus
examinanda est, ita nouorum greci sermonis normam
desiderat.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Nichil auctoritatis canonicis remanebit scripturis,
si ad eas mendacia fuerint admissa.
<T I> Idem in Epistola I. ad Ieronimum. -[epist. IX.]+
<T T> Si ad scripturas sanctas admissa fuerint uel offitiosa
mendacia, quid in eis remanebit auctoritatis? Que tandem
de scripturis illis sententia proferetur, cuius pondere contentiosae
falsitatis obteretur improbitas?
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Litteris omnium episcoporum sacra scriptura
preponatur.
<T I> Idem de unico baptismo libro II. -[Item de Baptismo
contra Donatistas, lib. II. c. 3.]+
<T T> Quis nesciat sanctam scripturam canonicam, tam ueteris
quam noui testamenti, certis terminis suis contineri, eamque
posterioribus omnibus episcoporum litteris ita preponi,
ut de illa omnino dubitari et disceptari non possit, utrum
uerum uel utrum rectum sit, quicquid in ea scriptum constiterit
<S 18><L 1> -18+
esse? Episcoporum autem litteras, que post confirmatum
canonem uel scriptae sunt uel scribuntur, et per sermonem
forte sapientiorem cuiuslibet in ea re peritioris, et
per aliorum episcoporum grauiorem auctoritatem doctioremque
prudentiam, et per concilia licere reprehendi, si
quid in eis forte a ueritate deuiatum est?
<4 9> -C. IX.+ <T R> Contra diuina mandata calumpniae non colligantur
ex quorumlibet dictis episcoporum.
<T I> Idem ad Vincentium. -[epist. XLVIII. contra Donatistas]+
<T T> Noli frater contra diuina tam multa, tam preclara,
tam indubitata testimonia colligere uelle calumpnias ex episcoporum
scriptis, siue nostrorum, sicut Ylarii, siue (antequam
pars Donati separetur,) Cipriani et Agrippini;
primo, quia hoc genus litterarum ab auctoritate canonis
distinguendum est: non enim sic leguntur, tamquam ita ex
eis testimonium proferatur, ut contra sentire non liceat, sicubi
forte aliter sapuerint, quam ueritas postulat. In eo
quippe numero sumus, ut non dedignemur etiam nobis
dictum ab Apostolo accipere: "Et si quid aliter sapitis,
quoque uobis Deus reuelauit".
<4 10> -C. X.+ <T R> Non debetur par reuerentia canonicis scripturis et
expositionibus earum.
<T I> Idem in Epistola ad Fortunatum. -[Item ad Fortunatianum,
epist. III.]+
<T T> Neque quorumlibet disputationes, quamuis catholicorum
et laudatorum hominum, uelut scripturas canonicas habere
debemus, ut nobis non liceat salua honorificentia, que illis
debetur hominibus, aliquid in eorum scriptis inprobare
atque respuere, si forte inuenerimus, quod aliter senserint
quam ueritas habet, diuino adiutorio uel ab aliis intellecta
uel a nobis. Talis ego sum in scriptis aliorum, quales
uolo esse intellectores meorum.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Exemplis ratio sana prefertur.
<T I> Idem ad Casulanum. -[ad Marcellinum de ciuitate Dei
lib. I. c. 22. @. 2.]+
<T T> Sana quippe ratio etiam exemplis anteponenda est: cui
quidem et exempla concordant, sed illa, que tantum digniora
sunt imitatione, quantum excellentiora pietate.
<T P> -Gratianus.+ Cum ergo naturalis iure nichil aliud precipiatur,
quam quod Deus uult fieri, nichilque uetetur, quam quod
Deus prohibet fieri; denique cum in canonica scriptura nichil
aliud, quam in diuinis legibus inueniatur, diuine uero leges
natura consistant: patet, quod quecumque diuinae uoluntati, seu
canonicae scripturae contraria probantur, eadem et naturali iuri
inueniuntur aduersa. Unde quecumque diuinae uoluntati, seu
canonice scripture, seu diuinis legibus postponenda censentur,
eisdem naturale ius preferri oportet. Constitutiones ergo uel
ecclesiasticae uel seculares, si naturali iuri contrariae probantur,
penitus sunt excludendae.
<S 19><L 1> -19+
<1 D><S 19><L 1>
<2 10> -DISTINCTIO X.+
-GRATIANUS.+
<T A> Constitutiones uero principum ecclesiasticis constitutionibus
non preminent, sed obsecuntur.
Unde Nicolaus Papa scribit episcopis in Concilio apud
Conuicinum congregatis:
<4 1> -C. I.+ <T R> Lex imperatorum ecclesiastica iura dissoluere non potest.
<T T> Lege imperatorum non in omnibus ecclesiasticis controuersiis
utendum est, presertim cum inueniantur euangelicae
ac canonicae sanctioni aliquotiens obuiare.
<T I> Idem: <T T> Lex imperatorum non est supra legem Dei, sed
subtus. Imperiali iudicio non possunt iura ecclesiastica dissolui.
-@. 1.+ Ad quod ostendendum, duorum horum, Innocentii
scilicet et Gregorii, satis sufficiunt testimonia.
Sanctus quidem Innocentius in decretali epistola sua ad
Alexandrum Antiochenum episcopum ait: "Quod sciscitaris,"
inquiens, "utrum diuisis imperiali iudicio prouinciis,
ut duae metropoles fiant, si duo metropolitani debeant
nominari: non uisum est nobis ad mobilitatem necessitatum
mundanarum Dei ecclesiam conmutari, honoresque
aut diuisiones perpeti, quas pro suis faciendis causis
duxerit imperator." Beatus Gregorius scribens ad
Theotistam patriciam inter cetera: "Si", inquit, "religionis
causa uincula matrimonii debere dissolui dicantur,
sciendum est, quia etsi hoc lex humana concessit, lex tamen
diuina prohibuit." Ecce quemadmodum imperiali
iudicio non possunt ecclesiastica iura dissolui. Ecce qualiter,
quod lex humana concessit, lex diuina prohibuit. -@. 2.+ Non
quod imperatorum leges (quibus sepe ecclesia utitur contra
hereticos, sepe contra tirannos atque contra prauos
quosque defenditur) dicamus penitus rennuendas, sed quod
eas euangelicis, apostolicis atque canonicis decretis (quibus
postponendae sunt) non posse inferre preiudicium
asseramus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Nichil quod euangelicis regulis obuiet, imperatori
agere licet.
<T I> Item Simachus -[Papa]+ in sexta Sinodo. -[Romana tempore
Theodorici Regis.]+
<T T> Non licet imperatori, uel cuiquam pietatem custodienti
aliquid contra diuina mandata presumere, nec quicquam,
<S 20><L 1> -20+
quod euangelicis, propheticis aut apostolicis regulis
obuiet, agere.
<4 3> -C. III.+ <T R> In ecclesiasticis causis regia uoluntas sacerdotibus
non est preferenda.
<T I> Item Felix -[III.]+ Papa.
<T T> Certum est, hoc rebus uestris esse salutare, ut cum
de causis agitur Dei, iuxta ipsius constitutum regiam
uoluntatem sacerdotibus Christi studeatis subdere, non preferre,
et sacrosancta per eorum presules potius discere
quam docere; ecclesiae formam sequi, non huic humanitus
sequenda iura prefigere, neque eius sanctionibus
uelle dominari, cuius Deus uoluit clementiae tuae piae
deuotionis colla submittere, ne, dum mensura celestis dispensationis
exceditur, eatur in contumeliam disponentis.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Moribus et decretis Romanorum Pontificum
constitutiones contraire non possunt.
<T I> Item.
<T T> Constitutiones contra canones et decreta Presulum
Romanorum, uel bonos mores, nullius sunt momenti.
<4 5> -C. V.+ <T R> Que sacerdotum sunt, regibus usurpare non licet.
<T I> Item Nicolaus Papa. -[I. in epistola ad Michaelem Imperatorem,
cuius initum est: "Proposueramus."]+
<T T> Imperium uestrum suis publicae rei cotidianis amministrationibus
debet esse contentum, non usurpare que sacerdotibus
Domini solum conueniant.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Tribunalia regum sacerdotali sunt potestati subiecta.
<T I> Item Gregorius Naciancenus imperatoribus Constantinopolitanis.
-[in oratione ad ciues Nazianzenos angoris plenos
et magistratum iratum]+
<T T> Suscipitisne libertatem uerbi? libenter accipitis, quod
lex Christi sacerdotali uos subiicit potestati atque istis tribunalibus
subdit? Dedit enim et nobis potestatem, dedit
principatum multo perfectiorem principatibus uestris.
Aut numquid iustum uobis uidetur, si cedat spiritus carni,
si a terrenis celestia superentur, si diuinis preferantur
humana?
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Ecce quod constitutiones principum
ecclesiasticis legibus postponendae sunt. Ubi autem euangelicis
atque canonicis decretis non obuiauerint, omni reuerentia dignae
habeantur.
<S 21><L 1> -21+
Unde Augustinus ait in Dialogo contra Petilianum: -[id est
lib. II. contra literas Petiliani, c. 58.]+
<4 7> -C. VII.+ <T R> Leges imperatorum in adiutorium ecclesiae
licet assumi.
<T T> Si in adiutorium uestrum terreni imperii leges assumendas
putatis, non reprehendimus. Fecit hoc Paulus
cum aduersus iniuriosos Romanum ciuem se esse testatur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Reges pontificibus pro eterna uita, et pontifices
regibus pro temporalibus indigent.
<T I> Item Ciprianus Iuliano. -[Nicolaus Papa I. in epist. VII.
ad Michaelem Imperatorem]+
<T T> Quoniam idem mediator Dei et hominum est, homo
Iesus Christus, sic actibus propriis et dignitatibus distinctis
offitia potestatis utriusque discreuit propria uolens medicinali
humilitate sursum efferri, non humana superbia
rursum in inferna demergi: ut etiam Christiani imperatores
pro eterna uita pontificibus indigerent, et pontifices
pro cursu temporalium tantummodo rerum imperialibus legibus
uterentur, quatenus spiritualis actio a carnalibus distaret
incursibus, et "Deo militans minime se negotiis secularibus
implicaret;" ac uicissim non ille rebus diuinis
presidere uideretur, qui esset negotiis secularibus implicatus.
-+
<4 9> -C. IX.+ <T R> Leges imperatorum custodiri oportet.
<T I> Item Leo IV. Lothario Augusto.
<T T> De capitulis uel preceptis imperialibus uestris uestrorumque
pontificum predecessorum irrefragabiliter custodiendis
et conseruandis, quanto ualuimus et ualemus Christo
propitio et nunc et in euum conseruaturos modis
omnibus profitemur. Et si fortasse quilibet uobis aliter
dixerit uel dicturus fuerit, sciatis eum pro certo mendacem.
<S 22><L 1> -22+
<4 10> -C. X.+ <T R> Legis auctoritate dissoluitur quod contra eam fit.
<T I> Item Iohannes VIII. Lodouico Imperatori.
<T T> Vides, fili carissime, quia quod contra leges accipitur,
per leges dissolui meretur.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Leges principum, et regulas patrum contempni
non decet.
<T I> Item Gelasius Rufino et Aprili Episcopis.
<T T> Quis autem leges principum, aut patrum regulas, aut
ammonitiones paternas debere dicat contempni, nisi qui
impunitum sibi tantum estimet transire commissum?
<4 12> -C. XII.+ <T R> Seruentur ab omnibus Romanorum principum leges.
<T I> Item Theodorico Regi.
<T T> Certum est magnificentiam uestram leges Romanorum
principum, quas in negotiis hominum custodiendas esse
precepit, multo magis circa reuerentiam beati Petri apostoli
pro suae felicitatis augmento uelle seruari.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Romana lex nullius temeritate debet corrumpi.
<T I> Item Leo IV. Lotario Augusto.
<T T> Vestram flagitamus clementiam, ut sicut hactenus
Romana lex uiguit absque uniuersis procellis, et quod pro
nullius persona hominis reminiscitur esse corrupta, ita nunc
suum robur proprium et uigorem obtineat.
<1 D><S 22><L 23>
<2 11> -DISTINCTIO XI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod uero legibus consuetudo cedat, Ysidorus
testatur in Sinonimis, libro II.: -[c. 16.]+
<S 23><L 1> -23+
<4 1> -C. I.+ <T R> Prauus usus ratione superetur et lege.
<T T> Usus auctoritati cedat; prauum usum lex et ratio uincat.
<4 2> -C. II.+ <T R> Statutis Pontificum consuetudo cuiusquam refragari
non potest.
<T I> Item Nicolaus Papa I. Michaeli Imperatori.
<T T> Consequens est, ut quod ab huius sedis rectoribus plena
auctoritate sancitur, nullius consuetudinis prepediente occasione,
proprias sequendo tantum uoluntates remoueatur
sed firmius atque inconcusse teneatur.
<4 3> -C. III.+ <T R> A consuetudine Romanae ecclesiae membris
dissentire non licet.
<T I> Item Iulius Papa. -[I. ad Episcopos orientales, epist. I.]+
<T T> Nolite errare, fratres mei, doctrinis uariis et
extraneis nolite abduci. Et instituta apostolorum et
apostolicorum uirorum canonesque habetis: his fruimini,
ut freti, contra cuncta inimicorum iacula persistere
ualeatis. Satis enim indignum est, quemquam uel
pontificum uel ordinum subsequentium hanc regulam refutare,
quam beati Petri sedem et sequi uiderit, et docere.
Multum conuenit, ut totum corpus ecclesiae in hac sibi
obseruatione concordet, que inde auctoritatem habet, ubi
Dominus ecclesiae totius posuit principatum.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Usus et consuetudo legem et rationem uincere non potest.
<T I> Item Codicis libro VII. titulo II. -[Imp. Constantinus A. ad
Proculum, lib. VIII. Cod. tit. Quae sit longa consuetudo
(t. 53. const. 2.)]+
<T T> Consuetudinis ususque longeui non uilis auctoritas
<S 24><L 1> -24+
est: uerum non usque adeo sui ualitura momento, ut aut
rationem uincat aut legem scriptam.
-II. Pars. Gratianus.+ <T P> Cum uero nec sacris canonibus,
nec humanis legibus consuetudo obuiare monstratur, inconcussa
seruanda est.
Unde Augustinus ait uel ex dictis Basilii:
<4 5> -C. V.+ <T R> Inuiolabilis est consuetudo, que nec humanis legibus nec
sacris canonibus obuiare monstratur.
<T T> Ecclesiasticarum institutionum quasdam scripturis,
quasdam uero apostolica traditione per successores in
ministerio confirmatas accipimus; quasdam uero
consuetudine roborata approbauit usus, quibus par
ritus et idem utriusque pietatis debetur affectus; unde
quis uel aliquantulum sacrarum expertus scripturarum
hesitauerit? Si enim attenderimus consuetudines ecclesiae
non per scripturas a Patribus traditas nichil estimare,
quantum religio detrimenti sit latura, intentiuum
despicientibus liquido constabit. -@. 1.+ Que enim (ut inde
ordiamur) scriptura salutiferae crucis signaculo fideles docuit
insigniri? uel que trifariam digesta super panem et
calicem prolixae orationis uel consecrationis uerba commendauit?
Nam non modo, quod in euangelio continetur
uel ab Apostolo insertum secretis dicimus, sed et alia
plura adicimus magnam quasi uim commendantia misteriis.
Que orientem uersus nos orare litterarum forma
docuit? Benedicimus fontem baptismatis oleo unctionis.
Huc accedit, quod ter oleo inungimus quos baptizamus,
<S 25><L 1> -25+
uerbis abrenuntiare satanae angelis eius informamus.
Unde hec et alia in hunc modum non pauca, nisi tacita
ac mistica traditione a Patribus ecclesiastico more ac
reuerentiori diligentia sunt in ministeriis obseruata magis
silentio quam publicata scripto?
<4 6> -C. VI.+ <T R> Laudabilis est consuetudo, que nichil fidei contrarium
usurpat.
<T I> Idem ad Casulanum presbiterum.
<T T> Consuetudinem laudamus, que tamen contra fidem
catholicam nichil usurpare dignoscitur.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Ubi auctoritas deficit, mos populi et maiorum instituta
pro lege seruentur.
<T I> Item ad eundem. -[B. Augustinus ad Casulanum,
epist. LXXXVI.]+
<T T> In his rebus, de quibus nihil certi statuit diuina scriptura,
mos populi Dei et instituta maiorum pro lege tenenda
sunt. Et sicut preuaricatores legum diuinarum, ita contemptores
consuetudinum ecclesiasticarum cohercendi sunt.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Auctoritate et traditione generali uel speciali
ecclesia regitur.
<T I> Idem in libro de christiana fide.
<T T> Catholica ecclesia, per orbem diffusa, tribus modis
probatur existere. Quicquid in ea tenetur, aut auctoritas
est scripturarum, aut traditio uniuersalis, aut certe propria
et particularis instructio. Sed auctoritate tota constringitur,
uniuersali traditione maiorum nichilominus tota; priuatis
uero constitutionibus et propriis informationibus unaqueque
pro locorum uarietate, prout cuique uisum est, subsistit
et regitur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Valet ad fidem catholicae auctoritas ecclesiae.
<T I> Idem in libro contra Manicheos.
<T T> Palam est, quod in re dubia ad fidem ualeat auctoritas
ecclesiae catholicae, que ab ipsis fundatissimis sedibus
apostolorum usque ad hodiernum diem succedentium sibimet
episcoporum serie et tot populorum consensione firmatur.
<S 26><L 1> -26+
<4 10> -C. X.+ <T R> Ab apostolicis institutis non licet recedere.
<T I> Item Leo. -[Papa ad Episcopos per Siciliam constitutos,
epist IV. c. 6.]+
<T T> Hoc uestrae indicimus caritati, ut ab apostolicis institutis
nullo ulterius recedatis excessu, quia inultum post
hec esse non poterit, si quisquam apostolicas regulas in
aliquo crediderit negligendas.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Ab omnibus seruari debet, quod Romana seruat
Ecclesia.
<T I> Item Innocentius Decentio Episcopo. -[it. Inn. I. ad Decentium
Episcopum Eugubinum, epist. I.]+
<T T> Quis nesciat aut non aduertat, id quod a principe
apostolorum Petro Romanae ecclesiae traditum est, ac nunc
usque custoditur, ab omnibus debere seruari? nec superduci
aut introduci aliquid, quod auctoritatem debeat
uel aliunde accipere exemplum? presertim cum sit
manifestum, in omnem Italiam, Gallias, Ispanias, Africam
atque Siciliam insulasque interiacentes nullum instituisse
ecclesias, nisi eos, quos uenerabilis apostolus Petrus aut
successores eius constituerunt sacerdotes; legant autem,
si in istis prouinciis alius apostolus inuenitur, aut legitur
docuisse. Quod si non legunt, quia nusquam inueniunt,
oportet eos hoc sequi, quod ecclesia Romana custodit, a
qua principium eos accepisse non dubium est: ne dum peregrinis
sermonibus student, caput institutionum uideantur
amittere. -@. 1.+ Sepe dilectionem tuam ad Urbem uenisse
ac nobiscum in ecclesia conuenisse non dubium est,
et quem morem uel in consecrandis misteriis, uel ceteris
agendis arcanis teneat, agnouisse. Quod sufficere
arbitrarer ad informationem ecclesiae tuae uel reformationem,
si predecessores tui minus aliquid aut aliter tenuerint,
satis certum haberem, nisi de aliquibus consulendos
nos esse duxisset; quibus idcirco respondemus,
non quod te ignorare credamus, sed ut maiori auctoritate
uel tuos instituas, uel si qui a Romanae ecclesiae institutionibus
errat, aut commoneas, aut indicare non differas,
ut scire ualeamus, qui sint, qui aut nouitates inducunt, aut
alterius ecclesiae quam Romanae existimant consuetudinem
esse seruandam.
<S 27><L 1> -27+
<1 D><S 27><L 1>
<2 12> -DISTINCTIO XII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod absque discretione iustitiae nulli agere licet.
Unde Calixtus Papa -[I.]+ omnibus Episcopis: -[ait in Epistola I.
ad Benedictum Episcopum.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Sine discretione iustitiae contra disciplinam Romanae
ecclesiae nulli agere licet.
<T T> Non decet a capite membra dissidere, sed iuxta
scripturae testimonium omnia membra caput sequantur.
Nulli uero dubium est, quod apostolica ecclesia mater sit
omnium ecclesiarum, a cuius uos regulis nullatenus conuenit
deuiare. Et sicut filius uenit facere uoluntatem patris,
sic et uos uoluntatem implete uestrae matris, que est ecclesia,
cuius caput, ut predictum est, Romana existit ecclesia.
Quicquid ergo sine discretione iustitiae contra huius disciplinam
actum fuerit, ratum habere nulla ratio permittit.
<4 2> -C. II.+ <T R> Apostolicis preceptis nullus superbe resistat.
<T I> Item Gregorius. -[Papa IV.]+
<T T> Preceptis apostolicis non dura superbia resistatur, sed
per obedientiam, que a sancta Romana et apostolica
auctoritate iussa sunt, salutifere impleantur, si eiusdem sanctae
ecclesiae Dei, que est caput uestrum, communionem
habere desideratis. -@. 1.+ Non nouum aliquid presenti
iussione precipimus, sed illa, que olim uidentur indulta,
firmamus: cum nulli dubium sit, quod non solum pontificalis
causatio, sed omnis sanctae religionis relatio ad
sedem apostolicam quasi ad caput ecclesiarum debeat
referri, et inde normam sumere, unde sumpsit exordium,
ne caput institutionis uideatur omitti. Cuius auctoritatis
sanctionem omnes teneant sacerdotes, qui nolunt ab apostolicae
petrae, super quam Christus uniuersalem ecclesiam
fundauit, soliditate diuelli. Si quis hec apostolicae
sedis precepta non obseruauerit, percepti honoris esse
hostis non dubitetur.
<4 3> -C. III.+ <T R> Non est resistendum consuetudini, cui canonica
non obsistit auctoritas.
<T I> Item Nicolaus Michaeli Imperatori. -[Leo IX.
Michaeli Episcopo Constantinopolitano, epist. I. c. 29. et
Nicolaus I. epist. II. ad Photium.]+
<T T> Scit sancta Romana ecclesia, quod nichil obsunt saluti
<S 28><L 1> -28+
credentium diuersae pro loco et tempore consuetudines,
si illis canonica non obsistit auctoritas, pro qua eis obuiare
debeamus, unde nil iudicamus eis debere uel posse
resisti.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Consuetudines, que fidei non offitiunt, ut a
maioribus traditae sunt, obseruentur.
<T I> Item Ieronimus ad Lucinum. -[epist. XXVIII.]+
<T T> Illud breuiter te admonendum puto, traditiones ecclesiasticas,
presertim que fidei non offitiant, ita obseruandas,
ut a maioribus traditae sunt, nec aliorum consuetudinem
aliorum contrario more subuerti.
<4 5> -C. V.+ <T R> Traditiones a patribus institutae, non
sunt infringendae.
<T I> Item Nicolaus Incmaro Episcopo.
<T T> Ridiculum est, et satis abominabile dedecus, ut traditiones,
quas antiquitus a patribus suscepimus, infringi
patiamur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Mores diuturni pro lege sunt habendi.
<T I> Item Iustinianus Constitutionum libro I. titulo I. -[Institutionum
lib. I. tit. 2. de iure nat. @. 9.]+
<T T> Diuturni mores nisi legi sunt aduersi consensu utentium
approbati legem imitantur.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Quicquid fit contra longam consuetudinem,
reuocari oportet.
<T I> Item Codicis libro VIII. c. 52. titulo 2. -[tit. 53. quae sit
longa consuetudo l. 1.]+
<T T> Consuetudo precedens et ratio, que consuetudinem
suasit, tenenda est. Et quicquid contra longam consuetudinem
fiet, ad sollicitudinem suam reuocabit preses
prouinciae.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Immota maneat consuetudo, que contra
fidem catholicam nichil usurpare dignoscitur.
<T I> Item Gregorius uniuersis Episcopis Numidiis. -[lib. I.
epist. LXXV.]+
<T T> Nos consuetudinem, que contra fidem catholicam
nichil usurpare dignoscitur, immotam permanere concedimus,
siue de primatibus constituendis, siue de ceteris
capitulis, exceptis iis, qui ex Donatistis ad episcopatum perueniunt,
quos prouehi ad primatus dignitatem (etiam cum
<S 29><L 1> -29+
ordo eos deferat ad locum eundem) modis omnibus prohibemus.
Suffitiat autem illis commissae sibi plebis curam
gerere, non autem illos antistites, quos catholica fides in
ecclesiae sinu et edocuit et genuit, ad obtinendum culmen
primatus anteire.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Non negentur que consuetudinis sunt.
<T I> Item Gregorius. -[ad Maximum Salonitanum Episcopum
lib. VII. Regest epist. 81.]+
<T T> Quemadmodum illicita perpetrare non patimur, sic
que consuetudinis sunt non negamus.
<4 10> -C. X.+ <T R> Non locus consuetudinem, sed consuetudo locum
commendat.
<T I> Item ad Augustino Anglorum Episcopo. -[resp. ad
interrog. 3.]+
<T T> Nouit fraternitas tua Romanae ecclesiae consuetudinem,
in qua se meminit nutritam. Sed mihi placet, ut siue
in Romana, siue in Gallicorum, siue in qualibet ecclesia
inuenisti, quod plus omnipotenti Deo possit placere,
sollicite eligas, et in Anglorum ecclesia, que adhuc in fide
noua est, institutione precipua, que de multis ecclesiis
colligere potueris, infundas. Non enim pro locis res, sed
pro rebus loca amanda sunt. Ex singulis ergo quibusque
ecclesiis que pia, que religiosa, que recta sunt, elige, et
hec quasi in fasciculum collecta apud Anglorum mentes in
consuetudinem depone.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Quod neque contra fidem, neque contra bonos
mores esse conuincitur, indifferenter est habendum.
<T I> Item Augustinus ad Ianuarium. -[epist. CXVIII.
cap. 1. et 2]+
<T T> Illa autem, que non scripta, sed tradita custodimus,
que quidem toto terrarum orbe obseruantur, datur intelligi
uel ab ipsis apostolis, uel plenariis conciliis, (quorum est in
ecclesia saluberrima auctoritas), commendata atque statuta
retineri: sicuti id quod Domini passio et resurrectio et
ascensio in celum, aduentus Spiritus sancti anniuersaria
solennitate celebratur: et si quid aliud tale occurrerit,
quod seruetur ab uniuersis, quacunque se diffundit
ecclesia. -@. 1.+ Alia uero, que per loca terrarum regionesque
uariantur, sicuti est quod alii ieiunant sabbatum,
alii non: alii uero quotidie communicant corpori et
sanguini domini, alii certis diebus accipiunt: et si quid
aliud huiusmodi animaduerti potest, totum hoc genus rerum
liberas habet obseruationes; quod enim neque contra
fidem, neque contra bonos mores esse conuincitur,
indifferenter habendum, et pro eorum, inter quos uiuitur,
<S 30><L 1> -30+
societate seruandum est. Mater Mediolanum me secuta
inuenit ecclesiam sabbato non ieiunantem; ceperat
fluctuare quid ageret. Tunc ego consului de hac re beatissimae
memoriae Ambrosium episcopum; at ille ait: cum
Romam uenio, sabbato ieiuno, cum Mediolani sum, non
ieiuno. Sic et tu, ad quam forte ecclesiam ueneris, eius
morem serua, si cuiquam non uis esse scandalum, nec
quemquam tibi. Hoc cum matri renuntiassem, libenter amplexa
est.
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Hoc autem de consuetudine illa
intelligendum est, que uel uniuersalis ecclesiae usu, uel temporis
prolixitate roboratur. Ceterum, si pro uarietate temporum
uel animorum uariae consuetudines introducantur, inuenta
opportunitate, resecandae sunt potius quam obseruandae.
Unde Augustinus scribit ad inquisitiones Ianuarii:
-[epist. CXIX. c. 19.]+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Resecanda sunt, que neque auctoritate, neque moribus
uniuersitatis comprobantur.
<T T> Omnia talia, que neque sanctarum scripturarum auctoritatibus
continentur, nec in conciliis episcoporum statuta
inueniuntur, nec consuetudine uniuersae ecclesiae roborata
sunt, sed diuersorum locorum diuersis moribus innumerabiliter
uariantur, ita ut uix aut numquam omnino
inueniri possint causae, quas in eis constituendis homines
secuti sunt, ubi facultas tribuitur, sine ulla dubitatione
resecanda existimo. Quamuis enim neque hoc inueniri possit,
quomodo contra fidem sint, ipsam tamen religionem,
quam paucissimis et manifestissimis celebrationum sacramentis
misericordia Dei esse uoluit liberam, ideo seruilibus
oneribus premunt, ut tolerabilior sit conditio Iudeorum,
qui etiamsi tempus libertatis non cognouerint, legalibus
tamen sacramentis, non humanis presumtionibus subiciuntur.
-+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Omnes prouinciales eundem in psallendo modum
teneant, quem metropolitanam sedem habere cognouerint.
<T I> Item ex Concilio Tolletano. -[XI. c. 3.]+
<T T> -III. Pars.+ De his, qui contra Apostoli uoluntatem
circumferuntur omni uento doctrinae, placuit sancto concilio,
ut metropolitanae sedis auctoritate coacti uniuscuiusque
prouinciae ciues, rectoresque ecclesiarum unum eundemque
in psallendo teneant modum, quem metropolitana in
sede cognouerint institutum, nec aliqua diuersitate cuiusque
ordinis uel offitii a metropolitana se patiantur sede disiungi.
Sic enim iustum est, ut inde unusquisque sumat regulas
magisterii, unde honoris consecrationem accipit, ut iuxta
maiorum decreta sedes, que uniuscuiusque sacerdotalis
<S 31><L 1> -31+
dignitatis est mater, sit ecclesiasticae magistra rationis.
Abbatibus sane indultis offitiis, que iuxta uoluntatem sui
episcopi regulariter illis implenda sunt, cetera offitia publica,
id est uesperam, matutinum, siue missam, aliter
quam in principali ecclesia celebrare non liceat. -@. 1.+
Quisquis autem horum decretorum uiolator exstiterit, sex
mensibus communione priuatus apud metropolitanum sub
penitentiae censura maneat corrigendus: quatenus apud
illum et preteritae transgressionis culpam lacrimis diluat,
et necessariam offitiorum doctrinam studiose addiscat. -@. 2.+
Sub ista ergo regula disciplinae non solum metropolitanus
totius suae prouinciae pontifices uel sacerdotes adstringat,
sed etiam ceteri episcopi subiectos sibi ecclesiarum rectores
obtemperare institutionibus cogant.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Ordo seruetur in matutinis et uespertinis offitiis
unus et idem.
<T I> Item ex Concilio Bracarensi. -[I. cap. 1.]+
<T T> Placuit omnibus communi consensu, ut unus atque
idem psallendi ordo in matutinis uel uespertinis offitiis teneatur,
et non diuerse ac priuate, neque monasteriorum
consuetudines cum ecclesiastica regula sint permixtae.
<1 D><S 31><L 22>
<2 13> -DISTINCTIO XIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Item aduersus naturale ius nulla dispensatio
admittitur; nisi forte duo mala ita urgeant ut alterum eorum
necesse sit eligi.
Unde in Concilio Tolletano VIII. -[c. 2.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Minus malum de duobus est eligendum.
<T T> Duo mala, licet cautissime sint precauenda tamen
si periculi necessitas unum ex his temperare compulerit,
id debemus resoluere, quod minori nexu noscitur obligari.
Quid autem leuius ex his, quidue grauius sit, purae rationis
acumine inuestigemus. Etenim dum peierare compellimur,
creatorem quidem offendimus, sed nos tantummodo maculamus.
Cum uero noxia promissa complemus et Dei iussa
contempnimus et proximis impia crudelitate nocemus, et
nos ipsos crudeliori mortis gladio trucidamus. Illic enim
dupplici culparum telo perimimur, hic tripliciter iugulamur.
-+
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius in Moralibus parte VI. libro XXXV. c. XIV.
-[in c. 40. Iob. I. XXXII. c. 17. 18. 19. et 20.]+
<T T> Nerui testiculorum Leuiathan perplexi sunt, quia suggestionum
illius argumenta implicatis inuentis alligantur,
ut plerosque ita peccare faciant, quatenus si fortasse fugere
peccatum appetant, hoc sine alio peccati laqueo non
<S 32><L 1> -32+
euadant, et culpam faciant dum uitant, atque nequaquam
se ab una ualeant soluere, nisi in alia se consentiant
ligare. Quod melius ostendimus, si qua ex conuersatione
hominum alligationis huius exempla proferamus.
-@. 1.+ Ecce quidam, dum mundi huius amicitias appetit,
cuilibet alteri similem sibi uitam ducenti, quod secreta
illius omni silentio contegat, se iureiurando constringit. Sed
is, cui iuratum est, adulterium perpetrare cognoscitur, ita
ut etiam maritum adulterae occidere conetur. Is autem, qui
iusiurandum prebuit, ad mentem reuertitur et diuersis hinc
inde cogitationibus impugnatur, atque hoc silere formidat,
ne silentio adulterii simul et homicidii particeps fiat, prodere
trepidat, ne reatu se periurii obstringat. Perplexis
ergo neruis testiculorum ligatus est, qui in quamlibet partem
declinet, metuit, ne a transgressionis contagione liber
non sit. -@. 2.+ Alius cuncta, que mundi sunt, deserens, ac
per omnia frangere proprias uoluntates querens, alieno se
subdere regimini appetit, sed eum, qui sibi ad Deum
preesse debeat, minus cauta inquisitione discernit: quia
fortasse is, qui sine iudicio eligitur, cum preesse iam ceperit,
agere que Dei sunt prohibet, que mundi sunt iubet.
Pensans itaque subditus, uel que sit culpa inobedientiae,
uel quod contagium secularis uitae, et obedire trepidat, et
non obedire formidat, ne aut obediens Deum in suis preceptis
deserat, aut rursus non obediens Deum in electo priore
contempnat. -@. 3.+ Alius pensare pondus honoris ecclesiastici
negligens id locum regiminis premiis ascendit. Sed
quia omne, quod hic eminet, plus meroribus afficitur, quam
honoribus gaudet, dum cor tribulatione premitur, ad
memoriam culpa reuocatur, doletque se ad laborem cum
culpa peruenisse, et quam sit iniquum, quod admiserit, ex
ipsa fractus difficultate cognoscit. Reum se igitur cum
impensis premiis agnoscens, uult adeptae sublimitatis
locum deserere, sed timet, ne grauius delictum sit suscepti
gregis custodiam reliquisse; uult suscepti gregis curam
gerere, sed formidat, ne deterior culpa sit, regimina pastoralis
gregis empta possidere. Per honoris ergo ambitum
ligatum culpa hinc inde se conspicit. Esse quippe sine
reatu criminis neutrum uidet, si aut susceptus semel grex
relinquitur, aut rursum sacra actio seculariter empta teneatur.
Undique metuit et suspectus latus omne pertimescit,
ne aut stans in empto regimine non digne, lugeat quod non
etiam deserens emendat, aut certe regimen deserens, dum
aliud flere nititur, rursus aliud de ipsa gregis destitutione
committat.
-II. Pars.+ <T T> -@. 4.+ Est tamen, quod ad destruendas Behemot
uersutias subtiliter fiat, ut cum mens inter minora
et maxima peccata constringitur, si omnino nullus
sine peccato aditus patet, minora semper eligantur; quia et
qui murorum undique ambitu, ne fugiat, clauditur, ibi se in
fugam precipitat, ubi breuior murus ingeritur. Hinc
Paulus, cum quosdam in ecclesia incontinentes aspiceret,
concessit minima, ut maiora declinarent, dicens: "Propter
<S 33><L 1> -33+
fornicationem autem unusquisque suam uxorem habeat."
Et quia tunc solum coniuges in admixtione sunt sine culpa,
cum non pro explenda libidine, sed pro suscipienda prole
miscentur, ut hoc etiam, quod concesserat sine culpa (quamuis
minima) non esse monstraret, ilico adiunxit: "Hoc
autem dico secundum indulgentiam, non secundum imperium."
Non enim est sine uitio, quod ignoscitur, non precipitur.
Peccatum profecto uidit, quod posse indulgeri
preuidit. Sed cum in dubiis constringimur, utiliter minimis
subdimur, ne in magnis sine uenia peccemus. -@. 5.+ Itaque
plerumque neruorum Behemot istius perplexitas
soluitur, dum ad uirtutes maximas per commissa minora
transitur.
<1 D><S 33><L 14>
<2 14> -DISTINCTIO XIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Verum hoc in una eademque persona intelligitur.
Ceterum an in diuersis eadem dispensatio locum habeat, uidelicet,
ut committamus minora, ne alii grauioribus implicentur, merito
queritur.
De his ita scribit Augustinus libro Questionum super
Genesim: -[cap. 42.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Non sunt a nobis aliqua committenda delicta, ne alii
grauiora committant.
<T T> Quod ait Sodomitis Loth: "Sunt mihi duae filiae, que
nondum nouerunt uiros; producam illas ad uos, utimini illis,
sicut placuerit uobis: tantum in uiros istos ne faciatis iniquum:"
quoniam prostituere uolebat filias suas hac compensatione,
ut uiri hospites eius nichil a Sodomitis tale paterentur,
utrum admittenda sit compensatio flagitiorum uel quorumcumque
peccatorum, ut nos faciamus mali aliquid, ne
alius grauius malum faciat; an potius perturbationi Loth
non consilio tribuendum sit, qui hoc dixerit, merito queritur.
Et nimirum periculosissime admittitur hec compensatio.
Si autem perturbationi humanae tribuitur et menti
tanto malo permotae, nullo modo imitanda est.
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Consuetudinis autem uel constitutionis
rigor nonnumquam relaxatur.
Unde Leo Papa ait: -[ad Rusticum Narbonensem Episc.
epist. XC. ante cap. 1.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Que constitutiones ualeant temperari, uel que non.
<T T> Sicut quedam sunt, que nulla ratione conuelli possunt,
ita multa sunt, que aut pro necessitate temporum, aut
pro consideratione etatum oporteat temperari; illa semper
conditione seruata, ut in his, que uel dubia fuerint
aut obscura, id nouerimus sequendum, quod nec preceptis
euangelicis contrarium, nec decretis sanctorum Patrum inueniatur
aduersum.
<S 34><L 1> -34+
<1 D><S 34><L 1>
<2 15> -DISTINCTIO XV.+
-GRATIANUS+
-I. Pars.+ <T A> De naturali iure et constitutione uel consuetudine
hactenus disseruimus, differentiam, qua ab inuicem
discernuntur, assignantes: nunc ad ecclesiasticas constitutiones
stilum uertamus, earumque originem et auctoritatem, prout ex
libris sanctorum Patrum colligere possumus, breuiter assignantes.
<4 1> -C. I.+ <T R> Quo tempore ceperint canones generalium conciliorum.
<T T> Canones generalium conciliorum <T I> (ut Ysidorus ait libro 6.
Etimologiarum c. 16.) <T T> a temporibus Constantini ceperunt. In
precedentibus namque annis persecutione feruente docendarum
plebium minime dabatur facultas. Inde Christianitas
in diuersas hereses scissa est, quia non erat episcopis
licentia conueniendi in unum, nisi tempore supradicti imperatoris.
Ipse enim dedit facultatem Christianis libere
congregari. Sub hoc etiam sancti Patres in concilio Niceno
de omni orbe terrarum conuenientes iuxta fidem
euangelicam et apostolicam secundum post apostolos simbolum
tradiderunt. -@. 1.+ Inter cetera autem concilia quatuor
sunt uenerabiles sinodi, que totam principaliter
fidem complectuntur, quasi quatuor euangelia, uel totidem
paradisi flumina. -@. 2.+ Harum prior Nicena sinodus
CCCXVIII. episcoporum Constantino Augusto imperante
peracta est: in qua Arrianae perfidiae condempnata est
blasphemia, quam de inequalitate sanctae Trinitatis idem
Arrius asserebat, et consubstantialem Deo Patri Dei
Filium eadem sancta sinodus per simbolum diffiniuit.
-@. 3.+ Secunda sinodus CL. Patrum sub Theodosio seniore
Constantinopolim congregata est, que Macedonium, Spiritum
sanctum Deum esse negantem, condempnans, consubstantialem
Patri et Filio Spiritum sanctum demonstrauit, dans
simboli formam, quam tota Grecorum et Latinorum confessio
in ecclesiis predicat. -@. 4.+ Tertia sinodus Ephesina
prima CC. episcoporum sub iuniore Theodosio Augusto
edita est, que Nestorium, duas personas asserentem in
Christo, iusto anathemate condempnauit, ostendens manere
in duas naturas unam Domini Iesu Christi personam.
-@. 5.+ Quarta sinodus Calcedonensis DCXXX.
sacerdotum sub Martiano principe habita est, in qua Euticem
Constantinopolitanum abbatem uerbi Dei et carnis
unam naturam pronuntiantem, et eius Dioscorum defensorem,
quondam Alexandrinum episcopum, et ipsum rursum
Nestorium episcopum cum reliquis hereticis, una Patrum
sententia dampnauit; predicans eadem sinodus Christum
Dominum sic natum de Virgine, ut in eum substantiam
et diuinae et humanae confiteamur naturae. -@. 6.+ He
sunt quatuor sinodi principales, fidei naturam plenissime
predicantes. Sed et si qua sunt concilia, que sancti Patres
spiritu Dei pleni sanxerunt, post istorum quatuor auctoritates
omni manent stabilita uigore: quorum gesta in hoc
opere condita continentur.
-@. 7.+ Sinodus autem ex greco interpretatur comitatus
uel cetus. Concilii uero nomen tractum est ex more
<S 35><L 1> -35+
Romano. Tempore enim, quo causa agebatur, conueniebant
omnes in unum, communique intentione tractabant.
Unde et concilium a communi intentione dictum quasi
consilium; consilium quasi considium, d in l literam transeunte;
uel concilium dictum est ex communi intentione,
eo quod in unum dirigant omnem mentis obtutum: supercilia
enim oculorum sunt; unde qui sibimet dissentiunt,
non agunt concilium, quia non sentiunt in unum. Cetus
uero conuentus est uel congregatio, a coeundo, id est a conueniendo
in unum. Hinc et conuentus est nuncupatus,
quod ibi homines conueniunt; sicut conuentus cetus
sic et concilium a societate multorum in unum appellatur.
-+
<T P> De quatuor quoque conciliis scribit B. Gregorius, ita
dicens: -[lib. I. Regesti Epist. 24.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> De auctoritate quatuor conciliorum.
<T T> Sicut sancti euangelii quatuor libros, sic quatuor concilia
suscipere et uenerari me fateor. Nicenum scilicet, in
quo peruersum Arrii dogma destruitur: Constantinopolitanum
quoque, in quo Eunomii et Macedonii error conuincitur:
Ephesinum etiam primum, in quo Nestorii impietas
iudicatur: Calcedonense uero, in quo Euticetis Dioscorique
prauitas est reprobata; hec tota deuotione amplector,
integerrima approbatione custodio, quia in his
uelut in quadrato lapide sanctae fidei structura consurgit,
et cuiuslibet uitae atque actionis norma existit. -@. 1.+
Quintum concilium quoque ueneror, in quo epistola, que
Ibae dicitur, erroris plena reprobatur; Theodorus
personam mediatoris Dei et hominum in duabus substantiis
separans, ad impietatis perfidiam cecidisse conuincitur,
scripta quoque Theodori, per que beati Cirilli fides
reprehenditur, ausu dementiae prolata, refutatur. Cunctas
uero quas prefata ueneranda concilia personas respuunt,
<S 36><L 1> -36+
respuo, quas uenerantur, amplector: quia dum uniuersali
sunt consensu constituta, se et non illa destruit, quisquis
presumit aut absoluere quos religant, aut ligare
quos absoluunt.
<T P> De eisdem scribit etiam Gelasius Papa -[in concilio habito
Romae cum LXX. Episcopis]+ dicens:
<4 3> -C. III.+ <T R> Que concilia sancta Romana ecclesia suscipiat.
<T T> Sancta Romana ecclesia post illas ueteris et noui testamenti
scripturas, quas regulariter suscipimus, etiam has suscipi
non prohibet: Sanctam sinodum Nicenam CCCXVIII.
Patrum, mediante Maximo Constantino Augusto, in qua
Arrius hereticus condempnatus est; sanctam sinodum Constantinopolitanam,
mediante Theodosio seniore Augusto, in
qua Macedonius hereticus debitam dampnationem excepit;
sanctam sinodum Ephesinam primam, in qua Nestorius
dampnatus est consensu beatissimi Papae Celestini, mediante
Cirillo Alexandrinae sedis antistite, et Arcadio
episcopo ab Italia destinato; sanctam sinodum Calcedonensem,
mediante Martiano Augusto et Anatolio Constantinopolitano
episcopo, in qua Nestoriana et Euticiana heresis
simul cum Dioscoro eiusque complicibus dampnatae
sunt; sed et si qua sunt concilia a sanctis Patribus hactenus
instituta, post istorum quatuor auctoritatem et custodienda,
et recipienda decernimus.
-@. 1.+ Iam nunc subiciendum est de opusculis sanctorum
Patrum, que in ecclesia catholica recipiuntur. -@. 2.+ Opuscula
B. Cipriani martiris et Cartaginensis episcopi. -@. 3.+
Item opuscula B. Gregorii Nacianceni episcopi. -@. 4.+ Item
opuscula B. Athanasii Alexandrini episcopi. -@. 6.+ Item opuscula
B. Iohannis Constantinopolitani episcopi. -@. 9.+ Item
opuscula B. Ylarii Pictauiensis episcopi. -@. 10.+ Item opuscula
B. Ambrosii Mediolanensis episcopi. -@. 11.+ Item opuscula
<S 37><L 1> -37+
B. Augustini episcopi Ipponensis. -@. 12.+ Item opuscula B.
Ieronimi presbiteri. -@. 13.+ Item opuscula beati Prosperi
uiri religiosissimi. -@. 14.+ Item epistolam B. Leonis
Papae ad Flauianum episcopum destinatam, cuius textum
si quisquam usque ad unum iota disputauerit, et
non eam in omnibus uenerabiliter receperit, anathema sit.
-@. 15.+ Item opuscula atque tractatus omnium Patrum orthodoxorum,
qui in nullo a sanctae Romanae ecclesiae consortio
deuiauerunt, nec ab eius fideli predicatione seiuncti sunt,
sed communionis ipsius gratia Dei usque ad ultimum diem
uitae suae participes fuerunt, legenda decernimus. -@. 16.+
Item decretales epistolae, quas beatissimi Papae diuersis
temporibus ab urbe Romana pro diuersorum Patrum consolatione
dederunt, uenerabiliter suscipiendae sunt.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> -@. 17.+ Item gesta sanctorum martirum, qui multiplicibus
tormentorum cruciatibus et mirabilibus confessionum
triumphis irradiant. Quis ita esse catholicorum
dubitet, et maiora eos in agonibus fuisse perpessos, nec
suis uiribus, sed gratia Dei et adiutorio uniuersa tolerasse?
Sed ideo secundum antiquam consuetudinem singulari
cautela in sancta Romana ecclesia non leguntur, quia et
eorum, qui conscripsere, nomina penitus ignorantur, et ab
infidelibus aut idiotis superflua, aut minus apta, quam
rei ordo fuerit, scripta esse putantur: sicut cuiusdam
Quirici et Iulitae, sicut Gregorii aliorumque huiusmodi
passiones, que ab hereticis perhibentur conscriptae.
Propter quod, ut dictum est, ne uel leuis subsannandi
oriretur occasio, in sancta Romana ecclesia non
leguntur. Nos tamen cum predicta ecclesia omnes martires
et eorum gloriosos agones, qui Deo magis quam hominibus
noti sunt, omni deuotione ueneramur. -@. 18.+ Item
uitas Patrum, Pauli, Antonii, Ilarionis et omnium eremitarum,
quas tamen uir beatissimus scripsit Ieronimus,
cum omni honore suscipimus. -@. 19.+ Item actus B. Siluestri,
apostolicae sedis presulis, licet eius, qui conscripsit,
nomen ignoremus, a multis tamen in urbe Roma catholicis
legi cognouimus, et pro antiquo usu multae hoc imitantur
ecclesiae. -@. 20.+ Item scripta de inuentione S. crucis dominicae,
et alia scripta de inuentione capitis B. Iohannis
Baptistae, nouellae quidem reuelationes sunt, et nonnulli
eas catholici legunt, sed cum hec ad catholicorum
manus peruenerint, B. Pauli apostoli sententia precedat:
"Omnia probate, quod bonum est tenete." -@. 21.+ Item
Rufinus uir religiosus plurimos ecclesiastici operis edidit
libros, nonnullas etiam scripturas interpretatus est; sed
quoniam B. Ieronimus in aliquibus eum de arbitrii libertate
notauit, illa sentimus, que predictum B. Ieronimum
sentire cognoscimus: et non solum de Rufino, sed etiam de
uniuersis quos uir sepius memoratus zelo Dei et fidei
<S 38><L 1> -38+
religione reprehendit. -@. 22.+ Item Origenis nonnulla opuscula,
que uir beatissimus Ieronimus non repudiat, legenda
suscipimus, reliqua autem omnia cum auctore suo dicimus
esse renuenda. -@. 23.+ Item chronicon Eusebii Cesariensis,
atque eiusdem historiae ecclesiasticae libros, quamuis in
primo narrationis suae libro tepuerit, et postea in laudibus
atque excusatione Origenis scismatici unum conscripserit
librum: propter rerum tamen notitiam singularem,
que ad instructionem pertinent, usquequaque
non dicimus renuendos. -@. 24.+ Item Orosium uirum eruditissimum
collaudamus, quia ualde nobis necessariam aduersus
paganorum calumpnias ordinauit historiam, miraque
breuitate contexuit. -@. 25.+ Item uenerabilis uiri Sedulii
pascale opus, quod heroicis descripsit uersibus, insigni
laude proferimus. -@. 26.+ Item Iuuenci nichilominus
laboriosum opus non spernimus, sed miramur.
-@. 27.+ Ceterum, que ab hereticis, siue scismaticis
conscripta uel predicata sunt, nullatenus recipit catholica
et apostolica ecclesia Romana. E quibus pauca,
que ad memoriam uenerunt, et a catholicis uitanda sunt,
credimus esse subdenda. -@. 28.+ Imprimis Arriminensem
sinodum, a Constantio Cesare Constantini filio congregatam
mediante Tauro prefecto, ex tunc et nunc et usque
in eternum confitemur esse dampnatam. -@. 29.+ Item
itinerarium nomine Petri apostoli, quod appellatur sancti
Clementis liber VIII., apocrifum. -@. 30.+ Actus nomine
Andreae apostoli, apocrifi. -@. 31.+ Actus nomine Philippi
apostoli, apocrifi. -@. 32.+ Actus nomine Petri apostoli,
apocrifi. -@. 33.+ Actus nomine Thomae apostoli, apocrifi.
-@. 34.+ Euangelium nomine Thaddei, apocrifum.
-@. 35.+ Euangelium nomine Thomae apostoli, quo utuntur
Manichei, apocrifum. -@. 36.+ Euangelium nomine Barnabae,
apocrifum. -@. 37.+ Euangelium nomine Bartholomei
apostoli, apocrifum. -@. 35.+ Euangelium nomine Andreae
apostoli, apocrifum. -@. 39.+ Euangelia, que falsauit Lucianus,
apocrifa. -@. 40.+ Euangelia, que falsauit Ircius,
apocrifa. -@. 41.+ Liber de infantia Saluatoris, apocrifus.
-@. 42.+ Liber de natiuitate Saluatoris, et de S. Maria,
et de obstetrice Saluatoris, apocrifus. -@. 43.+
Liber, qui appellatur Pastoris, apocrifus. -@. 44.+ Libri omnes,
quos fecit Lenticius, discipulus diaboli, apocrifi. -@. 45.+
Liber, qui appellatur Fundamentum, apocrifus. -@. 46.+ Liber,
qui appellatur Thesaurus, apocrifus. -@. 47.+ Liber, qui appellatur
de filiabus Adae, uel Geneseos, apocrifus -@. 48.+
Centimetrum de Christo Virgilianis compaginatum uersibus,
apocrifum. -@. 49.+ Liber, qui appellatur Actus Teclae
et Pauli apostoli, apocrifus. -@. 50.+ Liber, qui appellatur
Nepotis, apocrifus. -@. 51.+ Liber prouerbiorum, qui
ab hereticis conscriptus et S. Xisti nomine signatus est,
apocrifus. -@. 52.+ Reuelatio, que appellatur Pauli apostoli
<S 39><L 1> -39+
apocrifa. -@. 53.+ Reuelatio, que appellatur Thomae Apostoli,
apocrifa. -@. 54.+ Reuelatio, que appellatur Stephani,
apocrifa. -@. 55.+ Liber, qui appellatur Transitus S. Mariae,
apocrifus. -@. 56.+ Liber, qui appellatur Penitentia Adae,
apocrifus. -@. 57.+ Liber Ogiae nomine Gigantis, qui ab
hereticis cum dracone post diluuium pugnasse perhibetur,
apocrifus. -@. 58.+ Liber, qui appellatur Testamentum Iacob,
apocrifus. -@. 59.+ Liber, qui appellatur Penitentia Origenis,
apocrifus. -@. 60.+ Liber, qui appellatur Penitentia S. Cipriani,
apocrifus. -@. 61.+ Liber, qui appellatur Penitentia Iamnis
et Mambrae, apocrifus. -@. 62.+ Liber, qui appellatur Sortes
apostolorum, apocrifus. -@. 63.+ Liber Lusanae, apocrifus.
-@. 64.+ Liber canonum Apostolorum, apocrifus. -@. 65.+
Liber Phisiologus, qui ab hereticis conscriptus est et B.
Ambrosii nomine presignatus, apocrifus. -@. 66.+ Historia
Eusebii Pamphili, apocrifa. -@. 67.+ Opuscula Tertulliani
siue Africani, apocrifa -@. 68.+ Opuscula Postumiani
et Galli, apocrifa. -@. 69.+ Opuscula Montani, Priscillae et
Maximillae, apocrifa. -@. 70.+ Opuscula omnia Fausti
Manichei, apocrifa. -@. 71.+ Opuscula alterius Clementis
Alexandrini, apocrifa. -@. 72.+ Opuscula Cassiani presbiteri
Galliarum, apocrifa. -@. 73.+ Opuscula Victorini Pictauiensis,
apocrifa. -@. 74.+ Opuscula Fausti Regiensis
Galliarum, apocrifa. -@. 75.+ Opuscula Frumentii, apocrifa.
-@. 76.+ Epistola Iesu ad Agbarum, regem, apocrifa. -@. 77.+
Passio Georgii, apocrifa. -@. 78.+ Passio Cirici et Iulitae,
apocrifa. -@. 79.+ Scriptura, que appellatur Contradictio
Salomonis, apocrifa. -@. 80.+ Philacteria omnia,
que non angelorum, ut illi confingunt, sed demonum
magis arte conscripta sunt, apocrifa. -@. 81.+ Hec et omnia
his similia, que Simon Magus, Nicolaus, Cerinthus,
Marcion, Basilides, Ebion, Paulus etiam Samosatenus, Fotinus
et Bonosus et qui simili errore defecerunt, Montanus
quoque cum suis obscenissimis sequacibus, Apollinaris,
Valentinus siue Manicheus, Faustus, Sabellius,
Arrius, Macedonius, Eunomius, Nouatus, Sabbatius, Celestius,
Donatus, Eustathius, Iouinianus, Pelagius,
Iulianus et Latiensis, Celestinus, Maximinus, Priscianus
ab Hispania, Lampedius, Dioscorus, Eutices,
Petrus, et alius Petrus, e quibus unus Alexandriam, alius
Antiociam maculauit, Acatius Constantinopolitanus, cum
<S 40><L 1> -40+
consortibus suis, nec non et omnes hereses, quas ipsi
eorumque discipuli, siue schismatici docuerunt uel conscripserunt,
quorum nomina minime retinentur, non solum
repudiata, uerum etiam ab omni Romana et apostolica
ecclesia eliminata, atque cum suis auctoribus auctorumque
sequacibus sub anathematis indissolubili uinculo, in eternum
confitemur esse dampnata.
-@. 82.+ Ceterum, qui libri in ecclesiasticis offitiis
per anni circulum a nonnullis legantur (quod ritum illum
apostolica non reprobat, sed sequitur ecclesia) pro fidelium
edificatione adnotandum censuimus.
Quidam, quod in septuagesima ponunt pentateuchum
usque in XV. diem ante Pascha, XV. die
ponunt Ieremiam usque in cenam Domini. In cena Domini
legunt tres lectiones de lamentatione Ieremiae:
"Quomodo sedet sola ciuitas, etc." et tres de tractatu S.
Augustini in psalmum LIV.: "Exaudi Deus orationem
meam et ne despexeris," et tres de Apostolo, ubi ait in
epistola ad Corinthios: "Conuenientibus uobis in unum."
Secunda lectio sic incipit: "Similiter et calicem postquam
cenauit, etc." Tertia: "De spiritualibus autem
nolumus uos ignorare, fratres." In parasceue tres lectiones
de lamentatione Ieremiae, et tres de tractatu S.
Augustini in psalmum LXIII: "Exaudi Deus orationem
meam, cum deprecor," et tres de Apostolo, ubi ait in
epistola ad Ebreos: "Festinemus ingredi in illam requiem,
etc." Secunda lectio: "Omnis namque pontifex."
Tertia: "De quo grandis nobis sermo." In sabbato sancto
tres lectiones de lamentatione Ieremiae prophetae, et
tres de tractatu S. Augustini in eumdem psalmum LXIII.:
"Exaudi Deus orationem meam, cum deprecor," et tres
de Apostolo, ubi ait in epistola ad Ebreos: "Christus
assistens pontifex futurorum bonorum." Secunda lectio:
"Ubi enim testamentum est." Tertia: "Umbram enim
habens lex futurorum bonorum." In pascha Domini homilias
ad ipsum diem pertinentes, infra hebdomadam homilias.
In octauis paschae ponunt actus apostolorum et
epistolas canonicas et apocalipsin, usque in ocatauas pentecostes.
In octauis pentecostes ponunt libros regum et
paralipomenon usque in calendas augusti. In dominica prima
mensis augusti ponunt Salomonem usque in calendas septembris.
<S 41><L 1> -41+
In dominica prima septembris ponunt Iob Tobiam,
Hester, Esdram usque in calendas octobris. In dominica
prima mensis octobris ponunt librum Machabeorum usque
in calendas nouembris. In dominica prima mensis
nouembris ponunt Ezechielem et Danielem et minores prophetas
usque in calendas decembris. In dominica prima
mensis decembris ponunt Esaiam prophetam usque ad
natiuitatem Domini. In natali Domini legunt primum
de Esaia tres lectiones. Prima lectio: "Primo tempore
alleuiata est terra Zabulon, etc." Secunda: "Consolamini,
consolamini." Tertia: "Consurge, consurge".
Deinde leguntur sermones uel homiliae ad ipsum diem
pertinentes. In natali S. Stephani homilia de ipso die. In
natali S. Ioannis similiter. In natali innocentium similiter.
In natali S. Siluestri similiter. In octaua natalis Domini
homilia de ipso die. In dominica prima post natiuitatem
Domini ponunt epistolas Pauli usque in septuagesimam.
In epiphania lectiones tres de Esaia. Prima lectio incipit:
"Omnes sitientes." Secunda: "Surge, illuminare Ierusalem."
Tertia: "Gaudens gaudebo in Domino." Deinde
leguntur sermones uel homiliae ad ipsum diem pertinentes. -]+ <P 0>
<1 D><S 41><L 22>
<2 16> -DISTINCTIO XVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Apostolorum canones, qui per Clementem
Romanum Pontificem, sicut quidam asserunt, dicuntur esse translati,
sunt quinquaginta.
Hos non recipiendos, sed inter apocrifa deputatos, Ysidorus
scribit dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Apostolorum canones apostolica reiciuntur auctoritate.
<T T> Canones, qui dicuntur apostolorum, seu quia eosdem
nec sedes apostolica recipit, nec sancti Patres illis consensum
prebuerunt, pro eo quod ab hereticis sub nomine
apostolorum compositi dignoscuntur, quamuis in eis inueniantur
utilia, auctoritate tamen canonica atque apostolica
eorum gesta constat esse remota atque inter apocrifa
deputata.
<S 42><L 1> -42+
<T P> Zepherinus autem e contra scribit Episcopis per Siciliam
constitutis: -[epist. I.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Apostolorum canones sunt recipiendi.
<T T> Sexaginta sententias apostoli prescripserunt cum
aliis quam plurimis episcopis, et seruandas esse censuerunt.
-+
<4 3> -C. III.+ <T R> Exceptis quinquaginta capitulis canones apostolorum
inter apocrifa deputantur.
<T I> Item Leo Papa IX. contra epistolam Nicetae
Abbatis.
<T T> Clementis librum, id est Petri apostoli itinerarium, et
canones apostolorum numerant Patres inter apocrifa,
exceptis quinquaginta capitulis, que decreuerunt orthodoxae
fidei adiungenda.
<4 4> -[C. IV. Item]+ <T I> VI. Sinodus, c. 2.
<T T> Placuit huic sanctae sinodo, ut amodo confirmata et rata
sint canonum apostolorum LXXXV. capitula.
<T I> Epistola Ysidori in capite canonum.
<T T> Ysidorus seruus Christi lectori suo conseruo. -@. 1.+
Propter eorum auctoritatem ceteris conciliis preponimus
canones, qui dicuntur apostolorum, licet a quibusdam apocrifi
dicantur, quoniam perplures eos recipiunt, et
sancti Patres eorum sententias sinodali auctoritate roborauerunt
et inter canonicas posuerunt constitutiones. <T I> Item. <T T>
-@. 2.+ Primus ordo, ut predictum est, de celebrando
concilio insertus habetur, et postmodum canonum apostolorum,
ac primorum apostolicorum (id est, a S. Clemente
usque ad S. Siluestrum) decretorum atque diuersorum conciliorum
breuiarium est interpolatum, sequens ordinem
suum.
<T P> -Gratianus.+ Item cum Adrianus Papa sextam sinodum
recipiat cum omnibus canonibus suis, cum etiam sancta octo
uniuersalia concilia professione Romani Pontificis sint roborata,
in septima autem sinodo, siue in sexto concilio, apostolorum
canones sint recepti et approbati: patet, quod non sunt inter
apocrifa deputandi.
<S 43><L 1> -43+
Scribit Adrianus Papa Tharasio
Patriarchae:
<4 5> -C. V.+ <T R> Sexta sinodus auctoritate Adriani corroboratur.
<T T> Sextam sanctam sinodum recipio cum omnibus canonibus
suis.
<T P> -Gratianus.+ Sed dubitatur de ea, an canones conscripserit,
quod ex quarta actione sextae sinodi facile absoluitur.
Ait enim Petrus Episcopus Nicomediae:
<4 6> -C. VI.+ <T R> Sexta sinodus canones conscripsit.
<T T> Habeo librum continentem canones sanctae sinodi sextae.
Patriarcha dixit: -@. 1.+ Quidam per ignorantiam scandalizantur
pro canonibus istis, dicentes: Numquid sexta
sinodus canones fecit? Sciant ergo, quoniam sancta sinodus
sexta sub Constantino congregata est contra eos, qui dicebant
unam operationem esse et uoluntatem in Christo, in
qua sancti Patres illos utpote hereticos anathematizauerunt,
et orthodoxam fidem explanauerunt.
-II. Pars.+ <T T> -@. 2.+ Soluta est hec sinodus Constantini
XIV. anno. Post quatuor uero aut quinque annos iidem sancti
Patres congregati sunt sub Iustiniano, filio Constantini, et
predictos canones promulgauerunt, de quibus nullus dubitet.
Qui enim sub Constantino in sinodo fuerunt, iidem
ipsi sub Iustiniano istis canonibus subscripserunt. Oportebat
enim, ut sinodus uniuersalis canones ecclesiasticos
promulgaret. <T I> Item: <T T> -@. 3.+ Sancta sinodus sexta post
promulgatam ab ea diffinitionem contra Monothelitas, Constantino
imperatore, qui eam congregauerat, non post multo
defuncto, Iustiniano filio eius regnante pro eo. -@. 4.+ Eadem
<S 44><L 1> -44+
sancta sinodus diuinitus inspirata iterum Constantinopolim
quarto aut quinto anno congregata est, et canones
CII. numero ad correctionem ecclesiae promulgauit.
<T P> -Gratian.+ Ex his ergo colligitur, quod sexta sinodus bis
congregata est: primo sub Constantino et nullos canones constituit:
secundo sub Iustiniano filio eius, et prefatos canones
promulgauit.
Unde sancti Patres in eadem Sinodo secundo congregati
dixerunt:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Constitutiones sinodi sextae.
<T T> Quoniam sanctae et uniuersales sinodi, quinta sub
Iustiniano Augusto, sexta sub Constantino patre suo
Augusto, de misterio fidei plenissime disputantes, canones
non fecerunt, sicut ceterae quatuor uniuersales sinodi:
propterea nos conuenientes in hanc imperialem urbem
sacros canones conscripsimus. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Placuit huic
sanctae sinodo, ut amodo confirmata et rata sint canonum
apostolorum LXXXV. capitula. <T I> Item: <T T> -@. 2.+ Confirmamus
et ceteros sanctorum canones et sinodos, id est,
Nicenam, Anchiritanam, Neocesariensem, Gangrensem,
Antiocenam, Laudicensem, Constantinopolitanam, Ephesinam
primam, Calcedonensem, Sardicensem et Cartaginensem,
et opuscula Theophili Alexandrini episcopi
et martiris, Trismegisti Gregorii, Neocesariensis
episcopi, Athanasii episcopi Alexandrini, Basilii Cesareae
Capadociae episcopi, Gregorii Niseni episcopi, Gregorii
Theologi, Amphilochii Iconiensis episcopi, Timothei Alexandrini
episcopi, Germani Constantinopolitani episcopi,
<S 45><L 1> -45+
Cirilli Alexandrini episcopi, Cipriani Cartaginensis episcopi,
et sinodum suam.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Auctoritate Romani Pontificis sancta octo concilia
roborantur.
<T I> Item ex Libro Diurno professio Romani Pontificis.
<T T> Sancta octo uniuersalia concilia, primum Nicenum,
Constantinopolitanum, Ephesinum, Calcedonense
quintum et sextum, Constantinopolitanum;
item Nicenum; octauum quoque Constantinopolitanum
usque ad unum apicem immutilata seruare, et pari honore
et ueneratione digna habere, et que predicauerunt
et statuerunt omnibus modis sequi et predicare, quecumque
condempnauerunt ore et corde condempnare profiteor.
-+
<T P> Quo autem tempore sexta sinodus et secunda et prima, et
quarta et quinta congregatae sunt, Beda in libro
de temporibus -[c. 65.]+ scribit, dicens:
<4 9> -C. IX.+ <T R> De temporibus conciliorum.
<T T> Sexta sinodus uniuersalis Constantinopolim celebrata
est, et greco sermone conscripta, temporibus Papae
Agathonis, exequente piissimo principe Constantino intra
palatium suum, simulque legatis Apostolicae sedis, et
episcopis CL. residentibus. -@. 1.+ Prima uniuersalis
sinodus in Nicea congregata est contra Arrium CCCXVIII.
Patrum, temporibus Iulii Papae, sub Constantino principe.
-@. 2.+ Secunda in Constantinopolim CL. Patrum, contra
Macedonium et Eudoxium, temporibus Damasi Papae et
Gratiani principis, quando Nectarius eiusdem urbis episcopus
est ordinatus. -[@. 3. Deest.] @. 4.+ Quarta in Calcedone
DCXXX. Patrum, sub Leone Papa, temporibus
Martiani principis, contra Euticen nefandissimorum
monachorum presulem. -@. 5.+ Quinta in Constantinopolim
temporibus Iulii Papae, sub Iustiniano principe.
contra Theodorum et omnes hereticos.
<4 10> -[C. X.]+
<T T> Prima autem sinodus in Nicea, CCCXVIII. Patrum,
contra Arrium Alexandrinum presbiterum, qui tres gradus
<S 46><L 1> -46+
in trinitate asserebat, Patrem maiorem, Filium minorem,
Spiritum sanctum creaturam, temporibus Constantini
principis Siluestri Papae Romani, Macharii Ierosolimitani,
Alexandri Alexandrini, qui condempnata eadem heresi
statuerunt canones XX., quorum auctor maxime prefatus
Alexander episcopus fuit. -@. 1.+ Secunda in Constantinopolim
CL. patrum, contra Macedonium Constantinopolitanum
episcopum, qui negabat Spiritum sanctum
Deum esse, temporibus Gratiani Theodosii principum,
Damasi Papae Romani, Cirilli Ierosolimitani, Nectarii
Alexandrini, qui condempnata prefata heresi
statuerunt canones III., quorum auctor maxime B. Nectarius
Constantinopolitanus episcopus fuit. -@. 2.+ Tertia in
Epheso CCC. Patrum, contra Nestorium Constantinopolitanum
episcopum, qui dicebat, beatam Virginem Mariam
non Dei, sed hominis tantummodo genitricem, ut aliam
personam carnis, aliam faceret Deitatis, temporibus Theodosii
principis imperatoris iunioris, Celestini Papae
Romani, Iuuenalis Constantinopolitani episcopi, Cirilli
Alexandrini; qui XV. capitula contra Nestorii blasphemias
totidem capitula, auctore eodem sancto Cyrillo,
anathematizando conscripserunt. -@. 3.+ Quarta in Calcedone
DCXXX. Patrum, contra Euticen Constantinopolitanum abbatem,
qui asserebat, Christum post humanam assumptionem
non ex duabus naturis existere, sed solam in eo diuinam
naturam permanere, temporibus Martiani principis, Leonis
Papae Romani, Iuuenalis Ierosolimitani, Anatholii Constantinopolitani,
qui condempnata prescripta heresi statuerunt
canones XXVII., quorum auctor maxime idem sanctus
Anatholius Constantinopolitanus episcopus fuit. -@. 4.+
Quinta in Constantinopolim, contra Theodorum Mosophenum
et omnes hereticos, qui Theodorus dicebat
alium esse Dei uerbum, et alium Christum, et sacram
Mariam Virginem negabat genitricem Dei fuisse, temporibus
Iustiniani principis, Vigilii Papae Romani, Domnini
Antioceni, Eutichii Constantinopolitani; qui XIV. capitula
anathematizando scripserunt contra Theodori et sociorum
eius blasphemias. -@. 5.+ Sexta in Constantinopoli CL.
Patrum, contra Macharium Antiocenum episcopum et socios
eius, qui unam uoluntatem et operationem in Christo falsa
<S 47><L 1> -47+
suspicione astruebant, temporibus Constantini principis,
Agatonis Papae Romani Gregorii Constantinopolitani;
qui condempnata prefata heresi anathematizando scripserunt
nouem capitula interius annexa.
<4 11> -[C. XI.]+
<T T> Prima annotatio Anquiritanae sinodi, que ante Nicenam
fertur fuisse, sed propter auctoritatem maiorem postponitur;
in qua Patres XVIII. statuerunt canones XXIV.
quorum auctor maxime Vitalis Antiocenus episcopus extitit.
-@. 1.+ Secunda Neocesariensis, que post Anquiritanam,
et Antiocenam legitur fuisse; in qua Patres XVIII.
statuerunt canones XIV. quorum auctor maxime Vitalis
Salaminus extitit. -@. 2.+ Tertia Gangrensis, que post
Nicenam legitur fuisse, in qua Patres XVII. statuerunt
canones XX. propter quasdam necessitates ecclesiasticas,
maxime contra Eustasium, qui dicebat, quod nullus in
coniugali gradu positus, nec ullus fidelis, qui non omnibus
renuntiaret que possideret, spem ad Dominum
haberet, et multa alia uenenosa, que enumerare longum
est. -@. 3.+ Quarta Sardicensis, in qua Patres LX.
statuerunt canones XXI. quorum auctor maxime Osius Cordubensis
episcopus, et Vincentius Capuanus episcopus, et
Ianuarius Beneuentanus, et Calepodius Neapolitanus
sanctae Romanae ecclesiae legati extiterunt. -@. 4.+
Quinta Antiocena, in qua Patres XXX. statuerunt canones
XXV. quorum auctor maxime Eusebius Palestinensis
episcopus extitit. -@. 5.+ Sexta Laudicensis, in qua Patres
XXII. statuerunt canones LVIII., quorum auctor
maxime Theodosius episcopus extitit. -@. 6.+ Septima
Cartaginensis, in qua Patres CCVIII. statuerunt canones
XXXIII., quorum auctor maxime Aurelius Cartaginensis
episcopus extitit. Etiam S. Augustinus Yponensis
episcopus in eadem sinodo legitur fuisse, temporibus Honorii
Augusti. -@. 7.+ Octaua Africana sub Theodosio minore
<S 48><L 1> -48+
Augusto, in qua Patres CCXXIV. recitauerunt et firmauerunt
canones CV., qui per diuersa concilia Africanae
prouinciae temporibus Aurelii Cartaginensis episcopi leguntur
esse conscripti. -@. 8.+ Nona Arelatensis, in qua Patres
DC. statuerunt canones, quorum auctores maxime
Siluester urbis Romae episcopus, et S. Maurinus Arelatensis
episcopus extiterunt, temporibus Constantini Augusti,
sicut quidam asserunt. -@. 9.+ Decima item Arelatensis, in
qua Patres XIX. statuerunt canones, quorum auctor
maxime Cesarius Arelatensis episcopus extitit. -@. 10.+
Undecima item Arelatensis, in qua Patres XVIII. statuerunt
canones. -@. 11.+ Duodecima item Arelatensis in Vico
Ortensico, in qua Patres XI. constituerunt canones,
quorum auctor maxime S. Cesarius episcopus extitit.
-@. 12.+ Tertiadecima item Arelatensis, in qua Patres XIX.
statuerunt canones, quorum auctor maxime Sarpidius
Arelatensis episcopus extitit. -@. 13.+ Quartadecima Aurasicensis,
in qua Patres XVI. statuerunt canones, quorum
auctor maxime Ilarius episcopus extitit. -@. 14.+ Quintadecima
Epaunensis, in qua Patres XXVI. statuerunt
canones XL., quorum auctor maxime Cesarius Episcopus
extitit.
-@. 15.+ Sextadecima Agathensis, in qua Patres XXXIII.
statuerunt canones, quorum auctor maxime Cesarius
extitit. -@. 16.+ Septima decima Aurelianensis, in qua
Patres LXXII. statuerunt canones, quorum maxime auctor
Aurelianus Arelatensis episcopus extitit. -@. 17.+
Octauadecima item Aurelianensis, in qua Patres XXXI.
statuerunt canones, quorum auctor maxime Melanius Rodonensis
episcopus extitit. -@. 18.+ Nonadecima item
Aurelianensis, in qua Patres XXV. statuerunt canones,
quorum auctor maxime S. Albinus Andegauensis episcopus
extitit. -@. 19.+ Vicesima Aruernensis, in qua Patres XV.
statuerunt canones, quorum auctor maxime Honoratus
Breutensis episcopus extitit. -@. 20.+ Vicesima prima
<S 49><L 1> -49+
Maticensis, in qua Patres XXI. statuerunt canones, quorum
auctor maxime Priscus Lugdunensis episcopus extitit. -@. 21.+
Vicesima secunda item Maticensis, in qua Patres LXVII.
statuerunt canones, quorum auctor maxime idem Priscus
Lugdunensis episcopus extitit. -@. 22.+ Vicesima tertia
Lugdunensis, in qua Patres XVII. statuerunt canones,
quorum auctor maxime Philippus Viennensis episcopus
extitit. -@. 23.+ Vicesima quarta item Lugdunensis, in qua
Patres XX. constituerunt canones, quorum auctor maxime
Priscus Lugdunensis episcopus extitit.
<T P> Sed quod Nicena sinodus XX. canones supra statuisse dicitur,
contrarium uidetur ei, quod in epistola Athanasii inuenitur.
Scribit enim Athanasius Alexandrinus Marco Papae,
ita dicens:
<4 12> -C. XII.+ <T R> Epistola Athanasii postulantis capitula Niceni
concilii.
<T T> Septuaginta Niceni capitula, que de prefata
sinodo, iubente domino meo Alexandro, decreta
omnium episcoporum attuli que sunt igne combusta,
optamus, ut a sede sanctae ecclesiae uestra auctoritate
percipere per presentes legatos mereamur. <T I> Item: <T T> -@. 1.+
Presentibus nobis septuaginta in memorata sinodo
capitula tractata sunt: triginta a Grecis, greca
edita lingua; et triginta a Latinis, similiter latina edita
lingua. Sed uisum est CCCXVIII. episcopis Spiritu
sancto repletis, et maxime iam dicto Alexandro, et apostolicae
sedis apocrisiariis, ut decem capitula adunarentur,
aliis atque congruis locis insererentur, et ad formam
LXX. discipulorum, uel totius orbis terrae linguarum, septuaginta
tanti et tam excellentis concilii fierent capitula, que
omnem Christianorum informarent orbem.
<T P> -Gratian.+ Quomodo ergo uiginti tantum capitula in Nicena
sinodo statuta dicuntur, cum septuaginta capitula (ut Athanasius
scribit) in ea statuta monstrentur? His ita respondetur: Capitula
Nicenae sinodi quedam in desuetudinem abierunt:
uiginti tantum in Romana ecclesia habentur.
<S 50><L 1> -50+
Unde Stephanus Papa scribit, dicens Luitberto
Episcopo Maguntino:
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Niceni concilii tantum capitula habentur.
<T T> Viginti tantum capitula Nicenae sinodi in sancta
Romana ecclesia habentur; sed quo neglectu alia defecerint,
ambiguum est. Plurimi arbitrantur Antioceno
ea esse concilio inserta.
<T P> Sardicense quoque concilium auctoritate Nicolai Papae recipitur.
Unde idem scribit clero Constantinopolitano:
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Auctoritate apostolica Sardicense concilium
recipitur.
<T T> Quod dicitis, neque Sardicense concilium, neque
decretalia uos habere sanctorum Patrum uel recipere,
non facile uobis facultas credendi tribuitur,
maxime cum Sardicense concilium, quod penes uos in
uestris regionibus actum est, et omnis ecclesia recipit, qua
ratione conueniat, ut hec sancta Constantinopolitana
ecclesia abiceret et ut dictum est non reciperet?
<1 D><S 50><L 19>
<2 17> -DISTINCTIO XVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Generalia concilia quorum tempore celebrata
sint, uel quorum auctoritas ceteris premineat sanctorum auctoritatibus,
supra monstratum est. Auctoritas uero congregandorum
conciliorum penes apostolicam sedem est.
Unde Marcellus Papa scribit Maxentio:
<4 1> -C. I.+ <T R> Absque Romani Pontificis auctoritate congregari
sinodus non debet.
<T T> Sinodum episcoporum absque huius sanctae sedis
auctoritate (quamquam quosdam episcopos possitis congregare)
non potestis regulariter facere.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> Neque ullum episcopum, qui hanc appellauerit apostolicam
sedem, dampnare, antequam hinc sententia definitiua
<S 51><L 1> -51+
procedat. Nam si seculares in publicis iudiciis libellis
utuntur appellatoriis, quanto magis sacerdotibus hec eadem
agere licet, qui super illos sunt? de quibus dictum
est: "Ego dixi, Dii estis?" -]+ <P 0>
<4 2> -C. II.+ <T R> Non est ratum concilium, quod auctoritate Romanae
ecclesiae fultum non fuerit.
<T I> Item Iulius Papa -[I.]+ orientalibus episcopis.
<T T> Regula uestra nullas habet uires nec habere poterit,
quoniam nec ab orthodoxis episcopis hoc concilium actum
est, nec Romanae ecclesiae legatio interfuit; canonibus
precipientibus, sine eius auctoritate concilia fieri non debere.
Nec ullum ratum est, aut erit unquam concilium,
quod fultum fuerit auctoritate eius.
<4 3> -C. III.+ <T R> Nullus usurpet concessa Romanae ecclesiae.
<T I> Item Damasus Papa. -[I. ad Stephanum epist. IV.]+
<T T> Huic sedi concessa nullus usurpare sine eius consultu
presumat, qui non uult honore ecclesiastico indignus aut
contemptor iudicari.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Absque apostolicae sedis auctoritate sinodum
aliquibus congregare non licet.
<T I> Item Gregorius.
<T T> Nec licuit aliquando nec licebit particularem sinodum
congregari; sed quotiens aliqua de uniuersali
sinodo aliquibus dubitatio nascitur, ad recipiendam de eo,
quod non intelligunt, rationem, aut sponte hi, qui salutem
animae suae desiderant, ad apostolicam sedem pro percipienda
ratione conueniant, aut si forte (sicut de talibus
scriptum est: "Peccator, cum uenerit in profundum malorum,
contempnit)", ita obstinati et contumaces extiterint,
ut doceri non uelint, eos ab eisdem sedibus apostolicis
aut attrahi ad salutem quoquomodo necesse est, aut
(ne aliorum perditio esse possint) secundum canones per
seculares opprimi potestates.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non est concilium, sed conuenticulum, quod sine
sedis apostolicae auctoritate celebratur.
<T I> Item Pelagius -[Papa II.]+ Episcopis, qui conuenerunt ad
illicitam uocationem Iohannis Constantinopolitani.
-[epist. I. cap. 1.]+
<T T> Multis denuo apostolicis et canonicis atque ecclesiasticis
instruimur regulis, non debere absque sententia
<S 52><L 1> -52+
Romani Pontificis concilia celebrari. -@. 1.+ Quapropter,
ut iam dictum est, recte non concilium, sed uestrum conuenticulum
uel conciliabulum cassatur, et quicquid in eo actum
est, irritum habetur et uacuum. Vos quoque deinceps
uidete, ut nullius hortatu talia presumatis, si apostolicae
sedis communione carere non uultis. -@. 2.+ Si uero in
qualibet prouincia ortae fuerint questiones, et inter ipsius
prouinciae episcopos discrepare ceperit ratio, atque inter
ipsos dissidentes non conueniat, ad maiorem tunc sedem
referantur. Et si illic facile et iuste non discernuntur, ubi
fuerit sinodus regulariter congregata, canonice et iuste
iudicentur. Maiores uero et difficiliores questiones
(ut sancta sinodus statuit, et beata consuetudo exigit), ad
sedem apostolicam semper deferantur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Prouincialia concilia sine Romani Pontificis presentia
pondere carebunt.
<T I> Item Simachus Papa.
<T T> Concilia sacerdotum ecclesiasticis legibus quotannis
decreta per prouincias, quia presentiam Papae non habent,
ualetudinem perdiderunt. Legite insanissimi, aliquando
in illis preter apostolici apicis sanctionem aliquid constitutum,
et non de maioribus negotiis ad consultationem,
si quid occurrerit, prefatae sedis arbitrio fuisse seruatum?
-+
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Hinc etiam cum auctoritas Teodorici
regis ex diuersis prouinciis ad urbem Romam sacerdotes
conuenire precepisset, ut sanctum concilium iudicaret de his, que
uenerabili Papae Simacho, presuli apostolicae sedis, ab aduersariis
ipsius dicebantur impingi, Liguriae Emiliae episcopi,
seu Venetiarum suggesserunt, ipsum, qui dicebatur impetitus,
debere sinodum conuocare: scientes, quia eius sedi primum Petri
apostoli meritum, deinde secuta iussione Domini conciliorum
uenerandorum auctoritas singularem in ecclesiis tradidit potestatem,
nec antedictae sedis antistitem minorum subiacuisse iudicio.
-@. 1.+ Ad hec serenissimus rex Deo inspirante
respondit: Sinodalis esse arbitrii in tanto negotio sequenda
prescribere, nec aliquid ad se preter reuerentiam de ecclesiasticis
negotiis pertinere, committens etiam potestati pontificum, ut siue
propositum uellent audire negotium, siue nollent, quod magis
putarent utile, deliberarent, dummodo uenerandi prouisione concilii
pax in ciuitate Romana daretur. Episcopi uero in sinodo
residentes congregata auctoritate eiusdem Simachi dixerunt:
"Simachus Papa sedis apostolicae presul ab huiusmodi oppositionibus
<S 53><L 1> -53+
impetitus quantum ad homines respicit, sit immunis
et liber, cuius causam totam Dei iudicio reseruamus." -@. 2.+
"De clericis uero memorati papae, qui ab episcopo suo ante
tempus contra regulas discesserunt, et scisma fecerunt, hoc fieri
decreuimus, ut satisfacientes episcopo suo misericordiam
consequantur et offitiis ecclesiasticis se gaudeant restitui."
-@. 3.+ "Laurentius episcopus ecclesiae Mediolanensis huic statuto
nostro, in quo totam causam Dei iudicio commisimus, subscripsit."
Petrus Ecclesiae Rauennatis Episcopus sub eisdem
uerbis subscripsit, et post eum LXV. episcopi. Illud de
clericis pro pace in Urbe reformanda misericorditer et dispensatiue
factum dignoscitur. -@. 4.+ Hoc quoque notandum est,
quod in hoc concilio et in alia sinodo Simachi Papae ante
Rauennatem episcopum Mediolanensis subscripsisse et respondisse
legitur: ex quo et sedis prerogatiuam ante eum habere
colligitur.
<4 7> -[C. VII.]+ <T R> Ait enim Gregorius I., -[lib. VII. reg. epist. 112.]+
Siagrio Episcopo Augustodunensi:
<T T> Episcopos secundum ordinationis suae tempus siue ad considendum
in concilio, siue ad suscribendum, uel in qualibet alia
re, sua attendere loca decernimus, et suorum sibi prerogatiuam
ordinum uindicare.
<T P> -Gratianus.+ Verum tempus ordinationis non ad ecclesias,
sed ad personas refertur, sicut ex consuetudine Cardinalium
sanctae Romanae ecclesiae, et episcoporum uniuscuiusque prouinciae
euidenter apparet.
<1 D><S 53><L 27>
<2 18> -DISTINCTIO XVIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Episcoporum igitur concilia, ut ex premissis
apparet, sunt inualida ad diffiniendum et constituendum, non
autem ad corrigendum. Sunt enim necessaria episcoporum concilia
ad exortationem et correctionem, que etsi non habent uim
constituendi, habent tamen auctoritatem imponendi et indicendi,
quod alias statutum est et generaliter seu specialiter obseruari
preceptum.
<P 1> -[PALEA.+
<4 1> -C. I.+ <T R> Ex Cabilonensi Concilio, c. 6.
<T T> Placuit, ut conseruato metropolitani primatu ceteri
episcopi, secundum suae ordinationis tempus, alius alii
deferat locum. -]+ <P 0>
<S 54><L 1> -54+
<T P> Unde Leo I. -[epist. LXXXII. c. 7. Anastasio]+ Thessalonicensi
Episcopo:
<4 2> -C. II.+ <T R> Bini conuentus per singulos annos ab episcopis
celebrentur.
<T T> De conciliis autem episcopalibus non aliud indicimus,
quam sancti Patres salubriter ordinauerunt: scilicet bini
conuentus per annos singulos habeantur, in quibus de omnibus
querelis, que inter diuersos ecclesiae ordines nasci
solent, iudicetur. Ac si forte inter ipsos, qui presunt,
de maioribus peccatis nascitur (quod absit) causa, que
prouinciali examine nequeat diffiniri, fraternitatem tuam
de totius negotii qualitate metropolitanus curabit instruere,
ut si coram positis partibus nec tuo fuerit res sopita
iudicio, ad nostram cognitionem, quicquid illud est, transferatur.
-+
<4 3> -C. III.+ <T R> Quo tempore concilia episcoporum sunt celebranda.
<T I> Item ex Niceno Concilio. -[cap. 5.]+
<T T> Habeatur semel concilium ante dies quadragesimae,
ut omnibus, si que sunt, simultatibus amputatis, mundum
solempne Deo possit offerri; secundum uero agatur
circa tempus autumni.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ad morum correctionem et controuersiarum dissolutionem
bis in anno episcopale concilium fiat.
<T I> Item ex Antioceno Concilio. -[cap. 20.]+
<T T> Propter ecclesiasticas causas et que existunt controuersias
dissoluendas, sufficere uisum est, bis in anno per
singulas prouincias episcoporum concilium fieri: semel
quidem post tertiam ebdomadam pascalis solempnitatis,
ita ut in quarta ebdomada, que consequitur, id est media
pentecoste, concilium compleatur. Admoneant autem
comprouinciales episcopos hi, qui in amplioribus, id est in
metropolitanis ciuitatibus degunt. -@. 1.+ Secundum uero
concilium Idib. octobris habeatur, qui dies apud Grecos
yperberiti mensis decimus inuenitur. In ipsis autem
conciliis et presbiteros et diaconos presentes esse oportet,
et omnes, quoquot se lesos existimant, et sinodicam exspectare
sententiam. Nec liceat aliquibus apud semetipsos
concilia sine metropolitanorum episcoporum conscientia
facere, quibus de omnibus causis constat esse permissum
iudicium.
<S 55><L 1> -55+
<4 5> -C. V.+ <T R> Se ipsos accusant, qui uocati ad sinodum uenire
contempnunt.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[cap. 40.]+
<T T> Non oportet uocatos episcopos ad sinodum contempnere,
sed adire debere, et aut docere, aut doceri, que
sunt ad ecclesiae ceterorumque correctionem utilia; quod si
contempserint, se ipsos uidentur accusare, nisi ire forte
non possint.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Corripiantur episcopi, qui ad concilium uocati
uenire recusant.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[cap. 19.]+
<T T> Peruenit ad nostras aures, quod in prouinciis constituta
episcoporum concilia minime celebrentur. Hoc
ex eo probatur, quod multae, que correctione opus habent,
ecclesiasticae res negligantur. Statuit ergo hec sancta
sinodus, secundum Patrum regulas bis in anno in unum
conuenire per singulas prouincias episcopos, ubi singula,
que emerserint, corrigantur. -@. 1.+ Qui uero noluerint conuenire
episcopi constituti in suis ciuitatibus, et hoc maxime,
cum sui corporis sanitate consistentes, cum etiam ab
omnibus aliis urgentibus necessitatibus et inexcusabilibus
negotiis liberi sint, licere eos fraternae caritatis admonitionibus
corripi.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Canonicis subiaceat penis metropolitanus, qui
saltem semel in anno celebrare concilium negligit.
<T I> Item ex Septima Sinodo. -[cap. 6.]+
<T T> -II. Pars.+ Quoniam quidem regula est, que dicit, bis
in anno per singulas prouincias oportere fieri per conuentum
episcoporum regulares inquisitiones, propter fatigationes
et ut oportune habeantur ad iter agendum hi,
qui congregandi sunt, diffinierunt sextae sinodi sancti
Patres, omni excusatione remota, omnibus modis semel in
anno fieri, et deprauata corrigi. Hunc ergo canonem et nos
renouamus, et si quisquam princeps inuentus fuerit hoc
prohibere, communione priuetur. Si quis uero metropolitanorum
<S 56><L 1> -56+
hoc neglexerit agere absque necessitate uel ui seu
aliqua rationabili occasione, canonicis penis subiaceat.
Dum autem sinodus agitur super canonicis et euangelicis
negotiis, oportet congregatos episcopos in meditatione et
sollicitudine fieri custodiendorum diuinorum et uiuificorum
Domini mandatorum. -@. 1.+ Porro non habeat metropolitanus
licentiam ex his, que defert episcopus secum, siue
iumentum siue aliquam speciem expetendi. Quod si
hoc egisse conuictus fuerit, soluat quadruplum.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non cogantur presbiteri sacerdotalia eulogia
ad concilium deferre.
<T I> Item Leo IV. -[ad Episcopos Britanniae, c. 3.]+
<T T> De eulogiis ad sacra concilia deferendis nihil inuenimus
a maioribus terminatum: sed sicut unicuique presbitero
placuerit. Nam si constitutum fuerit, illo in tempore benedictiones
afferre, forsitan minus libenter ad sinodos
occurrent, et magis uenire obtrectabunt. Que, ut arbitror,
non sunt rationabiliter requirendae, nec ultro delatae
respuendae.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Sine graui necessitate episcopus ad sinodum
ire non tardet.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 21.]+
<T T> Episcopus ad sinodum ire non tardet, si non
satis graui necessitate inhibeatur: sic tamen, ut in persona
sua legatum mittat, suscepturus salua fidei ueritate quicquid
sinodus statuerit.
<4 10> -C. X.+ <T R> Excusatorias litteras dirigant, qui grauati ad
sinodum ire non possunt.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi V. -[c. 10.]+
<T T> Placuit, ut quotienscumque congregandum est concilium,
episcopi, qui neque etate, neque egritudine, neque
alia grauiori necessitate impediuntur, competenter occurrant.
-@. 1.+ Quod si non potuerint occurrere, excusationes suas
litteratorie subscribant; nisi autem rationem impedimenti
<S 57><L 1> -57+
sui apud primatem suum reddiderint, ecclesiae suae
communione debent esse contenti.
<P 1> -[ PALEA.+
<4 11> -C. XI+ <T I> Item ex Concilio Turonensi. -[cap. 2.]+
<T T> Episcopus non debet abbatem cogere ad sinodum ire,
nisi aliqua rationabilis causa existat -]+ <P 0>.
<4 12> -C. XII.+ <T R> A communione sit alienus, qui contempsit
sinodo adesse.
<T I> Item ex Concilio Arelatensi II. -[c. 19]+
<T T> Si quis autem adesse neglexerit; uel cetum fratrum,
antequam concilium dissoluatur, crediderit deserendum
alienatum se a fratrum communione agnoscat; nec
eum recipi liceat, nisi in sequenti sinodo fuerit absolutus.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Usque ad proximam sinodum a communione
abstineat, qui a metropolitano uocatus absque graui
necessitate sinodo adesse contempsit.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[cap. 35.]+
<T T> Si episcopus metropolitanus ad comprouinciales episcopos
epistolas direxerit, in quibus eos aut ad ordinationem
summi pontificis, ut ad sinodum inuitet, postpositis
omnibus (excepta graui infirmitate corporis, ac preceptione
regia) ad constitutum diem adesse non differant.
Quod si defuerint (sicut prisca canonum precipit auctoritas)
usque ad proximam sinodum a caritate fratrum
et ecclesiae communione priuentur.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Communione priuetur episcopus, qui a metropolitano
uocatus ad sinodum uenire contempnit.
<T I> Item ex Concilio Tarragonensi. -[cap. 6.]+
<T T> Si quis episcoporum commonitus a metropolitano ad
sinodum, nulla graui intercedente necessitate corporali,
uenire contempserit, sicut statuta Patrum sanxerunt, usque
ad futurum concilium cunctorum episcoporum caritatis communione
priuetur.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Presbiteri et diaconi, et cuncti, qui se lesos
existimant, ad metropolitanam sinodum conueniant.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Propter ecclesiasticas causas et altercationum solutiones
bene placuit per singulas prouincias bis in anno concilium
fieri, conuocante metropolitano episcopo omnes
<S 58><L 1> -58+
prouinciales episcopos, ita ut ad concilium ueniant
omnes presbiteri et diaconi, uel hi, qui se lesos
existimant, ut in concilio causae examinatae ad iustum
iudicium perducantur. Et si qui manifeste episcopi, uel
presbiteri, aut diaconi inuenti fuerint in offensa, secundum
rationem excommunicentur, quamdiu communi consensu
de his placuerit dare sententiam. Nulli autem episcopo
liceat propria apud semetipsum concilia facere, preter eos,
quibus metropoles sunt creditae.
<P 1> -[ PALEA.+
<4 16> -C. XVI.+ <T I> Item ex Concilio Bylonensi.
<T T> Annis singulis episcopus in sua diocesi sinodum faciat
de suis clericis, nec non abbatibus, et discutiat alteros
clericos et monachos. -]+ <P 0>
<T P> -Gratian.+ Singuli uero episcoporum suis ecclesiis notificare
studeant, que in conciliis statuuntur.
Unde in concilio Tolletano: -[XVI., cap. 6.]+
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Que in conciliis statuuntur, singuli episcoporum
suis ecclesiis notificent.
<T T> Decernimus, ut, dum in qualibet prouincia concilium
agitatur, unusquisque episcoporum admonitionibus suis
intra sex mensium spatia omnes abbates, presbiteros,
diaconos atque clericos, seu etiam omnem conuentum ciuitatis
ipsius, ubi preesse dignoscitur, nec non etiam
cunctam diocesis suae plebem aggregare nequaquam
moretur: quatenus coram eis plenissime omnia reseret,
que eodem anno in concilio acta uel diffinita esse noscuntur.
-@. 1.+ Quod si quispiam hec paruipendenda crediderit,
sententia excommunicationis duorum mensium curriculo
persistat usquequaque mulctatus.
<1 D><S 58><L 31>
<2 19> -DISTINCTIO XIX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> De Epistolis uero decretalibus queritur, an uim
auctoritatis obtineant, cum in corpore canonum non inueniantur.
De his ita scribit Nicolaus Papa archiepiscopis et
episcopis per Gallias constitutis.
<4 1> -C. I.+ <T R> Decretales epistolae uim auctoritatis habent.
<T T> Si Romanorum Pontificum decreto ceterorum opuscula
tractatorum approbantur uel reprobantur, ita ut, quod uere
<S 59><L 1> -59+
sedes apostolica probauit, hodie teneatur acceptum, et quod
illa repulit, hactenus inefficax habeatur: quanto potius,
que ipsa pro catholica fide, pro sanis dogmatibus, pro
uariis et multifariis ecclesiae necessitatibus et fidelium moribus
diuerso tempore scripsit, omni debent honore preferri,
et ab omnibus prorsus in quibuslibet oportunitatibus
discretione uel dispensatione magistra reuerenter assumi?
Quamquam quidam uestrum scripserint, haud illa decretalia
priscorum Pontificum in toto canonum codicis corpore esse
descripta et ideo inter canones esse assumenda, cum
ipsi, ubi suae intentioni hec suffragari conspiciunt, illis
indifferenter utantur, et solum nunc ad imminutionem
sedis apostolicae potestatis, et ad suorum argumentum
priuilegiorum minus accepta esse perhibeant. <T I> Item: <T T> -@. 1.+
Si ideo non esse decretales epistolas priscorum Pontificum
Romanorum admittendas dicunt, quia in codice canonum
non habentur adscriptae, ergo nec Gregorii S., nec ullius
alterius, qui ante fuit uel post ipsum est, aliquod institutum
uel scriptum est recipiendum, eo quod in codice
canonum non habeatur adscriptum. Ergo doctrinam
eorum et sanctiones, que ab omni lingua uenerantur, quia
in codice canonum non habentur adscriptae, de codicibus
suis eradant. Ut quid uel membranas occupant, postquam
non habentur acceptae? Sed quare multum immoremur,
cum nec ipsas diuinas scripturas ueteris et noui testamenti
iam recipiemus, si istos dixerimus audiendos?
Etenim neutrum horum in codice canonum ecclesiasticorum
habetur insertum. Sed responsuri sunt isti, qui ad resistendum
potius quam ad obediendum parati sunt, aientes
quod inter canones inueniatur capitulum S. Papae
Innocenti, cuius auctoritate doceatur, a nobis utrumque
testamentum esse recipiendum, quamquam in ipsis paternis
canonibus nullum eorum ex toto contineatur insertum. Quibus
ad hec asserendum est, quoniam si uetus nouumque
testamentum sunt recipienda, non quod codici canonum ex
toto habeantur annexa, sed quod de his recipiendis S. Papae
Innocentii prolata uideatur esse sententia, restat nimirum
quod decretales epistolae Romanorum Pontificum sunt recipiendae,
etiamsi non sint codici canonum compaginatae,
quoniam inter ipsos canones unum B. Leonis capitulum
constat esse permixtum, quo ita omnia decretalia constituta
sedis apostolicae custodiri mandantur, ut si quis in illa commiserit,
nouerit sibi ueniam denegari.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> Ait enim c. 10. suarum decretalium: "Ne quid uero
sit, quod pretermissum a nobis forte credatur, omnia decretalia
constituta, tam beatae recordationis Innocentii, quam
omnium decessorum nostrorum, que de ecclesiasticis ordinibus
et canonum promulgata sunt disciplinis, ita a uestra
dilectione custodiri mandamus, ut si quis in illa commiserit,
ueniam sibi deinceps nouerit denegari." -]+ <P 0>
<S 60><L 1> -60+
<T T> Dicendo uero: "omnia decretalia constituta," nullum
de decretalibus constitutis pretermisit, quod non mandauerit
esse custodiendum. Et rursus asserendo: "omnium
predecessorum nostrorum," nullum Pontificum Romanorum,
qui ante se fuerunt, excepit, cuius ita non preceperit
decretalia constituta ab omnibus custodiri, ut si quis in illa
commiserit ueniam sibi deinceps nouerit denegari. Itaque
nihil interest, utrum sint omnia necne decretalia sedis
apostolicae constituta inter canones conciliorum immixta,
cum omnia in uno corpore compaginari non possint, et illa
eis intersint, que firmitatem his, que desunt, et uigorem
suum assignant, presertim cum sinodalia gesta inter
que ipsi canones statuti sunt, in codice canonum non
habeantur, sed a nobis omni cultu debito uenerentur.
Consonat autem huic beatissimo Leoni Papae sanctus et
facundissimus in decretis suis Papa Gelasius, ita inquiens:
"Decretales epistolas, quas beatissimi Papae diuersis temporibus
ab urbe Roma pro diuersorum Patrum consultatione
dederunt, uenerabiliter suscipiendas decernimus."
In quo notandum est, quod "Decretales," non dixit, "epistolas,
que inter canones habentur," uel tantum: "quas
moderni Pontifices ediderunt;" sed: "quas beatissimi Papae
diuersis temporibus ab urbe Roma dederunt." Dicens
autem: "diuersis temporibus" etiam illa tempora uir
sanctus comprehendit, que crebrescentibus paganorum
persecutionibus ad sedem apostolicam deferri causas episcoporum
difficillime permittebant. His ita diuina fauente
gratia prelibatis ostendimus, nullam differentiam esse inter
illa decreta, que in corpore canonum habentur, sedis
apostolicae presulum, et ea, que pre multitudine uix per
singula uoluminum corpora reperiuntur; cum omnia et
omnium decessorum suorum decretalia constituta atque decretales
epistolas, quas beatissimi Papae diuersis temporibus
ab urbe Roma dederunt, fore uenerabiliter suscipiendas et
custodiendas, eximios presules, Leonem scilicet et Gelasium,
mandasse probauimus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Omnes sanctiones apostolicae sedis irrefragabiliter
sunt obseruandae.
<T I> Item Agato Papa omnibus Episcopis.
<T T> Sic omnes apostolicae sedis sanctiones accipiendae sunt,
tanquam ipsius uoce diuina Petri firmatae.
<4 3> -C. III.+ <T R> Tolerandum est iugum, quod a sancta sede
imponitur, licet importabile uideatur.
<T I> Item ex Capitulo Caroli Imperatoris.
<T T> In memoriam B. Petri apostoli honoremus sanctam Romanam
et apostolicam sedem, ut, que nobis sacerdotalis
mater est dignitatis, esse debeat ecclesiasticae magistra
rationis. Quare seruanda est cum mansuetudine humilitas,
et licet uix ferendum ab illa sancta sede imponatur
<S 61><L 1> -61+
iugum, tamen feramus et pia deuotione toleremus. -@. 1.+
Si uero (quod non decet) quilibet, siue sit presbiter siue
diaconus aliquam perturbationem machinando et nostro ministerio
insidiando redarguatur falsam ab apostolica sede
detulisse epistolam, uel aliud quod inde non uenerit
salua fide et integra erga Apostolicum humilitate
penes episcopum sit potestas, utrum eum in carcerem, aut
in aliam detrudat custodiam, usquequo per epistolam, aut
per idoneos suae partis legatos apostolicam interpellet
sublimitatem, ut potissimum sua sancta legatione dignetur
decernere, et quod de talibus lex Romana statuat
diffinire, ut et is corrigatur, et ceteris modus imponatur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Quicquid Romana ecclesia statuit uel ordinat, ab
omnibus est obseruandum.
<T I> Item Stephanus ait. -V.+
<T T> Enimuero, quia in speculum et exemplum sancta Romana
ecclesia, cui nos Christus preesse uoluit, posita
est, omnibus, quicquid statuit, quicquid ordinat, perpetuo
irrefragabiliter obseruandum est.
<4 5> -C. V.+ <T R> A pontificalibus sit alienus offitiis, qui apostolicis
non uult obedire praeceptis.
<T I> Item Gregorius. -[IV.]+
<T T> Nulli fas est uel uelle uel posse transgredi apostolicae
sedis precepta nec nostrae dispositionis ministerium,
quod uestram sequi oportet caritatem.
-II. Pars.+ <T T> -@. 1.+ Sit ergo ruinae suae dolore prostratus,
quisquis apostolicis uoluerit contraire decretis, nec locum
deinceps inter sacerdotes habeat, sed extorris fiat a sancto
ministerio, non de eius iudicio quisquam postea curam
habeat, quoniam iam dampnatus a sancta et apostolica ecclesia
sua inobedientia atque presumptione a quoquam
esse non dubitatur: quia maioris excommunicationis
deiectione est abiciendus, cui sanctae ecclesiae commissa
fuerit disciplina, qui non solum prelatae sanctae
ecclesiae iussionibus parere debuit, sed etiam aliis ne preterirent
insinuare. Sitque alienus a diuinis et pontificalibus
offitiis, qui noluit preceptis obtemperare apostolicis.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Inter canonicas scripturas decretales epistolae
connumerantur.
<T I> Item Augustinus de doctrina Christiana, libro II.
-[cap. 8.]+
<T T> In canonicis scripturis ecclesiarum catholicarum
quamplurimum diuinarum scripturarum sollertissimus indagator
<S 62><L 1> -62+
auctoritatem sequatur, inter quas sane illae sint,
quas apostolicas sedes habere et ab ea meruerunt
accipere epistolas. -@. 1.+ Tenebit igitur hunc modum in
scripturis canonicis, ut eas, que ab omnibus recipiuntur
ecclesiis, preponat eis, quas quidam non accipiunt.
In eis uero, que non accipiuntur ab omnibus, preponat
eas, quas plures grauioresque accipiunt, eis, quas pauciores
minorisque auctoritatis ecclesiae tenent. -@. 2.+ Si autem
alias inuenerit a pluribus, alias a grauioribus haberi (quamquam
hoc inueniri non possit) equalis tamen auctoritatis
eas habendas puto.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Ministerii diuini se extorrem intelligat, qui a
soliditate Petri recedit.
<T I> Item Leo. -[Papa I. ad Episcopos Viennenses,
epist. LXXXVII.]+
<T T> Ita Dominus noster Iesus Christus humani generis saluator
instituit, ut ueritas, que antea legis et prophetarum
preconio continebatur, per apostolicam tubam in salutem
uniuersitatis exiret, sicut scriptum est: "In omnem terram
exiuit sonus eorum, et in fines orbis terrae uerba eorum."
Sed huius muneris sacramentum ita Dominus ad omnium
apostolorum offitium pertinere uoluit, ut in beatissimo Petro
apostolorum omnium summo principaliter collocaret, ut
ab ipso quasi quodam capite dona sua uelut in corpus omne
diffunderet, ut extorrem se diuini misterii intelligeret
esse, qui ausus fuisset a Petri soliditate recedere.
Hunc enim in consortium indiuiduae unitatis assumptum, id
quod ipse erat, uoluit nominari, dicendo: "Tu es Petrus,
et super hanc petram edificabo ecclesiam meam" ut eterni
templi edificatio mirabili munere gratiae Dei in Petri soliditate
consisteret, hac ecclesiam suam firmitate corroborans,
ut illam nec humana temeritas posset appetere, nec
portae inferi contra illam preualerent. Verum hanc petrae
istius sacratissimam firmitatem, Domino, ut diximus, edificante
constructam, nimis impia uult presumptione uiolare,
quisquis eius potestatem temptat infringere, fauendo cupiditatibus
suis, et id, quod accepit a ueteribus, non sequendo.
<T P> -Gratian.+ Hoc autem intelligendum est de illis sanctionibus
uel decretalibus epistolis in quibus nec precedentium Patrum
decretis, nec euangelicis preceptis aliquid contrarium inuenitur.
Anastasius enim secundus fauore Anastasii imperatoris, quos
Acatius post sententiam in se prolatam sacerdotes uel Leuitas
ordinauerat, acceptis offitiis rite fungi debere decreuit, ita inquiens:
-+
<S 63><L 1> -63+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Nulla lesionis portio attingat qui ab
hereticis iam dampnatis ordinatur.
-[Anastasius II. ad Anastasium Augustum, epist. I.
c. 7. et 8.]+
<T T> Secundum ecclesiae catholicae consuetudinem
sacratissimum serenitatis tuae pectus agnoscat, quod nullum
de his, quos baptizauit Acatius, uel quos sacerdotes
siue Leuitas secundum canones ordinauit aliqua ex
nomine Acatii portio lesionis attingat, quo forsitan per
iniquum tradita sacramenti gratia minus firma uideatur.
-@. 1.+ Nam et baptisma (quod procul sit ab ecclesia) siue
ab adultero siue a fure datum fuerit, ad percipientem
munus peruenit illibatum, quia uox illa, que sonuit per
columbam omnem maculam humanae pollutionis excludit
quod declaratur cum dicitur: "Hic est, qui
baptizat in Spiritu sancto et igne." Nam si uisibilis solis
istius radii, cum per loca fedissima transeunt, nulla
contactus inquinatione maculantur, multo magis illius, qui
istum uisibilem fecit, uirtus nulla ministri indignitate
constringitur. Nam et Iudas, cum fuerit sacrilegus
atque fur, quicquid egit inter apostolos pro dignitate commissa,
beneficia per indignum data nulla ex hoc detrimenta
senserunt, declarante hoc ipsum Domino manifestissima
uoce: "Scribae, inquit, et Pharisei super cathedra Moysi
sedent; que dicunt, facite: que autem faciunt, nolite facere;
dicunt enim et non faciunt." -@. 2.+ Quicquid ergo ad hominum
profectum quilibet in ecclesia ministri pro offitio suo
uidentur operari, hoc totum contineri implente diuinitatis
effectu. Ita ille, per quem loquitur Christus, Paulus affirmat:
"Ego plantaui, Apollo rigauit: sed Deus incrementum
dedit. Itaque neque qui plantat, est aliquid neque qui
rigat, sed qui incrementum dat, Deus." -@. 3.+ A Deo autem
non queritur, quis, uel qualis predicet, sed que
predicet, ut inuidos etiam bene Christum confirmet predicare,
quo malo diabolus ipse deiectus est, et hoc
ipse predicare non desinit. Ideo ergo et hic, cuius
nomen dicimus reticendum, male bona ministrando
sibi tantum nocuit. Nam inuiolabile sacramentum, quod
<S 64><L 1> -64+
per illum datum est aliis, perfectionem suae uirtutis
obtinuit. -@. 4.+ Quod quidem uerum est generaliter,
aliquorum nisi tantum se extenderit curiosa suspicio,
ut imaginetur, prolato a Papa Felice iudicio, postea inefficaciter
in sacramentis, que Acatius usurpauit, egisse;
ac proinde eos oportet metuere, qui uel in consecrationibus,
uel in baptismate ministeria tradita susceperunt,
ne irrita beneficia uideantur.
<T P> -Gratian.+ Quia ergo illicite et non canonice, sed contra
decreta Dei, predecessorum et successorum suorum
hec rescripta dedit, (ut probat Felix et Gelasius, qui Acatium
ante Anastasium excommunicauerunt, et Hormisda, qui ab
ipso Anastasio tertius eundem Acatium postea dampnauit), ideo ab
ecclesia Romana repudiatur, et a Deo percussus fuisse legitur
hoc modo:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Anastasius a Deo reprobatus, nutu diuino
percussus est.
<T T> Anastasius II., natione Romanus, fuit temporibus
Teoderici regis. Eodem tempore multi clerici se
a communione ipsius abegerunt, eo quod communicasset
sine concilio episcoporum uel presbiterorum et clericorum
cunctae ecclesiae catholicae diacono Tessalonicensi,
nomine Fotino, qui communicauerat Acatio; et quia
occulte uoluit reuocare Acatium et non potuit, nutu
diuino percussus est.
<T P> Hinc etiam de Maximo Episcopo in Constantinopolitana
Sinodo statutum est: -[c. 6.]+
<4 10> -C. X.+ <T R> Que circa indisciplinatos, uel ab eis geruntur,
in irritum reuocentur.
<T T> Propter totius indisciplinationis eius doctrinam, que
Constantinopoli orta est, statutum est, ne Maximus
fuisse aut esse iam putetur episcopus, neque hi, qui ab eo
sunt ordinati, qualemcumque gradum clericatus obtineat;
omnibus scilicet, que circa eum, uel ab eo gesta sunt, in
irritum reuocatis.
<S 65><L 1> -65+
<1 D><S 65><L 1>
<2 20> -DISTINCTIO XX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Decretales itaque epistolae canonibus conciliorum
pari iure exequantur. Nunc autem queritur de expositoribus
sacrae scripturae, an exequentur, an subiciantur eis? Quo enim
quisque magis ratione nititur, eo maioris auctoritatis eius uerba
esse uidentur. Plurimi autem tractatorum, sicut pleniori gratia
Spiritus sancti, ita ampliori scientia aliis precellentes, rationi
magis adhesisse probantur. Unde nonnullorum Pontificum
constitutis Augustini, Ieronimi atque aliorum tractatorum dicta
eis uidentur esse preferenda.
-II. Pars.+ -@. 1.+ Sed aliud est causis terminum imponere
aliud scripturas sacras diligenter exponere. Negotiis diffiniendis
non solum est necessaria scientia, sed etiam potestas. Unde
Christus dicturus Petro: "Quodcumque ligaueris super terram,
erit ligatum et in celis, etc." prius dedit sibi claues regni celorum:
in altera dans ei scientiam discernendi inter lepram et
lepram, in altera dans sibi potestatem eiciendi aliquos ab ecclesia,
uel recipiendi. Cum ergo quelibet negotia finem accipiant
uel in absolutione innocentium, uel in condempnatione delinquentium,
absolutio uero uel condempnatio non scientiam tantum, sed
etiam potestatem presidentium desiderant: aparet, quod diuinarum
scripturarum tractatores, etsi scientia Pontificibus premineant,
tamen, quia dignitatis eorum apicem non sunt adepti, in
sacrarum scripturarum expositionibus eis preponuntur, in
causis uero diffiniendis secundum post eos locum merentur.
Unde Leo IV. scribit Brittanniae Episcopis:
<4 1> -C. I.+ <T R> Aliorum scripturae Romanorum Pontificum decretis
non sunt preponendae.
<T T> De libellis et commentariis aliorum non conuenit aliquos
iudicare, et sanctorum conciliorum canones relinquere
uel decretalium regulas, que habentur apud nos
simul cum canonibus. Quibus in omnibus ecclesiasticis
utimur iudiciis, id est apostolorum, Nicenorum,
Anciranorum, Neocesariensium, Gangrensium, Sardicensium,
Cartaginensium, Affricanensium, et cum illis
regulae presulum Romanorum, Siluestri, Siricii, Innocentii,
Zosimi, Celestini, Leonis, Ylarii, Gelasii, Ormisdae,
et Gregorii iunioris. Isti omnino sunt, et per
quos iudicat episcopi, et per quos episcopi simul et clerici
iudicantur. Nam si tale emerserit uel contigerit inusitatum
<S 66><L 1> -66+
negotium, quod minime possit per istos finiri tunc
illorum quorum meministis dicta Ieronimi, Augustini,
Ysidori uel ceterorum similiter sanctorum doctorum similium
si reperta fuerint, magnanimiter sunt retinenda ac promulganda,
uel ad apostolicam sedem referatur de talibus.
-@. 1.+ Quam ob causam luculentius et magna uoce pronunciare
non timeo: quia, qui illa, que diximus sanctorum
patrum statuta, que apud nos canones pretitulantur
(siue sit episcopus, siue clericus, siue laicus), non
indifferenter recipere conuincitur, nec catholicam et apostolicam
fidem, nec sancta quatuor euangelia utiliter et
efficaciter ad effectum suum retinere uel credere probatur.
-+
<4 2> -C. II.+ <T R> Corripiendi sunt, qui decreta Romanorum Pontificum
uel non habent, uel non obseruant.
<T I> Item Nicolaus Papa clero Constantinopolitano.
<T T> Si decreta Romanorum Pontificum non habetis, de neglectu
atque incuria estis arguendi. Si uero habetis et non
obseruatis, de temeritate estis corripiendi et increpandi.
<4 3> -C. III.+ <T R> Ad quos recurrendum sit, cum sacrae scripturae
auctoritas non occurrit.
<T I> Item Innocentius Papa.
<T T> De quibus causis nulla soluendi ligandique auctoritas
in libris ueteris testamenti, quatuor euangeliorum cum totis
scriptis apostolorum apareat, non ad diuina recurratur
scripta greca. Si nec in illis, ad catholicae
ecclesiae historias catholicas, a doctoribus catholicis
scriptas, manum mitte. Si nec in illis, sanctorum exempla
perspicaciter recordare. Quod si in his omnibus inspectis
huius questionis qualitas non lucide inuestigatur, seniores
prouinciae congrega et eos interroga. Facilius namque
inuenitur, quod a pluribus senioribus queritur. Verus
etiam repromissor Dominus ait: "Si duo ex uobis uel
tres conueniunt super terram in nomine meo, de omni re,
quamcunque petierint, fiet illis a patre meo."
<1 D><S 66><L 36>
<2 21> -DISTINCTIO XXI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Decretis ergo Romanorum Pontificum et sacris
canonibus conciliorum ecclesiastica negotia, et supra monstratum
<S 67><L 1> -67+
est, terminantur. Ministri uero sacrorum canonum et decretorum
Pontificum sunt summi Pontifices et infra presules atque reliqui
sacerdotes, quorum institutio in ueteri testamento est inchoata, et
in nouo plenius consummata. -@. 1.+ Summi enim Pontifices et
minores sacerdotes a Deo sunt instituti per Moysen, qui ex
precepto Domini Aaron in summum pontificem, filios uero eius
unxit in minores sacerdotes. Postea Dauid, cum ministeria
domus Domini ampliaret, ianitores et cantores instituit. Porro
Salomon quendam modum exorzizandi inuenit, quo demones
adiurati ex obsessis corporibus pellebantur; huic offitio mancipati
exorcistae uocati sunt, de quibus Dominus in euangelio:
"Si ego in Beelzebub eicio demonia, filii uestri (exorcistae
uidelicet) in quo eiciunt?" Hec omnia in nouo testamento ecclesia
imitata habet suos ianitores, quos hostiarios appellamus.
Pro cantoribus lectores simul et cantores instituit. Exorcistas
autem nomine antiquo et offitio permanente recepit. Pro filiis
uero Aaron omnes infra summum pontificem sacerdotium administrantes
sunt consecrati. -@. 2.+ Inter eos quedam discretio
seruata est, ut alii appellentur simpliciter "sacerdotes," alii
"archipresbiteri," alii "corepiscopi," alii "episcopi," alii
"archiepiscopi" seu "metropolitae," alii "primates," alii "patriarchae,"
alii "summi Pontifices." -@. 3.+ Horum discretio a
gentilibus maxime introducta est, qui suos flamines alios simpliciter
flamines, alios archiflamines, alios protoflamines appellabant.
Simpliciter uero maiorum et minorum sacerdotum discretio
in nouo testamento ab ipso Christo sumpsit exordium, qui XII.
apostolos tanquam maiores sacerdotes, et LXXII. discipulos quasi
minores sacerdotes instituit. Petrum uero quasi in summum
sacerdotem elegit, dum ei pre omnibus et pro omnibus claues
regni celorum tribuit, et a se petra petri sibi nomen imposuit,
atque pro eius fide se specialiter rogasse, testatus est, et ut ceteros
confirmaret subiunxit dicens: "Ego pro te rogaui, Petre, ut
non deficiat fides tua, et tu aliquando conuersus confirma fratres
tuos." Hanc eandem formam apostoli secuti in singulis ciuitatibus
episcopos et presbiteros ordinauerunt. Leuitas autem ab
apostolis ordinatos legimus, quorum maximus fuit B. Stephanus:
subdiaconos et acolithos procedente tempore ecclesia sibi constituit.
-+
De his etiam scribit B. Ysidorus libro VII. Ethimologiarum c. 12.
nomina illorum et nominum causas exponens, ita inquiens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Unde nomen ecclesiasticorum graduum sumatur.
<T T> Cleros et clericos hinc appellatos credimus, quia
Mathias sorte electus est, quem primum per apostolos
legimus ordinatum. KLEROS enim grece, latine sors uel
hereditas dicitur. Propterea ergo dicti sunt clerici, quia de
sorte sunt Domini, uel quia Domini partem habent. Generaliter
autem clerici nuncupantur omnes, qui in ecclesia
Christi deseruiunt, quorum gradus et nomina sunt hec:
Hostiarius, psalmista, lector, exorcista, acolithus, subdiaconus,
diaconus, presbiter, episcopus. -@. 1.+ Ordo episcoporum
quadripartitus est, id est in patriarchis, archiepiscopis,
metropolitanis atque episcopis. -@. 2.+ Patriarcha
summus Patrum greca lingua interpretatur: quia primum,
id est apostolicum retinet locum, et ideo, quia summo
<S 68><L 1> -68+
honore fungitur tali nomine censetur, sicut Romanus, Antiocenus,
Alexandrinus. -@. 3.+ Archiepiscopus greco
uocabulo quod sit summus episcoporum: tenet enim
uicem apostolicam, et presidet tam metropolitanis quam
ceteris episcopis. -@. 4.+ Metropolitani autem a mensura
ciuitatum uocantur; singulis enim prouinciis preminent,
quorum auctoritati et doctrinae ceteri sacerdotes subiecti
sunt, sine quibus nihil reliquis episcopis agere licet;
sollicitudo enim totius prouinciae ipsis commissa est. -@. 5.+
Omnes autem superius designati ordines uno eodemque
uocabulo episcopi nominantur; sed ideo priuato nomine
quidam utuntur, propter distinctionem potestatum quam
singulariter acceperunt. -@. 6.+ Patriarcha Patrum princeps:
ARCHON enim princeps: archiepiscopus princeps episcoporum,
metropolitanus a mensura ciuitatum. -@. 7.+ Episcopatus
autem uocabulum inde dictum est, quod ille, qui
episcopus efficitur, superintendat, curam scilicet subditorum
gerens: SKOPEIN enim grece, latine intendere
dicitur. Episcopi autem grece, latine speculatores interpretantur;
nam speculator est prepositus in ecclesia dictus,
eo quod speculetur atque perspiciat populorum infra se
positorum mores et uitam. -@. 8.+ Pontifex princeps sacerdotum
est, quasi uia sequentium. Ipse et summus sacerdos,
ipse et pontifex maximus nuncupatur. Ipse enim sacerdotes
et Leuitis efficit: ipse omnes ordines ecclesiasticos
disponit: ipse quid unusquisque facere debeat ostendit.
Ante autem pontifices et reges erant. Nam maiorum
hec erat consuetudo, ut rex esset et sacerdos et pontifex.
Unde et Romani imperatores pontifices dicebantur. -@. 9.+
Vates a ui mentis appellatus cuius significatio multiplex
est: nam modo sacerdotem, modo prophetam significat,
modo, poetam. -@. 10.+ Antistes sacerdos dictus est ab
eo, quod antestat: primus enim est in ordine ecclesiae;
ut supra se nullum habeat. Siue latine sacerdos dux.
-@. 11.+ Sacerdos autem nomen habet compositum ex greco
et latino, quod est sacrum dans; sicut enim rex a regendo,
ita sacerdos a sacrificando dictus est: consecrat enim
et sacrificat. Sacerdotes autem gentilium flamines dicebantur.
Hi in capite habebant pileum, in quo erat breuis uirga,
desuper habens lanae aliquid quod cum propter estum
ferre non possent filum tantum in capite religare ceperunt;
nam nudis eos penitus capitibus incedere nefas erat.
Unde et a filo quo utebantur flamines dicti sunt, quasi
filamines. Verum festis diebus filo deposito pileum imponebant
pro sacerdotii eminentia. -@. 12.+ Presbiter grece,
latine senior interpretatur: non modo pro etate uel decrepita
senectute, sed propter honorem et dignitatem, quam
acceperunt presbiteri nominantur: ideo autem et presbiteri
sacerdotes uocantur, quia sacrum dant, sicut episcopi;
qui licet sint sacerdotes, tamen pontificatus
apicem non habent quia nec crismate frontem signant, nec
paraclitum spiritum dant, quod solis deberi episcopis, lectio
actuum apostolorum demonstrat. Unde et apud ueteres
idem episcopi et presbiteri fuerunt, quia illud nomen
dignitatis est, et non etatis. -@. 13.+ Leuitate ex nomine
<S 69><L 1> -69+
auctoris uocati. De Leui enim Leuitae exorti sunt, a quibus
in templo Dei mistici sacramenti ministeria explebantur
Hi grece diaconi, latine ministri dicuntur, quia sicut in
sacerdote consecratio, ita in diacono ministerii dispensatio
habetur. -@. 14.+ Ypodiacones grece, quos nos subdiaconos
dicimus, qui ideo sic appellantur, quia subiacent preceptis
et offitiis Leuitarum. Oblationes enim in templo Dei a
fidelibus ipsi suscipiunt, et Leuitis altaribus superponendas
deferunt; hi apud Ebreos Nathinei uocantur. -@. 15.+
Lectores a legendo, psalmistae a psalmis canendis uocati;
illi enim predicant populis, quid sequantur; isti canunt, ut
excitent ad compunctionem animos audientium; licet
quidam lectores ita miserabiliter pronuntient, ut quosdam
ad luctum lamentacionemque compellant. Idem etiam pronuntiatores
uocantur, quod porro annuntient. Tanta
enim et tam clara erit eorum uox, ut quamuis longe
positorum aures adimpleant. -@. 16.+ Cantor autem uocatus
qui uocem modulatur in cantu. Huius duo genera
dicuntur in arte musica, sicut ea doctissimi homines latine
dicere potuerunt, precentor et succentor: precentor scilicet,
qui uocem premittit in cantu, succentor autem, qui
subsequenter canendo respondet. Concentor autem dicitur,
quia consonat; qui autem non consonat nec concinit,
nec concentor erit. -@. 17.+ Acolithi grece, latine
ceroferarii dicuntur a deportandis cereis, quando legendum
est euangelium, aut sacrificium offerendum; tunc enim
accenduntur luminaria ab eis, et deportantur, non ad effugandas
tenebras, dum sol eodem tempore rutilat, sed ad
signum leticiae demonstrandum, ut sub tipo luminis corporalis
illa lux ostendatur, de qua legitur in euangelio:
"Erat lux uera, que illuminat omnem hominem uenientem
in hunc mundum." -@. 18.+ Exorcistae ex greco in latinum
adiurantes siue increpantes uocantur, inuocant enim super
cathecuminos, uel super eos, qui habent spiritum immundum,
nomen Domini Iesu, adiurantes per eum, ut egrediatur
ab eis. -@. 19.+ Hostiarii, idem et ianitores, qui in ueteri
testamento electi sunt ad custodiam templi, ut non ingrederetur
in illud immundus in omni re. Dicti autem
hostiarii, quod presint hostiis templi. Ipsi enim tenentes
clauem omnia intus, extraque custodiunt, atque inter bonos
et malos habentes iudicium, fideles recipiunt et respuunt infideles.
-+
<4 2> -C. II.+ <T R> Romana ecclesia a Christo primatum accepit.
<T I> Item Anacletus. -[ad Episcopos Italiae epist. II.]+
<T T> In nouo testamento post Christum Dominum a Petro
sacerdotalis cepit ordo, quia ipsi primo pontificatus in ecclesia
Christi datus est, Domino dicente ad eum: "Tu es,"
inquit, "Petrus, et super hanc petram edificabo ecclesiam
meam, et portae inferi non preualebunt aduersus eam: et
tibi dabo claues regni celorum." Hic ergo ligandi atque
soluendi potestatem primus accepit a Domino, primusque
ad fidem populum uirtute suae predicationis adduxit.
Ceteri uero apostoli cum eodem pari consortio honorem et
potestatem acceperunt, ipsumque principem eorum esse
<S 70><L 1> -70+
uoluerunt, qui etiam, iubente Domino, in toto orbe dispersi
euangelium predicauerunt. -@. 1.+ Ipsis quoque decedentibus
in locum eorum surrexerunt episcopi, quorum
ordinatio pretaxato fieri debet ordine et modo, quos qui
recipit et uerba eorum, Deum recipit; qui autem spernit
eos, eum, a quo missi sunt et cuius funguntur legatione,
spernit, et ipse indubitanter spernetur a Domino. -@. 2.+
Videntes autem ipsi apostoli messem esse multam et
operarios paucos, rogauerunt dominum messis, ut mitteret
operarios in messem suam: unde ab eis electi sunt
LXXII. discipuli, quorum tipum gerunt presbiteri atque
in eorum loco sunt constituti in ecclesia.
<4 3> -C. III.+ <T R> Primatum Romanae ecclesiae non aliqua sinodus,
sed Christus instituit.
<T I> Item Gelasius urbis Romae Episcopus omnibus orthodoxis.
<T T> Quamuis uniuersae per orbem catholicae ecclesiae
unus thalamus sit Christi, tamen sancta Romana ecclesia
catholica et apostolica nullis sinodicis constitutis ceteris
ecclesiis prelata est, sed euangelica uoce Domini et saluatoris
nostri primatum obtinuit: "Tu es (inquiens dominus)
Petrus et super hanc petram edificabo ecclesiam
meam." Cui dati est societas etiam beatissimi Pauli
uasis electionis, qui non diuerso (sicut heretici garriunt) sed
uno tempore, uno eodemque die, gloriosa morte cum Petro
in urbe Roma sub Cesare Nerone agonizans coronatus est,
et supradictam Romanam ecclesiam pariter Christo
Domino consecrarunt, eamque omnibus urbibus in uniuerso
mundo sua presentia atque uenerando triumpho
pretulerunt. Est ergo prima apostoli Petri sedes Romana
ecclesia, non habens maculam neque rugam, nec aliquid
huiusmodi.
-III. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ In his omnibus, quanto celsior gradus,
tanto maior auctoritas inuenitur. In maioribus siquidem est
regendi et iubendi potestas, in minoribus obsequendi necessitas.
Unde Nicolaus Papa -[I.]+ scribit Constantinopolitano episcopo
dicens:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Inferiores a superioribus iudicandi sunt.
<T T> Inferior sedes potiorem absoluere non potest.
Sola enim potior inferiorem conuenienter absoluit. Hinc
liquido prouidetur, quia quem non potest absoluere, nec
potest iudicio inferior potiorem ligare. Unde Propheta
ait: "Numquid gloriabitur securis contra eum, qui secat
in ea? aut exaltabitur serra contra eum, qui trahit eam?"
His ita ex diuina scriptura commemoratis, sole clarius
exhibuimus, non posse quemquam, qui minoris auctoritatis
est, eum, qui maioris est potestatis, iudiciis suis addicere,
aut propriis diffinitionibus subiugare.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem. -[eadem epistola.]+
<T T> Nolite nos existimare cuiuscumque proximorum
nostrorum, ea que sunt digna reprehensione, uelle
<S 71><L 1> -71+
defendere, sed quod ita uelim filios circa patrem spiritualem,
et discipulos erga magistrum deuotos esse ac
sobrios, ut nulla penitus temeritate ad eorum uitam, ut
non dicamus diiudicandam, sed nec saltem tenuiter reprehendendam
prosiliant.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Inferiores maioribus nec benedicere nec maledicere
possunt.
<T I> Item Nicolaus Papa. -[eadem epistola.]+
<T T> Denique si in epistola ad Ebreos legimus, quod minor
a maiore benedicitur, restat profecto, ut exigente ratione
etiam maledicatur. Siquidem prenoscentes hec periculosa
tempora illi, qui ante nos fuerunt, prouidam in ecclesiis
consuetudinem tradiderunt, hodieque in Romana
ecclesia, que magistra est omnium ecclesiarum, impretermissa
seruatur, ita ut nullus sacerdos, maiore suo
non innuente consacerdote, cuiuslibet rei benedictionem
dare nitatur; sed anterior stans ad pronuntiandam
aliquam lectionem, benedictionem quidem postulat,
sed ei quilibet inferior non audet benedicere. Cur
hoc? numquid benedicere peccatum est? absit. De
maledicis enim, non benedicis dicit Apostolus: "quia
regnum Dei non possidebunt;" sed per hoc innuitur, quantae
censurae freno inferiores quique a suis prepositis
iudicandis cohercendi sunt, si hi nec etiam benedicendi
ius ullum penitus obtineat.
<4 7> -C. VII.+
<T I> Idem Michaeli Imperatori.
<T T> Nunc autem diuina inspiratione non nos pigebit, nec
nobis impossibile erit, ostendere uobis (si tamen audire
uelitis), non posse quemquam rite ab his, qui inferioris
dignitatis uel ordinis sunt, iudicialibus submitti diffinitionibus.
Siquidem tempore Diocletiani et Maximiani Augustorum
Marcellinus episcopus urbis Romae, qui postea insignis
martir effectus est, adeo compulsus est a paganis, ut
templum eorum ingressus grana thuris super prunas
imponeret: cuius rei gratia collecto, numerosorum episcoporum
concilio, et inquisitione facta hoc idem Pontifex se
egisse confessus est. Nullus tamen eorum proferre sententiam
in eum ausus est dum ei sepissime omnes dicerent:
"Tuo ore iudica causam tuam, non nostro iudicio." Et
iterum: "Noli, audiri in nostro iudicio, sed collige in sinu
tuo causam tuam." Et rursum: "Quoniam ex te," inquiunt,
"iustificaberis, aut ex ore tuo condempnaberis." Et iterum
dicunt: "Prima sedes non iudicabitur a quoquam."
<T I> Item in eadem: <T T> -@. 1.+ Sed et cum quidam tempore quodam
contra Sixtum Papam temptassent quedam mali
rumoris obicere, et in concilio, cui Valentinianus Augustus
<S 72><L 1> -72+
intererat, dictum fuisset, non licere aduersus Pontificem
sententiam dare, surrexit idem protinus imperator, et in
arbitrio prefati Pontificis tribuit iudicare iudicium suum.
Etenim nullus Pontificum minorum uel inferiorum urbium
subactus iudiciis inuenitur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Maiores a minoribus iudicari non possunt.
<T I> Item Nicolaus. -[eadem epistola.]+
<T T> Submittitur Ignatius minorum, inferiorum et subiectorum
deliberationibus, sacris canonibus precipientibus et exemplis
sanctorum Patrum, semper, ubi est maior auctoritas,
eundum esse, et in omnibus controuersiis ad potioris
sedis iudicia dirigatur. Quod non solum a catholicis,
uerum etiam ab ipsis constat obseruatum hereticis. Alioquin
acephalum liquet esse concilium, ubi de tanta persona
agitur, et maiorum non expectatur sententia, cum nec in
causa clericorum inferioris gradus solius episcopi sui iudicium
tantummodo postulandum sit.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Minorum sentencia maiores dampnare
non ualent.
<T I> Idem Michaeli Imperatori.
<T T> In tantum hac presumptionem sancti Patres apud
Calcedonem detestati sunt, ut Dioscorum Alexandrinum
antistitem inter cetera idcirco potissimum sine ulla restitutione
dampnauerint, quia ponens in celum os
suum, lingua eius transeunte super terram, excommunicationem
in S. Leonem Papam dictauit; ita ut in
sententia contra ipsum prolata hoc uideantur memorare
precipue, dicentes: "Quoniam secundis excessionibus,
priorem iniquitatem ualde transcendit: presumpsit enim
et excommunicationem dictare aduersus sanctissimum et
beatissimum archiepiscopum magnae Romae Leonem
etc." Numquid ibi legitur inquisitionem factam fuisse,
utrum iuste, Dioscorus ipsam excommunicationem
dictasset? Non plane; sed absque omni controuersia hoc in
eo ulti sunt, quia cum esset inferior, potiorem quibuslibet
conatus est lacessere iniuriis, teste Anatolio Constantinopolitano
presule, qui dicit: "Propter fidem non est dampnatus
Dioscorus, sed quia excommunicationem fecit domino
archiepiscopo Leoni."
<1 D><S 72><L 40>
<2 22> -DISTINCTIO XXII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quia ergo maior a minori iudicari non debet
uidendum est, que inter ceteras ecclesias primum locum, que
secundum, uel tertium obtineat. Romana ecclesia (sicut supra
<S 73><L 1> -73+
dictum est) primum locum inter ceteras obtinet, Alexandrina ecclesia
secundum, Antiocena ecclesia tercium ab ea locum
accepit.
Unde Nicolaus Papa -[II.]+ scribit Mediolanensibus:
<4 1> -C. I.+ <T R> Romana ecclesia ceterarum primatum obtinuit.
<T T> Omnes siue patriarchae in cuiuslibet apicem
siue metropoleon primatus, aut episcopatuum cathedras,
uel ecclesiarum cuiuslibet ordinis dignitatem instituit
Romana ecclesia. Illam uero solus ipse fundauit, et
super petram fidei mox nascentis erexit, qui beato eternae
uitae clauigero terreni simul et celestis imperii iura commisit.
Non ergo quelibet terrena sententia, sed illud uerbum,
quo constructum est celum et terra, per quod
denique omnia condita sunt elementa, Romanam fundauit
ecclesiam. Illius certe priuilegio fungitur, illius auctoritate
fulcitur. Unde non dubium est, quia, quisquis cuilibet
ecclesiae ius suum detrahit, iniusticiam facit. -@. 1.+
Qui autem Romanae ecclesiae priuilegium ab ipso summo
omnium ecclesiarum capite traditum auferre conatur, hic
proculdubio in heresim labitur; et cum ille notetur iniustus,
hic est dicendus hereticus. Fidem quippe uiolat,
qui aduersus illam agit, que est mater fidei: et illi contumax
inuenitur, qui eam cunctis ecclesiis pretulisse
cognoscitur. <T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ Unde et ipse S. Ambrosius
se in omnibus sequi magistram sanctam Romanam profitetur
ecclesiam.
<4 2> -C. II.+ <T R> Non ab apostolis, sed ab ipso Domino Romana
ecclesia primatum obtinuit.
<T I> Item Anacletus Seruus Christi Iesu. -[ad omnes episcopos,
epistola III. c. 3.]+
<T T> Sacrosancta Romana et apostolica ecclesia non ab
apostolis, sed ab ipso Domino saluatore nostro primatum
obtinuit, sicut B. Petro apostolo dixit: "Tu es Petrus," et
<S 74><L 1> -74+
reliqua usque: "soluta in celo." -@. 1.+ Adhibita est societas
in eadem Romana urbe beatissimi Pauli apostoli,
uasis electionis, qui uno die eodemque tempore cum
Petro gloriosa morte coronatus est, et ambo sanctam
ecclesiam Romanam consecrauerunt, atque aliis urbibus
omnibus in uniuerso mundo tam sua presentia quam
uenerando triumpho pretulerunt. Et licet pro omnibus
assidua apud Deum omnium sanctorum effundatur oratio,
his tamen uerbis Paulus beatissimus Romanis proprio
cirographo pollicetur, dicens: "Testis enim mihi est
Deus, cui seruio in spiritu meo in euangelio Filii eius,
quod sine intermissione memoriam uestri facio semper in
orationibus meis." -@. 2.+ Prima ergo sedes est celesti
beneficio Romana ecclesia, quam (ut memoratum est)
beatissimi Petrus et Paulus suo martirio consecrarunt.
-@. 3.+ Secunda autem sedes apud Alexandriam B. Petri
nomine a Marco, eius discipulo atque euangelista, consecrata
est. -@. 4.+ Tercia uero sedes apud Antiochiam eiusdem,
B. Petri habetur honorabilis: quia illic, priusquam
Romam ueniret, habuit, et Ignatium episcopum
constituit; et illic primum nomen Christianorum exortum
est. <T I> Et post pauca. <T T> -@. 5.+ Inter beatos apostolos quedam
fuit discretio, et post licet omnes essent apostoli,
Petro tamen a Domino concessum est (et ipsi inter se
uoluerunt id ipsum), ut reliquis omnibus preesset apostolis,
et Cephas, id est caput et principium teneret apostolatus;
qui et eandem formam suis successoribus et reliquis
episcopis tenendam tradiderunt. Et non solum
hoc in nouo testamento est constitutum, sed etiam in ueteri
fuit; unde scriptum est: "Moyses et Aron in sacerdotibus
eius," id est primi inter eos fuerunt. <T I> Et post pauca: <T T> -@. 6.+
Hec uero apostolica sedes caput et cardo (ut prefatum
est) a Domino, et non ab alio constituta est; et sicut
cardine ostium regitur, sic huius sanctae apostolicae sedis
auctoritate omnes ecclesie (Domino disponente) reguntur.
<S 75><L 1> -75+
<T P> -Gratian.+ Hac auctoritate Alexandrina ecclesia secundum
a prima locum habere censetur. Sed postea in Constantinopolitana
sinodo ecclesia Constantinopolitana secundum a sede
apostolica locum accepit.
Unde in eadem Sinodo -[id est Constantinop. I. c. 5.]+
constitutum est ita:
<4 3> -C. III.+ <T R> Secundum a Romano Pontifice Constantinopolitanus
obtinet locum.
<T T> Constantinopolitanae ciuitatis episcopum habere oportet
primatus honorem post Romanum episcopum, propter
quod sit noua Roma.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Apostolicae sedi Constantinopolitanam constat
esse subiectam.
<T I> Item Gregorius Iohanni episcopo Siracusano.
-[lib. VII. epist. 63.]+
<T T> De Constantinopolitana ecclesia quod dicunt, quis
eam dubitet sedi apostolicae esse subiectam! Si tamen
quid boni uel ipsa, uel altera ecclesia habet, ego et minores
meos, quos ab illicitis prohibeo, in bono imitari paratus
sum. Stultus est enim, qui in eo se primum existimat, ut
bona, que uiderit, discere contempnat. <T I> Idem eidem: -[epist.
64.]+ <T T> Nam quod primas Bizanzenus sedi se apostolicae
dicit subici si qua culpa in episcopis inuenitur nescio
quis ei subiectus non sit; cum uero culpa non exigit,
omnes secundum rationem humilitatis equales sumus.
<4 5> -C. V.+ <T R> Constantinopolitanus episcopus auctoritate deponitur.
<T I> Item Gelasius. -[Papa I. ad Faustum magistrum
legationis.]+
<T T> Qua traditione maiorum apostolicam sedem in iudicium
uocant? An secundae sedis antistites et terciae, ceterique
bene conscii sibi sacerdotes depelli debuerunt, et qui extitit
religionis inimicus, depelli non debuit? Viderint ergo,
si alios habent canones, quibus suas ineptias exequantur.
Ceterum isti, qui sacri, qui ecclesiastici, qui legitimi celebrantur,
sedem apostolicam ad iudicium uocare non possunt,
Constantinopolitanae uero ciuitatis episcopus,
<S 76><L 1> -76+
que utique per canones inter sedes nullum nomen accepit,
in communionem recidens perfidorum non debuit submoueri?
-+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Constantinopolitana ecclesia secundum a
Romana obtinet locum.
<T I> Item ex VI. Sinodo. -[cap. 36.]+
<T T> Renouantes sancti Constantinopolitani concilii decreta,
petimus, ut Constantinopolitana sedes similia
priuilegia, que superior Roma habet, accipiat, non
tamen ecclesiasticis rebus magnificetur, ut illa; ut
hec secunda post illam existens, prius quam Alexandrina
sedes numeretur; deinde Antiocena, et post eam Ierosolimitana.
-+
<T P> -Gratian.+ Hinc datur intelligi, quod Alexandrina ecclesia
de secunda facta sit tercia, et Antiocena de tercia sit facta
quarta: nisi forte quis duas contendat esse secundas, ut Constantinopolitanam
et Alexandrinam parem suae dignitatis uelit
locum obtinere.
Unde in VIII. Sinodo legitur: -[can. 21.]+
<4 7> -C. VII.+ <T R> Que patriarchalium sedium primum uel
deinceps teneat locum.
<T T> Diffinimus, neminem prorsus mundi potentum quemquam
eorum, qui patriarchalibus sedibus presunt, inhonorare,
aut mouere a proprio throno temptare; precipue quidem
sanctissimum Papam senioris Romae, deinceps autem Constantinopoleos
patriarcham, deinde uero Alexandriae, ac
Antiociae, ac Ierosolimorum.
<1 D><S 76><L 28>
<2 23> -DISTINCTIO XXIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Breuiter que inter ecclesiastica offitia sit differentia
monstrauimus. Nunc a summo incipientes, et iisque ad ultimum
gradum descendentes, qualiter quisque eorum debeat ordinari,
sanctorum auctoritatibus ostendamus.
<S 77><L 1> -77+
<4 1> -C. I.+ <T R> Decretum Nicolai Papae de electione
Romani Pontificis.
<T T> In nomine Domini nostri et saluatoris Iesu Christi. Ab
incarnatione eius anno MLIX. mense Aprili, indictione
XII., propositis sacrosanctis euangeliis, presidente quoque
reuerendissimo ac beatissimo Nicolao Papa, in basilica
Lateranensis patriarchii, que cognominatur Constantiniana,
considentibus etiam reuerendissimis episcopis, abbatibus,
presbiteris, diaconibus, idem uenerabilis Pontifex apostolica
auctoritate decernens de electione summi Pontificis,
inquit: -@. 1.+ Nouit beatitudo uestra, dilectissimi fratres
et coepiscopi, inferiora quoque membra non latuit,
defuncto piae memoriae domino Stephano predecessore
nostro hec apostolica sedes, cui auctore Deo deseruio,
quot aduersa pertulerit, quot denique per simoniacae heresis
trapezitas repetitis malleis crebrisque tunsionibus
subiacuerit, adeo ut columna Dei uiuentis iam pene
uideretur nutare, et sagena summi piscatoris procellis
intumescentibus cogeretur in naufragii profunda submergi.
Unde, si placet fraternitati uestrae, debemus auxiliante Deo
futuris casibus prudenter occurrere, et ecclesiastico statui,
ne rediuiua mala (quod absit) preualeant, in posterum
prouidere. -@. 2.+ Quapropter instructi predecessorum
nostrorum aliorumque sanctorum Patrum auctoritate, decernimus
atque statuimus, ut, obeunte huius Romanae ecclesiae
uniuersalis Pontifice, inprimis cardinales episcopi
diligentissima simul consideratione tractantes, mox
sibi clericos cardinales adhibeant: sicque reliquus clerus
et populus ad consensum nouae electionis accedant, nimirum
precauentes, ne uenalitatis morbus aliqua occasione
subrepat. Religiosissimi uiri preduces sint in
promouenda Pontificis electione, reliqui autem sequaces.
-@. 3.+ Certus uero atque legitimus hic electionis ordo
perpenditur, si, perspectis diuersorum Patrum regulis
siue gestis, etiam illa B. predecessoris nostri Leonis sententia
recolatur. "Nulla," inquit, "ratio sinit, ut inter
episcopos habentur, qui nec a clericis sunt electi, nec a
plebibus expetiti, nec a comprouincialibus episcopis cum
metropolitani iudicio consecrati." Quia sedes apostolica
cunctis in orbe terrarum prefertur ecclesiis atque ideo super
se metropolitanum habere non potest, cardinales episcopi
proculdubio metropolitani uice funguntur, qui uidelicet
<S 78><L 1> -78+
electum antistitem ad apostolici culminis apicem prouehant.
-@. 4.+ Eligatur autem de ipsius ecclesiae gremio,
si reperitur idoneus; uel si de ipsa non inuenitur, ex
alia assumatur; saluo debito honore et reuerentia dilecti
filii Henrici, qui in presentiarum rex habetur, et futurus
imperator Deo concedente speratur, sicut iam sibi concessimus
et successoribus illius, qui ab hac apostolica sede hoc
ius personaliter impetrauerint. -@. 5.+ Quod si prauorum atque
iniquorum hominum ita peruersitas inualuerit, ut pura,
sincera atque gratuita fieri in Urbe non possit electio, cardinales
episcopi cum religiosis clericis catholicisque laicis,
licet paucis, ius potestatis obtineat, eligere apostolicae
sedis Pontificem, ubi congruerit. -@. 6.+ Plane, postquam
electio fuerit facta, si bellica tempestas uel qualiscumque
hominum conatus malignitatis studio restiterit, ut is, qui
electus est, in apostolica sede iuxta consuetudinem inthronizari
non ualeat, electus tamen, sicut uere Papa, auctoritatem
obtineat regendi Romanam ecclesiam, et disponendi
omnes facultas illius; quod beatum Gregorium ante consecrationem
suam fecisse cognouimus. -@. 7.+ Quod si
quis contra hoc nostrum decretum sinodali sententia promulgatum
per seditionem, uel presumptionem, aut quolibet
ingenio electus aut etiam ordinatus, seu inthronizatus
fuerit, auctoritate diuina et sanctorum apostolorum Petri
et Pauli, perpetuo anathemate cum suis auctoribus, fautoribus
et sequacibus a liminibus sanctae Dei ecclesiae separatus
abiciatur sicut antichristus, et inuasor et destructor
totius Christianitatis; nec aliqua super hoc audientia
aliquando reseruetur ei: sed ab omni ecclesiastico gradu,
in quocumque fuerat prius, sine retractatione deponatur:
cui quisquis adheserit, uel qualemcumque tamquam Pontifici
reuerentiam exhibuerit, aut in aliquo eum defendere
presumpserit, pari sententia sit mancipatus. -@. 8.+ Quisquis
huius nostrae decretalis sententiae temerator extiterit,
et Romanam ecclesiam sua presumptione confundere
et perturbare contra hoc statutum temptauerit, perpetuo
anathemate atque excommunicatione dampnetur, "et cum
impiis, qui non resurgent in iudicio," deputetur, omnipotentis
contra se sentiat iram, et sanctorum apostolorum
Petri et Pauli (quorum presumit ecclesiam confundere), in
hac uita et in futura furorem sentiat "fiat habitatio eius
deserta, et non sit, qui inhabitet in tabernaculis eorum,
fiant filii eius orphani et uxor eius uidua, commotus amoueatur
<S 79><L 1> -79+
ipse et eius filii, et mendicent, et eiciantur de habitationibus
suis, scrutetur fenerator omnem substantiam
eius, et diripiant alieni labores eius, orbis terrarum pugnet
contra eum, et cuncta elementa sint ei contraria,"
et omnium sanctorum quiescentium merita illum confundant,
et in hac uita super eum apertam uindictam ostendant.
-@. 9.+ Obseruatores autem huius nostri decreti
omnipotentis gratia protegat, et auctoritas beatorum,
apostolorum Petri et Pauli ab omnium uinculis peccatorum
absoluat.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Episcopi uero et ceteri ordinem infra
constituti qualiter ordinari debeant, ex auctoritate Cartaginensis
concilii IV., -[cap. I.]+ cui interfuit Augustinus tempore
Honorii Augusti, ostendamus, ab eorum examinatione incipientes:
<4 2> -C. II.+ <T R> Quomodo sit examinandus, qui in episcopum
eligitur.
<T T> Qui episcopus ordinandus est, antea examinetur, si
natura sit prudens, si docibilis, si moribus temperatus
si uita castus, si sobrius, si semper suis negociis cauens
si humilis, si affabilis, si misericors, si litteratus, si in lege
Domini instructus, si in scripturarum sensibus cautus, si
in dogmatibus ecclesiasticis exercitatus; et ante omnia,
si fidei documenta uerbis simplicibus asserat, id est Patrem
et Filium et Spiritum sanctum unum Deum esse confirmans,
totamque trinitatis deitatem coessentialem et
consubstantialem et coeternalem et coomnipotentem
predicans; si singulas quasque in trinitate personas plenum
Deum, et totas tres personas unum Deum, si incarnationem
diuinam non in Patre, neque in Spiritu sancto
factam, sed in Filio tantum credat, ut, in diuinitate qui
erat Dei Patris Filius, Deus uerus ex Patre esset et
homo uerus ex matre, carnem ex matris uisceribus habens,
et animam humanam rationabilem, simul in eo utriusque
naturae, id est Deus et homo, una persona,
unus Filius, unus Christus, unus Dominus, creator
omnium que sunt et auctor, Dominus et rector cum
Patre et Spiritu sancto omnium creaturarum; qui passus
sit pro salute nostra uera carnis suae receptione
et uera animae resumptione, in qua ueniat iudicare
uiuos et mortuos. -@. 1.+ Querendum est etiam ab eo, si
noui et ueteris testamenti, id est legis et prophetarum et
apostolorum unum eundemque credat auctorem Deum,
si diabolus non per conditionem, sed per arbitrium factus
sit malus. -@. 2.+ Querendum etiam ab eo, si credat huius,
<S 80><L 1> -80+
quam gestamus, et non alterius carnis resurrectionem, si
credat iudicium futurum, et recepturos singulos pro his, que
in hac carne gesserunt, uel penas, uel premia, si
nuptias non prohibeat, si secunda matrimonia non
dampnet, si carnium perceptionem non culpet, si penitentibus
reconciliatis communicet, si in baptismo omnia
peccata, id est tam illud originale peccatum contractum,
quam illa, que uoluntarie admissa sunt, dimittantur, si extra
ecclesiam catholicam nullus saluetur. -@. 3.+ Cum in his
omnibus examinatus inuentus fuerit plene instructus,
tunc cum consensu clericorum et laicorum et conuentu
totius prouinciae episcoporum, maximeque metropolitani
uel auctoritate, uel presentia ordinetur episcopus.
Suscepto in nomine Christi episcopatu, non suae delectationi,
nec suis moribus, sed his Patrum diffinitionibus acquiescat.
-+
<4 3> -C. III.+ <T R> Qualis esse debeat clericorum conuersatio.
<T I> Item Ysidorus de uita clericorum.
<T T> -III. Pars.+ His igitur lege Patrum cauetur, ut a uulgari
uita seclusi a mundi uoluptatibus sese abstineant; non
spectaculis, non pompis intersint; conuiuia publica fugiant,
priuata non tantum pudica, sed et sobria colant;
usuris nequaquam incumbant, neque turpium occupationibus
lucrorum, non fraudibus cuiusquam studium
appetant; amorem pecuniae quasi materiam cunctorum criminum
fugiant, secularia offitia negotiaque abnuant;
honoris gradus per ambitionem non suscipiant; pro
beneficiis medicinae Dei munera non accipiant; dolos et
coniurationes caueant; odium, emulationes, obtrectationem
atque inuidiam fugiant; non uagis oculis, non
effreni lingua, aut petulantia fluidoque gestu incedant,
sed pudorem et uerecundiam mentis simplici habitu incessuque
ostendant; obscenitatem etiam membrorum et
uerborum, sicut et operum, penitus exsecrentur; uiduarum
et uirginum frequentaciones fugiant; contubernia
extranearum feminarum nullatenus appetant; castimoniam
quoque inuiolati corporis perpetuo conseruare studeant, aut
certe unius matrimonii uinculo federentur; senioribus quoque
debitam prebeant obedientiam, neque ullo iactantiae
studio semetipsos attollant; postremo doctrinae lectionibus,
psalmis, imnis, canticis, exercitio iugi incumbant. Tales
enim esse debent, qui diuinis cultibus sese mancipandos
studeant, scilicet ut, dum scientiae operam dant, doctrinae
gratiam populis administrent.
<S 81><L 1> -81+
<4 4> -C. IV.+ <T R> Qui digne sacramenta tractare non possunt, ad
ministerium non eligantur diuinum.
<T I> Item Clemens. -[ad Iacobum fratrem Domini, epist. II.]+
<T T> Tales ad ministerium eligantur clerici, qui digne possint
dominica sacramenta tractare. Melius est enim Domini
sacerdoti paucos habere ministros, qui possint digne
opus Dei exercere, quam multos inutiles, qui onus graue
ordinatori adducant.
<4 5> -C. V.+ <T R> Si electo in episcopum aliqua obiciuntur, quinque
uel sex episcopi ad eius purgationem perueniant.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV.
<T T> Illud statuendum est, ut, quando ad eligendum
episcopum conuenerimus, si qua contradictio oborta fuerit
(quia talia sunt facta apud nos), non presumant ad
purgandum eum, qui ordinandus est, tres tantum, sed
postulentur ad numerum supradictorum duo uel tres,
et in eadem plebe, cui ordinandus est, discutiantur primo
personae contradicentium, postremo etiam illa, que obiciuntur,
pertractentur, et, cum purgatus fuerit sub conspectu
publico, ita demum ordinetur. Si hoc cum
uestrae sanctitatis animo concordat, roboretur uestrae
dignitatis responsione. Ab uniuersis episcopis dictum est:
"Satis placet".
<4 6> -C. VI.+ <T R> Vota suae promissionis spondeant, quos ecclesiastica
promouet disciplina.
<T I> Item ex Concilio Tolletano XI. -[c. 10.]+
<T T> Quamquam omnes, qui sacris mancipantur ordinibus,
canonicis regulis teneantur astricti, expedibile tamen
est, ut promissionis suae uota sub cautione spondeant, quos
ad promotionis gradus ecclesiastica probat disciplina.
Solet enim plus timeri, quod singulariter pollicetur, quam
quod generali sponsione concluditur. -@. 1.+ Et ideo placuit
huic sancto concilio, ut unusquisque, qui ad ecclesiasticos
gradus est accessurus, non ante honoris consecrationem
accipiat, quam placiti sui innotacione
promittat, ut fidem catholicam sincera cordis deuotione
custodiens iuste et pie uiuere debeat, et in nullis operibus
suis canonicis regulis contradicat, atque ut debitum per
omnia honorem atque obsequii reuerentiam preminenti
sibi unusquisque dependat, iuxta illud Papae Leonis
edictum: "Qui se scit aliquibus esse prepositum, non
moleste ferat aliquem sibi esse prelatum, sed obedientiam,
quam exigit, etiam ipse dependat." Pena tamen iuxta
ecclesiasticae consuetudinis morem et placitis talium inferenda,
et ab his, qui transgressores fuerint, persoluenda
est.
<S 82><L 1> -82+
<T P> Dehinc disponitur, qualiter ecclesiastica offitia ordinentur.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Qualiter ordinetur episcopus.
<T T> Episcopus cum ordinatur, duo episcopi ponant et teneant
euangeliorum codicem super caput et ceruicem eius,
et uno super eum fundente benedictionem, reliqui omnes
episcopi, qui adsunt, manibus suis caput eius tangant.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Qualiter ordinetur presbiter. -[Ex eodem c. 3.]+
<T T> Presbiter cum ordinatur, episcopo eum benedicente
et manum super caput eius tenente, etiam omnes
presbiteri, qui presentes sunt, manus suas iuxta manus
episcopi super caput illius teneant.
<T P> Sicut autem in die ordinationis suae sacerdos orario
utroque humero ambitur, ita tempore consecrationis eodem orario
instanter uti debet.
Unde in Concilio Bracharensi -[III. c. 3.]+ legitur:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Quod quisque accepit tempore consecrationis, ferat
tempore oblationis.
<T T> Ecclesiastica institucione prefixum nouimus, ut
omnis sacerdos, cum ordinatur, orario utroque humero
ambiatur: scilicet, ut qui imperturbatus precipitur consistere
inter prospera et aduersa uirtutum semper ornamento,
utroque circumseptus apareat humero. Qua ergo
ratione tempore sacrificii non assumit, quod se in sacramento
accepisse non dubitat? Proinde modis omnibus conuenit,
ut, quod quisque percepit in consecratione honoris,
hoc retineat et in oblatione uel perceptione suae salutis;
scilicet, ut, cum sacerdos ad solempnia missarum accedit, aut
per se Deo sacrificium oblaturus, aut sacramentum corporis
et sanguinis Domini nostri Iesu Christi sumpturus, non aliter,
quam orario utroque humero circumseptus, sicut et
tempore ordinationis suae dignoscitur consecratus, ita ut de
uno eodemque orario ceruicem pariter et utrumque humerum
premens signum in suo pectore preparet crucis.
-@. 1.+ Si quis autem aliter egerit, debitae excommunicationi
subiacebit
-IV. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Dalmaticis autem nec episcopis,
nec diaconibus absque apostolica licentia uti permittitur.
Unde Gregorius Aregio Episcopo Francorum: -[lib. VII.
epist. 111.]+
<4 10> -C. X.+ <T R> Absque apostolica licentia dalmaticis neque episcopis
neque diaconibus uti licet.
<T T> Communis filius diaconus Petrus nobis innotuit, quod
fraternitas uestra tempore, quo hic fuit, poposcerit, ut sibi
et archidiacono suo utendi dalmaticis licentiam preberemus.
Sed quia hominum suorum infirmitate compulsus
festinanter abcessit, ut nec ipse meror incumbens diu
(ut dignum erat et res desiderata poscebat) sineret manere,
et nos in multis inplicatos, ut ecclesiasticae rationis
<S 83><L 1> -83+
est consideratio, nouum hoc inconsulte et subito non
permitteret indulgere, idcirco postulatae rei prolongatus
effectus est. Nunc uero, caritatis tuae bona reuocantes ad
animum, huius auctoritatis nostrae serie petita concedimus,
atque te et archidiaconum tuum dalmaticarum
usu decorandos esse concessimus, easdemque dalmaticas
dilectissimo filio nostro Ciriaco abbate deferente transmisimus.
-+
<4 11> -C. XI.+ <T R> Qualiter ordinetur diaconus. -[Ex Conc.
Carth. IV. c. 4.]+
<T T> Diaconus cum ordinatur, solus episcopus, qui eum
benedicit, manus super caput illius ponat quia
non ad sacerdotium, sed ad ministerium consecratur.
-V. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Queritur autem, an post benedictionem
manus presbiterorum et diaconorum crismatis liquore
debeant perungi.
De his ita scribit Nicolaus Papa -[I.]+ Radulpho Bituricensi
Archiepiscopo:
<4 12> -C. XII.+ <T R> Nec presbiteris, nec diaconibus in consecratione
crismate manus perungantur.
<T T> Preterea sciscitaris, utrum solis presbiteris, an et
diaconibus debeant, cum ordinantur, manus crismatis liquore
perungi. Quod in sancta Romana ecclesia, cui auctore
Deo deseruimus, neutris agitur. Sed quia sit a nouae
legis ministris actum, nusquam (nisi nos fallat obliuio)
legimus. Ergo ad B. Innocentii Papae canonica decreta
sanctitatem tuam transmittimus, et que sint tibi in consecrationibus
et ordinibus obseruanda, principia paginae ad
Decentium Eugubinum episcopum missae te affatim edocebunt.
-+
<P 1> -[PALEA.+
<4 13> -C. XIII.+ <T I> Ex Concilio Hispalensis II. c. 5.
<T T> Ex epistola Simplicii Papae Seuero et Florentino Episcopis
directa. Ad cognitionem nostri examinis Gabrenensis
diaconi relatu peruenit de quibusdam ipsius ecclesiae
clericis, quorum cum unus ad presbiterium, duo
ad Leuitarum ministerium consecrarentur, episcopus
eorum, oculorum dolore detentus, fertur manum suam super
eos tantum posuisse, et presbiter quidam illis contra
ecclesiasticum ordinem benedictionem dedisse; qui propter
tantam presumptionis audaciam poterat accusatus iudicio
presenti dampnari, si adhuc in corpore positus, non fuisset
mortis uocatione preuentus. Sed quia iam ille examini
diuino relictus humano iudicio accusari non potest, hi, qui
supersunt, et ab eo non consecrationis titulum, sed ignominiae
<S 84><L 1> -84+
potius elogium acceperunt, ne sibi licentiam
talis ultra usurpatio faciat, decreuimus, ut a gradu sacerdotalis
uel leuitici ordinis, quem peruerse adepti sunt,
depositi equo iudicio abiciantur. Tales enim merito
iudicati sunt remouendi, quia praue inuenti sunt constituti. -]+ <P 0>
<T A> -Gratian.+ Item queritur, an eorum ordinatio sit rata habenda,
quibus episcopus, oculorum languore impeditus manus,
imponit, et presbiter super eos orationem dicit.
De his ita statutum est in Concilio Tolletano:
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Et ordinator, et ordinatus dampnationis
subeat penam, cum episcopus manum imponit, et alius
orationem dicit.
<T T> Quorumdam clericorum, dum unus ad presbiterium, duo
ad Leuitarum ministerium sacrarentur, episcopus, oculorum
dolore detentus, fertur super eos manum suam tantum
posuisse, et presbiter quidam illis contra ecclesiasticum
ordinem benedictionem dedisse. Sed quia ille iam examini
diuino relictus humano iudicio accusari non potest, hi, qui
supersunt, gradum sacerdotii uel leuitici ordinis, quem peruerse
adepti sunt, amittant.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Qualiter ordinetur subdiaconus
<T T> -VI. Pars.+ Subdiaconus cum ordinatur, quia manus
impositionem non accipit, patenam de manu episcopi
accipiat uacuam et calicem uacuum; de manu uero archidiaconi
accipiat urceolum cum aquamanile et manutergium.
-+
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Qualiter ordinetur acolitus.
<T T> Acolitus cum ordinatur, ab episcopo quidem doceatur,
qualiter in offitio suo debeat agere: sed ab archidiacono
accipiat ceroferarium cum cereo, ut sciat se
ad accendenda ecclesiae luminaria mancipari; accipiat et
urceolum uacuum ad suggerendum uinum in eucharistiam
sanguinis Christi.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Qualiter ordinetur exorcista.
<T T> Exorcista cum ordinatur, accipiat de manu episcopi
libellum, in quo scripti sunt exorcismi, dicente sibi episcopo:
"Accipe, et commenda memoriae, et habeto
potestatem inponendi manus super energuminum, siue
baptizatum, siue catecuminum."
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Qualiter ordinetur lector.
<T T> Lector cum ordinatur, faciat de illo uerbum episcopus
ad plebem, indicans eius fidem ac uitam atque ingenium;
post hoc spectante plebe tradat ei codicem, in
<S 85><L 1> -85+
quo lecturus est, dicens: "Accipe et esto relator
uerbi Dei, habiturus, si fideliter et utiliter impleueris offitium,
partem cum eis, qui uerbum Dei ministrauerint."
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Qualiter hostiarius.
<T T> Hostiarius cum ordinatur, postquam ab archidiacono
instructus fuerit, qualiter in domo Dei debeat conuersari, ad
suggestionem archidiaconi tradat ei episcopus claues
ecclesiae de altario, dicens ei: "Sic age, quasi redditurus
Deo rationem pro his rebus, que his clauibus recluduntur."
-+
<4 20> -C. XX.+ <T R> Qualiter psalmista.
<T T> Psalmista, id est cantor, potest absque scientia episcopi,
sola iussione presbiteri offitium suscipere cantandi,
dicente sibi presbitero: "Vide, ut, quod ore cantas, corde
credas, et quod corde credis, operibus comprobes."
<T P> -Gratian.+ Clerici comam nutrire prohibentur, quorum caput
desuper in modum spherae rasum esse debet.
Unde Anicius Papa. -[Episcopis Galliae.]+
<4 21> -C. XXI.+ <T R> Clerici comam nutrire prohibeantur.
<T T> Prohibete, fratres, per uniuersas regionum uestrarum
ecclesias, ut clerici, iuxta apostolum, comam non nutriant,
sed desuper caput in modum spherae radant.
<4 22> -C. XXII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 20.]+
<T T> Clerici, qui comam nutriunt, ab archidiacono, etiamsi
noluerint, inuiti detondeantur. Vestimenta etiam uel
calceamenta eis, nisi que religionem deceat, uti aut
habere non liceat.
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius II. -[in Concilio Romae habito in
Basilica S. Petri, c. 17.]+
<T T> Si quis ex clericis comam relaxauerit, anathema sit.
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> Quibus uestibus induta sanctimonialis est
consecranda.
<T T> Sanctimonialis uirgo, cum ad consecrationem suo
episcopo offertur, in talibus uestibus applicetur, qualibus
semper usura est, sanctimoniae et professioni
aptis.
<T P> -Gratian.+ Vasa sacrata et uestimenta altaris mulieres
<S 86><L 1> -86+
Deo dedicatae contingere, et incensum circa altaria deferre
prohibentur.
Unde Sother Papa Episcopis Italiae: -[epist. II.]+
<4 25> -C. XXV.+ <T R> Vestimenta altaris et uasa sacrata mulieres
tangere prohibeantur.
<T T> Sacratas Deo feminas uel monachas sacra uasa uel
sacratas pallas penes uos contingere, et incensum circa
altaria deferre, perlatum est ad apostolicam sedem: que
omnia uituperatione et reprehensione plena esse, nulli
recte sapientum dubium est. Quapropter huius sanctae
sedis auctoritate hec omnia uobis resecare funditus,
quanto citius poteritis, censemus. Et ne pestis hec
latius diuulgetur, per omnes prouincias abstergi citissime
mandamus.
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Sacrarium subdiaconibus ingredi non licet.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 21.]+
<T T> Non oportet subdiaconos licentiam habere in
secretarium siue sacrarium (quod Greci diaconium appellant)
ingredi, et contingere uasa dominica.
<4 27> -[C. XXVII.]+
<T I> Item.
<T T> Ministrum non oportet orariis uti, nec ostia derelinquere.
-+
<4 28> -[C. XXVIII.]+
<T I> Item.
<T T> Non oportet lectores atque psalmistas orariis uti, et
sic legere aut psallere.
<4 29> -C. XXIX.+ <T R> Mulieri in conuentu uiros docere non permittitur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 99. et 98.]+
<T T> Mulier, quamuis docta et sancta, uiros in conuentu
docere non presumat. Laicus autem presentibus clericis
(nisi ipsis rogantibus) docere non audeat.
<4 30> -C. XXX.+ <T R> Ministris non sacratis uasa dominica contingere
non licet.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 66.]+
<T T> Non oportet insacratos ministros licentiam habere
in secretarium (quod Greci diaconium appellant) ingredi,
et contingere uasa dominica.
<S 87><L 1> -87+
<4 31> -C. XXXI.+ <T R> Cuilibet ex lectoribus uasa sacra portare
non licet.
<T I> Item ex Concilio Bracarensi I. -[c. 10.]+
<T T> Non liceat cuilibet ex lectoribus sacra altaris uasa portare,
nec aliis, nisi his, qui ab episcopo subdiaconi fuerint
ordinati.
<4 32> -C. XXXII.+ <T R> De eodem, et ut clerici comam non nutriant.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 41.]+
<T T> Non liceat quemlibet ministeria tangere, nisi subdiacono
aut acolito, in secretario uasa dominica. -@. 1.+
Nec oportet clericos comam nutrire, et sic ministrare:
sed atonso capite, patentibus auribus, et secundum Aaron
talarem uestem induere, ut sint in habitu ornato.
<4 33> -C. XXXIII.+ <T R> Qualiter sponsus et sponsa sint benedicendi.
<T T> Sponsus et sponsa cum benedicendi sunt a sacerdote, a
parentibus suis uel a paranimphis offerantur, qui
cum benedictionem acceperint, eadem nocte pro reuerentia
ipsius benedictionis in uirginitate permaneant.
<1 D><S 87><L 19>
<2 24> -DISTINCTIO XXIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Qualiter episcopus sit examinandus, qualiter ipse
simul cum reliquis infra ipsum constitutis sit ordinandus, breuiter
monstratum est. Nunc autem uidendum est de sacerdotibus et
reliquis, an sine examinatione sint promouendi. De his ita scribit
Paulus Apostolus ad Timotheum: "Manus cito nemini imposueris,
et nichil sine preiudicio facias in alteram partem declinando."
-+
<P 1> -[PALEA.+
<4 1> -C. I.+ <T R> De eodem.
<T I> Ex decretis Siluestri Papae in Sinodo Romana c. 9.
<T T> Nullus acolitorum uel subdiaconorum rem consecratam
a presbitero aliis porrigat, (quia aliud est minister,
aliud assistens), nisi tantum supportet, quod ei sacerdos
imposuerit suo ore benedictum. -]+ <P 0>
<4 2> -C. II.+ <T R> Ante probationem nullus ordinetur clericus.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III., c. 22.
<T T> Nullus ordinetur clericus, nisi probatus uel episcoporum
examine, uel populi testimonio.
<S 88><L 1> -88+
<4 3> -C. III.+ <T R> Ad ministerium alicuius ecclesiae clerici eiusdem
promoueantur.
<T I> Item Gelasius Papa Celestino episcopo.
<T T> Presbiteri, diacones et uniuersi clerici Stoniensium
ciuitatis petitorio nobis suggessere porrecto, in ecclesia
beati martiris Eleuterii episcopi (que in supradictae ciuitatis
parrochia probatur esse constructa) presbiterum, qui
constitutus fuerat, defecisse, atque in eius locum Iulianum,
diaconem ipsius ecclesiae pro celebritate ipsius loci quamtocius
debere ordinari. Et ideo, frater karrissime, si de
eius uita uel moribus nichil est, quod contra canonum ueniat
constituta, suprascriptum presbiterii honore decorabis,
sciturus, uisitatoris, nomine te, non cardinalis creasse
pontificis. Pariter etiam Felicissimum diaconem in
eius ecclesiae ministerio, si conuersatio eius patitur,
subrogabis, ut locus processionis celeberrimus ad misteriorum
consecrationem nec sacerdote indigeat, nec ministro.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Metropolitanorum et episcoporum examine promoueantur
ceteri episcopi.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 12.]+
<T T> Episcopi iudicio metropolitanorum et eorum episcoporum,
qui circumcirca sunt, prouehantur ad ecclesiasticam
dignitatem, hi uidelicet, qui plurimo tempore probantur
tam uerbo fidei quam rectae conuersationis exemplo.
-II. Pars.+ <T P> -Gratianus.+ Cum itaque sine examinatione nullus
sit ordinandus, quemadmodum, et quo tempore sacerdotum et
ceterorum infra positorum examinatio fieri debeat, considerandum
est.
De his in Concilio Nannetensi -[c. 11.]+ sic statutum
legitur:
<4 5> -C. V.+ <T R> Qui ordinandi sunt, feria quarta ad examinationem
conueniant.
<T T> Quando episcopus ordinationes facere disponit, omnes,
qui ad sacrum ministerium accedere uolunt, feria quarta
ante ipsam ordinationem euocandi sunt ad ciuitatem, una
cum presbiteris, qui eos representare debent; et tunc
episcopus a latere suo eligere debet sacerdotes et alios
prudentes uiros, gnaros diuinae legis et exercitatos in
ecclesiasticis sanctionibus, qui ordinandorum genus, uitam,
patriam, etatem, institucionem, locum, ubi educati sunt,
si sint bene litterati, si in lege Domini instructi, ante
omnia diligenter inuestigent; si fidem catholicam firmiter
<S 89><L 1> -89+
teneant et uerbis simplicibus asserere queant. -@. 1.+ Ipsi
autem, quibus cura committitur, cauere debent, ne aut
fauoris gratia, aut cuiuscumque muneris cupiditate illecti a
uero deuient, ut indignum et minus idoneum ad sacros
gradus suscipiendos episcopi manibus applicent. Quod si
fecerint, et ille, qui indigne accesserit, ab altari remouebitur,
et illi, qui donum sancti Spiritus uendere conati sunt,
coram Deo iam condempnati, ecclesiastica dignitate carebunt.
-@. 2.+ Igitur per tres dies continuos diligenter examinentur,
et sic sabbato qui probati sunt episcopo
represententur.
<T P> -Gratian.+ Alias autem, sine clericorum concilio uidelicet
et populi testimonio, nullum episcopus ordinare presumat.
Unde in Concilio Cartaginensi IV. -[c. 22.]+ legitur:
<4 6> -C. VI.+ <T R> Sine clericorum suorum consilio episcopus clericos
non ordinet.
<T T> Episcopus sine consilio clericorum suorum clericos
non ordinet, ita ut ciuium conniuentiam et testimonium
querat.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Queritur, quid fieri debeat de his,
qui sine examinatione prouecti sunt.
De his ita legitur in Concilio Martini Papae:
<4 7> -C. VII.+ <T R> De his, qui sine examinatione ordinantur, et postea
peccata sua confitentur.
<T T> Si quis presbiter aut diaconus sine aliqua examinatione
ordinati sunt, aut certe, cum discuterentur, criminosa peccata
sua confessi sunt, aut post ordinationem ab aliis
detecti, abiciantur ex clero. -@. 1.+ Similiter uero et
de uniuerso clericorum ordine seruetur; nam hoc sibi,
quod irreprehensibile est, sancta ecclesia catholica defendit.
<1 D><S 89><L 31>
<2 25> -DISTINCTIO XXV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod nullus sine examinatione ordinandus sit,
breuiter probatum est. Quid autem ad episcopum, quid ad
unumquemque inferiorem pertineat, Ysidorus Ispalensis episcopus
in epistola ad Ludifredum scribit, ita dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Quod episcopi et ceterorum sit in ecclesia offitium.
<T T> Perlectis sanctitatis tuae litteris gauisus sum, quod optatam
salutem tuam earum relatu cognoui. De his autem,
<S 90><L 1> -90+
que in consequentibus insinuare eloquii tui sermo studuit,
gratias ago Deo, quod sollicitudinem offitii pastoralis impendis,
qualiterque ecclesiastica offitia ordinentur, perquiris;
et licet omnia prudentiae tuae sint cognita, tamen
quia affectu fraterno me consulis, ex parte, qua ualeo, expediam,
et de omnibus ecclesiae gradibus quid ad quemque
pertineat eloquar. -@. 1.+ Ad hostiarium namque
pertinent claues ecclesiae, ut aperiat et claudat templum
Dei et omnia, que sunt intus extraque, custodiat; fideles
recipiat, excommunicatos et infideles excipiat. -@. 2.+ Ad
exorcistam pertinet exorcismos memoriter retinere, manusque
super energuminos et catecuminos in exorzizando
imponere. -@. 3.+ Ad acolitum pertinet preparatio luminariorum
in sacrario; ipse cereum portat, ipse suggesta pro
eucharistia calicis preparat. -@. 4.+ Ad psalmistam pertinet
offitium canendi, dicere benedictiones, laudes, sacrificium,
responsoria, et quicquid pertinet ad canendi peritiam.
-@. 5.+ Ad lectorem pertinet lectiones pronunciare, et ea, que
prophetae uaticinauerunt, populis predicare. -@. 6.+ Ad subdiaconum
pertinet calicem et patenam ad altare Christi
deferre et Leuitis tradere, eisque ministrare; urceolum quoque
et aquamanile et manutergium tenere; episcopo et
presbiteris et Leuitis pro lauandis ante altare manibus
aquam prebere. -@. 7.+ Ad diaconum pertinet assistere
sacerdotibus, et ministrare in omnibus, que aguntur in sacramentis
Christi: in baptismo scilicet, in crismate in
patena et calice; oblationes quoque inferre et disponere
in altari; componere etiam mensam Domini atque uestire,
crucem ferre, et predicare euangelium et Apostolum. Nam
sicut lectoribus uetus testamentum, ita diaconibus nouum
predicare preceptum est. Ad ipsum quoque pertinet offitium
precum et recitatio nominum; ipse premonet aures
habere ad Deum, ipse hortatur clamare ipse donat
pacem et ipse annuntiat. -@. 8.+ Ad presbiterum pertinet
sacramentum corporis et sanguinis Domini in altario conficere,
orationes dicere, et benedicere dona Dei. -@. 9.+
Ad episcopum pertinet basilicarum consecratio, unctio altaris
et confectio crismatis. Ipse predicta offitia distribuit et
ordines ecclesiasticos, ipse sacras uirgines benedicit, et,
dum precessit in singulis unusquisque, iste tamen est
preordinator in cunctis. -@. 10.+ Hi sunt ordines et ministeria
clericorum, que tamen auctoritate pontificali in archidiaconi
cura, et primicerii ac thesaurarii sollicitudine diuiduntur.
-@. 11.+ Archidiaconus enim imperat subdiaconibus et Leuitis;
ad quem pertinent ista ministeria: ordinatio uestiendi altaris
a Leuitis, cura incensi et sacrificii necessaria sollicitudo,
quis Leuitarum Apostolum et euangelium legat, quis
<S 91><L 1> -91+
preces dicat, seu responsoria in dominicis diebus aut
solempnitatibus decantet. Sollicitudo quoque parrochiarum
et ordinatio et iurgia ad eius pertinent curam, pro
reparandis diocesanis basilicis ipse suggerit sacerdoti;
ipse inquirit parrochias cum iussione episcopi et ornamenta
uel res basilicarum uel parrochiarum, gesta libertatum
ecclesiasticarum episcopo idem refert, collectam pecuniam
de communione ipse accipit et episcopo defert, et
clericis partes proprias idem distribuit. Ab archidiacono
nuntiantur episcopo excessus diaconorum, ipse denuntiat
sacerdoti in sacrario ieiuniorum dies atque solempnitatum, et
ab ipso publice in ecclesia predicatur; quando uero
archidiaconus absens est, uicem eius diaconus sequens
adinplet. -@. 12.+ Archipresbiter uero se esse sub
archidiacono, eiusque preceptis, sicut episcopi sui, obedire
sciat, et (quod ad eius specialiter ministerium pertinet),
supra omnes presbiteros in ordine positos curam agere, et
assidue in ecclesia stare, et, quando episcopi sui absentia
contigerit, ipse eius uice missarum sollempnia celebret et
collectas dicat, uel cui ipse iniunxerit. -@. 13.+ Ad primicerium
pertinent acoliti, exorcistae, psalmistae atque
lectores; signum quoque dandum pro offitio clericorum, pro
uitae honestate, et offitium cantandi et peragendi sollicite,
lectiones, psalmum, laudes, offertorium responsoria
quis clericorum dicere debeat. Ordo quoque et modus
psallendi in choro pro solempnitate temporum, ordinatio
quoque pro luminaribus deportandis. Si quid etiam necessarium
fuerit pro reparatione basilicarum, que sunt in
urbe, ipse denuntiet sacerdoti; epistolas episcopi pro
diebus ieiuniorum parrochianis per hostiarios ipse dirigat;
clericos, quos delinquere cognoscit, ipse distringat
quos uero emendare non ualet, eorum excessus ad agnitionem
episcopi deferat; basilicarios ipse constituat,
et matriculas ipse disponat. Quando autem primicerius
absens est, ea, que dicta sunt, ipse exquirat, qui ei
aut lege est proximus aut eruditione. -@. 14.+ Ad
thesaurarium pertinent hostiarii basilicarum ordinatio,
incensi preparatio, cura crismatis conficiendi, cura baptisterii
ordinandi, preparatio luminariorum in sacrario et
sacrificiis.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ex hac epistola liquet, quid cuiusque
offitii sit. Est etiam alia distinctio episcoporum, presbiterorum,
diaconorum, quam fecit Clemens in epistola sua ita
dicens:
<S 92><L 1> -92+
<4 2> -C. II.+ <T R> Quid ab episcopis, quid a presbiteris, quid a
diaconibus audire oportet.
<T T> Audire episcopum attentius oportet, et ab ipso suscipere
doctrinam fidei; monita autem uitae a presbiteris
inquirere, a diaconibus uero ordinem disciplinae.
<T P> -Gratian.+ Sacerdos quoque utrumque humerum orario ambit;
diaconus uero sinistrum tantum, ut ad ministerium expeditus
discurrat.
Unde in Tolletano Concilio IV. c. 40:
<4 3> -C. III.+ <T R> Quare Leuita unum tantum humerum orario ambit.
<T T> Unum orarium oportet Leuitam gestare in sinistro
humero, propter quod orat, id est predicat; dexteram autem
partem oportet habere liberam, ut expeditus ad ministerium
sacerdotale discurrat.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Nunc autem per singulos gradus
ordine recurrentes, qui ex quibus ordinibus, in quem gradum
conscendere possint; qui post lapsum ualeant reparari, uel
non; quibus culpis a proprio gradu mereantur deici; quo
accusante, quibus testificantibus possint conuinci; cuius sententia
sint soluendi uel dampnandi, breuiter consideremus. -@. 1.+
Ac primum a pontificali gradu incipientes, qualem oporteat eum
esse, qui in episcopum ordinandus est, diligenter inuestigemus,
Apostoli regulam secuti, quam in huiusmodi re Timotheo et Tito
scribit dicens: "Oportet episcopum esse inreprehensibilem":
id est, non obnoxium reprehensioni. Hoc ad Timotheum. Ad
Titum autem: "Oportet episcopum esse sine crimine": quod (ut
Ieronimus scribit ad Oceanum) idem est. -@. 2.+ Nomine autem
criminis quodlibet peccatum intelligitur; unde in eadem epistola
Ieronimus dicit: "Res pene contra naturam est, ut sine peccato
aliquis sit: sed talis eligatur, cuius comparatione ceteri grex
dicantur." In epistola uero ad Titum crimen uocatur criminale
peccatum uel criminalis infamia: unde ibi legitur: "Crimen
est querela, id est peccatum accusatione et dampnatione dignum."
-@. 3.+ Quod autem sine crimine iubetur esse qui in episcopum
eligitur, non ante baptisma, sed post baptismum intelligendum est:
ut a tempore uidelicet baptismatis nullius criminis conscientia
mentem eius remordeat. -@. 4.+ Criminis appellatio alias
late patet, complectens omne peccatum, quod ex deliberatione
procedit. Unde Beda super epistolam epistolam Iacobi: "Peccata,
que ex ignorantia uel infirmitate humana committuntur, dicit et
precipit alterutrum confiteri, quia facile dimittuntur: quecumque
uero fiunt ex deliberatione, non nisi per penitentiam." Hinc etiam
Augustinus ait: "Nullum peccatum est adeo ueniale, quod
<S 93><L 1> -93+
non fiat criminale, dum placet." Alias ea demum significat.
que semel commissa ad dampnationem sufficiunt. -@. 5.+ Multa
enim ex deliberatione procedunt, que nisi sepius iterata et in consuetudinem
fuerint deducta, quamuis grauent post mortem, non
tamen eternaliter perdunt: quia etsi quadam ratione crimina
appellentur, tamen mortifera, et capitalia non sunt. Unde
Augustinus in omilia de igne purgatorio, exponens uerba
Apostoli: "Si quis super hoc fundamentum edificauerit, ligna,
fenum stipulam. Multi sunt, qui lectionem istam male
intelligentes falsa securitate decipiuntur, dum credunt, quod si
supra fundamentum Christi crimina capitalia edificant, peccata
ipsa per ignem transitorium possint purgari, et ipsi postea
ad uitam peruenire perpetuam. Intellectus iste, fratres karissimi,
corrigendus est, quia ipsi se seducunt, qui sic sibi blandiuntur.
Illo enim transitorio igne, de quo dicit Apostolus: 'Ipse
saluus erit, sic tamen quasi per ignem', non capitalia, sed
minuta peccata purgantur: de quibus, etsi non omnia, uel aliqua
commemoranda sunt, ne aliquis inaniter excusare conetur, et
dicat nescire se, que sunt minuta peccata, que crimina
capitalia. -@. 6.+ Et quamuis Apostolus plura capitalia commemorauerit,
nos tamen (ne desperationem facere uideamur)
breuiter dicemus, que illa sunt: sacrilegium, homicidium,
adulterium, fornicatio, falsum testimonium, rapina, furtum,
superbia, inuidia, auaritia; et si longo tempore teneatur, iracundia,
et ebrietas, si assidua sit, in eorum numero computatur.
Quicumque enim aliquod de istis peccatis in se dominari
cognouerit, nisi digne emendauerit, et si habuerit spatium,
longo tempore penitentiam non egerit, et largas elemosinas
non, erogauerit, et a peccatis ipsis non abstinuerit, illo
transitorio igne, de quo Apostolus ait, purgari non poterit,
sed eterna illum flamma sine remedio ullo trucidabit. -@. 7.+
Que autem sint minuta peccata, licet omnibus nota sint, tamen
quia longum est, ut omnia replicentur, opus est, ut ex eis uel
aliqua nominemus. Quotiens aliquis in cibo aut potu plus
accipit, quam necesse est, ad minuta peccata nouerit pertinere;
quotiens plus loquitur, quam oportet, plus tacet,
quam expedit; quotiens pauperem importune petentem
exasperat; quotiens cum sit corpore sanus, aliis ieiunantibus
prandere uoluerit, aut somno deditus tardius ad ecclesiam surgit;
quotiens, excepto filiorum desiderio, uxorem suam cognouerit;
quotiens in carcere positos tardius requisierit, infirmos
tardius uisitauerit; si discordes ad concordiam reuocare neglexerit;
si plus aut proximum, aut uxorem, aut filium, aut seruum
exasperauerit, quam oportet; si amplius fuerit blanditus,
quam oportet; si cuicumque maiori personae aut ex uoluntate,
aut ex necessitate adulari uoluerit; si, pauperibus esurientibus,
nimium deliciosa uel sumptuosa conuiuia preparauerit;
si se aut in ecclesia aut extra ecclesiam fabulis
otiosis (de quibus in die iudicii ratio reddenda est) occupauerit; si
dum incaute iuramus, et cum hoc per aliquam necessitatem
implere non poterimus, utique periuremus, et cum omni
<S 94><L 1> -94+
facilitate uel temeritate maledicimus, cum scriptum est:
'Neque maledici regnum Dei possidebunt.'"
<4 4> -C. IV.+ <T R> Que sunt uenialia peccata, que post hanc
uitam purgantur.
<T I> Item Gregorius. -[Dialog. lib. IV. c. 9.]+
<T T> Qualis hinc quisque egreditur, talis in iudicio presentatur:
sed tamen de quibusdam culpis esse ante iudicium
purgationis ignis credendus est, pro eo, quod
ueritas dicit: "Quia si quis in spiritum sanctum blasphemiam
dixerit, neque in hoc seculo remittetur ei
neque in futuro." In qua sententia datur intelligi, quasdam
culpas in hoc seculo, quasdam in futuro posse relaxari.
Quod enim de uno negatur, consequens intellectus
patet, quia de quibusdam conceditur. Sed tamen, ut
predixi, hoc de paruis minimisque peccatis fieri posse credendum
est, sicut est assiduus otiosus sermo, immoderatus
risus, uel peccatum curae familiaris, (que uix sine
culpa uel ab ipsis agitur, qui culpam qualiter declinare debeant
sciunt,) que etiam post mortem grauant, si
adhuc in uita positis minime fuerint relaxata.
<P 1> -[PALEA.+
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Augustinus in libro de uera et falsa
penitentia c. 18.
<T T> Qui in aliud seculum distulit fructum conuersionis, prius
purgabitur igne purgationis. Hic autem ignis, etsi,
eternus non sit, miro tamen modo grauis est. Excellit
enim omnem penam, quam umquam aliquis passus est in
hac uita, uel pati potest. -]+ <P 0>
<T P> -Gratian.+ Alias autem ea tantum delicta significat, quorum
est perpetua infamia. Unde illud Ieronimi: primum itaque sine
crimine etc.
Unde Ieronimus scribit in eadem epistola ad
Titum: -[cap. 1.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> A die baptismi sine crimine debet inueniri, qui in
episcopum est ordinandus.
<T T> Primum itaque sine crimine iubetur esse episcopus,
quod alio uerbo ad Timotheum inreprehensibilem nominatum
puto: non quod eo tantum tempore, quo ordinandus est,
sit sine crimine ullo, et preteritas maculas noua conuersatione
diluerit, sed quod ex eo tempore, quo in Christum
renatus est, nulla peccati conscientia mordeatur. Quomodo
enim potest preses ecclesiae auferre malum de medio
eius, qui in delictum simile corruerit? aut qua libertate
peccantem corripere, cum tacitus ipse sibi respondeat,
eadem se admisisse, que corripit?
<T P> -Gratian.+ Ecce, quod ordinandus in episcopum, non
<S 95><L 1> -95+
solum tempore suae ordinationis, sed etiam omni tempore post
baptisma a crimine debet esse immunis.
<1 D><S 95><L 3>
<2 26> -DISTINCTIO XXVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sequitur in utraque epistola: "unius uxoris
uirum" post baptisma uidelicet, non ante baptismum.
Unde Ieronimus scribit ad Oceanum: -[epist. 83.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Post baptismum debet esse monogamus, qui episcopus
est ordinandus.
<T T> Unius uxoris uirum, id est monogamum, post baptismum.
Si enim et ante coniugem habuerit, que obierit,
non ei imputatur, cui prorsus nouo nec stupra, nec alia,
que ante fuerunt, iam obsunt.
<4 2> -C. II.+ <T R> Qui ante baptismum habuerit unam, et post baptismum
alteram, ordinandus non est.
<T I> Augustinus uero econtra testatur, scribens in epistolam
ad Titum.
<T T> Acutius intelligunt, qui nec eum, qui catecuminus
uel paganus habuerit alteram, ordinandum censuerunt,
quia de sacramento agitur, non de peccato.
Propter sacramenti sanctitatem sicut femina, si catecumina
uitiata est, non potest post baptisma inter Dei
uirgines consecrari, ita non absurde uisum est bigamum
non peccasse, sed normam sacramenti amisisse non ad
uitae meritum, sed ad ordinationis signaculum.
Unius uxoris uir, episcopus significat ex omnibus gentibus
unitatem uni uiro Christo subditam.
-II. Pars.+ -@. 1.+ Sicut duobus dominis seruire, sic
ab uno Deo apostatare, atque in alterius superstitionem ire
non licet.
<S 96><L 1> -96+
<4 3> -C. III.+ <T R> Bigamus probatur, qui ante baptismum habuerit
unam et post baptismum alteram.
<T I> Item Innocentius -[I.]+ Rufo et Eusebio, et ceteris Episcopis
Macedonibus. -[epistol. XXII. c. 2.]+
<T T> Deinde ponitur, non dici oportere bigamum eum,
qui catecuminus habuerit uxorem atque amiserit, si post
baptismum fuerit aliam sortitus, eamque primam uideri,
que nouo homini copulata sit, quia illud coniugium per
baptismi sacramentum cum ceteris criminibus sit ablatum.
Quod cum de una utique dicitur certe, si tres habuerit in
uetere positus homine uxores, erit ei, que post baptismum
quarta est, sic interpretantibus prima uirginis
eque nomen accipiet, que quarto ducta est loco. Quis (oro)
istud non uideat contra Apostoli esse preceptum, qui ait:
"unius uxoris uirum oportere fieri sacerdotem?" Sed
obicitur, quod in baptismo totum, quicquid in ueteri
homine gestum est, sit solutum. Dicite mihi (ut cum pace
uestra loquar), crimina tantum dimittuntur in baptismo,
an et illa, que secundum Domini precepta ac Dei instituta
complentur? Uxorem ducere crimen est, an non
est crimen? Si crimen est, ergo (ut prefata uenia dixerim)
erit auctor in culpa, qui, ut crimina committerentur,
in paradiso precepit, cum ipse eos benedixit. Si
uero non est crimen, quia quod Deus instituit nefas est
crimen appellari, et Salomon addidit: "Etenim a Deo preparatur
uiro uxor," quomodo creditur inter crimina esse
dimissum quod Deo auctore legitur consummatum?
Quid de talium filiis percensetur? Numquid non erunt admittendi
in hereditatis consortium, qui ex ea suscepti
sunt, que ante baptismum fuit uxor, eruntque appellandi
uel naturales, uel spurii, quia non est legitimum matrimonium,
nisi illud (ut uobis uidetur), quod post baptismum
assumitur? Ipse Dominus, cum interrogaretur a Iudaeis, si
liceret dimittere uxorem, atque exponeret fieri non debere,
addidit: "Quod ergo Deus coniunxit, homo non
separet." Ac ne de his locutus esse credatur, que
post baptismum sortiuntur, meminerint hoc et a Iudaeis
<S 97><L 1> -97+
interrogatum et Iudeis esse responsum. -@. 2.+ Quero,
et sollicitus quero, si una eademque sit uxor eius, qui ante
catecuminus, postea fit fidelis, filiosque ex ea, cum esset
catecuminus suscepit, ac postea, cum fidelis, alios:
utrum sint appellandi fratres, an non habeant postea defuncto
patre herciscundae hereditatis consortium, quibus
filiorum nomen regeneratio spiritualis creditur abstulisse?
Quod cum ita sentire absurdum est, que ratio est
hoc defendi, et uacua magis opinione iactari, quam aliqua
auctoritate roborari, cum non possit inter peccata deputari,
quod lex precepit et Deus adiunxit? -@. 3.+
Numquid qui catecuminus uirtutibus studuit humilitatem
secutus est, patienciam tenuit, elemosinas fecit,
morti destinatos qualibet ratione eripuit, adulteria exhorruit,
castitatem tenuit, quero, si hec, cum fuerit factus
fidelis, amittit, quia per baptismum totum, quod uetus
homo gesserat, putatur auferri? Aspicias gentilem
hominem Cornelium orationibus atque elemosinis uacantem,
angelum audientem per reuelationem ipsumque
Petrum uidentem; numquid per baptismum hec illi ablata
sunt, propter que ei baptisma uidetur esse concessum?
Si ita creditur, mihi credite, non modicum erratur, quia
quicquid bene gestum fuerit et secundum precepta legalia
custoditum, non potest facientibus deperire. -@. 4.+ Nuptiarum
ergo copula, quia Dei mandato perficitur, non
potest dici peccatum, et quod peccatum non est, solui
inter peccata credi non debet, eritque, integrum
estimare aboleri non posse nomen prioris uxoris, cum non
sit dimissum pro peccato, quod ex Dei uoluntate sit completum.
-+
<4 4> -C. IV.+ <T R> In baptismate culpa dimittitur, non lex
coniugii aboletur.
<T I> Item Ambrosius in libro de offitiis. -[lib.I. c. ult. 80.]+
<T T> Una tantum, nec repetita nobis copula permittitur, et
in ipso coniugio lex est, non iterare coniugium, nec
secundae coniugis coniunctionem. Quod plerisque mirum
uidetur, cum etiam ante baptisma iterata coniugia
electioni muneris et prerogatiuae ordinationis
impedimenta generent, cum etiam delicta obesse non
soleant si lauacri remissa fuerint sacramento. Sed intelligere
debemus, quia baptismo culpa dimitti potest, lex
aboleri non potest. In coniugio non culpa, sed lex est.
Quod culpae est igitur, in baptismo relaxatur: quod legis,
in coniugio non soluitur. Quomodo autem potest hortator
esse uiduitatis, qui ipse coniugia frequentauerit?
<T P> -Gratian.+ Iohannes etiam Baptista, dum Herodem ab incestu
prohiberet dicens: "Non licet tibi habere uxorem fratris
<S 98><L 1> -98+
tui," euidenter ostendit, inter infideles coniugia esse. Unde datur
intelligi, quod bigami dicuntur non solum qui post baptismum
coniugia frequentant, sed etiam qui ante baptismum unam, et
post baptismum alteram habuisse probantur. -@. 1.+ Bigamus uero
in sacerdotem ordinari non debet, non quia deliquerit secundam
accipiendo uxorem, sed quia prerogatiua exutus est sacerdotis.
Unde Ambrosius in epistola ad Vercellenses: -[lib. X.
epist. 82. ait:]+
<4 5> -C. V.+ <T R> Non peccat bigamus, sed prerogatiua sacerdotis exuitur.
<T T> Qui sine crimine unius uxoris est uir, tenetur ad
legem sacerdotii suscipiendi. Qui autem iterauerit coniugium,
culpam quidem non habet coinquinati, sed prerogatiua
exuitur sacerdotis.
<1 D><S 98><L 14>
<2 27> -DISTINCTIO XXVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod autem unius uxoris uir episcopus iubetur
eligi, queritur, an de tempore ordinationis hoc sit accipiendum,
ut tempore suae administrationis eius copula possit fungi, quam
unicam et uirginem sibi desponsauit.
Hoc Martinus Papa prohibet dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Non ordinetur diaconus, nisi castitatem
professus fuerit.
<T T> Diaconus qui eligitur, si contestatus fuerit pro accipiendo
matrimonio, et se dixerit in castitate permanere
non posse, hic non ordinetur. Quod si in ordinatione
tacuerit et ordinatus fuerit, et postea matrimonium desiderauerit,
alienus sit a ministerio et uacet a clero.
<T P> -Gratian.+ Hac auctoritate datur intelligi, quod illi, qui
habent uxores uel accipere uolunt, nec diacones, nec sacerdotes
fieri possunt, nisi continentiam profiteantur. -@. 1.+ Si uero
diaconus a ministerio cessare uoluerit, contracto matrimonio
licite potest uti. Nam etsi in ordinatione sua castitatis uotum
obtulerit, tamen tanta est uis in sacramento coniugii, quod nec ex
uiolatione uoti potest dissolui coniugium ipsum.
Unde Augustinus in libro de bono coniugali ad
Iulianum: -[cap. 10.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Nubentes post uotum non sunt abinuicem separandi.
<T T> -II. Pars.+ Quidam nubentes post uotum adulteros
asserunt. Ego autem dico, quod grauiter peccant qui
tales diuidunt.
<S 99><L 1> -99+
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Theodorus.
<T T> Si uir uotum uirginitatis habens adiungitur
uxori, postea non dimittat uxorem, sed tribus annis
peniteat.
<T P> Ieronimus uero scribit econtra:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Dampnabile est uouentibus uelle nubere.
<T T> Vouentibus uirginitatem non solum nubere, sed etiam
uelle dampnabile est.
<4 5> -C. V.+ <T R> Dampnationem habebit, si nupserit, que
uirginitatem uouit.
<T I> Idem contra Iouinianum. -[lib. I.]+
<T T> Si nupserit uirgo, non peccat: non illa uirgo, que semet
cultui diuino dedicauit. Harum enim si qua
nupserit, habebit dampnationem, quia primam fidem irritam
fecit.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Que sanctimonialem se esse fingit non
ualet nubere.
<T I> Item Nicolaus. -[Papa I. ad Albinum Viennens.
ecclesiae Archiepiscopum.]+
<T T> Quod interrogasti de femina, que post obitum
mariti sui sacrum uelamen super caput suum inposuit,
et finxit se sub eodem uelamine sanctimonialem esse,
postea uero ad nuptias rediit: bonum mihi uidetur, quia
per ypocrisim ecclesiasticam regulam conturbare uoluit, et
non legitime in uoto suo permansit, ut penitentiam agat
de illusione nefanda, et reuertatur ad id, quod spopondit,
et in sacro ministerio permaneat, quod inchoauit.
<P 1> -[PALEA.+
<4 7> -C. VII.+ <T I> Idem ibidem.
<T T> Nam si consenserimus, quod omnia sacramenta
ecclesiastica quisque prout uult fingat et non uere faciat
omnis ordo ecclesiasticus turbabitur, nec catholicae fidei
iura consistunt, nec canones sacri rite obseruantur. Quid
enim profuit Simoni Mago baptismum sacrum ficte suscipere,
et in Christianitate permansurum se finxisse, cum per Apostolum,
fraude eius detecta, quod sibi futurum esset prenunciatum
fuit? Ait enim: "Pecunia tua tecum sit in
perditionem: cor enim tuum non est rectum coram Deo.
Penitentiam itaque age ab hac nequitia tua, et roga
<S 100><L 1> -100+
Deum, si forte remittatur tibi hec cogitatio cordis
tui: in felle enim amaritudinis et obligatione iniquitatis uideo
te esse." Ideo tales, nisi resipiscant, spirituali gladio percutere
censemus. Non enim fas est Spiritui sancto mentiri,
sicut Ananias et Saphira mentiti sunt, et statim perierunt. -]+ <P 0>
<4 8> -C. VIII.+ <T R> In sacris ordinibus constituti, non ducant uxores:
et si duxerint, separentur.
<T I> Item Calixtus Papa. -[II.]+
<T T> Presbiteris diaconibus, subdiaconibus et monachis
concubinas habere, seu matrimonium contrahere penitus
interdicimus; contracta quoque matrimonia ab huiusmodi
personis disiungi, et personas ad penitentiam debere redigi,
iuxta sacrorum canonum diffinitionem iudicamus.
<T P> -Gratian.+ Hic distinguendum est, quod uouentium alii sunt
simpliciter uouentes, de quibus Augustinus et Theodorus locuti
sunt, alii sunt, quibus post uotum accedit benedictio consecrationis,
uel propositum religionis, de quibus Ieronimus et Nicolaus
et Calixtus scripserunt.
Unde contra eundem Iouinianum Ieronimus
-[lib. I.]+ scribens, ait:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Incestae sunt uirgines, que post consecrationem
nubunt.
<T T> Virgines, que post consecrationem nupserint, non
tam adulterae sunt, quam incestae.
<1 D><S 100><L 26>
<2 28> -DISTINCTIO XXVIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ecce ostensum est, quod nolentes continentiam,
nec ad subdiaconatum, nec ad superiores gradus conscendere
possunt. Unde ad subdiaconatum accedentes, non sine uoto
castitatis iubentur admitti, auctoritate B. Gregorii, qui scribens
Petro Subdiacono -[lib. I. epistola 42. in fine]+ ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Non fiat subdiaconus, qui se caste uicturum
non promittit.
<T T> Nullum facere subdiaconum presumant episcopi, nisi
qui se uicturum caste promiserit: quia nullus debet ad
ministerium altaris accedere, nisi cuius castitas ante susceptum
ministerium fuerit approbata.
<S 101><L 1> -101+
<4 2> -C. II.+ <T R> Subdiaconus et supra constituti incontinentes,
uxorem aut concubinam ducentes, ecclesiastico beneficio et
offitio careant.
<T I> Item Innocentius II.
<T T> Decernimus, ut hi, qui in ordine subdiaconatus et supra
uxores duxerint aut concubinas habuerint, offitio atque
ecclesiastico beneficio careant. Cum enim ipsi templum,
uasa Domini, sacrarium Spiritus sancti debeant esse et
dici, indignum est, eos cubilibus et immunditiis deseruire.
<4 3> -C. III.+ <T R> Caste se uicturos promittant qui in diaconos uel
presbiteros ordinantur.
<T I> Item ex Concilio Tolletano V.
<T T> -II. Pars.+ Quando Presbiteri et diacones per Parrochias
constituuntur, oportet eos professionem episcopo
suo facere, ut caste et pure uiuant sub timore Dei, ut,
dum eos talis professio obligat, uitae sanctae disciplinam
retineant.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Qui longam sui corporis continentiam non habet,
in episcopum eligi non debet.
<T I> Item Gregorius nobilibus ciuibus Neapolim.
-[lib. VIII. epist. 40.]+
<T T> -III. Pars.+ Priusquam ad nos scripta uestra discurrerent,
Iohannem diaconum, qui ab altera parte electus
est, paruulam habere filiam, quorumdam relatione cognouimus;
unde, si rationem uoluissent attendere, nec alii
eum eligere, nec ipse debuerat consentire. Nam qua presumptione
ad episcopatum audet accedere, qui adhuc
longam corporis sui continentiam, filia teste, conuincitur
non habere?
<4 5> -C. V.+ <T R> Ad subdiaconatum accessuri continentiam profiteantur.
<T I> Item ex Concilio Tolletano II. -[c. 1.]+
<T T> -IV. Pars.+ De his, quos uoluntas parentum a primis
infantiae annis clericatus offitio manciparit, id statuimus
obseruandum, ut mox detonsi, uel ministerio
lectorum contraditi, in domo ecclesiae sub episcopali
presentia a preposito sibi debeant erudiri. At ubi octauum
decimum etatis suae compleuerint annum, coram totius
cleri plebisque conspectu uoluntas eorum de expetendo
coniugio ab episcopo perscrutetur; quibus si gratia castitatis
(Deo inspirante) placuerit, et promissionem castimoniae
<S 102><L 1> -102+
suae absque coniugali necessitate se spoponderint
seruaturos, qui tanquam appetitores arctissimae uiae
lenissimo iugo Domini subdantur, ac primum subdiaconi
ministerium, habita probatione professionis suae,
a uicesimo anno suscipiant. Quod si inculpabiliter ac inoffense
uiginti quinque annos peregerint, ad diaconii
offitium (si adimplere posse ab episcopo probantur),
promoueri debent. Cauendum tamen est his, ne quando
suae sponsionis inmemores aut ad terrenas nuptias aut
ad furtiuos concubitus ultro recurrant. Quod si forte
fecerint, ut sacrilegii rei ab ecclesia habeantur extranei.
Quibus autem uoluntas propria interrogationis tempore
desiderium nubendi persuaserit, concessam ab Apostolo
licentiam auferre non possumus, ita ut, cum prouectae
etatis in coniugio positi, renunciaturos se pari consensu
operibus carnis spoponderint, ad sacros ordines aspirent.
<4 6> -C. VI.+ <T R> In coniugio constitutus ad sacerdotium assumi
non debet.
<T I> Item ex Concilio Arelatensi II. -[c. 2.]+
<T T> -V. Pars.+ Assumi aliquem ad sacerdotium in coniugii
uinculo constitutum non oportet, nisi fuerit promissa
conuersio.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Non ordinentur Diaconi, qui castitatem non
profitentur.
<T I> Item ex eodem III.
<T T> Preterea placuit, ut deinceps non ordinentur diacones
coniugati, nisi qui prius conuersionis proposito
confessi fuerint castitatem.
<T P> -Gratian.+ Verum illa priori auctoritate diaconibus uidetur
permitti coniugium, cum ad sacerdotium tantum coniugati prohibentur
assumi. Porro sequenti uidetur permitti subdiaconibus,
cum de diaconibus specialiter precipitur, ut sine probatione
castitatis non ordinentur.
Hoc idem in Anchiritana Sinodo uidetur esse permissum,
in qua -[c. 10.]+ sic statutum est:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Diaconi non prohibeantur a ministerio pro
nuptiis, si in ordinatione dicunt, se continere
non posse.
<T T> Diaconi quicumque ordinantur, si in ipsa ordinatione
protestati sunt, dicentes, se uelle habere uxores, nec
posse se continere, hi, si postea ad nuptias uenerint,
<S 103><L 1> -103+
maneant in ministerio, propterea quod his licentiam dederit
episcopus. Quicumque sane tacuerint, et susceperint
manus inpositionem professi continentiam, si postea ad
nuptias conuenerint, a ministerio cessare debent.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Presbiter ducens uxorem, ab ordine deponatur.
<T I> Item ex Concilio Neocesariensi. -[c. I.]+
<T T> -VI. Pars.+ Presbiter si uxorem duxerit, ab ordine
illum deponi debere. Quod si fornicatus fuerit, uel
adulterium commiserit, extra ecclesiam abici et ad penitentiam
inter laicos redigi oportet.
<4 10> -C. X.+ <T R> De eo, qui relictam cuiusdam diaconi duxit uxorem.
<T I> Item Gregorius. -[lib. XI. epist. 59.]+
<T T> -VII. Pars.+ Quia sunt culpae, in quibus culpa est relaxare
uindictam, querenda est semper ueritas, ut inquiri debeat,
utrum accusatum noxa condempnet, an a pena innocentia
patefacta subducat. Itaque peruenit ad nos, Fantinum
defensorem ultionem exercere in Petrum latorem presentium
uoluisse, pro eo, quod (quantum dicitur) relictam
cuiusdam diaconi, tempore quo conductor fuerit, marito
tradiderit. Sed quoniam iste coniugem diaconi asserit non
fuisse, dicens, nec eam uirginem ad eum uenisse, denique
nec religiosam uestem mutasse, postquam ille in
sacro ordine promotus est, adiciens etiam, priusquam ad
diaconem ueniret et postea, illam praua opinione
uixisse: Ideo fraternitatem tuam his hortamur affatibus, ut
cum Dei, sicut decet, timore causam hanc subtili omnino
inuestigatione perquiras et, si in coniugio diaconi mulierem,
de qua agitur, fuisse constiterit, et suprascriptus
lator memorato defensori et rectori patrimonii ad uindictam
modis omnibus tradatur, et cum competenti emendatione
hi, qui male sociati sunt, disiungantur. Si uero in eius
coniugio non fuerit, memoratum Fantinum ex nostro
mandato commonere te uolumus, ut ei facere nil presumat,
nec falsa illum accusatione in aliquo pregrauet.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De uxore presbiteri uel diaconi, si alii se
coniunxerit.
<T I> Item ex Concilio Aurelianensi. -[I. c. 13.]+
<T T> Si se cuiquam mulier duplici coniugio presbiteri uel
diaconi relicta coniunxerit, aut castigati separentur, aut
certe, si in criminis intentione perstiterint, pari excommunicatione
plectantur.
<S 104><L 1> -104+
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Martini papae.
<T T> Si qua uidua episcopi uel presbiteri aut diaconi maritum
accepit, nullus clericus, nulla religiosa persona
cum ea conuiuium sumat, numquam communicet; morienti
tamen ei sacramentum subueniat.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Cuiusdam episcopi ordinatio differtur, quia
uxorem habet et filios.
<T I> Item Pelagius Cetego Patricio.
<T T> -VIII. Pars.+ De Siracusanae urbis antistite optaueramus
in ipso initio gloriae uestrae desideriis obedire, nisi
nos multiplex ratio ipsius non paucis temporibus ordinationem
differre sacerdotii coegisset, ob hoc, quod uel
personae qualitas (sicut et uos nostis melius), uel superstes
uxor aut filii (per quos ecclesiastica solet periclitari
substantia), nostros animos diutius ab eius ordinatione
suspenderet. Et quantum ad cautelam humanam
pertinet, integro anno pene distulimus, opinantes, quod in
melius Siracusanorum prouenire posset electio. Sed quia
in uoluntatis suae proposito inreuocabiliter perstiterunt,
et nullus est alius repertus in ecclesia eadem, nisi longioribus
adhuc temporum differretur spatiis; ne paulo
amplius insanirent (sicut filii uestri uiri magnifici pretoris
testificatione didicimus), inter huiusmodi ambiguitates
illud consultius iudicauimus faciendum, ut congrua prouidentia
causam, propter quam principalis constitutio habentem
filios et uxorem ad episcopatus ordinem promoueri
prohibet, salua dispositione concilii muniremus.
Qua de re summo studio ab eodem Siracusanae urbis episcopo
priusquam a nobis contingeret ordinari, huiusmodi
exegimus cautionem, per quam et suam fateretur,
quantula esset, presentis temporis habita rerum descriptione
substantiam, et nichil umquam per se, aut per filios et
uxorem, siue quamlibet propinquam aut domesticam uel
extraneam forte personam de rebus audeat usurpare
ecclesiae, et uniuersa sui episcopatus quesita tempore
ecclesiae suae dominio sociaret, nichil ultra id, quod
modo descriptum est, suis filiis uel heredibus relicturus.
<T P> -Gratian.+ Ecce hac auctoritate electus in episcopatum prohibetur
habere uxorum et filios. Eligi autem ad episcopatum
non debet, nisi aut sacerdos aut diaconus; subdiaconus uero non,
nisi necessitate cogente. Siue ergo presbiter siue diaconus siue
<S 105><L 1> -105+
subdiaconus fuerit, apparet, quod in prefatis ordinibus constituti
licite matrimonio possunt uti. -@. 1.+ Quia ergo auctoritate
Gregorii, qui relictam diaconi marito tradidit, puniendus est; item
in Neocesariensi concilio presbiter ducens uxorem, non diaconus,
iubetur deponi; item in Anchiritana sinodo diaconi, qui in ordinatione
sua dicunt, se uelle habere uxores, si postea ad nuptias
uenerint, non prohibentur a ministerio: patet, quod nec diaconi,
nec subdiaconi sunt prohibendi a coniugio. Sed quod de electione
obicitur, uerum quidem est in episcopatum non eligendum, nisi
in sacris ordinibus constitutum; sed ipsum uxorem habere et filios,
non repugnat premissis auctoritatibus de continentia clericorum.
-@. 2.+ In laicali enim habitu, uel in minoribus ordinibus constitutus
potuit habere uxorem et filios: postea ex consensu uxoris
continentiam professus subdiaconatum uel diaconatum uel presbiterii
gradum adeptus fuerat, et tamen uxori et filiis ipsum
necessaria subministrare oportebat. -@. 3.+ Illud autem
Gregorii duobus modis soluitur: uel quia ecclesia illa, cui diaconus
ille militauerat, nondum continentiae uotum susceperat
in diaconibus et reliquis ministris; uel quia (sicut de electo in
episcopum supra scriptum est) ante subdiaconatum memoratus
diaconus eam in uxorem duxerat. -@. 4.+ Illud autem Neocesariensis
et Anchiritanae sinodi uel ex tempore, uel ex loco intelligitur: ex
tempore, quia nondum introducta erat continentia ministrorum
altaris; ex loco quia utraque sinodus orientalis est, et orientalis
ecclesia non suscipit generale uotum castitatis. Hoc tamen diligenti
obseruatione custodit, ut post adeptum sacerdotium, defuncta
priore uxore, cum qua sacerdos factus fuerat, si alteram duxerit,
deponatur.
Item opponitur illud, quod legitur in canone
Apostolorum: -[c. 6. al. 5.]+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Presbiter causa religionis non contempnat
propriam uxorem.
<T T> -IX. Pars.+ Si quis docuerit, sacerdotem sub obtentu
religionis propriam uxorem contempnere, anathema sit.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Anathema sit, qui presbiterum coniugatum
occasione nuptiarum discernit.
<T I> Item ex Concilio Gangrensi. -[c. 4.]+
<T T> Si quis discernit presbiterum coniugatum, tanquam
occasione nuptiarum quod offerre non debeat, et ab eius
oblatione ideo abstinet, anathema sit.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Ab offitio abstineat presbiter non legalibus
nuptiis detentus.
<T I> Item ex VI. Sinodo. -[c. 26.]+
<T T> -X. Pars.+ Presbiterum, non legalibus nuptiis detentum,
cathedram quidem habere, sed ab offitio abstinere
<S 106><L 1> -106+
precipimus. Sufficit enim huiusmodi ei indulgentia,
quia benedicere aliis eum, qui uulnera sua debet curare,
consequens non est. Benedictio enim sanctificationis traditio
est. Qui uero hanc non habet propter delictum ignorantiae,
quomodo aliis tradet? Non enim publice
neque priuate benedicat, nec corpus Domini dispenset aliis,
nec alio modo ministret; sed sufficiat ei, quod presidet, et
inploret a Deo, ut dimittatur ei iniquitas ignorantiae suae.
Manifestum est autem, quod et huiusmodi non legitimae
nuptiae soluentur, et nullatenus uir accessum habeat
ad eam, propter quam sacro ministerio priuatus est.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> De presbiteris non est laicis iudicandum.
<T I> Item Nicolaus ad consulta Bulgarorum. -[c. 70.]+
<T T> -XI. Pars.+ Consulendum decernitis utrum presbiterum
habentem uxorem debeatis sustentare et honorare,
an a uobis proicere. In quo respondemus: Quoniam
licet ipsi sint ualde reprehensibiles, uos tamen Deum conuenit
imitari, qui solem suum facit oriri super bonos et
malos. Deicere enim a uobis ideo non debetis,
quoniam nec Iudam Dominus, cum esset mendax discipulus,
a numero apostolorum deiecit. Verum
de presbiteris uobis, qui laici estis, nec iudicandum est,
nec de uita eorum quicquam inuestigandum; sed episcoporum
iudicio, quicquid illud sit, est reseruandum.
-+
<1 D><S 106><L 26>
<2 29> -DISTINCTIO XXIX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Sed notandum est, quod secundum Ysidorum pleraque
capitula ex causa, et loco, et tempore, consideranda sunt.
Ait enim:
<4 1> -C. I.+ <T R> Ex tempore, et loco et persona et causa regulae
canonum intelligantur.
<T T> Sciendum est, quod pleraque capitula ex causa, ex
persona, ex loco, ex tempore consideranda sunt, quorum
modi, quia medullitus non indagantur, in erroris laborinthum
nonnulli intricando impinguntur, cum ante iudicant, quam
intelligant; ante inculpant, quam iterando lecta perquirant.
<T P> Hinc etiam Gregorius ait:
<4 2> -C. II.+ <T R> Pro uarietate rerum temperantur regulae
sanctorum.
<T T> Regulae sanctorum Patrum pro tempore, loco et persona
negotio instante necessitate traditae sunt.
<S 107><L 1> -107+
<4 3> -[C. III.]+ <T R> Pro diuersitate locorum temporum et hominum
scripturae intelligendae sunt.
<T I> Item Ieronimus in epistola ad Ephesios.
<T T> Necesse est, ut iuxta diuersitates temporum et locorum
et hominum, quibus scriptae sunt, diuersas et causas et
argumenta et origines habeant. Et quomodo B. Iohannes
in apocalipsi sua septem scribens ecclesiis in unaquaque
earum specialia uel uitia reprehendit, uel uirtutes probat,
ita et S. apostolus Paulus per singulas ecclesias uulneribus
medetur illatis, nec ad instar imperiti medici uno colirio
omnium oculos uult curare.
<1 D><S 107><L 12>
<2 30> -DISTINCTIO XXX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Illud autem, quod in canone apostolorum, et in
Gangrensi concilio, et in VI. sinodo legitur, ex causa consideratur
et ex tempore. Causa fuit heresis Manicheorum, que
coniugium detestabatur, sicut etiam quorumdam superstitio
multa in Catholicorum detestacione introduxisse inuenitur, contra
quos in Gangrensi Concilio statutum legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> De multimoda supersticione hereticorum, quos
Gangrense concilium anathematizauit.
-[Conc. Gangr. c. 16.]+
<T T> Si qui filii parentes, maxime fideles, deseruerint occasione
Dei cultus, hoc iustum esse iudicantes, et non potius
debitum honorem parentibus reddiderint, ut hoc ipsum in
eis uenerentur, quod fideles sunt, anathema sint.
<4 2> -C. II.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 17.]+
<T T> Quecumque mulier, religioni iudicans conuenire,
comam sibi amputauerit, quam Deus ad uelamen eius et
ad memoriam subiectionis illi dedit, tanquam resoluens ius
subiectionis, anathema sit.
<S 108><L 1> -108+
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem. <T I> Item ex eodem. -[c. 14.]+
<T T> Si qua mulier derelicto uiro discedere uoluerit, soluto
uinculo coniugali, nuptias condempnando, anathema sit.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem. <T I> Item ex eodem. -[c. 10.]+
<T T> Si quis propter Deum uirginitatem professus in
coniugio positos per arrogantiam uituperauerit, anathema
sit.
<4 5> -C. V.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 9.]+
<T T> Si quis uel uirginitatem, uel continentiam professus,
tanquam abominabiles nuptias iudicat, et non propter hoc
solum, quod continentiae et uirginitatis bonum sanctum
propositum sit, anathema sit.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 13.]+
<T T> Si qua mulier suo proposito utile iudicans, ut uirili
ueste utatur, propter hoc uiri habitum imitetur
anathema sit.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 18.]+
<T T> Si quis, tanquam hoc continentiae conuenire iudicans,
die dominico ieiunauerit in eiusdem diei contemptum, anathema
sit.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 19.]+
<T T> Si quis eorum, qui in proposito sunt continentiae, propter
necessitatem corporalem superbiat, et ieiunia communia
putauerit contempnenda, tocius ecclesiae perfectam in
sua conscientia iudicans rationem, anathema sit.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 20.]+
<T T> Si quis per superbiam, tanquam perfectum se existimans,
conuentus, qui per loca et basilicas sanctorum
martirum fiunt, uel accusauerit, uel etiam oblationes, que
ibidem celebrantur, spernendas esse crediderit, memoriasque
Sanctorum contempnendas, anathema sit.
<S 109><L 1> -109+
<4 10> -C. X.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 3.]+
<T T> Si quis docet, domum Dei contemptibilem esse debere
et congregationes, que in ea fiunt, anathema sit.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 6.]+
<T T> Si quis extra ecclesiam priuatim populos congregans
contempnat ecclesiasticas sanctiones, ipsam ecclesiam
apud se sine episcopi consilio cum presbitero agat
anathema sit.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. I.]+
<T T> Si quis nuptias in accusatione duxerit, et mulierem
fidelem ac religiosam cum uiro suo dormientem abhominandam
crediderit aut etiam accusandam, tamquam non posse
coniugatos in regnum Dei ingredi, anathema sit.
<4 13> -C. XIII+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 2.]+
<T T> Si quis carnem manducantem ex fide cum religione,
preter sanguinem et ydolo inmolatam et suffocatam,
crediderit condempnandum, tanquam spem non habentem,
qui eam manducat, anathema sit.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Item de eadem. -[ib. c. 15.]+
<T T> Si quis dereliquerit proprios filios, et non eos
aluerit et (quod pietatis est) necessaria non prebuerit,
sed sub occasione continentiae negligendos putauerit,
anathema sit.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. 12.]+
<T T> Si quis uirorum putauerit sancto proposito (id est continentiae)
conuenire, ut pallio utatur, tamquam ex eo iustitiam
habiturus, et reprehendat uel iudicet alios, qui cum
<S 110><L 1> -110+
reuerentia birris utuntur et alia ueste communi, que in usu
est, anathema sit.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Item de eodem. -[ib. c. ultimo]+
<T T> -II. Pars.+ Hec scripsimus, non abscindentes eos,
qui in ecclesia Dei secundum scripturas propositum sanctum
continentiae eligunt, sed eos, qui suscipiunt habitum eius
et in superbiam efferuntur aduersus eos, qui simplicius
uiuunt. Sed et hos condempnamus, qui se extollunt aduersus
scripturas et ecclesiasticos canones, et noua introducunt
precepta. Nos autem et uirginitatem cum humilitate admiramur,
et continentiam cum castitate et religionem
Deo acceptissimam dicimus, et renunciationes secularium
negotiationum atque actuum cum humilitate
approbando laudamus, et nuptiarum uinculum quod
secundum castitatem perdurat, honoramus, et diuites cum
iustitia et operibus bonis non abicimus.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Anathematizatur, qui Manicheorum supersticiones
sequitur.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Si quis presbiter propter publicam penitentiam a
sacerdote acceptam absque aliqua necessitate die dominica
pro quadam religione ieiunauerit, sicut Manichei,
anathema sit. -@. 1.+ Similiter et quod ab apostolis
traditum canon tenet antiquus, placuit, ut per omnes
dominicas et per omnes dies pascae usque ad quinquagesimam
non prosternant se in oratione
humilitatis, sed recto uultu ad Dominum orationis fungantur
offitio, quia in his diebus gaudium resurrectionis
Domini celebramus. Si quis etiam non pro
abstinentia, sed pro exsecratione escarum abstinet
placuit sancto concilio, ut pregustet, et sic, si uult abstinere,
abstineat. Si autem spernit, ita ut olera cocta cum carnibus
non degustet, iste non obediens, nec suspitionem
heresis a se remouens, deponatur de ordine clericatus.
<S 111><L 1> -111+
<1 D><S 111><L 1>
<2 31> -DISTINCTIO XXXI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Tempus quia nondum erat institutum, ut
sacerdotes continentiam seruarent.
Unde Gregorius scribit Petro Subdiacono Siciliae:
-[lib. I. epist. 42.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Qui castitatem non promisit, ab uxore sua
separari non cogatur.
<T T> Ante triennium omnium ecclesiarum subdiaconi Siciliae
prohibiti fuerant, ut more Romanae ecclesiae suis uxoribus
nullatenus misceantur. Quod mihi durum atque incompetens
uidetur, ut, qui usum continentiae non inuenit,
neque castitatem promisit, compellatur a sua uxore
separari, atque per hoc (quod absit) in deterius cadat.
Inde uidetur mihi, ut a presenti die episcopis omnibus
dicatur, ut nullum facere diaconum presumant, nisi qui se
uicturum caste promiserit, quatenus et preterita mala que
proposito mentis appetita non sunt, uiolenter non exigantur
et futura caute caueantur. -@. 1.+ Qui uero post eandem
prohibitionem, que ante triennium facta est, continenter
cum suis coniugibus uixerint, laudandi atque remunerandi
sunt, atque ut in bono suo permaneant exhortandi.
-@. 2.+ Eos autem, qui post prohibitionem factam a suis se
uxoribus continere noluerint, ad sacrum ordinem nolumus
promoueri, quia nullus debet ad altaris ministerium accedere,
nisi cuius castitas ante susceptum ministerium fuerit
approbata.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Causa uero huius institucionis mundicia
fuit sacerdotalis ut libere cunctis diebus orationi possent
uacare. Si enim (ut Apostolus ait) ab uxoribus est cessandum,
ut expeditius orationi uacemus, ministris itaque altaris,
quibus cotidiana necessitas orandi incumbit, numquam coniugali
offitio uacare permittitur.
Unde Beda super Lucam -[ad cap. I.]+ ait:
<4 2> -C. II.+ <T R> Sacerdotibus semper castitas obseruanda precipitur.
<T T> Sacerdotibus, ut semper ualeant altari assistere
semper ab uxoribus continendum, semper castitas obseruanda
precipitur.
<S 112><L 1> -112+
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui diuinis sacramentis deseruiunt, continentes
esse oportet.
<T I> Item in Concilio Cartaginensi II. -[cap. 2.]+
<T T> Episcopos, presbiteros diacones ita ut placuit,
et decet sacrosanctos antistites aut sacerdotes,
aut Leuitas, uel qui sacramentis diuinis inseruiunt, continentes
esse decet in omnibus.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Sacerdotes et Leuitae suis non misceantur
uxoribus.
<T I> Item Innocentius I. Victricio Rotomagensi Episcopo.
-[epist. II. cap. 9.]+
<T T> Tenere debet ecclesia omni modo, ut sacerdotes et
Leuitae cum uxoribus suis non misceantur, quia ministerii
cotidiani necessitatibus occupantur. Scriptum est enim:
"Sancti estote, quoniam sanctus sum, Dominus Deus
uester." Nam priscis temporibus anno uicis suae de
templo non discedebant (sicut de Zacharia legimus, nec
domum suam omnino tangebant, quibus utique propter
sobolis successionem usus fuerat relaxatus, quia ex alia
tribu et preterquam ex semine Aaron ad sacerdotium
nullus accedere precipiebatur: quanto magis hi sacerdotes
et Leuitae pudicitiam ex die ordinationis suae obseruare
debent, quibus uel sacerdotium, uel ministerium
sine successione est, nec preterit dies, qua uel a sacrificiis
diuinis, uel a baptismatis offitio uacent?
<P 1> -[ PALEA.+
<4 5> -C. V.+ <T I> Item ibidem.
<T T> Nam sicut Paulus ad Corinthios scribit, dicens:
"Abstinete uos ad tempus, ut uacetis orationi," et hoc
utique laicis precepit: multo magis sacerdotes, quibus
orandi et sacrificandi iuge sacrificium est, semper debebunt
ab huiusmodi consortio abstinere. -]+ <P 0>
<4 6> -C. VI.+ <T R> Qui ab uxoris offitiis abstinent, ad sacrificia
admittantur.
<T I> Idem Exsuperio Tolletano Episcopo. -[epist. III. c. I.]+
<T T> Eos ad sacrificia admitti fas sit, qui uel cum uxore
non exerceant offitium carnale.
<S 113><L 1> -113+
<4 7> -C. VII+ <T R> Sacerdoti, cui semper est orandum, semper est
matrimonio carendum.
<T I> Item Ieronimus contra Iouinianum. -[lib. I.]+
<T T> Si laicus et quisque fidelis non potest orare, nisi
careat offitio coniugali, sacerdoti, cui semper offerenda
sunt sacrificia, semper orandum est; si semper orandum
est, semper ergo matrimonio carendum.
<T P> -Gratian.+ Quod autem Manicheorum causa de coniugio
sacerdotum illud supra dictum sit, ex Gangrensi Concilio
apparet, in quo -[cap. I.]+ sic statutum legitur:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Anathema sit, qui nuptias uituperat.
<T T> Si quis uituperat nuptias, et dormientem cum uiro suo
fidelem ac religiosam detestatur aut culpabilem estimat,
uelut que regnum Dei introire non possit, anathema sit.
<4 9> -C. IX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem. -[cap. 9.]+
<T T> Quicumque uirginitatem custodiens aut continentiae
studens, uelut horrescens nuptias, nec propter hoc, quod
bonum et sanctum est, nomen uirginitatis assumit, anathema
sit.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Potest et aliter intelligi illud, quod
in canone apostolorum legitur, ut iste sit sensus capituli: "Si
quis docet sacerdotem uxorem suam contempnere," non uxorem
quam in sacerdotio accepit, sed quam, dum esset adhuc laicus uel
in minoribus ordinibus constitutus, sibi copulauit, cum qua continentiam
professus est, cum ad sacros ordines conscenderet
quam nullus debet contempnere, hoc est, ab animo et cura sua
abicere, quin ei necessaria prouideat. Probatur autem hec
interpretatio auctoritate Leonis Papae, qui -[epist. XC.
cap. 3.]+ scribens Rustico Narbonensi Episcopo ait:
<4 10> -C. X.+ <T R> Ministris altari episcopis et presbiteris
eadem lex est continentiae.
<T T> Lex continentiae eadem est altaris ministris, que episcopis
aut presbiteris, qui cum essent laici siue lectores,
licite et uxores ducere, et filios procreare potuerunt; sed
cum ad predictos peruenerunt gradus, cepit eis non licere
quod licuit. Unde, ut de carnali fiat spirituale coniugium,
oportet eos nec dimittere uxores, sed qui habent sic
habere uideantur quasi non habeant, quo et salua sit
caritas conubiorum, et cessent opera nuptiarum.
<S 114><L 1> -114+
<4 11> -C. XI.+ <T R> Episcopus uel presbiter uxorem propriam a sua
cura non abiciat.
<T I> Item Leo IX. contra epistolam Nicetae Abbatis.
<T T> Omnino confitemur, non licere episcopo, presbitero,
diacono, propriam uxorem causa religionis abicere a cura
sua, sed ut ei uictum et uestitum largiatur, sed non ut
cum illa ex more carnaliter iaceat. Sic et sanctos apostolos
legimus egisse, B. Paulo apostolo dicente: "Numquid
non habemus potestatem sororem mulierem circumducendi,
sicut frater Domini et Cephas?" Vide insipiens,
quia non dixit: numquid non habemus potestatem
sororem mulierem "amplectendi?" sed "circumducendi,"
scilicet ut mercede predicationis sustentaretur ab eis,
nec tamen deinceps foret inter eos ulterius carnale coniugium.
-+
<T P> -Gratian.+ Hinc et illud Gregorii in dialogo: "Presbiter
quidam" require infra. -@. 1.+ Ut igitur ex his auctoritatibus
apparet, sacerdotes, uxoribus, quas in laicali habitu uel in
minoribus ordinibus constituti sibi legitime copularunt, necessaria
subministrare, debita uero reddere non ualent.
-IV. Pars.+ -@. 2.+ Sed obicitur illud Tripartitae ystoriae:
-[libro II. capite 14.]+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Dissuasu Pahfnucii Nicena sinodus non constituit,
ne presbiteri cum suis uxoribus dormirent.
<T T> Nicena sinodus uolens corrigere uitam hominum in
ecclesiis commorantium, posuit leges, quas canones uocamus,
in quorum tractatu uidebatur aliquibus introducere
legem, ut episcopi, presbiteri, diaconi, subdiaconi cum
coniugibus, quas ante consecrationem duxerunt non dormirent.
Surgens autem Pahfnucius confessor contradixit,
honorabiles confessus nuptias, et castitatem dicens
esse cum propria coniuge concubitum, suasitque concilio,
ne talem ponerent legem, grauem esse asserens causam,
que aut ipsis aut eorum iugalibus occasio fornicationis
existeret. Et hoc quidem Pahfnucius (licet nuptiarum
esset inexpertus) exposuit, sinodusque laudauit sententiam
eius, et nichil ex hac parte sanciuit, sed hoc in uniuscuiusque
uoluntate, non necessitate permisit.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Non in perpetuum, sed tempore oblationis a
complexu suarum uxorum sacerdotes abstineant.
<T I> Item VI. Sinodus. -[cap. 13.]+
<T T> Quoniam in Romani ordine canonis esse traditum
<S 115><L 1> -115+
cognouimus, eos, qui ordinati sunt diaconi uel presbiteri,
confiteri, quod iam non suis copulentur uxoribus:
antiquum sequentes canonem apostolicae diligentiae et
constitucionis, sacrorum uirorum legales nuptias amodo
ualere uolumus, nullo modo cum uxoribus suis eorum
conubia dissoluentes, aut priuantes eos familiaritate ad
inuicem in tempore oportuno. Quicumque ergo dignus
inuentus fuerit subdiaconali ordinatione, aut diaconali,
aut sacerdotali, hi nullo modo prohibeantur ad talem
ascendere gradum pro uxoris suae cohabitatione; nec
in tempore ordinationis suae profiteri cogantur, quod
abstinere debeant a legalis uxoris familiaritate.
<T I> Item: <T T> -@. 1.+ Oportet eos, qui altari ministrant, in tempore
oblationis sanctorum continentes esse in omnibus, ut a Deo
possint consequi que simpliciter postulant. -@. 2.+ Si quis
igitur presumpserit contra apostolicos canones aliquos
presbiterorum, diaconorum priuare a contactu et
communione legalis uxoris suae, deponatur. -@. 3.+
Similiter et presbiter aut diaconus, qui religionis causa
uxorem suam expellit, excommunicetur; si uero in hoc
permanserit, deponatur.
<T P> -Gratian.+ Hoc autem ex loco intelligendum est. Orientalis
enim ecclesia, cui VI. sinodus regulam uiuendi prescripsit, uotum
castitatis in ministris altaris non suscepit.
Unde Stephanus papa ait: -[in I. actione Sinodi, ab ipso
in basilica Lateranensi congregatae]+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Occidentalis, non orientalis ecclesia castitatis
obtulit uotum.
<T T> -V. Pars.+ Aliter se habet orientalium ecclesiarum traditio,
aliter huius sanctae Romanae ecclesiae. Nam eorum
sacerdotes, diaconi atque subdiaconi matrimonio
copulantur; istius autem ecclesiae uel occidentalium
nullus sacerdotum a subdiacono usque ad episcopum
licentiam habet coniugium sortiendi.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Similiter et capitulum Nicolai ex
loco consideratur, quia gens Bulgarorum nouiter conuersa ad
fidem propositum sacrae religionis ex integro assumere nondum
didicerat. -@. 1.+ Quod autem in c. VI. sinodi presbiter non
legitimis nuptiis detentus punitur, non legales nuptiae secundae
intelligendae sunt, a quibus auctoritate canonica quilibet sacerdos
debet esse inmunis. Illud autem Gangrensis concilii: "Si
quis discernit presbiterum coniugatum, etc." similiter intelligendum
est uel localiter traditum, uel coniugatum ab ea appellatum,
quam ante tempus suae ordinationis duxerat. -@. 2.+ Illud quoque
Martini papae: "Si subdiaconus secundam duxerit
uxorem," non dissimiliter intelligendum est. primam enim uxorem
ante subdiaconatum habere permittitur, qua defuncta uel
<S 116><L 1> -116+
castitatem professa promouetur iste ad subdiaconatum. Promotus
autem, si secundas desiderauerit nuptias, sententiae Martini
Papae subiacebit.
<1 D><S 116><L 4>
<2 32> -DISTINCTIO XXXII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Seruanda est ergo continentia ab omnibus in
sacris ordinibus constitutis.
Unde Leo Papa -[ad Anastasium epist. LXXXII.
cap. 3. et 4.]+ ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Neque etiam subdiaconis conubium conceditur.
<T T> Cum sacerdotum tam excellens est electio, ut hec,
que in aliis membris ecclesiae non uocantur ad culpam in
illis tamen habeantur illicita. Cum enim extra clericorum
ordinem constitutis nuptiarum societati et filiorum procreationi
studere sit liberum, ad exhibendam tamen
perfectae continentiae puritatem nec subdiaconibus carnale
quidem conubium conceditur, ut et qui habent sint tamquam
non habentes, et qui non habent permaneant singulares.
Quod si in hoc ordine, qui quartus extat a
capite, dignum est custodiri, quanto magis in primo, uel
secundo tertioue seruandum est, ne aut leuitico aut
presbiterali honore, aut episcopali excellentia quisquam
idoneus existimetur qui se a uoluptate luxuriae nec
dum refrenasse detegitur.
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T I> Item Gregorius Leoni Episcopo Catinensi,
libro III. epistola 34.
<T T> Multorum relatione comperimus, hanc apud uos olim
consuetudinem tenuisse, ut subdiaconi suis licite miscerentur
uxoribus. Quod ne denuo quisquam presumeret
a Seruo dei sedis nostrae diacono ex auctoritate nostri decessoris
est isto modo prohibitum, ut eodem tempore ii, qui
iam uxoribus fuerant copulati, unum e duobus eligerent, id
est, aut a suis uxoribus abstinerent, aut certe ministrare
nulla ratione presumerent. Et quantum dicitur, Speciosus
tunc subdiaconus pro hac re ab administrationis se suspendit
offitio, et usque in obitus sui tempus notarii quidem gessit
offitium, et a ministerio, quod subdiaconum oportuerat exhibere,
cessauit. <T I> Et post aliqua: <T T> -@. 1.+ De cetero uero fraternitas
tua sit omnino sollicita, ut quos ad hoc iam offitium
contigerit promoueri, hoc quam maxime diligenter
<S 117><L 1> -117+
inspiciat, ne si uxores habent, miscendi se cum eis licentia
potiantur, sed ad similitudinem sedis apostolicae eos cuncta
obseruare sua nichilominus districtione constituat. -]+ <P 0>
<4 3> -C. III+ <T R> Extra sacros ordines constituti ducant uxores et ab
ecclesia stipendia accipiant.
<T I> Item Gregorius Augustino Anglorum Episcopo.
-[cap. 2. ad secundam interrogationem]+
<T T> Si qui uero sunt clerici extra sacros ordines constituti,
qui se non possunt continere, sortiri uxores debent, et stipendia
sua exterius accipere, quia et de eisdem Patribus
nouimus scriptum, quod diuidebatur singulis, prout
cuique opus erat. De eorum ergo stipendio cogitandum
atque prouidendum est, et sub ecclesiastica regula tenendi
sunt, ut bonis moribus uiuant, et canendis psalmis inuigilent,
et ab omnibus illicitis et cor et linguam et corpus
Deo auctore conseruent.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Subdiacono uxorem ducere non licet.
<T I> Item Nicolaus Papa -[I.]+ Adoni Viennensi
Archiepiscopo.
<T T> De illo clerico Alwico nomine, quem per ordines
ecclesiasticos usque ad subdiaconatum uixisse dicitis,
cur uestra auctoritate uxorem duxerit, miramur, eo quod
nulli umquam (exceptis illis, quibus ecclesiastica regula
habere permittit) uxorem ducendi licentiam damus.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non audiatur missa presbiteri concubinam habenti.
<T I> Item Nicolaus Papa -[II.]+ omnibus Episcopis.
<T T> -II. Pars.+ Nullus missam audiat presbiteri, quem
scit concubinam indubitanter habere aut subintroductam
mulierem. Unde etiam ipsa sancta sinodus hoc capitulum
sub excommunicatione statuit, dicens: Quicumque sacerdotum
diaconorum etc., <T I> sicut in subsequenti c. Alexandri
-[II.]+ continetur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Non est audienda missa presbiteri, qui concubinam
habet.
<T I> Item Alexander II.
<T T> Preter hoc autem precipiendo mandamus, ut nullus
missam audiat presbiteri, quem scit concubinam habere indubitanter
uel subintroductam mulierem. Unde etiam
sancta sinodus hec a capite sub excommunicatione statuit,
dicens: -@. 1.+ Quicumque sacerdotum, diaconorum,
subdiaconorum post constitutum beatae memoriae predecessoris
<S 118><L 1> -118+
nostri sancti Papae Leonis aut Nicolai de
castitate clericorum, concubinam palam duxerit, uel ductam
non reliquerit, ex parte omnipotentis Dei et auctoritate apostolorum
principum Petri et Pauli precipimus et omnino
contradicimus, ut missam non cantet, nec euangelium
legat nec epistolam ad missam neque in presbiterio
cum his ad diuina offitia, qui prefatae constitucioni
obedientes fuerint, maneat, neque partem ab ecclesia
suscipiat. -@. 2.+ Precipientes etiam statuimus, ut hi predictorum
ordinum, qui eisdem predecessoribus nostris obedientes
castitatem seruauerint, iuxta ecclesias (sicut
oportet religiosos clericos) simul manducent et dormiant,
et quicquid eis ab ecclesia competit, hoc communiter
habeant. Deinde, ut decimae et primitiae seu oblationes
uiuorum et mortuorum ecclesiis Dei fideliter reddantur
a laicis, et ut in dispositione episcoporum sint,
quas qui retinuerint, a sanctae ecclesiae communione
separentur.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Verum principia harum auctoritatum
contraire uidentur Ieronimo, Augustino et ceteris, qui Christi
sacramenta neque in bono, neque in malo homine fugienda demonstrant,
sicut subsequens causa simoniacorum plenius
ostendit. Sed Urbanus II. in epistola destinata preposito
S. Vincentii hanc contrarietatem determinat dicens:
<T T> -@. 1.+ Ad hoc uero, quod subiungitur in eadem epistola,
id est, utrum sit utendum ordinationibus et reliquis
sacramentis a criminosis exhibitis, ut ab adulteris uel sanctimonialium
uiolatoribus uel huiusmodi? ad hoc, inquam,
respondemus: Si scismate uel heresi ab ecclesia non
separantur, eorumdem ordinationes et reliqua sacramenta
sancta et ueneranda non negamus, sequentes B. Augustinum,
qui super Iohannem de huiusmodi tam copiose quam
ueraciter disserit. Ait enim: "Baptizat seruus bonus, siue
seruus malus: nesciat se ille, qui baptizatur, baptizari,
nisi ab eo, qui dedit sibi baptizandi potestatem." Et
paulo post: "Non horreat columba ministerium malorum,
respiciat Domini potestatem." -@. 2.+ Attamen decessores
nostri Nicolaus et Gregorius a missis sacerdotum,
quos tales reuera esse constiterit, fideles abstinere decreuerunt,
et ut peccandi licentiam ceteris auferrent, et huiusmodi
ad dignae penitentiae lamenta reuocarent. Scribit enim
predecessor noster Gregorius Radulfo et Bertolfo ducibus
inter cetera: "Offitium simoniacorum et in fornicatione
iacentium scienter nullo modo recipiatis, et quantum
potestis tales a sanctis ministeriis, ut oportuerit, prohibeatis,"
etc. -@. 4.+ Porro ad hec, que tibi silogistice in
eadem epistola obiciuntur, et si corpus et sanguis Christi
<S 119><L 1> -119+
non sunt, et alia, que prediximus, suae uirtutis effectum non
habent, quid agentibus obsunt? quod si habent, cur
spernuntur, si ab indignis presumuntur? Ad hec, inquam,
respondemus ita: proprias quidem habent uirtutis
dignitates, ut prefatus Augustinus ait super Iohannem contra
Donatistas; sed agentibus uel suscipientibus eadem
sacramenta contra prefatorum Pontificum instituta, (nisi forte
sola morte interueniente, utpote ne sine baptismate uel
communione quilibet humanis rebus excedat), eis, inquam,
in tantum obsunt, ut ueri ydololatrae sint, cum talibus et
ordinationum, et sacramentorum confectio, et aliter quam
premissum est scienter susceptio uehementer a sanctis
canonibus prohibeantur. Ait enim Samuel propheta:
"Quoniam peccatum ariolandi est repugnare, et quasi
scelus ydololatriae nolle adquiescere." Hec de malis catholicis,
qui intra ecclesiam sunt. -@. 4.+ Ceterum scismaticorum
et hereticorum sacramenta, quoniam extra ecclesiam sunt,
iuxta sanctorum Patrum traditiones, scilicet Pelagii, Gregorii,
Cipriani, Augustini, Ieronimi, formam quidem sacramentorum,
non autem uirtutis effectum habere profitemur, nisi
cum ipsi uel eorum sacramentis initiati per manus inpositionem
ad catholicam redierint unitatem. Sciendum uero
est, quod canones apostolorum (quorum auctoritate
orientalis et ex parte utitur Romana ecclesia), et insignis
martir Ciprianus, et LXXX. episcopi cum eodem baptisma
hereticorum lauacrum diaboli appellant. Stephanus uero et
Cornelius martires et Pontifices Romani, et uenerabilis Augustinus
in libro de baptismate, eundem Ciprianum et
prefatos episcopos ob hanc causam uehementer redarguunt,
affirmantes baptisma siue ab heretico siue scismatico
ecclesiastico more celebratum ratum esse; et merito, quia
alia in baptismo, et alia in reliquis sacramentis consideratio
est, quippe cum et ordine prior, et necessarior sit. Subito
enim morituro prius baptismate, quam dominici corporis
communione uel aliis sacramentis consulitur, et dum forte
catholicus non inuenitur, satius est ab heretico baptismi
sacramentum sumere, quam in eternum perire. Et hanc
sententiam prescriptorum Pontificum Cornelii et Stephani et
Augustini, secuti sunt Siricius, Innocentius, Leo,
Anastasius et M. Gregorius et omnis catholica ecclesia.
-IV. Pars.+ <T P> -@. 5.+ Prohibentur ergo de manibus talium
sacerdotum sacramenta suscipi, non quin sint uera quantum ad
formam et effectum, sed quia, dum huiusmodi sacerdotes se a
populo contemptos uiderint, rubore uerecundiae facilius ad penitentiam
prouocantur.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Qui uxorem ducere uoluerit, ante ordinem subdiaconatus
hoc faciat.
<T I> Item ex VI Sinodo. -[cap. 6.]+
<T T> Si quis eorum, qui ad clerum accedunt, uoluerit nuptiali
<S 120><L 1> -120+
iure mulieri copulari, hoc ante ordinem subdiaconatus
faciat.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Lectores aut uxores ducant, aut continentiam
profiteantur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[cap. 19.]+
<T T> Lectores cum ad annos pubertatis ueniunt, cogantur
aut uxores ducere, aut continentiam profiteri.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Subdiaconos continentiam obseruare oportet.
<T I> Item Gregorius Bonifatio Episcopo Regitano.
-[lib. III. epist. 5.]+
<T T> Subdiaconibus tuis hoc, quod de singulis statuimus,
decreuimus obseruari, nec illam diffinitionem nostram
cuiusquam contumatia sinas aut temeritate corrumpi.
<4 10> -C. X.+ <T R> Beneficio et offitio careant, qui post diaconatum
uxoribus uacant.
<T I> Item Urbanus II. in Sinodo apud Melfiam. -[cap. 12.]+
<T T> Eos, qui post diaconatum uxoribus uacare uoluerint,
ab omni sacro ordine remouemus, offitio atque
beneficio ecclesiae carere decreuimus. Quod si ab episcopo
commoniti non se correxerint, principibus indulgemus
licentiam, ut eorum feminas mancipent seruituti. Si uero
episcopi consenserint eorum prauitatibus, ipsi offitii interdictione
mulctentur.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Excludendi sunt a suorum graduum dignitate subdiaconi,
et deinceps, si continentes esse noluerint.
<T I> Item Dominico Grandensi patriarchae.
<T T> Erubescant impii, et aperte intelligant iudicio Spiritus
sancti eos, qui in tribus sacris gradibus, presbiteratu,
diaconatu, subdiaconatu positi, mulierculas
non abiecerint et caste non uixerint, excludendos
ab eorundem graduum dignitate. De manifestis quidem
loquimur: secretorum autem cognitor et iudex est Deus.
<T P> Idem Meldensi Sinodo presidens ait: -[cap. 3.]+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Ad sacros ordines non accedat, nisi uirgo, aut
probatae castitatis.
<T T> Nemo ad sacrum ordinem permittatur accedere, nisi aut
uirgo, aut probatae castitatis, et qui usque ad subdiaconatum
unicam et uirginem uxorem habuerit.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> In tribus gradibus constituti etiam ab uxoribus
abstineant.
<T I> Item in Cartaginensi Concilio. -[V. c. 3.]+
<T T> Placuit episcopos, presbiteros, diaconos subdiaconos
secundum priora instituta etiam abstinere
<S 121><L 1> -121+
ab uxoribus: quod nisi fecerint ab ecclesiastico remoueantur
offitio, ceteros uero clericos ad hoc non cogi sed
uniuscuiusque ecclesiae consuetudinem obseruari
debere.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> In minoribus ordinibus constituti uxores ducant,
nisi uoto et religioso habitu prohibeantur.
<T I> Item Leo -[IX.]+ contra epistolam Nicetae Abbatis.
<T T> Seriatim et aperte prosequamur, quod sancta
Romana ecclesia in gradibus clericorum ait. Clericos
hostiarios, lectores, exorcistas, acolitos, si extra uotum
et habitum monachi inueniantur et continentiam profiteri
noluerint, uxorem ducere uirginem cum benedictione
sacerdotali permittit, non autem uiduam aut repudiatam,
quia propter hoc deinceps nec ad subdiaconatum prouehi
poterunt, nec laicus nisi uirginem sortitus uxorem
aut bigamus ad clericatum, uel si quis ex prefatis
ordinibus desiderat, ad subdiaconatum ascendere non
potest sine consensu uxoris suae, ut fiat de carnali deinceps
spirituale coniugium, nemine eos cogente. Neque
permittitur postea uxor iungi eidem marito suo carnaliter,
nec cuiquam nubere in uita aut post mortem illius.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Non liceat clericis alterius sectae uxorem accipere.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[cap. 14.]+
<T T> Quoniam in quibusdam prouinciis concessum est
lectoribus et psalmistis uxores ducere, constituit sancta
sinodus, non licere cuiquam ex his accipere sectae alterius
uxorem.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Non habitent cum clericis mulieres, nisi que naturali
federe omnem suspicionem excludunt.
<T I> Item Niceni Concilii. -[c. 3.]+
<T T> -V. Pars.+ Interdixit per omnia sancta sinodus, non
episcopo, non presbitero, non diacono, non subdiacono
non alicui omnino, qui in clero est, licere subintroductam
mulierem habere, nisi forte aut matrem, aut sororem,
aut amitam, aut etiam eas idoneas personas, que
fugiant suspiciones.
<P 1> -[PALEA+
<4 17> -C. XVII.+ <T I> Item Ieronimus ad Nepotianum de uita
clericorum, et alibi.
<T T> Hospitiolum tuum aut raro, aut numquam mulierum
pedes terant. -@. 1.+ Quia non potest toto corde cum Deo
habitare, qui feminarum accessibus copulatur. -@. 2.+ Femina
conscientiam secum pariter habitantis exurit. -@. 3.+
<S 122><L 1> -122+
Numquam de formis mulierum disputes. -@. 4.+ Feminae
nomen tuum nouerint uultum nesciant. -@. 5.+ Feminam,
quam bene uideris conuersantem, mente dilige, non
corporali frequentia. -@. 6.+ Si bonum est mulierem non
tangere, malum est ergo tangere. -]+ <P 0>
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Presbiter uxorem suam quasi sororem diligat
et quasi hostem fugiat.
<T I> Item Gregorius in Dialogorum libro IV. -[cap. 2.]+
<T T> Presbiter quidam commissam sibi regebat ecclesiam
cum magno timore Domini, qui ex tempore accepti ordinis
presbiteram suam ut sororem diligens, sed quasi hostem
cauens, ad se propius non sinebat accedere, eamque sibi
appropinquare nulla occasione permittens, ab ea sibi
communionem funditus familiaritatis abscidit.
<T P> -Gratianus.+ Presbiteram uero quam debeamus accipere,
Laudicense Concilium -[c. II.]+ ostendit, dicens:
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Viduae uel seniores presbiterae appellantur.
<T T> Mulieres que apud Grecos presbiterae appellantur,
apud nos autem uiduae, seniores, uniuirae et matricuriae
appellantur, in ecclesia tamquam ordinatas constitui
non debere.
<1 D><S 122><L 22>
<2 33> -DISTINCTIO XXXIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ecce, quod in sacris ordinibus constituti uxores
habere non possunt, uel si bigami aliqui inuenti fuerint, ad sacros
ordines ascendere non ualent. Sed queritur, si quis preter
uxorem concubinam habuerit, utrum in sacerdotem promoueri
ualeat? Talis a sacris ordinibus auctoritate canonum Apostolorum
prohibetur, in quibus -[cap. 17.]+ sic statutum legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Secundis nuptiis post baptisma copulatus, aut
concubinam habens, ad sacrum ordinem
conscendere non ualet.
<T T> Si quis post acceptum sacrum baptisma secundis
fuerit nuptiis copulatus aut concubinam habuerit, non potest
fieri episcopus, nec sacerdos, nec diaconus, aut prorsus
ex numero eorum, qui ministerio sacro deseruiunt.
<T P> -Gratian.+ Deseruientes sacro ministerio intelliguntur subdiaconi,
qui calicem diacono offerunt, et acoliti, qui cum cereis
diacones precedunt, unde ceroferarii dicuntur, qui etiam
uinum et aquam preparando calici subministrant. Concubina
intelligenda est preter uxorem, ut iste sit sensus capituli: "Si
<S 123><L 1> -123+
quis post acceptum sacrum baptisma secundis fuerit nuptiis
copulatus, aut concubinam habuerit": distinguendum est,
antequam uxorem duxerit, siue post mortem uxoris.
Unde B. Gregorius ait:
<4 2> -C. II.+ <T R> Duarum matronarum maritus post baptismum
clericus non ordinetur.
<T T> Maritum duarum matronarum post baptismum clericum
non ordinandum censuimus; neque eum, qui unam
quidem concubinam, uel meretricem in matrimonio
assumpsit; nec illum, qui semetipsum abscidens quodlibet
membrum indignatione aliqua uel iusto, uel iniusto
tenore superatus truncauerit; nec illos qui
usuras accepisse conuincuntur, aut in scena lusisse noscuntur;
nec eum, qui publica penitentia mortalia crimina
defleuit; neque illum, qui in furiam aliquando uersus
insaniuit, uel afflictione diabolica uexatus est; neque
eum, qui per emptionem ad imitationem Simonis Magi
pecuniam obtulerit.
<4 3> -C. III.+ <T R> Arrepticii uel epileptici sacris altaribus non
ministrent.
<T I> Item Pius Papa.
<T T> -II. Pars.+ Communiter diffinimus, ut nullus de his, qui
aut in terra arrepti a demonibus eliduntur aut quolibet
modo uexationis incursibus efferuntur, uel sacris audeant
ministrare altaribus, uel indiscusse se ingerant sacramentis
diuinis, exceptis illis, qui corporum incommoditati
dediti sine huiusmodi passionibus in terra
probantur elisi: qui tamen et ipsi tamdiu erunt ab offitii
sui et ordine et loco suspensi, quousque unius anni spatio
per discretionem episcopi inueniantur ab incursu demonum
liberati.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Nicolaus Papa.
<T T> Clerici, qui in adolescentia a demonibus cognoscuntur
obsessi, ad superiorem sacri regiminis gradum accedere
non possunt.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gelasius Papa. -[I. epist. ad uniuersos Episcopos
per Lucaniam constitutos, 19.]+
<T T> Usque adeo sane comperimus illicita queque prorumpere,
<S 124><L 1> -124+
ut demonibus similibusque passionibus irretitis
ministeria sacrosancta tractare tribuatur. Quibus si in
hoc opere positis aliquid propriae necessitatis occurrat,
quis fidelium de sua salute confidit, ubi ministros ipsos
humanae curationis tanta prospexerit calamitate uexari?
Atque ideo necessario remouendi sunt, ne quibuslibet, pro
quibus Christus mortuus est, scandalum generetur infirmis.
Postremo, si corpore sauciatum fortassis aut debilem nequaquam
sancta contingere lex diuina permisit, quanto
magis doni celestis dispensatores esse non conuenit (quod
est deterius) mente percussos?
<4 6> -C. VI.+ <T R> Qui tempore baptismi uxores habent, si postea
religiose uixerint, clerici fieri non prohibentur.
<T I> Item Innocentius Papa. -[I. Felici Episcopo Nucerino,
epist. IV. c. 4.]+
<T T> -III. Pars.+ Laici, qui habentes uxores baptizati sunt,
ac sic se instituerunt ut in nullo opinio eorum uacillet,
aut clericis iuncti sunt, aut monasteriis, ex quo
baptizati sunt, adheserunt, si non concubinam, si non
pellicem norunt, si in bonis operibus uigilauerint, non
prohibentur huiusmodi ad clericatus sortem assumi.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ceterum ante susceptum sacrum
ordinem quosdam legimus concubinam habuisse, quos tamen sacri
canones non reiciunt, si post sacrum ordinem ab eius commixtione
se immaculatos custodiunt.
Unde Gregorius Andreae Tarentino Episcopo: -[lib. II.
epist. 44.]+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De quodam episcopo, qui ante sui episcopatus
apicem concubinam habuit.
<T T> Habuisse te concubinam manifesta ueritate comperimus,
et te illius criminis participationem habere de qua
etiam contraria est quibusdam nata suspicio. Sed quia in
rebus ambiguis absolutum non debet esse iudicium, hoc
tuae conscientiae committendum eligimus. Qua de re, si in
sacro ordine constitutus eius te recolis permixtione maculatum,
sacerdotii honore deposito ad ministrandum nullo
modo presumas accedere: sciturus in animae tuae periculo
te ministrare, et Deo nostro te sine dubio reddere rationem,
si huius sceleris conscius in eo quo es ordine celans
ueritatem permanere uolueris.
<S 125><L 1> -125+
<1 D><S 125><L 1>
<2 34> -DISTINCTIO XXXIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Domesticarum quoque personarum immoderatam
familiaritatem episcopum uitare oportet.
Unde Nicolaus papa Adaluino Archiepiscopo:
<4 1> -C. I.+ <T R> Etiam consanguinearum inmoderatam familiaritatem
uitare episcopum oportet.
<T T> Quorumdam relatione fidelium nostris auribus intimatum
est, quod Lanfredus episcopus, qui et iuuenis esse
dicitur, uenationi sit deditus, quod uitium plurimos etiam
de clericali catalogo, genere dumtaxat Germanos et Gallos,
irreuerentes implicat. Verum iste (si ita est, ut audiuimus)
merito iuuenis dicitur, qui iuuenilibus desideriis occupatus
nulla grauitate constringitur. Nam (ut B. dicit Ieronimus)
uenatorem numquam legimus sanctum. Nichilominus
autem de hoc episcopo relatum est apostolatui
nostro, quod cum quadam filia sua immoderatam teneat
familiaritatem, et ob id mala fama ei orta sit, pro qua re a
sanctitate tua ceterisque coepiscopis suis ammonitus
atque correptus est, sed nullatenus emendatus; que res in
hoc maxime displicet, et magis ac magis de se deteriorem
reddit opinionem, in quo beatitudini tuae et coepiscoporum
suorum rationibus non obedit, et per inobedientiam
in culpam protoplasti relabitur. -@. 1.+ Oportet ergo fraternitatem
tuam sinodale cum episcopis et suffraganeis tuis
conuocare concilium, et hunc salutaribus eloquiis episcopum
conuenire, atque illi pastorali auctoritate precipere, quatenus
ab omnium bestiarum uel uolucrum uenatione penitus
alienus existat, atque ab inmoderata filiae suae familiaritate
semet omnino coherceat. Quod si parere contempserit,
et tam pro uenationis declinatione quam pro inmoderata
filiae suae conuersatione uitanda uobis ammonentibus
obedire distulerit, a uestro collegio excommunicatus abscedat.
<S 126><L 1> -126+
Quod si in hoc adhuc contumax apparuerit, a ministerio
cessare debebit.
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T I> Ex Concilio Epaonensi c. 4.
<T T> Episcopum, presbiterum aut diaconum canes ad
uenandum, aut accipitres, aut huiusmodi res habere non
licet. Quod si quis talium personarum in hac uoluptate
sepius detentus fuerit, si episcopus est, tribus mensibus a
communione suspendatur; diaconus uero ab omni
offitio et communione suspendatur -]+ <P 0>.
<P 1> -[PALEA.+
<4 3> -C. III.+
<T T> Omnibus seruis Dei uenationes et siluaticas uagationes
cum canibus, et ut accipitres aut falcones habeant
interdicimus. -]+ <P 0>
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Concubina autem hic ea intelligitur, que
cessantibus legalibus instrumentis unita est, et coniugali affectu
asciscitur; hanc coniugem facit affectus, concubinam uero lex
nominat. De hac dicitur in Concilio Tolletano: -[I. c. 17.]+
<4 4> -C. IV.+ <T R> Qui non habet uxorem, loco illius concubinam
licet habere.
<T T> Is, qui non habet uxorem, et pro uxore concubinam
habet, a communione non repellatur: tamen ut unius
mulieris, aut uxoris aut concubinae, sit coniunctione
contentus.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Ysidorus de distantia ueteris et noui testamenti.
<T T> Christiano non dicam plurimas, sed nec duas simul
habere licitum est, nisi unam tantum aut uxorem, aut certe
loco uxoris (si coniux deest) concubinam.
<S 127><L 1> -127+
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Ex dictis Augustini in libro VII. homiliarum,
homilia 49.
<T T> Audite carissimi membra Christi et matris catholicae
ecclesiae filii! Quod dico competentibus et fidelibus
audiant penitentes. Quod dico fidelibus, dico et competentibus,
et penitentibus. Audiant catecumini, audiant omnes,
omnes timeant, nemo contempnat; sit mihi in consolationem
uester auditus, ne uobis sit in testimonium dolor
meus. Competentibus dico, fornicari uobis non licet, sufficiant
uobis uxores; audiat Deus, si uos surdi estis,
audiant angeli, si uos contempnitis. Concubinas uobis
habere non licet; et si non habetis uxores, tamen non
licebit uobis habere concubinas, quas postea dimittatis
et ducatis uxores, tanto magis dampnatio uobis erit, si
uolueritis habere uxores et concubinas. -]+ <P 0>
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ceterum, si non talis concubina
fuerit, et etas illius, de quo agitur, futurae incontinentiae suspicionem
auferre dignoscitur, apostolica concessione ad ordinem
diaconatus prouehi potest.
Unde Pelagius Papa scribit Florentino Episcopo:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Qui post mortem uxoris de ancilla filios habuerit
diaconus fieri permittitur.
<T T> Fraternitatis tuae relatione suscepta, eius latorem secundas
quidem nuptias expertum non fuisse didicimus, castitatem
tamen eum priori non seruasse coniugio designasti.
Et quamuis multa sint, que in huiusmodi casibus obseruari
canonicae iubeat sublimitatis auctoritas: tamen quia defectus
nostri temporis, quibus non solum merita, sed corpora
ipsa hominum defecerunt, districtionis illius non patitur
manere censuram, et etas istius, de quo agitur, futurae
incontinentiae suspicionem auferre dignoscitur, ut ad diaconatus
ordinem possit prouehi, concessisse nos
noueris. -@. 1.+ Micinam uero ancillam eius, de qua
se post uxoris transitum filios habere confessus est, iubemus,
ut tua dispositione cuicumque monasterio continentiam
professura tradatur.
<T P> -Gratian.+ Hoc ex dispensatione misericordiae; ceterum ex
rigore disciplinae intelligitur illud Aurelianensis Concilii:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non admittatur ad clerum, qui preter uxorem
aliam cognouerit.
<T T> Si quis de laicis post uxorem suam aliam cuiuscumque
conditionis cognouerit mulierem, in clerum nullatenus
admittatur.
-IV. Pars,+ <T P> -Gratian.+ Quod ergo de pellice et meretrice
<S 128><L 1> -128+
apud Gregorium et Innocentium scribitur, propter spem futurae
incontinentiae constitutum esse creditur, quia difficile continentiam
seruat, qui se illicito concubitu maculare non metuit.
Vel prohibetur ordinari, qui pellicem uel meretricem cognouerit
maritali affectu, uel quia corrupta florem uirginitatis amiserat
uel quia meretricari non desinit, licet in uxorem ducatur.
Utrumque enim inpedimentum cuilibet prestat, quo minus ad
sacros ordines pertingere ualeat.
Unde Ylarius papa -[in Sinodo Romana, cap. 2.]+
scribit, dicens:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Qui uirginem non duxit uxorem, ad sacros ordines
non accedat.
<T T> Curandum ergo inprimis est, ne ad sacros ordines
(sicut gestis prioribus ante prescriptum est) quisquam,
qui uxorem uirginem non duxerit, aspiret.
<4 10> -C. X.+ <T R> Bigamus, uel penitens, corpore uitiatus, litteras ignorans,
curiae uel conditioni obnoxius, clericus non fiat.
<T I> Item Gregorius urbis Romae Presul Scillacino Episcopo.
-[lib. II. epist. 25.]+
<T T> Precipimus, ne umquam illicitas ordinationes facias, nec
bigamum aut qui uirginem sortitus non est uxorem, aut
ignorantem litteras, uel qualibet parte corporis uitiatum,
uel penitentem, uel curiae aut cuilibet conditioni obnoxium,
ad sacros ordines permittas accedere: sed si quos
huiusmodi repereris, non audeas promouere.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Non fiat sacerdos, cuius euidenter uxorem constat
adulterium admisisse.
<T I> Item in Neocesariensi Concilio. -[cap. 8.]+
<T T> Si cuius uxorem adulterium commisisse, cum esset
laicus, euidenter fuerit comprobatum, hic ad ministerium
ecclesiasticum admitti non potest. Quod si in clericatu eo
iam constituto adulterauit, dato repudio dimittere eam debet.
Si uero retinere eius consortium uelit, non potest suscepto
ministerio perfrui.
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Martini papa.
<T T> Si laici uxor in adulterio fuerit deprehensa, hic talis
ad ministerium ecclesiasticum nullo modo adducatur. Si
autem post ordinationem alicuius clerici uxor adulterata
fuerit, dimittat eam. Si autem cum ipsa uoluerit permanere,
a ministerio alienus sit.
<T P> -Gratian.+ Premissis auctoritatibus bigami et qui uirgines
non sunt sortiti uxores a sacris ordinibus prohibentur. Sed
<S 129><L 1> -129+
queritur, si quis ante baptisma uiduam duxerit uxorem, an
propterea sit prohibendus a sacris ordinibus?
De his ita scribit Innocentius Papa Victricio
Rotomagensi Episcopo: -[epist. II. cap. 5. et 6.]+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Qui ante baptisma, seu post baptisma uiduam
uxorem duxerit, non admittatur ad clerum.
<T T> Si quis uiduam (licet laicus) duxerit uxorem, siue
ante baptismum, siue post baptismum, non admittatur
ad clerum, quia eodem uitio uidetur exclusus. In baptismate
enim crimina dimittuntur, non acceptae uxoris consortium
relaxatur. -@. 1.+ Quod si non putatur uxor esse computanda,
que ante baptismum ducta est, ergo nec filii, qui
ante baptismum geniti sunt, pro filiis habeantur.
<T P> -Gratian.+ Prohibentur etiam bigami a quolibet ordine clericatus,
iuxta illud Ambrosii -[epist. LXXXII.]+ ad Vercellenses.
-+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Qui secunda coniugia sortitur, clericus non fiat.
<T T> Cognoscamus, non solum de episcopo et presbitero
Apostolum statuisse, sed etiam Patres in concilii
Niceni tractatu addidisse, clericum quemquam non debere
esse, qui secunda coniugia sit sortitus.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Similiter etiam uiduarum mariti, uel
ancillarum, uel meretricum, clerici fieri non possunt.
Unde in canonibus Apostolorum -[c. 18.]+ legitur:
<4 15> -C. XV.+ <T R> Spectaculis publicis mancipatam, uel eiectam, uel
ancillam ducens uxorem, diaconus non fiat.
<T T> Si quis uiduam aut eiectam acceperit, aut meretricem,
aut ancillam, uel aliquam de his, que publicis
spectaculis mancipantur, non potest esse episcopus, aut
presbiter, aut diaconus, aut ex eorum numero, qui ministerio
sacro deseruiunt.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Que autem sit uidua, que eiecta, uel
meretrix, Ieronimus -[epist. CXXVIII.]+ ad Fabiolam de
ueste sacerdotali ostendit dicens:
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Que sit uidua, uel eiecta, uel meretrix.
<T T> Vidua est, cuius maritus mortuus est. Eiecta, que
a marito uiuente proicitur. Meretrix, que multorum libidini
patet.
-VII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed postea temporum defectui condescendens
Papa Martinus in minoribus ordinibus eos constitui
permisit, dicens:
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Inter lectores uel hostiarios deputetur subdiaconus,
secundam ducens uxorem.
<T T> Si subdiaconus secundam uxorem duxerit, inter lectores
uel hostiarios habeatur, ita ut Apostolum non legat.
<T P> -Gratian.+ Necessitate tamen exigente bigami usque ad subdiaconatum
possunt promoueri.
<S 130><L 1> -130+
Unde Martinus Papa ait:
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Viduam ducens uxorem, subdiaconus fieri potest.
<T T> Lector, si uiduam uxorem alterius acceperit, in lectoratu
permaneat, aut si necessitas fuerit, subdiaconus
fiat, nichil autem supra. Similiter et si bigamus fuerit.
-VIII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quibus autem propria coniugia
prohibentur, interdicitur etiam nuptialibus conuiuiis interesse.
Unde in Agatensi Concilio -[cap. 39.]+ legitur:
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Nuptiarum conuiuiis presbiteri interesse non debent.
<T T> Presbiteri, diacones, subdiacones uel deinceps, quibus
ducendi uxores licentia non est, etiam alienarum
nuptiarum euitent conuiuia, nec his cetibus misceantur,
ubi amatoria cantantur et turpia, aut obsceni motus
corporum choris et saltacionibus efferuntur, ne
auditus et obtutus sacris misteriis deputatus turpium
spectaculorum atque uerborum contagione polluantur.
-+
-IX. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Vidua uero intelligenda est, si post
solempne fedus nuptiarum morte interueniente a uiro suo diuisa
fuerit. Ceterum si antequam conueniant fatali necessitate ab
alterutro diuisi fuerint, licet ex sponsalibus uxor sit appellata,
non tamen post mortem sponsi, et si in proprio sit ducta,
et cum eo uelata, uidua appellatur, nec ex eius copula a sacris
ordinibus aliquis prohibetur.
Unde Pelagius Papa scribit:
<4 20> -C. XX.+ <T R> Qui cum alio uelatam, non tamen illi nuptam,
uxorem duxit, sacerdos fieri non prohibetur.
<T T> Valentino clerico, cui mulier cum alio ante uelata, non
tamen illi nupta, sed uirgo permanens, post mortem eius,
cum quo uelata erat sponso, coniugali est copula sociata,
quia iterum uelamen accepit, nullum in promouendo
generetur obstaculum, quia nichil est (quantum ad hunc
articulum pertinet) quod ei de canonicis obuiet constitutis.
-+
<1 D><S 130><L 35>
<2 35> -DISTINCTIO XXXV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> A quibus ordinibus bigami prohibeantur, et utrum
reputentur bigami, qui ante baptismum habuerunt unam, et post
baptismum alteram, et an liceat sortiri uxores in sacris ordinibus
constitutis, multorum auctoritatibus breuiter monstratum est.
-@. 1.+ Sequitur autem in descriptione illa apostolica: "ut sit
sobrius," qui ordinandus est, "non uinolentus," quod ex auctoritate
ueteris testamenti introductum est. Ministri enim templi
prohibentur uinum et siceram libere, ne ebrietate grauentur corda
eorum, ut sensus eorum uigeat semper et tenuis sit, uel quia
<S 131><L 1> -131+
uenter mero estuans facile despumat in libidines. Unde Noe
in ebrietate nudauit femora; Loth, quem Sodoma non uicit,
una uicerunt. -@. 2.+ Quod autem uinolentus esse prohibetur,
non semel, sed frequenter uino repletus debet intelligi.
Hinc etiam in canonibus Apostolorum -[can. 43.
et 42.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Diaconus, presbiter et episcopus ebrietati et aleae
deseruientes, nisi desierint, deponantur.
<T T> Episcopus, aut presbiter, aut diaconus, aleae atque
ebrietati deseruiens, aut desinat, aut certe dampnetur,
Subdiaconus autem, aut lector, aut cantor similia faciens,
aut desinat, aut communione priuetur. Similiter et
laicus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Esus carnium et uini potus post diluuium concessus
legitur, post Christi aduentum inhibitus.
<T I> Item Ieronimus. -[lib. I. contra Iouianum.]+
<T T> Ab exordio conditionis humanae nec carnibus uescebamur,
nec dabamus repudium, nec prepucia nobis eripiebantur
in signum, et hoc cursu usque ad diluuium peruenimus.
Post diluuium autem cum datione, quam nullus implere
potuit, carnes ingestae sunt ad uescendum, et repudii
concessa duricia, et cultellus circumcisionis est appositus,
quasi Dei munus plus in nobis creauerit quam necesse
est. Postquam autem Christus uenit in fine temporum,
et OMEGA reuelat ad ALPHA, id est extremitatem retraxit
ad principium, nec repudium nobis dare permittitur, nec
circumcidimur, nec comedimus carnes, dicente Apostolo:
"Bonum est uinum non bibere, et carnes non comedere."
Et uinum enim cum carnibus post diluuium dedicatum est.
<4 3> -C. III.+ <T R> Alienum est a sapiente potationibus et ebrietatibus
uacare.
<T I> Item ex epistolis eiusdem.
<T T> Luxuriosa res uinum, et contumeliosa ebrietas;
omnis autem, qui cum his miscetur, non erit sapiens.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ignominiosum est sacerdoti affluere deliciis.
<T I> Idem in Michea propheta. -[ad. c. 2.]+
<T T> Ecclesiae principes, qui deliciis affluunt, et inter epulas
atque lasciuias pudicitiam seruare se credunt, propheticus
sermo describit, "quod eiciendi sint de spatiosis
domibus lautisque conuiuiis et multo labore conquisitis
epulis propter malas cogitationes et opera sua." Et si
uis scire, quo eiciendi sunt, euangelium lege: "in tenebras
scilicet exteriores, ubi erit fletus et stridor dentium." An non
confusio et ignominia est Iesum crucifixum, pauperem
et esurientem, farsis predicare corporibus? et ieiuniorum
doctrinam rubentes buccas tumentiaque ora
proferre? Si in loco apostolorum sumus, non solum
<S 132><L 1> -132+
sermonem eorum imitemur, sed conuersationem et
abstinentiam.
<P 1> -[PALEA.+
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem ad Oceanum, epistola 83.
<T T> Venter mero estuans cito despumat in libidines.
Ubi ebrietas, ibi libido dominatur et furor. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem ad Nepotianum, de uita clericorum.
<T T> Vinolentum sacerdotem et Apostolus dampnat, et
uetus lex prohibet. Sacerdotes, qui ministrant in templo
Dei, prohibentur uinum et siceram bibere, ne in crapula
et ebrietate aggrauentur corda eorum. Sicera hebreo
sermone omnis potio nuncupatur, que inebriare potest.
<T I> Et infra: <T T> Quicquid inebriat et statum mentis euertit,
fuge similiter ut uinum. "Nolite, ait Apostolus, inebriari
uino, in quo est luxuria." <T I> Et supra: <T T> Qui altario deseruiunt,
uinum et siceram non bibant. Sponsa Christi uinum
fugiat ut uenenum. Vinum et ebrietas incendium est. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Prosper de uita contemplatiua, libro II. capitulo 22.
<T T> Luxuriam facit et nutrit uini perceptio nimia, non natura. -]+ <P 0>
<4 8> -C. VIII.+ <T R> In paradyso abstinentia, post paradysum edendi
lasciuia cepit.
<T I> Item Ambrosius in sermone de ieiunio Diuinum ad patrem
resultat oraculum.
<T T> Sexto die bestiae sunt creatae, et cum bestiis orta edendi
potestas est et usus escarum. Ubi cibus cepit, ibi finis
factus est mundi: ubi cepit sua incrementa nescire, ibi
ceperunt diuina circa eum opera feriari. Quo indicio
declaratum est, quod per cibos mundus haberet imminui,
per quos desiit augeri. <T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Ut sciamus, non
esse nouellum ieiunium, primam illic legem constituit de
ieiunio. <T I> Et infra: <T T> Eousque nemo preuaricari nouerat ut
adhuc orta non esset, que prima est preuaricatio. Indictum
est ieiunium, abstinentiae lex a Domino Deo: preuaricatio
legis a diabolo; culpa per cibum, latebra post cibum;
cognitio infirmitatis in cibo, firmitatis uirtus in ieiunio.
Serpens gulae suadet, Dominus ieiunare decernit.
Itaque gula paradyso regnantem expulit, abstinentia ad
paradysum reuocauit errantem. <T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ In principio
generis humani ignorabatur ebrietas; primus Noe uineam
plantauit, dedit naturam, sed ignorauit potentiam. Itaque
uinum nec suo pepercit auctori. Sed illius ebrietas nobis
suadet sobrietatem. Semel enim inebriatus est Noe. Ubi
<S 133><L 1> -133+
malum ebrietatis agnouit, iumentum suum ad remedium
temperauit, non ad uicium effudit. -@. 3.+ Manebat autem,
antequam uinum inueniretur, omnibus inconcussa
libertas; nemo sciebat a consorte naturae suae obsequia
seruitutis exigere. Non esset hodie seruitus, si ebrietas non
fuisset. Obrepserat quidem iam fraternae prelationis inuidia,
manebat tamen paternae pietatis adhuc reuerentia. Lesa
pietas est, dum irridetur ebrietas. Non illis itaque solis
nocent uina, quos temptant; sed etiam illis amplius, quorum
oculis temulenta ebriorum membra nudantur. <T I> Et
infra: <T T> -@. 4.+ Legimus etiam, quod patrem Loth inebriauerunt
filiae in monte, ad quem timentes incendium Sodomitarum
confugerant, et habitabant in spelunca. -@. 5.+
Fuit itaque ebrietas origo incesti, pessimae regeneratricis
partus deterior. -@. 6.+ At non Abraham uina in suo
conuiuio ministrabat, sed immolabat uitulum, butirum et
lac etiam angelis hospitibus exhibebat. Recte enim illic
deerat materia peccati, ubi erat remissio peccatorum. Denique
annuntiauit Dominum Iohannes, "non manducans
panem, neque bibens uinum." Qui enim Christum annuntiat,
ab omni uitiorum incentiuo prestare se debet alienum.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Triginta diebus a communione clericus abstineat,
quem ebrium fuisse constiterit.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[cap. 41.]+
<T T> Ante omnia clericis uetetur ebrietas, que omnium
uitiorum fomes ac nutrix est. Itaque eum, quem ebrium
fuisse constiterit, (ut ordo patitur) aut triginta dierum
spatio a communione submoueatur, aut corporali subdatur
suplicio.
<1 D><S 133><L 30>
<2 36> -DISTINCTIO XXXVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Oportet etiam esse ordinandum prudentem. Quod
contra eos notandum est, qui sub nomine simplicitatis excusant
stulticiam sacerdotum. Prudentem autem oportet episcopum
intelligi non solum litterarum peritia, uerum etiam secularium
negotiorum dispensatione.
Unde in epistola Gelasii Papae: -[ad Episcopos per
Lucaniam, cap. 18.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Illitterati et corpore uitiati non promoueantur ad clerum.
<T T> Illitteratos aut aliqua parte corporis imminutos,
nullus presumat ad clerum promouere, quia litteris
carens sacris non potest esse aptus offitiis, et uitiosum
nichil Deo prorsus offerri legalia precepta sanxerunt.
-@. 1.+ Similiter, qui se ipsos abscidunt.
<S 134><L 1> -134+
<4 2> -C. II.+ <T R> Ad summum sacerdotium non aspiret, qui diuinis
stipendiis non est eruditus.
<T I> Item Zosimus Papa. -[epist. ad Hesychium Episcopum
Salonitanum]+
<T T> Qui ecclesiasticis disciplinis per ordinem non est
inbutus, et temporum approbatione diuinis stipendiis
eruditus, nequaquam ad summum ecclesiae sacerdotium
aspirare presumat; et non solum in eo ambitio inefficax
habeatur, uerum etiam ordinatores eius careant eo
ordine, quem contra precepta Patrum crediderant presumendum.
-+
<T P> -Gratian.+ Ecce, quod sacrarum litterarum oportet episcopum
habere peritiam: unde in ueteri testamento inter cetera ornamenta
pontifex rationale ferebat in pectore, in quo scribebatur
manifestatio et ueritas, quia in pectore pontificis manifesta debet
esse cognitio ueritatis. -@. 1.+ Hinc etiam uectes, quibus archa
portabatur, iugiter annulis erant inserti, ut, cum archa esset portanda,
nulla fieret mora de intromittendis uectibus, quia predicatores,
per quos ecclesia circumfertur, sacris litteris semper debent
insistere, ne tunc querant discere, cum ex offitio alios docere
debeant. -@. 2.+ Hinc etiam Dauid prius ex gratia Spiritus sancti
donum scientiae percepit, et postea regni administrationem assecutus
est. -@. 3.+ Salomon quoque non diuitias, non longa tempora
huius uitae, sed sapientiam a Deo petiit et inpetrauit.
-@. 4.+ Hinc etiam Dominus prius ponit uerba sua in ore prophetae,
et postea constituit eum super gentes et regna, dicens ad Ieremiam:
"Ecce, dedi uerba mea in ore tuo. Ecce, constitui te
hodie super gentes et super regna etc." -@. 5.+ Hinc etiam
Malachias ait: "Labia sacerdotis custodiunt scientiam, et
legem exquirunt de ore eius, quia angelus Domini exercituum
est." -@. 6.+ Hinc idem saluator noster prius in medio doctorum
sedit, audiens illos et interrogans, et postea predicare cepit,
quia prius quisque debet discere, et postea predicandi offitium
usurpare. -@. 7.+ Hinc et Salomon prius ait: "tempus tacendi,"
et postea: "loquendi," quia ueritas prius tacendo
discitur, et postea loquendo predicatur. -@. 8.+ Hinc idem Dominus
ait: "Qui audit, dicat, ueni." -@. 9.+ Hinc etiam prius
apostolos docuit, deinde eos ad predicandum misit, dicens:
"Estote prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbae."
Sic etiam post resurrectionem prius illis sensum aperuit et scripturas
explanauit, et postea dixit eis: "Euntes in mundum uniuersum,
etc." Unde cum de quinque panibus quinque milia
hominum uellet reficere, prius panes accipiens fregit, et postea
discipulis dedit, et per eos demum turbis apposuit, quia sacramenta
legis et prophetarum prius disserendo exposuit, et postea
eorum scientiam discipulis dedit, et tandem per eos illam fidelibus
dispensauit. -@. 10.+ Et hinc Petrus cum rectoribus ecclesiae
scriberet ait: "Parati reddere rationem omni poscenti uos
satisfactionem de ea fide et spe, que in uobis est." -@. 11.+ Hinc
etiam Paulus scribens ad Timotheum ait: "Attende lectioni
et exhortationi et doctrinae." -@. 12.+ Ex quibus omnibus
<S 135><L 1> -135+
liquido colligitur, quod non sufficit prelatis bona conuersatio et
morum honestas, nisi addatur scientia doctrinae. -@. 13.+ Unde
sacerdotes ingressuri tabernaculum prius lauabantur in labro
eneo, quod fecerat Moyses ex speculis mulierum. -@. 14.+
Hinc etiam in Canticis Canticorum oculi, per quos prelati
ecclesiae intelliguntur, assimilantur columbis, que resident iuxta
fluenta plenissima.
Hinc etiam Ieronimus in Leuitico: -[c. 8.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Sacerdotis est legis scientiam habere, non bellis, sed
orationibus operam dare.
<T T> Si quis uult pontifex non tam uocabulo esse quam merito,
imitetur Moysen, imitetur Aaron. Quid enim dicitur
de eis? quia non discedunt de tabernaculo Domini. Erat
ergo Moyses indesinenter in tabernaculo Domini. Quod
autem ei opus erat? ut aut a Deo aliquid disceret aut ipse
populum doceret. Hec duo sunt pontificis opera, ut a
Deo discat legendo diuinas scripturas et sepius meditando,
aut populum doceat. Sed illa doceat, que ipse a Deo
didicerit, non ex proprio corde uel ex humano sensu,
sed que Spiritus sanctus docet. -@. 1.+ Est et aliud opus,
quod facit Moyses: ad bella non uadit, non pugnat contra
inimicos. Sed quid facit? orat, et donec orat, uincit populus
eius; si relaxauerit et dimiserit manus, populus
eius uincitur et fugatur. Oret ergo sacerdos ecclesiae
indesinenter, ut uincat populus, qui sub ipso est, hostes inuisibiles
Amalechitas, qui sunt demones inpugnantes eos,
qui uolunt pie uiuere in Christo.
<1 D><S 135><L 28>
<2 37> -DISTINCTIO XXXVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sed queritur, an secularibus litteris oporteat eos
esse eruditos? De his ita scribitur in Concilio Cartaginensi IV.:
-[cap. 16.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Libros gentilium non legat episcopus.
<T T> Episcopus libros gentilium non legat, hereticorum autem
pro necessitate aut tempore.
<4 2> -C. II.+ <T R> Reprehenduntur sacerdotes, qui omissis euangeliis
legunt comedias.
<T I> Item Ieronimus ad Damasum de prodigo filio.
-[epist. CXLVI.]+
<T T> Sacerdotes Dei omissis euangeliis et propheciis uidemus
comedias legere, amatoria bucolicorum uersuum uerba
cantare, tenere Virgilium, et id, quod in pueris est
causa necessitatis, crimen in se facere uoluptatis.
<S 136><L 1> -136+
<4 3> -C. III.+ <T R> In uanitate et obscuritate sensus ambulant, qui
secularibus disciplinis occupantur.
<T I> Idem. -[ad cap. 4. epist. ad Ephesios, lib. II. comment.]+
<T T> Nonne uobis uidetur in uanitate sensus et obscuritate
mentis ingredi, qui diebus ac noctibus in dialectica arte
torquetur? qui phisicus perscrutator oculos trans celum
leuat, et ultra profundum terrarum et abissi in quoddam
inane demergitur? qui iambum feruet? qui tantam metrorum
siluam in suo studiosus corde distinguit et congerit?
et (ut ad alteram partem transeam) qui diuitias per fas
et nefas querit? qui adulatur regibus, hereditates captat
alienas, et congregat opes, quas in momento cui sit relicturus
ignorat?
<4 4> -C. IV.+ <T R> Qui scripturas sacras male intelligunt, uel seculari
sapientia abutuntur, uino inebriantur et sicera.
<T I> Idem in Ysaia.
<T T> Vino inebriantur, qui scripturas sanctas male intelligunt
atque peruertunt: sicera, qui abutuntur seculari
sapientia et dialecticorum tendiculis, que non tam uincula
sunt appellanda quam fantasmata, id est umbrae quedam
et imagines, que cito pereunt et soluuntur. <T I> Idem: <T T> -@. 1.+
Secundum tropologiam pseudoprophetas eos debemus accipere,
qui aliter scripturarum uerba accipiunt, quam Spiritus
sanctus sonat, et diuinos eos, qui coniectura mentis suae
incerta futurorum quasi uera pronuntiant absque diuinorum
auctoritate uerborum. <T I> Idem: -@. 2.+ <T T> Quicumque scripturas
non ita intelligit, ut rei ueritas habet, uuam acerbam
comedit.
<4 5> -C. V.+ <T R> Reprehenduntur episcopi, qui filios suos secularibus
erudiunt litteris.
<T I> Idem -[lib. III. ad cap. 6.]+ in epistola ad Ephesios.
<T T> Legant episcopi atque presbiteri, qui filios suos secularibus
litteris erudiunt, et faciunt comedias legere et
mimorum turpia scripta cantare, de ecclesiasticis sumptibus
forsitan eruditos. Et quod in corbonam pro peccato uirgo
uel uidua, uel substantiam suam totam effundens quilibet
pauper obtulerat, hoc calendarum strenam, et saturnalium
sportulam, et mineruale munus grammaticus et orator,
aut in sumptus domesticos aut in templi stipes, aut
sordidum conuertit in lucrum. Heli sacerdos ipse fuit
sanctus; sed quia filios suos non erudiuit in omni disciplina
et correctione, supinus cecidit et mortuus est.
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Item ex responsione Adriani Papae ad
Carolum, c. 49.
<T T> Omnem uim uenenorum suorum in dialectica disputatione
<S 137><L 1> -137+
constituunt heretici, que philosophorum sententia
definitur non astruendi uim habere, sed studium destruendi.
Sed non in dialectica complacuit Deo saluum facere
populum suum. Regnum enim Dei in simplicitate fidei
est, non in contentione sermonis. -]+ <P 0>
<4 7> -C. VII.+ <T R> B. Ieronimus ab angelo uerberatur, quia Ciceronis
libros legebat.
<T I> Item Rabanus de pressuris ecclesiasticis.
<T T> Legimus de B. Ieronimo, quod, cum librum legeret
Ciceronis, ab angelo correptus est, eo quod uir Christianus
paganorum figmentis intenderet.
<T P> -Gratian.+ Hinc etiam filius prodigus ille in euangelio reprehenditur,
qui de siliquis, quas porci manducabant, uentrem
suum replere cupiebat. -@. 1.+ Hinc etiam Origenes cinifes et
ranas, quibus Egiptii percussi sunt, uanam dialecticorum garrulitatem
et sophistica argumenta intelligit. Ex quibus omnibus
colligitur, quod non est ab ecclesiasticis secularium litterarum
querenda peritia. -@. 2.+ Sed econtra legitur, quod Moyses et
Daniel omni scientia Egiptiorum et Caldeorum eruditi fuerint.
Legitur etiam, quod precepit Dominus filiis Israel, ut spoliarent
Egiptios auro et argento, moraliter instruens, ut siue
aurum sapientiae, siue argentum eloquentiae apud poetas inueniremus,
in usum salutiferae eruditionis uertamus. -@. 3.+ In Leuitico
etiam primitias mellis, id est dulcedinem eloquentiae humanae
Domino iubemur offerre. -@. 4.+ Magi quoque tria munera
Domino obtulerunt, in quibus nonnulli tres partes philosophiae
uolunt intelligi. -@. 5.+ Denique, ut in expositione Psalterii Cassiodorus
testatur, omnis splendor rethoricae eloquentiae, omnes
modi poeticae locutionis, quelibet uarietas decorae pronuntiationis
a diuinis scripturis sumpsit exordium. -@. 6.+ Hinc etiam
Ambrosius ait super epistolam Colosensium: "Omnis ratio supernae
scientiae uel terrenae creaturae in eo est, qui est caput earum
et auctor, ut, qui hunc nouit, nichil ultra querat, quia hic est perfecta
uirtus et sapientia; quicquid alibi queritur, hic perfecte inuenitur.
In Daniele et Salomone ostendit infidelibus esse se
auctorem totius sapientiae. Quod infideles non putant, quia non
legunt in euangeliis et prophetis astrologiam, et alia huiusmodi,
que despecta sunt, quia nichil ualent ad salutem, sed mittunt
in errorem, et, dum his student, curam animae non habent.
Qui uero Christum nouit, thesaurum sapientiae et scientiae inuenit,
quia id nouit, quod utile est."
Hinc etiam Beda ait in -[lib. II.]+ Regum: -[c. 9. in Samuelis
allegoricis expositionibus]+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non prohibeantur clerici seculares litteras legere.
<T T> Turbat acumen legentium et deficere cogit, qui eos a
<S 138><L 1> -138+
legendis secularibus libris omnibus modis existimat
prohibendos, in quibus si qua inuenta sunt utilia, quasi
sua sumere licet. Alioquin Moyses et Daniel sapientia
et litteris Egiptiorum Caldeorumque non paterentur
erudiri, quorum tamen supersticiones simul et delicias
horrebant. Nec ipse magister gentium aliquot uersus
poetarum suis uel scripturis indidisset, uel dictis.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Cur ergo legi prohibentur, que tam
rationabiliter legenda probantur? Sed seculares litteras quidam
legunt ad uoluptatem, poetarum figmentis et uerborum ornatu
delectati; quidam uero ad eruditionem eas addiscunt, ut errores
gentilium legendo detestentur, et utilia, que in eis inuenerint, ad
usum sacrae eruditionis deuote inuertant. Tales laudabiliter
seculares litteras addiscunt. Unde B. Gregorius quendam
episcopum non reprehendit, quia eas didicerat, sed quia contra
episcopale offitium pro lectione euangelica grammaticam populo
exponebat.
Hinc etiam Ambrosius scribit super Lucam: -[in explanatione
prooemii]+
<4 9> -C. IX.+ <T R> Seculares litterae legendae sunt, ut non ignorentur.
<T T> Legimus aliqua, ne legantur; legimus, ne ignoremus,
legimus, non ut teneamus, sed ut repudiemus.
<4 10> -C. X.+ <T R> Gramatica legenda est, ut per eam sacrae
scripturae intelligantur.
<T I> Item Ieronimus super epistolam ad Titum.
<T T> Si quis gramaticam artem nouit uel dialecticam, ut
recte loquendi rationem habeat, et inter falsa et uera diiudicet,
non inprobamus. -@. 1.+ Geometria autem et
aritmetica et musica habent in sua scientia ueritatem, sed
non est scientia illa pietatis. Scientia autem pietatis
est legere scripturas et intelligere prophetas, euangelio
credere, apostolos non ignorare. -@. 2.+ Gramaticorum
autem doctrina potest proficere ad uitam, dum fuerit
in meliores usus assumpta.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Exemplo Danielis probatur, non esse peccatum
secularibus litteris erudiri.
<T I> Item.
<T T> Qui de mensa et uino regis nolunt comedere,
ne polluantur, utique si sapientiam atque doctrinam
Babiloniorum scirent esse peccatum, numquam adquiescerent
discere quod non licebat. Discunt autem, non ut sequantur,
sed ut iudicent atque conuincant, quomodo si
quispiam aduersus mathematicos uelit scribere inperitus
matheseos, risui pateat, et aduersus philosophos disputans,
<S 139><L 1> -139+
si ignorat dogmata philosophorum. Discunt
ergo ea mente doctrinam Caldaicam, qua et Moyses
omnem sapientiam Egiptiorum didicerat. <T I> Idem: <T T> -@. 1.+ Si
quando cogimur litterarum secularium recordari et aliqua
ex his discere, que olim omisimus non est nostrae
uoluntatis, sed, ut ita dicam, grauissimae necessitatis ut
probemus ea, que a sanctis prophetis ante secula multa
predicta sunt, tam Grecorum, quam Latinorum et aliarum
gentium litteris contineri.
<4 12> -C. XII+ <T R> Magistros et doctores episcopi congruis locis
constituant.
<T I> Item ex Sinodo Eugenii Papae. -[II. c. 34.]+
<T T> De quibusdam locis ad nos refertur, neque magistros,
neque curam inueniri pro studio litterarum. Idcirco ab
uniuersis episcopis subiectis plebibus, et aliis locis
in quibus necessitas occurrerit, omnino cura et diligentia
habeatur, ut magistri et doctores constituantur, qui
studia litterarum liberaliumque artium dogmata assidue
doceant, quia in his maxime diuina manifestantur atque
declarantur mandata.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Auctoritatibus gentilium eorum uanitas retunditur
atque conuincitur.
<T I> Item Augustinus contra Manicheos. -[lib. XIII. cap. 15.]+
<T T> Si quid ueri de Deo Sibilla, uel Orpheus, aliiue gentium
uates aut philosophi predixisse perhibentur, ualet quidem
aliquid ad paganorum uanitatem reuincendam, non tamen
ad istorum auctoritatem complectendam. Quantum
enim de Christi distat aduentu inter predicationem angelorum,
et confessionem demonum, tantum inter auctoritatem
prophetarum, et curiositatem sacrilegorum.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Ad intelligentiam sacrarum scripturarum secularium
peritia est necessaria.
<T I> Item Clemens. -[Papa I. epist. V. ad suos discipulos]+
<T T> -III. Pars.+ Relatum nobis est, quod quidam in uestris
partibus commorantes sanis doctrinis aduersantur, et
prout eis uidetur non secundum traditionem patrum,
sed iuxta suum sensum docere uidentur. Multas enim
quidam, ut audiuimus, uestrarum partium ingeniosi homines
ex his, que legunt, uerisimilitudines capiunt. Et ideo
diligenter obseruandum est, ut lex Dei cum legitur, non
secundum propriam ingenii intelligentiam legatur uel
doceatur. Sunt enim multa uerba in diuinis scripturis, que
possunt trahi ad eum sensum, quem sibi unusquisque
sponte presumit; sed non oportet. Non enim sensum,
extrinsecus alienum et extraneum debetis querere ut
quoquo modo ipsum ex scripturarum auctoritate confirmetis,
<S 140><L 1> -140+
sed ex ipsis scripturis sensum capere ueritatis.
Et ideo oportet ab eo scientiam discere scripturarum,
qui eam a maioribus secundum ueritatem sibi traditam
seruat, ut et ipse possit eam, quam recte suscepit,
competenter asserere. Cum enim ex diuinis scripturis
integram quis et firmam regulam ueritatis susceperit, absurdum
non erit, si aliquid etiam ex eruditione communi ac
liberalibus studiis, que forte in pueritia attigit, ad assertionem
ueri dogmatis conferat, ita tamen, ut, ubi uera didicerit,
falsa et simulata declinet.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Quare prohibetur Christianus poetica
figmenta legere.
<T I> Item Ysidorus in libro -[III.]+ Sententiarum. -[de summo
bono cap. 13.]+
<T T> -IV. Pars.+ Ideo prohibetur Christianus legere figmenta
poetarum, quia per oblectamenta fabularum nimium
mentem excitant ad incentiua libidinum. Non
enim solum thura offerendo demonibus immolant, sed
etiam eorum dicta libentius capiendo.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ut itaque ex premissis auctoritatibus
apparet, inperitia sacerdotibus semper debet esse aduersa,
quoniam, cum per ignorantiam cecati aliis ducatum prestare
ceperint, ambo in foueam cadunt; unde dicitur in Psalmo:
"Obscurentur oculi eorum, ne uideant, et dorsum eorum semper
incurua." Cum enim obscurantur illi, qui preeunt, ad ferenda
onera peccatorum facile sequentes inclinantur. Elaborandum
est itaque sacerdotibus, ut ignorantiam a se quasi quandam pestem
abiciant. Licet enim seruus nesciens uoluntatem domini sui,
et non faciens, dicatur uapulare paucis, non tamen hoc de omnibus
generaliter intelligitur. Ut enim ait Apostolus "Qui
ignorat, ignorabitur." Quod de eo intelligendum est, "qui noluit
intelligere, ut bene ageret".
Unde Augustinus ait in libro Questionum: -[ueteris ac noui
testamenti, quaest. 67.]+
<4 16> -[C. XVI.]+
<T T> Non omnis ignorans est immunis a pena. Ille enim
ignorans potest excusari a pena, qui quod disceret non inuenit.
Illis autem hoc ignosci non poterit, qui, habentes a quo
discerent, operam non dederunt.
<1 D><S 140><L 40>
<2 38> -DISTINCTIO XXXVIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Cum itaque uoluntaria ignorantia omnibus sit
noxia sacerdotibus est periculosa.
<S 141><L 1> -141+
Unde in Tolletano Concilio -[IV., cap. 24.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Sacerdotibus maxime ignorantia est uitanda.
<T T> Ignorantia mater cunctorum errorum maxime in sacerdotibus
Dei uitanda est, qui docendi offitium in populo
Dei susceperunt. Sacerdotes enim legere sanctas scripturas
admonentur, Paulo apostolo dicente ad Timotheum:
"Adtende lectioni, exhortationi, doctrinae," et:
"semper permane in his." Sciant ergo sacerdotes scripturas
sacras et canones, et omne opus eorum in predicatione
et doctrina consistat, atque edificent cunctos tam
fidei scientia quam operum disciplina.
<4 2> -C. II.+ <T R> Offitialem libellum ab episcopo accipiant presbiteri,
cum ordinantur.
<T I> Item ex eodem. -[Toletano IV. c. 25.]+
<T T> Quando presbiteri in parrochiis ordinantur, libellum
offitialem a sacerdote suo accipiant, ut ad ecclesias sibi
deputatas instructi succedant, ne per ignorantiam etiam
in ipsis diuinis sacramentis offendant. Cum uero ad
letanias uel ad concilium uenerint, rationem episcopo suo
reddant, qualiter susceptum offitium celebrent, uel
baptizent.
<4 3> -C. III.+ <T R> Inscientia sacerdotum nec excusatione digna
est nec uenia.
<T I> Item Leo Episcopis Constantinopolitanis.
<T T> Si in laicis uidetur intolerabilis inscientia, quanto
magis in his qui presunt, nec excusatione est digna, nec
uenia?
<4 4> -C. IV.+ <T R> Canones non licet sacerdotibus ignorare.
<T I> Item Celestinus omnibus orthodoxis Episcopis.
<T T> Nulli sacerdotum liceat canones ignorare, nec
quicquam facere, quod possit Patrum regulis obuiare.
Que enim a nobis res digna seruabitur, si decretalium
norma constitutorum pro aliorum libitu licentia populis
permissa frangatur?
<4 5> -C. V.+ <T R> Que sacerdotibus necessaria sunt ad discendum.
<T I> Item ex dictis S. Augustini.
<T T> Que ipsis sacerdotibus necessaria sunt ad discendum,
id est sacramentorum liber, lectionarius, antiphonarius
baptisterium, computus, canones penitentiales, psalterium,
omeliae per circulum anni dominicis diebus et
singulis festiuitatibus aptae. Ex quibus omnibus si unum
<S 142><L 1> -142+
defuerit, sacerdotis nomen uix in eo constabit, quia ualde
periculosae sunt euangelicae minae, quibus dicitur: "Si
cecus ceco ducatum prestet, ambo in foueam cadunt."
<4 6> -C. VI.+ <T R> Que oportet scire eum, qui episcopus est ordinandus.
<T I> Item ex VII. Sinodo. -[cap. 2.]+
<T T> Omnes psallentes repromittimus Deo: "In iustificationibus
tuis meditabor, non obliuiscar sermones tuos."
Quod omnes quidem Christianos obseruare saluberrimum
est, sed precipue hos, qui ecclesiasticam consecuti sunt
dignitatem. Unde diffinimus omnem, qui ad episcopatus
prouehendus est gradum, modis omnibus psalterium nosse,
ut ex hoc etiam omnis clerus, qui sub eo fuerit, ita
moneatur et inbuatur. Inquiratur autem diligenter a
metropolitano, si in promtu habeat legere scrutabiliter et
non transitorie tam sacros canones et sanctum euangelium,
quam diuini Apostoli librum et omnem diuinam scripturam
atque secundum mandata conuersari, et docere
populum sibi commissum. Substantia enim summi sacerdotii
nostri sunt eloquia diuinitus tradita, id est uera diuinarum
scripturarum disciplina, quemadmodum magnus
perhibet Dionisius. Quod si disceptauerit, et ita libenter
facere et docere minime spoponderit, nullatenus consecretur.
Ait enim prophetice Deus: "Tu scientiam repulisti,
et ego repellam te, ne sacerdotio fungaris michi."
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 3.]+
<T T> Placuit, ut ordinatis episcopis uel clericis prius ab
ordinatoribus suis decreta conciliorum auribus eorum inculcentur,
ne se aliquid contra statuta concilii fecisse peniteat.
-+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Sacrae scripturae inherentes non obscurantur
iniquitate mundana.
<T I> Item Zepherinus Papa. -[epist. I. ad Episcopos Siciliae]+
<T T> Sicut stellas celi non extinguit nox, sic mentes fidelium
inherentes firmamento sacrae scripturae non obscurat
mundana iniquitas.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Ignorantia scripturarum est ignorantia Christi.
<T I> Item Ieronimus in Isaia.
<T T> Si iuxta apostolum Paulum Christus Dei uirtus est
et Dei sapientia est, ignoratio scripturarum est
ignoratio Christi.
<S 143><L 1> -143+
<4 10> -C. X.+ <T R> A Domino sciuntur, uel ignorantur, qui ea, que Dei
sunt, sapiunt, uel ignorant.
<T I> Item Gregorius in Moralibus.
<T T> Qui ea, que Dei sunt sapiunt, a Domino sapiuntur, et
qui ea, que Dei sunt, nesciunt, a Domino nesciuntur,
Paulo testante, qui ait: "Si quis ignorat, ignorabitur."
<T I> Idem: <T T> Quicumque stultus est in culpa, sapiens erit in pena.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Non qui aliquid nescit, sed qui putat se scire
quod nescit, errare probatur.
<T I> Item Augustinus. -[in Enchiridio ad Laurentium, cap. 17.]+
<T T> -II. Pars.+ Quamuis errare quanta possumus cura
cauendum sit, non solum in maioribus, uerum etiam in minoribus
rebus, nec nisi rerum ignorantia possit errari, non
est tamen consequens, ut continuo erret quisquis aliquid
nescit, sed si quis se existimet scire quod nescit. Pro
uero quippe approbat falsum, quod erroris est proprium.
Verumtamen in qua re quisque erret, interest plurimum.
Nam in una eademque re et nescienti sciens, et erranti non
errans recta ratione preponitur. In diuersis autem rebus,
id est cum iste scit alia, ille alia, et iste utiliora, ille minus
utilia uel etiam noxia: quis non in eis, que ille scit, ei preferat
nescientem? Sunt enim quedam, que nescire melius
est quam scire.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed licet per ignorantiam gramaticae
artis aliquid uitiosum proferant episcopi uel presbiteri, non tamen
ideo a scolasticis sunt despiciendi, quia morum uitia magis
quam uerborum sunt precauenda.
Unde Augustinus in libro de catezizandis rudibus: -[c. 9.]+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Non contempnant scolastici ecclesiasticam simplicitatem.
<T T> Sedulo monendi sunt scolastici ut humilitate induti
Christiana, discant non contempnere quos cognouerint
morum uitia quam uerborum amplius deuitare, sed
cordi casto linguam exercitatam nec conferre audeant,
quam etiam preferre consueuerant. His enim maxime
utile est nosse, ita esse preponendas uerbis sententias, ut
preponitur animus corpori. Ex quo fit, ut ita malle debeant
ueriores quam dissertiores audire sermones, sicut
malle debent prudentiores quam formosiores habere amicos.
Nouerint etiam, non esse uocem ad aures Dei, nisi animi
affectum. Ita enim non irridebunt, si aliquos antistites et
ministros ecclesiae forte animaduerterint uel cum barbarismis
et soloecismis Deum inuocare, uel eadem uerba, que
pronunciant, non intelligere, perturbateque distinguere, non
quia ista minime corrigenda sunt, ut populus ad id, quod
plane intelligit, dicat "Amen"; sed quia pie toleranda sunt
ab eis, qui didicerint ut sono in foro, sic uoto in ecclesia
benedici. Itaque forensis illa nonnumquam forte bona dictio
numquam tamen benedictio dici potest.
<P 1> -[PALEA.+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius ad Leandrum Episcopum
Hispalensem, in prefatione Moralium ad finem.
<T T> Indignum uehementer existimo, ut uerba celestis oraculi
restringam sub regulis Donati. -]+ <P 0>
<S 144><L 1> -144+
<P 1> -[PALEA.+
<4 14> -C. XIV.+ <T I> Item Augustinus de uera religione,
c. 49. et 50.
<T T> Locutio diuinarum scripturarum secundum cuiusque linguae
proprietatem accipienda est. Habet enim omnis lingua
sua quedam propria genera locutionum, que cum in aliam
linguam transferuntur, uidentur absurda. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 15> -C. XV.+ <T R> Item Ieronimus ad Pammachium,
epistola LII., cuius initium est: Christiani interdum
pudoris est.
<T T> Ecclesiastica interpretatio etiamsi habet eloquii uenustatem,
dissimulare eam debet et fugere, ut non otiosis
philosophorum scolis paucisque discipulis, sed uniuerso
loquatur hominum generi. -]+ <P 0>
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Episcopus propter obprobrium senectutis a paruulis
et a minimis discere non erubescat.
<T I> Item Clemens Papa. -[epist. III.]+
<T T> Nullus episcopus propter obprobrium senectutis uel
nobilitatem generis a paruulis uel minimis eruditis, si
quid forte est utilitatis aut salutis, inquirere negligat. Qui
enim rebelliter uiuit, et discere atque bona agere recusat,
magis diaboli quam Christi membrum esse ostenditur, et
potius infidelis quam fidelis monstratur.
<1 D><S 144><L 31>
<2 39> -DISTINCTIO XXXIX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Ecce plenarie monstratum est, quod sacerdotes oportet litterarum
tam sacrarum quam secularium esse peritos. Nunc
queritur, an secularium negotiorum oporteat eos habere peritiam?
Hanc prelatis esse necessariam, multis rationibus probatur.
Debent namque prelati subditis non solum spiritualia, sed etiam
carnalia subsidia ministrare, exemplo Christi, qui turbas sequentes
non solum uerbo docebat, sed etiam uirtute sanabat et corporalibus
alimentis reficiebat. Ut autem prelati hec omnia plene perficere
possint, secularium negotiorum oportet eos habere sollertiam,
ut eorum cautela et ecclesiae seruentur indempnes, et cuique necessaria
pro suo modo subministrentur. Unde quidam in episcopum
electus a B. Gregorio pro sua simplicitate repellitur, ne
eius occasione res ecclesiae dilapidarentur.
Unde idem scribit nobilibus ciuibus Neapolim: -[lib. VIII.
epist. 40.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Secularium negotiorum inperiti non sunt in episcopos
ordinandi.
<T T> Petrus diaconus, quem a uobis electum asseritis,
omnino (ut dicitur) simplex est, et nostis, quia hoc tempore
talis in regiminis debet arce constitui, qui non solum de
salute animarum, uerum etiam de extrinseca utilitate et
cautela sciat esse solicitus.
<S 145><L 1> -145+
<1 D><S 145><L 1>
<2 40> -DISTINCTIO XL.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Oportet quoque episcopum esse ornatum et
hospitalem. Ornamenta episcopalia uirtutes debent intelligi,
que a Domino eis repromittuntur, dum dicitur: "Sacerdotes
eius induam salutari." Unde in ueteri testamento uariis uestibus
ex precepto Domini sacerdotes ornati leguntur, quia multimodis
uirtutibus splendere debet uita pontificis, ut gradui conferat
decorem, quem ab eo non accepit. Non enim loca, sed uita et
mores sanctum faciunt sacerdotem. Unde ex offitio suscepto non
licentiam peccandi, sed necessitatem bene uiuendi se nouerint
assecutos.
Unde Simacus Papa ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Offitium sacerdotii non confert, sed adimit licentiam
delinquendi.
<T T> Non nos beatum Petrum (sicut dicitis) a Domino cum
sedis priuilegio, uel successores eius, peccandi iudicamus
licentiam suscepisse. Ille perhennem meritorum dotem cum
hereditate innocentiae transmisit ad posteros. Quod illi
concessum est per actuum lucem, ad illos pertinet, quos
par conuersationis splendor illuminat. Quis enim sanctum
esse dubitet, quem apex tantae dignitatis attollit? In quo
si desint bona acquisita per meritum, sufficiunt, que a
loci predecessore testantur. Aut enim claros ad hec
fastigia erigit, aut qui eriguntur, illustrat.
<4 2> -C. II.+ <T R> Filii sanctorum sunt, qui exercent opera eorum.
<T I> Item Ieronimus. -[ad Heliodorum, epist. I.]+
<T T> Non est facile stare in loco Petri et Pauli et tenere
cathedram regnantium cum Christo, quia hinc dicitur:
non sanctorum filii sunt, qui tenent loca sanctorum, sed qui
exercent opera eorum.
<4 3> -C. III.+ <T R> Morum nobilitas, non loci uel generis, sacerdotes
notificet.
<T I> Item Gregorius.
<T T> Nos, qui presumus, non ex locorum uel generis dignitate,
<S 146><L 1> -146+
sed morum nobilitate innotescere debemus, nec urbium
claritate, sed fidei puritate.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non loca uel ordines, sed merita nos Deo coniungunt.
<T I> Idem Anastasio Presbitero. -[lib. VI. epist. 29.]+
<T T> Non loca uel ordines creatori nostro nos proximos
faciunt, sed nos aut merita bona coniungunt, aut
mala disiungunt.
<4 5> -C. V.+ <T R> Magnitudo peccati uel dignitatis quemque fortiter deicit.
<T I> Item Iohannes Crisostomus. -[id est, auctor operis
imperfecti in Matthaeum, homilia 40. ad c. 21.]+
<T T> -II. Pars.+ Homo Christianus fortiter cadit in peccatum
propter duas causas: aut propter magnitudinem
peccati, aut propter altitudinem dignitatis.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Dampnatur Apostolicus, qui suae et fraternae salutis
est negligens.
<T I> Item ex gestis Bonifacii Martiris.
<T T> -III. Pars.+ Si papa suae et fraternae salutis negligens
reprehenditur inutilis et remissus in operibus suis, et insuper
a bono taciturnus, quod magis officit sibi et omnibus,
nichilominus innumerabiles populos cateruatim secum ducit,
primo mancipio gehennae cum ipso plagis multis in eternum
uapulaturus. Huius culpas istic redarguere presumit
mortalium nullus, quia cunctos ipse iudicaturus a
nemine est iudicandus, nisi deprehendatur a fide deuius;
pro cuius perpetuo statu uniuersitas fidelium tanto instantius
orat, quanto suam salutem post Deum ex illius incolumitate
animaduertunt propensius pendere.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Non ordines, sed uitae merita nos Deo commendant.
<T I> Item Augustinus ad Valerium. -[epist. CXLVIII.]+
<T T> -IV. Pars.+ Ante omnia peto, ut cogitet religiosa prudentia
tua, nichil esse in hac uita et maxime in hoc tempore
facilius et leuius et hominibus acceptabilius episcopi, aut
presbiteri, aut diaconi offitio, si perfunctorie atque adulatorie
res agatur, sed nichil apud Deum miserius et tristius
et dampnabilius. -@. 1.+ <T I> Item: <T T> Nichil est in hac uita et
<S 147><L 1> -147+
maxime in hoc tempore difficilius et laboriosius et
periculosius episcopi, aut presbiteri, aut diaconi offitio,
sed apud Deum nichil beatius, si eo modo militetur, quo
noster imperator iubet. Quis autem sit modus, nec a
pueritia, nec ab adolescentia mea didici, et eo tempore,
quo discere ceperam, uis mihi facta est merito peccatorum
meorum. Nam quid aliud existimem nescio, ut secundus
locus gubernaculorum mihi traderetur, qui remum
tenere non noueram.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Corrumpitur et ad terram sacerdotium trahitur,
nisi legaliter et iuste seruetur.
<T I> Item Ysidorus.
<T T> Sicut uiri et mulieris digna coniunctio unum facit matrimonium,
et sicut duorum copulatio unum perficit corpus,
ita clericatus et sacerdotium unum faciunt presbiterum, et
electio et consecratio unum faciunt episcopum: que omnia
unum efficiunt corpus, quod citius corrumpitur et ad terram
trahitur, nisi legaliter conseruetur, nisi iuste uiuendo
laudetur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Gratia, non locus saluat animam.
<T I> Item Ambrosius. -[lib. de paradiso, c. 4.]+
<T T> -V. Pars.+ Illud autem aduerte, quia extra paradisum
uir factus est, mulier intra paradisum, ut aduertas,
quod non loci, non generis nobilitate, sed uirtute unusquisque
gratiam sibi comparat. Denique extra paradisum,
hoc est in inferiori loco, uir factus melior inuenitur, et illa,
que in meliori loco, hoc est in paradiso, facta est, inferior
inuenitur.
<4 10> -C. X.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius. -[lib. VI. Reg. epist. 5.]+
<T T> Quelibet occulta loca sine gratia animam saluare non
possunt, quod aliquando in ipsis quoque conspicimus
erratibus electorum. Nam Loth in ipsa peruersa ciuitate
iustus fuit: in monte peccauit. Sed ista cur dicimus, cum
maiora nouerimus? Quid enim paradiso iucundius? quid
celo securius? et tamen homo ex paradiso, et angelus
de celo peccando cecidit.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem.
<T T> Adam primus homo de paradiso pro peccato eiectus
est: hoc est, qui Dei nobilitatem a se deiecit, nobilitate
loci priuatur.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Non est uere sacerdos omnis, qui nominatur
sacerdos.
<T I> Item Iohannes Crisostomus. -[id est, auctor operis imperfecti
in Matth. hom. 43. ad c. 23.]+
<T T> -VI. Pars.+ Multi sacerdotes, et pauci sacerdotes;
<S 148><L 1> -148+
multi nomine, et pauci in opere. Videte ergo quomodo
sedeatis super cathedram, quia non cathedra
facit sacerdotem, sed sacerdos cathedram; non locus sanctificat
hominem, sed homo locum; non omnis sacerdos sanctus,
sed omnis sanctus sacerdos est. Qui bene sederit
super cathedram honorem accipit cathedrae; qui male
sederit, iniuriam facit cathedrae; ideoque malus sacerdos
de sacerdotio suo crimen adquirit, non dignitatem. In iudicio
enim sedens, si quidem bene uixeris et bene docueris,
populum instruis; si uero bene docueris et male
uixeris, tui solius condempnator eris. Nam bene uiuendo
et bene docendo populum instruis, quomodo uiuere debeat:
bene autem docendo et male uiuendo Deum instruis, quomodo
te debeat condempnare. <T I> Idem: <T T> -@. 1.+ Quicumque
desiderauerit primatum in terra, inueniet confusionem in
celo, nec inter seruos Christi computabitur, qui de primatu
tractauerit, nec unusquisque eorum festinet, quomodo appareat
aliis maior, sed quomodo omnibus inferior uideatur,
quoniam non qui maior fuerit in honore, ille est iustior, sed
qui fuerit iustior, ille maior est.
<1 D><S 148><L 21>
<2 41> -DISTINCTIO XLI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ecce, quibus oporteat sacerdotem esse ornatum
moribus. Scilicet preterea oportet illum esse ornatum in exterioribus,
habitu uidelicet et incessu: habitu, ut nec fulgidis, nec
sordidis se uestibus ornet. Ut enim ait Ieronimus nec affectatae
sordes, nec exquisitae deliciae laudem pariunt, quod tam de
uestibus, quam de cibis intelligendum est.
Unde Augustinus ait in libro -[III.]+ de doctrina Christiana:
-[cap. 12.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Pro moribus eorum, cum quibus uiuimus, alimentis
uti debemus.
<T T> Quisquis rebus pretereuntibus restrictius utitur quam
sese habent mores eorum, cum quibus uiuit, aut intemperans,
aut supersticiosus est. Quisquis uero sic eis utitur,
ut metas consuetudinis bonorum, inter quos uersatur, excedat,
aut aliquid significat, aut flagitiosus est. In omnibus
enim talibus non usus rerum, sed libido in culpa est.
-@. 1.+ Quid igitur locis, et temporibus, et personis
conueniat, diligenter adtendendum est, nec temere flagitia
reprehendamus. Fieri enim potest, ut sine aliquo uitio
cupidinis uel uoracitatis preciosissimo cibo sapiens utatur,
insipiens autem fedissima gulae flamma in uilissimum ardescat,
et sanius quisque maluerit more Domini pisce
uesci, quam lenticula more Esau, nepotis Abraham, aut
hordeo more iumentorum. Non enim propterea continentiores
sunt nobis pleraeque bestiae, quia uilioribus escis
aluntur. Nam in omnibus huiuscemodi rebus non ex
<S 149><L 1> -149+
earum rerum natura, quibus utimur, sed ex causa utendi
et modo appetendi uel probandum est, uel inprobandum
quod facimus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Non cibus, sed appetitus in culpa est.
<T I> Item Augustinus super epistolam Iohannis.
<T T> Deliciae quelibet, si absque desiderio percipiantur, non
officiunt, et uiles cibi appetenter accepti inpediunt profectum
abstinentiae. Dauid enim aquam concupitam
effudit, et Elias carnes comedit.
<4 3> -C. III.+ <T R> Contra suae infirmitatis consuetudinem aliquibus
cibis non cogantur diuites uti.
<T I> Idem in libro de uerbis Domini. -[secundum Mattheum c. 7.
serm. V.]+
<T T> Non cogantur diuites pauperum cibis uesci, utantur
consuetudine infirmitatis suae, sed doleant se aliter non
posse: si consuetudinem mutant, egrotant. Utantur
superfluis, dent inopibus necessaria; utantur preciosis,
dent pauperibus uilia.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Equanimitas tolerandi, non usus, uel abstinentia
cibi iustitiam facit.
<T I> Idem in libro -[II.]+ questionum euangeliorum. -[c. 11.]+
<T T> Quod dicit Dominus in euangelio: "Iustificata est
sapientia ab omnibus filiis suis," ostendit filios sapientiae
intelligere, nec in abstinendo, nec in manducando esse iusticiam,
sed in equanimitate tolerandi inopiam, et temperancia
per abundantiam non se corrumpendi, atque oportune
sumendi uel non sumendi ea, quorum non usus, sed
concupiscentia reprehendenda est. Non enim interest
omnino, quid alimentorum sumas, ut succurras necessitati
corporis, dummodo congruas in generibus alimentorum
his, cum quibus tibi uiuendum est. Neque quantum sumas
multum interest, cum uideamus aliorum stomachum citius
saturari, et eos tamen illi ipsi paruo, quo saciantur, ardenter
et intolerabiliter et omnino turpiter inhiare; alios
autem plus paulo poculo saciari quidem, sed tolerabiliter
inopiam perpeti, et uel ante horam positas epulas,
si id in tempore aut opus sit aut necesse sit, cum tranquillitate
aspicere, neque tangere. Magis ergo interest, non
quid uel quantum alimentorum pro congruentia hominum
atque personae suae, et pro suae ualetudinis necessitate
quis accipiat, sed quanta facilitate et serenitate
animi careat, cum his uel oportet, uel necesse est carere;
ut illud in animo Christiani conpleatur, quod Apostolus
dicit: "Scio et minus habere, scio et habundare; ubique
<S 150><L 1> -150+
et in omnibus inbutus sum: et saciari, et esurire, et habundare,
et penuriam pati, omnia possum in eo, qui me confortat."
-+
<4 5> -C. V.+ <T R> Temperantia ciborum et uestium, non dissolutio
eorum laudatur.
<T I> Item ex Concilio Gangrensi. -[c. ultimo.]+
<T T> Parsimoniam cum ueste humili non reprobamus, sicut
etiam ornatum preter corporis diligentiam infucatum laudamus.
Dissolutos autem et fractos uestibus et incessu
non recipimus; pietatem in priuatis domibus non concludentes,
omnem locum in nomine Domini edificatum
honoramus; et congregationem in ecclesia factam ad utilitatem
communem recipimus, et bona opera, que supra
uires in fratres pauperes exercentur, secundum ecclesiasticas
traditiones beatificamus, et omnia, que conueniunt
tradicionibus apostolicis et sanctarum scripturarum preceptis,
in ecclesia fieri exoptamus.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Sub specie uirtutum sepe se uicia ingerunt.
<T I> Item Gregorius. -[Iohanni Constantinopolitano, lib. I.
Reg. epist. 24.]+
<T T> Sepe uicia esse se uirtutes mentiuntur, ut tenacia
parsimonia, effusio largitas, crudelitas zelus iusticiae, remissio
pietas uelit uideri.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Meritis fidei et uitae, non diuitiis episcopalis
auctoritas queritur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 15.]+
<T T> Episcopus uilem supellectilem, et mensam ac uictum
pauperem habeat, et dignitatis suae auctoritatem fide et
uitae meritis querat. -@. 1.+ Hospiciolum quoque non
longe ab ecclesia habeat.
<4 8> -[C. VIII.]+
<T I> Item ex eodem. -[c. 45.]+
<T T> Clericus professionem suam etiam habitu et incessu
probet, et ideo nec uestibus, nec calciamentis decorem
querat.
<T P> -Gratian.+ Sicut ergo in cibis mores eorum, cum quibus
uiuimus, obseruare monemur, sic et de indumentis intelligendum
est. Ut enim alibi dicitur: "quisquis contemptis his, cum quibus
uiuit, lautiora sibi uel austeriora pre ceteris indumenta uel
alimenta querit, aut intemperans sui est, aut supersticiosus."
Incessu autem debet esse sacerdos ornatus, ut grauitate itineris
mentis maturitatem ostendat. Incompositio enim corporis (ut
Augustinus ait) qualitatem indicat mentis. Unde istoriographus
<S 151><L 1> -151+
ille, cum mutabilitatem eius describeret, cuius conscientia
excita curis uastabat mentem, inter cetera etiam hoc
notabile indicauit: "Incessus eius modo citus modo tardus".
<1 D><S 151><L 4>
<2 42> -DISTINCTIO XLII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Hospitalem uero sacerdotem esse oportet, ne sit
in numero eorum, quibus in iudicio dicetur: "Hospes eram
non suscepistis me." Qui enim Apostolum secutus alios ad hospitalitatem
debet inuitare, quomodo hospitalitatis exhortator poterit
esse, qui domum propriam hospitibus claudit? Si enim sacerdos
primum a se ipso et a domestica sua ecclesia debet exigere quod
postea populis imperet; si primum, imitando Christum, ipse debet
facere que postea populum doceat: necesse est, ut pauperes
hospitio recipiat, quo ad hospitalitatem facilius suo exemplo subditos
attrahat. -@. 1.+ Ordinandus itaque sacerdos ad memoriam
reuocet, quomodo Abraham et Loth per hospitalitatis opera Deo
placere, et angelos hospitio recipere meruerunt; quomodo
angeli, Sodomis hospitalem domum ingressi, Loth cum familia sua
liberauerint; quomodo clausas domos cum hospitibus ignis ingressus
perdiderit; quomodo etiam secundum Ieronimum aliena
rapere conuincitur, qui ultra necessaria sibi retinere probatur;
ac sic per opera pietatis instituat ut etiam presentis uita
subsidia, et eternae claritatis premia a Domino percipiat:
utrumque enim pietati promittitur. -@. 2.+ Unde Apostolus scribens
ad Timotheum ait: "Exerce te ipsum ad pietatem. Nam
corporalis quidem exercitatio ad modicum utilis est; pietas autem
utilis est ad omnia, habens promissionem uitae, que nunc est, et
futurae." Ab hac quisquis alienus fuerit, in sacerdotem ordinari
non poterit -@. 3.+ Si enim uidua in ecclesia recipi prohibetur,
que pauperes non recipit in hospitio, que pedes sanctorum
non lauit, que omne opus bonum non est executa: multo magis
sunt prohibendi a sacerdotio, qui ab opere pietatis probantur
alieni. -@. 4.+ Unde quidam hospitalitatis opera despicientes
in Gangrensi Concilio excommunicantur. Sic enim in eo
statutum est: -[c. 11.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Non sint despiciendi, qui conuiuia pauperibus
exhibent.
<T T> Si quis despicit eos, qui fideliter agapas, id est conuiuia,
pauperum exhibent et propter honorem Domini conuocant
fratres, et noluerit communicare huiuscemodi uocationibus,
paruipendens quod geritur, anathema sit.
<T P> -Gratian.+ Hinc etiam Iohannes Euangelista in epistola
sua quendam Diotrepem excommunicat, qui nec pauperes
recipiebat, et recipientes de ecclesia eiciebat. In hospitalitate
autem non est habendas delectus personarum, sed indifferenter
quibuscumque sufficimus hospitales nos exhibere debemus.
<S 152><L 1> -152+
Unde Iohannes Crisostomus in epistola ad Ebreos:
-[hom. XI. ad c. 6. circ. fin.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> In recipiendis hospitibus nulla debet esse
distinctio.
<T T> -II. Pars.+ Quiescamus ab hac absurda curiositate, et
diabolica, et peremptoria. Si enim in clero electum se
esse dicat, si sacerdotem se nominet, scrutare: non enim
sine periculo in talibus indiscussa communicatio est; circa
maiora periculum uertitur: non enim das, sed accipis. Si
uero pro nutrimento postulat, ne in his examines. Quomodo
Abraham hospitalem se circa omnes ostendebat.
Si scrutator esset circa refugientes ad se, numquam
angelos hospitio recepisset. Fortassis enim non
putasset eos angelos, sed cum reliquis repelleret;
sed quoniam omnes recipiebat, suscepit et angelos. Non
enim ex uita eorum, quos accipis, mercedem tibi retributurus
est Deus, sed ex uoluntate et ex honorificentia
multa, ex misericordia, et bonitate.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed licet ipsa conuiuia despicienda
non sint, nec tamen in ecclesiis celebram, nec clericos ad ea
conuocatos partes sibi ex eis tollere oportet.
Unde in Laudicensi Concilio: -[c. 27.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Clerici ad agapen uocati partem sibi
non tollant.
<T T> Non oportet ministros altaris uel quoslibet clericos ad
agapen uocatos partes tollere, propter iniuriam que ex
hac occasione ecclesiastico ordini poterit deputari.
<4 4> -C. IV.+ <T R> In locis Deo sacratis nec comedere, nec accubitus
sternere liceat.
<T I> Item. -[c. 28.]+
<T T> -IV. Pars.+ Non oportet in basilicis seu in ecclesiis
agapen facere et intus manducare, uel accubitus sternere.
<4 5> -C. V.+ <T R> Nisi necessitate coacti in ecclesia clerici non
conuiuentur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 30.]+
<T T> Nulli episcopi uel clerici in ecclesia conuiuentur, nisi
forte transeuntes hospitiorum necessitate illic reficiantur.
Populi etiam ab huiusmodi conuiuiis quantum fieri potest
prohibeantur.
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex dictis B. Benedicti Abbatis.
<T T> Oratorium hoc sit, quod dicitur; nec ibi quicquam aliud
geratur uel condatur, quam quod diuinis ministeriis
conueniat. -]+ <P 0>
<S 153><L 1> -153+
<P 1> -[PALEA.+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Augustinus. -[epist. CIX. de regula monachorum.]+
<T T> In oratorio preter orandi et psallendi cultum penitus
nichil agatur, ut nomini huic et opera iugiter inpensa concordent. -]+ <P 0>
-+
<1 D><S 153><L 7>
<2 43> -DISTINCTIO XLIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Pudicus quoque debet esse sacerdos, ut et moribus,
et uerbis pudorem indesinenter exhibeat. Unde in Canticis Canticorum
genae sponsae, id est predicatores, turturi comparantur.
-@. 1.+ Debet etiam gratiam docendi habere, quia ut Ieronimus
ait: "Innocens absque sermone conuersatio, quantum exemplo
prodest, tantum silentio nocet. Nam latratu canum et baculo
lupi sunt arcendi." In ipsa autem doctrina discretum oportet
esse rectorem, ne aut tacenda proferat, aut dicenda taceat.
Unde Gregorius in XV. capitulo -[Part. II.]+ sui Pastoralis
-[c. 4.]+ ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> De discretione predicationis, et silentii.
<T T> Sit rector discretus in silentio, utilis in uerbo, ne aut
tacenda proferat, aut proferenda reticescat. Nam sicut
incauta locutio in errorem pertrahit, ita indiscretum silentium
hos, qui erudiri poterant, in errorem derelinquit.
Sepe namque rectores improuidi, humanam amittere gratiam
formidantes, loqui libere recta pertimescunt, et iuxta ueritatis
uocem nequaquam iam gregis custodiae pastorum
studio, sed mercenariorum uice deseruiunt, quia ueniente
lupo fugiunt, dum se sub silentio abscondunt. Hinc
namque eos per Prophetam Dominus increpans ait in
Ysaia: "Canes muti, non ualentes latrare." Hinc rursum
queritur dicens in Ezechiele: "Non ascendistis ex
aduerso, neque opposuistis murum pro domo Israel, ut
staretis in prelio in die Domini." Ex aduerso quippe ascendere
est pro defensione gregis uoce libera huius mundi
potestatibus contraire. Et in die Domini in prelio stare
est prauis decertantibus ex iustitiae amore resistere.
Pastori enim recta timuisse dicere, quid est aliud quam
tacendo terga prebuisse? qui nimirum, si pro grege se obicit,
murum pro domo Israel hostibus opponit. Hinc rursus
delinquenti populo dicitur in Hieremia: "Prophetae tui
uiderunt tibi falsa et stulta, nec aperiebant iniquitatem
tuam, ut te ad penitentiam prouocarent." Prophetae quippe
in sacro eloquio nonnunquam doctores uocantur, qui dum
fugitiua esse presentia indicant, que sunt uentura manifestant;
quos diuinus sermo falsa uidere redarguit, quia,
dum culpas corripere metuunt, incassum delinquentibus
promissa securitate blandiuntur, qui iniquitatem peccantium
nequaquam aperiunt, quia ab increpationis uoce conticescunt.
Clauis quippe apertionis est sermo correctionis quia increpando
<S 154><L 1> -154+
culpam detegit, quam sepe nescit ipse etiam
qui perpetrauit. Hinc Paulus ait ad Titum: "Ut potens
sit ad exhortandum in doctrina sana et eos qui contradicunt,
redarguere." Hinc per Malachiam dicitur: "Labia
sacerdotis custodiunt scientiam, et legem requirunt ex ore
eius, quia angelus Domini exercituum est." Hinc per
Ysaiam Dominus ammonet dicens: "Clama, ne cesses,
sicut tuba exalta uocem tuam." Preconis quippe offitium
suscipit, quisquis ad sacerdotium accedit, ut ante aduentum
iudicis, qui terribiliter sequitur, ipse scilicet clamando
gradiatur. Sacerdos ergo, si predicationis est nescius,
quam clamoris uocem daturus est preco mutus? In Actibus
Apostolorum: hinc est enim, quod super pastores
primos in linguarum specie Spiritus sanctus insedit, quia
nimirum, quos repleuerit, de se protinus loquentes facit.
Hinc Moysi precipitur in Exodo, ut tabernaculum sacerdos
ingrediens tintinnabulis ambiatur, ut uidelicet predicationis
uoces habeat, ne superni inspectoris iudicium ex silentio
offendat. Scriptum quippe est: "Ut audiatur sonitus, quando
ingreditur sanctuarium in conspectu Domini, et non
moriatur." Sacerdos namque ingrediens uel egrediens moritur,
si de eo sonitus non audiatur, quia iram contra se
occulti iudicis exigit, si sine predicationis sonitu incedit.
Apte autem tintinnabula uestimentis illius describuntur inserta.
Vestimenta etenim sacerdotis quid aliud quam recta
opera debemus accipere? Propheta attestante, qui ait in
Psalmo CXXXVI.: "Sacerdotes tui induantur iusticia."
Vestimentis itaque illius tintinnabula inherent, ut uitae uiam
cum linguae sonitu ipsa quoque opera sacerdotis clament.
Sed cum rector se ad loquendum preparat, sub quanto
cautelae studio loquatur, attendat, ne, si inordinate ad
loquendum rapitur, erroris uulnere audientium corda feriantur,
et cum fortasse sapientem se uideri desiderat, unitatis
compagem insipienter abscidat. Hinc namque
ueritas dicit in Marco: "Sal in uobis, et pacem habete
inter uos." Per sal quippe uerbi sapientia designatur. Qui
ergo sapienter loqui nititur, magnopere metuat, ne eius
eloquio audientium unitas confundatur. Hinc Paulus ait
ad Romanos: "Non plus sapere, quam oportet sapere,
sed sapere ad sobrietatem." In Exodo in sacerdotis ueste
iuxta diuinam uocem tintinnabulis mala Punica coniunguntur.
Quid enim per mala Punica nisi fidei unitas designatur?
Nam sicut in malo Punico uno exterius cortice multa interius
grana muniuntur, sic innumeros sanctae ecclesiae populos
unitas fidei contegit, quos intus diuersitas meritorum tenet.
Ne igitur rector incautus ad loquendum proruat, hoc, quod
iam premisimus, per semetipsam discipulis clamat ueritas
in Marco: "Habete sal in uobis, et pacem habete inter
uos": ac si figurate per habitum sacerdotis dicat: Mala
Punica tintinnabulis iungite, ut per omne, quod dicitis, unitatem
fidei cauta obseruatione teneatis. -@. 1.+ Prouidendum
quoque est sollicita intentione rectoribus, ut ab eis nullo
modo non solum praua, sed nec recta quidem nimie et
inordinate proferantur, quia sepe dictorum uirtus perditur,
cum apud corda audientium loquacitatis incauta inportunitate
<S 155><L 1> -155+
leuigatur, et auctorem suum hec eadem loquacitas
inquinat, que seruire auditoribus ad usum profectus ignorat.
Unde bene per Moysen dicitur in Leuitico: "Vir, qui
fluxum seminis patitur, inmundus erit." In mente quippe
audientium semen secuturae cogitationis est audita equalitas
locutionis, quia, dum per aurem sermo concipitur
cogitatio in mente generatur. Unde ab huius mundi
sapientibus in Actibus Apostolorum predicator egregius
semiuerbius uocatus est. Qui ergo fluxum seminis
sustinet, inmundus asseritur, quia multiloquio subditus
ex eo se inquinat; quod si ordinate promeret, prolem
rectae cogitationis edere in audientium corde potuisset,
dumque incautus per loquacitatem diffluit, non ad usum
generis, sed ad inmundiciam semen fundit. Unde
Paulus quoque, cum de instancia predicationis discipulum
admoneret, dixit ad Timotheum Ep. II.: "Testificor coram
Deo et Christo Iesu, qui iudicaturus est uiuos et mortuos
et aduentum ipsius et regnum eius, predica uerbum,
insta oportune, inportune." Dicturus: "inportune," premisit:
"oportune," quia scilicet apud auditoris mentem
ipse sua uilitate se destruit, si habere inportunitas
oportunitatem nescit.
<4 2> -C. II.+ <T R> Porcis et canibus sacra non sunt committenda.
<T I> Item Origenes.
<T T> -II. Pars.+ In mandatis habemus, ut uenientes ad ciuitatem
discamus prius, quis in ea dignus sit, ut apud eum cibum
sumamus; quanto magis nosse oportet, quis qualisue sit
is, cui inmortalitatis uerba credenda sunt? Solliciti enim
esse debemus, ne margaritas nostras mittamus ante porcos.
Sed ob alias causas utile est uiri huius me habere
noticiam. Si enim sciam, quia in his, de quibus non
potest dubitari quod bona sint, emendatus est et inculpabilis,
(hoc est, si sobrius, si misericors, si iustus, si mitis, et
humanus est, que utique bona nullus ambigit,) tunc
consequens uidebitur, ut ei, qui obtinet bona uirtutum,
etiam quod deest fidei et scientiae conferatur, et in quibus
maculari eius uita uidebatur, que est in reliquis probabilis,
emendetur. Si uero in his, que palam sunt, peccatis
inuolutus permanet et inquinatur, non me oportet aliquid
de secretioribus et remotis diuinae sententiae
proloqui, sed magis protestari, et conuenire eum, ut peccare
desinat et actus suos a uiciis emendet. Quod si ingesserit
se, et prouocabit nos dicere, que eum minus recte agentem
non oporteat audire, prudenter eum debemus eludere.
Nam nichil omnino respondere auditorum causa utile non
uidetur, ne forte estiment, nos responsionis penuria
declinare certamen, et fides eorum ledatur non intelligentium
propositum nostrum.
<4 3> -C. III.+ <T R> Verba predicationis persecutoribus suis prelati
non subtrahant.
<T I> Item Anacletus. -[epist. I. omnibus Episcopis.]+
<T T> -III. Pars.+ Scimus autem, multos ob id infestare doctores,
ut eos perdant, et propriae uoluntatis placita
<S 156><L 1> -156+
adinpleant. Non propterea tamen doctores (in quantum
uires suppetunt) a recta emulatione et bona intentione
recedere debent, scientes, quia beati, qui persecutionem
patiuntur propter iusticiam.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non mundus est a sanguine subiectorum, qui Dei
consilium illis non annunciat.
<T I> Item Gregorius Venantio Episcopo. -[lib. I. epist. 33.]+
<T T> Ephesiis Paulus dicit: "Mundae sunt manus meae
a sanguine omnium uestrum: non enim subterfugi, quominus
annunciarem omne consilium Dei uobis." Mundus ergo a
sanguine eorum non esset, si eis Dei consilium pronunciare
noluisset, quia, cum increpare delinquentes noluerit,
eos proculdubio tacendo pastor occidit.
<4 5> -C. V.+ <T R> Eternae dampnationis penam incurrit predicator,
qui semen diuini uerbi non spargit.
<T I> Item Nicolaus Papa. -[ad Michaelem Imperatorem in
epistola, cuius initium est: "Proposueramus."]+
<T T> Dispensatio est nobis celestis seminis iniuncta;
"uae si non sparserimus, uae si tacuerimus." Quod cum
electionis uas formidet et clamet, quanto magis cuilibet
exiguo metuendum est? Proinde, sicut non leue discrimen
incumbit pontificibus, siluisse quod congruit, ita his
(quod absit) non mediocre periculum est, qui cum debeant
parere, despiciunt.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Pariter quoque obseruare debet sacerdos,
ne indignis et non intelligentibus secreta misteria sua
predicatione reserare incipiat. Qui enim ea docet, que ab auditoribus
intelligi non ualent, non eorum utilitatem, sed
sui ostentationem facit. Unde in expositione: "Beati inmaculati,"
dicitur: "Vicium animi est, indignis secreta uulgare,
quod fit uel loquacitate incauta, dum sine iudicio uolat
irreuocabile uerbum, uel adulatione, ut ei placeat, cui secreta
reuelat, uel iactatione scientiae, ut plura scire uideatur." In
quibus omnibus profecto datur intelligi, quanta debeat esse discretio
in predicatione sacerdotis, qua si forte caruerit, tanquam
torto naso, sacerdotalis offitii iudicatur indignus.
<1 D><S 156><L 37>
<2 44> -DISTINCTIO XLIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Cum autem uinolentus esse prohibetur, gulae intemperantiam
nequaquam habere permittitur; neque enim ebrietas
prohibetur, et uoracitas permittitur. Utrumque enim inter opera
tenebrarum Apostolus connumerat, scribens Romanis: "Non
in comessationibus et ebrietatibus." Ventris namque ingluuies ad
luxuriam facile prouocat, et omne bonum opus dissoluit. Unde
uenter et genitalia sibimetipsis uicina sunt, ut ex uicinitate membrorum
confederatio intelligatur uitiorum. Hinc etiam Nabusardan
princeps cocorum muros Ierusalem destruxisse legitur,
quia uenter, cui multitudo cocorum deseruit, edificia uirtutum
ad solum redigit. Sacerdos itaque de altario uiuere, non
luxuriari querat. Unde Ieronimus ait: "Tibi o sacerdos de
<S 157><L 1> -157+
altario uiuere, non luxuriari permittitur." -@. 1.+ Sunt autem
comessationes non solum sacerdotibus, sed etiam laicis noxiae
qui festiuos et solempnes dies non aliter se digne celebrare putant,
nisi comessationibus deseruiant.
Unde Augustinus scribit ad Aurelium Episcopum:
-[epist. LXIV.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Non est uacandum comessationibus et ebrietatibus.
<T T> Comessationes et ebrietates ita concessae putantur et
licitae, ut in honorem beatissimorum martirum non solum
per dies solempnes, (quod unus quisque non lugendum
uideat, qui hec non carneis oculis inspicit?), sed etiam cotidie
celebrentur. <T I> Et post pauca: <T T> Non ergo aspere, quantum
estimo, non duriter, non modo imperiose ista
tolluntur: magis docendo quam iubendo, magis monendo
quam minando. Sic enim agendum est cum multitudine.
Seueritas autem exercenda est in peccata paucorum. Et
si quidem minamur, cum dolore fiat, de scripturis comminando
uindictam futuram, ne nos ipsi in nostra potestate,
sed Deus in nostro sermone timeatur. Ita prius mouebuntur
spirituales uel spiritualibus proximi, quorum auctoritate
et lenissimis quidem, sed instantissimis admonicionibus
cetera multitudo frangatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Nulli clericorum aut continentium licet tabernas intrare.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 24.]+
<T T> Non oportet clericos seruientes a presbiteris usque
ad subdiaconos et deinceps ordinis ecclesiastici omnes
usque ad ministros, aut lectores, aut exorcistas, aut hostiarios,
aut psalmistas, aut etiam eos, qui in proposito continentiae
sunt, tabernas intrare.
<4 3> -C. III.+ <T R> Deponatur clericus, qui tabernas aut ergasterium
habere uoluerit.
<T I> Item ex VI. Sinodo. -[cap. 9.]+
<T T> Nulli licet clerico tabernam aut ergasterium habere.
Si enim huiusmodi tabernam ingredi inhibetur,
quanto magis aliis ministrare in ea? Si quis uero tale quid
fecerit, aut cesset, aut deponatur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Nisi necessitate compulsi clerici tabernas non
ingrediantur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 27.]+
<T T> Clerici edendi uel bibendi causa tabernas non ingrediantur,
nisi peregrinationis necessitate compulsi.
<S 158><L 1> -158+
<4 5> -C. V.+ <T R> Corripiendus est episcopus, qui conuiuiis occupatur.
<T I> Item Gregorius Natali Episcopo. -[lib. II. Reg.
Indict. X. epist. 14.]+
<T T> -II. Pars.+ Multis ab urbe tua uenientibus, frater karissime,
didici, pastorali cura derelicta solis te conuiuiis
occupatum. Que audita non crederem, nisi hec actionum
tuarum experimentis approbarem. Nam quia nequaquam
lectioni studeas, nequaquam exortationi inuigiles, sed ipsum
quoque usum ecclesiastici ordinis ignores, hoc est in testimonium,
quod eis, sub quibus positus es, seruare reuerentiam
nescis.
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ad eundem. -[ib. II. epist. 37.]+
<T T> Conuiuia, que ex intentione impendendae karitatis
fiunt, recte uestra fraternitas in suis epistolis laudat. Sed
tamen sciendum est, quia tunc ex karitate ueraciter prodeunt,
cum in eis nulla absentium uita mordetur, nullus ex
irrisione reprehenditur, nec in eis inanes secularium negotiorum
fabulae, sed uerba sacrae lectionis audiuntur; cum
non plus, quam necesse est, seruitur corpori, sed sola eius
infirmitas reficitur, ut ad usus exercendae uirtutis habeatur.
Hec itaque si uos in uestris conuiuiis agitis, abstinentium,
fateor, magistri estis.
<P 1> -[PALEA.+
<4 7> -C. VII.+ <T I> Item ex Concilio Nanetensi.
<T T> Nullus presbiterorum, quando ad anniuersarium
diem, trigesimum, aut septimum, uel tertium alicuius defuncti,
aut quacumque uocatione ad collectam presbiteri
conuenerit, se inebriare ullatenus presumat, nec precatus
amore sanctorum uel ipsius animae bibere, aut alios
ad bibendum cogere, uel se aliena precatione ingurgitare;
nec plausus et risus inconditos, et fabulas inanes ibi referre,
aut cantare presumat, aut turpia ioca uel urso, uel tornatricibus
ante se fieri patiatur; nec laruas demonum
ante se ferri consentiat, quia hoc diabolicum est et a sacris
canonibus prohibitum. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem.
<T T> Quando autem conuenerint presbiteri ad aliquod conuiuium,
aliquis prior illorum uersum ante mensam incipiat
et cibum benedicat. Et tunc secundum ordinem sedeant,
alter alteri honorem prebentes; et per uices cibum et
potum benedicant, et aliquis de illorum clericis aliquid de
sancta scriptura legat. Et post refectionem similiter sanctum
<S 159><L 1> -159+
ymnum dicant ad exemplum Domini, sicut in cena
fecisse legitur, et sic se contineant omnes presbiteri,
maxime in talibus locis, ut non uituperetur ministerium
illorum. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA+
<4 9> -C. IX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem.
<T T> Quando presbiteri per calendas simul conueniunt post
peractum diuinum misterium ad necessariam collationem,
non quasi ad plenam refectionem, sed quasi ad
prandium ibi ad tabulas resideant, ne per talia inhonesta
conuiuia se inuicem grauent, quia indecens est et onerosum.
Sepe etiam tarde ad ecclesiam redeuntes maius
damnum de reprehensione consequuntur, quod de grauedine
mutua contrahunt, quam lucrum ibi faciant. Nam
de huiusmodi conuentu Paulus Corinthios reprehendit, qui
inconuenienter cenam dominicam manducare conueniebant.
Sic et qui ad cenam dominicam, id est ad collationem
uerbi, sub occasione conueniunt, et ex ueritate uentris
causa coniunguntur, reprehensibiles coram Deo et hominibus
habentur. Et ideo peractis omnibus, qui uoluerint
panem cum caritate in domo fratris sui simul cum fratribus
frangant, et singuli singulos bibere faciant, et maxime
ultra tertiam uicem poculum non contingant, et sic ad
ecclesias redeant. -]+ <P 0>
<4 10> -C. X.+ <T R> Christiani ex simbolis conuiuia non celebrent.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 55]+
<T T> -III. Pars.+ Non oportet ministros altaris uel quoslibet
clericos, aut etiam laicos Christianos ex simbolis, que
uulgus comissalia appellat, conuiuia celebrare.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Sacrarum scripturarum lectio sacerdotalibus
conuiuiis semper admisceatur.
<T I> Item ex Concilio Tolletano III. -[c. 7.]+
<T T> Pro reuerentia Dei et sacerdotum id uniuersa
constituit sinodus, ut (quia solent crebro mensis ociosae
fabulae interponi) in omni sacerdotali conuiuio lectio diuinarum
scripturarum misceatur. Per hoc enim et animae edificantur
ad bonum, et fabulae non necessariae prohibentur.
<4 12> -C. XII.+ <T R> De confertis nec conuiuia facere, nec ante
horam diei tertiam clericis comedere licet.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 61. et 66.]+
<T T> Non liceat sacerdotes uel clericos, sed nec religiosos laicos
conuiuia facere de confertis. -@. 1.+ Nec oportet
clericos uel laicos religiosos ante sacram horam diei tertiam
inire conuiuia, neque aliquando clericos, nisi ymno dicto
edere panem, et post cibos gratias auctori Deo
referre.
<T P> -Gratian.+ Si ergo laicis comessationes dampnabiles sunt,
<S 160><L 1> -160+
multo magis sacerdotibus inputantur ad gehennam. Venter enim
pinguis (ut ait Ieronimus) crassum sensum generat, cum
sacerdotalis sensus econtra uigil debeat esse et tenuis;
atque ideo edacitatis uitio obnoxii in sacerdotes ungi non debent.
Hi enim (ut ait Gregorius in Moralibus), qui adhuc uiciorum
bello subiacent, nequaquam per predicationis usum preesse magisterio
ceterorum debent.
<1 D><S 160><L 8>
<2 45> -DISTINCTIO XLV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sequitur: "non percussorem". Non enim oportet
episcopum ita esse irascibilem et perturbati sensus, ut percutiat,
qui debet esse patiens: sed sequatur eum, qui dorsum posuit ad
flagella.
Unde Gregorius scribit Iohanni Episcopo Constantinopolitano:
-[lib. I. epist. 52.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Verborum correctione, non uerberibus timeri debent
episcopi.
<T T> Quid autem de episcopis, qui uerberibus uolunt timeri,
canones dicant, bene fraternitas uestra nouit. Pastores
enim facti sumus, non percussores. Egregius predicator
dicit: "Argue, obsecra, increpa cum omni patientia
et doctrina." Noua uero atque inaudita est ista predicatio,
que uerberibus exigit fidem.
<4 2> -[C. II.]+
<T I> Item in quodam Concilio. -[Romano sub Siluestro, c. 17.]+
<T T> Neminem quisquam peccantem clericum cede attingat,
non presbiter diaconum, non episcopus clericum uel
seruitorem ecclesiae ad cedem perducat. Quod si ita
causa exigit, id est, si incorrigibilis extiterit clericus,
triduo priuetur honore, ut penitens redeat ad matrem ecclesiam.
-+
<4 3> -C. III.+ <T R> Non asperis, sed blandis uerbis ad fidem sunt
aliqui prouocandi.
<T I> Item Pascasio Episcopo Neapolim. -[lib. XI. epist. 15.]+
<T T> Qui sincera intentione extraneos a Christiana religione
ad fidem cupiunt rectam adducere, blandimentis debent,
non asperitatibus studere, ne quorum mentem reddita a
plano ratio poterat prouocare, pellat procul aduersitas.
Nam quicumque aliter agunt, et eos sub hoc uelamine a
consueta ritus sui uolunt cultura remouere, suas illic
magis, quam Dei probantur causas attendere. -@. 1.+ Iudei
siquidem Neapolim habitantes questi nobis sunt asserentes,
quod quidam eos a quibusdam feriarum suarum
sollempnitatibus irrationabiliter nitantur arcere, ne illis sit
licitum festiuitatum suarum sollempnia colere, sicut eis nunc
usque et parentibus eorum longis retro temporibus licuit
obseruare. Quod si ita se ueritas habet, superuacuae rei
<S 161><L 1> -161+
uidentur operam dare. Nam quid utilitatis est, quando,
etsi contra longum usum fuerint uetiti, ad fidei illis
conuersionem nil proficit? Aut cur Iudeis qualiter ceremonias
suas colere debeant regulas ponimus, si per hoc
eos lucrari non possumus? Agendum est ergo, ut potius
ratione et mansuetudine prouocati sequi nos uelint, non
fugere, ut eos, ex eorum codicibus ostendentes que dicimus,
ad sinum matris ecclesiae Deo possimus adiuuante
conuertere. Itaque fraternitas tua eos monitis prout
potuerit, Deo adiuuante ad conuertendum accendat, et de
suis illos solempnitatibus inquietari denuo non permittat,
sed omnes festiuitates feriasque suas, sicut hactenus tam
ipsi quam parentes eorum per longa colentes retro tempora
tenuerunt, liberam habeant obseruandi celebrandique
licentiam.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non seueritate, sed beniuolentia subditos prelati
corripiant.
<T I> Idem uniuersis Episcopis per Galliam et Europam et
Germaniam constitutis.
<T T> Licet plerumque accidant sacerdotibus que sunt reprehendenda,
plus tamen erga corrigendos agat beniuolentia
quam seueritas, plus cohortatio quam commotio, plus
karitas quam potestas, cum nemo nostrum sine reprehensione
aut sine peccato uiuat. Nam si Dominus statim post
trinam negationem B. Petrum preceptorem nostrum apostolum
iudicasset, non tantum ex eo fructum, sicut fecit, recepisset.
Expectandi ergo atque corrigendi magis sunt
rectores ecclesiae, quam statim iudicandi. Unde necesse
est queque negotia ecclesiastica post multarum
experimenta causarum sollicitius perspici, et diligentius
precaueri, quatinus per spiritum karitatis et pacis omnis
materia scandalorum et presumptio Iudeorum atque
oppressio simplicium fratrum de ecclesiis Domini auferantur.
Et sicut non uult quisquam fratrum se aliorum iudicio
pregrauari, ita non audeat alii inferre quod sibi non
uult fieri.
<T P> Iudei non sunt cogendi ad fidem, quam tamen si inuiti susceperint,
cogendi sunt retinere.
Unde in Tolletano Concilio IV. -[c. 56.]+ statutum est:
<4 5> -C. V.+ <T R> Sicut non sunt Iudei ad fidem cogendi, ita nec conuersis
ab ea recedere permittitur.
<T T> De Iudeis autem precepit sancta sinodus, nemini
deinceps uim ad credendum inferre. "Cui enim uult
Deus miseretur, et quem uult indurat." Non enim tales
<S 162><L 1> -162+
inuiti saluandi sunt, sed uolentes, ut integra sit forma iusticiae.
Sicut enim homo propria arbitrii uoluntate serpenti
obediens periit, sic uocante se gratia Dei propriae
mentis conuersione quisque credendo saluatur. Ergo
non ui, sed libera arbitrii facultate ut conuertantur
suadendi sunt, non potius inpellendi. Qui autem iampridem
ad Christianitatem coacti sunt, (sicut factum est
temporibus religiosissimi principis Sisebuti), quia iam constat
eos sacramentis diuinis associatos, et baptismi
gratiam suscepisse, et crismate unctos esse, et corporis
Domini extitisse participes, oportet, ut fidem, quam
ui uel necessitate susceperint, tenere cogantur, ne
nomen Domini blasphemetur, et fides, quam susceperunt,
uilis ac contemptibilis, habeatur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Beniuolentia plus quam seueritas erga corrigendos
agat.
<T I> Item Leo Episcopus. -[epist. LXXXII. ad Anastasium
Episcopum Thessalonicensem, c. I.]+
<T T> Licet nonnumquam accidant, que in sacerdotalibus sunt
reprehendenda personis, plus tamen erga corrigendos agat
beniuolentia quam seueritas, plus cohortacio quam commotio,
plus karitas quam potestas. Sed ab his, qui
que sua querunt, non que Iesu Christi, facile ab hac lege
disceditur; et dum dominari magis quam consulere subditis
placet honor inflat superbiam, et quod prouisum
est ad concordiam, tendit ad noxam.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Deiciatur ab offitio diaconus presbiter et episcopus
uerberibus timeri querens.
<T I> Item ex canone Apostolorum. -[can. 28. (juxta priscam
uersionem)]+
<T T> Episcopum, aut presbiterum, aut diaconum percutientem
fideles delinquentes aut infideles inique agentes, et per
huiusmodi uolentem timeri, ab offitio suo deici precipimus,
quia numquam nos Dominus hoc docuit. E
contrario uero ipse, "cum percuteretur, non repercutiebat,
cum malediceretur, non maledicebat, cum
pateretur, non comminabatur."
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non uerberibus, sed uerbis subditos episcopi
corripiant.
<T I> Item ex Concilio Bracarensi. -[III. c. 7.]+
<T T> Cum beatus Apostolus arguere, obsecrare uel
increpare in omni patientia precipiat, extra hanc doctrinam
nouimus quosdam ex fratribus tantis cedibus in honoratos
<S 163><L 1> -163+
efferuescere, quanto poterant latrocinantium
promereri personae. Et ideo, qui gradus iam ecclesiasticos
meruerunt, id est presbiteri, abbates siue leuitae, qui,
exceptis grauioribus et mortalibus culpis, nullis debent
uerberibus subiacere, non est dignum, ut passim unusquisque
prelatus honorabilia membra sua prout uoluerit et
ei placuerit uerberibus subiciat et dolori, ne dum incaute
subdita percutit membra, ipse quoque debitam sibi
subditorum reuerentiam subtrahat, iuxta illud, quod quidam
sapiens dicit: "Leuiter castigatus reuerentiam exhibet
castiganti, asperitatis autem nimiae increpatio nec increpationem
recipit, nec salutem." Et ideo, si quis aliter,
quam dictum est, predictos honorabiles subditos, licentia
perceptae potestatis elatus, malicia tantum crediderit
uerberandos, iuxta uerberum modum, quem intulerit,
excommunicationis pariter et exilii sentenciam sustinebit.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Salomon uero econtra ammonet,
dicens: "Percute filium tuum uirga, et liberabis animam eius a
morte." Hinc etiam B. Gregorius scribit in Dialogo, B. Benedictum
quendam monachum uirga percutiendo sanasse, quem
crebra ammonitione curare non poterat. Hinc etiam Dominus
flagello facto de resticulis male uersantes in templo flagellauit
et de orationis domo eiecit. Hinc etiam Apostolus fornicatorem
illum satanae corporaliter uexandum tradidit, et
magum illum corporali cecitate dampnauit. Hinc etiam in
canonibus pueri, qui ante rationales annos irrationabiliter
uersantur, uerberibus castigari iubentur. Virgines quoque, si
religionis ueste deposita aliis se copulauerint, ergastulis retrudi
precipiuntur.
Hinc etiam Gregorius in Moralibus scribit
libro XX. parte 4. capitulo 11.:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Disciplina non est seruanda sine misericordia, nec
misericordia sine disciplina.
<T T> Disciplina uel misericordia multum destituitur, si una
sine altera teneatur. Sed circa subditos inesse debet
rectoribus et iuste consulens misericordia, et pie seuiens
disciplina. Hinc est, quod semiuiui illius uulneribus, qui a
Samaritano in stabulum ductus est, et uinum adhibetur
et oleum, ut per uinum mordeantur uulnera, per oleum
foueantur: quatinus unusquisque, qui sanandis uulneribus
preest, in uino morsum districtionis adhibeat, in oleo molliciem
pietatis; per uinum mundantur putrida, per oleum
sananda fouentur. Miscenda ergo est lenitas cum seueritate,
faciendum est quoddam ex utroque temperamentum,
ut neque multa asperitate exulcerentur subditi,
neque nimia benignitate soluantur. Hoc nimirum illa
tabernaculi archa significat, in qua cum tabulis uirga
simul et manna est, quia cum scripturae sacrae scientia
est in boni rectoris pectore si est uirga districtionis,
sit et manna dulcedinis. Hinc etiam Dauid ait:
<S 164><L 1> -164+
"Virga tua et baculus tuus ipsa me consolata sunt." Virga
enim percutimur, et baculo sustentamur. Si ergo est
districtio iusticiae, que feriat, sit et consolatio baculi,
que sustentet. Sit itaque amor, sed non emolliens, sit
uigor sed non exasperans, sit zelus, sed non inmoderate
seuiens; sit pietas, sed non plus quam expediat parcens.
Intueri libet in Moysi pectore misericordiam simul
cum seueritate sociatam. Videamus amantem pie et districte
seuientem. -@. 1.+ Certe cum Israeliticus populus ante Dei
oculos pene inueniabilem contraxisset offensam, ita ut eius
rector audisset: "Descende, peccauit populus tuus," ac
si ei diuina uox diceret: "qui in tali peccato lapsus est,
meus non est," atque subiungeret: "Dimitte me, ut
irascatur furor meus contra eos, et deleam eos, faciamque te
in gentem magnam," ille semel et iterum pro populo, cui
preerat, obicem se ad impetum Dei irascentis opponens ait:
"Aut dimitte eis hanc noxam, aut si non facis, dele me de
libro tuo, quem scripsisti." Pensemus ergo, quibus
uisceribus eundem populum amauit, pro cuius uita de libro
uitae deleri se petiit. Sed tamen iste, qui tanto amore eius
populi constringitur, contra eius culpas pensemus quanto zelo
rectitudinis accendatur. Mox enim, ut culpae uenia
delerentur obtinuit zelo rectitudinis succensus ait:
"Ponat uir gladium super femur suum, ite et redite de
porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat
unusquisque fratrem et amicum et proximum suum;
cecideruntque in die illo quasi uiginti tria milia hominum."
Ecce, qui uitam hominum etiam cum sua morte
petiit, paucorum uitam gladio extinxit. Intus arsit igne
amoris: foris accensus est zelo seueritatis. Tanta fuit
pietas, ut se pro illis coram Domino morti offerre non
dubitaret; tanta seueritas, ut eos, quos diuinitus feriri
timuerat, ipse iudicii gladio feriret. Sic amauit eos, quibus
prefuit, ut pro eis nec sibi parceret, et tamen delinquentes
sic persecutus est, quos amauit, ut eos etiam parcente
Domino prosterneret. Utrobique legatus fortis, utrobique
mediator admirabilis, causam populi apud Deum
precibus, causam Dei apud populum gladiis allegauit. Intus
amans diuinae irae suplicando obstitit: foris seuiens culpam
feriendo consumpsit. In regimine ergo utrumque
Moyses miscuit, ut nec disciplinae deesset misericordia,
nec misericordiae disciplina. Unde hic
quoque iuxta utramque uirtutem dicitur: "Cumque sederem
quasi rex circumstante exercitu, eram tamen merentium
consolator." Sedere quippe circumstante exercitu uigor est
disciplinae regiminis: merentium uero corda consolari
ministerium pietatis.
<4 10> -C. X.+ <T R> Iuste iudicans misericordiam cum iusticia seruat.
<T I> Idem.
<T T> Omnis, qui iuste iudicat, stateram in manu gestat; in
<S 165><L 1> -165+
utroque penso iusticiam et misericordiam portat; sed per
iusticiam reddit peccatis sententiam, per misericordiam
peccati temperat penam, ut iusto libramine quedam per
equitatem corrigat, quedam uero per miserationem indulgeat.
Qui Dei iudicia oculis suis proponit, semper timens et
tremens in omni negotio formidat, ne de iusticiae
tramite deuians cadat, et unde non iustificatur, inde potius
condempnetur.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Qui remittit, et qui corripit, uterque miseretur.
<T I> Item Augustinus in Enchiridion. -[c. 72.]+
<T T> Et qui emendat uerbere, in quem potestas datur, uel
cohercet aliqua disciplina, et tamen peccatum eius, quo ab
illo lesus aut offensus est, dimittit ex corde, uel orat ut ei
dimittatur, non solum in eo, quod dimittit atque orat,
uerum etiam in eo, quod corripit et aliqua emendatoria pena
plectit, elemosinam dat, quia misericordiam prestat. Multa
enim prestantur inuitis bona, quando eorum consulitur utilitati,
non uoluntati, quia ipsi sibi inueniuntur esse inimici.
<T P> -Gratian.+ Sunt enim multa genera elemosinarum, de quibus
Albinus ait:
<4 12> -C. XII.+ <T R> De multiplici genere elemosinarum.
<T T> Tria sunt genera elemosinarum: una corporalis, egenti
dare quicquid poteris: altera spiritualis, dimittere a quo
lesus fueris; tercia, delinquentem corrigere, et errantes
in uiam ducere ueritatis.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Elemosinae corporali prefertur elemosina cordis.
<T I> Item Augustinus. -[lib. L. homiliarum, hom. 6.]+
<T T> Duae sunt elemosinae, una cordis, alia pecuniae.
Elemosina cordis est dimittere, a quo lesus es. Nam
dare aliquid indigenti aliquando queris, et non habes;
indulgere peccanti quantum uolueris redundat tibi.
Elemosina cordis multo maior est quam elemosina
corporis. -@. 2.+ Caritatis elemosina sine terrena substantia
sufficit: illa uero, que corporaliter datur, si sine
benigno corde tribuitur, omnino non sufficit.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ex his omnibus apparet, quod nec
lenitas mansuetudinis sine rectitudine seueritatis, nec zelus rectitudinis
sine mansuetudine in prelatis debet inueniri. Percussores
ergo, qui premissis auctoritatibus ab episcopali offitio remouentur,
non quilibet corporaliter flagellantes, sed pretermissa mansuetudine
ad uerbera semper parati intelligendi sunt, qui per flagella
non uicia corrigere, sed timeri appetunt; quibus Petrus scribit:
"Ne sitis dominantes in clero, sed forma facti gregis ex animo."
Hinc etiam Gregorius scribit in Moralibus,
libro XIX. parte 4. capitulo 23.:
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Mansuetudo et districtio ab inuicem non separentur.
<T T> Sunt namque nonnulli ita districti, ut omnem etiam
mansuetudinem benignitatis amittant; et sunt nonnulli ita
mansueti, ut perdant districti iura regiminis. Unde cunctis
rectoribus utraque summopere sunt tenenda, ut nec in
disciplinae uigore benignitatem mansuetudinis, nec rursum
in mansuetudine districtionem deserant disciplinae, quatinus
<S 166><L 1> -166+
nec a compassione pietatis obdurescant, cum
contumaces corrigunt nec disciplinae uigorem molliant, cum
infirmorum animos consolantur. Regat ergo disciplinae
uigor mansuetudinem, et mansuetudo ornet sermone
uigorem, et sic alterum commendetur ex altero, ut nec uigor
sit rigidus, nec mansuetudo sit dissoluta.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Vere iustus miseris compatitur, delinquentibus
indignatur.
<T I> Idem. -[homil. XXXIV. in euangel. (circa init.]+
<T T> Vera iusticia compassionem habet, falsa dedignationem,
quamuis et iusti soleant recte peccatoribus indignari.
Sed aliud est, quod agitur tipo superbiae,
aliud, quod zelo disciplinae. Dedignantur etenim, sed
non dedignantes. -@. 1.+ At contra hi, qui de falsa
iusticia superbire solent, ceteros quosque despiciunt, nulla
infirmantibus misericordia condescendunt, et quo se peccatores
esse non credunt, eo deterius peccatores fiunt.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Peccantes mansuetudine prouocentur, non austeritate
abiciantur.
<T I> Item Ieronimus in Ieremia.
<T T> Recedite (inquiunt) polluti, recedite, abite, nolite nos
tangere, nolite nobis communicare. Talis loquela
non illuminat cecum, non sanat egrotum, non curat infirmum,
sed magis occidit, atque in desperationem periclitantem
mittit. Boni etenim rectores ex sua infirmitate aliorum
infirmitates pensantes magis per humilitatis et mansuetudinis
leuamentum student peccantes ab erroris laqueo eruere,
quam per austeritatem in foueam perditionis nutantes propellere.
Unde doctor gentium: "Factus sum," inquit,
"infirmus infirmis."
<4 17> -C. XVII.+ <T R> In populum ira Dei deseuit, cum predicator
delinquentes palpat, non corripit.
<T I> Idem.
<T T> Sed illud non ociose transcurrendum est, quod uno
peccante ira super omnem populum uenit. Hoc quomodo
accidit? quando sacerdotes, qui populo presunt,
erga delinquentes beniuoli uideri uolunt, et uerentes
peccantium linguas, ne forte male de eis loquantur, sacerdotalis
seueritatis inmemores nolunt complere quod scriptum
est: "Peccantem coram omnibus argue, ut ceteri
metum habeant," et iterum: "Auferte malum de
uobis ipsis." Nec zelo Dei succensi imitantur Apostolum
dicentem: "Tradidi huiusmodi hominem satanae in interitum
carnis, ut spiritus saluus fiat." Neque illud euangelicum
inplere student, ut si uiderint peccantem, primo
secrete conueniant, post etiam duobus uel tribus testibus;
quod si contempserit, et post ecclesiae correptionem
non fuerit emendatus, de ecclesia expulsum uelud
gentilem habeant ac publicanum; et dum uni parcunt,
uniuersae ecclesiae moliuntur interitum. Que ista bonitas,
que ista misericordia est, uni parcere, et omnes in discrimen
adducere? Polluitur enim ex uno peccatore populus.
Sicut ex una oue morbida uniuersus grex inficitur, sic
<S 167><L 1> -167+
etiam uno uel fornicante uel aliud quodcunque scelus
committente plebs uniuersa polluitur.
<T P> -Gratian.+ Hinc etiam alibi dicitur: "Rectorem subditis
pietas matrem, disciplina uero patrem exhibeat."
-IV. Pars.+ Percussor quoque dicitur, qui sermone inutili
infirmorum conscientiam uulnerat.
Unde Anacletus Papa: -[epist. II. ad Episcopos Italiae]+
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Qui sermone incauto conscientiam percutit
infirmorum, percussor uocatur.
<T T> Sane percussor ille dicitur doctor, qui sermone inutili
conscientiam percutit infirmorum. Ideo tenere uos et omnes
fideles oportet eum, qui secundum doctrinam est, fidelem
sermonem, ut potens sit consolari in doctrina sacra,
et contradicentes redarguere, et recte uiuentes atque rectam
fidem tenentes consolidare.
<1 D><S 167><L 16>
<2 46> -DISTINCTIO XLVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sequitur: "Non litigiosum." Nichil est enim
impudentius arrogancia rusticorum, qui garrulitatem auctoritatem
putant, et parati ad lites in subiectos tumide intonant, quod
ex arrogancia superbiae prouenire manifestum est.
Unde Gregorius scribit in Moralibus, libro XXIII. parte 5. capitulo 12.:
-[c. 13. @. 23. et 24. ad c. 33. Iob.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Arrogantes nesciunt humiliter inferre que docent.
<T T> Hoc habet proprium doctrina arrogantium, ut humiliter
nesciant inferre quod docent, et recta, que sapiunt, recte
ministrare non possunt. In uerbis enim eorum proditur,
quod, cum docent, quasi in quodam sibi uidentur summitatis
culmine residere, eosque, quos docent, ut longe
infra se positos uelut in imo respiciunt, quibus non consulendo,
sed uix dominando dignantur loqui. Recte autem
his per Prophetam Dominus dicit: "Vos autem cum austeritate
inperabatis eis et cum potentia." Cum austeritate
enim et potentia inperant, qui subditos suos non tranquille
corrigere ratiocinando, sed aspere inflectere dominando
festinant. At contra doctrina uera tanto uehementius hoc
elationis uicium fugit per cogitationem, quanto ardentius
suorum uerborum iaculis ipsum magistrum elationis insequitur.
Cauet enim, ne eum moribus elatis predicet, quem
in cordibus audientium sacris sermonibus insectatur.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ecce, quare litigiosi prohibentur in
episcopos ordinari. Est et alia causa huius prohibitionis. Litigiosi
namque uel adulationibus animos principum sibi conciliant,
uel fratribus suis detrahendo infamiae notam ingerunt, uel inter
fratres discordiam seminando seditiones numquam facere cessant;
que omnia in prelatis dampnabilia esse probantur.
<S 168><L 1> -168+
Unde Gregorius scribit in Moralibus, in libro XVIII. parte 4. capitulo 3.:
-[ad cap. 27. Iob.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> De his, qui peccantibus adulantur.
<T T> Sunt nonnulli, qui, dum malefacta hominum laudibus
efferunt, augent que increpare debuerunt. Hinc enim
per Prophetam dicitur: "Vae qui consuunt puluillos sub
omni cubito manus, et faciunt ceruicalia sub capite uniuersae
etatis." Ad hoc quippe sub cubito puluillus uel ceruical sub
capite iacentis ponitur, ut molliter quiescatur. Quisquis
ergo male agentibus adulatur, puluillum uel ceruical
sub capite uel cubito iacentis ponit, ut qui corripi ex culpa
debuerat, in ea fultus laudibus molliter quiescat. -@. 1.+ Hinc
rursum scriptum est: "Ipse edificabat parietem, illi autem
liniebant eum." Parietis quippe nomine peccati duricia
designatur. Edificare ergo parietem est contra se quempiam
obstacula peccati construere. Sed parietem liniunt,
qui peccata perpetrantibus adulantur, ut, quod illi peruerse
agentes edificant, ipsi adulantes quasi nitidum reddant.
-@. 2.+ Sed sanctus uir sicut mala de bonis non estimat, ita
iudicare bona de malis recusat, dicens: "Absit a me, ut
iustos uos iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia
mea."
<T P> Hinc etiam in Concilio Cartaginensi IV. -[c. 56.]+ legitur:
<4 3> -C. III.+ <T R> Adulator uel proditor clericus ab offitio degradetur.
<T T> Clericus, qui adulationibus et prodicionibus uacare
deprehenditur, degradetur ab offitio.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Excommunicentur ab episcopo, qui fratribus non
probanda obiciunt.
<T I> Item. -[ex eodem Concilio, c. 55.]+
<T T> Accusatores fratrum episcopus excommunicet,
et si emendauerint uicium, recipiat eos ad communionem,
non ad clerum.
<4 5> -C. V.+ <T R> Remoueatur ab offitio clericus maledicus; scurra
fratrum a profectibus inuidens non promoueatur.
<T I> Item ex eodem. -[Concilio, c. 57.]+
<T T> Clericus maledicus (maxime in sacerdotibus) cogatur
ad postulandam ueniam. Si noluerit, degradetur, nec
umquam ad offitium absque satisfactione reuocetur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item. -[ex eodem Concilio, c. 60.]+
<T T> Clericum scurrilem et uerbis turpibus ioculatorem ab
offitio retrahendum.
<4 7> -C. VII.+
<T I> Item. -[ex eodem c. 54.]+
<T T> Clericus inuidens fratrum profectibus, donec in uicio
est, non promoueatur.
<S 169><L 1> -169+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non sunt ordinandi, qui sedicionibus uacant.
<T I> Item. -[ex eodem, c. 67.]+
<T T> Sedicionarios statuimus numquam ordinandos clericos,
sicut nec usurarios, uel iniuriarum suarum ultores.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Usuras exigere clericis minime licet.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 5.]+
<T T> -III. Pars.+ Non licet fenerari ministris altaris, uel in
sacerdotali ordine constitutis uel usuras, uel lucra, que
sescupla dicuntur, accipere.
<4 10> -C. X.+ <T R> Nec suo nomine, nec alieno clericus fenerator existat.
<T I> Item Leo Papa. -[Episcopis per Campaniam,
epist. I. c. 4.]+
<T T> Sicut non suo, ita nec alieno nomine aliquis clericorum
exercere fenus attemptet. Indecens enim est crimen
suum commodis alienis inpendere et exercere. Fenus
autem hoc solum aspicere et exercere debemus, ut quod
hic misericorditer tribuimus, a Domino, (qui multipliciter
et in perpetuum mansura tribuit), recipere ualeamus.
<1 D><S 169><L 19>
<2 47> -DISTINCTIO XLVII.+
-GRATIANUS.+
<T A> -I. Pars.+ Quod autem in fine huius capituli usurarii ordinari
prohibentur, inde est, quia usuram exercentes cupiditati
deseruire probantur; cupidi autem ab Apostolo ordinari prohibentur,
quia tales facile a iusto deuiarent.
Unde in canonibus Apostolorum -[c. 44.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Diaconus, presbiter et episcopus exigens usuras,
nisi desierit, deponatur.
<T T> Episcopus aut presbiter aut diaconus usuras a debitoribus
exigens, aut desinat, aut certe deponatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Usuras exigens siue clericus, siue regulae subiectus,
deiciatur.
<T I> Item ex Concilio Niceno. -[c.]+ 17.
<T T> Quoniam multi sub regula constituti auaritiam et turpia
lucra sectantur, oblitique diuinae scripturae, dicentis:
"Qui pecuniam suam non dedit ad usuram," mutuum
dantes centesimas exigunt: iuste censuit sancta et magna
sinodus, ut, si quis inuentus fuerit post hanc diffinitionem
usuras accipiens, aut aliquam adinuentionem uel
quolibet modo negotia transigens, aut emiolia, id est
<S 170><L 1> -170+
sescupla exigens uel aliquid tale prorsus excogitans
turpis lucri gratia, deiciatur a clero et alienus existat
a regula.
<T P> Hinc etiam Gregorius in libro XIX. Moralium, parte IV.
capitulo 35. de dilectoribus seculi scribit, dicens:
<4 3> -C. III.+ <T R> Temporalibus lucris deseruientes Deo nequaquam
militare probantur.
<T T> Omnes huius seculi dilectores in terrenis rebus fortes
sunt, in celestibus debiles. Nam pro temporali gloria usque
ad mortem desudare appetunt, et pro spe perpetua nec
parum quidem in labore subsistunt; pro terrenis lucris quaslibet
iniurias tollerant, et pro celesti mercede uel tenuissimi
uerbi ferre contumelias recusant; terreno iudici toto etiam
die assistere fortes sunt, in oratione uero coram Domino uel
unius horae momento lassantur; sepe nuditatem, deiectionem,
famem pro acquirendis diuitiis atque honoribus tollerant,
et earum rerum se per abstinentiam cruciant, ad quas
adipiscendas festinant; superna autem laboriose querere
tanto magis dissimulant, quanto ea tardius putant retribui.
-@. 1.+ Hi itaque quasi aliarum arborum more deorsum
uasti sunt, sursum augusti, quia fortes in inferiora
subsistunt, sed ad superiora deficiunt. At contra ex qualitate
palmarum designatur proficiens uita iustorum, qui nequaquam
sunt in terrenis desideriis fortes et in celestibus
debiles, sed longius atque distantius studiosos se Deo exhibent,
quam seculo fuisse meminerint. -@. 2.+ Nam cum
quibusdam per predicatorem nostrum dicitur; "Humanum
dico propter infirmitatem carnis uestrae. Sicut enim exhibuistis
membra uestra seruire inmundiciae et iniquitati ad
iniquitatem, ita nunc, exhibete membra uestra seruire iusticiae
in sanctificationem," eorum proculdubio infirmitati
condescenditur, ac si eis apertius diceretur: Si nequaquam
amplius potestis, saltem tales estote in fructu bonorum
operum, quales fuistis dudum in actione uiciorum, ne
debiliores uos habeat sancta libertas aeris, quos in carne
ualidos habuit usus terrenae uoluptatis.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ad sacros ordines usurarii promoueri non debent.
<T I> Item Gregorius ciuibus Neapolim. -[lib. VIII. epist. 40.]+
<T T> De Petro insuper ad nos peruenisse cognoscite, quia
solidos dederit ad usuras. Quod uos oportet cum
omni subtilitate perquirere, et si ita constiterit, alium
eligite, et ab huiusmodi persona uos suspendite sine mora.
Nam nos amatoribus usurarum nulla ratione manus inponimus.
Si uero subtili habita inquisitione hoc falsum esse
putaueritis, (quia persona eius nobis ignota est, et utrum
<S 171><L 1> -171+
ita sit de simplicitate, quod ad nos perlatum est, ignoramus)
cum decreto a uobis facto ad nos eum uenire necesse
est ut uitam moresque ipsius sollicitius requirentes
sensum quoque pariter agnoscamus, ut, si huic iudicio
aptus extiterit, uestra in eum (adiuuante Domino) desideria
conpleamus.
<4 5> -C. V.+ <T R> Degradetur clericus, qui usuras accipere detegitur.
<T I> Item ex Concilio Elibertano. -[c. 20.]+
<T T> Si quis clericorum detectus fuerit usuras accipere, placuit
degradari et abstinere.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Nec implicari errore, nec cupiditate sacerdotem
uiolari oportet.
<T I> Item Leo Episcopus. -[Anatolio Episcopo Constantinopol.,
epist. LI.]+
<T T> -II. Pars.+ Virum catholicum et precipue Domini sacerdotem
sicut nullo errore inplicari, ita nulla oportet
cupiditate uiolari, dicente sancta scriptura: "Post concupiscentias
tuas non eas." Mens etiam potentiae auida
nec abstinere nouit uetitis, nec gaudere concessis, nec
pietati adhibere consensum.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Qui cupiditatem a se non abscidit, bonorum
auctori inherere non ualet.
<T I> Item Gregorius. -[I. VII. epist. 100.]+
<T T> Bonorum auctori inherere aliter non ualemus, nisi
cupiditatem a nobis (que omnium malorum radix est)
abscidamus.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Auarus omnium bona inuadit, quorum
necessitatibus subuenire ualet.
<T I> Item Ambrosius -[Serm. LXXXI.]+ de eo, quod scriptum est
in euangelio: "Hominis cuiusdam diuitis fructus
uberes agere attulit".
<T T> Sicut hi, qui per insaniam mente translati sunt, non
iam res ipsas, sed passionis suae fantasias uident, ita etiam
mens auari semel uinculis cupiditatis astricta semper aurum,
semper argentum uidet, semper redditus computat,
gratius aurum intuetur quam solem; ipsa eius oratio et
supplicatio ad Dominum aurum querit. <T I> Et post pauca: <T T>
-@. 1.+ Interdum etiam usurae arte nequissima ex ipso auro
aurum nascitur. Sed nec sacietas unquam, nec finis
aderit cupiditati. <T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ Sed ait: quid iniustum
est, si cum aliena non inuadam, propria diligentius
seruo? O inpudens dictu! Propria dicis? que? ex quibus
reconditis in hunc mundum detulisti? Quando in hanc
ingressus es lucem, quando de uentre matris existi, quibus
queso facultatibus quibusque subsidiis stipatus ingressus es?
<T I> Et post pauca: <T T> -@. 3.+ Proprium nemo dicat, quod est commune
plus quam sufficeret sumptum et uiolenter
obtentum est. <T I> Et infra: <T T> -@. 4.+ Numquid iniquus est Deus,
ut nobis non equaliter distribuat uitae subsidia, ut tu quidem
esses affluens et habundans, aliis uero deesset et
<S 172><L 1> -172+
egerent? an idcirco magis, quia et tibi uoluit benignitatis
suae experimenta conferre, et alium per uirtutem patientiae
coronare? Tu uero susceptis muneribus Dei, et in sinum
tuum redactis, nichil te putas agere iniquum, si tam multorum
uitae subsidia solus obtineas? Quis enim tam iniustus
tam auarus, quam qui multorum alimenta suum
non usum, sed habundantiam et delicias facit? Neque enim
minus est criminis habenti tollere, quam, cum possis et
habundas, indigentibus denegare. Esurientium panis est,
quem tu detines; nudorum indumentum est, quod tu recludis;
miserorum redemptio est et absolutio pecunia, quam
tu in terra defodis. Tantorum te ergo scias inuadere
bona, quantis possis prestare quod uelis.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Necesse est etiam, ut ille, qui
ordinandus est, "suae domui sit bene prepositus," id est, si in
laicali habitu uxorem habuerit uel filios, a uiciis ad uirtutum
studia et uerbo et exemplo prouocet, ut quod postea precepturus
est populis, prius exigat a domesticis. Unde Apostolus Ephesiis
scribit, ut uxores suas sicut sua corpora diligant, et filios suos
non ad iracundiam prouocent, sed enutriant illos in omni disciplina
et correctione Domini. Unde cum ad Timotheum scribens,
dixisset: "suae domui bene prepositum," statim subiunxit:
"habentem sibi subditos filios in omni castitate, non in accusatione
luxuriae." Non enim talium cohabitator frontem habet
alios redarguendi. Unde de B. Iob legitur, quod pro filiis
suis cotidiana Deo offerrebat sacrificia, offerrens olocausta per
singulos, quos tanta karitatis perfectione in unum constrinxit, ut
quisque eorum in suo die conuiuium fratribus pararet, et
ad epulandum secum tres sorores suas pariter inuitaret. Quod
quia Heli facere dissimulauit, ac falsa pietate superatus filios
delinquentes ferire noluit, (sicut in libro Regum legitur) apud
districtum iudicem semetipsum cum filiis crudeli dampnatione
percussit, unde ei diuina uoce dicitur: "Honorasti filios tuos
plus, quam me." Hinc etiam Dauid erga filios bonitatem,
non disciplinae seueritatem exercens, eorum iuuentutem experimento
didicit perniciosam, quorum puericiam uaga licentia
permisit esse uoluptuosam. Unus quippe eorum sororem suam
stupro corrumpens, a fratre eius, Absalone uidelicet, inter
epulas, quas fratribus suis fraudulenter parauerat, obtruncatus
est. Absalon uero, postquam ueniam a patre obtinuit, regno
illum expulit; ad concubinas eius ingressus est; demum per
inuia deserti patrem persequens, quercui inhesit, atque ita
suspensus interiit. Hinc etiam Paulus ad Timotheum scribit,
dicens: "Qui suorum et maxime domesticorum curam non habet,
fidem negauit et est infideli deterior." Iure ergo, qui domui suae
preesse nescit in episcopum ordinari prohibetur, quia qui in re
minima, et de qua sibi familiarior debet cura inesse, fidelis
non est, quomodo in ecclesia Dei (ubi tot sunt et alieni) sollicitam
diligentiam exhibebit? Unde Ieronimus: "Non enim
iustus polluitur ex uiciis filiorum, sed libertas ab Apostolo
ecclesiae principi reseruatur, ut talis fiat, qui non timeat propter
uicia liberorum extraneos reprehendere."
-IV. Pars.+ <T T> -@. 1.+ Quod tunc fiet, si non erit quod sibi inputetur.
Cum enim gressus hominis a Domino dirigantur nec
sint in homine uiae eius, corripere quidem potest, corrigere
<S 173><L 1> -173+
autem non ualet; pulsare potest, non aperire, manus conprimere,
non animum mutare.
Unde Augustinus ad Vincentium Donatistam:
-[epist. CXXXVII.]+
<4 9> -C. IX.+ <T R> Bonorum disciplina omnium mores inmutare
non ualet.
<T T> Quantumlibet uigilet disciplina domus meae, homo
sum et inter homines uiuo; nec mihi arrogare audeo, ut
domus mea melior sit quam archa Noe, ubi tamen inter
octo homines unus reprobus inuentus est, aut melior sit
quam domus Abrahae, ubi dictum est: "Eice ancillam et
filium eius," aut melior sit quam domus Ysaac, cui de
duobus geminis dictum est: "Iacob dilexi, Esau autem
odio habui." -@. 1.+ Simpliciter autem fateor karitati
uestrae coram Domino Deo nostro, qui testis est super
animam meam, ex quo Deo seruire cepi, quoniam difficile
sum expertus meliores quam qui in monasteriis
profecerunt ita non sum expertus peiores quam qui in
monasteriis defecerunt.
<4 10> -C. X.+ <T R> Conuicia perditorum a uia rectitudinis nos mouere
non debent.
<T I> Item Cipriano Cornelius Papa.
<T T> Quod ad nos adtinet, conscientiae nostrae conuenit, frater,
dare operam, ne quis culpa nostra de ecclesia
pereat; si autem quis ultro et crimine suo perierit, et penitenciam
agere atque ad ecclesiam redire noluerit, nos in
iudicii die inculpatos futuros credimus, qui eorum consulimus
sanitati; illos solos in penis remansuros, qui noluerint
consilii nostri salubritate sanari. Nec mouere nos
debent conuicia perditorum, quo minus a uia recta, et a certa
regula non recedamus, quam et Apostolus instruit,
dicens: "Si hominibus placerem, Christi seruus non
essem."
<1 D><S 173><L 34>
<2 48> -DISTINCTIO XLVIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> -I. Pars.+ Prohibentur etiam "neophiti" in episcopos ordinari,
ut qui heri erat catecuminus, hodie non fiat episcopus, qui
heri erat in teatro, hodie non sedeat in ecclesia, qui uespere erat
<S 174><L 1> -174+
in circo, hodie non ministret altario, qui dudum fuerat fautor
istrionum, hodie non sit consecrator uirginum. Causa autem
huius prohibitionis est secundum Apostolum, ne elatus in superbiam
tamquam religio Christiana plurimum eo egeret, incidat in
ruinam diaboli. Momentaneus namque sacerdos nescit humilitatem,
modos personarum uel se contempnere; non ieiunauit,
non fleuit non se correxit non pauperibus erogauit. In arrogantiam
(que est ruina diaboli) incidunt, qui puncto horae necdum
discipuli fiunt magistri, et sicut Innocentius ait, "miserum est,
eum fieri magistrum, qui necdum didicit esse discipulus."
Unde de eisdem in Niceno Concilio -[c. 2.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Neophitus in episcopum non est ordinandus.
<T T> Quoniam multa siue per necessitatem, siue ex quacumque
causa, contra regulam gesta sunt, ita ut homines ex
uita gentili nuper adhuc cathecumini uel instructi statim
ad spirituale baptisma uenissent, et continuo, cum baptizati
sunt etiam ad episcopatum uel presbiterium prouecti
sunt: recte igitur uisum est, de cetero nil tale
fieri. Nam et tempore opus est, ut sit catecuminus,
et post baptismum multa probatione indiget. Euidens namque
est preceptum apostolicum, dicens: "Non neophitum,
ne forte elatus in superbiam in iudicium incidat et in
laqueum diaboli." Si uero precedente tempore mortale
aliquod peccatum admiserit, et conuictus duobus uel
tribus testibus fuerit, cessabit a clero qui huiusmodi est.
Si quis uero preter hec fecerit, tanquam contraria
statuti sancti concilii gerens, etiam ipse periclitabitur
de statu sui cleri.
<T P> -Gratian.+ Neophiti uero hodie appellantur ad propositum sacrae
religionis nouiter accedentes.
Unde B. Gregorius scribit, -[lib. VII. epist. 110.]+ dicens:
<4 2> -C. II.+ <T R> Qui dicantur neophiti.
<T T> Sicut neophitus dicebatur, qui in initio sanctae
fidei erat erudicione plantatus, sic modo neophitus habendus
est, qui repente in religionis habitu plantatus ad ambiendos
sacros ordines irrepserit. -@. 1.+ Ordinate ergo ad
ordines ascendendum est. Nam casum appetit, qui ad
summi loci fastigia postpositis gradibus per abrupta querit
ascensum. Scimus autem, quod edificati parietes non
prius tignorum pondus accipiant, nisi a nouitatis
suae humore siccentur, ne, si ante pondera, quam solidentur,
accipiant, cunctam simul fabricam ad terram deponant.
<S 175><L 1> -175+
<1 D><S 175><L 1>
<2 49> -DISTINCTIO XLIX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Ecce a quibus uiciis debeant esse immunes qui in episcopum
sunt ordinandi. Qui enim intercessores pro populo ad Deum
parantur necesse est ut eius gratiam bene uiuendo mereantur. Ut
enim ait Gregorius in Pastorali. -@. 1.+ "Sollicite formidandum
est, ne, qui placare posse iram Dei creditur, hanc ipse
ex proprio reatu mereatur. Cuncti enim liquido nouimus quia
is, qui displicet, cum ad intercedendum mittitur, irati animus ad
deteriora prouocatur. Qui ergo desideriis terrenis astringitur,
caueat, ne districti iram iudicis grauius accendens, dum loco delectatur
gloriae, fiat subditis auctor ruinae. Sollerter ergo se
quisque metiatur, nec locum regiminis assumere audeat, si adhuc
in se uicium dampnabiliter regnat; nec is, quem crimen deprauat
proprium, intercessor fieri appetat pro culpis aliorum."
<4 1> -C. I.+ <T R> Qui uiciis maculatus est sacrificium Deo offerre
non debet.
<T T> Hinc etenim superna uoce ad Moysen dicitur in
Leuitico: "Loquere ad Aaron: homo de semine tuo per
familias, qui habuerit maculam, non offerat panem
Deo suo, nec accedat ad ministerium eius." Ubi et
repente subiungitur; "Si cecus fuerit, si claudus, si uel
paruo uel grandi uel torto naso, si fracto pede, si mancus,
si gibbus, si lippus, si albuginem habens in oculo,
si iugem scabiem, si impetiginem in corpore, uel ponderosus."
-@. 1.+ Cecus quippe est, qui supernae lumen contemplationis
ignorat, qui presentis uitae tenebris pressus, dum
lucem uenturam nequaquam diligendo conspicit, quo gressus
operis porrigat nescit. Hinc etenim prophetante
Anna dicitur in libro Regum: "Pedes sanctorum suorum
seruabit, et impii in tenebris conticescent." -@. 2.+ Claudus
uero est, qui quidem quo pergere debeat aspicit, sed per
infirmitatem mentis uitae uiam perfecte non ualet tenere
quam uidet; quia uidelicet quis ad uirtutis statum dum
fluxa consuetudine non erigitur, quo desiderium innititur,
illuc gressus operis efficaciter non sequitur. Hinc
etenim Paulus dicit ad Ebreos: "Remissas manus et
dissoluta genua erigite, et gressus rectos facite pedibus
uestris, ut non claudicans erret, magis autem sanetur".
-@. 3.+ Paruo autem naso est, qui ad tenendam mensuram
discretionis idoneus non est. Naso quippe odores
fetoresque discernimus. Recte ergo per nasum discretio
exprimitur, per quam uirtutes eligimus, delicta reprobamus.
Unde et in laude sponsae dicitur in canticis canticorum:
"Nasus tuus sicut turris, que est in Libano," quia nimirum
sancta ecclesia que ex causis singulis temptamenta prodeant
per discretionem conspicit, et uentura uiciorum bella ex alto
deprehendit. Sed sunt nonnulli, qui, dum estimari hebetes
nolunt, sepe se in quibusdam inquisitionibus plus
quam necesse est exercentes ex nimia subtilitate falluntur.
Unde hic quoque subditur: "uel grandi uel torto naso."
Nasus etenim grandis et tortus est discretionis subtilitas
inmoderata, que, dum plus quam decet excreuerit, actionis
<S 176><L 1> -176+
suae rectitudinem ipsa confundit. -@. 4.+ Fracto autem pede
uel manu est, qui uiam Domini pergere omnino non
ualet, atque a bonis actibus funditus exors uacat, quatenus
hec non ut claudus saltem cum infirmitate teneat, sed ab his
omnimodo alienus existat. -@. 5.+ Gibbus uero est, quem
terrenae sollicitudinis pondus deprimit, ne umquam ad
superna respiciat, sed solis his, que in infimis calcantur,
intendat, quid et si quando aliquid ex bono patriae celestis
audierit ad hoc, nimirum peruersae consuetudinis pondere
pregrauatus, cordis faciem non attollit, qui cogitationis
statum erigere non ualet, quem terrenae usus sollicitudinis
curuum tenet. Ex horum quippe specie Psalmista dicit in
Psalmo XXXVII.: "Incuruatus sum et humiliatus sum
usquequaque." Quorum culpam quoque per semetipsam
ueritas reprobans ait in Luca: "Semen autem, quod in
spinis cecidit, hi sunt, qui audierunt et a sollicitudinibus
et diuiciis et uoluptatibus uitae euntes suffocantur,
et non referunt fructum." -@. 6.+ Lippus uero est, cuius
quidem ingenium ad cognitionem ueritatis emicat, sed
tamen hoc carnalia opera obscurant. In lippis quippe
oculis pupillae sanae sunt, sed humore defluenti infirmantes
palpebrae grossescunt, quorum quia infusione
crebra atteritur, etiam acies pupillae uitiatur. Et sunt
nonnulli, quorum sensum carnalis uitae operatio sauciat, qui
uidere recta subtiliter per ingenium poterant, sed usu
prauorum actuum caligant. Lippus itaque est, cuius sensum
natura exacuit, sed conuersationis prauitas confundit,
cui bene per Angelum dicitur in Apocalypsi: "Colirio
inunge oculos tuos, ut uideas." Colirio quippe oculos ut
uideamus inungimus, cum ad cognoscendam ueri luminis
claritatem intellectus nostri aciem medicamine bonae operationis
adiuuamus. -@. 7.+ Albuginem uero habet in oculo, qui
ueritatis lucem uidere non sinitur, quia arrogantia sapientiae
seu iusticiae cecatur. Pupilla namque oculi nigra uidet,
albuginem, tollerans nichil uidet, quia uidelicet sensus humanae
cogitationis, si stultum se peccatoremque intelligit,
cognitionem intimae claritatis apprehendit. Si autem candorem
sibi iusticiae seu sapientiae tribuit, a luce se supernae
cognitionis excludit, et eo claritatem ueri luminis nequaquam
penetrat, quo se apud se per arrogantiam exaltat, sicut de
quibusdam dicitur ad Romanos: "Dicentes enim se
esse sapientes, stulti facti sunt." -@. 8.+ Iugem uero habet
scabiem, cui carnis petulantia sine cessatione dominatur. In
scabie etenim feruor uiscerum ad cutem trahitur, per quam
recte luxuria designatur, quia si cordis temptatio usque ad
operationem prosilit, nimirum feruor intimus usque ad cutis
scabiem prorumpit, et foris iam corpus sauciat, quia dum in
cogitatione uoluptas non reprimitur, etiam in actione dominatur.
Quasi enim cutis pruriginem Paulus curabat
abstergere, cum dicebat ad Corinthios: "Temptatio non
apprehendat uos, nisi humana," ac si aperte diceret:
Humanum quidem est in corde temptationem perpeti, demoniacum
uero est temptationis certamine et operatione
superari. -@. 9.+ Impetiginem quoque habet in corpore
quisquis auaricia uastatur in mente, que si in paruis non
compescitur, nimirum sine mensura dilatatur. Inpetigo
<S 177><L 1> -177+
quippe sine dolore corpus occupat et absque occupati tedio
excrescens membrorum decorem fedat, quia et auaritia
capti animum, dum quasi delectat, exulcerat, dum adipiscenda
queque cogitationi obicit, ad inimicicias accendit,
et dolorem in uulnere non facit, quia estuanti animo ex culpa
habundantiam promittit. Sed decor membrorum perditur,
quia aliarum quoque uirtutum per hanc pulcritudo deprauatur,
et quasi totum corpus exasperat, quia per uniuersa
animum subplantat, Paulo adtestante, qui ait ad Timotheum:
"Radix omnium malorum est cupiditas." -@. 10.+
Ponderosus uero est, qui turpitudinem non exercet opere,
sed tamen ab hac cogitacione continua sine moderamine
grauatur in mente; qui nequaquam quidem usque ad opus
nefarium rapitur, sed eius animus uoluptate luxuriae sine
ullo repugnationis stimulo delectatur. Vicium quippe
est ponderis, cum humor uiscerum ad uirilia labitur, que
profecto cum molestia dedecoris intumescunt. Ponderosus
ergo est, qui totis cogitacionibus ad lasciuiam defluens, pondus
turpitudinis gestat in corde; et quamuis praua non
exerceat opera, ab his tamen non eleuatur mente,
nec ad usum boni operis in aperto ualet assurgere, quia
grauat hunc in abditis pondus turpe. -@. 11.+ Quisquis
ergo quolibet horum uitio subigitur, panes Domino
offerre prohibetur, ne profecto aliena delicta ualeat
diluere is, quem adhuc propria deuastant. -@. 12.+ Quia
igitur paucis ad pastorale magisterium dignus qualiter
ueniat, atque indignus hoc qualiter pertimescat, ostendimus,
nunc is, qui ad illud digne peruenerit, in eo qualiter
uiuere debeat, demonstremus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Indoctus, terrena lucra quaerens, uitiosus ordinari
non debet.
<T I> Item Ieronimus super Malachiam. -[ad c. 1. u. 7. 8.]+
<T T> Sacerdotes nomen Domini despiciunt, et, quantum ad
se, panem pollutum offerunt, qui ad altare indigne accedunt,
quique dato munere sacerdotium presumunt. Panem quoque
polluit, qui doctrinam Domini in populo male dispertit,
et qui honorat potentem et despicit pauperem. <T I> Et
infra: <T T> -@. 1.+ "Si offeratis cecum ad immolandum, nonne
malum est?" etc. Superius accusati de panibus nunc accusantur
de uictimis. Cecum animal offert, qui ordinat indoctum
in loco docti, magistrumque facit, qui uix discipulus
esse poterat. Claudum offert, qui lucra terrena querentem
locat, utpote pedem in diuersa ponentem, unum in
diuinis, alterum in carnalibus, cui potest inferri illud de
libro Regum: "Usquequo claudicas in duas partes?"
Languidum offert, qui uitiosum pro religioso habet, quique
tardum et pigrum probat pacientem, dicens illum negligentiae
redarguendum. Indignum est enim dare Deo
quod dedignatur homo.
<S 178><L 1> -178+
<1 D><S 178><L 1>
<2 50> -DISTINCTIO L.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ex premissis auctoritatibus liquido demonstratum
est, quod uariis criminibus irretiti in sacerdotes ordinari
non possunt. Nunc autem de hisdem queritur, utrum post
actam penitenciam, uel in propriis ordinibus remanere, aut ad
maiores gradus conscendere ualeant? Multorum auctoritatibus
deiciuntur uariis criminibus irretiti a propriis ordinibus, et ab
accessu maiorum prohibentur.
Unde Gregorius ait Constantino Mediolanensi
Episcopo: -[lib. IV. epist. 17.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Lapsi in suum ordinem reparari non possunt.
<T T> Si lapsis ad suum ordinem reuertendi licentia conceditur
uigor canonicae proculdubio frangitur disciplinae,
dum pro reuersionis spe prauae actionis desideria quis
concipere non formidat. <T I> Et post pauca: <T T> -@. 1.+ Illud pre
omnibus studete, ut lapsos in sacro ordine nullius
uobis supplicatio aliquo modo reuocare studeat, ne huiusmodi
non statuta, sed temporaliter dilata credatur esse
uindicta.
<4 2> -C. II.+ <T R> Qui post ordinationem labitur, depositus permanebit.
<T I> Item Martinus Papa. -[I.]+ Amando Episcopo.
<T T> Qui semel post suam ordinationem in lapsum ceciderit
deinceps iam depositus erit, nullumque gradum sacerdotii
poterit adipisci.
<4 3> -C. III.+ <T R> Presbiter post lapsum nulla ratione in sacro ordine
reparari ualet.
<T I> Item Gregorius Papa Sabino Episcopo. -[lib. VII.
epist. 25.]+
<T T> Presbiterum, de quo nos fraternitas tua latoris presentium
legatione consuluit, nulla ratione in sacro ordine post
lapsum aut permanere, aut reuocari posse cognoscat.
Circa quem tamen mitius agendum est, quia commissum
facinus facili dicitur professione confessus.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Post peractum homicidium sacerdotale offitium
amministrari non potest.
<T I> Item Iohannes VIII. Cenomantico Venetensi Episcopo.
<T T> Miror minus doctam scientiam tuam sacerdotem putare
et post perpetratum homicidium posse in sacerdotio
ministrare, immo (quod est ineptius) nobis suadere
uelle, ut ipsi tali presumptioni preberemus assensum. Quis
enim tam demens tamque peruersi sensus tale quid existimaret
uel post quantamcumque penitenciam concedendum,
cum omni sit canonicae disciplinae contrarium?
<S 179><L 1> -179+
Debet ergo sacerdotio priuatus lacrimarum fonte flagitium
tam immane diluere, ut talibus saltem remediis curatus salutis
possit inuenire suffragium.
<4 5> -C. V.+ <T R> Ad maiorem gradum prouehi non potest clericus, qui
paganum occiderit.
<T I> Item Nicolaus Papa.
<T T> Clericum, qui paganum occiderit, non oportet ad maiorem
gradum prouehi, qui carere debet etiam acquisito,
homicida enim est. Nam cum discreti sint milites seculi a
militibus ecclesiae, non conuenit militem ecclesiae militare
seculo, per quod ad effusionem sanguinis necesse sit
peruenire.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Qui se defendendo paganum occiderit, sacerdotali
careat offitio.
<T I> Idem Osbaldo Corepiscopo Quadrantino.
<T T> De his clericis, pro quibus consuluistis, scilicet, qui se
defendendo paganum occiderunt, si postea per penitenciam
emendati ad pristinum possint gradum redire, aut ad
altiorem ascendere, scito, nos nullam occasionem dare
nec ullam tribuere licentiam eis quemlibet hominum
quolibet modo occidendi. Verum si contigerit, ut clericus
sacerdotalis ordinis saltim paganum occiderit, multum
sibi consulit, si ab offitio sacerdotali recesserit; satiusque
illi est in hac uita Domino sub inferiori habitu inreprehensibiliter
famulari, quam alta indebite appetendo in profundum
dampnabiliter dimergi.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Episcopus, presbiter, aut diaconus capitale crimen
committens cadat ab offitio.
<T I> Item ex Concilio Agatensi.
<T T> Si episcopus, presbiter, aut diaconus capitale crimen
commiserit, aut cartam falsauerit, aut falsum testimonium
dixerit, ab offitii honore depositus in monasterio detrudatur
et ibi quamdiu uixerit laicam tantummodo communionem
accipiat.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Qui homicidii facto aut precepto, aut consilio post
baptismum conscius fuerit, clericus non ordinetur.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 26.]+
<T T> Si quis uiduam aut ab alio relictam duxerit, non admittatur
ad clerum. Quod si irrepserit, deiciatur. Similiter
si homicidii aut facto, aut precepto, aut consilio,
aut defensione post baptismum conscius fuerit et per
<S 180><L 1> -180+
aliquam subreptionem ad clericatum uenerit, deiciatur, et in
fine uitae suae communionem accipiat.
<4 9> -C. IX.+ <T R> De sacris ordinibus lapsi reparari non possunt.
<T I> Item Gregorius Ianuario Episcopo Caralitano.
-[lib. III. epist. 26.]+
<T T> Peruenit ad nos, quosdam de sacris ordinibus lapsos uel
post penitenciam, uel ante penitenciam ad ministerii sui
offitium reuocari; quod omnino prohibemus, et in hac re
sacratissimi quoque canones contradicunt. Qui igitur post
acceptum sacrum ordinem lapsus in peccatum fuerit
carnis, sacro ordine careat, et ad ministerium altaris
non accedat.
<4 10> -C. X.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Venantio Lunensi Episcopo. -[lib. IV. epist. 5.]+
<T T> Accedens ad Gorgonam insulam fraternitas uestra discutiat
id, quod ad nos de Saturnino expresbitero est perlatum.
Peruenit namque ad nos, quia postquam de sacris
ordinibus lapsus a sui sacerdotii ordine deiectus est, ad
explendum ministerium presbiterii presumpsit accedere,
et omnipotenti Deo hostias immolare. Quod si ita
factum uestra fraternitas repererit, eum sacri corporis et
sanguinis domini participatione priuatum in penitenciam
redigat, ita ut usque ad diem ultimum in eadem excommunicatione
permaneat et uiaticum tantummodo exitus
sui tempore percipiat. Sin autem eum talem penitenciam
agere fraternitas uestra cognouerit, ut ei iuste ad recipiendam
inter laicos communionem etiam ante exitum
debeat misereri, hoc in tuae fraternitatis ponimus potestate.
<T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Preterea ad fraternitatis tuae consulta
respondentes statuimus, diaconem et abbatem, quem de
portu Veneris indicas cecidisse, ad sacrum ordinem non
debere uel posse aliquo modo reuocari. Quem quidem
sacro ordine priuatum in penitenciam deputare te conuenit;
cuius si postea actus conuersatioque meruerit, priorem
inter alios monachos, ubi decreueris, standi locum
obtineat. Subdiaconi quoque, quos similis culpa constringit,
ab offitio suo irreuocabiliter depositi, inter laicos
communionem accipiant. In portu autem Veneris loco lapsi
diaconi alium, qui hoc offitium inplere debeat, ordinabis.
Saturninum uero expresbiterum, ut numquam ad sacri
ordinis ministerium presumat accedere, scriptis cauere decreuimus;
sed eum in insula Gorgona atque Capraria
sollicitudinem de monasteriis gerere, et in quo est statu
sine cuiusquam aduersitate manere permisimus.
<S 181><L 1> -181+
<4 11> -C. XI.+ <T R> Loco lapsi alius ordinandus est.
<T I> Idem. -[Mariniano Episcopo Rauennae, lib. VI. epist. 39.]+
<T T> Postquam quemquam criminaliter cadentem in
locum, quo lapsus est, nulla permittit ratio reuocari,
et ultra tres menses ecclesiam uacare pontifice statuta
sacrorum canonum non permittunt, ne cadente pastore
dominicum gregem hostis (quod absit) antiquus insidiando
dilaniet, fraternitas uestra deprecationi eorum consentire et
in lapsi loco debet episcopum ordinare.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Qui post ordinationem in lapsum ceciderit, sacra
misteria non debet tractare.
<T I> Item Martinus Papa. -[I. in epistola ad Amandum.]+
<T T> Si post ordinationem suam quispiam in lapsum ceciderit,
et preuaricationis peccato fuerit deprehensus obnoxius
omnimodo prohibendum est, eum manibus lutulentis
atque pollutis misteria nostrae salutis tractare.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Econtra exemplis et auctoritate
probatur, post actam penitenciam proprios gradus licite
posse administrare, et ad maiores conscendere. Maria enim,
soror Aaron, postquam lepra percussa est, quia in Moysen murmurauerat,
acta penitencia mundata est, et pristinam
gratiam prophetandi recepit. Aaron post conflatum uitulum
etiam in summum sacerdotem est consecratus. Dauid post
adulterium et homicidium spiritum prophetiae recepit, et in
proprio gradu permansit. Achab post mortem Nabuthae
uiri sanctissimi per penitenciam humiliatus in regia sede remansit.
Et, ut pretereamus multa exempla ueteris testamenti,
Petrus negauit Christum, et tamen postea princeps apostolorum
factus est; Paulus Stephanum lapidauit, et tamen a Deo
in apostolum electus est. Multi quoque ab heresi ad unitatem
catholicae fidei reuertentes in suis ordinibus recepti sunt, alii uero
ad episcopalem etiam gradum sunt promoti, utpote Augustinus
et alii quam plures.
<P 1> -[PALEA.+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T T> Iohannes Crisostomus a duabus sinodis orthodoxorum
episcoporum fuit diiudicatus, sed iterum fuit restitutus.
Marcellus episcopus Ancirae Galatiae depositus fuit, sed
postmodum proprium recepit episcopatum. Asclepius diiudicatus
a sinodo ecclesiam suam postea recepit. Lucius
episcopus Adrianopolites dampnatus a Papa Iulio recepit
ecclesiam sui episcopatus. Cirillus episcopus Ierosolimitanus
depositus fuit, postea reconciliatus est ecclesiae suae.
<S 182><L 1> -182+
Simili modo Polichronium eiusdem ecclesiae Ierosolimitanae
pontificem Sixtus Papa dampnauit et iterum ipse eum
reconciliauit. Innocentius Papa Fotinum episcopum dampnauit,
sed postea eum in proprium locum restituit ecclesiae
suae. Misenum episcopum a Felice Papa dampnatum
Gelasius Papa successor illius reconciliauit et ecclesiae
suae restituit. Leontius, dum esset presbiter, depositus
fuit, sed postea in Antiochia patriarcha extitit. Gregorius
uero quartus Papa Theodosium, quem Eugenius eius antecessor
presbiterii honore priuauerat, sanctae ecclesiae Signinae
consecrauit episcopum. Ibas namque episcopus
diiudicatus fuit, sed sancta sinodus canonica suam illi restituit
ecclesiam. Rothadum uero episcopum sanctae Suessionensis
ecclesiae, a sinodo, cui Carolus interfuit,
condempnatum, et Sophronium Placentinum episcopum
merito reprobatum, Nicolaus Papa ambos reconciliauit. -]+ <P 0>
<T P> Preterea Calixtus Papa -[I.]+ de huiusmodi ita scribit:
-[epist. II. ad Episcopos Galliarum]+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Clerici post lapsum in suis ordinibus
reparari possunt.
<T T> Ponderet unusquisque sermones suos, et quod sibi
loqui non uult alteri non loquatur. Unde bene sacra
scriptura ait: "Quod tibi non uis fieri, alteri ne facias".
Nos enim tempore indigemus, ut aliquid maturius, agamus,
ne precipitemus consilia et opera nostra, neque
ordinem corrumpamus. -@. 1.+ Sed si aliquis lapsus
quo modo fuerit, portemus eum et fraterno corripiamus
affectu, sicut ait B. Apostolus: "Si preoccupatus
fuerit homo in aliquo delicto, uos, qui spirituales estis, instruite
huiusmodi in spiritu lenitatis. Alter alterius onera
portate, et sic adinplebitis legem Christi." -@. 2.+ Porro S.
Dauid de mortiferis criminibus penitenciam egit, et tamen
in honore permansit. -@. 3.+ B. quoque Petrus amarissimas
lacrimas fudit, quando Dominum negasse penituit, sed tamen
apostolus permansit. Et Dominus per Prophetam
pollicetur, dicens: "Peccator in quacumque die conuersus
fuerit et ingemuerit, omnium iniquitatum eius
non recordabor amplius." Errant itaque, qui putant,
sacerdotes post lapsum, si condignam egerint penitenciam,
Domino non posse ministrare, et suis honoribus frui,
si bonam uitam deinceps duxerint, et suum sacerdotium
digne custodierint. Et ipsi, qui hoc putant, non solum
errant, sed etiam traditas ecclesiae claues despicere
uidentur, de quibus dicitur: "Quecunque solueritis in
terra, erunt soluta et in celo." Alioquin hec sentencia aut
<S 183><L 1> -183+
Domini non est, aut uera est. -@. 4.+ Nos uero indubitanter
tam Domini sacerdotes quam reliquos fideles post
dignam satisfactionem posse redire ad honores credimus,
testante Domino per Prophetam: "Numquid qui
dormit, non adiciet, ut resurgat"? Et propheta Dauid
penitenciam agens dixit: "Redde mihi leticiam salutaris tui,
et spiritu principali confirma me." Ipse namque post penitenciam
et alios docuit, et sacrificium Deo obtulit, dans
exemplum doctoribus sanctae ecclesiae, si lapsi fuerint et
condignam penitenciam Deo gesserint, utrumque facere
posse. Docuit enim, quando dixit; "Docebo iniquos uias
tuas, et inpii ad te conuertentur." Sacrificium Deo
obtulit pro se, dum dicebat: "Sacrificium Deo spiritus
contribulatus". Videns enim Propheta scelera sua
mundata per penitenciam, non dubitauit predicando et Domino
libando curare aliena. -@. 5.+ Mutatur ergo
homo a peccato et gratia Dei resurgit a lapsu et in
pristino manet offitio iuxta predictas auctoritates. Videat,
ne amplius iaceat, sed euangelica sentencia in eo
maneat que ait: "Vade et amplius noli peccare." Unde
ait Apostolus: "Non ergo regnet peccatum in uestro
mortali corpore, ut obediatis concupiscentiis eius".
-@. 6.+ Sentenciam, que misericordiam uetat, non solum
tenere, fratres, sed etiam audire refugite, quia potior
est misericordia omnibus holocaustomatibus et sacrificiis.
<4 15> -C. XV.+ <T R> In pristinum gradum post penitenciam sacerdotes
reuocari possunt.
<T I> Item Ieronimus. -[ad cap. 3. Malachiae.]+
<T T> "Et purgabit filios Leui; tempus est enim, ut iudicium
incipiat a domo Dei," et alibi scribitur: "A sanctis
meis incipite." In filiis autem Leui omnem sacerdotalem
intellige dignitatem. Si autem sacerdotes purgandi
sunt et colandi, ut purum aurum remaneat et argentum,
quid est de ceteris dicendum? Qui cum emundati
fuerint et colati, tunc offerent Domino iusta sacrificia
et placebit sacrificium eorum Domino, quod offerunt
<S 184><L 1> -184+
pro Iuda et Ierusalem, (hoc est pro his, qui Dominum
confitentur et pacem eius mente conspiciunt, sicut dies seculi
et sicut anni antiqui), ut quomodo in principio placuerunt
Deo, sic post peccatum et penitenciam placere incipiant,
cum omni fuerint peccatorum sorde purgati.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Lapsi reparari possunt.
<T I> Item Gregorius Secundino. -[lib. VII. epist. 53]+
<T T> Tua sanctitas requisiuit, ut tibi de sacerdotali
offitio post lapsum resurgendi auctoritatem scriberemus,
dum dicis de hoc canonum diuersorum te
legisse diuersas sentencias, alias resurgendi, alias
nequaquam: ideo nos generaliter a Nicena
sinodo incipientes, cum reliquis quatuor ueneramur,
quia in cunctis sentenciis unanimiter concordant.
Nos uero precedentes Patres sequimur
quia (auctore Deo) a sacra doctrina illorum non
discordamus. A capite itaque incipientes usque in
quartum altaris ministerium, hanc formam seruandam
cognouimus, ut sicut minorem maior precedit honore,
ita et crimine, et quem maior sequitur culpa, maiori
inplicetur uindicta et post penitencia credatur esse
fructuosa. -@. 1.+ Quid enim prodest triticum seminare, et
fructum illius non colligere? aut domum construere,
et non illic habitare? Post dignam itaque satisfactionem
credimus posse redire ad honorem. -@. 2.+ Ad fontem
misericordiae recurrentes euangelicam proferamus sentenciam:
"Gaudeo," inquit, "super uno peccatore penitenciam
agente quam super nonaginta nouem iustis, qui
non indigent penitencia." Et ouem perditam, nonaginta
nouem non errantibus relictis, humero pii pastoris ad
ouile reportandam Dominus ipse testatur. Si ouis
perdita errans post inuentionem ad ouile humero deportatur,
predictis nonaginta nouem non errantibus relictis
in deserto cur post penitenciam ad ecclesiae ministerium
lapsus non reuocetur? Sicut in Apocalipsi dicitur
<S 185><L 1> -185+
de ministro ecclesiae: "Memento unde cecideris,
et age penitenciam, et prima opera fac." Quid est enim
grauius, aut carnale delictum admittere, sine quo
pauci inueniuntur, aut Dei filium iureiurando negare?
In quo uerbo hunc ipsum B. Petrum apostolorum
principem, ad cuius sacrum corpus indigni sedemus,
lapsum esse cognouimus. Sed post negationem penitencia
secuta est, et post penitenciam misericordia data,
quia ab apostolatu eum non distulit, qui ante
ipsum se negare predixit.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Post acerrimam penitenciam lapsi reparantur.
<T I> Idem. -[super Ezechielem, hom. IX. ad c. 2.]+
<T T> Quid est hoc, quod Prophetae iacenti dicitur: "Sta
supra pedes tuos, et loquar tecum?" Qui enim iacenti loquebatur,
cur stanti promittit se esse locuturum? sed
sciendum est, quia alia sunt, que iacentes, alia que
stantes audire debemus. Iacenti enim dicitur, ut surgat;
stanti autem precipitur, ut ad predicationem proficisci
debeat. Adhuc enim nobis in infirmitatis confusione
iacentibus preberi non debet auctoritas predicationis. Sed
cum iam in bono opere surgimus, cum iam recti stare
ceperimus, dignum est, ut ad lucrandos alios in predicatione
mitti debeamus. Stans ergo Propheta uisionem
spiritualem uidit, et cecidit; cadens uero admonitionis
uerba suscepit, ut surgeret; surgens autem preceptum
audiuit, ut predicaret. Nam qui adhuc ex superbiae uertice
stamus, cum iam de eternitatis timore aliquid sentire ceperimus,
dignum est, ut ad penitenciam cadamus. Et
dum infirmitatem nostram subtiliter agnoscentes
humiliter iacemus, per diuini uerbi consolationem ad fortiora
opera surgamus.
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem. -[lib. XVIII. Moral. c. 16. ad cap. 28. Iob.]+
<T T> Ferrum de terra tollitur, cum fortis propugnator ecclesiae
a terrena, quam prius tenuit, actione separatur. Non
ergo in eo debet despici, quod fuit, quia iam incipit
esse quod non fuit.
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Post condignam penitenciam pristina recipiuntur
offitia.
<T I> Item Augustinus.
<T T> Cum exaudiero eos, dabo eis uirtutem spiritus mei, et
inplebo eos iudicio meo et fortitudine mea. Animaduertite,
in presenti loco posse docere aliquem post
peccatum, si tamen uicia pristina digna penitencia diluerit.
Unde Dauid post adulterium et homicidium loquitur in
<S 186><L 1> -186+
Psalmo: "Asperges me, Domine, ysopo, et mundabor;
lauabis me, et super niuem dealbabor." Nec sua tantum
puritate contentus est, sed infert: "Redde mihi leticiam
salutaris tui, et spiritu principali confirma me," cumque hoc
feceris, "docebo, ait, iniquos uias tuas, et inpii ad te conuertentur."
-+
<4 20> -C. XX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Ieronimus. -[lib. II. contra Iouinianum.]+
<T T> Ihesus filius Iosedech sacerdos magnus quamquam
in tipo precesserit aduentum saluatoris, qui nostra
peccata portauit et alienigenam ex gentibus sibi copulauit
ecclesiam, tamen secundum litteram post sacerdotium sordidatus
inducitur, et stat diabolus a dexteris eius, et
candida illi deinceps uestimenta redduntur.
<4 21> -C. XXI.+ <T R> Per penitenciam clerici correcti gradum suum et
dignitatem recipiant.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 2.]+
<T T> Contumaces clerici, prout dignitatis ordo permiserit,
ab episcopis corrigantur, et si qui prioris gradus elati
superbia communionem fortasse contempserint, aut
ecclesiam frequentare uel offitium suum inplere
neglexerint, peregrina eis communio tribuatur; ita, ut cum
eos penitencia correxerit, rescripti in matricula gradum suum
dignitatemque recipiant.
<4 22> -C. XXII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 17.]+
<T T> Si quis presbiter aut diaconus inuentus fuerit aliquid
de ministeriis ecclesiae uenundasse, quia sacrilegium commisit,
placuit eum in ordinatione ecclesiastica non haberi.
Iudicio tamen episcopi dimittendus est, si in
suo debeat recipi gradu, quia multociens hoc ipsum,
quod de sacrosancto altario contaminatum est, in episcopi
potestate dimissum est.
<P 1> -[PALEA.+
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Item Augustinus ad Bonifacium.
<T T> Bene ualet sacerdos restitui ad honorem suum post peractam
penitenciam, licet in hoc diuersi diuersa sentiant,
dicentes, non posse restitui ad honorem. Sed sic dictum est
propter simulatas penitencias quorundam, et propter affectatas
honorum dignitates. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 24> -C. XXIV.+
<T T> Sacerdos quidem si cadit, ualet, et habet restitutionis
<S 187><L 1> -187+
locum post dignam peractam penitenciam in honorem
suum, Propheta attestante, qui ait: "Numquid qui cadit
non adiciet, ut resurgat?" Et B. Gregorius hoc dicit ad
Secundinum inclusum, amicum suum: Etiam ab ipso Propheta
in hoc argumentum habemus, qui, cum post peractum
adulterium et homicidium perpetrauit, tamen postea
peracta digna penitencia per Dei gratiam ad pristinum offitium
restituitur. -]+ <P 0>
<T P> -III. Pars. Gratian.+ Quomodo igitur huiusmodi auctoritatum
dissonantia ad concordiam reuocari ualeat, breuiter inspiciamus.
Sunt quidam, quos non odium criminis, sed timor
uilitatis, amissio proprii gradus et ambitio celsioris ad penitenciam
cogit. Hos sacri canones irrecuperabiliter deiciunt, quia
qui simulatione penitenciae uel affectione honoris adeo
non consequitur ueniam, nec ab ecclesia meretur reparationem.
Unde Augustinus scribit ad Bonifacium: -[epist. L.]+
<4 25> -C. XXV.+ <T R> Quare constitutum est in ecclesia, ne post penitenciam
aliquis ad clericatum redeat.
<T T> Ut constitueretur in ecclesia, ne quisquam post
alicuius criminis penitenciam clericatum accipiat, uel ad
clericatum redeat, uel in clericatu maneat, non desperatione
indulgentiae, sed rigore factum est disciplinae. Alioquin
contra claues datas ecclesiae disputabitur, de quibus
dictum est: "Quecumque solueritis in terra, soluta erunt
et in celo." Sed ne forte etiam de ceteris criminibus spe
honoris ecclesiastici animus intumescens superbe ageret
penitenciam, seuerissime placuit, ut post actam de crimine
dampnabili penitenciam nemo sit clericus, ut desperatione
temporalis altitudinis medicina maior et uerior esset
humilitatis. Nam et S. Dauid de criminibus mortiferis
egit penitenciam, et tamen in honore suo perstitit, et B.
Petrum, quando amarissimas lacrimas fudit, utique Dominum
negasse penituit, et tamen apostolus mansit. Sed
non ideo putanda est superuacua posteriorum diligentia,
qui ubi saluti nichil detrahebatur, humilitati aliquid
addiderunt, quo salus tucius muniretur, experti, credo,
aliquorum fictas penitencias per affectatas honorum potentias.
Cogunt enim multas inuenire medicinas multorum
experimenta morborum. Verum in huiusmodi causis,
ubi per graues dissensionum scissuras non huius aut illius
hominis periculum, sed populorum strages iacent,
detrahendum est aliquid seueritati, ut maioribus malis
sanandis karitas sincera subueniat.
<S 188><L 1> -188+
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Reparationis beneficium non nisi post penitenciam
debet concedi.
<T I> Item ex epistola Cleri Romani missa Papae Cipriano.
<T T> Absit a Romana ecclesia uigorem suum tam profana
facilitate dimittere, et neruos seueritatis euersa fidei maiestate
dissoluere, ut, cum adhuc non tantum iaceant, sed
etiam cadant euersorum fratrum ruinae, properata nimis
remedia communicationum utique non profutura prestentur.
Ubi enim poterit penitenciae medicina procedere,
si etiam ipse medicus intercepta penitencia indulget
periculis? Hoc non est curare, sed (si dicere uerum uolumus)
occidere.
<4 27> -C. XXVII.+ <T R> Inpenitentibus uenia concedi non potest.
<T I> Item Ciprianus de lapsis.
<T T> Si quis prepostera festinatione temerarius remissionem
peccatorum cunctis putat dare se posse, aut audet
Domini precepta rescindere, non tantum nichil prodest, sed
obest lapsis. Prouocasse est iram, non seruasse sentenciam,
nec misericordiam piissimi Domini deprecari, sed
contempto Domino de sua facilitate presumere. <T I> Et infra: <T T>
-@. 1.+ Mandant martires aliqua fieri, si iusta, si licita, si
non contra ipsum Dominum ac Dei sacerdotem
sunt facienda; si obtemperantis facilis et prona
confessio, si penitentis fuerit religiosa moderatio.
Mandant martires aliqua fieri; sed si scripta non sunt in
Domini lege, que mandant, ante est, ut sciamus illos de
Deo inpetrasse que postulant, tunc facere quod mandant.
Neque enim statim uideri potest de diuina maiestate
concessum, quod fuerit humana pollicitatione promissum.
Nam et Moyses pro peccatis populi petiit, nec
tamen peccantibus ueniam, cum petisset, accepit.
<4 28> -C. XXVIII.+ <T R> Qui sunt reparandi post lapsum, uel qui non.
<T I> Item Ysidorus ad Massanum Episcopum.
<T T> Domino sancto meritisque beato fratri Massano
episcopo Ysidorus Episcopus. Quod in epistolis
uenerabilis fraternitas tua innotuit, uidelicet quod in canone
Anquiritano c. XIX. legitur, post lapsum corporalem
restaurandum honoris gradum post penitenciam, alibi
uero legitur, post huiusmodi delictum nequaquam reparandum
antiqui ordinis meritum: hec diuersitas hoc
<S 189><L 1> -189+
modo soluitur. Illos enim ad pristinos gradus redire
canones precipiunt, quos penitenciae precessit satisfactio
uel condigna peccatorum confessio. At contra hi, qui
neque a uicio corruptionis emendantur, atque hoc ipsum
carnale delictum, quod admittunt, uendicare quadam
supersticiosa temeritate nituntur, nec gradum utique honoris,
nec gratiam recipiunt communionis. Ergo ita est determinanda
sentencia, ut necesse sit illos restaurari in loco
honoris, qui per penitenciam reconciliationem merentur
diuinae pietatis. Hi non inmerito consequuntur adeptae
dignitatis statum, qui per emendationem penitenciae
recepisse noscuntur remedium uitae. Id autem,
ne forte magis sit ambiguum, diuinae auctoritatis sentencia
confirmatur. Ezechiel quidem propheta sub tipo
preuaricatricis Ierusalem ostendit, post penitenciae satisfactionem
pristinum restaurari honorem: "Confundere,"
inquit, "o Iuda, et porta ignominiam tuam." Et post Paululum:
"Et tu," inquit, "et filiae tuae reuertimini ad antiquitatem
tuam". -@. 1.+ Quod dixit, "confundere,"
ostendit, post opus peccati debere quemquam erubescere,
et post confessionem pro admissis sceleribus
uerecundam frontem humo prostratam demergere, pro
eo quod dignum confusione perpetrauit opus. Deinde
precepit, ut post ignominiam id est deiectionem sui
nominis siue dignitatis reuertatur ad suam antiquitatem.
Ergo dum quisque post opus confusionis suae confunditur,
atque ignominiam portans depositionem suam cum
humilitate luget, reuocari secundum Prophetam ad
priorem poterit statum. Item Iohannes euangelista
Angelo Ephesi ecclesiae inter cetera quedam similia
scribit: "Memor esto unde cecideris, et age penitenciam,
et prima opera fac; alioquin ueniam tibi, et mouebo
candelabrum tuum de loco suo". -@. 2.+ Ecce in quantum
ualui concilii Anquiritani antiquam plane et plenam auctoritate
sentenciam sacris testimoniis explanaui, ostendens,
eum posse restaurari in proprio ordine, qui per
penitenciae satisfactionem nouit propria delicta deflere.
Qui uero nec luget que gessit, sed lugenda sine ullo
pudore religionis uel timore diuini iudicii committit, nullo
modo eum posse ad pristinum gradum restaurari cognoscas.
-@. 3.+ In fine autem huius epistolae hoc adiciendum
<S 190><L 1> -190+
putaui, ut quotiescumque in gestis conciliorum discors
sentencia inuenitur, illius concilii magis teneatur sentencia,
cuius antiquior et potior extat auctoritas.
<T P> -Gratian.+ Quicumque igitur pro criminibus suis digne
Deo penitenciam obtulerint, auctoritate Gregorii et Ieronimi et
Augustini et Ysidori gradum pristinae dignitatis recipere possunt.
Qui autem non odio criminis, sed timore uilitatis uel ambitione
honoris falsas Deo penitencias offerunt, in pristini honoris
gradum reparari minime poterunt.
Sed obicitur illud Hormisdae Papae, qui scribit omnibus
Episcopis per uniuersas prouincias:
<4 29> -C. XXIX.+ <T R> Diaconus aut presbiter in adulterio deprehensi
reparari non possunt.
<T T> Si quis diaconus aut presbiter post acceptam benedictionem
Leuiticam cum uxore sua incontinens inuenitur,
ab offitio suo abiciatur. -@. 1.+ Ecce manifeste
constat, quia secundum titulos antiquorum Patrum sancto
Spiritu suggerente conscriptos, et secundum sentencias
CCCXVIII. episcoporum, (quas etiam Gallicani canones continere
uidentur), clerici in adulterio deprehensi, aut ipsi
confessi, aut ab aliis conuicti, ad honorem redire non possunt.
Quia forte non desunt, quibus pro nimia
pietate suprascripta sanctorum Patrum seueritas minime
placeat, sciant, se CCCXVIII. episcoporum, qui et reliquos
canones statuerunt, sentencias reprehendere uel
dampnare. Sed forte maior est in illis pietas, quam in
supradictis CCCXVIII. episcopis? maior est in illis
misericordia, quam in S. Iohanne Papa? maior karitas,
quam in reliquis sanctis sacerdotibus, qui hoc exemplo
remedia ecclesiarum suis diffinicionibus deliberauerunt? Et
ideo aut prona uoluntate preceptis illorum consentiant,
aut omnibus illis contrarios se et inimicos esse cognoscant.
Que est ista iusticiae inimica bonitas, palpare
criminosos, et uulnera eorum usque ad diem iudicii incurata
seruare? -@. 2.+ Quod si eos durissimam penitenciam
per plures annos uideremus agere, tunc nos et
saluti eorum possemus consulere, et statuta canonum
deberemus temperare. Cum uero in aliquibus nec
compunctio humilitatis, nec instancia orandi apareat, nec
beatum Dauid imitentur, qui dicit: "Lauabo per singulas
<S 191><L 1> -191+
noctes lectum meum; lacrimis meis stratum meum
rigabo;" et illud: "Cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam;" nec eos
ieiuniis uel lectionibus uacare uideamus, possumus
agnoscere, si ad pristinos gradus uel honores
redirent, cum quanta negligentia et cum quanto torpore
et inimica suae animae securitate permanerent, credentes,
quod sic eis non acta digna penitencia dimiserit Deus,
quomodo sacerdotes indulsisse uidentur. Vere dico, quia
illi ipsi, quibus cum periculosa et falsa misericordia indulgere
uidemur, cum ante tribunal Christi pro tantis peccatis
dampnandi aduenerint, contra nos causam dicturi sunt,
dicentes, quod dum aut asperitatem linguae eorum
expauimus, aut falsa blandimenta et periculosas adulationes
ipsorum libenter accepimus, in eisdem peccatis
permanere eis inutiliter indulgemus, aut ipsa peccata
augere permittimus, non recordantes illud, quod in
ueteri testamento scriptum est: quia uno peccante
contra omnes ira Dei deseuit.
<4 30> -C. XXX.+ <T R> Difficile est post lapsum ad pristinum gradum redire.
<T I> Item Ieronimus.
<T T> Quicumque dignitatem diuini gradus non custodiunt,
contenti fiant animam saluare. Reuerti enim in pristinum
gradum difficile est.
<4 31> -C. XXXI.+ <T R> Lapsus post penitenciam altario tantummodo
ministret.
<T I> Item Basilius.
<T T> Qui sub gradu ceciderit post penitenciam, contentus
fiat baptizare, communionem infirmis dare, et altario ministrare
tantummodo.
<4 32> -C. XXXII.+ <T R> De sacerdotibus, diaconibus et laicis, qui idolis
thurificant.
<T I> Item ex Concilio Ancirano. -[c. 1. et seqq.]+
<T T> Presbiteros, qui immolauerunt, et postea certamen iterum
inierunt, si ex fide luctati sunt, et non ex compacto
ad ostentacionem ut offerrentur ipsi fecerunt, hos placuit
honorem quidem sedis propriae retinere, offerre autem illis
et sermonem ad populum facere, aut aliquibus sacerdotalibus
offitiis fungi non liceat. -@. 1.+ Diacones similiter, qui immolauerunt,
postea uero iterum reluctati sunt, alias quidem
<S 192><L 1> -192+
honorem habere oportet; cessare autem debent ab
omni sacro ministerio, ita ut nec panem, nec calicem offerant,
nec pronuncient, nisi forte aliqui episcoporum
conscii laboris eorum et humilitatis et mansuetudinis,
uoluerint eis aliquid amplius tribuere uel adhibere.
Penes ipsos ergo de his erit potestas. -@. 2.+ Qui autem
fugientes comprehensi sunt, uel a domesticis traditi, uel
ademptis facultatibus sustinuere tormenta, aut in custodia
trusi proclamauerunt se Christianos esse, et eousque
astricti sunt, ut manus eorum comprehendentes uiolenter
adtraherent et funestis sacrificiis admouerent, ut aliquid
polluti cibi per necessitatem sumere cogerentur, in
omni deiectione et habitu et humilitate uitae confitentes,
hos uelud extra delictum constitutos a communionis gratia
non prohiberi decernimus. -@. 3.+ Si uero prohibiti sunt
ab aliquibus propter ampliorem cautelam, uel propter quorundam
ignorantiam, statim, recipiantur. -@. 4.+ Hoc autem
similiter et de clericis et de laicis ceteris obseruare
conuenit. -@. 5.+ Perquisitum est autem et illud, si possunt
etiam laici, qui in has necessitatis angustias inciderunt
ad clericatus ordinem promoueri. Placuit ergo et hos tamquam
qui nichil peccauerint, si precedens eorum uita
probauerit, ad hoc offitium prouehi. -@. 6.+ De his
autem, qui negauerunt preter necessitatem, aut preter
ablationem facultatum, aut preter periculum, uel aliquid
huiuscemodi (quod factum est sub tirannide Licinii),
placuit sinodo, quamuis humanitate probentur indigni,
tamen eis beneuolentiam commodari.
<T P> -Gratian.+ Sed illud Hormisdae Papae desidiosos et negligentes,
non uere penitentes reparari prohibet. -@. 1.+ Illud autem
Ieronimi fatetur hoc esse difficile, non inpossibile. -@. 2.+ Basilius
autem circa delinquentes rigorem iusticiae seruandum ostendit,
quem circa penitentes alii relaxandum misericorditer affirmant.
-@. 3.+ Possunt et aliter distingui premissae auctoritates. Quorum
crimina manifesta sunt ante uel post ordinationem, a sacris
ordinibus deiciendi sunt; quorum autem peccata occulta sunt
et secreta satisfactione secundum sacerdotis edictum purgata,
in propriis ordinibus remanere possunt.
Unde Nicolaus Papa Carolo Archiepiscopo, et eius
suffraganeis:
<4 33> -C. XXXIII.+ <T R> Non potest restitui in sacerdotem, cuius fuerit
manifestum crimen.
<T T> Sacerdotes, si in fornicationis laqueum ceciderint, et
<S 193><L 1> -193+
criminis manifestus siue ostensus fuerit actus, sacerdocii
non possunt habere honorem secundum canonicae institucionis
auctoritatem.
<T P> Item Rabanus Archiepiscopus scribit ad Heribaldum:
<4 34> -C. XXXIV.+ <T R> Qui sint reparandi post lapsum, uel
qui non.
<T T> De his uero uisum nobis est scribendum esse,
qui sacros ordines habent et ante uel post ordinationem
contaminatos in capitalibus criminibus se esse profitentur.
In quibus, ut mihi uidetur, hec distancia esse debet,
ut hi, qui deprehensi uel capti fuerint publice in periurio,
furto atque fornicatione et ceteris huiusmodi criminibus,
secundum sacrorum canonum instituta a proprio gradu
decidant, quia scandalum est populo Dei tales personas
superpositas habere, quas ultra modum uitiosas
esse constat. Nempe inde detrahunt homines sacrificio
Dei (sicut quondam, filiis Hely peccantibus
fecisse leguntur, et rebelles hinc atque contrarii existentes
eorum prauis exemplis cotidie peiores fiunt. Qui autem
de predictis peccatis absconse a se admissis per occultam
confessionem coram angelis Dei, presente etiam
sacerdote, qui eis indicturus est penitenciam, confitentur,
et semetipsos grauiter deliquisse queruntur, si se per
ieiunia et elemosinas uigiliasque et sacras orationes purgare
certauerint, his etiam gradu seruato spes ueniae de
misericordia Dei promittenda est.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ De lapsis etiam in heresim hoc obseruandum
est, ut ante sentenciam concilii nullus eis communicet.
Unde Ciprianus Papa Antoniano inter cetera:
-[lib. IV. epist. 2.]+
<4 35> -C. XXXV.+ <T R> A communione abstineat, qui lapsis ante
restitutionem communicat.
<T T> De eo tamen, quod statuendum esset circa causam
lapsorum, distuli, ut cum quies et tranquillitas data
esset, et episcopos in unum conuenire indulgentia
diuina permitteret, tunc communicato et librato de
omnium collatione consilio statuerem quid fieri oporteret.
Si quis uero ante consilium nostrum et ante sentenciam
de omnium consilio statutam temere lapsis communicare
uoluisset, ipse a communione abstineret.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quod uero supra de homicidiis statutum
legitur, intelligendum est, quando facultas datur effugiendi,
nec necessitate clauduntur obsidionis. Ceterum, cum necessitate
angustati effugere non possunt, si tunc homicidium admiserint,
purgati per penitenciam et offitio, et communioni reddentur.
<S 194><L 1> -194+
Unde in Ilerdensi Concilio -[cap. 1.]+ legitur:
<4 36> -C. XXXVI.+ <T R> Clerici in obsidionibus positi necessitate si sanguinem
fuderunt, post duorum annorum penitenciam offitio
et communioni restituantur.
<T T> De his clericis, qui in obsessionibus positi necessitate
fuerint, id statutum est, ut qui altario ministrant et Christi
corpus et sanguinem tradunt, uel uasa sacro offitio deputata
contrectant, ut ab omni humano sanguine etiam
hostili se abstineant. Quod si in hoc inciderint, tam
offitio quam communione corporis Domini duobus annis
priuentur, ita ut duobus annis uigiliis, ieiuniis, orationibus
et elemosinis pro uiribus, quas Dominus donauerit, expientur;
et ita demum offitio uel communioni reddantur, ea
tamen ratione, ne ulterius ad offitia potiora promoueantur.
Quod si in diffinito tempore negligentiores circa
salutem suam extiterint, protelandi ipsius penitenciae
tempus in potestate maneat sacerdotis.
<T P> -Gratian.+ Casu quoque si clericus homicidium fecerit, in
proprio gradu ex dispensatione remanere permittitur.
Unde Urbanus II. scribit Guarnerio Merseburgensi
Episcopo:
<4 37> -C. XXXVII.+ <T R> Qui casu homicidium facit, ex dispensatione
in suo ordine permaneat.
<T T> Clerico iaciente lapidem puer interemptus dicitur. Nos
pro amore tuo in suo ordine eum permanere permittimus,
ut tamen semper in penitencia et timore permaneat.
<4 38> -C. XXXVIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Stephanus V. Sichiberto Corsicae Episcopo.
<T T> Quia te quasi obnoxium iudicas, eo quod a Sarracenis
captus homines interfecisse uideris, bene facis. Sed
quoniam non tua sponte id fecisse cognosceris inde
canonice nullo modo iudicaris.
<T P> -Gratian.+ Si uero ira conmotus aliquem presbiter interfecerit,
etsi animum occidendi non habuerit, perpetuo tamen
depositus erit.
Unde Nicolaus Papa scribit Osbaldo Corepiscopo
Quadrantino:
<4 39> -C. XXXIX.+ <T R> Perpetuo careat offitio presbiter, qui ira conmotus,
licet extra animum, aliquem interfecerit.
<T T> Studeat sanctitas tua persuadere episcopo tuo, sibi
canonicum sociare numerum collegarum, id est sex ex
uicinis prouinciis fratres et coepiscopos suos, quibus
tecum iunctis et decernentibus diligenter inuestigare
<S 195><L 1> -195+
et omni annisu scrutari procurate, quatenus inuenire
ualeatis, utrum percussione iam nominati presbiteri, an
ceruicis fractione idem diaconus, ut fertur, extinctus est.
Et siquidem a sepe fato presbitero non ad mortem
percussus est, sed ex equo cadens ceruice fracta interiit,
secundum arbitrium uestrum pro percussione incaute
agenti presbitero penitenciam competentem indicite et
aliquanto tempore a missarum solempniis suspendatur,
denuo post hec ad sacerdotale rediturus offitium. Quod si
ueraciter qualicumque percussione presbiteri ille mortuus
fuerit diaconus, nulla hunc ratione ministrare more
sacerdotis decernimus, quoniam, etsi uoluntatem occidendi
non habuit, furor tamen et indignacio, ex quibus motio illa
mortifera prodiit, in omnibus, et precipue in Dei
ministris, multipliciter inhibetur atque dampnatur.
Verum si presbiter adeo uestro studio obnoxius forte
claruerit, precipimus, ut tale beneficium sibi ecclesiae suae
concedatur, quo et ipse et sui sufficiens possint habere
suae sustentacionis solatium.
<P 1> -[PALEA.+
<4 40> -C. XL.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Maticensi c. 6.
<T T> Qui uero odii meditatione uel propter cupiditatem
Iudeum uel paganum occiderit, quia imaginem Dei et
spem futurae conuersionis exterminat, quadraginta dies
in pane et aqua peniteat. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 41> -C. XLI.+ <T R> De eodem.
<T T> Si quis homicidium fecerit, si episcopus est, XV. annos
peniteat, et deponatur; cunctos quoque dies uitae suae
peregrinando finiat. Presbiter XII. annis peniteat, tres
ex his in pane et aqua, et deponatur superioris sentencia.
Diaconus X. annis peniteat, tres ex his in pane et aqua.
Clericus et laicus VII. annis peniteat, tres ex his in pane et
aqua, et ad gradum cuiuslibet sacerdocii accedere non presumat. -]+ <P 0>
-+
<4 42> -C. XLII.+ <T R> Quinquennio a communione abstineant, qui casu
homicidium faciunt.
<T I> Item ex Concilio Neocesariensi.
<T T> Eos uero, qui non uoluntate, sed casu homicidium fecerint,
prior quidem regula post septem tantum annorum
penitenciam communioni sociauit secundum gradus
constitutos; hec uero humana diffinicio quinquennii
tempus tribuit.
<S 196><L 1> -196+
<4 43> -C. XLIII.+ <T R> Quibus temporum spaciis a communione abstineat
que uoluntate uel casu ancillam suam interfecerit.
<T I> Item ex Concilio Eliberitano. -[c. 4.]+
<T T> Si qua femina furore zeli accensa flagellis uerberauerit
ancillam suam, ita ut infra tertium diem
animam cum cruciatu emittat, eo quod incertum sit,
uoluntate, an casu occiderit: si uoluntate, post septem
annos, si casu, post quinque annorum tempora (acta
legitima penitencia) ad communionem placuit admitti.
Quod si infra tempora constituta fuerit infirmata, accipiat
communionem.
<4 44> -C. XLIV.+ <T R> De his, quis sponte homicidium uel casu
faciunt
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Si quis uoluntarie homicidium fecerit, ad ianuam ecclesiae
catholicae semper iaceat, et communionem in
exitu uitae suae recipiat. Si autem non uoluntate, sed
casu homicidium aliquod fecerit, prior canon septem
annis agere penitenciam iussit, secundus canon quinque
mandauit.
<4 45> -[C. XLV.]+ <T R> Item Digestis titulo de furtis. -[I. Qui saccum.]+
<T T> Qui saccum habentem pecuniam subripuit, furti
etiam sacci nomine tenetur, quamuis non sit ei animus
sacci subripiendi.
<T P> Contra animum, non opus puniri, libro IX. Codicis titulo ad legem
Corneliam de sicariis -[l. 5.]+ exemplo sacrarum litterarum
Diocletiani et Maximiani colligitur:
<4 46> -C. XLVI.+
<T T> Eum, qui asseuerat homicidium se non uoluntate, sed
casu fortuito fecisse, cum calcis ictu mortis occasio prebita
uideatur, si hoc ita est, neque super hoc ambigi poterit,
omni metu ac suspicione, quam ex admissae rei discrimine
sustinet, secundum id, quod annotacione nostra conprehensum
est, uolumus liberari.
<P 1> -[PALEA.+
<4 47> -C. XLVII.+ <T R> Item Imperator Antoninus. -[C. ad leg.
Cornel. de sicar. l. 1.]+
<T T> Frater uester rectius fecerit, si se presidi prouinciae obtulerit,
qui, si probauerit, non occidendi animo hominem
a se esse percussum, remissa homicidii pena secundum militarem
disciplinam sentenciam proferet. Crimen enim
contrahitur, si et uoluntas nocendi intercedat. Ceterum ea,
que ex inprouiso casu potius quam fraude accidunt, fato
plerumque, non noxae inputantur. -]+ <P 0>
<S 197><L 1> -197+
<T P> Hinc etiam Pelagius Papa:
<4 48> -C. XLVIII.+ <T R> De eodem.
<T T> Quantum dicit iste Placidus, anno preterito dictum
est de uxore ipsius, quia subito inter caballos inuenta
et dum traherentur caballi, collisa est illa, et abortum fecit.
Quod si ita est, forte si caballos alienos tulit, inde est
culpabilis. Nam de muliere, que casu inter caballos confracta
est, ubi uoluntas illius non agnoscitur perniciosa
fuisse, non potest nec debet addici per leges.
<4 49> -C. XLIX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Nicolaus Papa.
<T T> Hii, qui arborem incidere uidentur, si contigerit, ut
cadens arbor occiderit hominem, inculpabiles sunt atque
innoxii, quia nec uoluntate eorum, nec desiderio homicidium
perpetratum est. Si uero aliqua eorum culpa uel
neglectu morientis hominis interitus cognoscitur aduenisse,
abiciendi sunt a gradu, et in sacro ordine nullatenus
suscipiendi.
<4 50> -C. L.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Guarmatiensi.
<T T> Sepe contingit, dum quis operi necessario insistens
arborem inciderit, ut aliquis subtus ipsam ueniens
deprimatur. Et iccirco, si uoluntate uel negligentia incidentis
arborem factum est, ut homicida penitenciae debet
omnino submitti. Quod si non uoto, sed incuria illius,
non hoc eum sentencia contingit. Si enim
dum ille operi necessario fortassis incumberet, iste insperatus
occurrit sub arbore et sub ipsa oppressus
est, incisor arboris non tenetur pro homicida.
<4 51> -C. LI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Triburiensi. -[cap. 36. Sed
ibi copiosius.]+
<T T> Si duo fratres in silua arbores succiderint, et appropinquante
casura unius arboris frater fratri dixerit,
caue, et ille fugiens in pressuram arboris inciderit, et
mortuus fuerit, uiuens frater innocens de sanguine
germani diiudicetur.
<T P> -Gratian.+ Premissis auctoritatibus, lapsis permittitur, ut post
penitenciam in suis ordinibus reparari ualeant; ad maiorem autem
conscendere post lapsum nulla eis auctoritate permittitur, immo
penitus prohibetur.
Unde in Ilerdensi Concilio -[c. 5.]+ legitur:
<4 52> -C. LII.+ <T R> Lapsi in suis ordinibus reparari possunt, sed non
ad maiora conscendere.
<T T> Hii, qui altario sancto deseruiunt, si subito
<S 198><L 1> -198+
flenda carnis fragilitate corruerint, et Domino respiciente
digne penituerint, ita ut mortificato corpore cordis contriti
sacrificium Deo offerant, maneat in potestate pontificis uel
ueraciter afflictos non diu suspendere, uel desidiosos prolixiori
tempore ab ecclesiae corpore segregare; ita tamen,
ut sic offitiorum suorum loca recipiant, ne possint ad altiora
offitia ulterius promoueri.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> -@. 1.+ Quod si iterato uelut canes ad uomitum reuersi
fuerint, et ueluti sues in uolutabris luti iacuerint,
non solum dignitate offitii careant, sed etiam sanctam communionem
nisi in exitu non percipiant. -]+ <P 0>
<T P> -Gratian.+ Sed exemplo B. Petri (qui postquam trinae negationis
maculas confessione diluit amoris, non solum in gradu sui
apostolatus remansit, uerum etiam in pastorem totius ecclesiae a
Christo institui meruit,) probantur lapsi post dignam penitenciam
non solum propria offitia retinere, sed etiam ad maiora posse
conscendere. Quod autem B. Petrus post negationem pastor
ecclesiae a Domino sit institutus, probatur auctoritate B. Gregorii,
qui in omelia dominicae resurrectionis de eodem principe
apostolorum scribit, dicens:
<4 53> -C. LIII.+ <T R> Petrus post culpam negationis princeps apostolorum
a Domino est institutus.
<T T> Considerandum est nobis, cur omnipotens Deus eum,
quem cunctae ecclesiae preferre disposuerat, ancillae uocem
pertimescere et se ipsum negare permisit. Quod nimirum
magnae actum pietatis dispensatione cognoscimus, ut is,
qui futurus erat pastor ecclesiae, in sua culpa disceret,
qualiter aliis misereri debuisset. Prius itaque eum ostendit
sibi, et tunc preposuit ceteris, ut ex sua infirmitate cognosceret,
quam misericorditer aliena infirma tolleraret.
<4 54> -C. LIV.+ <T R> Post negationem in fide et gradu Petrus profecit.
<T I> Item Ambrosius in omelia L.
<T T> Fidelior factus est Petrus, postquam fidem se perdidisse
defleuit; atque ideo maiorem gratiam reperit quam amisit.
Tamquam bonus enim pastor tuendum gregem accepit, ut
qui sibi ante infirmus fuerat, fieret omnibus firmamentum,
et qui se interrogationis temptacione nutauerat,
ceteros fidei stabilitate fundaret. Denique pro soliditate
deuotionis ecclesiarum petra dicitur, sicut ait Dominus:
"Tu es Petrus et cetera." Petra enim dicitur, eo quod
primus in nationibus fidei fundamenta posuerit, et tamquam
saxum immobile totius operis Christiani compagem
molemque contineat.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Item obicitur, penitentes ad sacros
ordines promoueri non debent: non ergo lapsi post penitencia
ad maiora pertingere possunt.
<S 199><L 1> -199+
Unde in Cartaginensi Concilio IV. -[cap. 68. et 69.]+
legitur:
<4 55> -C. LV.+ <T R> Non ordinetur clericus ex penitentibus.
<T T> Ex penitentibus, quamuis sit bonus, tamen clericus
non ordinetur. Si per ignorantiam episcopi factum
fuerit, deponatur a clero, quia se ordinationis tempore
non prodidit fuisse penitentem. Si autem sciens episcopus
ordinauerit talem, etiam ipse ab episcopatu suo
ordinandi dumtaxat potestate priuetur. Simili sentenciae
subiacebit episcopus, si sciens ordinauerit clericum, qui
uiduam aut repudiatam uxorem habuerit, aut secundam.
-+
<4 56> -C. LVI.+ <T R> Bigamus, penitens, uiduae maritus, sacrae militiae se
ingerens, sine spe promotionis in suo ordine permaneat.
<T I> Item Siricius Papa Himerio Episcopo. -[epist. I. c. 15.]+
<T T> Quicumque penitens, quicumque bigamus, quicumque
uiduae maritus ad sacram miliciam indebite et incompetenter
irrepserit, hac sibi condicione a nobis ueniam intelligat
relaxatam, ut in magno debeat computare beneficio, si
adempta sibi omni spe promocionis in hoc quo inuenitur
ordine perpetua stabilitate permaneat.
<4 57> -C. LVII.+ <T R> Non prohibeatur a clero, qui pressus languore
per communionem penitenciae benedictionem accepit.
<T I> Item ex Concilio Gerondensi. -[c. 9.]+
<T T> Is uero, qui egritudinis languore depressus penitenciae
benedictionem, quam uiaticum dicimus, per communionem
acceperit, postmodum reconualescens caput
penitenciae in ecclesia non subdiderit publice, si prohibitis
uiciis non detinetur obnoxius, admittatur ad clerum.
<4 58> -C. LVIII.+ <T R> Qui ad penitenciam agendam in monasterio
recluditur, presbiter non ordinetur.
<T I> Item Hormisda Papa omnibus Episcopis per uniuersas
prouincias.
<T T> Si ille, qui ultro petit penitenciam, quamuis eam perfecte
agat, non potest episcopus aut presbiter ordinari, ita ut,
etiamsi per ignoranciam ordinatus fuerit et postea conuincitur
penitenciam accepisse, deiciatur: ille, qui inuitus
ad penitenciam agendam mittitur in monasterio, (qui
utique nichil aliud, quam penitens dicendus est), qua
consciencia ad sacerdocium peruenire permittitur?
Nemo mihi alia quelibet contra auctoritatem sedis apostolicae
<S 200><L 1> -200+
uel CCCXVIII. episcoporum, uel reliquorum canonum
constituta obiciat; quia quicquid contra illorum
diffinicionem (in quibus Spiritum sanctum credimus locutum)
dictum fuerit, recipere non solum temerarium, sed etiam
periculosum esse non dubito.
<4 59> -C. LIX.+ <T R> Bigami, uel quilibet post penitenciam sacris
non applicentur ministeriis.
<T I> Item Gelasius Urbis Romae Episcopus omnibus Episcopis.
-[per Lucaniam, etc. cap. 5.]+
<T T> Non confidat quisquam pontificum fas esse, digamos
aut coniugia sortientes ab aliis derelicta, siue
quoslibet post penitenciam, uel sine litteris, uel corpore
uiciatos, uel condicionarios, aut curiae publicarumque rerum
nexibus inplicatos, aut passim nulla temporis congruentis
expectatione discussos, diuinis seruituros applicare ministeriis.
-+
<4 60> -C. LX.+ <T R> Penitentes nec etiam clerici fieri possunt.
<T I> Item Innocentius. -[Agapito et ceteris, epist. VI.]+
<T T> Canones apud Niceam constituti penitentes etiam ab
infimis offitiis clericorum excludunt.
<T P> -Gratian.+ Hoc non de quibuslibet penitentibus intelligitur,
sed de illis tantum, qui post penitenciam secularis militiae
cingulum accipiunt. De quibus Innocentius Episcopus
scribit Victorio Rotomagensi Episcopo. -[epist. II. c. 2.]+
<4 61> -C. LXI.+ <T R> Non debet fieri clericus, qui post remissionem
peccatorum miliciae cingulum habuit.
<T T> Si quis post remissionem peccatorum cingulum miliciae
secularis habuerit, ad clericatum omnino admitti non debet.
<T P> -Gratian.+ Potest et aliter intelligi. Est quedam penitencia,
que solempnis appellatur, que semel tantum in ecclesia conceditur,
de qua Ambrosius ait: "Sicut unum est baptisma, ita unica
est penitencia." Item: "Non est secundus locus penitenciae."
Item: "Reperiantur quam plurimi, qui sepius agendam
penitenciam putant, qui luxuriantur in Christo. Nam si uere
penitenciam agerent, numquam iterandam postea putarent."
<4 62> -[C. LXII.]+
<T I> Item Augustinus ad Macedonium. -[epist. LIV.]+
<T T> Quamuis caute et salubriter prouisum sit, ut locus
humillimae penitenciae semel tantum in ecclesia concedatur,
ne medicina nimis utilis minus uilis haberetur, tamen
cotidie peccantibus numquam per penitenciam uenia negatur.
<S 201><L 1> -201+
<T P> -Gratian.+ Hec autem penitencia quomodo inponenda sit
in Agatensi Concilio legitur, in quo sic statutum est: -[c. 15.]+
<4 63> -C. LXIII.+ <T R> Quomodo penitentes ad penitenciam accedant.
<T T> Penitentes tempore, quo penitenciam petunt, inpositionem
manuum et cilicium super capita a sacerdote
(sicut ubique statutum est) consequantur. Si autem
comas non deposuerint, aut uestimenta non mutauerint,
abiciantur et nisi digne penituerint, non recipiantur.
Iuuenibus etiam penitencia propter etatis fragilitatem non
facile committenda est. Viaticum tamen omnibus in morte
positis non est negandum.
<4 64> -C. LXIV.+ <T R> Que sint obseruandas in solempni penitencia.
<T I> Item ex eodem.
<T T> In capite quadragesimae omnes penitentes, qui publicam
suscipiunt aut susceperunt penitenciam, ante fores ecclesiae
se representent episcopo ciuitatis, sacco induti, nudis
pedibus, uultibus in terram demissis reos se esse ipso
habitu et uultu protestantes. Ibi adesse debent
decani, id est archipresbiteri parrochiarum et presbiteri
penitencium, qui eorum conuersationem diligenter
inspicere debent, et secundum modum culpae penitenciam
per prefatos gradus iniungere. Post hec eos in ecclesiam
introducat, et cum omni clero septem penitenciae
psalmos in terram prostratus cum lacrimis
pro eorum absolutione decantet; tunc resurgens ab
oratione, iuxta quod canones iubent, manus eis inponat,
aquam benedictam super eos spargat, cinerem prius
mittat, deinde cilicio capita eorum operiat, et cum gemitu
et crebris suspiriis denunciet eis, quod sicut Adam proiectus
est de paradiso, ita et ipsi pro peccatis ab ecclesia abiciuntur;
postea iubeat ministris, ut eos extra ianuam
ecclesiae expellant, clerus uero prosequatur eos cum responsorio:
"In sudore uultus tui uesceris pane tuo, etc." ut,
uidentes sanctam ecclesiam pro facinoribus suis tremefactam
atque commotam, non paruipendant penitenciam. In
sacra autem Domini cena rursus ab eorum decanis et
eorum presbiteris ecclesiae liminibus represententur.
<T P> -Gratian.+ Hanc penitenciam nulli umquam clericorum agere
conceditur, atque ideo huiuscemodi penitentes ad clerum admitti
prohibentur.
<S 202><L 1> -202+
Unde in Cartaginensi Concilio V. -[cap. 11.]+ statutum
legitur:
<4 65> -C. LXV.+ <T R> Clericis non inponatur manus tamquam
penitentibus.
<T T> Confirmandum est, ut, si quando presbiteri uel diaconi
in aliqua grauiori culpa conuicti fuerint, qua eos a ministerio
necesse sit remoueri, non eis manus tamquam
penitentibus uel tamquam fidelibus laicis inponatur, neque
umquam permittendum est, ut rebaptizati ad
clericatus gradum promoueantur.
<T P> Item Siricius Papa: -[Himerio, epist. I. c. 14.]+
<4 66> -C. LXVI.+ <T R> Nec clerico penitenciam agere, nec penitenti ad
clericatum accedere permittitur.
<T T> Illud quoque nos par fuit prouidere, ut sicut penitenciam
agere nulli umquam conceditur clericorum, ita
post penitudinem ac reconciliationem cuiquam
laicorum non liceat honorem clericatus adipisci,
quoniam quamuis sint omnium peccatorum contagione
mundati, nulla tamen debent gerendorum sacramentorum
instrumenta suscipere, qui dudum fuerint uasa
uiciorum.
<4 67> -C. LXVII.+ <T R> Presbiteris et diaconibus tamquam penitentibus
manus inponi non debent.
<T I> Item Leo Papa. -[Rustico Narbonensi, epist. XC. cap. 2.]+
<T T> Alienum est a consuetudine ecclesiastica, ut qui in
presbiterali honore aut diaconii gradu fuerint consecrati,
hi pro crimine aliquo suo per manus inpositionem remedium
accipiant penitendi; quod sine dubio ex apostolica
tradicione descendit, secundum quod scriptum est:
"Sacerdos si peccauerit, quis orabit pro illo?" Unde
huiusmodi lapsis ad promerendam misericordiam Dei
priuata est expetenda secessio, ubi illis, si satisfactio
fuerit digna, sit etiam fructuosa.
<T P> -Gratian.+ Probantur etiam auctoritate Tolletani Concilii
huiuscemodi penitentes ad clerum non admittendi, in quo -[c. 2.]+
sic statutum est:
<4 68> -C. LXVIII.+ <T R> Causa necessitatis ad clerum penitentes
admittantur.
<T T> Placuit, ut penitentes non admittantur ad clerum,
nisi tantum si necessitas aut usus exegerit; tunc deputentur
<S 203><L 1> -203+
inter hostiarios uel inter lectores, ita ut apostolum
uel euangelium non legant. -@. 1.+ Si qui autem
ordinati sunt in diacones, inter subdiacones habeantur,
ita ut manum non inponant nec sacra contingant.
-@. 2.+ Cum uero penitentem dicimus, qui post baptisma
aut pro homicidio, aut pro diuersis criminibus grauissimisque
peccatis publicam penitenciam gerens sub cilicio
diuino fuerit reconciliatus altario.
-VII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Apostatae quoque ad clericatus offitium
admitti non debent.
Unde in Concilio Arelatensi II.: -[cap. 25.]+
<4 69> -C. LXIX.+ <T R> Ad clericatus offitium non admittantur apostatae.
<T T> Hii, qui post sanctam religionis professionem apostatant
et ad seculum redeunt, et postmodum penitenciae
remedia non requirunt, sine penitencia communionem
penitus non accipiant. Quos etiam iubemus ad clericatus
offitium non admitti. Et quicumque ille sit, post
penitenciam habitum secularem accipere non presumat.
Quod si presumpserit, ab ecclesia alienus habeatur.
<1 D><S 203><L 20>
<2 51> -DISTINCTIO LI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Ecce, quod criminosi, uel non uere penitentes, uel
publicam penitenciam agentes, a sacris prohibentur ordinibus.
Adiecit quoque sancta mater ecclesia, ut curiales, aut post
baptisma militantes, aut in foro decertantes, a sacris prohibeantur
ordinibus.
Unde Innocentius ait: -[Papa Episcopis in Toletana.
Sinodo constitutis, epist. XXIV. c. 2.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Post baptisma militantes, uel in foro decertantes, a
sacris prohibentur ordinibus.
<T T> Aliquantos ex his, qui post acceptam baptismi gratiam
in forensi exercitacione sunt uersati et obtinendi pertinaciam
susceperunt, adscitos ad sacerdotium esse comperimus,
quorum numero aliqui perhibentur ad sacerdotium
assumi; aliquantos ex milicia, qui cum potestatibus obedierunt,
seua necessario precepta sunt exsecuti; aliquantos
ex curialibus, qui, dum parerent potestatibus, que
sibi sunt inperata fecerunt; aliquantos, qui uoluptates et
editiones populi celebrarunt, ad honorem summi sacerdocii
peruenisse, quorum omnium neminem ad societatem
quidem ordinis clericorum oportuerat peruenire. Que
singula si discutienda mandemus, non modicos motus aut
scandala Ispaniensibus prouinciis, quibus mederi cupimus,
de studio emendationis inducemus; idcirco remittenda
potius hec putamus. Sed ne deinceps similia committantur
<S 204><L 1> -204+
dilectionis uestrae maturitas prouidere debebit, ut tantae
usurpationis nunc finis necessarius inponatur, eo
uidelicet constituto, ut, quicumque tales ordinati fuerint,
cum ordinatoribus suis deponantur.
<4 2> -C. II.+ <T R> De quibus laicis ad clericatum non possunt
peruenire.
<T I> Idem Felici Episcopo Nuceriano. -[epist. IV. c. 3.]+
<T T> Designata sunt genera laicorum, de quibus ad clericatum
aliqui peruenire non possunt, id est, si quis fidelis
administrauerit. De curialibus autem manifesta ratio
est, quoniam etsi inueniantur huiusmodi uiri, qui clerici
debeant fieri, tamen quoniam sepius ad curiam repetuntur,
cauendum est ab his propter tribulationem, que sepe de
his ecclesiae prouenit.
<4 3> -C. III.+ <T R> Non admittantur curiales ad clericale offitium.
<T I> Idem. -[Victricio Episcopo Rothomagensi, epist. II.
cap. 11.]+
<T T> Preterea frequenter quidam ex fratribus nostris curiales
uel quibuslibet publicis functionibus occupatos, clericos
facere contendunt, pro quibus postea maior est tristicia,
cum de reuocandis eis aliquid ab inperatore precipitur,
quam gratia nascitur de ascito. Constat enim eos
in ipsis muneribus etiam uoluptates exhibere, quas
a diabolo inuentas esse non dubium est, et ludorum et munerum
apparatibus aut preesse, aut forsitan interesse.
Sit certe in exemplum sollicitudo et tristicia fratrum, quam
sepe pertulimus inperatore presente, cum pro his sepius
rogaremus, quam ipse nobiscum positus cognouisti, quibus
non solum inferiores clerici ex curialibus, uerum etiam
iam in sacerdotio constituti ingens molestia ut redderentur
instabat.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non promoueatur ad diaconatum, qui post baptismum
ad fideles necandum accinctus fuerit.
<T I> Item ex Concilio Tolletano I. -[cap. 8.]+
<T T> Si quis post acceptum baptismum militauerit, et clamidem
sumpserit ac cingulum ad necandum fideles,
etiamsi grauia non admiserit, si ad clerum admissus fuerit,
diaconii non accipiat dignitatem.
<4 5> -C. V.+ <T R> A quibus debet esse inmunis, qui in episcopum est
ordinandus.
<T I> Item ex Tolletano Concilio IV. -[cap. 19.]+
<T T> Qui in aliquo crimine detenti sunt, qui infamiae nota
aspersi sunt, qui scelera aliqua per publicam penitenciam
se admisisse confessi sunt, qui in heresim sunt lapsi, qui
in heresi baptizati aut rebaptizati esse noscuntur, qui
semetipsos absciderunt aut qui naturali defectu membrorum
<S 205><L 1> -205+
aliquid minus habere noscuntur, qui secundae
uxoris coniunctionem sortiti sunt aut numerosa coniugia
frequentauerunt, qui uiduam uel a marito relictam duxerunt
aut corruptarum mariti fuerunt, qui concubinas aut
fornicarias habuerunt, qui seruili condicioni obnoxii sunt
qui ignoti sunt, qui neophiti uel laici sunt, qui seculari miliciae
dediti sunt, qui curiae nexibus obligati sunt, qui inscii
litterarum sunt, qui nondum ad triginta annos peruenerunt,
qui per gradus ecclesiasticos non ascenderunt, qui ambitu
honorem querunt, qui honorem muneribus obtinere moliuntur,
qui a decessoribus in sacerdotium eliguntur. -@. 1.+
Sed nec ille deinceps sacerdos erit, quem nec clerus, nec
populus propriae ciuitatis elegit, uel auctoritas metropolitani,
uel conprouincialium sacerdotum assensus non exquisiuit.
Quicumque ergo deinceps ad ordinem sacerdocii
postulatus, et in his, que predicta sunt, exquisitus, in nullo
horum deprehensus fuerit, et examinatus probabili uita
atque doctrina exstiterit, tunc secundum sinodalia uel
decretalia constituta cum omnium clericorum uel ciuium
uoluntate ab uniuersis conprouincialibus episcopis, aut certe
a tribus, in sacerdotem die dominico consecrabitur, conuenientibus
ceteris, qui absentes sunt, suis litteris, et magis
auctoritate uel presencia eius, qui metropolitanus Episcopus
constitutus est. Episcopus autem conprouincialis ibi
consecrandus est, ubi metropolitanus elegerit; metropolitanus
autem non nisi in ciuitate metropoli, conprouincialibus
ibidem conuenientibus. -@. 2.+ Si quis autem deinceps
contra predicta uetita canonum ad sacerdotii gradum indignus
aspirare contenderit, cum ordinatoribus suis adepti
honoris periculo subiacebit.
<1 D><S 205><L 31>
<2 52> -DISTINCTIO LII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Qui uero pretermissis aliquibus gradibus non superbia, sed
negligentia ad maiores conscenderit, tamdiu a maioribus abstineat,
quousque congruo tempore pretermissos accipiat.
Unde Alexander II. scribit Grimaldo Constantiensi
Episcopo:
<4 1> -C. I.+ <T R> De eo, qui subdiaconatus ordine postposito diaconus
et presbiter est ordinatus.
<T T> Sollicitudo dilectionis tuae studuit consulere, utrum
portitor istarum litterarum diaconatus et presbiteratus offitium
idoneus sit peragere nec ne, cum ad id prepropero
cursu, subdiaconatus ordine postposito, negligentia potius
quam superbia cognoscatur ascendisse. Unde nos consulendo
caritati tuae mandamus, ut ab offitio sacerdotali eum
prohibeas, donec proximo quatuor temporum ieiunio subdiaconatus
<S 206><L 1> -206+
ministerium sibi rite imponas, et sic deinceps ad
maiora offitia eum redire concedas.
<1 D><S 206><L 3>
<2 53> -DISTINCTIO LIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Curiales autem, ut supra scriptum est, ideo ordinari prohibentur,
quia frequenter, dum ab ecclesia repetuntur, plurima
incommoda ecclesia sequitur, uel quia iidem curiales non uoto
religionis, sed ut offitiorum suorum ratiocinia fugiant, ad ecclesias
se transferunt.
Unde Gregorius scribit libro VIII. Registro -[Indict. I. epist. 11.]+
omnibus Episcopis de lege Mauritii Augusti:
<4 1> -C. I.+ <T R> Quare sit constitutum, ne curiales ordinentur.
<T T> Legem, quam piissimus inperator dedit, ne forte hi,
qui miliciae uel rationibus sunt publicis obligati, dum causarum
suarum periculum fugiunt, ad ecclesiasticum habitum
ueniant uel in monasteriis conuertantur, uestrae studui fraternitati
transmittere, maxime ob hanc causam, quod hi,
qui seculi actionibus inplicati sunt, in clero ecclesiae prepropere
suscipiendi non sunt, quia, dum in ecclesiastico habitu
non dissimiliter quam prius uixerant uiuunt, nequaquam
student seculum fugere, sed mutare. Quod si etiam tales
quique monasterium petunt, suscipiendi nullo modo
sunt, nisi prius a negociis publicis fuerint absoluti. -@. 1.+
Si qui uero ex militaribus uiris in monasteriis annumerari
festinant, non sunt temere suscipiendi, nisi uita eorum
subtiliter inquisita fuerit. Et iuxta normam regularem in suo
habitu per triennium probati, tunc monachicum habitum
Deo auctore suscipiant.
<1 D><S 206><L 29>
<2 54> -DISTINCTIO LIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Serui autem ordinari prohibentur, nisi a propriis
dominis libertatem legitimam consequantur.
Unde Leo Episcopus omnibus scribit Episcopis:
<4 1> -C. I.+ <T R> Seruus ad clericatus offitium non promoueatur.
<T T> Nullus episcoporum seruum alterius ad clericatus offitium
promouere presumat, nisi forte eorum peticio aut
uoluntas accesserit, qui aliquid sibi in eo uendicant potestatis.
Debet enim esse inmunis ab aliis, qui diuinae
miliciae est aggregandus, ut a castris dominicis, quibus
nomen eius asscribitur, nullius necessitatis uinculis abstrahatur.
-+
<S 207><L 1> -207+
<4 2> -C. II.+ <T R> De seruili condicione ad sacros ordines nullus accedat.
<T I> Item ex Triburiensi Concilio.
<T T> Nulli de seruili condicione ad sacros ordines promoueantur,
nisi prius a dominis propriis legitimam libertatem
consequantur; cuius libertatis charta ante ordinationem
in ambone publice legatur, et, si nullus contradixerit
rite consecrabuntur. Porro seruus non canonice consecratus,
postquam de gradu deciderit, eius condicionis
sit, cuius fuerat ante gradum.
<P 1> -[PALEA.+
<4 3> -C. III.+ <T R> Ex Concilio Cartaginensi I. c. 8.
<T T> Magnus episcopus Astiagensis dixit, quid dilectioni
uestrae uidetur, procuratores, actores et executores, seu
curatores pupillorum si debeant ordinari? Gratus episcopus
dixit: si post deposita uniuersa et reddita ratiocinia actus
uitae ipsorum fuerint conprobati in omnibus, debent et
cum laude cleri, si postulati fuerint, honore munerari.
Si enim ante libertatem negociorum uel offitiorum ab
aliquo sine consideratione fuerint ordinati, ecclesia infamatur.
Uniuersi dixerunt: Recte omnia statuit sanctitas
tua, ideoque ita est et nostra ista quoque sentencia. -]+ <P 0>
<4 4> -C. IV.+ <T R> Post donum libertatis famuli ecclesiae deuocentur
in clerum.
<T I> Item ex Concilio Tolletano IX. -[c. 11.]+
<T T> Qui ex famulis ecclesiae seruituri deuocantur in
clerum ab episcopis suis, necesse est, ut libertatis percipiant
donum, et si honestae uitae claruerint meritis adiuti
tunc demum maioribus fungantur offitiis. Quos uero
flagitii sordidauerit incorrigibilis noxa, perpetua seruitus
condicionis religet in catena.
<T P> -Gratian.+ Qui autem a dominis suis ordinandi libertatem
consequuntur, ab eorum patrocinio penitus debent esse alieni, ut
in nullo eorum obsequiis inueniantur obnoxii.
Unde in Concilio Tolletano IV. -[c. 73.]+ legitur:
<4 5> -C. V.+ <T R> Ad clericatum suscipiantur qui nullo obsequio
retento a dominis suis libertatem percipiunt.
<T T> Quicumque libertatem a dominis suis ita percipiunt,
ut sibi in eis nullum obsequium patronus retentet, isti, si
sine crimine sunt, ad clericatus ordinem liberi suscipiantur,
quia directa manumissione absoluti noscuntur. Qui
uero retento obsequio manumissi sunt, pro eo, quod adhuc
patroni seruitute tenentur obnoxii, nullatenus sunt ad
<S 208><L 1> -208+
ecclesiasticum ordinem promouendi, ne, quando uoluerint
eorum domini, fiant ex clericis serui.
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Ex Concilio Tolletano. -[c. 82.]+
<T T> De seruorum ordinatione, qui passim ad gradus ecclesiasticos
promouentur, placuit omnibus cum sacris canonibus
concordari debere, et statutum est, ut nullus episcoporum
deinceps eos ad sacros ordines promouere presumat, nisi
prius a dominis propriis libertatem consecuti fuerint. -@. 1.+
Et si quilibet seruus dominum suum fugiens aut per
litteras, aut adhibitis testibus munere conductis uel corruptis,
aut qualibet calliditate uel fraude ad gradus ecclesiasticos
peruenerit, decretum est, ut deponatur, et dominus
eius eum recipiat. -@. 2.+ Si uero auus uel pater ab alia
patria in aliam migrans in eadem prouincia filium genuerit,
et ipse filius ibidem educatus et ad gradus ecclesiasticos
promotus fuerit, et utrum seruus sit ignotum sit, et postea
ueniens dominus illius legibus eum acquisierit, sancitum est,
ut, si dominus eius illi libertatem dare uoluerit, in gradu
suo permaneat. -@. 3.+ Si uero eum catena seruitutis a castris
dominicis abstrahere uoluerit, gradum amittat, quia iuxta
sacros canones uilis persona manens sacerdotii dignitate
fungi non potest. -]+ <P 0>
<4 7> -C. VII.+ <T R> Sine consensu patroni non ordinetur, qui patrocinio
cuiuslibet est obligatus.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Si quis obligatus est tributo seruili, uel aliqua condicione,
uel patrocinio cuiuslibet domus, non est ordinandus
clericus, nisi probatae uitae fuerit, et patroni consensus
accesserit.
<P 1> -[PALEA.+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Ex Concilio Tolletano c. 2.
<T T> De rebus uero illorum uel peculiari, qui a propriis dominis
libertate donantur, ut ad gradus ecclesiasticos iure
promoueantur, statutum est, ut in potestate dominorum
consistat, quicquid ante libertatem habuerunt utrum illis
concedere, an sibi retinere uoluerint. -]+ <P 0>
<T P> -Gratian.+ Ceterum, si a dominis suis libertatem consecuti
non fuerint, et ad ecclesiasticos ordines aliquo modo irrepserint,
presbiter peculii amissione mulctetur, diaconus uero aut uicarium
pro se prestabit, aut in seruitutem reuocabitur; ceteri uero
gradus non possunt quemquam a nexu seruitutis absoluere.
<S 209><L 1> -209+
Unde Gelasius scribit Martino et Iusto Episcopis:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Seruus si latenter irrepserit ad sacerdotium, peculii
amissione multetur.
<T T> Ex antiquis regulis et nouella sinodali explanatione
conprehensum est, personas obnoxias cingulo celestis
miliciae non precingi. Sed nescio utrum ignorantia aut
uoluntate rapiamini, ita ut ex hac causa nullus pene episcoporum
uideatur extorris. Ita enim nos frequens et
plurimorum querela circumstrepit, ut ex hac parte nichil
penitus putetur constitutum. -@. 1.+ Actores siquidem
illustris uiri filii nostri Amandiani grauiter conqueruntur,
homines suo iuri debitos alios iam clericos, alios iam
diaconos ordinatos, cum non solum post modernum concilium
(quod tantorum collectione pontificum sub omnium
saluberrimae prouisionis assensu constat esse perfectum)
huiusmodi personae suscipi non deberent, uerum etiam,
si qui forte in diuinae cultu miliciae ante fuerint ignorantia
faciente suscepti, eliminari prorsus et exuti religioso
priuilegio, ad dominorum suorum possessiones iusta debuerint
ammonitione compelli. Et ideo, fratres karissimi,
eos, quos supradicti uiri actores in clericatus offitio monstrauerint
detineri, discussos et obnoxios adprobatos,
custodito legum tramite sine intermissione restituite, ita
ut si quis iam ex his presbiter reperitur, in eodem gradu
peculii sola amissione multatus maneat. Diaconus
uero aut uicarium prestet, aut, si non habuerit, ipse
reddatur. Reliqua uero offitia sciant, neminem posse ab
obnoxietate, si conuincitur, uendicari, quatenus hoc
ordine custodito nec dominorum iura, nec priuilegia ulla
ratione turbentur.
<4 10> -C. X.+ <T R> Seruus clericus factus seruituti maneat obnoxius.
<T I> Idem Herculentio, Stephano et Iusto Episcopis.
<T T> Frequens quidem et assidua nos querela circumstrepit
de his pontificibus, qui nec antiquas regulas, nec decreta
nostra nouiter directa cogitantes, obnoxias possessoribus
illigatasque personas uenientes ad clericale
cingulum non refutant. -@. 1.+ Nuper etenim rectores
illustris feminae Placidiae petitorii oblatione conquesti
sunt, Sabinum Marcellianensis siue Cusilinatis
urbis antistitem Antiochum seruum iuris patronae suae (absentis
dominae occasione captata) ad presbiterii honorem
usque perductum, eiusque fratrem Leoncium clericalis
<S 210><L 1> -210+
offitii priuilegio decorasse. Et ideo, fratres carissimi, inter supradictos
actores, et eos, qui extremae condicionis repetuntur
obiectu, cognitionem uobis nostra auctoritate deputamus,
ut omni ueritate discussa, si reuera obiectam sibi maculam
iustae refragationis non poterit ratione diluere,
Leoncium clericum, quem gradus prefinitus legibus non
defendit, ad sequendam condicionis suae necessitatem
modis omnibus redibete. Antiochum uero, quia propter
sacerdotium iam retolli non potest, si in sua
ecclesia in hoc in quo est honore collocare desiderat,
non uelud redditum sibi habeat, sed pro ministeriorum
celebratione susceptum.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Rufino et Aprili Episcopis.
<T T> Quis aut leges principum, aut patrum regulas, aut ammonitiones
modernas dicat debere contempni, nisi qui inpunitum
sibi tantum existimat transire commissum? Actores
siquidem filiae nostrae illustris et magnificae feminae
Maximae petitorii nobis insinuatione conquesti sunt, Siluestrum
atque Candidum, originarios suos, contra constituciones,
que supra dictae sunt, etiam contradictione
preeunte a Lucerino pontifice diacones non legitime
ordinatos. Et ideo, fratres karissimi, tantae preuaricationis
excessus noueritis sagacius inquirendos, et, si constiterit
querelam ueritate fulciri, continuo, qui contradictione preeunte
non legitime sunt creati, a sacris offitiis repellantur.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Nec ad religiosae uitae propositum, nec ad clericatus
offitium sine dominorum consensu serui admittantur.
<T I> Item eisdem.
<T T> Generalis etiam querelae uitanda presumptio est, qua
propemodum causantur uniuersi, passim seruos et originarios
dominorum iura possessionemque fugientes, sub religiosae
conuersationis obtentu uel ad monasteria sese conferre,
uel ad ecclesiasticum famulatum conniuentibus quoque
presulibus indifferenter admitti. Que modis omnibus est
amouenda pernicies, ne per Christiani nominis institutum aut
aliena peruadi, aut publica uideatur disciplina subuerti;
precipue cum nec ipsam ministerii clericalis hac obligatione
fuscari dignitatem conueniat, cogaturque pro statu militantium
sibi condicioneque iurgari, aut uideri (quod absit)
obnoxia. Quibus sollicita competenter interdictione prohibitis,
<S 211><L 1> -211+
quisquis episcopus, presbiter, diaconus, uel
eorum, qui monasteriis preesse noscuntur, huiusmodi personas
apud se tenentes non restituendas patronis, aut deinceps
uel ecclesiae seruituti, uel religiosis congregationibus
putauerint applicandas, nisi uoluntate forsitan dominorum
subscriptionis testimonio primitus absolutas
uel legitima transactione concessas, periculum se proprii
honoris non ambigant communionisque subituros, si
super hac re cuiusquam uerax nos querela pulsauerit. -@. 1.+
Magnis quippe studiis secundum B. Paulum Apostolum
precauendum est, ne fides et disciplina Domini
blasphemetur. <T I> Idem: <T T> -@. 2.+ Nichil perire credimus
ecclesiasticis utilitatibus, si que sunt aliena reddantur.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc tunc obseruandum est, cum dominus
et serus eiusdem professionis inueniuntur. Ceterum
Iudeus Christianum mancipium emerit, iudicis uel episcopi auctoritate,
etiam eo inuito, ad libertatem debet perduci.
Unde Gregorius Libertino Episcopo:
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Ad libertatem perducantur mancipia Christiana
a Iudeis conparata.
<T T> Mancipia Christiana, quecumque Iudeum conparasse
patuerit, ad libertatem iuxta legum precepta sine ambiguitate
perducite, ne, quod absit, religio Christiana Iudeis
subiecta polluatur.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Offitia publica Iudeis non sunt committenda.
<T I> Item ex Concilio Tolletano III. -[c. 14.]+
<T T> Nulla offitia publica Iudeis iniungantur, per que eis
occasio tribuatur penam Christianis inferre. Si qui uero
Christiani ab eis in Iudaismo ritu sunt maculati uel
etiam circumcisi, non reddito pretio ad libertatem et religionem
redeant Christianam.
<T P> -Gratian.+ De his autem, qui in infidelitate empti ad gratiam
baptismi uenire desiderant, quid fieri debeat, Gregorius scribit
Fortunato Neapolitano Episcopo: -[lib. V. epist. 31.]+
<4 15> -C. XV.+ <T R> In libertatem uendicentur serui, qui ab infidelitate
ad fidem accedunt.
<T T> Fraternitatem uestram oportet esse sollicitam,
si de Iudeorum seruitio non solum Iudeus, sed etiam
quisquam paganorum fieri uoluerit Christianus, postquam
uoluntas eius fuerit patefacta, ne hunc sub quolibet ingenio
uel argumento cuipiam Iudeorum uenundandi facultas
sit; sed is, qui ad Christianam conuerti fidem desiderat,
defensione uestra in libertatem modis omnibus uendicetur.
-@. 1.+ Hi uero, quos huiuscemodi oportet seruos amittere,
ne forsitan utilitates suas irrationabiliter existiment
inpediri, sollicita uos hoc conuenit consideratione seruare,
ut, si paganos, quos mercimonii causa de externis
<S 212><L 1> -212+
finibus emerint, infra tres menses, dum emptor, cui uenditi
fuerant, non inuenitur, fugere ad ecclesiam forte contigerit,
et uelle se dixerint Christianos fieri, uel etiam extra
ecclesiam hanc talem uoluntatem prodiderint, pretium eorum
a Christiano scilicet emptore percipiant. Si
autem post prefinitos tres menses quisquam huiuscemodi
seruorum Iudaicorum uelle suum dixerit, et fieri
uoluerit Christianus, nec aliquis eum postmodum emerit,
nec dominus qualibet occasionis specie hunc audeat
uenundare, sed ad libertatis proculdubio premia perducatur,
quia hunc non ad uendendum, sed ad sibi seruiendum dicitur
conparasse.
<P 1> -[PALEA.+
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Idem Ianuario Caralitano Episcopo, libro III.
epistola 9.
<T T> Si quilibet Iudeorum seruus ad uenerabilia loca confugerit
causa fidei, nullatenus eum patiamini preiudicium
sustinere; sed siue olim Christianus, siue nunc fuerit baptizatus,
sine ullo Christianorum pauperum damno religioso
ecclesiasticae pietatis patrocinio in libertatem modis omnibus
defendatur. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Item ex Concilio Tolletano XII. c. 9.
<T T> Et si Iudeorum serui, nec dum adhuc conuersi,
ad Christi gratiam conuolauerint, libertate donentur. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Item ex Concilio Matisconensi I. c. 16.
<T T> Presenti concilio Deo auctore sancimus, ut nullum
Christianum mancipium Iudeo deinceps seruiat; sed datis
pro quolibet bono mancipio duodecim solidis ipsum mancipium
quicumque Christianus seu ad ingenuitatem,
seu ad seruitium licentiam habeat redimendi. Et si Christianus
fieri desiderat, et non permittitur, similiter faciat,
quia nefas est, quem Christus Dominus sanguinis sui
effusione redemit, blasphemum Christianae religionis
in uinculis tenere. Quod si acquiescere his, que statuimus,
quicumque Iudeus noluerit, quamdiu ad pecuniam
constitutam uenire distulerit, liceat mancipium ipsum
cum Christianis ubicumque uoluerit habitare. -]+ <P 0>
<4 19> -C. XIX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Aurelianensi. -[I. c. 5.]+
<T T> -III. Pars.+ Si seruus, absente aut nesciente domino,
episcopo sciente quod seruus sit, presbiter aut
diaconus ordinatus fuerit, ipso in clericatus offitio permanente,
episcopus eum domino duplici satisfactione
<S 213><L 1> -213+
recompenset. Si uero episcopus eum seruum nescierit,
qui testimonium perhibent, aut eum supplicauerint ordinari,
simili redibitione teneantur obnoxii.
<4 20> -C. XX.+
<T I> Constitutio noua.
<T T> Si seruus sciente et non contradicente domino, in clero
fuerit ordinatus, ex hoc ipso liber et ingenuus erit. Sed
si ignorante domino, licet, ei intra spatium unius
anni et seruilem fortunam probare, et seruum suum
accipere. Verum et si legitimo probatus experimento
monachus efficiatur, euadit iugum seruitutis.
Debent enim per triennium antequam monachi efficiantur in
monasterio permanere, postea uero si monachi effecti
fuerint, liberi efficiuntur. Episcopalis ordo liberat a
fortuna seruili uel ascriptitia, sed non a curiali siue offitiali,
nam et post ordinationem durat. Sed et ius
patriae potestatis soluit episcopalis dignitas. Inscripticios
uero in ipsis possessionibus clericos etiam preter
uoluntatem dominorum fieri permittimus, ita tamen, ut
clerici facti inpositam sibi agriculturam adinpleant.
<4 21> -C. XXI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Leo omnibus Episcopis. -[epist. I. c. 1.]+
<T T> Admittuntur passim ad sacrum ordinem, quibus nulla
natalium, nulla morum dignitas suffragatur, et qui a dominis
suis consequi libertatem minime potuerunt, ad fastigium
sacerdotii (tamquam seruilis uilitas hunc honorem capiat)
prouehuntur. Ab his itaque, fratres karissimi, omnes
uestrae prouinciae abstineant sacerdotes, et non tantum ab
his, sed etiam ab aliis originariis, uel qui alicui conditioni
obligati sunt, uolumus temperari, nisi forte eorum peticio
aut uoluntas accesserit, qui aliquid sibi in eos uendicant
potestatis.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ De seruis monasterii queritur, an
ecclesiasticis offitiis possint aggregari, an non. Sed famuli ecclesiarum
non sunt ordinandi, sicut supra dictum est, nisi a propriis
episcopis libertatem consequuntur. Porro serus monasterii
libertatem consequi non ualet, non ergo ad clericatum sibi
accedere licet. Quod autem liber fieri non possit, probatur
auctoritate octauae Sinodi, in qua sic statutum legitur:
<4 22> -C. XXII.+ <T R> Monasterii seruum abbati uel monacho non licet
facere liberum.
<T T> Abbati uel monacho monasterii seruum non licebit facere
liberum. Qui enim nichil proprium habet, libertatem rei
alienae dare non potest, nam, sicut et seculi leges
<S 214><L 1> -214+
sanxerunt, non potest alienari possessio, nisi a proprio
domino.
<T P> -Gratian.+ Hac auctoritate prohibentur serui adipisci libertatem
recedendi ab obsequio monasterii, sed non prohibentur
nancisci libertatem promouendi ad sacros ordines. Potest enim
in sacris ordinibus constitutus monasterii obsequiis perpetuo deseruire,
ac sic seruus monasterii et libertatem adipisci et sacris
offitiis ualet associari. Unde in alio capitulo prefatae constitucionis
hec causa redditur: "Iniustum est enim, ut monachis
rurale opus facientibus serui eorum otio torpeant ac deliciis
affluant."
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quod autem serui ecclesiarum (quo
nomine etiam monasterii seruos significari intelligimus) ad sacrae
religionis propositum debeant assumi, auctoritate beati Gregorii
probatur, qui generali Sinodo residens dixit:
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Si conuersationis probatae fuerit famulus
ecclesiae, potest ordinari.
<T T> Multos ex ecclesiastica familia nouimus ad omnipotentis
seruitium festinare, ut ab humana seruitute liberi
in diuino seruitio ualeant in monasteriis conuersari.
Quod si passim dimittimus, omnibus fugiendi ecclesiastici
iuris dominium occasionem prebemus. Si uero festinantes
ad omnipotentis seruitium incaute retinemus, illi
inuenimur negare quedam, qui dedit omnia. Unde necesse
est, ut si quis ex iuris ecclesiastici uel secularis miliciae
seruitute ad Dei seruitium conuerti desiderat, probetur
prius in laicali habitu constitutus. Et si mores eius
atque conuersatio bono desiderio illius testimonium ferunt,
absque ulla retractione in monasterio omnipotenti Domino
seruire permittatur, ut ab humano seruitio liber
recedat, qui diuino amore districtiorem appetit subire
seruitutem. Si autem et in monachico
habitu secundum Patrum regulas irreprehensibiliter fuerit
conuersatus, post prefixa sacris canonibus tempora
iam ad quodlibet ecclesiasticum offitium prouehatur,
si tamen illis non fuerit criminibus maculatus, que in
testamento ueteri morte mulctantur.
<T P> -Gratian.+ Ecce, quomodo serui ad clericatum ualeant assumi,
uel quomodo non admittantur. Liberti quoque non sunt promouendi
ad clerum, nisi ab obsequiis sui patroni fuerint absoluti.
Unde in Concilio Eliberitano: -[c. 80.]+
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> Absque patroni consensu libertus non
promoueatur ad clerum.
<T T> Prohibendum est, ut liberti, quorum patroni in seculo
fuerint, ad clerum non promoueantur.
<S 215><L 1> -215+
<1 D><S 215><L 1>
<2 55> -DISTINCTIO LV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Corpore uero uitiati similiter a sacris offitiis
prohibentur.
Unde Gelasius Papa -[Episcopis per Lucaniam et Brutios
constitutis, epist. I. c. 2. et 3.]+ scribit, dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Qui de monasterialibus disciplinis ad clericale munus
accedit et de laicis, anteacta eius uita examinetur.
<T T> Priscis igitur pro sua reuerentia manentibus institutis,
(que, ubi nulla rerum uel temporum perurget
angustia, regulariter conuenit custodiri), quia eatenus ecclesiae
uel cunctis uel sufficientibus priuatae sunt ministeriis,
ut plebibus ad se pertinentibus diuina munera
subplere non ualeant, concedimus, ut, si quis monasterialibus
disciplinis eruditus ad clericale munus accedit,
etiam de laicis, anteacta eius uita requiratur,
-@. 1.+ ne sit aliquo facinore infectus, uel illitteratus, uel
bigamus, uel ab adolescentia sortitus, uel corpore uitiatus,
uel seruilis uel originariae condicionis, uel curiae uel publicarum
nexibus rerum inplicatus, uel publica penitencia
notatus, uel nulla congruentis temporis expectatione discussus.
-+
<4 2> -C. II.+ <T R> Annuae suspensioni subiaceat, qui preter canonum
formam aliquem ordinat.
<T I> Item ex Concilio Arelatensi IV. -[c. 3.]+
<T T> Nullus penitentem, nullus digamum, nullus uiduarum
maritos in predictis honoribus audeat ordinare. Et
licet hec iam prope omnium canonum instituta contineant,
tamen ne cuicumque sacerdotum supplicantium
(sicut iam diximus) inportunitas uel suggestio iniqua
subripiat, necesse fuit, ut nunc seueriorem regulam sibi
uelint Domini sacerdotes inponere. Et ideo, quicumque ab
hac die contra ea, que superius conprehensa sunt, clericum
ordinare presumpserit, ab ea die, qua hoc ei potuerit
approbari, anno integro missas cantare non presumat.
Quam rem si quis obseruare noluerit, et contra constitutum
fratrum faciens missas celebrare presumpserit, ecclesiae
communione priuetur, et ab omnium fratrum communione
se nouerit alienum, quia dignum est, ut seueritatem
ecclesiasticae disciplinae sentiat, qui salubriter a
sanctis Patribus instituta obseruare contempnit.
<S 216><L 1> -216+
<4 3> -C. III.+ <T R> Non ordinentur penitentes, uel inscii litterarum.
<T I> Item Ylarius Papa. -[ex Concilio Romano ab ipso
habito, cap. 3.]+
<T T> Penitentes uel inscii litterarum, aut aliqua membrorum
dampna perpessi, ad sacros ordines aspirare non
audeant. Quisquis autem talium consecrator extiterit,
factum suum ipse dissoluet.
<T P> -Gratian.+ Corpore autem uitiati intelliguntur non casu, sed
propria uoluntate abscisi.
Unde in canonibus Apostolorum -[c. 22. et 23.]+ legitur:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Qui semetipsum abscidit, non ordinetur.
<T T> Si quis abscidit semetipsum, (id est, si quis amputauerit
sibi uirilia), non fiat clericus, quia suus est homicida,
et Dei condicionis inimicus. -@. 1.+ Si quis, cum
clericus fuerit, absciderit semetipsum, omnino dampnetur,
quia suus est homicida.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non producantur ad clerum, qui se ipsos abscidunt.
<T I> Item ex Concilio Arelatensi II. -[c. 7.]+
<T T> Hii, qui se carnali uicio repugnare nescientes abscidunt,
ad clerum peruenire non possunt.
<T P> Item Innocentius scribit Felici Nuceriano Episcopo:
-[epist. IV. cap. 1.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Non est ordinandus, qui partem digiti sui uolens
abscidit.
<T T> Qui partem cuiuslibet digiti sibi ipsi uolens abscidit,
hunc ad clerum canones non admittunt. Cui uero
casu aliquo contigerit, dum aut operi rustico curam inpendit,
aut aliquid faciens se non sponte percutit, hos
canones precipiunt et clericos fieri, et, si in clero reperti
fuerint, non abici. In illis enim uoluntas est
iudicata, que sibi ausa fuerit ferrum inicere; in
istis uero casus ueniam meruit.
<T P> -Gratian.+ Similiter intelligendum est de his, qui per
languorem a medicis secantur, aut a barbaris absciduntur,
aut a dominis castrantur.
Unde in Niceno Concilio -[c. 1.]+ legitur:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Qui per languorem a medicis dissecatur, ad clerum
ualet admitti.
<T T> Si quis a medicis propter languorem desectus est aut
<S 217><L 1> -217+
a barbaris abscisus, hic in clero permaneat. Si quis
autem se sanus abscidit, hunc in clero constitutum
abstineri conueniet, et deinceps nullum talium
debere promoueri. Sicut autem hoc claret, quod de
his, qui hanc rem affectant audentque semetipsos
abscidere, dictum sit, sic eos, quos aut barbari, aut
domini castrauerunt, inueniuntur autem alias
dignissimi, tales ad clerum suscipit ecclesia.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Licite ordinetur episcopus, qui per hominum
insidias eunuchizatur.
<T I> Item ex canone Apostolorum. -[21.]+
<T T> Eunuchus, si per insidias hominum factus est, uel si in
persecutione eius sunt amputata uirilia, uel si ita natus
est, et est dignus, fiat episcopus.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Non excluduntur a clero, qui a medicis, uel a
barbaris, uel a dominis suis exsecantur.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Si quis pro egritudine naturalia a medicis secta habuerit,
similiter et qui a barbaris aut a dominis suis castrati
fuerint, et moribus digni inueniuntur, hos canon
admittit ad clerum promoueri. Si quis autem sanus
non per disciplinam religionis et abstinentiae sed per abscissionem
a Deo plasmati corporis, existimat, posse a se
carnales concupiscentias amputari, et ideo se castrauerit,
non eum admitti decernimus ad aliquod clericatus offitium.
Quod si iam ante fuerit promotus ad clerum, prohibitus
a suo ministerio deponatur.
<4 10> -C. X.+ <T R> Non prohibetur a sacris ordinibus qui medicorum
incisione claudus efficitur.
<T I> Item ex Concilio Ilerdensi.
<T T> Si quis in infirmitate positus clericus in medicorum
incisione claudus efficitur, promoueri ad sacros ordines eum
non denegamus.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Non prohibetur a clero, qui digitum casu
sibi abscidit.
<T I> Item Stephanus Roberto Metensi Episcopo.
<T T> Lator presentium, Flauinus scilicet clericus, ad
sanctam sedem apostolicam ueniens, detulit a te directam
nobis epistolam, qua indagare studuisti, eum a Normannis
nuperrime captum sinistrae manus digitum habere abscisum,
<S 218><L 1> -218+
sciscitaris, si ob hoc ad ecclesiasticum ordinem
ualeat promoueri, an non. Quod et nos reperientes,
quia sollertia tua, magis super hoc sollicita, a sede apostolica
doceri flagitat, normam iusticiae semper sequi desideramus,
studium tuae sanctitatis merito collaudamus,
reuerentiam tuam scire uolentes, quoniam si ita est, quod a
Normannis digitum ipsum habeat abscisum, ad promouendum
(si alias dignus fuerit) nil ei nocebit, eo quod
quid de his, qui a dominis, uel a medicis, siue a
paganis non sponte tale quid patiuntur, sacri censeant
canones, dilectionem tuam latere non credimus.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Tempore sinceritatis dignitas accepta sequenti
debilitate non amittatur.
<T I> Item Gelasius Papa Palladio Episcopo.
<T T> Precepta canonum, quibus ecclesiastica regitur disciplina,
sicut non paciuntur uenire ad sacerdotium debiles corpore,
ita si quis in eo fuerit constitutus actu, ac tunc
fuerit sauciatus, amittere non potest quod tempore suae
sinceritatis accepit. -@. 1.+ Stephanus siquidem presbiter
petitorio nobis defleuit oblato, quod habetur in subditis,
olim sibi et ante annos plurimos collatam presbiterii
dignitatem, quam reuera inmaculati corporis iudicio
suscepisset; sed nuper propter prouinciae uastitatem (quam
Thusciae pre omnibus barbarorum diuersa sectantium,
et ambiguitas inuexit animorum), dum inminentes gladios
euadere fugae presidio niteretur, acutis sudibus occurrentia
sibi septa transsiliens, inferiores partes corporis inseruisse
suggessit, que uix adhibita curatione biennio potuisset
abstergi. Et ideo, frater karrissime, supradicto locum suum
dignitatemque restitue, quatenus sacrosancta misteria, sicut
consueuit, exerceat. Nec enim conuenit ob hoc auferri ante
susceptum ordinem, in quo postmodum in inualitudine
corporis casu probatur faciente prolapsus.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc autem non de omnibus membris
intelligendum est. Qui enim oculum casu amiserit, licet desit
uoluntas, tamen sacerdotium adipisci non potest.
Unde Pelagius scribit Rufino Episcopo:
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Non sunt prestanda iura sacerdotii, cui oculus
est erutus.
<T T> Si euangelica admonitio iracundiam nec usque ad
uerbum furentem prosilire permittit, ne, si Racha fratri suo
quis dixerit, reus sit gehennae ignis: quali putamus
<S 219><L 1> -219+
pena plectendum esse, qui non solum pugno inpie percussit
hominem in Leuitici offitii ministerio seruientem,
quasi non sufficeret ad cedem manus, ita (instigante se
diabolo) raptus ad iracundiam est, ut fuste non solum percuteret,
sed etiam erueret oculum fratris? Et quamuis
huiusmodi excessus grauiori esset pena plectendus, bene
tamen fraternitas tua fecit ab offitio eum presbiterii remouere.
Hoc tamen sollicitudinis tuae sit, ut locum etiam
penitenciae constituas, et in aliquo eum monasterio retrudas,
laica sibi tantum communione concessa. In loco
autem illius alium te necesse est ordinare presbiterum,
nam illi, cui erutus est oculus, non possunt iuxta canones
sacerdotii iura concedi. Neque enim aliquid ei prodest,
quod oculum inuitus amisit, cum nec uolens quisquam
oculum amisisse credendus est, nec sacratissimos canones
aliquem casum in amissione oculi, ei qui ad sacerdotium
adipiscendum non inpediret, suis excepisse regulis
inuenimus; sed hoc tantummodo ad prohibitionem fecisse
uidemus, ut qui caret oculo, sacerdotii offitium
adipisci non possit. Sed nec illi ullatenus quasi in
conpensatione iniuriae sacratus ordo concedi poterit, qui
ad tantam sacerdotem proprium potuit iracundiam prouocare,
ut ille et offitium, in quo erat, amitteret, et iste prouectus
sui perderet facultatem.
<1 D><S 219><L 25>
<2 56> -DISTINCTIO LVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Presbiterorum etiam filii ad sacra offitia non sunt
admittendi.
Unde Urbanus Papa II. ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Filii presbiterorum a sacris ordinibus remouentur.
<T T> Presbiterorum filios a sacris ministeriis remouemus,
nisi aut in cenobiis, aut in canonicis religiose probati
fuerint conuersari.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed hoc intelligendum est de illis, qui
paternae incontinentiae imitatores fuerint. Verum si morum
honestas eos commendabiles fecerit, exemplis et auctoritate
non solum sacerdotes, sed etiam summi sacerdotes fieri possunt.
<S 220><L 1> -220+
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T R> Unde Damasus Papa scribit:
<T T> Osius Papa fuit filius Stephani subdiaconi. Bonifacius
Papa fuit filius Iucundi presbiteri. Felix Papa filius Felicis
presbiteri de titulo Fasciolae. Agapitus Papa filius Gordiani
presbiteri. Theodorus Papa filius Theodori episcopi de
ciuitate Ierosolima. Siluerius Papa filius Siluerii episcopi
Romae. Deusdedit Papa filius Stephani subdiaconi. -]+ <P 0>
<T P> Felix enim tertius, natione Romanus, ex patre Felice
presbitero fuit. Item Gelasius, natione Afer, ex patre episcopo
Valerio natus est. Item Agapitus, natione Romanus, ex patre
Gordiano presbitero originem duxit. Quamplures etiam
alii inueniuntur, qui de sacerdotibus nati apostolicae sedi prefuerunt.
-+
Hinc Augustinus ait: -[libro de bono coniug. c. 16.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Vicia parentum filiis non inputentur.
<T T> Undecumque homines nascuntur, si parentum uitia
non sectantur, honesti et salui erunt. Semen enim
hominis ex qualicumque homine Dei creatura est, et eo
male utentibus male erit, non ipsum aliquando malum erit.
Sicut autem boni filii adulterorum nulla est defensio adulterorum,
sic mali filii coniugatorum nullum crimen est
nuptiarum.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Iohannes Crisostomus supra Mattheum
homilia III. -[c. 1.]+
<T T> Numquam de uiciis erubescamus parentum, sed unum illud
queramus semperque amplectamur, uirtutem uidelicet.
Huiusmodi enim, etiamsi alienigenam habet matrem,
etiamsi fornicatione pollutam uel quolibet huiusmodi
dedecore sordidatam, nichil tamen de eius aut uilitate fuscabitur,
aut crimine polluetur. Quod si fornicatorem ipsum
ad meliora conuersum nequaquam uita conmaculat prior,
multo magis ex meretrice natus et adultera, si propria uirtute
decoretur, parentum suorum non decoloratur obprobriis.
<T I> Item: <T T> -@. 1.+ Non est omnino, non est nec de uirtute
nec de uicio parentum aut laudandus aliquis, aut culpandus,
nemo inde uere aut obscurus, aut clarus est, imo etiam
considerantius aliquid dicamus ac expressius, nescio, quomodo
<S 221><L 1> -221+
ille magis resplendet, qui ex parentibus a uirtutibus
prorsus alienis, ipse tamen fuerit Dei uirtute mirabilis.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non parentum, sed propria culpa quemque condempnat.
<T I> Item Ieronimus in epistola contra Rufinum.
<T T> Nasci de adulterio non est eius culpa, qui nascitur, sed
illius, qui generat. Quomodo in seminibus non peccat terra,
que confouet non semen, quod in sulcis iacitur, non
humor et calor, quibus temperata frumenta in germen
pullulant, sed, uerbi gratia, fur et latro, qui fraude et ui eripit
semina: sic genus humanum recipit terra, id est uulua,
quod suum est et receptum confouet, confotum corporat,
corporatum in membra distinguit, et inter illas sacri uentris
angustias Dei manus semper operatur, idemque est
corporis creator et animae. Noli despicere bonitatem
figuli, qui te plasmauit et fecit ut uoluit. Ipse est Dei
uirtus et Dei sapientia, qui in utero uirginis edificauit sibi
domum. Iepte, inter uiros sanctos Apostoli uoce numeratus,
meretricis est filius. Esau de Rebecca et Isaac,
hispidus tam mente quam corpore, quasi bonum triticum
in lolium auenasque degenerat, quia non in seminibus, sed
in uoluntate nascentis causa uiciorum est atque uirtutum.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Iniquitates parentum filiis obesse non possunt.
<T I> Item Augustinus. -[contra Faustum, lib. XXII. c. 64.]+
<T T> Sponsus ille, qui uocaturus erat ad nuptias bonos et
malos, congruens inuitatis, nasci etiam uoluit de bonis et
malis, quo exemplo discant parentum suorum iniquitates
sibi obesse non posse.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Non aliena culpa, sed propria aliquem ab eo, quo
fungitur, deicit gradu.
<T I> Item Gregorius. -[ad Columbum Episcopum Numidiae,
lib. X. epist. 8.]+
<T T> Satis peruersum et contra ecclesiasticam probatur esse
censuram, ut frustra quorundam, uoluptatibus quis
priuetur, quem sua culpa uel facinus ab offitiis, quo fungitur,
gradu non deicit.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Ex adulterio natus a sacerdotio non prohibetur.
<T I> Item Ieronimus.
<T T> Dominus noster Iesus Christus uoluit, non solum de
alienigenis, sed etiam de adulterinis conmixtionibus nasci,
nobis magnam fiduciam prestans, ut qualicumque modo
nascamus, tantum ut eius uestigia imitemur, ab ipsius
corpore non separemur, cuius per fidem membra effecti
<S 222><L 1> -222+
sumus. Et sicut ille uerus est pontifex ex adulterinis
natus coniunctionibus, ita, qualicumque ordine natus sit
aliquis, tantum ut fidem perfectam habeat, et quod fide
tenet inpleat operibus, sitque litteratus, et uir unius uxoris,
nequaquam a sacerdotio repellitur. Iudas enim patriarcha
concubuit cum Thamar nuru sua, et ex illo coitu
nati sunt Phares et Zaran, inde postea Salmon, qui fuit
dux in deserto, inde Obeth indeque Booz, inde
postea Isai, qui fuit pater Dauid. Ex progenie autem illa
origo ducitur Christi, qui uerus sacerdos est; ideoque si
filii eius sumus, que ipse fecit imitari debemus.
<4 9> -C. IX.+ <T R> A populo Dei non separat aliquem materna condicio,
sed propria culpa.
<T I> Item Augustinus de unico baptismo. -[contra Donatistas,
lib. I. c. 15.]+
<T T> Ismael ut separaretur a populo Dei, non obfuit mater
ancilla, sed obfuit fraterna discordia; nec profuit
potestas uxoris, cuius magis filius erat, quia per ipsius iura
coniugalia et in ancilla seminatus erat, et ex ancilla susceptus.
-+
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Contra Bonifacius Martir Regi
Anglorum:
<4 10> -C. X.+ <T R> Vicia parentum etiam ad posteros transeunt.
<T T> Si gens Anglorum (sicut per istas prouincias diuulgatum
est, et nobis in Francia et in Italia inproperatur, et ab
ipsis paganis inproperium nobis obicitur, spretis legalibus
conubiis adulterando et luxuriando ad instar Sodomiticae
gentis fedam uitam uixerit, de tali commixtione meretricum
estimandum est degeneres populos et ignobiles, et
furentes libidine fore procreandos, et ad extremum uniuersam
plebem ad deteriora et ignobiliora uergentem, et nouissime
nec bello seculari fortem, nec in fide stabilem, et
nec honorabilem hominibus, nec Deo esse amabilem uenturam,
sicut aliis gentibus Ispaniae et Prouinciae et Burgundionum
populis contigit, que sic a Deo recedentes
fornicatae sunt, donec iudex talium criminum ultrices
penas per ignorantiam legis Dei, et per Sarracenos,
uenire et seuire permisit.
<T P> Unde idem Urbanus in fine superioris capituli
distinguendo subiunxit:
<4 11> -C. XI.+ <T R> Si religiosi inuenti fuerint filii sacerdotum,
ordinentur.
<T T> Nisi aut in cenobiis, aut in canonicis religiose probati
fuerint conuersari.
<S 223><L 1> -223+
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Alexander II.
<T T> Apostolica uobis auctoritate precipimus, ut si eum, qui
ecclesia electus est, digniorem altero esse, canonicamque eius
electionem probaueritis, nostra fulti auctoritate consecretis.
Nam pro eo, quod filius sacerdotis dicitur, si ceterae uirtutes
in eum conueniant, non reicimus, sed suffragantibus
meritis conniuendo eum recipimus.
<T P> -Gratian.+ Hoc autem, quod de filiis sacerdotum dicitur,
ex dispensatione ecclesiae introductum uidetur, et quod ex dispensatione
introducitur, ad consequentiam regulae trahi non
poterit.
Unde Urbanus -[Papa II.]+ scribit Bartholomeo Thuronensi
Archiepiscopo:
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Filii sacerdotum non prohibentur ab episcopatu,
si ceterae uirtutes in eis inueniantur.
<T T> Cenomanensem electum, pro eo, quod filius sacerdotis
dicitur, si ceterae uirtutes in eum conueniant, non
reicimus, sed suffragantibus meritis patienter suscipimus:
non tamen, ut pro regula in posterum assumatur, sed ad
tempus ecclesiae periculo consulitur.
<T P> -Gratian.+ Cum ergo ex sacerdotibus nati in summos Pontifices
supra leguntur esse promoti, non sunt intelligendi de
fornicatione, sed de legitimis coniugiis nati, que sacerdotibus
ante prohibitionem ubique licita erant, et in orientali ecclesia usque
hodie eis licere probatur. -@. 1.+ Quod autem uicium originis
semini inputari negatur, uidetur esse contrarium illi sentenciae
"Adulterorum filii abominatio sunt Domino." Sed sicut supra
dictum est de presbiterorum filiis, ita et hoc de filiis adulterorum
intelligendum uidetur, ut illi dicantur esse abhominatio Domino,
ad quos paterna flagitia hereditaria successione descendunt.
Similiter et illud Urbani intelligendum est, quod ipse scribit
Patrono Legionensi Episcopo:
<4 14> -C. XIV.+ <T R> De eodem.
<T T> Quia simpliciter ad sedem apostolicam ueniens humiliter
peccatum confessus es, quod pontificii tui uidebatur offitium
inpedire, uidelicet quod ex matre non legitima procreatus
sis, quam uiuente propria uxore pater tuus cognouisse
cognoscitur, nos apostolicae mansuetudinis gratia admonente
a ceteris que sacerdotium inpediunt criminibus
tam tui professione quam fratrum testimonio, qui tecum
sunt, inmunem te agnoscentes, et uitam tuam religiosam
audientes, ab huius te peccati uinculo absolutum in suscepto
sacerdotali offitio confirmamus.
<S 224><L 1> -224+
<1 D><S 224><L 1>
<2 57> -DISTINCTIO LVII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Item, qui in egritudine constitutus baptizatur, presbiter ordinari
non debet.
Unde in Neocesariensi Concilio -[c. 12.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Non ordinetur presbiter, qui in egritudine constitutus
baptizatur.
<T T> Si quis in egritudine constitutus baptizatus fuerit, presbiter
ordinari non debet, (non enim fides illius uoluntaria
sed ex necessitate est), nisi forte postea ipsius studium et
fides probabilis fuerit, aut hominum raritas exegerit.
<1 D><S 224><L 12>
<2 58> -DISTINCTIO LVIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Item ex monachali habitu nullus assumatur ad ecclesiasticum
offitium, nisi fuerit oblatus uoluntate proprii abbatis.
Unde Gregorius scribit: -[Mariniano Episcopo Rauennati,
lib. VII. epist. 18.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Monachus non ordinetur clericus, nisi uoluntate abbatis
episcopo fuerit oblatus.
<T T> Ad ecclesiasticum uero offitium nullus ex monasterio
producatur monachus, nisi quem abbas loci admonitus
propria uoluntate obtulerit episcopo.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi V. -[c. 13.]+
<T T> Si quis de alterius monasterio repertum uel ad clericatum
promouere uoluerit, uel in suo monasterio maiorem
monasterii constituere, episcopus, qui hoc fecerit, a
communione ceterorum seiunctus, suae tantummodo
plebis communione contentus sit, et ille neque clericus
neque prepositus perseueret.
<1 D><S 224><L 31>
<2 59> -DISTINCTIO LIX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Item qui ecclesiasticis disciplinis inbuti, et temporum approbatione
discussi non sunt ad summum sacerdotium non aspirent.
<S 225><L 1> -225+
Unde Zosimus Papa: -[ad Hesichium Salonitanum
Episcopum, epist. I.]+
<P 1> -[PALEA.+
<4 1> -C. I.+ <T R> Non aspiret ad summum sacerdotium qui
ecclesiasticis disciplinis non est inbutus.
<T T> Qui ecclesiasticis disciplinis inbutus per ordinem non
est et temporum approbatione diuinis stipendiis eruditus,
nequaquam ad summum ecclesiae sacerdotium aspirare
presumat, et non solum in eo ambitio inefficax habeatur,
uerum etiam in ordinatores eius, ut careant eo ordine,
quem sine ordine contra precepta Patrum crediderant
presumendum. -]+ <P 0>
<4 2> -C. II.+ <T R> Ad sacerdotale offitium nullus, nisi per singulos
gradus probatus, accedat.
<T T> Si offitia secularia principalem locum non uestibulum
actionis ingressis, sed per plurimos gradus examinatis
deferunt, quis tam arrogans, tam impudens inuenitur,
qui in celesti milicia, que propensius ponderanda est, et
sicut aurum repetitis ignibus exploranda, statim dux esse
desiderat, cum tiro ante non fuerit, et prius uelit docere
quam discere? Assuescat in Domini castris in lectorum
primitus gradu diuini rudimenta seruicii, nec illi uile sit
exorcistam, acolithum, subdiaconum, diaconum per ordinem
fieri, nec hoc saltu, sed statutis maiorum ordinatione
temporibus. Iam uero ad presbiterii fastigium talis accedat,
ut et nomen etatis inpleat, et meritum probitatis stipendia
anteacta testentur. Inde summi pontificis iure locum
sperare debebit. Facit hoc nimia remissio consacerdotum
nostrorum, qui pompam multitudinis querunt, et putant ex
hac turba aliquid sibi dignitatis acquiri. Hinc passim
numerosa popularitas etiam in his locis, ubi solitudo
est, talium reperitur, dum parrochias extendi cupiunt, aut
quibus aliud prestare non possunt diuinos ordines largiuntur.
Quod oportet districti semper esse iudicii. Rarum
est enim omne quod magnum est.
<4 3> -C. III.+ <T R> Cuiuslibet meriti laicus ad summum non aspiret
sacerdotium.
<T I> Item Gregorius. -[lib. VII. Reg. epist. 110.]+
<T T> Hoc ad nos peruenisse non dissimili dignum est
detestacione complecti, quod quidam desiderio honoris
inflammati defunctis episcopis tonsurantur, et fiunt repente
ex laicis sacerdotes, atque inuerecunde religiosi
propositi ducatum arripiunt, qui nec esse adhuc milites
didicerunt. Quid putamus, quid isti subiectis prestaturi
sunt, qui antequam discipulatus limen attingant tenere locum
regiminis non formidant? Qua de re necesse est, ut,
<S 226><L 1> -226+
quamuis inculpati quisque sit meriti, ante tamen per distincta
ecclesiastici ordinis exerceatur offitia.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non aspiret ad summum sacerdotium qui ecclesiasticis
non est inbutus disciplinis.
<T I> Item Celestinus Episcopis Galliarum. -[epist. II. c. 3.]+
<T T> Ordinatos uero quosdam, fratres karissimi, episcopos,
qui nullis ecclesiasticis ordinibus ad tantae dignitatis fastigium
fuerint constituti contra Patrum decreta, huius
usurpatione, qui se hoc recognoscit fecisse, didicimus, cum
ad episcopatum his gradibus, quibus frequentissime cautum
est, debeat perueniri, ut minoribus initiati offitiis ad
maiora firmentur. Debet enim ante esse discipulus, quisquis
doctor esse desiderat, ut possit docere quod didicit: omnis
uitae institutio hac, ad id quod tendit, se ratione confirmat.
Qui minime litteris operam dederit preceptor esse
non potest litterarum. Qui non per singula stipendia creuerit
ad meritum ordinem stipendii non potest peruenire.
Solum sacerdotium inter ista, rogo, uilius est, cur facilius
tribuitur, cum difficilius inpleatur?
<1 D><S 226><L 20>
<2 60> -DISTINCTIO LX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Ecce, ex parte ostensum est, qui possint ad sacerdotii ordinem
promoueri, et qui non. Nunc autem considerandum et, ex
quibus ordinibus in archipresbiterum, uel prepositum, uel episcopum,
uel archiepiscopum sint eligendi.
De his ita statutum est in Concilio Urbani Papae
celebrato Aluerniae:
<4 1> -C. I.+ <T R> Archipresbiter, uel decanus, aut archidiaconus non
nisi presbiter aut diaconus ordinetur.
<T T> Nullus episcopus in ecclesia sua, nisi diaconus sit, archidiaconum
instituere, nec archipresbiterum aut decanum, nisi
presbiteri sint, ordinare presumat. Quod, ut districtius
teneatur, auctoritate apostolica prohibemus et interdicimus.
<4 2> -C. II.+ <T R> Nullus in prepositum, uel archiepiscopum, uel
archipresbiterum, uel archidiaconum nisi presbiter, uel
diaconus ordinetur.
<T I> Item Calixtus Papa. -[II.]+
<T T> Nullus in prepositum, nullus in archiepiscopum uel
archipresbiterum, nullus in decanum nisi presbiter uel diaconus,
nullus in archidiaconum nisi diaconus ordinetur.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Innocentius II. -[in Concilio Romano, c. 10.]+
<T T> Innouamus autem et precipimus, ut nullus in archidiaconum
uel decanum nisi diaconus uel presbiter ordinetur.
<S 227><L 1> -227+
Archidiaconi uero, uel decani, uel prepositi, qui infra ordines
prenominatos existunt, si inobedientes ordinari contempserint,
honore suscepto priuentur. Prohibemus autem,
ne adolescentibus, uel infra sacros ordines constitutis, sed
qui prudentia et merito uitae clarescant, predicti concedantur
honores.
<T P> -Gratian.+ Horum unum propter procacitatem quorumdam
statutum est, qui nomen prepositurae adepti offitium contempnunt,
nolentes fieri sacerdotes; alias autem inane esset, cum
etiam in episcopum eligi possint in subdiaconatu constituti, iuxta
illud Urbani Papae:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non eligatur in episcopum nisi in sacris
ordinibus constitutus.
<T T> Nullus in episcopatum eligatur, nisi in sacris ordinibus
religiose uiuens inuentus fuerit. Sacros autem ordines
dicimus diaconatum et presbiteratum. Hos siquidem
solos primitiua legitur habuisse ecclesia, subdiacones uero,
quia et ipsi altaribus ministrant, oportunitate exigente
concedimus, si tamen spectatae sint religionis et scientiae.
Quod ipsum non sine Romani Pontificis uel metropolitani
scientia fieri permittimus.
<T P> -Gratian.+ Alterum uero, ut in episcopum uel archiepiscopum
nisi in sacris ordinibus constitutus non eligatur, propter dignitatem
ordinis statutum est.
<1 D><S 227><L 25>
<2 61> -DISTINCTIO LXI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Item laici non sunt in episcopum eligendi, sed
per singulos ordines prius sunt probandi.
Unde Gregorius Brunichildae Reginae Francorum:
-[lib. VII. Reg. epist. 113.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Sacerdotes ex laicis non sunt ordinandi.
<T T> Sacerdotale offitium uestris in partibus in tanta (sicut
didicimus) est ambitione perductum, ut sacerdotes, quod
nimis graue est subito, ex laicis ordinentur.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Hormisda Papa omnibus Episcopis. -[per Hispaniam
constitutis, epist. III. c. 1.]+
<T T> In sacerdotibus eligendis uel ordinandis curam oportet
esse perspicuam. Inreprehensibiles enim esse conuenit,
quos preesse necesse est corrigendis. -@. 1.+ Longa debet
uitam suam probatione monstrare, cui gubernacula committuntur
ecclesiae.
<S 228><L 1> -228+
<4 3> -[C. III. Idem eodem loco continenter.]+
<T T> Non negamus in laicis esse Deo placitos mores, sed
milites suos probatos sibi querunt instituta fidelium.
Discere quis debet antequam doceat, et exemplum
religiosae conuersationis de se potius aliis prestare quam
sumere. Emendatiorem esse conuenit populo, quem necesse
est orare pro populo. Longa obseruatione religiosus cultus
tradatur, ut luceat, et clericalibus obsequiis erudiendus
inseruiat, ut, ad uenerandi gradus summa perductus,
quis sit fructus humilitatis ostendat. -@. 1.+ Nec tantum
consecrare de laicis inhibemus, sed ne de penitentibus
quidem quisquam ad huiusmodi gradum profanus temerator
aspiret. Satis illi sit postulanti ueniam concedi; qua conscientia
absoluat reum, qui se peccata sua populo scit
teste confessum? Quis enim quem paulo ante iacentem
uideat ueneretur antistitem? Perferens memorandi
criminis labem non habet lucidam sacerdotii dignitatem.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Innocentius Papa. -[ad Aurelium Cartaginensem
Episcopum, epist. XII.]+
<T T> Miserum est, eum fieri magistrum, qui numquam fuit
discipulus; eumque summum sacerdotem fieri, qui in
nullo gradu umquam obsecutus fuerat sacerdoti.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Leo Episcopus. -[ad Episcopos Africanos, epist.
LXXXV. al. LXXXVII. c. 1.]+
<T T> Miramur tantum apud uos per occasionem temporis
impacati aut ambientium presumptionem aut tumultum
ualuisse popularem, ut indignis quibusque et longe extra
sacerdotale meritum constitutis pastorale fastigium et gubernatio
ecclesiae crederetur. Non est hoc consulere populo,
sed nocere, nec prestare regimen sed augere
discrimen. Integritas enim presidentium salus est subditorum,
et ubi est incolumitas obedientiae, ibi sana est
forma doctrinae. -@. 1.+ Principatus autem, <T I> etc. et infra. <T T>
-@. 2.+ Quod si in quibuslibet ecclesiae gradibus prouidenter
scienterque curandum est, ut in domo Domini nichil sit
inordinatum nichilque preposterum, quanto magis elaborandum
est, ut in electione eius, qui supra omnes gradus constituitur,
non erretur? Nam totius familiae Domini status
et ordo nutabit, si quod requiritur in corpore non inuenitur
in capite. Ubi est illa B. Pauli apostoli per Spiritum
Dei emissa preceptio? qua in persona Timothei omnium
sacerdotum Christi numerus eruditur, et inde unicuique
<S 229><L 1> -229+
nostrum dicitur: "Manus cito nemini inposueris, neque
communices peccatis alienis." Quid est cito manus
inponere? <T I> etc. et infra. <T T> -@. 3.+ Sicut enim boni operis
sibi conparat fructum, qui rectum tenet in eligendo sacerdote
iudicium, ita graui semetipsum afficit dampno, qui
ad suae dignitatis collegium sublimat indignum. Non
enim in cuiusquam persona pretermittendum est quod
institutis generalibus continetur, nec putandus est honor ille
legitimus, qui fuerit contra diuinae legis precepta collatus.
-@. 4.+ Merito Patrum beatorum uenerabiles sanctiones,
cum de sacerdotum electione loquerentur, eos
demum sacris amministrationibus idoneos censuerunt,
quorum omnis etas a puerilibus exordiis usque ad perfectiores
annos per disciplinae ecclesiasticae stipendia cucurrisset,
ut unicuique testimonium prior uita preberet, nec
potest de eius prouectione dubitari, cui pro laboribus
multis, pro moribus castis, pro actibus strenuis celsioris
loci premium debetur. -@. 5.+ Si enim ad honores mundi
sine suffragio temporis, sine merito laboris indignum est
peruenire, et notari ambitus solent, quos probitatis documenta
non adiuuant, quam diligens et quam prudens habenda
est dispensatio diuinorum munerum et celestium dignitatum?
<4 6> -C. VI.+ <T R> Non sunt eligendi ad episcopatum, nisi quos probabilis
uita commendat.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 12.]+
<T T> Episcopum non oportet preter iudicium metropolitanorum
et finitimorum episcoporum constitui ad ecclesiae
principatum. Nec eligantur nisi hi, quos multo ante nota
probabilisque uita commendat, et nichilominus si in sermone
fidei et recta ratione per suam conuersationem
probati fuerint.
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Celestinus omnibus orthodoxis. -[ad Episcopos
Apuliae et Calabriae, epist. III. cap. 2.]+
<T T> Quid proderit per singula stipendia clericos militasse
et omnem egisse in dominicis castris etatem, si hii, qui
futuri sunt sacerdotes, ex laicis requirantur, qui
uacantes seculo et omnem ecclesiasticum ordinem nescientes
saltu prepropero in alienum honorem ambiunt inmoderata
cupiditate transscendere, et in aliud uitae genus
(calcata reuerentia ecclesiasticae disciplinae) transire? Talibus
itaque, fratres karissimi, necesse est obuiemus,
<S 230><L 1> -230+
hisque fraternitatem uestram decretis commonemus, ne
quis laicum ad clericatus ordinem admittat, et sinat fieri
unde et illum decipiat, et sibi causas generet, quibus reus
constitutorum decretalium fiat.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Rudibus et inperitis gubernacula ecclesiae non
sunt committenda.
<T I> Item Leo. -[I., epist. LXXXV. al. LXXXVII. c, 1. ad Episcopos
Africanos.]+
<T T> Statuimus ne in aliquo apostolica et canonica decreta
uiolentur, et his regenda ecclesia Domini credatur, qui
legitimarum institucionum nescii, et totius humilitatis
ignari, non ab infimis sumere incrementum, sed a summis
uolunt habere principium, cum ualde iniquum sit absurdumque,
ut inperiti magistris noui antiquis rudes
preferantur emeritis.
<T P> -Gratian.+ His omnibus auctoritatibus laici prohibentur in
episcopatum eligi.
-II. Pars.+ -@. 1.+ Econtra B. Nicolaus ex laico est electus in
episcopum, B. Seuerus ex lanificio assumptus est in archiepiscopum,
B. Ambrosius, cum nondum esset baptizatus, in archiepiscopum
est electus. -@. 2.+ Sed sciendum est, quod ecclesiasticae
prohibitiones proprias habent causas, quibus cessantibus cessant
et ipsae. Ut enim laicus in episcopum non eligeretur, hec causa
fuit, quia uita laicalis ecclesiasticis disciplinis per ordinem non
erudita nescit exempla religionis de se prestare aliis, que in se
ipsa experimento non didicit. Cum ergo quilibet laicus merito suae
perfectionis clericalem uitam transscendit, exemplo B. Nicolai et
Seueri et Ambrosii eius electio potest rata haberi.
<4 9> -[C. IX.]+ <T I> Unde idem Ambrosius in epistola -[LXXXII.]+
ad Vercellenses. -[ait de se ipso]+
<T T> "Neophitus prohibetur ordinari, ne extollatur superbia
Sed si non deest humilitas competens sacerdotio, ubi causa non
adheret, uicium non inputatur. Ordinationem itaque meam
occidentales episcopi iudicio, orientales etiam exemplo probarunt."
<4 10> -C. X.+ <T R> Scolasticus ex foro aut ex administratione potest
postulari episcopus.
<T I> Item obicitur illud Sardicensis Concilii: -[c. 13.]+
<T T> Osius episcopus dixit: Et hoc necessarium arbitror, ut
diligentissime tractetur, si forte aut diues, aut scolasticus
de foro aut ex administratore episcopus fuerit
postulatus, ut non prius ordinetur, nisi ante lectoris
munere, et offitio diaconi aut presbiteri fuerit perfunctus,
<S 231><L 1> -231+
et ita per singulos gradus (si dignus fuerit) ascendat ad
culmen episcopatus.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed aliud est postulari, aliud eligi.
Postulatur nexibus curiae adstrictus ab inperatore, clericus alterius
ciuitatis a suo episcopo; sed non eligitur aliquis nisi in sacris
ordinibus constitutus. Fit enim electio cum solempnitate decreti
omnium subscriptionibus roborati: postulatio uero simplici peticione.
Quam distinctionem B. Gregorius innuit in registro
-[lib. II. epist. 19.]+ scribens cuidam Episcopo:
<4 11> -C. XI.+ <T R> Electio episcopi debet fieri cum solempnitate decreti
omnium subscriptionibus roborati.
<T T> Episcopus, dum fuerit postulatus, cum solempnitate
decreti omnium subscriptionibus roborati, et dilectionis tuae
testimonio litterarum ad nos sacrandus occurrat.
<T P> -Gratian.+ Sic B. Ambrosius ante susceptum baptisma ab
inperatore postulatus, non electus est.
-IV. Pars.+ -Gratian.+ Item clerici unius ecclesiae non
sunt preferendi in electione his, qui bene militant in propria
ecclesia.
Unde Celestinus Papa: -[ad Episcopos Galliae,
epist. II. c. 4.]+
<4 12> -C. XII.+ <T R> Extranei emeritis in suis ecclesiis non preponantur.
<T T> Nec emeritis in suis ecclesiis peregrini et extranei,
et qui ante ignorati sunt, ad exclusionem eorum, qui
bene ciuium suorum merentur testimonium, preponantur.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item. -[eadem epist. c. 5.]+
<T T> Nullus inuitis detur episcopus. Tunc alter de
altera ecclesia eligatur, si de ciuitatis ipsius clero,
cuius est episcopus ordinandus, nullus (quod euenire
non credimus) dignus poterit reperiri. Primum enim illi
reprobandi sunt, ut aliqui de alienis ecclesiis merito preferantur.
Habeat unusquisque suae fructum miliciae in ecclesia,
in qua suam per omnia offitia transegit etatem. In
aliena stipendia minime alter obrepat, nec alii debitam
alter audeat sibi uendicare mercedem. Sit facultas clericis
renitendi, si se uiderint pregrauari, et quem sibi
ingeri ex transuerso uiderint non timeant refutare.
Qui etsi non debitum premium, uel liberum de eo, qui
eos recturus est, debent habere iudicium.
<S 232><L 1> -232+
<P 1> -[PALEA.+
<4 14> -C. XIV.+
<T T> In ordinatione prepositi illa semper consideretur ratio,
ut hic constituatur, quem sibi omnis concors congregatio
secundum timorem Dei siue etiam pars congregationis
(quamuis parua) saniori consilio elegerit. Vitae autem
merito et sapientia eligatur qui ordinandus est, etiamsi
ultimus fuerit in ordine congregationis. Quod si etiam
omnis congregatio uiciis suis (quod absit) consentientem
personam pari consilio elegerit, et uicia ipsa aliquatenus in
notitiam episcopi, ad cuius diocesin pertinet locus ipse,
uel ad alios uicinos prepositos uel Christianos claruerint,
prohibeant prauorum preualere consensum, et domui Dei
constituant dignum dispensatorem. -]+ <P 0>
<4 15> -C. XV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius ciuibus Neapolim. -[I. VIII. Reg. epist. 40.]+
<T T> Studii uestri sit, etiam alium, qui aptus sit, prouidere
ut, si forte Petrus, quem a uobis electum asseritis, huic
ordini non uideatur ydoneus, sit, in quo uestra declinari
possit electio. Nam graue cleri illius erit obprobrium,
ut, si hic fortasse probatus non fuerit, alium se
dicant qui eligi debeat non habere.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius in Registro. -[I. XI. epist. 16.]+
<T T> Obitum Victoris Panormitanae ciuitatis antistitis directa
relatio patefecit. Quapropter uisitacionis destitutae ecclesiae
fraternitati tuae operam solempniter delegamus. Et
ideo fraternitas tua ad predictam ecclesiam ire properet
et assiduis adhortationibus clerum plebemque
eiusdem ecclesiae ammonere festinet, ut, remoto studio,
uno eodemque consensu talem preficiendum sibi expetant
sacerdotem, qui tanto ministerio ualeat dignus reperiri,
et a uenerandis canonibus nullatenus respuatur. -@. 1.+
Commonemus etiam fraternitatem tuam, ut nullum de
altera eligi permittas ecclesia, nisi forte inter clericos
ipsius ciuitatis, in qua uisitacionis inpendis offitium,
nullus ad episcopatum dignus (quod euenire non credimus)
poterit inueniri, prouisurus ante omnia, ne ad cuiuslibet
conuersationis meritum laicae personae aspirare
presumant, ne et illi suae uoluntatis effectum non inueniant et
tu in periculum ordinis tui (quod absit) incurras. Monasteria
<S 233><L 1> -233+
autem, si qua sunt in ipsius constituta parrochia, sub
tua cura dispositioneque, quousque illic proprius fuerit
ordinatus episcopus, esse concedimus.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Pelagius Papa -[II.]+ Eucarpo Messanensi Episcopo.
<T T> Cathenensis ecclesiae uisitacionem tibi iniungimus, cuius
episcopum de hac luce transiisse suscepta cleri relatione
didicimus. Inpossibile enim est, ut nos in prouincia illa
dumtaxat in Siracusanis partibus alii cuilibet causas, que ad
Dominum pertinent, committamus, nisi forte talem per
te Deus nunc in Cathenensi ecclesia eligere uoluerit, de
cuius conscientia possimus esse securi, ut a te labores istos
paululum remouere possimus. Mox ergo dilectio tua ad
supradictam Cathenensem ecclesiam pergat, et hominem de
clero, qui nec uxorem habeat, nec filios, nec crimen aliquod
canonibus inimicum, eligi cum Dei auxilio conpellat atque
suadeat; et statim eum ad urbem Romam cum decreto et
testificatione relationis tuae transmitte.
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Qui in episcopum eligitur, non sit reus criminum,
que sacra lex morte punit.
<T I> Item Gregorius Passiuo Episcopo. -[lib. X. epist. 13.]+
<T T> Bene nouit fraternitas tua, quam longo tempore
Aprutium pastorali sit sollicitudine destitutum; ubi diu quesiuimus,
quis ordinari debuisset, et nequaquam potuimus inuenire.
Sed quia Opportunus mihi in moribus suis, in
psalmodiae studio, in amore orationis ualde laudatus,
religiosam uitam omnimodo dicitur agere, hunc uolumus
fraternitas uestra ad se faciat uenire, et de anima sua admoneatur,
quatenus in bonis studiis crescat. Et si nulla
ei crimina, que per legis sacrae regulam morte mulctanda
sunt, obuiant, tunc hortandus est, ut uel monachus, uel a
uobis subdiaconus fiat; et post aliquantulum temporis,
si Deo placuerit, ipse ad pastoralem curam debeat promoueri.
-+
<T P> -Gratian.+ Cui autem uisitacio iniungitur, nichil de rebus
eiusdem ecclesiae a quoquam presumi patiatur.
Unde Gregorius: -[Gaudentio Episc., I. IV. epist. 12.]+
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Non patiatur a quoquam presumi de rebus
ecclesiae, cui eius uisitatio fuerit iniuncta.
<T T> Quoniam Festus Capuanae ecclesiae episcopus in Romana
ciuitate positus de hac luce migrauit, curae nobis fuit
(que uniuersis ecclesiis inpenditur, fraternitati tuae
presentia scripta dirigere, ut memoratae ecclesiae uisitator
accedas, sic tamen, ut nichil de prouectionibus clericorum,
redditu, ornatu ministeriisque, uel quicquid prefati loci
esse poterit, a quoquam presumi patiaris; sed omnem
uigilantiam atque cautelam circa clerum plebemque eiusdem
ecclesiae exhibere te conuenit, ut in uigiliis obsequioque
ecclesiastico sedule ac deuote debeant seruire.
<S 234><L 1> -234+
<1 D><S 234><L 1>
<2 62> -DISTINCTIO LXII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Breuiter monstratum est, ex quibus ordinibus in
quos gradus sunt eligendi. Nunc uidendum est, a quibus sunt
eligendi et consecrandi. Electio clericorum est, consensus
plebis.
Unde Leo Papa: -[Rustico Narbonensi Episcopo, epist. XC.
ad XCII. c. 1.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Non sunt habendi inter episcopos, qui nec a clericis
eliguntur, nec a plebibus expetuntur.
<T T> Nulla ratio sinit, ut inter episcopos habeantur, qui nec
a clericis sunt electi, nec a plebibus expetiti, nec a conprouincialibus
episcopis cum metropolitani iudicio consecrati.
Unde cum sepe questio de male accepto honore nascitur,
quis ambigat nequaquam ab istis esse tribuendum quod
nec docetur fuisse collatum? Si qui autem clerici ab istis
pseudoepiscopis in eorum ecclesiis ordinati sunt, etc. <T I>
infra causa simoniacorum. -[C. 1. q. 1. c. 40.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Populus non debet preire, sed subsequi.
<T I> Item Celestinus. -[Papa ad Episcopos Apuliae et Calabriae,
epist. III. c. 3.]+
<T T> Docendus est populus, non sequendus, nos quoque,
si nesciunt, eos quid liceat quidue non liceat commonere,
non his consensum prebere debemus. Quisquis conatus
fuerit temptare prohibita, sentiet censuram sedis apostolicae
minime defuturam. Que enim sola ammonitionis
auctoritate non corrigimus, necesse est, per seueritatem
congruentem regulis uindicemus. Per totas ergo hoc, que
propriis rectoribus carent, ecclesias uolumus innotescat,
ut nullus sibi aliqua spe forsitan blandiciis illudat.
<T P> -Gratian.+ Nisi autem canonice electus fuerit, consecrari
non debet.
Unde Calixtus Papa: -[II.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Non consecretur in episcopum nisi canonice electus.
<T T> Nullus in episcopum nisi canonice electum consecret.
Quod si presumtum fuerit, et consecrans, et consecratus
absque recuperationis spe deponatur.
<1 D><S 234><L 38>
<2 63> -DISTINCTIO LXIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Laici uero nullo modo se debent inserere electioni.
Unde Adrianus Papa: -[in VIII. Sinodo Constantinopoli
sub ipso celebrata c. 22.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Laici electioni pontificum se ipsos non inserant.
<T T> Nullus laicorum principum uel potentum semet inserat
electioni uel promotioni patriarchae, metropolitae, uel
<S 235><L 1> -235+
cuiuslibet episcopi, ne uidelicet inordinata et incongrua
fiat confusio uel contentio, presertim cum nullam in talibus
potestatem quemquam potestatiuorum uel cetero
laicorum habere conueniat. <T I> Et infra: <T T> Quisquis secularium
principum uel potentum, uel alterius dignitatis
laicus aduersus communem ac consonantem atque
canonicam electionem ecclesiastici ordinis agere temptauerit,
anathema sit, donec obediat et consentiat, quicquid ecclesia
de ordinatione atque electione proprii presulis se uelle
monstrauerit.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex VIII. Sinodo. -[actione I.]+
<T T> Adrianus Papa secundus (quod Nicolaus decessor
eius disposuerat) missos suos, Donatum scilicet Hostiensem
episcopum, et Stephanum Nephesinum episcopum, et
Marinum diaconem sanctae Romanae ecclesiae, ad Basilium
inperatorem et ad filios eius Constantinum et Leonem Augustos
Constantinopolim direxit, cum quibus et Anastasius
bibliothecarius Romanae sedis, utriusque linguae, graecae
scilicet et latinae, peritus, perrexit, et sinodo congregata
(quam octauam uniuersalem sinodum illuc conuenientes
appellauerunt) exortum scisma de Ignatii depositione et
Fotii ordinatione sedauerunt, Fotium anathematizantes
et Ignatium restituentes. In qua sic statutum est: Consecrationes
et promotiones episcoporum, concordans prioribus
conciliis, clericorum electione ac decreto et episcoporum
collegio fieri hec sancta et uniuersalis sinodus
diffiniuit et statuit atque iure promulgauit, neminem
laicorum principum uel potentum semet inserere electioni uel
promotioni patriarchae, uel metropolitani, aut cuiuslibet
episcopi, ne uidelicet inordinata et incongrua hinc
fiat contentio uel confusio, presertim cum nullam in talibus
potestatem quemquam potestatiuorum uel laicorum
ceterorum habere conueniat, sed silere et attendere sibi,
usquequo regulariter a collegio ecclesiae suscipiat finem
electio futuri pontificis. Si uero quis laicorum ad concertandum
et cooperandum inuitatur ab ecclesia, licet
huiusmodi cum reuerentia, si forte uoluerit, obtemperare
se asciscentibus. Taliter enim dignum pastorem sibi regulariter
ad suam et ecclesiae salutem promouet.
<4 3> -C. III.+ <T R> Electioni episcoporum inperator interesse non debet.
<T I> Item ex Istoria tripartita. -[lib. VII. c. 8.]+
<T T> Valentinianus inperator ueniens ab oriente ad esperias
partes (ut refert istoria ecclesiastica) mortuo Auxentio, Arrianae
perfidiae magistro, qui Mediolanensem ecclesiam ut
lupus dilaniauerat, cum uellet catholicum, Deo ordinante,
ibi consecrari episcopum, euocans episcopos hec eis
locutus est: Nostis aperte, eruditi diuinis eloquiis, qualem
<S 236><L 1> -236+
oporteat esse pontificem, et quia non decet eum
uerbo solo, sed etiam conuersacione gubernare subiectos, et
totius semetipsum imitatorem uirtutis ostendere, testemque
doctrinae conuersacionem bonam habere. Talem itaque
in pontificali constituite sede, cui et nos, qui gubernamus
inperium, sincere nostra capita submittamus et eius
monita, dum tanquam homines delinquimus necessario
ueluti curantis medicamina suscipiamus. Hec autem,
cum dixisset inperator, petiit sinodus, ut magis ipse discerneret
sapiens et pius existens. At ille, supra nos,
inquit, est talis electio. Vos enim diuina gratia potiti et
illo splendore fulgentes, melius poteritis eligere. Tunc
sacerdotes egressi de episcopali sede tractabant. -@. 1.+
Cum autem ordinatione diuina Ambrosius nondum baptizatus
electus fuisset, exultans inperator ait: Gratias tibi ago
Domine omnipotens et saluator noster, quoniam huic
uiro ego commiseram corpora, tu autem animas, et
meam sentenciam ostendisti tuae iustitiae conuenire. Cumque
sanctus Ambrosius contristaretur de hoc, quod acciderat,
(ut idem ipse in suis epistolis scripsit), confortauit eum
inperator et ait: Noli timere, quia et Deus, qui te elegit,
semper adiuuabit te, et ego adiutor et defensor tuus (ut
meum ordinem decet) semper existam.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Apostolica auctoritate, non regio fauore episcopus
est eligendus.
<T I> Item Nicolaus Papa -[I.]+ Lothario Regi.
<T T> Porro scias, quia relatum est nobis, quod, quicumque
ad episcopatum in regno tuo prouehendus est, non nisi
fauentem tibi permittas eligi. Idcirco apostolica auctoritate
sub diuini iudicii obtestacione iniungimus tibi, ut in Treuerensi
urbe et in Agrippina Colonia nullum eligi patiaris,
antequam relatum super hoc nostro apostolatui fiat.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non recipiatur a conprouincialibus qui regia ordinatione
episcopale culmen adipiscitur.
<T I> Item ex Concilio Parisiensi. -[I. cap. 8.]+
<T T> Si per ordinationem regiam honoris istius culmen peruadere
aliquis nimia temeritate presumpserit, a conprouincialibus
ipsius loci episcopis recipi nullatenus mereatur,
quem indebite ordinatum agnoscunt. Si quis de conprouincialibus
recipere eum contra interdicta presumpserit,
sit a fratribus omnibus segregatus et ab ipsorum omnium
karitate submotus.
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 13]+
<T T> Non est permittendum turbis electionem eorum
facere, qui sunt ad sacerdotium promouendi.
<S 237><L 1> -237+
<4 7> -C. VII.+ <T R> Irrita sit electio episcopi aut presbiteri a
principibus facta.
<T I> Item ex secunda actione VI. sinodi CCCL. Episcoporum,
-[c. 3.]+
<T T> Omnis electio episcopi, uel presbiteri, aut diaconi a
principibus facta irrita maneat secundum regulam, que dicit:
"Si quis episcopus, secularibus potestatibus usus, ecclesias
per ipsas obtinuerit, deponatur, et segregetur
omnesque, qui illi communicant."
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non eligantur a populo, qui sunt promouendi
ad clerum.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 1.]+
<T T> Non liceat populo facere electionem eorum, qui ad
sacerdotium promouentur, sed in iudicio episcoporum
sit, ut ipsi eum probent, si in sermone et fide et spirituali
uita edoctus sit.
<T P> -Gratian.+ His omnibus auctoritatibus laici excluduntur ab
electione sacerdotum, atque iniungitur eis necessitas obediendi, non
libertas inperandi.
-II. Pars.+ Econtra uero scribet B. Gregorius Iohanni
Episcopo primae Iustinianae Iliricae: -[lib. IV. epist. 15.]+
<4 9> -C. IX.+ <T R> Voluntas principis in ordinatione pontificis desideratur.
<T T> Quia igitur suscepta fratrum atque coepiscoporum
relatio ad locum uos sacerdotii totius concilii unito consensu
et serenissimi principis uoluntate declarat accersiri,
gratias saluatori nostro magna cum exultatione
retulimus. Nos quoque in persona fraternitatis tuae
per omnia consentimus, atque omnipotentem Dominum deprecamur,
ut karitatem uestram sicut sua gratia elegit, ita
in omnibus sua protectione custodiat.
<4 10> -C. X.+ <T R> Clerus et populus pontificis electioni intersit.
<T I> Item Gregorius Iohanni Subdiacono. -[lib. II.
Indict. 11. epist. 30.]+
<T T> Quanto apostolica sedes auctoritate cunctis prelata
constat ecclesiis, tanto inter multiplices curas et illa nos
ualde sollicitat, ubi ad consecrandum antistitem nostrum
spectatur arbitrium. Defuncto igitur Laurentio, Mediolanensi
episcopo, sua nobis relatione clerus innotuit,
in electione se filii nostri Constancii, diaconi sui, unanimiter
consensisse. Sed quoniam eadem non fuit subscripta
relatio, ne quid, quod ad cautelam pertinet, omittamus,
idcirco huius precepti auctoritate suffultum Genuam
te proficisci necesse est. Et quia illic multi Mediolanensium
<S 238><L 1> -238+
coacti barbarica feritate consistunt, eorum te uoluntates
oportet eis in commune conuocatis perscrutari. Et si nulla
eos diuersitas ab electionis unitate disterminat, siquidem
in predicto filio nostro Constancio omnium uoluntates atque
consensum perdurare cognoscis, tunc eum a propriis
episcopis, sicut antiquitatis mos exigit, cum nostrae auctoritatis
assensu, solatiante Domino, facias consecrari,
quatinus huiusmodi seruata consuetudine et apostolica sedes
proprium uigorem retineat, et a se concessa aliis iura non
minuat.
<4 11> -C. XI.+ <T R> In electione episcopi populus debet adesse.
<T I> Item Gelasius papa Philippo et Gerontio Episcopis.
<T T> Plebs Dictrensis data nobis peticione defleuit, diu
se sine rectoris proprii gubernatione dispergi. Ac, sicut
asseritur, is qui a nobis iam probatus dicitur, a paucis et
tenuibus iam putatur electus, cum ad nos pertineat,
uniuersos assidua admonitione compellere, ut omnes in
unum, quem dignum sacerdotio uiderint et sine aliqua
reprehensione, consentiant. Et ideo, fratres karissimi,
diuersos ex omnibus sepe dicti loci parrochiis presbiteros,
diaconos et uniuersam turbam uos oportet sepius conuocare,
quatinus non prout cuilibet libuerit, sed concordantibus
animis talem, uobis ammonentibus, sibi querant
sola diuinitatis attentione personam, quam nulla
contrarietas a constitutis possit reuocare prescriptis.
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Stephanus Episcopus seruus seruorum Dei,
Romano Archiepiscopo Rauennati.
<T T> Nosse tuam fraternitatem uolumus, ad nostras
aures fore peruentum, Immolensem episcopum ab hac luce
migrasse; in cuius successoris electione populi diuisionem
prouenisse audiuimus. Quod quia sepe contingere solet,
querentibus singulis que sua sunt, non que Iesu Christi, non
adeo miramur. Verumtamen in hoc plurimum oportet tuam
adhiberi sollicitudinem, ut conuocato clero et populo talis
ibi eligatur per Dei misericordiam, cui sacri non obuient
canones. Sacerdotum quippe est electio, et fidelis populi
consensus adhibendus est; quia docendus est populus,
non sequendus.
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Nicolaus papa Iohanni Rauennati Archiepiscopo.
<T T> Episcopos per Emiliam non consecres, nisi post electionem
cleri et populi.
<S 239><L 1> -239+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Pelagius Papa Tulliano Episcopo Grumentino.
<T T> Litteras karitatis tuae suscepimus, quibus significas,
Latinum diaconum tuum ad episcopatum ecclesiae Marcellianensis
a clero et omnibus, qui illic conueniunt, postulari.
Hoc itaque dicimus, ut si eum omnes eligunt, et uis eum
concedere, gratum nobis esse cognosce; et si potest, ante
diem sanctum festinet occurrere, ut uel sabato ipso
noctis magnae post baptismum cum Dei gratia ualeat
ordinari.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Sacra principis ordinandis est necessaria.
<T I> Idem Laurentio Episcopo Centumcelensi.
<T T> Principali deuotissimorum militum, qui illic in ciuitate
Centumcelensi consistunt, relatione ad nos directa, sacram
insinuant se clementissimi principis inpetrasse, que
eis presbiterum, diaconum et subdiaconum fieri debere
precepit. Ideo hortamur dilectionem tuam, ut personas
ipsas uideas, et diligenter requiras, ne aliquid contra
canones commisissent; et si eos inculpabiles repereris, et
uitae ipsorum testimonium laudabile uideris, ueniente mediana
ebdomada pascae, (si Dominus uoluerit, et si
uixerimus) unumquemque per offitia, que prediximus
promouere non differas.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Papa rogat Augustos, ut Reatinam ecclesiam
cuidam electo dignentur concedere.
<T I> Item Leo IV. Lothario et Lodeuico Augustis.
<T T> Reatina ecclesia, que per tot annorum spatia pastoralibus
curis destituta consistit, dignum est, ut brachio
amplitudinis uestrae subleuetur, ac gubernationis tegmine
protegatur. Unde salutationis alloquio premisso uestram
mansuetudinem deprecamur, quatinus Colono humili diacono
eandem ad regendum ecclesiam concedere dignemini,
ut, uestra licentia accepta, ibidem eum Deo iuuante consecrare
ualeamus episcopum. Si autem in predicta ecclesia
nolueritis ut preficiatur episcopus Ausculanam
ecclesiam, que uiduata existit, illi uestra serenitas dignetur
concedere, ut consecratus a nostro presulatu Deo omnipotenti
uestroque inperio grates peragere ualeat.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Regis precepto ab Apostolico Colonus
Reatinae ecclesiae ordinatur episcopus.
<T I> Item Ritae Comitissae.
<T T> Nobis dominus inperator et inperatrix per suas epistolas
direxerunt, ut Colonum in Reatina ecclesia, que
pastoris offitio per longa iam tempora destituta uidebatur,
episcopum facere deberemus, sicut et fecimus.
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Inperatoris epistola in electionis confirmatione
desideratur.
<T I> Item Stephanus Guidoni Comiti.
<T T> Lectis sagacitatis uestrae apicibus, que defuncto
<S 240><L 1> -240+
ecclesiae Reatinae antistite clerum et plebem eiusdem elegisse
futurum sibi antistitem, nobis consecrandum
uestro studio directum esse, ne ipsa ecclesia diu sine proprio
constet pastore, fatebantur; nos, de obitu prioris dolentes,
nunc ipsum electum unanimitate et canonica ipsius ecclesiae
electione, ut mandastis, tam citissime ordinare omisimus,
quod inperialem nobis, ut mos est, absolutionis minime
detulerit epistolam. Pro qua scilicet re ambiguum nobis
est; ideo uoluntati uestrae in hoc parere distulimus, ne
augustalis animus durissime quocumque modo perciperet.
Sed scientes, ecclesiam Domini sine proprio
pastore diu non debere consistere, gloriae uestrae mandamus,
quoniam nos aliter agere non debuimus, ut
uestra sollertia inperiali (ut prisca consuetudo dictat)
percepta licentia, et nobis, quemadmodum uos scire credimus,
inperatoria directa epistola, tunc uoluntati uestrae
parebimus de hoc, eundemque electum Domino adiuuante
consecrabimus; quod, karissime fili, moleste nullo modo
suscipiatis.
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Clericorum et ciuium uoluntate metropolitanus
est ordinandus.
<T I> Item Leo papa -[I. ad Anastasium Thessalonicensem
Episcopum, epist. LXXXII. al. LXXXIV. c. 6.]+
<T T> Metropolitano defuncto, cum in loco eius alius fuerit
subrogandus, prouinciales episcopi ad ciuitatem metropolim
conuenire debent, ut omnium clericorum atque
ciuium uoluntate discussa ex presbiteris eiusdem ecclesiae
uel ex diaconibus optimus ordinetur.
<4 20> -C. XX.+ <T R> Cum clero et populo archipresbiteri fiat electio.
<T I> Item Ysidorus in libro Offitiorum.
<T T> Si in plebibus archipresbiteri obierint aut pro aliquo
reatu exinde eiecti fuerint archidiaconus quantocius
proficiscatur illuc, et cum clericis et populis ipsius plebis
electionem faciat, quatinus dignus pastor domui Dei constituatur,
et, dum ordinatur, eius prouidentia ipsa plebs
custodiatur.
<4 21> -C. XXI.+ <T R> Electus in Romanum pontificem non ordinetur, nisi
eius decretum inperatori primum representetur.
<T I> Item ex gestis Romanorum Pontificum.
<T T> Agatho natione Siculus, cuius legatione fungens Iohannes
episcopus Portuensis dominico die octaua pascae in ecclesia
S. Sophiae publicas missas coram principe et patriarcha
latine celebrauit, hic suscepit diualem secundum
suam postulationem, per quam reuelata est quantitas,
que solita erat dari pro ordinatione pontificis facienda, sic
tamen, ut, si contigerit post eius transitum electionem fieri,
non debeat ordinari qui electus fuerit, nisi prius decretum
generale introducatur in regiam urbem secundum antiquam
consuetudinem, ut cum eorum conscientia et
iussione debeat ordinatio prosperari. -@. 1.+ Item Vitalianus
<S 241><L 1> -241+
natione Signensis direxit responsales suos cum
sinodica iuxta consuetudinem in regiam urbem apud
piissimos principes, significans de ordinatione sua.
<4 22> -C. XXII.+ <T R> Inperator ius habet eligendi pontificem.
<T I> Item ex Historia ecclesiastica.
<T T> Adrianus Papa Romam uenire Karolum regem ad defendendas
res ecclesiae postulauit. Karolus uero Romam
ueniens Papiam obsedit, ibique relicto exercitu in sancta
resurrectione ab Adriano Papa Romae honorifice susceptus
est. Post sanctam uero resurrectionem reuersus Papiam,
cepit Desiderium regem; deinde Romam reuersus, constituit
ibi sinodum cum Adriano papa in patriarchio Lateranensi
in ecclesia S. Saluatoris, que sinodus celebrata est a CLIII
episcopis religiosis et abbatibus. Adrianus autem Papa cum
uniuersa sinodo tradiderunt Karolo ius et potestatem eligendi
Pontificem, et ordinandi apostolicam sedem. Dignitatem
quoque patriciatus ei concesserunt. Insuper archiepiscopos
et episcopos per singulas prouincias ab eo inuestituram
accipere diffiniuit, et ut, nisi a rege laudetur et
inuestiatur episcopus, a nemine consecretur, et quicumque
contra hoc decretum esset, anathematis uinculo eum
innodauit, et nisi resipisceret, bona eius publicari precepit.
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Electio Romani Pontificis ad ius pertinet
inperatoris.
<T I> Item Leo Papa.
<T T> In sinodo congregata Romae in ecclesia S. Saluatoris.
Ad exemplum B. Adriani apostolicae sedis antistitis, qui
domino Karolo, uictoriosissimo regi Francorum ac Longobardorum,
patriciatus dignitatem, ac ordinationem apostolicae
sedis, et inuestituram episcoporum concessit, ego
quoque Leo, seruus seruorum Dei, episcopus, cum cuncto
clero ac Romano populo constituimus, confirmamus et
corroboramus, et per nostram apostolicam auctoritatem
concedimus atque largimur domino Ottoni primo, regi
Teutonicorum, eiusque successoribus huius regni Italiae, in
perpetuum sibi facultatem eligendi successorem, atque
summae sedis apostolicae Pontificem ordinandi, ac per hoc
archiepiscopos seu episcopos, ut ipsi ab eo inuestituram
accipiant et consecrationem, unde debent, exceptis his, quos
inperator Pontifici et archiepiscopis concessit; et ut
nemo deinceps cuiusque dignitatis uel religionis eligendi
uel patricium uel Pontificem summae sedis apostolicae, aut
quemcumque episcopum ordinandi habeat facultatem absque
consensu ipsius inperatoris, (quod tamen fiat absque omni
pecunia), et ut ipse sit patricius et rex. Quod si a clero et
populo quis eligatur episcopus, nisi a supradicto rege
laudetur, et inuestiatur, non consecretur. Si quis contra
hanc apostolicam auctoritatem aliquid molietur, hunc
excommunicacioni subiacere decernimus, et nisi resipuerit,
inreuocabili exilio puniri uel ultimis suppliciis feriri.
<S 242><L 1> -242+
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> Precepto principum Maximo remittitur, quod
absque apostolica auctoritate ordinatur.
<T I> Item Gregorius -[lib. IV. Reg. epist. 34. ad Constantiam
Augustam.]+
<T T> Salonitanae ciuitatis episcopus me ac responsale
meo nesciente ordinatus est, et facta res est, que sub nullis
anterioribus principibus euenit. Quod ego audiens, ad eundem
preuaricatorem, qui inordinate ordinatus est, protinus
misi, ut omnino missarum solempnia nullo modo celebrare
presumeret, nisi prius a serenissimis dominis cognoscerem,
si hoc fieri iussissent; quod ei sub excommunicacionis
interpositione mandaui. Qui contempto me atque despecto,
in audacia quorumdam secularium hominum,
quibus denudata sua ecclesia premia multa prebere dicitur,
nunc usque missas facere presumit, atque ad me uenire
secundum iussionem dominorum noluit. Ego autem preceptioni
pietatis eorum obediens, eidem Maximo, qui
me nesciente ordinatus est, hoc, quod in ordinatione sua me
uel responsalem meum pretermittere presumpsit, ita ex
corde laxaui, ac si me auctore fuerit ordinatus. Alia
uero peruersa illius, scilicet mala corporalia, que cognoui,
uel quia cum pecuniis electus est, uel quod excommunicatus
missas facere presumpsit, propter Deum inrequisita
preterire non possum. Et si ad me diu
distulerit uenire, exercere in eo districtionem canonicam
nullo modo cessabo.
<4 25> -C. XXV.+ <T R> In episcoporum electione principis desideratur
assensus.
<T I> Item ex Tolletano Concilio. -[XII. c. 6.]+
<T T> Cum longe lateque tractu terrarum diffuso commeantium
inpeditur celeritas nunciorum, quo aut non queat
regibus audientibus decedentis presulis transitus notificari,
aut de successore morientis episcopi libera principis
electio expectari, nascitur sepe aut nostro ordini de
relatione talium difficultas, aut regiae potestati, dum
consultum nostrum pro subrogandis pontificibus sustinet,
innumerosa necessitas. Unde placuit omnibus pontificibus
Yspaniae atque Galliae, ut, saluo priuilegio uniuscuiusque
prouinciae, licitum maneat deinceps Tolletano pontifici,
quoscumque regalis potestas elegerit, et iam dicti Tolletani
episcopi iudicium dignos esse probauerit, in quibuslibet
prouinciis in precedentium sedibus preficere presules, et
decedentibus episcopis eligere successores, ita tamen,
ut, quisquis ille fuerit ordinatus, post ordinationis suae
tempus infra trium mensium spatium metropolitani proprii
presentiam uisurus accedat.
<T P> -Gratian.+ Electiones quoque summorum pontificum atque
aliorum infra presulum quondam inperatoribus representabantur,
sicut de electione B. Ambrosii et B. Gregorii legitur. Quibus
exemplis et premissis auctoritatibus liquido colligitur, laicos non
excludendos esse ab electione, neque principes esse reiciendos
ab ordinatione ecclesiarum. Sed quod populus iubetur electioni
interesse, non precipitur aduocari ad electione faciendam, sed
<S 243><L 1> -243+
ad consensum electioni adhibendum. Sacerdotum enim (ut in fine
superioris capituli Stephani papae legitur) est electio, et fidelis
populi est humiliter consentire. Desiderium ergo plebis requiritur
an clericorum electioni concordet. Tunc enim in ecclesia
Dei rite preficietur antistes, cum populus pariter in eum acclamauerit,
quem clerus communi uoto elegerit.
Unde Celestinus papa ait: -[ad Episcopos Galliae,
epist. II. c. 5.]+
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Plebis non est eligere, sed electioni consentire.
<T T> Cleri, plebisque consensus et desiderium requiratur.
-+
<4 27> -C. XXVII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Leo I. -[ad Episcopos Viennensis prouinciae, epist.
LXXXVII. al. LXXCIX.]+
<T T> Vota ciuium, testimonia populorum, honoratorum arbitrium,
electio clericorum in ordinationibus sacerdotum constituantur.
<T I> Et infra: <T T> Per pacem et quietem sacerdotes,
qui futuri sunt, postulentur, teneatur subscriptio
clericorum, honoratorum testimonium, ordines conuentus
et plebis.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Principibus uero atque inperatoribus
electiones Romanorum Pontificum atque aliorum episcoporum
referendas usus et constitutio tradidit pro scismaticorum atque
hereticorum dissensionibus, quibus nonnumquam ecclesia Dei
concussa periclitabatur, contra quos legibus fidelissimorum inperatorum
frequenter ecclesia munita legitur. Representabatur
ergo electio catholicorum principibus, ut eorum auctoritate
roborata nullus hereticorum uel scismaticorum auderet
contraire, et ut ipsi principes tamquam deuotissimi filii in eum
consentirent, quem sibi in patrem eligi uiderent, et ei in omnibus
suffragatores existerent, sicut Valentinianus B. Ambrosio
legitur dixisse: "Noli timere, quia Deus, qui te elegit,
semper adiuuabit te, et ego adiutor et defensor tuus, ut meo
ordini decet, semper existam."
Unde Stephanus papa statuit dicens:
<4 28> -C. XXVIII.+ <T R> Presentibus legatis inperatoris ordinetur
pontifex Romanus.
<T T> Quia sancta Romana ecclesia, cui Deo auctore presidemus,
a plurimis patitur uiolentias Pontifice obeunte,
que ob hoc inferuntur, quia absque inperiali noticia Pontificis
fit consecratio, nec canonico ritu et consuetudine
ab inperatore directi sunt nuncii, qui scandala uetent
fieri: uolumus, ut, cum instituendus est Pontifex, conuenientibus
episcopis et uniuerso clero eligatur presente senatu
et populo qui ordinandus est, et sic electus ab omnibus
presentibus legatis inperialibus consecretur, nullusque sine
sui periculo iuramenta uel promissiones aliquas noua adinuentione
audeat extorquere, nisi que antiqua exigit consuetudo,
<S 244><L 1> -244+
ne uel ecclesia scandalizetur, et inperialis honorificentia
minuatur.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Verum, quia inperatores quandoque
modum suum ignorantes non in numero consentientium, sed primi
distribuentium, immo exterminantium esse uoluerunt, frequenter
etiam in hereticorum perfidiam prolapsi catholicae matris ecclesiae
unitatem inpugnare conati sunt, sanctorum Patrum statuta
aduersus eos prodierunt, ut semet electioni non insererent, et
quisquis eorum suffragio ecclesiam obtineret anathematis uinculo
innodaretur, sicut scriptura quoque diuina dicit, quod postquam
Ezechias dissipauit excelsa, et contriuit statuas, et
succidit lucos, confregitque serpentem eneum, quem fecit
Moyses; uidelicet, quia illum serpentem Deus fieri iusserat, ne
serpentina morte populus interiret, ideo ipse populus colere et
uenerari eum ceperat, et idcirco destruxit iste, quem iubente
Deo fecerat ille. Ac per hoc magna auctoritas ista habenda est in
ecclesia, ut, si nonnulli ex predecessoribus et maioribus nostris
fecerunt aliqua, que illo tempore potuerunt esse sine culpa, et
postea uertuntur in errorem et superstitionem, sine tarditate aliqua
et cum magna auctoritate a posteris destruantur. Postremo
presentibus legatis inperatorum et inconsultis electiones Romanorum
Pontificum leguntur celebratae, et tandem idem inperatores
religioso mentis affectu prefatis priuilegiis renunciauerunt,
multa insuper donaria ecclesiae Dei conferentes.
Unde Gregorius IV. scribit:
<4 29> -C. XXIX.+ <T R> Inconsultis legatis inperatoris Adrianus -[II.]+
ad pontificatum eligitur.
<T T> Cum Adrianus secundus ad Romanum pontificatum ab
ecclesia Dei genitricis dominae nostrae, que dicitur "Ad
presepe", traheretur ad Lateranense patriarchium, certatim
a populo et clero et proceribus deportatus est.
Quod audientes missi Lodoici inperatoris moleste tulerunt,
indignati scilicet, quod, dum presentes essent, non fuerunt
inuitati, nec optatae a se futuri presulis electioni
interesse meruerunt. Qui accepta ratione, quod non causa
Augusti contemptus, sed futuri temporis prospectu hoc
commissum fuerat (ne uidelicet legatos principum in
electione Romanorum presulum mos expectandi per huiusmodi
fomitem inolesceret), omnem indignationem medullitus
sedauerunt, et ad salutandum electum etiam ipsi humiliter
accesserunt.
<4 30> -C. XXX.+ <T R> Romani pontificis electio a Lodoico
Romanis conceditur.
<T I> Item pactum constitutionis Inperatoris primi Lodoici
cum Romanis Pontificibus.
<T T> Ego Lodoicus Romanus Inperator Augustus statuo
et concedo per hoc pactum confirmationis nostrae tibi
B. Petro principi apostolorum, et per te uicario tuo domino
Pascali summo Pontifici et successoribus eius in perpetuum,
sicut a predecessoribus uestris usque nunc in
<S 245><L 1> -245+
uestra potestate et ditione tenuistis et disposuistis, ciuitatem
Romanam cum ducatu suo, et suburbanis atque
uiculis omnibus, et territoriis eius montanis, atque
maritimis littoribus, et portubus, seu cunctis ciuitatibus,
castellis, oppidis, ac uillis in Tusciae partibus. <T I> Idem: <T T>
-@. 1.+ Quando diuina uocatione huius sacratissimae sedis
Pontifex de hoc mundo migrauerit, nullus ex regno nostro
aut Francus, aut Longobardus, aut de qualibet gente homo
sub nostra potestate constitutus, licentiam habeat contra
Romanos aut publice, aut priuatim ueniendi, uel
electionem faciendi, nullusque in ciuitatibus aut territoriis
ad ecclesiae B. Petri apostoli potestatem pertinentibus
aliquod malum propterea facere presumat; sed liceat
Romanis cum omni ueneratione et sine qualibet perturbatione
honorificam suo Pontifici exhibere sepulturam, et eum,
quem diuina inspiratione et B. Petri intercessione omnes
Romani uno consilio atque concordia sine aliqua
promissione ad Pontificatus ordinem elegerint, sine qualibet
ambiguitate uel contradictione more canonico
consecrare, et, dum consecratus fuerit, legati ad nos,
uel ad successores nostros reges Francorum dirigantur, qui
inter nos et illum amicitiam et caritatem ac pacem
socient.
<P 1> -[PALEA.+
<4 31> -C. XXXI.+ <T R> Electio et consecratio Romani Pontificis non
nisi iuste et canonice fieri debet.
<T I> Item Leo IV. Lothario et Lodowico Augustis.
<T T> Inter nos et uos pacti serie statutum et confirmatum est,
quod electio et consecratio futuri Romani Pontificis non nisi
iuste et canonice fieri debeat. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 32> -C. XXXII.+ <T R> Ab inperatore uel nunciis eius electioni
Romani Pontificis nullum generetur obstaculum.
<T I> Item Constitutio primi Heinrici et primi Ottonis
cum Romanis Pontificibus.
<T T> Constitucio primi Heinrici et primi Ottonis cum
Romanis Pontificibus. Ut nullus missorum nostrorum
cuiuscumque inpeditionis argumentum in electione Romani
Pontificis componere audeat, omnino prohibemus.
<T I> Item: <T T> -@. 1.+ In electione Romanorum Pontificum neque
liber, neque seruus ad hoc uenire presumat, ut illis Romanis,
quos ad hanc electionem per constitutionem sanctorum
Patrum antiqua admisit consuetudo, aliquod faciat inpedimentum.
<S 246><L 1> -246+
Quod si quis contra hanc nostram constitucionem
facere presumpserit, exilio tradatur. -]+ <P 0>
<4 33> -C. XXXIII.+ <T R> Iuramentum Ottonis, quod fecit domino
Papae Iohanni.
<T I> Item Constitucio Ottonis.
<T T> Tibi domino Iohanni Papae ego rex Otto promittere
et iurare facio per Patrem et Filium et Spiritum sanctum,
et per hoc lignum uiuificae crucis, et per has reliquias
Sanctorum, quod, si (permittente Deo Romam uenero,
sanctam Romanam ecclesiam et te rectorem ipsius exaltabo
secundum meum posse, et numquam uitam, aut membra,
neque ipsum honorem quem habes, mea uoluntate,
aut meo consensu, aut meo consilio, aut mea exortacione
perdes, et in Roma nullum placitum aut ordinationem
faciam de omnibus, que ad Te aut ad Romanos
pertinent, sine tuo consilio, et quicquid de terra S. Petri ad
nostram potestatem uenerit, tibi reddam. Cuicumque
regnum Italicum commisero, iurare faciam illum, ut adiutor
tui sit ad defendendam terram S. Petri secundum
suum posse.
<4 34> -C. XXXIV.+ <T R> Liberum sit clero et populo de propria diocesi
episcopum eligere.
<T I> Item ex primo libro Capitulorum Caroli et Lodowici.
-[Imperatorum c. 84.]+
<T T> Sacrorum canonum non ignari, ut in Dei nomine sancta
ecclesia suo liberius potiatur honore, assensum ordini
ecclesiastico prebemus, ut scilicet episcopi per electionem
cleri et populi secundum statuta canonum de propria
diocesi, remota personarum et munerum acceptione, ob
uitae meritum et sapientiae donum eligantur, ut exemplo et
uerbo sibi subiectis usquequaque prodesse ualeant.
<T P> -Gratian.+ Ex his constitutionibus et pacto Lodowici inperatoris
deprehenditur, inperatores illis renunciasse priuilegiis, que de
electione summi Pontificis Adrianus Papa Karolo inperatori, et ad
imitacionem eius Leo papa Ottoni I. regi Theutonicorum fecerat.
Cum ergo ex premissis auctoritatibus cunctis liqueat electionem
clericorum tantummodo esse, queritur, quorum sit ipsa electio, an
clericorum maioris ecclesiae tantum, an etiam religiosorum aliorum,
qui in eadem ciuitate fuerint? Sed (sicut in breuiatione canonum
Fulgentii, Cartaginensis ecclesiae diaconi, inuenitur) septimo
concilio Nicensi et Macerensi concilio statutum est, ut
ad eligendum episcopum sufficiat ecclesiae matricis arbitrium.
Nunc autem sicut electio summi pontificis non a Cardinalibus
tantum, immo etiam ab aliis religiosis clericis auctoritate
<S 247><L 1> -247+
Nicolai Papae est facienda, ita et episcoporum electio non a
canonicis tantum, sed etiam ab aliis religiosis clericis, sicut in
generali sinodo Innocentii Papae Romae habita constitutum
est. Ait enim:
<4 35> -C. XXXV.+ <T R> Absque religiosorum uirorum consilio canonici
maioris ecclesiae episcopum non eligant.
<T T> Obeuntibus sane episcopis, quoniam ultra tres menses
uacare ecclesiam sanctorum Patrum prohibent sanctiones,
sub anathemate interdicimus, ne canonici de sede episcopali
ab electione episcoporum excludant religiosos
uiros, sed eorum consilio honestam et idoneam personam in
episcopum eligant. Quod si exclusis religiosis electio
facta fuerit, quod absque eorum consensu et conniuentia
factum fuerit, irritum habeatur et uacuum.
<T P> -Gratian.+ Nunc ergo queritur, si uota eligentium in duas se
diuiserint partes, quis eorum sit preferendus alteri? De his ita
scribit Leo Episcopus: -[ad Anastasium Thessalonicensem
Episcopum, epist. LXXXII al. LXXXIV. cap. 5.]+
<4 36> -C. XXXVI.+ <T R> Cum uota eligentium in duas se diuiserint
partes, quis sit preferendus alteri.
<T T> Si forte, quod nec reprehensibile, nec inreligiosum
iudicamus, uota eligentium in duas se diuiserint partes,
is metropolitani iudicio alteri preferatur, qui maioribus
iuuatur studiis et meritis; tantum ut nullus detur
inuitis et non petentibus, ne plebs inuita episcopum
non optatum contempnat, aut oderit.
<1 D><S 247><L 27>
<2 64> -DISTINCTIO LXIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Hinc considerandum est, a quibus uel qua tempore
sacri ordines sint distribuendi, uel quibus in locis patriarchae,
primates, archiepiscopi, episcopi, corepiscopi et reliqui sacerdotes
sint ordinandi. A quibus ordinentur episcopi, in Niceno Concilio
diffinitum est, in quo sic legitur, -[c. 4.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Ab omnibus conprouincialibus episcopi ordinentur.
<T T> Episcopi ab omnibus, qui sunt in sua prouincia,
debent ordinari. Si uero hoc difficile fuerit, uel urgente
necessitate, uel itineris longitudine, tres episcopi debent
in unum congregari, ita ut ceterorum, qui absentes sunt,
<S 248><L 1> -248+
consensum litteris teneant. Potestas sane uel confirmatio
pertinebit per singulas prouincias ad metropolitanum
episcopum.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Anacletus Papa. -[ad Episcopos Italiae, epist. II.]+
<T T> Ordinationes episcoporum auctoritate apostolica ab
omnibus, qui in eadem prouincia sunt, episcopis celebrandae
sunt. -@. 1.+ Quod si omnes simul minime conuenire
potuerint, assensum tamen suis prebeant precibus,
ut ab ipsa ordinatione animo non desint.
<P 1> -[PALEA.+
<4 3> -C. III.+ <T I> Ex Concilio Arausicano I. c. 21.
<T T> De abiectione eius, quem duo presumpserint ordinare
episcopi in nostris prouinciis, placuit de presumptoribus,
ut sicubi contigerit duos episcopos tertium ordinare, et
ipse, et auctores dampnabuntur quo cautius ea, que
sunt antiquitus instituta, seruentur. -]+ <P 0>
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ceteris assentientibus cum tribus conprouincialibus
ordinetur episcopus.
<T I> Item Anicius Papa. -[in epistola ad Episcopos Galliae.]+
<T T> Conprouinciales episcopi, si necesse fuerit, ceteris consentientibus
a tribus episcopis iussu archiepiscopi consecrari
possunt.
<4 5> -C. V.+ <T R> Non ordinetur episcopus extra conscientiam
metropolitani.
<T I> Item Innocentius. -[Papa ad Victricium Episcopum
Rothomagensem epist. II. c. I.]+
<T T> Extra conscientiam metropolitani nullus audeat ordinare
episcopum. Integrum enim est iudicium, quod plurimorum
sentenciis confirmatur. Nec unus episcopus presumat
ordinare episcopum, ne furtiuum beneficium prestitum
uideatur. Hoc enim et sinodus Nycena constituit atque
constituendo diffiniuit.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Episcopi a suo metropolitano, et ipse ab eisdem
consecretur.
<T I> Item Gelasius uniuersis episcopis per Dardaniam.
-II. Pars.+ <T T> Quia per ambitiones illicitas non pudet quosdam
ecclesiarum iura turbare, ac priuilegia, que metropolitanis
<S 249><L 1> -249+
uel prouincialibus episcopis decreuit antiquitas,
temeraria presumptione peruadere, propter quod etiam
communionis apostolicae desiderant tenere dissidium,
quod scilicet ab eius auctoritate diuisi uel inpune proprias
usurpationes exerceant, non respicientes, quia eterno
iudici rationem tam de catholicae sinceritatis iniuria, quam
de traditionum preiudiciis paternarum non sine perpetuae
sint dampnationis interitu reddituri, si in hac obstinatione
permanserint, karitatem uestram duximus instruendam,
ut uos omnes in commune fratres, per Dardaniam, siue
per contiguam quamque prouinciam constituti, qui uos sub
metropolitanis uestris esse meministis, et ab eisdem substitui
decernentes, sicut uetus consuetudo deposcit,
unanimiter studeatis antistites, et uicissim, si metropolitanus
humanae condicionis sorte recesserit, a conprouincialibus
episcopis, sicut forma transmisit, sacrari omnibus
modis censeatis, neque sibi quod uobis antiqua dispositione
concessum est patiamini uendicare; quatinus et inter
ipsas aduersantium uoluntatum procellas ueterum regulas
nullatenus custodire cessetis, sicut persecutionum tempore
diuersarum patres nostros constanter fecisse non dubium est.
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
-III. Pars.+ <T T> Episcopum oportet maxime quidem ab
omni concilio constitui. Sed si hoc aut pro necessitate,
aut pro longinquitate itineris difficile fuerit, ex omnibus tres
colligantur, et omnium presentium uel absentium subscriptiones
teneantur, et sic postea ordinatio fiat. -@. 1.+ Huius
autem rei potestas in omni prouincia ad metropolitanum
pertinet episcopum.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non erit episcopus, qui preter metropolitani conscientiam
fuerit ordinatus.
<T I> Item ex Concilio Niceno. -[I. cap. 6.]+
<T T> Illud generaliter est clarum, quod, si quis preter sentenciam
metropolitani factus fuerit episcopus, hunc magna
sinodus diffiniuit episcopum esse non oportere.
<1 D><S 249><L 37>
<2 65> -DISTINCTIO LXV.+
-GRATIANUS.+
<T A> -I. Pars.+ Conprouincialium episcoporum uniuersaliter desideratur
consensus in ordinatione episcopi. Quod si aliqui
animositate ducti contradicere uoluerint, obtineat sentencia plurimorum.
-+
Unde in Niceno Concilio: -[c. 6.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Si ceteris consentientibus ordinationi episcoporum duo
uel tres contradicant, obtineat sentencia plurimorum.
<T T> Sane, si communi omnium consensu rationabiliter probato
secundum ecclesiasticam regulam, duo uel tres animositate
<S 250><L 1> -250+
ducti per contentionem contradicant, obtineat
plurimorum sentencia sacerdotum.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Non debet ordinari episcopus absque consilio et presentia
metropolitani episcopi. Adesse autem oportet omnes,
qui sunt in prouincia sacerdotes, quos per suam debet epistolam
conuocare metropolitanus. Et quidem si omnes
occurrant, bene; si hoc autem difficile fuerit, pluriores
oportet occurrere. Qui autem non conueniunt, presentiam
sui per epistolas suas faciant, et sic omnium facto
consensu ordinationem episcopi fieri oportet. Si autem
aliter, preter quod a nobis terminatum est, fuerit factum,
talem ordinationem nichil preualere decernimus.
-II. Pars.+ <T T> -@. 1.+ Si autem secundum canones ordinatio
episcopi fuerit facta, et aliquis cum sua malicia in aliquo
contradixerit, plurimorum consensus obtineat.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Antioceno. -[c. 19.]+
<T T> Episcopum non ordinandum sine consilio et presentia
metropolitani episcopi, cui melius erit, si ex omni prouincia
congregentur episcopi. Quod si fieri non potest, hi,
qui adesse non possunt, propriis litteris consensum suum
de ipso designent, et tunc demum post plurimorum
siue per presentiam siue per litteras consensum sentencia
consona ordinetur. Quod si aliter, quam statutum est,
fiat, nichil ualere huiusmodi ordinationem. -@. 1.+ Si uero
etiam secundum diffinitas regulas ordinatio celebretur,
contradicant autem aliqui propter proprias et domesticas
simultates, his contemptis sentencia de eo obtineat plurimorum.
-+
<T P> -Gratian.+ Si autem prouinciam primatem habere constiterit,
nec etiam metropolitano absque eius conscientia episcopum
consecrare licebit.
Unde Leo Papa urbis Romae Anastasio Episcopo:
-[epist. LXXXII. al. LXXXIV. c. 6.]+
<4 4> -C. IV.+ <T R> Absque primatis consensu metropolitanus episcopum
non ordinet.
<T T> De persona autem consecrandi episcopi, et de cleri plebisque
consensu metropolitanus episcopus ad fraternitatem
tuam referat, quodque in prouincia bene placuit scire te
faciat, ut ordinationem rite celebrandam tua quoque confirmet
auctoritas. Que rectis dispositionibus nichil morae
aut difficultatis debebit afferre, ne gregibus Domini diu
desit cura pastorum.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 12.]+
<T T> Placet omnibus, ut inconsulto primate cuiuslibet prouinciae
tam facile nemo presumat, licet cum multis, in
<S 251><L 1> -251+
quocumque loco sine eius (ut dictum est) precepto episcopum
ordinare. -@. 1.+ Si autem necessitas fuerit, tres episcopi,
in quocumque loco sint, cum primatis precepto ordinare
debebunt episcopum.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Unicuique ecclesiae proprius honor seruetur.
<T I> Item ex Niceno Concilio. -[c. 6.]+
<T T> Mos antiquus perduret in Egipto, uel Libia et Pentapoli,
ut Alexandrinus episcopus horum omnium habeat
potestatem, quoniam quidem et Romano episcopo
parilis mos est. -@. 1.+ Similiter autem et apud Antiochiam
ceterasque prouincias honor suus unicuique seruetur ecclesiae.
-+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem. -[cap. 7.]+
<T T> Quoniam mos antiquus obtinuit et uetusta traditio, ut
Eliae, id est Ierosolimorum episcopo, honor deferatur,
habeat consequenter honorem, manente tamen metropolitanae
ciuitatis propria dignitate.
<T P> -Gratian.+ Qui uero a conprouincialibus suis cum metropolitani
licentia fuerit ordinatus, infra constituta tempora eius se
representet conspectibus.
Unde in Tarraconensi Concilio -[c. 5.]+ legitur:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> De eodem.
<T T> Si quis in metropolitana ciuitate episcopus non fuerit
ordinatus, posteaquam suscepta benedictione per metropolitani
litteras honorem episcopi fuerit adeptus, id optimum
esse decreuimus, ut postmodum statuto tempore, id
est inpletis duobus mensibus, se metropolitani sui presentet
aspectibus, ut ab illo monitis ecclesiasticis instructus
plenius quid obseruare debeat recognoscat. Quod
si forte hoc implere neglexerit, in sinodo increpatus a
fratribus corrigatur. Et si forte infirmitate aliqua ne hoc
<S 252><L 1> -252+
inpleat fuerit inpeditus, hoc suis litteris metropolitano
indicare procuret.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ His auctoritatibus datur intelligi,
quod episcopi a conprouincialibus suis debent ordinari. Sed
queritur, si in prouincia fuerint plurimi episcopi, et contigerit
forte unum remanere episcopum, quid fieri debeat? Ille, quia
solus est, non potest ordinare episcopum; conprouinciales non
habet, cum quibus consecrare episcopum ualeat. Cum ergo
talis necessitas fuerit, quid faciendum sit, in Sardicensi Concilio
diffinitur, in quo -[cap. 5.]+ sic statutum legitur:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Si unus tantum in prouincia remanserit episcopus,
ad consecrationem episcopi de uicina prouincia
episcopi conuocentur.
<T T> Si forte in prouincia unum tantum remanere episcopum
contigerit, superstes episcopus conuocet episcopos uicinae
prouinciae, et cum eis ordinet conprouinciales sibi episcopos.
Quod si facere neglexerit, populi conueniant episcopos
uicinae prouinciae, et illi prius commoneant episcopum, qui
in eadem prouincia commoratur, et ostendant, quod sibi
petant populi rectorem, et doceant iustum esse, ut ueniat
ipse, et cum eis ordinet episcopum. Sed si litteris
conuentus tacuerit et dissimulauerit, nichilque rescripserit,
tunc satisfaciendum est populis, ut ueniant ex uicina prouincia,
et episcopum ordinent.
<1 D><S 252><L 25>
<2 66> -DISTINCTIO LXVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Archiepiscopi autem ab omnibus suae prouincia
episcopis debent ordinari.
Unde Anicius Papa ait: -[in epist. ad Episcopos Galliae]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Ab omnibus suffraganeis episcopis archiepiscopus
ordinetur.
<T T> Archiepiscopus ab omnibus suae prouinciae episcopis
<S 253><L 1> -253+
ordinetur. -@. 1.+ Hoc autem, quod de archiepiscopi
consecratione preceptum est, ut omnes suffraganei eum
ordinent, nullatenus licet inmutari, quia ille qui preest
ab omnibus episcopis, quibus preest debet constitui. Sin
autem aliter presumptum fuerit, uiribus carere non dubium
est, quia irrita erit secus acta ordinatio.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ De episcopis non ordinandis a
paucioribus quam a tribus episcopis, scribit Anacletus
-[ep. II. ad episcopos Italiae]+ dicens:
<4 2> -[C. II.]+
<T T> Porro et Ierosolimitarum primus archiepiscopus B. Iacobus,
qui Iustus dicebatur, et secundum carnem Domini frater
nuncupatus est, a Petro, Iacobo et Iohanne apostolis ordinatus
est, successoribus uidelicet dantibus formam eorum,
ut minus quam a tribus episcopis, reliquisque omnibus
assensum prebentibus, nullatenus episcopus ordinetur, et
communi uoto ordinatio celebretur.
<1 D><S 253><L 18>
<2 67> -DISTINCTIO LXVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Presbiteri uero et corepiscopi ab uno episcopo
ordinari possunt.
Unde Anacletus: -[epist. II. ad Episcopos Italiae]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Sacerdotes ab uno possunt ordinari episcopo.
<T T> Reliqui sacerdotes a proprio ordinentur episcopo, ita ut
ciues et alii sacerdotes assensum prebeant, et ieiunantes
celebrent ordinationem. Similiter et diaconi ordinentur.
Ceterorum autem graduum distributioni trium ueracium
testimonium episcopi scilicet approbatione sufficere
potest.
<T P> Item in Spalensi -[Concilio II., c. 6.]+ legitur:
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T T> -II. Pars.+ Episcopus sacerdotibus ac ministris solus
honorem dare potest, solus auferre non potest.
<1 D><S 253><L 34>
<2 68> -DISTINCTIO LXVIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Queritur de illis, qui ordinantur ab eis, quos
non constat fuisse episcopos, an sint iterum consecrandi, an
non? Quod uero consecrandi non sint, probatur auctoritate Gregorii,
qui scribens Iohanni Episcopo Rauennati, -[lib. II.
epist. 32.]+ ait:
<S 254><L 1> -254+
<4 1> -C. I.+ <T R> Semel consecratus iterum consecrari non debet.
<T T> Sicut semel baptizatus iterum baptizari non debet, sic
et semel consecratus iterum consecrari non potest. Sed si
quis cum leui culpa ad sacerdotium uenit, pro culpa penitencia
debet indici, et tamen ordo seruetur.
<T P> Econtra idem Gregorius testatur scribens cuidam episcopo:
<4 2> -C. II.+ <T R> De presbiteris, qui ordinantur ab eis, quos constat
non fuisse episcopos.
<T T> Presbiteri, quos reperisti, si incogniti fuerint uiri
illi, qui ordinantur, et dubium est, eos episcopos
fuisse, an non, qui eos ordinauerunt, si bonae actionis
uirique catholici sunt ipsi presbiteri, et in ministerio
Christi omnique sancta lege edocti, ab episcopo suo benedictionem
presbiteratus suscipiant et consecrentur, et sic
ministerio sacro fungantur.
<T P> -Gratian.+ Quod ergo consecratus in eodem ordine iterum
consecrari prohibetur, de eo intelligendum est, qui consecratus est
ab illo, quem certum erat ius consecrandi habere. Qui autem ab
illo consecratur, quem non constat ius consecrandi habuisse,
iterum consecrandus est, quia si ille ius consecrandi non habuerit
iste ex olei effusione nichil consecrationis accepit. Et quia
in ipso ordine consecratus non erat, nunc quasi primum ad consecrationem
ueniens ab episcopo sacerdotalem benedictionem et
consecrationem consequitur. Si autem ius consecrandi habuerit,
in prima unctione consecutus est consecrationem; in
secunda uero non reiteratur consecratio, sed sola unctio, sicut de
quo dubium est, an sit baptizatus an non, debet baptizari;
qui si prius baptizatus non fuerat, consequitur gratiam baptismi,
si autem baptizatus erat, nichil accipit in secunda unctione, nec
pertinet hoc ad reiteracionem baptismi, sed ad cautelam salutis.
Hoc etiam de ecclesiis consecrandis similiter obseruandum est.
Unde in Niceno Concilio:
<4 3> -C. III.+ <T R> Non debet iterum consecrari ecclesia semel consecrata.
<T T> Ecclesiis semel Deo consecratis non debet iterum consecratio
adhiberi, nisi aut ab igne exustae, aut sanguinis effusione,
aut cuiuscumque semine pollutae fuerint: quia sicut
infans a qualicumque sacerdote in nomine Patris et Filii et
Spiritus sancti semel baptizatus, non debet iterum baptizari,
ita nec locus Deo dicatus iterum consecrandus est, nisi
propter eas causas, quas superius nominauimus, si tamen
fidem sanctae Trinitatis tenuerunt, qui eum consecrauerunt.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Inter episcopos autem et corepiscopos
hec differentia est, quod episcopi non nisi in ciuitatibus, corepiscopi
etiam in uicis ordinari possunt. Episcopi formatas tribuunt,
corepiscopi non nisi commendaticias et pacificas dare ualent. Episcopi
<S 255><L 1> -255+
ius consecrandi habent, corepiscopi minores tantummodo
ordines tribuunt, Leuiticam autem et sacerdotalem benedictionem
prestare non ualent.
De his ita scribit Leo Episcopus omnibus Episcopis:
-[epist. LXXXVI. al. LXXXVIII.]+
<4 4> -C. IV.+ <T R> In quibus corepiscopi ab episcopis differant.
<T T> Quamuis corepiscopis et presbiteris plurima cum episcopis
ministeriorum communis sit dispensatio, quedam
tamen sibi prohibita nouerint, sicut est presbiterorum
et diaconorum, et uirginum consecratio, constitutio
altaris, ac benedictio uel unctio. Si quidem nec erigere
altaria, nec consecrare ecclesias eis licitum est, nec
per inpositionem manuum fidelibus baptizatis uel conuersis
hereticis paracletum Spiritum sanctum tradere, nec
crisma conficere, nec crismate baptizatorum frontes signare,
nec publice quidem in missa quemquam penitentem
reconciliare, nec formatas cuilibet epistolas mittere.
<P 1> -[PALEA.+
<T T> Hec enim omnia illicita sunt corepiscopis, qui ad exemplum
et formam LXXII. discipulorum esse noscuntur, uel
presbiteris, qui eandem gestant figuram. -]+ <P 0>
<T T> Quoniam, quamquam consecrationem habeant, pontificatus
tamen apicem non habent.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hi uero propter insolentiam suam,
qua episcoporum offitia sibi usurpabant, ab ecclesia hodie prohibiti
sunt.
Unde Damasus papa ait: -[ad Episc. Africae, epist. V.]+
<4 5> -C. V.+ <T R> Ordo corepiscoporum a sacra sede reprobatur.
<T T> Corepiscopi tam ab hac sacra sede, quam ab episcopis
totius orbis prohibiti sunt. Nimis enim eorum institucio
inproba, nimis est et praua, quia, ut de summo
sacerdotis ministerio aliquid presumant, omni auctoritate
caret. -@. 1.+ Nam non amplius, quam duos ordines
inter discipulos Domini esse cognouimus, id est duodecim
apostolorum, et LXXII. discipulorum. Unde iste tertius
processerit, ignoramus. Et quod ratione caret exstirpare
necesse est.
-IV. Pars.+ <T T> -@. 2.+ Quod autem episcopi non sint, qui
minus quam a tribus episcopis ordinati sunt, omnibus
patet. Prohibitum, est enim a sanctis Patribus, ut qui
ab uno uel a duobus sunt ordinati episcopis non nominentur
episcopi. Si nomen non habent, qualiter offitium
habebunt?
<T P> Item Urbanus. -[Papa II.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Apostolorum in ecclesia locum tenent episcopi.
<T T> Quorum uices in ecclesia episcopi habeant, et quis eis
hanc dignitatem dare debeat, S. Augustinus ostendit, inquiens:
<S 256><L 1> -256+
"Pro patribus tuis nati sunt tibi filii. Patres
missi sunt apostoli: pro apostolis filii nati sunt, constituti
sunt episcopi. Hodie enim episcopi, qui sunt per
totum mundum, unde nati sunt? Ipsa ecclesia patres illos
appellat ipsa illos genuit, et ipsa illos constituit in sedibus
patrum. Non te ergo putes desertam, quia non uides Paulum,
quia non uides Petrum, quia non uides illos, per quos
nata es: de prole tua creuit tibi paternitas. Pro patribus
tuis nati sunt tibi filii: constitues eos principes super omnem
terram. Filios genuit ecclesia, constituit eos pro patribus
suis principes super omnem terram."
<1 D><S 256><L 12>
<2 69> -DISTINCTIO LXIX.+
-GRATIANUS.+
-III. Pars.+ <T A> Tonsura uero clerici de manu abbatis suscipi
potest, si eidem abbati manus inpositio ab episcopo facta noscatur.
Unde in Septima Sinodo -[c. 14.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Abbates, quibus ab episcopis manus inponitur,
aliquos tonsurare possunt.
<T T> Quoniam uidemus multos sine manus inpositione a
paruula etate tonsuram clerici accipientes, nondumque
ab episcopo manus inpositione percepta super ambonem
irregulariter in collecta legentes, precipimus amodo id minime
fieri. Id ipsum quoque conseruandum est etiam
inter monachos.
-II. Pars.+ <T T> -@. 1.+ Lectoris autem manus inpositione
licentia est unicuique abbati solummodo in proprio
monasterio faciendi, si dumtaxat eidem abbati manus inpositio
facta noscatur ab episcopo secundum morem preficiendorum
abbatum, dum constet illum presbiterum esse.
-@. 2.+ Simili modo secundum antiquam consuetudinem
corepiscopum preceptione oportet episcopi promouere
lectores.
<4 2> -C. II.+ <T R> Non exorcizent qui ab episcopo prouecti non sunt.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 26.]+
<T T> Non oportet exorcizare eos, qui necdum ab episcopis
sunt prouecti, neque in ecclesiis, neque in domibus.
<1 D><S 256><L 37>
<2 70> -DISTINCTIO LXX.+
-GRATIANUS.+
<T A> Ab episcopis alterius ciuitatis clericus ordinari non poterit,
nec etiam a proprio absolute ordinandus est: absoluta autem
ordinatio Calcedonensi Concilio prohibetur et uacuam habere
manus inpositionem precipitur; in quo sic statutum est: -[can. 6.]+
<S 257><L 1> -257+
<4 1> -C. I.+ <T R> Nullus est absolute ordinandus.
<T T> Neminem absolute ordinari presbiterum iubemus,
uel diaconum, nec quemlibet in ecclesiastica ordinatione
constitutum, nisi manifeste in ecclesia ciuitatis, siue possessionis,
aut in martirio, aut in monasterio, hic, qui
ordinatur, mereatur ordinationis publicae uocabulum.
Eorum autem, qui absolute ordinantur, decreuit sancta
sinodus uacuam habere manus inpositionem, et nullum
tale factum ualere ad iniuriam ipsius, qui eum ordinauit.
<4 2> -C. II.+ <T R> Irrita sit ordinatio sine titulo facta.
<T I> Item ex sinodo Urbani -[II.]+ habita Placentiae. -[c. 15.]+
<T T> Sanctorum canonum statutis consona sanctientes decernimus,
ut sine titulo facta ordinatio irrita habeatur, et
in qua ecclesia quilibet titulatus est, in ea perpetuo perseueret.
-@. 1.+ Omnino autem in duabus aliquem titulari
non liceat, sed unusquisque, in qua titulatus est, in ea tantum
canonicus habeatur. Licet enim episcopi dispositione
unus diuersis preesse possit ecclesiis, canonicus tamen
prebendarius, nisi unius ecclesiae, in qua conscriptus est,
esse non debet. -@. 1.+ Si que tamen capellae sunt, que suis
redditibus clericos sustentare non possunt, ea cura ac
dispositio preposito maioris ecclesiae, cui capellae subditae
esse uidentur, inmineat, et tam de possessionibus quam de
ecclesiasticis capellarum offitiis ipse prouideat.
<T P> -Gratian.+ In eodem etiam concilio antiquis nouem prefationibus
decima addita est, que ita se habet: "Equum et salutare,
que et unigenitum tuum S. Spiritus obumbratione concepit, et
uirginitatis gloria permanente lumen eternum mundo effudit,
Iesum Christum Dominum nostrum."
<1 D><S 257><L 30>
<2 71> -DISTINCTIO LXXI.+
-GRATIANUS.+
<T A> De clericis uero non ordinandis ab episcopo alterius ciuitatis,
in Sardicensi Concilio -[c. 18. et 19.]+ statutum est, in quo
Ianuarius Episcopus legitur dixisse:
<4 1> -C. I.+ <T R> Clerici ab episcopo alterius ciuitatis non ordinentur.
<T T> Illud quoque sanctitas uestra statuat, ut nulli episcopo
liceat alterius ciuitatis ecclesiasticum sollicitare et in sua
diocesi clericum ordinare. Quia ex his contentionibus
solent nasci discordiae, et ideo prohibeat omnium sentencia,
<S 258><L 1> -258+
ne quis hoc facere audeat. -@. 1.+ Osius episcopus dixit:
Et hoc uniuersi constituimus, ut quicumque ex alia parrochia
uoluerit alienum ministrum sine consensu ipsius et sine
uoluntate ordinare, non sit rata eius ordinatio.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Innocentius. -[ad Victricium Rothomagensem
Episcopum, epist. II. c. 7.]+
<T T> De aliena ecclesia ordinare clericum nullus presumat
nisi eius episcopus precibus exoratus concedere uoluerit.
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui sine episcopi sui consensu ordinatur, irrita
sit eius ordinatio.
<T I> Item ex Niceno Concilio. -[c. 16. in fin.]+
<T T> Si quis ausus fuerit aliquem, qui ad alterum pertinet, in
ecclesia ordinare, cum non habeat consensum illius episcopi,
a quo recessit clericus, irrita sit huiusmodi ordinatio.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Clericus unius ecclesiae in alia non ordinetur.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[c. 20.]+
<T T> Clericos in singulis ecclesiis constitutos non liceat,
sicut iam diffiniuimus, in alterius ciuitatis ecclesiis ordinari;
sed quiescant in ea, in qua ab initio ministrare
meruerunt, exceptis illis, qui proprias ciuitates perdiderunt,
et ex necessitate ad alias ecclesias migrauerunt. Si uero
quicumque episcopus post diffinitionem istam ad alium episcopum
pertinentem clericum susceperit, placuit sanctae
sinodo, et hunc, qui suscepit, et eum, qui susceptus est,
tamdiu excommunicatos manere, quamdiu ipse clericus reuertatur
ad propriam ecclesiam.
<4 5> -C. V.+ <T R> Apostolica permissione unius ecclesiae clericus in
altera ualet ordinari.
<T I> Item Gregorius Fortunato Episcopo Neapolitano.
-[lib. V. epist. 11.]+
<T T> Fraternitatem tuam a nobis petisse recolimus, ut
Gratianum ecclesiae Enafrenae diaconem tuae concederemus
ecclesiae ordinandum. Et quoniam nec episcopum,
cui obsecundare debeat, propria habet ecclesia, hoste
scilicet prohibente, quo suum debeat ministerium exhibere,
peticionem tuam non preuidimus differendam. Idcirco
scriptis tibi presentibus eum necessario duximus concedendum,
habiturus licentiam illum diaconum nostra interueniente
<S 259><L 1> -259+
auctoritate ecclesiae tuae, Deo propitio, constituere
cardinalem.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Sine litteris sui episcopi in aliqua ecclesia clericus
non suscipiatur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi. -[c. 5.]+
<T T> Primatus episcopus Begeselitanus dixit: Suggero
sanctitati uestrae, ut statuatis, non licere clericum alienum
ab aliquo suscipi sine litteris episcopi sui, neque apud se
retinere, nec laicum usurpare sibi de plebe aliena, ut eum
obtineat sine conscientia eius episcopi, de cuius plebe
est. Gratus episcopus dixit: Hec obseruantia pacem custodit;
nam et memini in sanctissimo concilio Sardicensi
similiter statutum, ut nemo alterius plebis hominem
usurpet: sed si forte erit necessarius, petat a collega suo,
et per consensum sui episcopi habeat.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Sine litteris commendaticiis extra suam ecclesiam
clericus non ministret.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[c. 13.]+
<T T> Extraneo clerico et lectori extra suam ciuitatem sine
commendaticiis litteris proprii episcopi nusquam penitus
liceat ministrare.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex sermone S. Augustini ad populum.
<T T> Hortamur Christianitatem uestram, ut iuxta sanctorum
canonum instituta, in ecclesiis a uobis fundatis aliunde
ueniens presbiter non suscipiatur, nisi a uestrae fuerit ecclesiae
episcopo consecratus, aut ab eo per commendaticias
litteras suscipiatur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Absque formata clerici peregrini non suscipiantur.
<T I> Item ex Concilio Antioceno. -[c. 7.]+
<T T> Nullum absque formata, quam Greci epistolam
dicunt, suscipi peregrinorum clericorum oportet.
<1 D><S 259><L 33>
<2 72> -DISTINCTIO LXXII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Dimissorias uero litteras episcopus non nisi rogatus tribuat
sicut statutum est in Sinodo habita Romae.
<4 1> -C. I.+ <T R> Nisi eodem petente, nulli dimissoriae litterae prestentur.
<T T> Episcopus subiecto sibi sacerdoti, uel alii clerico, nisi
ab ipso postulatus, dimissorias non faciat, ne ouis quasi perdita
aut errans inueniatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 21.]+
<T T> Clericum alienum, nisi concedente episcopo, nemo
<S 260><L 1> -260+
audeat uel retinere, uel promouere in ecclesiam sibi creditam.
Clericorum autem nomen etiam lectores et psalmistae
et hostiarii retinent.
<4 3> -C. III.+ <T R> In una ecclesia ordinatus in alia non suscipiatur.
<T I> Item ex Concilio Mileuitano. -[II. c. 15.]+
<T T> Placuit, ut quicumque in ecclesia uel semel eligitur
ab alia ecclesia ad clericatum non teneatur.
<1 D><S 260><L 8>
<P 1> -[PALEA.+
<2 73> -DISTINCTIO LXXIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Qualiter uero commendaticia, uel dimissoria seu formata epistola
facienda sit, uidendum est. Debent namque litterae grecae
interponi in ea epistola, et non sine causa. Greca enim elementa
litterarum numeros etiam exprimere, nullus, qui uel tenuiter greci
sermonis noticiam habet, ignorat. Ne igitur in faciendis epistolis
canonicis, quas mos latinus "Formatas" uocat, aliqua fraus
falsitatis temere presumeretur, hoc a Patribus CCCXVIII. Niceae
congregatis saluberrime inuentum est et constitutum, ut
formatae epistolae hanc calculationis seu supputationis habeant
rationem, id est, ut assumantur in supputationem prima greca
elementa Patris, et Filii, et Spiritus sancti, hoc est, PI. GAMMA. ALPHA. que
elementa octogenarium et quadringentesimum et primum significant
numerum. Petri quoque apostoli prima littera, id est PI.,
que numerum octoginta significat; eius quoque, qui scribit,
episcopi prima littera; cui scribitur, secunda littera; accipientis,
tertia littera; ciuitatis quoque, de qua scribitur, quarta, et
indictionis, quecumque est illius temporis, numerus assumatur.
Atque ita his omnibus grecis litteris, que, ut diximus, numeros
exprimunt, in unum ductis, unam, quecumque fuerit collecta,
summam epistola teneat; hanc qui suscipit, omni cum
cautela requirat expresse. Addat preterea separatim in epistola
etiam nonagenarium et nonum numerum, qui secundum
greca elementa significat.
<4 1> -C. I.+ <T I> Exemplar formatae epistolae, que in Nicena
Sinodo a CCCXVIII. Patribus facta est.
<T T> In nomine Patris PI., et Filii GAMMA., et Spiritus sancti ALPHA. PI.
Walterio Spirensi episcopo ego Burchardus sanctae Vormaciensis
ecclesiae deuotus gregis Christi famulus, in Deo
uero summae felicitatis beatitudinem. Cum sancta catholica
ecclesia prompta sit sequi documenta euangelica, que
dicunt: "Qui recipit prophetam in nomine prophetae,
accipiet mercedem prophetae, et qui recipit iustum in
nomine iusti, mercedem iusti accipiet, etc." et Apostolus
iubeat hospitalitatem sectari, et necessitatibus sanctorum
uirorum communicare; tamen propter eos, qui cauteriatam
habent suam conscientiam, dicentes se esse simplices, cum
<S 261><L 1> -261+
sint astutia diabolica repleti, et pro opere pietatis dicunt se
de loco ad locum transire, cum sint sua malicia faciente
fugitiui, et dicunt se esse ministerio sacro insertos, cum
non sint: statutum est a sanctis Patribus, neminem clericum
alienum et ignotum recipi ab aliquo episcopo, et inthronizari
in sua ecclesia, nisi habeat a proprio episcopo epistolam,
que in canonibus nominatur Formata. Ideo notum
facimus fraternitati uestrae, quod presens frater noster,
harum litterarum portitor, nomine Hermannus, non pro sua
nequicia expulsus est a nobis, sed postulantibus fratribus,
eo quod ex familia nostra fuit et noster baptizatus, fecimus
ei libertatem receptam in cornu altaris canonice, et
ordinauimus eum ad gradum presbiterii. Cui etiam has
dimissorias siue commendaticias litteras facimus, et eum
ad uestram dilectam fraternitatem dirigimus, ut in uestra
parrochia sub uestro sacro regimine et defensione consistere
ualeat. Ego, inquam, Burchardus humilis episcopus, in
nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, et in unitate
sanctae ecclesiae, in qua Petro datum est ius ligandi atque
soluendi, absoluo Hermannum presbiterum de ciuitate Vormaciensi
indictione X., et licentiam do uobis inthronizandi
eum in quacumque ecclesia uultis uestrae parrochiae.
Hanc ergo epistolam grecis litteris hinc inde munire decreuimus,
et annulo nostrae ecclesiae firmare censuimus.
Fraternitatem uestram Christus nobis incolumem conseruet.
PI. GAMMA. ALPHA. PI. BETA. ETA. ZETA. AMEN. Data Vormaciae
Idibus Marcii, anno Dominicae incarnationis MXII. Indictione
X.
<4 2> -C. II.+ <T I> Incipit epistola formata a CCCXVIII. Episcopis et ab
Attico Constantinopolitanae urbis Episcopo edita:
<T T> Sanctissimo in Christo fratri summa dulcedine karitatis
amplectendo ALPHA., illius ciuitatis episcopo, GAMMA. illius ecclesiae
presul, perpetuae beatitudinis optat in Christo salutem.
OMEGA. GAMMA. ALPHA. OMEGA. De cetero nouerit sancta fraternitas uestra, quod
iste clericus, Hermannus nomine, nostra in parrochia instructus
ac detonsus, paruitatem nostram rogauit, quatinus
illi commendaticias litteras conscriberemus, quibus uestrae
celsitudini commendatus sub tuitione uestri regiminis degere
posset; cuius uoluntati consentientes secundum canonicam
auctoritatem litteras ei dimissorias dedimus, per quas et ipsi
concedimus, ut sub uestro magisterio diuinae seruituti insistens
suae deseruiat utilitati, et uobis licentiam tribuimus,
ut, si dignum eum iudicaueritis, ad sacros ordines promoueatis.
Commendatum ergo eum curae uestrae suscipite,
et nostris ex partibus absolutum in uestrarum ouium numero
custodite. Quas litteras, ut uigore ueritatis firmatae indubitanter
a uobis suscipiantur, litteris grecis, ut canonica docet
auctoritas, confirmare sategimus. Sancta Trinitas uestram
beatitudinem ad regimen sanctae suae ecclesiae perpetualiter
<S 262><L 1> -262+
bene ualere concedat, AMEN. (uel sic: ETA. THETA (que eandem
summam exprimunt) indictione X. Continet hec formata
epistola summam numeri MCCCXV. GAMMA. grecam in nomine
illius primam ponimus, quia Greci eam in quibusdam locis
pro GAMMA. consonante ponunt, sicut est DAVID et EVANGELION) -]+ <P 0>.
<1 D><S 262><L 6>
<2 74> -DISTINCTIO LXXIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Queritur de his qui ab episcopis suis promoueri
contempnunt, an inuiti sint sublimandi, an non?
De his ita statutum inuenitur in Concilio Aurelianensi
III.: -[cap. 7.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Annuae suspensioni subiaceat episcopus, qui inuitum
ordinare presumit.
<T T> Episcopus, qui inuitum aut reclamantem ordinare presumpserit,
annuali penitenciae subditus missas facere non
presumat.
<4 2> -C. II.+ <T R> Nullus promoueatur inuitus.
<T I> Item Gregorius Natali Episcopo. -[Salonitano, in lib. I.
Reg. epist. 19.]+
<T T> Gesta, que nobis consilii uestri secretario confecta
direxistis, in quo archidiaconus Honoratus adicitur, plena
esse semine iurgiorum cognouimus, cum uno eodemque
tempore una persona nolens ad sacerdotii ordinem prouehitur,
que tamquam inmerita a diaconatus offitio remoueatur.
Et sicut iustum est, ut nemo crescere conpellatur
inuitus, ita censendum puto, ne quisquam insons ab ordinis
sui ministerio deiciatur iniuste.
<T P> Econtra inuenitur in Concilio Cartaginensi: -[c. 31.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui ab episcopis suis promoueri contempnunt,
a loco suo deiciantur.
<T T> Si qui clerici ab episcopis suis promoueri contempserint,
nec illic maneant, unde recedere noluerunt.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Item de eodem.
<T T> Placuit, ut quicumque clerici uel diaconi pro necessitatibus
ecclesiasticarum rerum non obtemperauerint
episcopis suis, uolentibus eos ad honorem ampliorem in ecclesia
sua promouere, nec illic ministrent in gradu suo,
unde recedere noluerunt.
<4 5> -C. V.+ <T R> Posteriores prioribus episcopi non preponantur.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 23.]+
<T T> Episcoporum etiam, quorum uita non reprehenditur,
posteriorem priori nullus preponat, nisi forte superbia
<S 263><L 1> -263+
elatus quod pro necessitate ecclesiae episcopus iusserit inplere
contempnat.
-II. Pars.+ <T T> -@. 1.+ Sane si offitium archidiaconatus propter
simpliciorem naturam inplere aut expedire nequiuerit, ille
loci sui teneat nomen et ordinationem ecclesiae, quem
elegerit episcopus preponendum.
<4 6> -C. VI.+ <T R> In quo loco quis ordinatus est inuitus teneri
non debet.
<T I> Item Gregorius Iohanni Episcopo Siracusano.
-[lib. XI. epist. 34.]+
<T T> Quorumdam ad nos relatione peruenit, Cosmam, qui ex
monacho monasterii S. Luciae a decessore tuo uenerandae
memoriae Maximiano in ecclesia Siracusana subdiaconus
factus, atque a te postea in possessione, que
Iuliana uocatur, presbiter dicitur ordinatus, ita nimia
tristicia et loci qualitate uehementer afflictum, ut uitam sibi
penam existimet, et contricioni suae fugae querat
auxilium. Et ideo, quia tales erga subiectos nostros debemus
existere, quales nos, si subiecti fuissemus, nostros
uellemus esse prepositos, magnae benignitatis est, si eum
in ecclesia, ubi subdiaconii est functus offitio, sanctitas
tua reducere atque illic studuerit constituere cardinalem.
Quod et facere, quantum arbitramur, debes, si
nichil est, quod iuste contra eum animos tuos
exasperet. Si uero aliqua culpa est, suis nobis epistolis hoc
fraternitas uestra, ut scire possimus, insinuet.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Verum illud Gregorii de his intelligendum
est, qui non causa necessitatis, sed causa ingratitudinis callide
ab episcopis suis promoueri queruntur. Illud autem Cartaginensis
concilii de his intelligitur, qui nolunt obtemperare episcopis suis
propter necessitatem ecclesiae uolentibus eos ad altiora promouere.
Hanc distinctionem ex decreto Simplicii Papae quilibet ualet
corroborare, qui scribens Iohanni Archiepiscopi Rauennati,
-[epist. II.]+ ait inter cetera:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Non est aliquis inuitus ad episcopatum pertrahendus.
<T T> Ubi ista didicisti, que in episcopum et confratrem
nostrum Gregorium non dilectione, sed inuidia perpetrasti?
quem inexcusabili uiolentia pertrahi ad te passus es atque
uexari, ut ei tantum honorem non per animi tranquillitatem,
sed per amentiam, sicut dicendum est, irrogares? Neque
enim talia potuissent fieri sanitate consilii. Nolumus exaggerare
quod gestum est, ne cogamur iudicare quod dignum
est; nam priuilegium meretur amittere, qui permissa
sibi abutitur potestate. Denunciamus autem, quod, si
post hec aliquid tale presumpseris, et aliquem seu
episcopum, uel presbiterum, uel diaconum inuitum
facere forte credideris, ordinationes tibi Rauennatis ecclesiae
uel Emiliensis noueris auferendas.
<S 264><L 1> -264+
<4 8> -C. VIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius Antonino Subdiacono. -[lib. II.
epist. 16. Indict. 10.]+
<T T> Honoratus, archidiaconus Salonitanae ecclesiae a sanctae
memoriae decessore meo missa supplicatione poposcerat,
ut ab antistite suo inuitus prouehi ad fortioris gradus ordinem
contra morem nullo modo cogeretur. Hoc enim fieri
sibi non causa prouehendi, sed causa ingratitudinis perhibebat.
Pro qua re tunc etiam sanctae memoriae predecessor
noster scriptis suis Natali fratri coepiscopoque
nostro interdixerat, ne Predictum Honoratum archidiaconum
inuitum proueheret, neue dolorem conceptae ingratitudinis
in corde retineret. Cumque etiam a me hec eadem
summopere fuerint interdicta, non solum mandata Dei
negligens, sed etiam scripta nostra contempnens, prefatum
archidiaconem quasi ad fortiorem honorem prouehens
conatus est callide degradare. Unde actum est, ut,
eodem archidiaconatus loco submoto, alium adscisceret,
qui eius obtemperare moribus potuisset. Quem Honoratum
archidiaconem arbitramur antistiti suo aliunde displicere
non posse, nisi quod eum uasa sacra suis parentibus dare
prohibebat. Quam causam subtili uolumus et tunc
sanctae memoriae decessor meus, et nunc ego indagatione
perquirere, sed sui suorumque actuum conscius personam
suam ad iudicium postposuit destinare. Unde
experientiam tuam presentis precepti auctoritate duximus
fulciendam, quatinus, conueniens in Salonia, Natalem
fratrem nostrum et coepiscopum nostrum saltim tot
scriptis ammonitum studeat adhortari, ut supra memoratum
archidiaconem in suo statu suscipiat. Quod si
facere hoc contumaciter, ut consueuit, forte distulerit, usum
pallii ei, qui ab hac sede concessus sibi fuerat, ex auctoritate
sedis apostolicae contradices. Quem si etiam
amisso pallio adhuc in eadem pertinacia perseuerare
perspexeris, dominici corporis et sanguinis eundem
antistitem participatione priuabis.
<T P> -Gratian.+ Adhibenda est etiam disciplina, qua nolentes promoueri
ad sacros ordines ad obediendum episcopis suis pronocentur.
In minoribus siquidem ordinibus constituti paulatim per
singulos gradus sunt prouehendi, ut contempnentes suis obedire
episcopis doleant sibi esse prelatos, quos prius habebant
subiectos.
Unde Gelasius scribit Victori Episcopo:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Cum maiores ordinari contempserint, de minoribus
promoueantur ordinibus.
<T T> Consuluit dilectio tua de suorum promotione clericorum,
perhibens, quod diaconi ad presbiterii gradum (quo
ecclesiam tuam memoras indigere) uenire detrectant.
<S 265><L 1> -265+
Quapropter, quia inuitos fieri ecclesiastica moderatio grauitasque
non patitur, ut ex nolentibus fiant uolentes ordinatio
illa potest perficere, si quos habes in
acolitis, uel subdiaconibus maturiores etate, et quorum
sit uita probabilis, hos in presbiterium studeas promouere,
ut, qui in suis proficere noluerunt, reddantur
suis inferioribus post minores. Ipsa commoda presbiteri
propensius quam diaconi consequantur, ut hac saltem
ratione constricti et honorem, quem refugerant, appetere
nitantur, et questum.
<1 D><S 265><L 11>
<2 75> -DISTINCTIO LXXV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Tempus autem consecrationis, sicut in Ordine
Romano habetur, ad episcopi benedictionem non eligitur. Omni
enim tempore benedicuntur, dummodo ieiunii et hora tertia benedictionem
accipiant.
Unde Anacletus urbis Romae Episcopus scribit omnibus
Episcopis: -[epist. II. in princ.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Ordinationes episcoporum qua hora fieri debeant.
<T T> Ordinationes episcoporum auctoritate apostolica ab
omnibus, qui in eadem fuerint prouincia, episcopis sunt
celebrandae. Qui simul conuenientes scrutinium cum precibus,
celebrent, manus cum sanctis euangeliis inponentes,
dominica die, hora tertia orantes, sacraque unctione
prophetarum exemplo regum capita perungentium,
eos more apostolorum et Moysi ungentes; quia omnis
sanctificatio constat esse in Spiritu sancto, cuius uirtus
inuisibilis sancto est crismati permixta, et hoc ritu solempnem
celebrent ordinationem.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Tempus autem consecrationis trium
mensium spatio clauditur, ultra quod, nisi necessitate cogente,
episcoporum consecrationes post electionem differri non licet.
Unde in Calcedonensi Concilio -[c. 25.]+ legitur:
<4 2> -C. II.+ <T R> Ultra tres menses non differatur episcoporum ordinatio.
<T T> Quoniam quidam metropolitanorum, sicut ad nos perlatum
est, negligunt greges sibi creditos, et differunt
ordinationes facere episcoporum, placuit sanctae sinodo,
intra tres menses fieri ordinationes episcoporum, nisi forte
inexcusabilis necessitas coegerit tempus ordinationis amplius
protelari. Si autem episcoporum quis hoc non obseruauerit,
<S 266><L 1> -266+
ipsum debere ecclesiasticae condempnationi subiacere,
redditus uero eiusdem uiduatae ecclesiae integros reseruari
apud economum eiusdem ecclesiae censemus.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ceterorum uero ordinationes non nisi
certis temporibus et diebus, maxime sacerdotum et Leuitarum,
fieri debent, uespera uidelicet sabati, uel mane diei dominicae
continuato ieiunio.
Unde Zepherinus urbis Romae Archiepiscopus scribit
omnibus Episcopis: -[epist. II.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Presbiteri et Leuitae qua hora ordinentur.
<T T> Ordinationes presbiterorum Leuitarumque tempore
congruo, multis coram astantibus, solempniter agite,
et probabiles ac doctos uiros ad hoc opus prouehite, ut de
eorum societate et adiumento plurimum gaudeatis.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Leo Episcopus Dioscoro Alexandrino Episcopo.
-[epist. LXXIX. cap. 1.]+
<T T> Quod a Patribus nostris propensiori cura nouimus
esse seruatum, a nobis quoque uolumus custodiri, ut non
passim diebus omnibus sacerdotalis uel leuitica ordinatio
celebretur, sed post diem sabati eiusque noctis, que
in prima sabati lucescit, exordia consecrandi eligantur, in
quibus his, qui consecrandi sunt, ieiunis et a ieiunantibus
sacra benedictio conferatur. Quod eiusdem obseruantiae
erit, si mane ipso die dominico, continuato sabati ieiunio,
ordinatio celebretur, a quo tempore precedentis noctis
initia non recedunt, quod ad diem resurrectionis (sicut
etiam in pasca Domini declaratur) pertinere non dubium est.
<4 5> -C. V.+ <T R> Quare die dominico sacerdotum ordinationes celebrentur.
<T I> Item. -[eodem cap.]+
<T T> -IV. Pars.+ Quod die dominico ordinationes sacerdotum
celebrentur, non tantum ex consuetudine, sed
etiam ex apostolica nouimus uenire doctrina, scriptura
manifestante, quod, cum apostoli Paulum et Barrabam ex
Spiritus sancti precepto ad euangelium gentibus mitterent
predicandum, ieiunantes et orantes inposuerunt eis manus,
ut intelligamus, quanta et dantium, et accipientium deuotione
sit curandum, ne tantae benedictionis sacramentum negligenter
uideatur inpletum. Et ideo pie et laudabiliter
apostolicis morem gesseris institutis, si hanc ordinandorum
formam sacerdotum per ecclesias, quibus Dominus preesse
te uoluit, etiam ipse seruaueris, ut his, qui consecrandi
sunt, numquam benedictio, nisi in die dominicae resurrectionis
<S 267><L 1> -267+
tribuatur, cui a uespere sabati initium constat
ascribi, que tantis diuinarum dispensationum misteriis
est consecrata, ut, quicquid a Domino est insigne constitutum,
in huius diei dignitate sit gestum. In hac mundus
sumpsit exordium: in hac per resurrectionem et mors
interitum, et uita accepit principium.
<P 1> -[PALEA.+
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item in ordine Romano, capitulo de gradibus ecclesiae.
<T T> Quando et ubi libitum fuerit usque ad subdiaconatus
offitium ordinantur clerici, diaconi uero atque presbiteri nunquam,
nisi in publica ordinatione. -]+ <P 0>
<4 7> -C. VII.+ <T R> De temporibus ordinationis.
<T I> Item Gelasius omnibus Episcopis. -[epist. I. cap. 13.]+
<T T> -V. Pars.+ Ordinationes presbiterorum et diaconorum
nisi certis temporibus et diebus exerceri non debent, id
est quarti mensis ieiunio et septimi et decimi; sed
etiam quadragesimalis initii, ac medianae hebdomadae,
sabati ieiunio circa uesperas ipsas ordinationes
nouerint celebrandas, nec cuiuslibet utilitatis seu
presbiterum, seu diaconum his preferre audeant, qui ante
ipsos fuerint ordinati.
<1 D><S 267><L 23>
<2 76> -DISTINCTIO LXXVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quibus temporibus ieiunia celebranda sint, Calixtus
Papa determinat, scribens Benedicto Episcopo: -[epist. I.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Quibus temporibus ieiunium celebrentur.
<T T> Ieiunium, quod ter in anno apud nos celebrare didicisti,
conuenientius nunc per quatuor tempora fieri decernimus,
ut, sicut annus per quatuor uoluitur tempora, sic et nos
solempne quaternum agamus ieiunium per quatuor anni
tempora.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Magontiensi. -[I. cap. 34.]+
<T T> Constituimus, ut quatuor tempora anni ab omnibus
hominibus cum ieiunio obseruentur, id est in Martio,
<S 268><L 1> -268+
hebdomada prima; in Iunio, secunda; in septembri, tertia;
in decembri, quarta.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Salegunstat habito. -[cap. 2.]+
<T T> De ieiunio autem quatuor temporum hanc certitudinem
statuimus, ut si kalendae Martii in feria quarta siue
antea euenerint eadem hebdomada ieiunium celebretur.
-@. 1.+ Sin autem kalendae Martii in quintam feriam,
aut in sextam, aut in sabatum distenduntur, in
sequenti hebdomada ieiunium differatur. Simili quoque
modo, si kalendae Iunii in quarta feria aut antea euenerint,
in subsequenti hebdomada ieiunium celebretur; et si in
quinta, aut in sexta feria, aut sabato contigerit,
ieiunium in tertia hebdomada reseruetur. -@. 2.+ Et hoc
sciendum est, quod, si quando ieiunium mensis Iunii in
uigilia pentecostes secundum predictam regulam euenerit,
non ibi celebrandum erit, sed in ipsa hebdomada solempni
pentecostes, quia uigilia simul et ieiunium celebrari
non debent, etiam tunc propter solempnitatem sancti
Spiritus diacones dalmaticis induantur, et "Alleluia"
cantetur, et "Flectamus genua" non dicatur. -@. 3.+ Eodem
modo de septimi mensis ieiunio constitutum est, ut, si
kalendae septembris in quarta feria euenerint aut antea,
in tertia hebdomada ieiunium celebretur, et si in quinta, aut
sexta, aut sabato contigerit, in quarta hebdomada
ieiunandum erit. -@. 4.+ In decembri uero illud obseruandum
erit, ut proximo sabato ante uigiliam natalis Domini
celebretur ieiunium, quia, si uigilia in sabato euenerit,
simul uigiliam et ieiunium celebrari non conuenit.
<T P> Contra Urbanus: -[II. in Concilio Placentino, c. 14.]+
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T T> Statuimus etiam, ut ieiunia quatuor temporum hoc ordine
celebrentur: primum ieiunium in initio quadragesimae,
secundum in hebdomada pentecostes, tertium uero et quartum
in septembri et decembri more solito fiat.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex sermone Leonis Papae. -[I. sermone I. de ieiunio
pentecostes.]+
<T T> Igitur post sanctae leticiae dies, quos in honorem Domini
<S 269><L 1> -269+
a mortuis resurgentis ac deinde in celum ascendentis
exegimus, postque acceptum sancti Spiritus donum, salubriter
et necessarie consuetudo est ordinata ieiunii, ut, si
quid forte inter ipsa festiuitatis gaudia negligens libertas
et licentia inmoderata presumpserit, hoc religiosae
abstinentiae censura castiget.
<4 6> -C. VI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item. -[sermone VIII. de ieiunio decimi mensis.]+
<T T> Huius obseruantiae utilitas, dilectissimi fratres, in
ecclesiasticis precipue est constituta ieiuniis, que ex doctrina
sancti Spiritus ita per totius anni circulum distributa sunt,
ut lex abstinentiae omnibus sit asscripta temporibus. Siquidem
ieiunium uernum in quadragesima, estiuum in pentecosten,
autumpnale in mense septimo, hiemale in hoc,
qui est decimus, celebremus, intelligentes diuinis nichil
esse uacuum preceptis, et uerbo Dei ad erudicionem nostram
omnia elementa seruire, dum per ipsius mundi cardines quasi
per quatuor euangelia incessabili tuba discimus quod et
predicamus, et agimus.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Primum uero mensem, quartum, septimum,
et decimum, non Ebreorum ratione debemus accipere, sed
nostra. Primus enim mensis apud illos est Aprilis, quartus
Iulius, septimus October, decimus Ianuarius. In quibus, et preterea
in quinto mense, qui est Augustus, que fuerit eis causa
ieiunii, Ieronimus supra Zachariam exponit, dicens:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Quare in supradictis mensibus ieiunia lex inperauit.
<T T> Ieiunium quarti, et ieiunium quinti, et ieiunium septimi,
et ieiunium decimi subaudiatur mensis domui Iudae et
Ierusalem in dies festos uertetur in gaudium. Hoc
loco nostrorum multi multa dixerunt inter se dissonantia.
-@. 1.+ Cogimur igitur ad Ebreos recurrere, et scientiae
ueritatem de fonte magis quam de riuulis querere. -@. 2.+
Ieiunium quarti mensis, qui apud Latinos uocatur Iulius, die
septimo et decimo eiusdem mensis illud arbitramur,
quando descendens Moyses de monte Synai tabulas legis
abiecit atque confregit, et iuxta Ieremiam muri primum
rupti sunt ciuitatis. In quinto mense, qui apud nos
uocatur Augustus, cum propter exploratores terrae
sanctae seditio esset orta in populo, iussi sunt non ascendere
montem, sed per quadraginta annos longis a terra
sancta circumire dispendiis, ut exceptis duobus, Caleph
et Iosue, omnes in solitudine caderent. In hoc mense et a
Nabuchodonosor, et multa post secula a Tito et Vespasiano
templum Ierosolimis incensum est atque destructum; capta
urbs Bethel, ad quam multa milia confugerant Iudeorum.
<S 270><L 1> -270+
In septimo uero, qui apud nos appellatur October, occisus
est Godolias, et Iudae tribus, ac Ierusalem reliquiae dissipatae
sunt. Mense decimo (qui apud nos Ianuarius
dicitur, eo quod ianua anni sit atque principium), Ezechiel
in captiuitate positus audiuit et cunctus populus captiuorum,
quinto mense templum esse subuersum, quod plenissime in
eodem propheta cognoscimus. Hoc est igitur omne, quod
dicitur, dies planctus et ieiuniorum, quos hactenus habuistis
in luctum, sciatis (quia cogitaui, ut benefaciam Ierusalem
et domui Iuda) uobis in leticiam et gaudium et
solempnitates esse uertendos; ita dumtaxat, si ueritatem diligatis
et pacem. Iuxta anagogem, quia tunc ieiunamus,
quando sponsus aufertur a nobis, et non meremur eius
habere presentiam, cum reuersus fuerit ad nos Dominus,
et cogitauerit, ut benefaciat nobis, omnis tristicia uertetur in
gaudium, et fames pristina sermonis Dei presencia doctrinarum
eius et celestis panis saturitate conpensabitur.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Non autem uidentur ieiunia quarti
mensis posse celebrari ante diem pentecostes. A die enim dominicae
resurrectionis usque in diem pentecostes non inducuntur ad
obseruanda ieiunia.
Unde Ambrosius in eiusdem dei sermone -[LXI.,]+ qui
sic incipit:
<4 8> -[C. VIII.]+
<T T> Scire debet sanctitas uestra: "per hos quinquaginta dies
nobis est iugis et continuata festiuitas, ita ut hoc omni tempore
neque ad obseruandum indicamus ieiunia, neque ad exorandum
Deum genibus succedamus." <T I> "Et infra: <T T> -@. 1.+ "Ad
instar ergo dominicae resurrectionis tota quinquaginta
dierum curricula celebrantur, et omnes isti dies uelud dominici
deputantur. Resurrectio enim dominica est. In dominica
resurgens saluatur reuersus ad homines est, et post resurrectionem
tota quinquagesima cum hominibus conuersatus est.
Equalis ergo eorum necessarium est ut sit festiuitas,
quorum equalis est et sanctitas. Non igitur ieiunamus
in quinquagesima, quia in his diebus nobiscum Dominus conmoratur".
Idem in apologia Dauid: "Hunc numerum
(quinquagesimum uidelicet) leti celebramus post Domini passionem,
remisso culpae totius debito cyrographoque euacuato
ab omni nexu liberi, et suscipimus aduenientem in nos gratiam
sancti Spiritus; die pentecostes uacant ieiunia, laus dicitur
Deo, Alleluia cantatur."
<T P> -[Gratian.]+ Necessario ergo ecclesia constituit, ut post diem
pentecostes ieiunia celebrentur. Sed quod in illis quinquaginta
diebus ieiunandum esse negatur, ex obseruantiae necessitate
intelligitur.
<S 271><L 1> -271+
Unde in eiusdem diei sermone, -[LX.,]+ qui sic incipit:
<4 9> -[C. IX.]+
<T T> Nosse credo uos fratres: "Non minore leticia celebramus
diem pentecostes, quam sanctum diem pascae curauimus.
Tunc enim, sicut modo fecimus, ieiunauimus sabbato, uigilias
celebrauimus, orationibus pernoctanter institimus: unde necesse
est, similem obseruantiam similis leticia subsequatur."
<T P> -[Gratian.]+ Obseruantia uero similis quod ad factum,
non quod ad necessitatem.
Item Ysidorus: -[lib. I. de ecclesiasticis offitiis, cap. 42.]+
<4 10> -[C. X.]+
<T T> "Post pasca usque ad pentecosten, licet traditio ecclesiarum
abstinentiae rigorem prandiis relaxauerit, tamen si quis monachorum
uel clericorum ieiunare cupit, non sunt prohibendi,
quia et Antonius et Paulus et ceteri patres antiqui
etiam in his diebus in heremo leguntur abstinuisse, neque soluisse
abstinentiam, nisi tantum die dominico."
<4 11> -[C. XI.]+
<T I> Item Ieronimus ad Lucinum, -[ep. XXVIII.]+
<T T> "Utinam omni tempore ieiunare possemus, quod in Actibus
apostolorum diebus pentecostes et die dominico apostolum
Paulum et cum eo credentes fecisse legimus. Nec hoc dico,
quod festis diebus ieiunandum putem, et contextas quinquaginta
diebus ferias et solempnitates auferam; sed unaqueque
prouincia habundet in suo sensu, et precepta maiorum leges
apostolicas arbitretur."
<4 12> -C. XII.+ <T R> Sabato magno post horam baptismatis episcopus
ualet ordinari.
<T I> Item Pelagius Petro Episcopo Potentino.
<T T> Dilectionis tuae scripta suscepimus, quibus significas,
Latinum ecclesiae Grumentinae diaconem ad episcopatum
Marcellianensis ecclesiae siue Clusitanae ab
omnibus fuisse electum, quod iam ante hoc tempus retulistis;
et iussimus, ut ueniret, credentes eos de persona
eius ab episcopo suo dimissoriam accepisse.
Quod si modo fecerunt, facite eum uelociter ad urbem
Romam occurrere, ut, si Deus iusserit, in magno sabato
post horam baptismi ordinetur. Quia si ante memoratum
diem non occurrerit, cogetur usque ad quarti
mensis ieiunia sustinere.
<S 272><L 1> -272+
<1 D><S 272><L 1>
<2 77> -DISTINCTIO LXXVII.+
-GRATIANUS.+
<T A> His temporibus secundum Anacletum, Zepherinum, Gelasium
et Pelagium episcopi, presbiteri et diaconi sunt ordinandi.
Metropolitanus autem iuxta Leonem papam ex presbiteris eiusdem
ecclesiae uel ex diaconibus optimus ordinetur. Ex monachis
autem uel laicis nullus nisi per gradus ecclesiae ad summum
sacerdotium debet peruenire.
Unde Gelasius Papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> Non nisi per distinctos gradus quisquam ad
sacerdotium aspiret.
<T T> Illud nos statuentes uobis et omnibus seruare mandamus,
ut ad ordines ecclesiasticos sic accedant in ecclesia,
qui ordinari merentur: id est, si quis episcopus esse
meretur, sit primo hostiarius, deinde lector preterea
exorcista, inde sacretur acolitus, demum uero subdiaconus,
deinde diaconus, et postea presbiter, exinde, si meretur,
episcopus ordinetur.
<T P> Item Zosimus Episcopus urbis Romae ait: -[ad Hesychium,
epist. I. cap. 3.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Que interualla temporis in singulis gradibus
sint obseruanda.
<T T> In singulis gradibus hec tempora sunt obseruanda, si ab
infantia ecclesiasticis ministeriis nomen dederit, ut inter
lectores et exorcistas quinquennio teneatur, exinde acolitus
uel subdiaconus quatuordecim annis fiat, et sic ad benedictionem
diaconatus, si meretur, accedat, in quo ordine
quinque annis, si inculpate gesserit, adherere debebit.
Exinde suffragantibus stipendiis, per tot gradus datis propriae
fidei documentis, sacerdotium poterit promereri,
de quo loco, si eum exactior uita ad bonos mores perduxerit,
summum pontificatum sperare debebit. -@. 1.+ Defensores
etiam ecclesiae, qui ex laicis fiunt, supradicta obseruatione
teneantur, si meruerint in ordine esse clericatus.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Siricius Papa. -[ad Himerium Tarraconensem,
epist. I. cap. 9.]+
<T T> Quicumque itaque se ecclesiae uouit obsequiis a
sua infantia, ante pubertatis annos baptizari et lectorum
<S 273><L 1> -273+
debet ministerio sociari; qui ab accessu adolescentiae
usque ad trigesimum etatis annum si probabiliter
uixerit, una tantum, et ea, quam uirginem communi per
sacerdotem benedictione percepit, uxore contentus, acolitus
et subdiaconus esse debebit, postquam ad diaconii gradum
(si se ipsum primitus, continentia preeunte, dignum
probauerit) accedat. Ubi si ultra quinque annos laudabiliter
ministrauerit, congrue presbiteratum consequatur.
Exinde post decennium episcopalem cathedram poterit
adipisci, si tamen per hec tempora integritas suae uitae
ac fidei eius fuerit approbata. Qui uero iam etate grandeuus,
melioris propositi conuersatione prouocatus, ex laico
ad sacram miliciam peruenire festinat, desiderii sui fructum
non aliter obtinebit, nisi eo quo baptizatur tempore statim
lectorum aut exorcistarum numero societur, si tamen eum
unam habuisse uel habere, et hanc uirginem accepisse constet
uxorem. Qui, dum initiatus fuerit, expleto biennio, per
quinquennium aliud acolitus et subdiaconus fiat, et sic ad
diaconatum, si per hec tempora dignus iudicatus fuerit,
prouehatur. Exinde iam accessu temporum presbiterio uel
episcopatui, si eum plebis ac cleri euocauerit electio,
non inmerito societur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Sexta Sinodo. -[c. 15.]+
<T T> Subdiaconus non minor uiginti annorum ordinetur. -@. 1.+
Si quis uero in aliquo ordine sacerdotali preter constituta
tempora ordinatus fuerit, deponatur.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 4.]+
<T T> Placuit, ut ante uiginti quinque annos etatis nec diaconi
ordinentur, nec uirgines consecrentur, et ut lectores
populum non salutent.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Minoribus XXV. annis leuitica non prestetur
benedictio.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 16. et 17.]+
<T T> Episcopus benedictionem diaconatus minoribus quam
uiginti quinque annorum penitus non committat. -@. 1.+ Sane
si coniugati iuuenes consenserint ordinari, etiam uxorum
uoluntas ita requirenda est, ut sequestrato mansionis cubiculo,
religione promissa, posteaquam pariter conuersi
fuerint, ordinentur. -@. 2.+ Presbiterum uero uel episcopum
ante triginta annos, id est antequam ad uiri perfecti
etatem perueniat, nullus metropolitanorum ordinare
<S 274><L 1> -274+
presumat, ne per etatem (quod aliquociens euenit) aliquo
errore culpetur.
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Toletano IV. -[c. 20.]+
<T T> In ueteri lege ab anno uicesimo et quinto Leuitae
tabernaculo seruire iubentur, cuius auctoritatem in
canonibus et sancti Patres secuti sunt. Nos et diuinae
legis, et praeceptorum canonum inmemores, infantes et
pueros Leuitas facimus ante legitimam etatem, aut experientiam
uitae; ideoque ne ulterius fiat a nobis, et diuina
lege, et canonicis ammonemur sententiis, sed a uicesimo
quinto anno etatis suae Leuitae consecrentur, et
a tricesimo presbiteri ordinentur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Per que interualla temporum ordinetur qui de
monachis in clericatum eligitur.
<T I> Item Gelasius. -[Papa ad Episcopos per Lucaniam,
epist. I. cap. 3.]+
<T T> Si quis de religioso proposito et disciplinis monasterialibus
eruditus ad clericale munus accedit, inprimis
eius uita acta inquiratur, si nullo graui facinore probatur
infectus; si secundam fortasse non habuerit uxorem,
nec a marito reiectam sortitus ostenditur.
<4 9> -[C. IX.]+
<T I> Idem. -[eodem capite et sequenti]+
<T T> Monachus uero nouitius morum honestate fulcitus,
continuo lector, uel notarius, aut certe defensor effectus,
post tres menses existat acolitus, maxime si huic etiam
etas suffragatur; sexto mense subdiaconi nomen accipiat, ac
si modeste conuersationis honestaeque uoluntatis existat,
nono mense diaconus, conpletoque anno sit presbiter;
cui tamen, quod annorum fuerant interstitia collatura,
sancti propositi sponte suscepta docetur prestitisse deuotio.
-@. 1.+ Si uero laicus quispiam ecclesiasticis est
aggregandus offitiis, tanto sollicitius in singulis, que superius
conprehensa sunt, huiusmodi decet examinare personam,
quantum inter mundanam religiosamque uitam esse
constat discriminis, quia utique conuenientia ecclesiae ministeria
deputanda sunt, non inconuenientibus meritis
ingerenda, tantoque magis quod sacris aptum possit esse
seruitiis in eorum querendum est institutis, quantum de tempore,
quo fuerint assequenda, decerpitur, ut morum
hoc habere doceatur probitas, quod prolixior consuetudo
non contulit, ne per occasionem supplendae penuriae clericatus
<S 275><L 1> -275+
uitia potius diuinis cultibus intulisse, non legitimae
familiae Domini conputemur procurasse conpendia. Quorum
promotionibus super anni metas sex menses nichilominus
subrogamus, quoniam, sicut dictum est, distare
debet inter personam diuino cultui deditam, et de
laicorum conuersatione uenientem. Que tamen eatenus indulgenda
credimus ut ecclesiis ab hac occasione
cessantibus canonum paternorum uetus forma seruetur.
<1 D><S 275><L 9>
<2 78> -DISTINCTIO LXXVIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Qua uero etate sacerdotes ordinari debeant, Bonifatius
Papa diffinit, dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Ante XXX. annos presbiter non ordinetur.
<T T> Si quis triginta etatis suae non inpleuerit annos, nullo
modo ordinetur presbiter, etiamsi ualde sit dignus.
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item in Nouellis in Authentica de sanctissimis episcopis @.
Clericos, apud Iulianum Antecessorem constitutione CXV. c. 19.
<T T> Nemo presbiter consecretur, qui minor triginta annis
sit; nemo diaconus uel subdiaconus fiat, qui minor uigintiquinque
annis sit; nemo lectoribus connumeretur, qui minor
decem et octo annis fuerit; nemo inter diaconissas consecretur
sacrosanctae ecclesiae, que minor sit quadraginta
annis, uel ad secundum matrimonium peruenerit. -]+ <P 0>
<4 3> -C. III.+ <T R> Non est ordinandus sacerdos, nisi longo probatus
examine.
<T I> Item Leo papa. -[ad Episcopos Africanos, epist. LXXXV.
cap. 1.]+
<T T> Quid est: manus cito inponere, nisi ante etatem maturitatis,
ante tempus examinis, ante meritum obedientiae,
ante experientiam disciplinae sacerdotalem honorem
tribuere non probatis? Et quid est: communicare
peccatis alienis, nisi talem effici ordinantem, qualis ille
est, qui non meruit ordinari?
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ante XXX. annos presbiter non ordinetur.
<T I> Item ex Concilio Neocesariensi. -[c. 11.]+
<T T> Presbiter ante triginta annorum etatem non ordinetur,
quamuis sit probabilis uitae; sed obseruetur usque ad
<S 276><L 1> -276+
prefinitum tempus. Dominus enim tricesimo anno
baptizatus est, et tunc predicauit.
<T P> -Gratian.+ Hoc regulariter, unde et Christus, et Iohannes
Baptista, et Ezechiel, et nonnulli prophetarum non leguntur
predicasse uel prophetasse. Verum, quia et Ieremias et
Daniel ante iuuenilem etatem spiritum prophetiae accepisse
leguntur, Dauid quoque et Salomon in adolescentia uncti inueniuntur,
Iohannes etiam Euangelista, cum adhuc esset adolescens,
a Domino in apostolum electus et cum aliis ad predicandum
missus inuenitur; Paulus quoque apostolus in adolescentia
a Domino electus, et ad predicandum missus asseritur: ecclesia
similiter necessitate exigente nonnullos ante trigesimum annum
ordinare consueuit.
Unde Zacharias papa Bonifatio Episcopo: -[epist. VI.
cuius initium: "Benedictus Deus"]+
<4 5> -C. V.+ <T R> Necessitate cogente XXV. annorum sacerdotes
ordinentur.
<T T> Si triginta annorum non reperiuntur, et necessitas exposcit,
a uiginti quinque annis sacerdotes ordinentur.
<1 D><S 276><L 20>
<2 79> -DISTINCTIO LXXIX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Apostolicus autem non nisi a Cardinalibus et
religiosis clericis est intronizandus.
Unde Nicolaus papa -[II.]+ ait: -[in epistola, qua sinodum
a se Romae habitam refert, cap. 1.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> De eo qui sine concordi electione Cardinalium
intronizatur.
<T T> Si quis apostolicae sedi sine concordi et canonica
electione Cardinalium eiusdem ac deinde sequentium clericorum
religiosorum intronizatur, non Papa uel Apostolicus,
sed apostaticus habeatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Papa superstite, eo inconsulto de electione futuri
Pontificis nemo audeat loqui.
<T I> Item Simacus Papa. -[in Sinodo Romana I.
cap. 3. et 5.]+
<T T> Si quis superstite Papa pro Romano Pontificatu cuiquam
quolibet modo fauorem prestare conuincitur, loci sui
honore priuetur. <T I> Et infra: <T T> Si quis presbiter, aut
diaconus, aut clericus, Papa incolumi et eo inconsulto, aut
subscriptionem pro Romano Pontificatu commodare, aut
<S 277><L 1> -277+
pitacia promittere, aut sacramentum prebere temptauerit,
aut aliquod certe suffragium polliceri, uel de hac causa
priuatis conuenticulis factis deliberare aliquid atque
decernere presumpserit, loci sui dignitate, uel communione
priuetur. <T I> Et infra: <T T> Propter occultas fraudes et
coniurationum secretas insidias, quas sententia huius districtionis
consequitur, si quis ad ecclesiasticam pertulerit
noticiam consilia eorum, qui contra hanc sinodum de
pontificali egerint ambitu, et rationabili probatione conuicerit,
particeps actionis huiusmodi non solum purgatus ab
omni culpa sit, sed etiam remuneratione, que non indigna
sit, subleuetur.
<4 3> -C. III.+ <T R> In apostolatus culmen nisi ex Cardinalibus non
promoueatur.
<T I> Item ex Concilio Stephani Papae. -[III.]+
<T T> Oportebat, ut hec sacrosancta domina nostra Romana
ecclesia (iuxta quod a B. petro et eius successoribus institutum
est) rite ordinaretur, et in apostolatus culmen unus
de cardinalibus presbiteris aut diaconibus consecraretur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem.
<T T> Nullus umquam laicorum neque ex alio ordine presumat
nisi per distinctos gradus ascendens diaconus aut presbiter
factus fuerit cardinalis, ad sacrum pontificalem
honorem promoueri.
<4 5> -C. V.+ <T R> Anathematizetur episcopus uel monachus uel laicus
Romanam ecclesiam inuadens, et in gradum filiorum eius
prorumpens.
<T I> Item ex eodem.
<T T> Si quis ex episcopis, uel monachis, uel laicis contra
canonum et sanctorum Patrum instituta prorumpens in
gradum filiorum sanctae Romanae ecclesiae, id est presbiterorum
cardinalium et diaconorum ire presumpserit, et
hanc apostolicam sedem inuadere quilibet ex supradictis
temptauerit, et ad summum pontificalem honorem ascendere
uoluerit, ipsi et sibi fauentibus fiat perpetuum anathema.
<T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Si quis resistere presumpserit sacerdotibus
atque primatibus ecclesiae, uel cuncto clero ad eligendum
sibi Romanum Pontificem secundum canonicam tradicionem,
anathema sit.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Anathema sit, qui canonicae electioni Romani pontificis
contradicere presumpserit.
<T I> Item ex Concilio Leonis Papae. -[IV.]+
<T T> Si quis sacerdotibus, seu primatibus nobilibus, seu
<S 278><L 1> -278+
cuncto clero huius sanctae Romanae ecclesiae, electionem
Romani pontificis contradicere presumpserit, sicut in
concilio beatissimi Bonifatii et Stephani Papae legitur
statutum, anathema sit.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Nullius episcopi fiat electio, nisi post diem tercium
depositionis alterius.
<T I> Item ex Concilio Bonifatii. -[Papae III.]+
<T T> -II. Pars.+ Nullus Pontifice Romano uiuente aut episcopo
ciuitatis suae presumat loqui, aut partes sibi facere, nisi
tercio die depositionis eius, adunato clero et filiis ecclesiae,
et tunc electio fiat.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed queritur, si duo temeritate concertantium
ordinati fuerint, quis eorum alteri sit preferendus?
De his ita scribit Honorius Augustus ad Bonifatium
Papam:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Si temeritate concertantium duo fuerint ordinati.
<T T> Si duo forte contra fas temeritate concertancium fuerint
ordinati, nullum ex eis futurum sacerdotem permittimus,
sed illum solum in sede apostolica permansurum
censemus, quem ex numero clericorum noua ordinatione
diuinum iudicium et uniuersitatis consensus elegerit.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc autem capitulum non de eo
intelligendum est, qui uno per apostasiam ordinato a Cardinalibus
et religiosis clericis apostolicae sedi intronizatur, etiamsi ille
apostaticus ita cathedram B. Petri uiolenter tenuerit, ut canonica
electio intra Urbem fieri non ualeat.
Unde Nicolaus papa -[II. in Concilio Romano]+ statuit,
dicens:
<4 9> -C. IX.+ <T R> De eo, qui pecunia uel populari tumultu, non
canonica electione ordinatur.
<T T> Si quis pecunia uel gratia humana, aut populari
tumultu seu militari, sine canonica et concordi electione
cardinalium, et sequentium religiosorum clericorum
fuerit apostolicae sedi intronizatus, non Apostolicus, sed
apostaticus habeatur, liceatque cardinalibus et aliis
clericis timentibus Deum et laicis inuasorem anathematizare
et humano auxilio a sede apostolica pellere.
Quod si intra Urbem perficere nequiuerint, apostolica
auctoritate extra urbem congregati in loco, quo
eis placuerit, electionem faciant, concessa electo
auctoritate regendi et disponendi res et utilitatem sanctae
<S 279><L 1> -279+
Romanae ecclesiae iuxta qualitatem temporis, quasi intronizatus
sit.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Electio uero Romani pontificis etiam
cum deliberatione predecessoris fieri debet.
Unde Simacus ait: -[in Sinodo Romana I. cap. 4.]+
<4 10> -C. X.+ <T R> Si Papa de electione sui successoris decernere
non poterit.
<T T> Si transitus Papae inopinatus euenerit, ut de sui
electione successoris, ut supra placuit, non possit ante
decernere, siquidem totius in unum conuenerit ecclesiastici
ordinis electio, consecretur electus episcopus. Si
uero, ut fieri solet, studia ceperint esse diuersa eorum,
de quibus certamen emerserit, conuincat sententia plurimorum:
sic tamen, ut sacerdotio careat, qui captus promissione
non recto iudicio de electione decreuerit.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sicut supra monstratum est, electio
summorum sacerdotum a Cardinalibus et religiosis clericis debet
fieri: eiectio uero eorum diuino iudicio est reseruata.
Unde Anacletus Papa ait: -[ad Episcopos Italiae, epist. II.
cap. 2.]+
<4 11> -C. XI.+ <T R> Summorum sacerdotum eiectionem sibi
Dominus reseruauit.
<T T> Eiectionem summorum sacerdotum sibi Dominus
reseruauit, licet electionem eorum bonis sacerdotibus
et spiritualibus populis concessisset.
<1 D><S 279><L 26>
<2 80> -DISTINCTIO LXXX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Loca uero, in quibus primates, patriarchae, archiepiscopi,
episcopi, presbiteri sunt ordinandi, hec sunt secundum
Lucium Papam, ac Clementem, atque Anacletum.
Ait enim Lucius Papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> In quibus locis primates uel patriarchae debeant ordinari.
<T T> Urbes et loca, in quibus primates presidere debent,
non modernis, sed multis ante aduentum Christi sunt
statutae temporibus quarum primates gentiles etiam pro
maioribus negotiis appellabant. -@. 1.+ In ipsis uero urbibus
post aduentum Christi apostoli et eorum successores
patriarchas et primates posuerunt, ad quos episcoporum
negotia, salua in omnibus apostolica auctoritate, et maiores
causae post apostolicam sedem sunt referendae.
<S 280><L 1> -280+
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Clemens Papa. -[ad Iacobum epist. I.]+
<T T> In illis ciuitatibus uero, in quibus olim apud ethnicos
primi flamines eorum atque primi legis doctores erant, episcoporum
primates uel patriarchas poni B. Petrus precepit,
qui reliquorum episcoporum causas et maiora negotia
in fide agitarent. -@. 1.+ In illis autem, in quibus
dudum apud ethnicos predictos erant eorum archiflamines,
quos tamen minores tenebant quam memoratos
primates, archiepiscopos institui precepit. -@. 2.+ In singulis
uero reliquis ciuitatibus singulos, et non plures
episcopos constitui precepit, qui episcoporum tantum
uocabulo potirentur; quoniam nec inter ipsos apostolos
par fuit institucio, sed unus prefuit omnibus.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Anacletus. -[epist. III. cap. 2.]+
<T T> Episcopi non in castellis neque in modicis ciuitatibus
debent constitui, sed presbiteri per castella et modicas
ciuitates atque uillas debent ab episcopis ordinari et poni,
singuli tamen per singulos titulos suos. Episcopus non
ab uno, sed a pluribus episcopis debet ordinari, et, ut dictum
est, non ad modicam ciuitatem, ne uilescat nomen episcopi,
sed ad honorabilem titulandus et denominandus
est. Presbiter uero ad qualemcumque locum in eo constitutae
ecclesiae est preficiendus.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Leo Papa. -[ad Episc. Africae, epist. LXXXV. c. 2.]+
<T T> Illud sane, quod ad sacerdotalem pertinet dignitatem,
inter omnia uolumus canonum statuta seruari, ut non in
quibuslibet locis, nec quibuscumque castellis, et ubi
ante non fuerunt, episcopi consecrentur, cum, ubi minores
sunt plebes minoresque conuentus, presbiterorum cura
sufficiat episcopalia autem gubernacula non nisi in maioribus
populis et frequentioribus ciuitatibus oporteat presidere,
ne, quod sanctorum Patrum diuinitus inspirata
uetuerunt decreta, uiculis et possessionibus, uel obscuris
et solitariis municipiis tribuatur sacerdotale fastigium.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 57.]+
<T T> Non debere in uicis et uillis episcopos ordinari, sed
uisitatores, id est qui circumeant, constitui; his autem
qui ante hoc ordinati sunt, nichil agere censemus sine
<S 281><L 1> -281+
conscientia episcopi ciuitatis. Similiter autem presbiteri
sine precepto et consilio episcopi nichil agant.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sedes autem episcoporum non longo
interuallo debent disiungi, ut ad consecrationem sui conprouincialis
sine difficultate possint occurrere.
Unde Gregorius Augustino Anglorum Episcopo: -[resp. 8.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Episcopales sedes non longo interuallo a se
disiungi debent.
<T T> Fraternitatem tuam ita uolumus ordinare episcopos,
ut sibi ipsi episcopi longo interuallo minime disiungantur,
quatinus nulla sit necessitas, ut in ordinatione episcopi
conuenire non possint. Nam episcoporum ordinatio sine
aggregatis tribus aut quatuor episcopis fieri nullatenus
debet.
<1 D><S 281><L 15>
<2 81> -DISTINCTIO LXXXI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Hec de ordinandis et ordinatoribus atque de singulorum
graduum distinctionibus et offitiis dixisse nos sufficiat.
Verum quia aliquantulum diffusius in his immorati sumus, precedentibus
coherentia quedam sub epilogo ad memoriam subiciamus.
Debet autem ordinandus in episcopum, (ut Apostolus scribit
esse "sine crimine," id est sine peccato mortifero, quod non
solum de episcopo, sed etiam de quolibet electo ad aliquam preposituram
ecclesiae oportet intelligi.
Unde Augustinus scribit supra Iohannem:
<4 1> -C. I.+ <T R> Sine crimine id est sine graui peccato debet esse
qui ordinatur episcopus.
<T T> Apostolus Paulus, quando elegit ordinandos uel presbiteros,
uel diacones, et quicumque ordinandus est ad preposituram
ecclesiae, non ait: "Si quis sine peccato est,"
(hoc enim si diceret, omnis homo reprobaretur, et nullus
ordinaretur,) sed ait: "Si quis sine crimine est:" sicut est
homicidium, adulterium, aut aliqua inmunditia fornicationis,
furtum, fraus, sacrilegium et cetera huiusmodi.
-@. 1.+ Crimen autem est graue peccatum, accusatione et
dampnatione dignissimum.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quolibet itaque horum inplicatus ordinari
non debet; uel si iam ordinatus ante tempus uel post tempus
suae ordinationis aliquid eorum admisisse conuincitur, suscepti
gradus offitio priuabitur.
Unde Simacus Papa ait:
<4 2> -C. II.+ <T R> Monitoris personam recte non suscipit, qui uerbis,
non operibus docet.
<T T> Nemo recte monitoris personam suscipit, nisi qui actibus
suis errata condempnat, et amorem innocentiae conuersatione
demonstrat.
<S 282><L 1> -282+
<4 3> -C. III.+ <T R> Careat ordine, quem prestat, qui indignum
sublimare non metuit.
<T I> Item Celestinus Papa. -[ad Episcopos Galliae,
epist. II. c. 3.]+
<T T> Tantis Daniel grauatus testimoniis facinorum, tanta accusatione
pulsatus sacrarum, ut dicitur uirginum pollutus
incestu episcopus asseritur ordinatus. Et, ut in nostri
libellis scrinii continetur, quorum ad uos quoque exemplaria
direximus, in pontificii dignitatem hoc tempore, quo ad causam
dicendam missis a nobis litteris uocabatur, obrepsit.
Sacro nomini absit iniuria. Facilius est, ut hanc dignitatem
tali dando amiserit ordinator, quam eam obtineat
ordinatus; cui conuicto sociabitur, qui eum sibi credidit largiendo
pontificium sociandum. Qualis enim ipse sit, quisquis
tales ordinauerit, ostendit.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non recipit ordo ecclesiasticus, qui in examinatione,
uel postea confessus ordinatur.
<T I> Item ex Concilio Niceno. -[cap. 9.]+
<T T> Si qui sine examinatione promoti presbiteri sunt, et
postea examinati confessi sunt peccata sua, et, cum confessi
fuissent, homines uenientes contra regulam eis manus inposuerunt,
hos ecclesiasticus ordo non recipit. In omnibus
enim quod inreprehensibile est defendit ecclesia.
<4 5> -C. V.+ <T R> Lapsi, per ignorantiam aut contemptu ordinantium
tonsorati, deiciantur.
<T I> Item eiusdem Concilii. -[cap. 10.]+
<T T> Quicumque ex his, qui lapsi sunt, per ignorantiam
iam ordinati sunt, uel contemptu eorum, qui eos ordinauerunt,
hoc non preiudicat regulae ecclesiasticae. Cum enim
compertum fuerit, deponentur.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Alienus fiat a ministerio, qui illud uiuendo illicite polluit.
<T I> Item Innocentius. -[ad Maximum et Seuerum, ep. V.]+
<T T> Maximilianus filius noster qualem querelam detulerit,
libelli eius series adnexa declarat. Qui zelo fidei
ac disciplinae ductus, non patitur ecclesiam pollui ab
indignis presbiteris, quos in presbiterio filios asserit procreasse.
Et ideo, fratres, huius libelli, qui subiectus
est, tenore perspecto, eos, qui talia perpetrasse dicuntur,
debetis in medio collocare, discussisque obiectionibus,
que ipsis presbiteris inpinguntur, si conuinci potuerint,
a sacerdotali remoueantur offitio, (quia qui sancti
non sunt sancta attractare non possunt,) atque alieni
efficiantur a ministerio, quod uiuendo illicite polluerunt.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Cuilibet ab ordine deponendo episcopi prouidentia
locus penitenciae deputetur.
<T I> Item Eugenius Papa. -[II.]+
<T T> Sacerdos, aut quis alius in ordine ecclesiastico prouectus,
si in eo scelere inuenitur, quo abiciendus conprobetur,
<S 283><L 1> -283+
depositus prouidentia episcopi bene prouiso loco
constituatur, ubi peccatum lugeat et ulterius non
committat.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Retrudantur in monasterio presbiteri, qui penitenciam
agere contempnunt.
<T I> Item ex Concilio Magontiensi.
<T T> Dictum est nobis, presbiteros propter suam negligentiam
canonice degradatos et seculariter gradu amisso uiuere,
et penitenciae agendae bonum negligere. Unde statuimus, ut
gradu amisso agendae penitenciae gratia in monasterium
aut canonicam regularem mittantur. Si uero hoc
fieri causa quelibet prohibuerit, ubicumque sint, penitenciam
agere non desistant. Si autem amisso gradu seculariter
uiuere uoluerint, et penitenciam agere neglexerint, ab ecclesiae
communione separentur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Mutatio loci ualet conuersis ad penitenciam.
<T I> Item Ysidorus. -[Sentenciarum, de summo bono, lib. II. c. 10.]+
<T T> Valet interdum conuersis pro animae salute mutatio
loci; plerumque enim, dum mutatur locus, mutatur mentis
affectus. Congruum est ergo, inde etiam corporaliter
euelli ubi quisque illecebris deseruiuit. Nam locus,
ubi praue quisque uixit, in aspectu mentis apponit
quod sepe ibi uel cogitauit, uel gessit.
<4 10> -C. X.+ <T R> Clericus adulterasse conuictus uel confessus in
monasterio retrudatur.
<T I> Item ex VII. Sinodo Aurelianensi. -[c. 7.]+
<T T> Si quis clericus adulterasse aut confessus fuerit,
aut conuictus, depositus ab offitio communione concessa
in monasterio toto uitae suae tempore trudatur.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Pelagius Constantino Defensori.
<T T> Romanus ecclesiae Thianensis clericus pro crimine
adulterii, quod admisisse perhibetur, a clericatus ordine
<S 284><L 1> -284+
depositus in monasterio hic in urbe Romana ad agendam
penitenciam ex nostra iussione retrusus est.
<4 12> -C. XII.+ <T R> In crimine captus presbiter uel diaconus deponatur,
sed communione non priuetur.
<T I> Item ex canone Apostolorum. -[c. 25.]+
<T T> Presbiter aut diaconus, qui in fornicatione, aut furto,
aut periurio, aut homicidio captus est, deponatur, non
tamen communione priuetur; dicit enim scriptura:
"Non iudicat Deus bis in id ipsum."
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item.
<T T> Si quis episcopus, aut presbiter, aut diaconus post
diaconii sui gradus acceptos fuerit fornicatus aut
mechatus, deponatur, et ab ecclesia proiectus inter laicos
agat penitenciam.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Aurelianensi. -[I. c. 9. et 12.]+
<T T> Si diaconus aut presbiter crimen capitale commiserit,
simul et ab offitio, et communione pellatur.
Si uero pro reatu suo se ab altaris communione sub penitentis
professione submouerit, his quoque, si alii defuerint,
et causa certae necessitatis exoritur, poscentem
baptismum liceat baptizare.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Non ingrediantur ecclesias presbiteri, diaconi,
subdiaconi, qui in fornicationis crimine iacent.
<T I> Item Gregorius -[VII.]+ omnibus per regnum Italicum et
Teutonicorum.
<T T> Si qui sunt presbiteri, diaconi, uel subdiaconi, qui
in crimine fornicationis iacent, interdicimus eis ex parte
Dei omnipotentis et S. Petri auctoritate ecclesiae introitum,
usque dum peniteant et emendent. Si qui uero in
peccato suo perseuerare maluerint, nullus uestrum eorum
<S 285><L 1> -285+
audire presumat offitium quia benedictio eorum uertitur
in maledictionem et oratio in peccatum, testante
Domino per Prophetam: "Maledicam," inquit, "benedictionibus
uestris." Qui uero huic saluberrimo precepto
obedire noluerint, ydolatriae peccatum incurrent, Samuele
teste, et B. Gregorio instruente: "Peccatum
ariolandi est non obedire, et scelus ydololatriae non adquiescere."
Peccatum igitur paganitatis incurrit, quisquis,
dum Christianum se esse asserit, apostolicae sedi obedire
contempnit.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Offitio et beneficio priuetur episcopus, presbiter,
diaconus uxorem suscipiens, uel susceptam retinens.
<T I> Item Alexander II. Episcopis et Regi Dalmatiae.
<T T> Si quis amodo episcopus, presbiter, diaconus feminam
acceperit uel acceptam retinuerit, proprio gradu
decidat, usque dum ad satisfactionem ueniat, nec in choro
psallentium maneat, nec aliquam portionem de rebus ecclesiasticis
habeat.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Clero Mediolanensi.
<T T> Si quis sacerdotum, uel diaconorum, uel subdiaconorum
offitium contumaciter deserens feminam sibi potius elegerit,
sicut sponte ob fornicationem dimittit offitium, ita
ob preuaricationem dimittere cogatur etiam inuitus beneficium.
-+
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem populo Mediolanensi.
<T T> Eos etiam, qui, ut fornicari eis liceat, diuinum offitium
derelinquunt, a Deo recedentes diabolo et operibus eius
seruiunt, sicut se iustissime ab offitio alienos faciunt, ita
beneficio ecclesiarum priuatos esse adiudicamus.
<S 286><L 1> -286+
<4 19> -C. XIX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Lucius Papa.
<T T> Ministri altaris presbiteri siue diaconi ad offitia
dominica tales eligantur, qui continenciam seruent. -@. 1.+
Si uero post ordinationem suam ministro contigerit
propriae uxoris inuadere cubile, sacrarii non intret
limina, nec sacrarii portitor fiat nec altare contingat,
nec ab offerentibus holocausti oblationem suscipiat,
nec ad dominici corporis portionem accedat,
nec propinet, neque sine maioris natu auctoritate
minora gerat offitia; urceum sane uel calicem ad altare
non suggerat.
<4 20> -C. XX.+ <T R> Clericus matronarum domicilia frequentans
deponatur.
<T I> Idem.
<T T> -III. Pars.+ Clericus solus ad feminae tabernaculum non
accedat, nec properet sine maioris natu sacerdotis
iussione; nec solus presbiter cum sola femina fabulas
misceat, nec archidiaconus sub pretextu humilitatis
aut offitii frequenter intret domicilia matronarum, aut
forte per clericos aut domesticos matronae mandet
aliquid secrete. Si agnitum fuerit, et ille deponatur, et
ille a liminibus ecclesiae arceatur.
<P 1> -[PALEA.+
<4 21> -C. XXI.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem.
<T T> Sed si forte aliqua intercessio fuerit, episcopo suggeratur.
Et si talis est, ad quam debeat ire pio interuentu,
ipse pergat: sin autem, de latere suo dirigat cum duobus
aut tribus testibus. Nemo tamen cum extranea habitet
femina, nisi proxima aut soror fuerit. Et hoc cum magna
sollicitudine fiat. Non enim ignoramus malicias satanae. -]+ <P 0>
<S 287><L 1> -287+
<P 1> -[PALEA.+
<4 22> -C. XXII.+ <T R> De eodem.
<T I> Ex decreto Eugenii Papae.
<T T> Si quispiam sacerdotum, id est presbiter, uel diaconus,
uel subdiaconus, de quacumque femina crimine fornicationis
suspectus post primam, secundam et tertiam
admonitionem inueniatur fabulari cum ea uel aliquo
modo conuersari, excommunicetur, femina uero canonice
iudicetur. -]+ <P 0>
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Simul cum mulieribus sacerdotes habitare non licet.
<T I> Item Gregorius.
<T T> -IV. Pars.+ Oportet sacerdotes, quibus populus Domini
commissus est, cum magna constantia uigilare desuper
dominicas oues, ne lupinis morsibus id est
diaboli stimulis lanientur. -@. 1.+ Neque enim hoc silere
debeo, quod cum graui animi tristicia dico: sacerdotes
cum feminis habitare conspicio; quod nefarium est dicere
uel audire, et contra sanctorum canonum sancita. Ubi
enim talis fuerit commorantium cohabitacio, antiqui hostis
stimuli non desunt. Ideoque ammonendi sunt, ut non antiqui
hostis decipiantur fraude, quatinus iuxta Apostoli
uocem non uituperetur ministerium nostrum. Cauere enim
nos oportet, fratres, ab illicitis, ut mundas ualeamus ad
Deum leuare manus. Scriptum est enim: "Sancti
estote, quoniam ego sanctus sum." Si quis uero presumpserit
aliter agere, sacerdotii sui honore priuetur. Unde
omnimodo cauendum est, fratres, ne fallamus populum,
et inpleatur in nobis illud Prophetae dictum: "Sacerdotes
mei contaminant sancta et reprobant legem," quos
et alius Propheta increpat, dicens: "Vos o sacerdotes,
qui fallitis nomen meum, et dixistis, in qua re fallimus nomen
tuum? quibus responsum est: offerentes ad altare meum
panes pollutos. Non mihi uoluntas in uobis, dicit
Dominus, et sacrificium non accipiam de manibus uestris,
quia polluti estis."
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Simaco. -[Defensori, lib. I. Reg. Indict. IX. ep. 50.]+
<T T> Volumus, ut sacerdotes Prohiberi debeant, ne cum
mulieribus conuersentur: excepta dumtaxat matre, uel
sorore, uel uxore, quae caste regenda est.
<4 25> -C. XXV.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem in registro. -[lib. VII. epist. 39.]+
<T T> Legitur, quod B. Augustinus nec cum sorore habitare
consenserit, dicens: Que cum sorore mea sunt sorores meae
non sunt. Docti ergo uiri cautela magna nobis debet esse
instructio.
<S 288><L 1> -288+
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex VIII. Sinodo.
<T T> In omnibus obseruare conuenit, ut certus quis, et
certo tempore, et certo loco, et certis personis uel apparere
clericus, uel loqui debeat mulieribus, ut excludatur
omnis nefanda suspicio. Certe solum ad solam accedere
nulla religionis ratio permittit. "Melius enim duo, quam
unus." Simul enim et fidelius, et tutius res geritur.
"Ve enim uni, quia si ceciderit, non est qui erigat eum."
<4 27> -C. XXVII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi III. -[c. 17.]+
<T T> Cum omnibus omnino clericis extraneae feminae non
cohabitent, sed solae matres, auiae et materterae, amitae,
sorores et filiae fratrum aut sororum, et quecumque ex
familia domestica necessitate, etiam antequam ordinarentur,
iam cum eis habitabant, uel si filii eorum iam ordinatis
parentibus uxores acceperunt, aut seruis, non habentibus
in domo quas ducant, aliunde ducere necessitas fuerit.
<4 28> -C. XXVIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 30.]+
<T T> Non oportet ministros altaris, uel etiam clericos quoslibet,
aut se continentes, et omnino Christianum cum
mulieribus lauacra habere communia. Hec enim est apud
gentiles prima reprehensio.
<4 29> -C. XXIX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius Ianuario Episcopo Caralitano.
-[lib. III. epist. 26.]+
<T T> Archidiaconum tuum, ut audio, habitare cum mulieribus
prohibuisti, et nunc usque in ea prohibitione despiceris;
qui nisi iussioni tuae paruerit, eum sacro ordine uolumus
esse priuatum.
<4 30> -C. XXX.+ <T R> Venundentur ab episcopo que appetunt illicita
clericorum consortia.
<T I> Item ex Concilio Tolletano. -[IV. c. 42.]+
<T T> Quidam clerici, legitimum non habentes coniugium, extranearum
mulierum uel ancillarum suarum que interdicta
sunt consortia appetunt. Ideoque, quecumque
clericis taliter coniunctae sunt, ab episcopo
auferantur et uenundentur, illis pro tempore religatis ad
penitenciam, quos sua libidine infecerunt.
<4 31> -C. XXXI.+ <T R> Non habitent cum clericis, nisi quas
necessitudo excusat.
<T I> Item Siricius Papa Imerio Episcopo. -[ep. I. c. 12.]+
<T T> Feminas non alias in domo clericorum esse patimur,
<S 289><L 1> -289+
nisi eas tantum, quas propter solas necessitudinum causas
habitare cum eisdem sinodus Nicena permisit.
<4 32> -C. XXXII.+ <T R> Nisi maiorum iussione ad feminarum domicilia
clerici non accedant.
<T I> Item ex Concilio Affricano III. -[c. 5.]+
<T T> Clerici uel continentes ad uiduas uel uirgines nisi
ex iussu uel permissu episcoporum aut presbiterorum
non accedant. Et hoc non soli faciant, sed cum clericis,
uel cum quibus episcopus aut presbiter iusserit.
Nec ipsi episcopi aut presbiteri soli habeant accessum
ad huiusmodi feminas, sed ubi aut clerici presentes
sunt, aut graues aliqui Christiani.
<4 33> -C. XXXIII.+ <T R> Episcopi prouideant, ne occasione temporalium
clericorum familiaritatibus uirgines socientur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 102.]+
<T T> Ad reatum episcopi pertinet uel presbiteri, qui parrochiae
preest, si sustentandae uitae presentis causa adolescentiores
uiduae uel sanctimoniales clericorum familiaritatibus
subiciantur.
<4 34> -[C. XXXIV.]+
<T I> Item ex eodem. -[c. 103.]+
<T T> Viduae, que stipendio ecclesiae sustentantur, tam
assiduae in Dei opere esse debent, ut et meritis, et orationibus
suis ecclesiam adiuuent.
<1 D><S 289><L 25>
<2 82> -DISTINCTIO LXXXII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Generaliter etiam pauperibus et his, qui suis manibus
laborare non possunt, episcopus necessaria prouideat.
Unde in Aurelianensi Concilio -[I. c. 18.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> De eodem.
<T T> Episcopus pauperibus uel infirmis, qui debilitate faciente
suis manibus laborare non possunt, uictum et uestitum (in
quantum sibi possibile fuerit) largiatur.
<S 290><L 1> -290+
<4 2> -C. II.+ <T R> Qui uoluptatem offitio preposuerit, modis omnibus
submoueatur.
<T I> Item Innocentius Exsuperio Tolletano Episcopo.
-[epist. III. c. 1.]+
<T T> -II. Pars.+ Proposuisti, quid de his obseruari debeat,
quos in diaconii ministerio aut in offitio presbiterii positos
incontinentes esse aut fuisse generati filii prodiderunt.
De his etiam manifesta diuinarum legum est disciplina,
et beatae recordationis Siricii episcopi monita euidentia
commearunt, ut incontinentes in offitiis talibus positi
omni honore ecclesiastico priuarentur, nec admittantur ad
tale ministerium, quod sola continentia oportet inpleri.
Est enim uetus admodum sacrae legis auctoritas iam inde
ab initio custodita, quod in templo anno uicis suae habitare
precepti sunt sacerdotes, ut seruientes sacris oblationibus
puros et ab omni labe purgatos sibi uendicent diuina misteria,
neque eos ad sacra offitia fas sit admitti, qui
exercent uel cum uxore carnale consortium, quia scriptum
est: "Sancti estote, quia ego sanctus sum Dominus
Deus uester." Quibus utique propter sobolis successionem
propterea usus fuerat relaxatus, quia de alia
tribu, ad sacerdotium nullus fuerat iussus accedere.
Quo magis ipsi sacerdotes uel Leuitae pudicitiam ex die
ordinationis suae seruare debent, quibus et sacerdotium,
uel ministerium sine successione est, nec preterit dies, qua
uel a sacrificiis diuinis, uel baptismatis offitio uacent?
Nam si Paulus ad Corinthios dicens scribit: "Abstinete
uos ad tempus, ut uacetis orationi," et hoc utique laicis
precepit, multo magis igitur sacerdotes, quibus et
sacrificandi et orandi iuge offitium est, semper debebunt
ab huiusmodi consortio abstinere; qui, si contaminatus
fuerit carnali concupiscentia, quo merito exaudiri se
posse credit, cum dictum sit: "Omnia munda mundis,
coinquinatis autem et infidelibus mundum nichil est; sed
coinquinata est eorum mens uel conscientia?" Sed fortasse
hoc licere sibi credit, quia scriptum est: "Unius
uxoris uirum." Non dixit hoc, ut permaneat in
concupiscentia generandi, sed propter incontinentiam futuram.
Quod apertius declarat dicens: "Qui autem
in carne sunt, Deo placere non possunt. Vos autem
iam non estis in carne, sed in spiritu." Sed ea plane dispar
et diuersa sententia est. Nam si ad aliquos forma
<S 291><L 1> -291+
ecclesiasticae uitae pariter et disciplinae, que ab episcopo
Siricio ad omnes prouincias comeauit, non probatur
peruenisse, his ignorantibus uenia non negabitur, ita ut
de cetero penitus incipiant abstinere et ita gradus suos, in
quibus fuerint inuenti, retentent, ut eis non liceat ad
potiora conscendere; quibus in beneficio esse debet,
quod hunc ipsum locum, quem retinent, non amittunt.
-@. 1.+ Si qui autem scisse formam uiuendi missam a Siricio
deteguntur, neque statim cupiditates libidinis abiecisse,
illi sunt modis omnibus submouendi, qui post admonitionem
cognitam preponendam arbitrati sunt uoluptatem.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Siricius Papa. -[ad Himerium Tarraconensem
Episcopum, epist. I. cap. 7.]+
<T T> Plurimos sacerdotes Christi atque Leuitas post longa
consecrationis suae tempora tam de coniugibus propriis,
quam etiam de turpi coitu sobolem didicimus procreasse, et
crimen suum hac prescriptione defendere, quia in ueteri
testamento sacerdotibus ac ministris generandi facultas
legitur attributa. Dicat mihi nunc, quisquis ille est sectator
libidinum preceptorque uitiorum, si existimat quod
in lege Moysi sacris ordinibus passim a Deo nostro
laxata sunt frena luxuriae, cur eos, quibus committebantur
sancta sanctorum, premonet, dicens: "Sancti estote, quia
ego sanctus sum Dominus Deus uester?" Cur etiam
procul a suis domibus anno uicis suae in templo habitare
iussi sunt sacerdotes? Hac uidelicet ratione, ne uel cum
uxoribus possent carnale exercere commercium, ut
conscientiae integritate fulgentes acceptabile Deo munus
offerrent. Quibus expleto deseruitionis suae tempore
uxoris usus solius successionis causa fuerat relaxatus,
quia non ex alia tribu, nisi ex Leui, quisquam ad Dei ministerium
fuerat preceptus admitti.
<4 4> -[C. IV.]+
<T I> Item.
<T T> Quia aliquanti, de quibus loquimur, (ut tua sanctitas
retulit), ignorantia lapsos se esse deflent, his hac condicione
misericordiam dicimus non negandam, ut sine ullo
honoris augmento, in hoc, quo deiecti sunt, quamdiu
uixerint, offitio perseuerent: si tamen post hoc continentes
se studuerint exhibere. Hi uero, qui illiciti priuilegii
<S 292><L 1> -292+
excusatione nituntur, et sibi asserunt ueteri hoc lege concessum,
nouerint se ab omni ecclesiastico honore, quo indigne
usi sunt, apostolicae sedis auctoritate deiectos, nec
umquam posse ueneranda attractare misteria, a
quibus se ipsi, dum obscenis cupiditatibus inhiant, priuauerunt.
Et quia exempla presentia cauere nos premonent
in futurum, si quilibet episcopus, presbiter atque
diaconus (quod non optamus) fuerit talis inuentus, iam
nunc sibi omnem per nos indulgentiae aditum intelligat
obseratum, quia ferro necesse est ut abscidantur uulnera,
que fomentorum non senserint medicinam.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Qui autem propter peccatum
iubetur deponi, post condignam penitenciam in suo ordine poterit
reparari.
Unde in Gangrensi Concilio legitur:
<4 5> -C. V.+ <T R> Que penitentia sit inponenda sacerdoti, qui de
fornicatione conuictus fuerit.
<T T> Presbiter, si fornicationem fecerit, quamquam secundum
canones Apostolorum debeat deponi, tamen iuxta auctoritatem
B. Siluestri Papae, si non in uitio perdurauerit,
si sua sponte confessus adiecit, ut resurgeret, decem
annis in hunc modum peniteat: tribus siquidem mensibus
a ceteris remotus pane et aqua a uespera in
uesperam utatur, diebus autem dominicis et precipuis
festis modico uino et pisciculis atque leguminibus recreetur,
sine carne et sagimine, ouis et caseo; sacco indutus
humi adhereat, die ac nocte iugiter misericordiam Dei
omnipotentis inploret. Finitis tribus mensibus continuis
exeat: tamen in publicum non procedat, ne grex fidelis
in eo scandalum patiatur; nec enim debet sacerdos publice
penitere, sicut laicus. Postea aliquantisper resumptis uiribus,
unum annum et dimidium in pane et aqua expleat,
exceptis dominicis diebus et precipuis festiuitatibus,
in quibus uino et sagimine, ouis et caseo iuxta canonicam
mensuram uti poterit. Finito primo anno et dimidio,
corporis et sanguinis Domini, ne indurescat, particeps fiat,
et ad pacem ueniat, psalmos cum fratribus in choro ultimus
canat, ad cornu altaris non accedat, iuxta B. Clementis
uocem minora gerat offitia. Deinde uero usque ad expletionem
septimi anni omni quidem tempore, exceptis pascalibus
diebus, tres legitimas ferias in unaquaque ebdomada
in pane et aqua ieiunet. Expleto septimi anni circulo,
si fratres apud quos penituit, eius condignam penitentiam
<S 293><L 1> -293+
laudauerint, episcopus in pristinum honorem
iuxta B. Calixti Papae auctoritatem eum reuocare poterit.
Sane sciendum est, quia secundam feriam unum
psalterium canendo, aut unum denarium pauperibus
dando, si opus est, redimere poterit. Finitis septem
annis, deinde usque ad finem decimi anni sextam feriam
(nulla interueniente redemptione) obseruet in pane et
aqua. -@. 1.+ Eadem quoque penitentia erit sacerdoti de
omnibus aliis peccatis et criminibus, que eum in depositionem
adducunt. Neque hoc cuilibet uideatur onerosum,
si sacerdos post lapsum digne, ut supra dictum est, penitens
ad pristinos redeat honores.
<1 D><S 293><L 13>
<2 83> -DISTINCTIO LXXXIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Prouidendum quoque est, ne is, qui ad ordinandum
eligitur, etsi a proprio uitio uideatur alienus, consentiendo
alienis inquinetur. Ut enim Simacus Papa ait: "Non est grandis
differentia, utrum lethum inferas, uel admittas. Mortem
enim languentibus probatur infligere, qui hanc, cum possit, non
excludit."
Hinc Gregorius VII. ait: -[in Reg. lib. VI. c. 12. Romanae
Sinodi, celebratae Anno Domini 1080. al. 1078.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Suspendatur ab offitio, clericorum suorum fornicationi
consentiens episcopus.
<T T> Si quis episcopus fornicationem presbiterorum, diaconorum,
uel crimen incestus in sua parrochia precio uel
precibus interueniente consenserit, uel commissum auctoritate
sui offitii non inpugnauerit, ab offitio suspendatur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Maxime ecclesiam ledit sub nomine sanctitatis
delinquens.
<T I> Item Augustinus.
<T T> Nemo quippe in ecclesia amplius nocet, quam qui
peruerse agens nomen uel ordinem sanctitatis et sacerdotis
habet. Delinquentem namque hunc nullus redarguere
presumit, et in exemplum culpa uehementer extenditur,
quoniam pro reuerentia ordinis peccator honoratur.
Episcopus itaque, qui talium crimina non corrigit, magis
dicendus est canis inpudicus quam episcopus.
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui non resistit errori, consentit.
<T I> Item Innocentius.
<T T> Error, cui non resistitur, approbatur, et ueritas, cum
minime defensatur, obprimitur. Negligere quippe, cum
possis perturbare peruersos, nichil est aliud quam fouere.
<S 294><L 1> -294+
Nec caret scrupulo societatis occultae, qui manifesto facinori
desinit obuiare.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non prodest suo errore non pollui, qui
alieno consentit.
<T I> Item Pius Papa. -[epist. I. ad omnes Christi fideles]+
<T T> Quid enim prodest illi suo errore non pollui, qui consensum
prestat erranti?
<4 5> -C. V.+ <T R> Qui non occurrit, consentit.
<T I> Item Gregorius.
<T T> Consentire uidetur erranti, qui ad resecanda, que
corrigi debent, non occurrit.
<T P> -Gratian.+ Sicut autem aliorum uitia palpare non debet,
ita nec malorum laudibus delectari.
Unde Anacletus cunctis fidelibus:
<4 6> -C. VI.+ <T R> Miserrimus est episcopus, qui malorum gloriatur
laudibus.
<T T> Nichil illo pastore miserius, qui luporum gloriatur
laudibus. Quibus si placere uoluerit, atque ab his amari
delegerit, erit hinc ouibus magna pernicies. Nullus igitur
pastorum placere lupis et gregibus ouium potest. Perdit
enim memoriam laborum mens terrenis obligata carceribus.
Sicut autem artium in suo quoque opere inuenitur
mater instantia, ita nouerca erudicionis est negligentia.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quamquam sacerdotem tam a suis,
quam ab alienis criminibus oporteat esse imunem, tamen si
aliorsum sese habuerit, non ideo uerba suae predicationis debent
contempni. Sicut enim Ieronimus ait: ut lixiuium per
cinerem humidum fluens lauat, et non lauatur, ita bona doctrina
per malum doctorem animas credentium lauat a sorde peccatorum.
-+
<1 D><S 294><L 31>
<2 84> -DISTINCTIO LXXXIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sollicitum quoque ac uigilantem oportet esse
episcopum circa defensionem pauperum, releuationem obpressorum,
tuicionem monasteriorum. Quod si facere neglexerint,
aspere sunt corripiendi.
Unde Gregorius Antemio Subdiacono Campaniae:
-[lib. XI. epist. 29.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Corripiatur episcopus, qui circa offitium suum
negligens extiterit.
<T T> Peruenit ad nos, fratrem et coepiscopum nostrum Pascasium
ita desidem et negligentem in cunctis existere,
<S 295><L 1> -295+
ut in nullo quia est episcopus agnoscatur, adeo ut neque
ecclesia ipsius, neque monasteria, siue filii uel obpressi
pauperes eius erga se dilectionis studium sentiant, nec
aliquam supplicantibus sibi in quibus iustum est opem
defensionis accommodet, et (quod adhuc dici est grauius)
consilia sapientum et recta suadentium nulla patiatur ratione
suscipere, ut quod per se nequit attendere ab altero saltim
possit addiscere. Quod si ita est, non sine culpa tua esse
cognoscas, qui eum obiurgare atque cohercere ut dignum est,
distulisti. Volumus itaque, ut eum coram aliis sacerdotibus
uel quibusdam de filiis suis nobilibus contestari pro
hac re debeas et hortari. Si uero (quod non credimus)
post hanc adhortationem nostram solito adhuc more negligens
esse temptauerit, ad nos est modis omnibus transmittendus,
ut hic positus discere possit, quid uel qualiter
secundum Dei timorem agere conueniat sacerdotem.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem ad eundem. -[eod. lib. epist. 33.]+
<T T> Nunciatum est nobis, Campaniae episcopos ita negligentes
existere, et inmemores honoris sui, ut neque erga
ecclesias, neque erga filios paternae uigilantiae curam
exhibeant, uel monasteriorum sollicitudinem gerant, seu in
obpressorum siue pauperum se tuicionem inpendant.
Ideoque hac tibi auctoritate precipimus, ut, eis ad te
conuocatis, ex nostro illos mandato districte commoneas,
quatinus ita in his, que eos iuste secundum Deum agere
conuenit, uigilantes existant, ut nullum nos de eis denuo
murmur exasperet. Si quem uero eorum post hec negligentem
esse cognoueris, ad nos eum sine aliqua excusatione
transmitte, ut quam sit graue nolle ab his, que reprehensibilia
et ualde uituperanda sunt, corrigi, regulari in se
ualeat districtione sentire.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quod autem de munditia castitatis
sacerdotibus inperatur, hoc etiam de quibuslibet altari deseruientibus
intelligendum est.
Unde in Cartaginensi Concilio II. -[cap. 2.]+ Aurelius
Episcopus dixisse legitur:
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui sacramentis diuinis deseruiunt continentiam
in omnibus seruent.
<T T> Cum in preterito concilio de continentiae et castitatis
moderamine tractaretur, gradus isti tres conscriptione
quadam castitatis per consecrationes adnexi sunt; episcopos
inquam, presbiteros et diacones ita placuit, ut
<S 296><L 1> -296+
condecet sacros antistites ac Dei sacerdotes, nec
non et Leuitas, uel qui sacramentis diuinis inseruiunt, continentes
esse in omnibus, quo possint simpliciter quod a
Domino postulant inpetrare, ut quod apostoli docuerunt
et ipsa seruauit antiquitas nos quoque custodiamus. Ab
uniuersis episcopis dictum est: Omnibus placet, ut episcopi,
presbiteri, diaconi, uel qui sacramenta contrectant,
pudicitiae custodes etiam ab uxoribus abstineant.
Ab omnibus dictum est: Placet, ut in omnibus et ab
omnibus pudicitia custodiatur, qui altario deseruiunt.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi V. -[cap. 3.]+
<T T> Cum de quorumdam clericorum, quamuis erga uxores
proprias, incontinentia referretur, placuit episcopos et
presbiteros et diaconos secundum statuta priora etiam
ab uxoribus continere: quod nisi fecerint, ab ecclesiastico
remoueantur offitio; ceteros autem clericos ad hoc non
cogi, sed secundum uniuscuiusque ecclesiae consuetudinem
obseruari debere.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Similiter, quod monogamus episcopus
esse iubetur, etiam ad reliquos ordines ecclesiasticos deriuari
oportet.
Unde Siricius Episcopus scribit Ymerio Tarraconensi
Episcopo: -[epist. I. c. 11.]+
<4 5> -C. V.+ <T R> Laica sit tantum communione contentus clericus,
uiduam aut secundam ducens uxorem.
<T T> Quisquis clericus aut uiduam, aut secundam
uxorem duxerit, omni ecclesiasticae dignitatis priuilegio
mox denudetur, laica tantum sibi communione concessa.
Quam ita demum poterit possidere, si nichil
postea, propter quod hac carere debeat, admittat.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Presbiterorum uero nomen quamquam
a senectute sit sumptum, magis tamen maturitatem indicat sapientiae,
quam caniciem corporis.
Unde Anacletus: -[ad Episcopos Italiae, epist. II.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Presbiteri seniores dicuntur, non tam etate,
quam sapientia.
<T T> Porro Moysi precipitur, ut eligat presbiteros id est
seniores. Unde et in Prouerbiis dicitur: "Gloria senum
est canicies." Hec uero canicies sapientiam designat,
de qua scriptum est: "Canicies hominum prudentia est."
Cumque nongentis et amplius annis ab Adam usque
<S 297><L 1> -297+
ad Abraham uixisse homines legamus, nullus alius
prius appellatus est presbiter, id est senior, nisi Abraham
qui multo paucioribus uixisse annis conuincitur. Non ergo
propter decrepitam senectutem, sed propter sapientiam
presbiteri nominantur.
<1 D><S 297><L 6>
<2 85> -DISTINCTIO LXXXV.+
-GRATIANUS.+
<T A> Hospitalitas uero usque adeo episcopis necessaria est, ut, si
ab ea inueniantur alieni, iure prohibeantur ordinari.
Unde Gregorius scribit Iohanni Episcopo: -[lib. XII.
epist. 6.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Hospitalitatem nesciens non fiat episcopus.
<T T> Florentinum archidiaconum ecclesiae Anchonitanae, qui
ad episcopatum electus fuerat, scripturae quidem sacrae
scientiam habere, sed ita etatis senio iam confractum
accepimus, ut ad regiminis offitium non possit assurgere;
adicientes etiam, illum ita tenacem existere, ut in domo
eius amicus ad karitatem numquam introeat. Rusticus autem
diaconus eiusdem ecclesiae, qui similiter electus fuerat,
uigilans quidem homo dicitur, sed, quantum asseritur, psalmos
ignorat. Florentinum uero diaconum ecclesiae Rauennatis,
qui electus ab omnibus memoratur, sollicitum
esse nouimus, sed qualis sit interius omnino nescimus.
Ideoque fraternitas tua una cum fratre nostro et coepiscopo
nostro Armenio, suprascriptae ecclesiae Anchonitanae
uisitatore, illuc festinet accedere, et diligenter de uita
ac moribus singulorum requirere si nullo sint
crimine conscii, quod eos ad hoc offitium uetet accedere.
Pariter etiam requirendum est, si hoc, quod de prefato archidiacono
dictum est, quia numquam amicus domum eius
ingressus est, ita se ueritas habet, et utrum ex necessitate,
an ex tenacia talis sit; aut si ita senex est, ut ad
regendum non possit assurgere, uel si tactis sacrosanctis
euangeliis (sicut nobis nunciatum est) iusiurandum prebuerit,
numquam se ad episcopatum accedere. Sed et
de Rustico diacono quantos psalmos minus tenet scrutandum
est. Florentino autem diacono Rauennati, si
nullum, sicut diximus, crimen est, quod obsistat, apud episcopum
eius necesse est, agere ut ei debeat concessionem
concedere; non tamen ex nostro mandato uel edicto,
ne contra suam uoluntatem eum concedere uideatur.
<1 D><S 297><L 42>
<2 86> -DISTINCTIO LXXXVI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Doctorem autem episcopum oportet esse, ne inferiorum
culpae in eum refundantur, qui docendi offitium accepit,
quod exequi nescit uel negligit.
<S 298><L 1> -298+
Unde Leo Episcopus scribit Aquilegensi Episcopo: -[epist. III.
et LXXXIV. seu LXVI.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Negligentiae rectorum inputantur culpae inferiorum.
<T T> Inferiorum ordinum culpae ad nullos magis referendae
sunt, quam ad desides negligentesque rectores, qui multam
sepe nutriunt pestilentiam, dum austeriorem dissimulant
adhibere medicinam.
<4 2> -C. II.+ <T R> Homines sunt diligendi, peccata odio habenda.
<T I> Item Leo Episcopus Rustico Narbonensi Episcopo.
-[epist. XC. seu XCII. in princip.]+
<T T> Odio habeantur peccata, non homines; corripiantur
tumidi, tolerentur infirmi; et quod seuerius castigare
necesse est non seuientis plectatur animo, sed medentis.
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui negligit emendare quod ualet, facientis
culpam habet.
<T I> Item Iohannes VIII.
<T T> Facientis proculdubio culpam habet, qui quod potest
corrigere negligit emendare. Scriptum quippe est: "Non
solum qui faciunt, sed etiam qui consentiunt," participes
iudicantur. -@. 1.+ Et libat Domino prospera, qui ab
afflictis pellit aduersa. Et negligere, cum possit deturbare
peruersos, nichil est aliud quam fouere. Nec caret
scrupulo consensionis occultae, qui manifesto facinori desinit
obuiare. Et probat se odisse uitia, qui condempnat
errantes. Nec relinquit sibi locum deuiandi, qui non pepercerit
excedenti. Et primus innocentiae gradus est odisse
nefanda. Et latum pandit delinquentibus aditum, qui
iungit cum prauitate consensum. Et nichil prodest alicui
non puniri proprio, qui puniendus est alieno peccato.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Si autem in corripiendo quisque
modum excesserit, non a subditis, sed a Domino ueniam petat.
Unde Augustinus de uita clericorum:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Veniam a subditis non petat qui in corripiendo
modum excedit.
<T T> Quando necessitas disciplinae moribus cohercendis
dicere uos dura uerba conpellit, si etiam ipsi modum
uos excessisse sentitis, non a uobis exigitur, ut uobis a
subditis ueniam postuletis, ne apud eos, quos oportet
esse subiectos, dum nimium seruatur humilitas, regendi
frangatur auctoritas. Et tamen petenda est uenia ab
omnium Domino, qui nouit eos, quos plus iusto forte
corripitis, quanta beneuolentia diligatis.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ In doctrina uero sacrae scripturae
debet auctoritatem preferre, non secularium litterarum peritiam
ostentare. Non enim est episcopalis offitii grammaticam
exponere, ne laudes Iouis personent ore pontificis.
<S 299><L 1> -299+
Unde Gregorius scribit Desiderio Episcopo: -[lib. IX.
epist. 48.]+
<4 5> -C. V.+ <T R> Sacram scripturam, non grammaticam debet
episcopus exponere.
<T T> Cum multa nobis de uestris studiis fuissent nunciata,
ita nostro cordi est nata leticia, ut negare ea, que sibi
uestra fraternitas concedenda deposcit, minime ualeremus.
Sed post hec peruenit ad nos, (quod sine uerecundia
memorare non possumus) fraternitatem tuam grammaticam
quibusdam exponere. Quam rem ita moleste
suscepimus, ac sumus uehementius aspernati, ut ea, que
prius dicta fuerant, in gemitum et tristiciam uerteremus,
quia in uno se ore cum Iouis laudibus Christi laudes non
capiunt. Et quam graue nefandumque sit episcopis canere,
quod nec religioso conueniat, considera.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Liberalem quoque necessitatem patientibus
sacerdotem esse oportet; alias autem uacuum portabit
nomen episcopi.
Unde Gregorius scribit -[lib. V. epist. 29.]+ Secundo
seruo Dei inter cetera:
<4 6> -C. VI.+ <T R> Sine liberalitate inane portatur nomen episcopi.
<T T> Fratrem nostrum Marianum episcopum uerbis, quibus
uales, excita, quia eum obdormisse suspicor. Dic
ergo illi, ut cum loco mutet et mentem. Non sibi
credat solam lectionem sufficere et orationem, ut remotus
nichil studeat de manu fructificare: sed largam manum
habeat, necessitatem patientibus concurrat, alienam inopiam
suam credat, quia, si hoc non habet, uacuum episcopi
nomen tenet.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ In ipsa autem liberalitate modus adhibendus
est rerum et personarum: rerum, ut non omnia uni, sed
singulis quedam prestentur, ut pluribus prodesse possimus, iuxta
illud prophetae: "Dispersit, dedit pauperibus;" personarum, ut
primum iustis, deinde peccatoribus: quibus tamen dare prohibemur,
non quia homines sunt, sed quia peccatores.
Unde Augustinus supra Iohannem parte II.:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Inmane peccatum est res suas istrionibus donare.
<T T> Donare res suas istrionibus uitium est inmane, non
uirtus. Et scitis de talibus, quam sit frequens fama cum
laude, quia, "laudatur peccator in desideriis animae suae,
et qui iniqua gerit benedicitur."
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Grauiter delinquunt qui uenatoribus aliquid donant.
<T I> Idem in Psalmo CII. -[ad uers. Faciens misericordias.]+
<T T> Qui uenatoribus donant, quare donant? dicant mihi, quare
dant uenatori? Hoc in illo amant, in quo nequissimus
<S 300><L 1> -300+
est hoc in illo pascunt, hoc in illo uestiunt, ipsam nequitiam
publicam spectaculis omnium. Qui donant istrionibus
qui donant meretricibus, quare donant? numquid
non et ipsa hominibus donant: Non tamen naturam
ibi attendunt operis Dei, sed nequitiam operis humani.
<4 9> -[C. IX.]+
<T I> Item.
<T T> Qui uenatori, donat, non homini donat, sed arti
nequissimae. Nam si homo tantum esset, et uenator non
esset, non ei donares: honoras in eo uitium, non naturam.
<4 10> -[C. X.]+
<T I> Idem in Psalmo CXLVII.
<T T> Vident homines uenatores, et delectantur: ue miseris,
si non se correxerint. Qui enim uident uenatorem et delectantur,
uidebunt Saluatorem et contristabuntur.
<4 11> -[C. XI.]+
<T I> Item Ieronimus in Psalmo XC. -[ad uers. Sperabo in
Domino]+
<T T> Esau uenator erat, quoniam peccator erat. Et penitus
non inuenimus in scripturis sanctis sanctum aliquem uenatorem:
piscatores inuenimus sanctos.
<4 12> -[C. XII.]+
<T I> Item Ambrosius in omelia. -[XXXIII. de Quadragesima]+
<T T> Quid prodest ieiunare uisceribus, et luxuriari uenatibus?
abstinere a cibis, errare peccatis?
<4 13> -[C. XIII.]+
<T I> Item.
<T T> An putatis illum ieiunare, fratres, qui primo diluculo
non ad ecclesiam uigilat non beatorum martirum sancta
loca perquirit, sed surgens congregat seruulos, disponit
retia, canes producit, saltus siluasque perlustrat? Seruulos,
inquam, secum pertrahit, fortasse magis ad ecclesiam festinantes,
et uoluptatibus suis peccata accumulat aliena,
nesciens reum se futurum tam de suo delicto, quam de perdicione
seruorum.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Que sint in liberalitate seruanda.
<T I> Item Ambrosius in libro de offitiis.
<T T> Non satis est bene uelle, sed etiam bene facere. Nec
satis est iterum bene facere, nisi id ex bono fonte, hoc
est ex bona uoluntate proficiscatur. Item: -@. 1.+ Perfecta
liberalitas fide, causa, loco, tempore commendatur,
ut primum opereris circa domesticos fidei. Grandis culpa,
si sciente te fidelis egeat, si scias eum sine sumptu esse,
<S 301><L 1> -301+
famem tollerare, erumpnam perpeti, qui presertim egere
erubescit, si in causam ceciderit aut captiuitatis suorum,
aut calumpniae, et non adiuues, si sit in carcere
et penis et suppliciis et propter debitum aliquod iustus
excrucietur, (nam etsi omnibus debetur misericordia,
iusto amplius), si tempore suae afflictionis nichil a te inpetret,
si tempore periculi, quo rapitur ad mortem, plus
apud te pecunia tua ualeat quam uita morituri, non est leue
peccatum.
<4 15> -[C. XV.]+
<T I> Item.
<T T> Dominus non uult simul effundi opes, sed dispensari,
nisi forte, ut Helyseus, qui boues suos occidit, et pauit
pauperes ex eo, quod habuit, ut nulla cura teneretur domestica,
sed relictis omnibus in disciplinam se propheticam
daret.
<4 16> -[C. XVI].+
<T I> Item.
<T T> Est etiam illa probanda liberalitas, ut proximos
seminis tui ne despicias, si egere cognoscas. Melius
enim est, ut ipse subuenias tuis, quibus pudor est ab aliis
sumptum deposcere, aut alicui postulare subsidium necessitatis;
non tamen illi ditiores fieri uelint, ex eo
quod tu potes conferre inopibus: causam enim natura
prestat, non gratia. Neque enim propterea te Deo
dicasti, ut tuos diuites facias, sed ut tibi uitam perpetuam
fructu boni operis adquiras, et precio miserationis peccata
tua redimas. Putant parum se poscere? precium
querunt tuum, uitae tuae adimere contendunt fructum,
et accusant, quod eos diuites non feceris, cum te uelint
illi eternae uitae fraudare mercede?
<4 17> -[C. XVII.]+
<T I> Item.
<T T> Consideranda est etiam in largiendo etas atque
debilitas, nonnumquam etiam uerecundia, que ingenuos
prodit natales, ut senibus plus largiaris, qui sibi iam
uictum non queunt querere. Similiter et debilitas corporis
est promptius adiuuanda; tamen si quis ex diuitiis
cecidit in egestatem, et maxime, sine uitio suo, sed aut
latrociniis, aut proscriptione, aut calumpniis que habebat
amisit.
<4 18> -[C. XVIII.]+
<T I> Item.
<T T> Pulcra etiam liberalitas est, in ipso quoque pauperis
<S 302><L 1> -302+
dato mensuram tenere, ut habundes pluribus, non conciliandi
fauoris gratia ultra modum fluere. Quicquid enim
ex affectu puro et sincero promitur, hoc est decorum: non
superfluas edificationes aggredi, nec pretermittere necessarias.
Et maxime sacerdotibus hoc conuenit, ornare
Dei templum honore congruo, ut etiam cultu aula
Domini resplendeat, inpensas misericordiae frequentare,
quantum oporteat largiri peregrinis, non superfluas, sed
conpetentes. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Conpatiamur itaque
alienis calamitatibus, necessitates aliorum quantum possumus
iuuemus, et plus interdum quam possumus. Melius
est enim causas prestare pro misericordia et inuidiam
perpeti, quam pretendere inclementiam; nos aliquando
in inuidiam incidimus, quod confregimus uasa mistica,
ut captiuos redimeremus.
<4 19> -[C. XIX.]+
<T I> Item super Lucam.
<T T> Singulis quoque generibus hominum conueniens tribuit
S. Baptista responsum unum omnibus ita: publicanis,
ne ultra prescriptum exigant, militibus, ne calumpniam
faciant, predam requirant; docens idcirco stipendia constituta
miliciae, ne, dum sumptus queritur, predo grassetur.
Sed hec et alia offitiorum precepta propria sunt singulorum,
misericordia communis est usus. Ideo commune
preceptum omnibus offitiis, omnibus etatibus necessaria, et
ab omnibus deferenda. Non publicanus, non miles excipitur,
non agricola, uel urbanus, diues et pauper, omnes in
commune admonentur, ut conferant non habenti. Misericordia
enim plenitudo uirtutum est, et ideo omnibus est
proposita forma perfectae uirtutis, ne uestimentis alimentisque
suis parcant. Misericordiae tamen ipsius pro possibilitate
conditionis humanae mensura seruetur, ut non sibi
unusquisque totum eripiat, sed quod habet cum paupere
partiatur.
<4 20> -[C. XX.]+
<T I> Idem.
<T T> Ceterum Dei traditio est, ut prius pascas parentes. Nam
si iuxta diuinum oraculum contumelia parentis morte luitur,
quanto magis fames, que multo grauior est? Quo
loco insolentem Dominus infrenat iactantiam.
<4 21> -[C. XXI.]+
<T I> Idem in libro de offitiis.
<T T> Pasce fame morientem. Quisquis enim pascendo hominem
seruare poteris, si non paueris, occidisti.
<S 303><L 1> -303+
<4 22> -[C. XXII.]+
<T I> Item Ieronimus.
<T T> Qui clementiam non habet, nec indutus est uiscera
misericordiae et lacrimarum, quamuis spiritalis sit, non
adinpleuit legem Christi.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Similiter etiam oportet episcopum non
esse percussorem, id est ad uindictam facilem.
Unde Gregorius scribit Iohanni Episcopo Corintiorum:
-[libro XI., epist. 49.]+
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Ad uindictam facilis episcopus esse non debet.
<T T> Si quid uero de quocumque clerico ad aures tuas peruenerit,
quod te iuste possit offendere, facile non credas,
nec ad uindictam te res accendat incognita; sed presentibus
ecclesiae tuae senioribus diligenter ueritas est perscrutanda
et tunc, si qualitas rei poposcerit, canonica districtio culpam
feriat delinquentis.
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> De quodam episcopo, qui ante missarum
solempnia, die dominico ad exarandam messem
cuiusdam profectus est.
<T I> Idem Ianuario Episcopo. -[lib. VII. Indict. 2. epist. 1.]+
<T T> Tanta nequitia ad aures meas de tua senectute peruenit,
ut eam, nisi humanitus pensaremus, fixa iam maledictione
feriremus. Dictum quippe est mihi, quod dominicorum
die, priusquam missarum solempnia celebrare,
ad exarandam messem latoris presentium perrexisti, et
post exarationem eius missarum solempnia celebrasti;
post missarum solempnia etiam terminos possessionis
illius eradicare minime timuisti. Quod factum que pena
debeat sequi, omnes, qui audiunt, sciunt. Dubii autem
de tanta peruersitate fueramus, sed filius noster
Cyriacus abbas a nobis requisitus, ita se cognouisse
perhibuit. Et quia adhuc canis tuis parcimus, hortamur,
aliquando resipisce miser senex, atque a tanta
leuitate morum et operum peruersitate compescere.
Et quanto morti uicinior efficeris, tanto sollicitior atque
timidior esse debes. Et quidem penae sententia in te
fuerat iaculanda; sed quia simplicitatem tuam cum senectute
cognouimus, interim tacemus. Eos uero, quorum
consilio hoc egisti, in duobus mensibus excommunicatos
esse decreuimus: ita ut, si quid eis intra
duorum mensium spatium humanitus euenerit, benedictione
uiatici priuentur. Deinceps autem ab eorum
consiliis cautus existe.
-VII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Vel percussor esse prohibetur, ne
uidelicet propriis manibus aliquem cedat.
<S 304><L 1> -304+
Unde in Agatensi Concilio legitur:
<4 25> -C. XXV.+ <T R> Non liceat episcopo propriis manibus aliquem
cedere.
<T T> Non liceat episcopo manibus suis aliquem cedere.
Hoc enim alienum a sacerdote esse debet.
-VIII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Prohibetur etiam episcopis turpis
lucri esse cupidus, ne aliquo inhonesto negotio uictum uel cetera
necessaria sibi querat. Quod generaliter de omnibus diuino
cultui mancipatis, id est clericis et monachis, intelligi oportet.
Unde in Calcedonensi Concilio -[cap. 3.]+ legitur:
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Qui connumerantur in clero, turpibus non
deseruiant lucris.
<T T> Peruenit ad sanctam sinodum, quia de his qui in
clero connumerantur, quidam propter turpis lucri gratiam
aliorum possessionum conductiones, et causas secularium
suscipiunt, et a sacris offitiis se per desidiam
separant, ad domos autem secularium concurrunt,
et substantiarum eorum gubernationes auaritiae causa
suscipiunt. Decreuit igitur sancta et magna sinodus,
neminem horum deinceps, hoc est episcopum, siue clericum,
aut monachum, conducere possessiones, aut misceri
secularibus procurationibus posse, nisi forte, qui legibus
ad minorum etatum tutelas siue curationes inexcusabiles
attrahuntur, aut cui ipsius ciuitatis episcopus ecclesiasticarum
rerum commiserit gubernacula, et orphanorum
atque uiduarum, que indefensae sunt, aut earum personarum,
que maxime ecclesiastico indigent amminiculo propter
timorem Dei. Si quis uero transgressus fuerit hec
precepta, ecclesiasticae correctioni subiaceat.
<1 D><S 304><L 30>
<2 87> -DISTINCTIO LXXXVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Viduis autem et orphanis ecclesiae presidium inplorantibus
episcopi debent adesse, et contra inproborum uiolentias
protectionis patrocinium eis negare non debent.
Unde Gelasius Gerontio et Petro Episcopis:
<4 1> -C. I.+ <T R> Inplorantibus patrocinium ecclesiae episcopi
debent adesse.
<T T> Licet omnibus de nobis sperantibus non debeamus in
quantum possumus nos negare, plus tamen uiduarum causas
et inpensius ducimus exequendas, quas tueri a nobis
uel ab omnibus diuina manifestat assertio.
<S 305><L 1> -305+
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Anastasio Episcopo.
<T T> Desolatis propriae defensionis auxilio, et qui suis actibus
prodesse pro etatis infirmitate non possunt exoratum
decet Pontificem subuenire, quia pupillis tuicionem etiam
diuinitas iussit inpendi. Et ideo Maximo et Ianuario clericalis
offitii (qui se solatiis parentum uel propinquorum
asserunt destitutos) auxilium ex nostra delegatione prestabis,
ut aduersus inprobitates aduersariorum suorum protecti tuae
executionis annisu noxia commenta non sentiant.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Leontio et Petro Episcopis.
<T T> Quisquis in negociis suis nostri nominis intercessione
sperat sibi remedia posse conferri, prona nos conuenit animositate
prestare.
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Honorio Episcopo.
<T T> Diuinae retributionis memor ad pontificalem conscientiam
non ambigas pertinere, egentium commodis piam sollicitudinem
non negare.
<4 5> -C. V.+ <T R> Tueatur ecclesia, quos in sui defensione suscepit.
<T I> Idem Fortunato Episcopo.
<T T> Irreligiosum prorsus et execrabile iudicamus, si quisquam
uel extraneus in sua tuicione susceptos non
omni fide et tota animi sui educauerit sanctitate. Ac cum
Olimpius diaconus dilectionis tuae Felicis atque Olimpii
suggeratur auunculus, eosque paruulos tutelae uice susceperit
nutriendos, ultra latrocinium esse iudicamus, quod
eos bonusculis parentum (sicut asserunt) reliquit extorres,
alia retinendo, alia contra leges et iura uendendo.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Confugientes ad ecclesiam extrahere non licet.
<T I> Item ex Concilio Aurasico. -[I. c. 5. et seqq.]+
<T T> Eos, qui ad ecclesiam confugerint, tradi non oportet,
sed loci sancti reuerentia et intercessione defendi.
-@. 1.+ Si quis autem mancipia clericorum pro suis mancipiis
ad ecclesiam confugientibus crediderit occupanda, per
omnes ecclesias districtissima dampnatione feriatur. -@. 2.+
In ecclesia quoque manumissos, et per testamentum
ecclesiae commendatos si quis in seruitutem uel obsequium,
uel ad colonariam conditionem reuocare temptauerit,
animaduersione ecclesiastica coherceatur.
<S 306><L 1> -306+
<4 7> -C. VII.+ <T R> In libertate ecclesia tueatur libertos.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 29.]+
<T T> -II. Pars.+ Libertos legitime a dominis suis factos, ecclesia,
si necessitas exegerit, tueatur; quod si quis
ante audientiam aut peruadere, aut expoliare presumpserit,
ab ecclesia repellatur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> A sacerdotibus defendantur liberti, qui in seruitutem
reuocantur.
<T I> Item ex Concilio Tolletano IV. -[c. 72.]+
<T T> Liberti, qui a quibuscumque manumissi sunt, atque
ecclesiae patrocinio commendati existunt, sicut
regulae antiquorum patrum constituerunt, sacerdotali
defensione a cuiuslibet insolentia protegantur, siue in statu
libertatis eorum, seu in peculio, quod habere noscuntur.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Expositos defendat ecclesia, si quis eorum calumpniator
extiterit.
<T I> Item ex Concilio Tolletano.
<T T> -III. Pars.+ Si expositus ante ecclesiam cuiuscumque
sit miseratione collectus, contestationis ponatur epistola,
ut si is, qui collectus est, intra decem dies
quesitus agnitusque non fuerit, securus habeat qui collegit.
Sane, qui post predictum tempus calumpniator extiterit, ut
homicida ecclesiastica districtione dampnabitur, sicut Patrum
sanxit auctoritas.
<1 D><S 306><L 25>
<2 88> -DISTINCTIO LXXXVIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Prohibentur ergo clerici cupiditatis negocia suscipere,
non pietatis curam uiduis et orphanis inpendere.
Unde Melciades papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> De eodem.
<T T> Decreuit sancta sinodus, nullum deinceps clericum aut
possessiones conducere, aut negociis secularibus se miscere,
nisi propter curam aut pupillorum aut orphanorum aut
uiduarum, aut si forte episcopus ciuitatis ecclesiasticarum
rerum sollicitudinem eum habere precipiat. Ubi patet,
quia alia sunt negocia secularia, alia ecclesiastica. Nonne
Moyses in seculo erat, cum crebro intraret tabernaculum, et
exiret, qui intus contemplatione rapiebatur, foris infirmantium
negociis urgebatur? Sic et Iacob ascendentes et
descendentes angelos uidit, quia rectores ecclesiae non
<S 307><L 1> -307+
solum contemplando ascendunt, sed deorsum quoque
ad membra illius miserando descendunt. Et dum sacerdotes
horum facta imitantur, et se custodiunt, et subditorum
onera portant.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gelasius. -[Papa ad Episcopos per Lucaniam c. 17.]+
<T T> Consequens est, ut illa quoque, que de Piceni partibus
nuper ad nos missa relatio nuntiauit, non pretereunda
putaremus, id est, plurimos clericorum negotiationibus inhonestis
et turpibus lucris inminere, nullo pudore censentes
euangelicam lectionem, qua ipse Dominus negotiatores
ex templo uerberatos asseritur expulisse, nec
Apostoli uerba recolentes, quibus ait: "Nemo militans
Deo implicat se negociis secularibus;" psalmistam quoque
Dauid surda dissimulantes aure, cantantem: "Quoniam
non cognoui negotiationes, introibo in potentias Domini."
Proinde huiusmodi aut ab indignis posthac questibus nouerint
abstinendum, et ab omni cuiuslibet negotiationis ingenio
cupiditateque cessandum, aut, in quocumque gradu sint
positi, mox a clericalibus offitiis cogantur abstinere,
quoniam domus Dei domus orationis et esse debet et
dici, ne per offitia negotiationis potius sit latronum
spelunca.
<4 3> -C. III.+ <T R> In sacris ordinibus constituti, seculares curas
assumere non debent.
<T I> Item ex -[Septimo]+ canone Apostolorum.
<T T> Episcopus, aut sacerdos, aut diaconus nequaquam
seculares curas assumant; sin aliter, deiciantur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Episcopus secularibus causis non debet occupari.
<T I> Item Gregorius Romano Defensori. -[l. VIII. ep. 11.]+
<T T> Perlatum est ad nos, reuerentissimum fratrem nostrum
Basilium episcopum uelud unum de laicis in causis secularibus
occupari, et pretoriis inutiliter obseruare. Que
res quoniam et ipsum uilem reddit, et reuerentiam sacerdotalem
adnichilat, statim ut experientia tua hoc preceptum
susceperit, ad reuertendum eum districta executione
conpellat, quatinus ei illic te insistente quinque diebus
sub qualibet excusatione inmorari non liceat, ne, si quolibet
modo eum ibidem amplius moram habere permiseris, cum
ipso apud nos grauiter incipias esse culpabilis.
<4 5> -C. V.+ <T R> Testamentorum tuicionem et curam familiaris rei
episcopus non suscipiat.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 18]+
<T T> Episcopus tuicionem testamentorum non suscipiat.
<4 6> -[C. VI.]+
<T I> Item ex eodem. -[c. 20.]+
<T T> Episcopus nullam rei familiaris curam ad se reuocet,
<S 308><L 1> -308+
sed lectioni et orationi et uerbo predicationis tantummodo
uacet.
<4 7> -[C. VII.].+
<T I> Item ex eodem. -[c. 17.]+
<T T> Episcopus gubernationem uiduarum et pupillorum
ac peregrinorum non per se ipsum, sed per archipresbiterum
aut archidiaconem agat.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Ratiociniorum causas clericus non debet
assumere.
<T I> Item Gregorius Quertino prefecto. -[epist. 30. lib. X.]+
<T T> Inutile et ualde laboriosum est, hominem litteratum
ratiociniorum causas assumere, et in eis, quod non expedit,
se obligare.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Fugiendus est clericus negotiator.
<T I> Item Ieronimus. -[ad Nepotianum de uita clericorum]+
<T T> Negotiatorem clericum, ex inope diuitem et ex
ignobili gloriosum, quasi quasdam pestes fuge.
<4 10> -C. X.+ <T R> Clerico negotiari non licet.
<T I> Item Augustinus in libro questionum ueteris et noui
testamenti. -[cap. 127.]+
<T T> Fornicari hominibus semper non licet, negotiari uero
aliquando licet, aliquando non licet; antequam enim ecclesiasticus
quis sit, licet ei negotiari; facto iam non licet.
<P 1> -[PALEA.+
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Iohannes Chrysostomus super Matthaeum.
-(id est auctor operis imperfecti, hom. XXXVIII.
ad c. 21. Matth.)+
<T T> Eiciens Dominus uendentes et ementes de templo, significauit,
quia homo mercator uix aut numquam potest
Deo placere. Et ideo nullus Christianus debet esse mercator,
aut, si uoluerit esse, proiciatur de ecclesia Dei, dicente
Propheta: "Quia non cognoui negotiationes, introibo in
potentias Domini." Quemadmodum enim qui ambulat inter
duos inimicos, ambobus placere uolens et se commendare,
sine maliloquio esse non potest (necesse est enim, ut isti
male loquatur de illo, et illi male de isto), sic qui emit et
uendit sine mendacio et periurio esse non potest. <T I> Et
paucis interiectis: <T T> -@. 1.+ Sed est nec stabilis substantia
eorum, neque ad bonum proficit, quod de malo congregatur.
Quemadmodum enim, si triticum aut aliud tale cernas
in cribro, dum huc et illuc iactatur, grana omnia paulatim
deorsum cadunt, et tandem in cribro nichil remanet, nisi
stercus solum: sic de substantia negotiatorum nouissime
nil remanet, nisi solum peccatum. -@. 2.+ Sed omnes homines
uidentur esse mercatores; ostendam ergo, quis non
<S 309><L 1> -309+
est negotiator, ut qui talis non fuerit, eum intelligas esse
negotiatorem. Quicumque rem conparat, non ut ipsam
rem integram et inmutatam uendat, sed ut materia sibi
sit inde aliquid operandi, ille non est negotiator; qui autem
conparat rem, ut illam ipsam integram et inmutatam
dando lucretur, ille est mercator, qui de templo Dei
eicitur. -@. 3.+ Unde super omnes mercatores plus maledictus
est usurarius; ipse namque rem datam a Deo uendit, non
conparatam, ut mercator, et post fenus rem suam repetit,
tollens aliena cum suis, mercator autem non repetit rem
uenditam. -@. 4.+ Adhuc dicit aliquis: Qui agrum locat, ut
agrariam recipiat, aut domum, ut pensiones recipiat,
nonne est similis ei, qui pecuniam dat ad usuram?
Absit. Primum quidem, quoniam pecunia non ad aliquem
usum disposita est, nisi ad emendum; secundo, quoniam
agrum habens, arando accipit ex eo fructum, habens domum,
usum mansionis capit ex ea. Ideo qui locat agrum
uel domum, suum usum dare uidetur, et pecuniam accipere,
et quodammodo quasi commutare uidetur cum
lucro lucrum; ex pecunia reposita nullum usum capis. Tertio
ager uel domus utendo ueterascit. Pecunia autem cum
fuerit mutuata, nec minuitur, nec ueterascit. -@. 5.+ "Et
mensas nummulariorum subuertit." Pecunia spiritualiter
homines intelliguntur, quia sicut nummus habet caragma
Cesaris, sic homo habet caragma Dei. Et quemadmodum
solidus, qui non habet caragma Cesaris, reprobus
est, ita et homo, qui non ostendit in se imaginem Dei,
reprobus estimatur. Unde Ysaias dicebat ad Ierusalem:
"Pecunia tua reproba est, caupones tui miscent
uinum cum aqua, etc." Ideo ergo mensas nummulariorum
euertit, significans, quia in templo Dei non debent esse
nummi, nisi spirituales, id est, qui Dei imaginem, non diaboli,
portant. Aut certe mensas nummularioum sacerdotum
dicit scripturas. Nouo enim testamento succedente
priori, euersae sunt scripturae illorum. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex uerbis Augustini. -(hinc inde collectis, et in
summam redactis ad Psal. LXX. uers. Quoniam
non cognoui.)+
<T T> "Quoniam non cognoui litteraturam:" Aliqui codices
habent "negotiationes:" in quo diuersitas interpretum sensum
ostendit, non errorem inducit. Ergo si propterea
iste tota die laudem Dei dicit, quia non cognouit negotiationes,
corrigant se Christiani, non negotientur. Sed
ait mihi negotiator: Affero ex longinquo merces, mercedem
laboris mei, unde uiuam, peto: "dignus est operarius
mercede sua." De mendacio, de periurio agitur,
non de negotio. Ego enim mentior, non negotium. Possem
enim dicere, tanto emi, tanto uendam: si placet, eme.
Quomodo ergo reuocas a negotiatione? omnes artifices
mentiuntur, sutores, agricolae. Vis, ut optem carum tempus,
ut possim uendere annonam, quam seruaui? sed non
hoc faciunt, inquis, agricolae boni, nec illa negotiatores
boni. Quid enim? etiam et filios habere malum est, quia,
quando eis caput dolet, malae et infideles matres ligaturas
<S 310><L 1> -310+
sacrilegas et incantationes querunt? Omnia ista
hominum, non rerum peccata sunt. Quere ergo episcope,
(dicit mihi negotiator) quomodo Psalmistam intelligas, et
noli me prohibere a negotiatione: negotiatio enim me non
facit malum, sed iniquitas mea et mendacium meum.
Queramus ergo negotiatores, qui presumunt gloriari ex
suis operibus, si sunt contra illam gratiam, quam hic
Psalmista commendat, ut nemo de suis operibus glorietur.
Et sicut contra medicos superbos salutis pollicitatores
uigilat hoc, quod dictum est: "Tota die salutem
tuam," sic contra negotiatores de operibus suis gloriantes
uigilat hoc, quod dictum est: "Os meum annunciabit
iustitiam tuam." Unde et Dominus expulit
illos de templo, uolentes suam iustitiam statuere et ignorantes
iustitiam Dei. Merito dictum negotium, quia negat
otium, quod malum est, neque querit ueram quietem, que
est Deus. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Cassiodorus in eundem Psalmum LXX. in eundem
uersiculum.
<T T> Quid est aliud negotium, nisi que possint uilius
conparari carius uelle distrahere? <T I> Et infra: <T T> Negotiatores
ergo illi abhominabiles existimantur, qui iustitiam
Dei minime considerantes per inmoderatum pecuniae
ambitum polluuntur, merces suas plus periuriis onerando
quam preciis. Tales eiecit Dominus de templo, dicens:
"Nolite facere domum patris mei domum negotiationis." -]+ <P 0>
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Nomine sacerdotis careat, qui Dei ministros a suis
euocat offitiis.
<T I> Item Cyprianus. -[ad Clerum et plebem Furnitanorum,
lib. I. epist. 9.]+
<T T> -II. Pars.+ Neque apud altare Dei merentur nominari
in sacerdotum prece, qui ab altari sacerdotes et ministros
uoluerint auocare. Et ideo Victor, cum contra formam
nuper in concilio a sacerdotibus datam Geminum Faustinum
presbiterum ausus sit tutorem constituere, apud
uos ob dormicionem eius non fiat oblatio, aut aliqua
deprecatio pro nomine eius frequentetur in ecclesia, ut
sacerdotum decretum religiose aut necessarie factum
seruetur a nobis.
<1 D><S 310><L 42>
<2 89> -DISTINCTIO LXXXIX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Domui quoque suae oportet bene esse prepositum,
ut quedam inde quodammodo futurae dispensationis
argumenta assumantur. In dispensatione uero ecclesiae hanc
regulam obseruandam nouerit, ut nulli quantumlibet exercitatae
personae duo simul offitia committat, neque secularibus uiris res
ecclesiasticas gubernandas committat.
<S 311><L 1> -311+
Unde Gregorius scribit omnibus Episcopis:
<4 1> -C. I.+ <T R> Uni personae duo non committantur offitia.
<T T> Singula ecclesiastici iuris offitia singulis quibusque personis
singillatim committi iubemus. Sicut enim in
uno corpore multa membra habemus, omnia autem membra
non eundem actum habent, ita in ecclesiae corpore secundum
ueridicam Pauli sententiam in uno eodemque
spirituali corpore conferendum est hoc offitium uni,
alii committendum est illud, neque enim quantumlibet
exercitatae uni personae uno tempore duarum rerum offitia
committenda sunt: quia si totum corpus oculus, ubi auditus?
Sicut enim uarietas membrorum per diuersa offitia
et robur corporis seruat, et pulcritudinem representat, ita
uarietas personarum diuersa nichilominus distributa offitia
et fortitudinem et uenustatem sanctae Dei ecclesiae
manifestat. Et sicut indecorum est, ut in corpore humano
alterius fungatur offitio alterum membrum, ita nimirum
noxium simulque turpissimum, si singula rerum ministeria
personis totidem non fuerint distributa.
<4 2> -C. II.+ <T R> Quilibet episcopus uicedominum et yconomum
habeat.
<T I> Item Gregorius Antemio Subdiacono. -[lib. IX.
epist. 66.]+
<T T> -II. Pars.+ Volumus, ut frater noster Pascasius et uicedominum
sibi ordinet et maiorem domus, quatinus possit
uel hospitibus superuenientibus, uel causis, que eueniunt,
idoneus et paratus existere. Si uero negligentem eum
prospicis, uel ea, que dicimus, inplere differentem,
omnis eius clerus adhiberi debet, ut communi consilio ipsi
eligant, quorum personae ad ea, que prediximus ualeant
ordinari.
<T P> -Gratian.+ Offitium uicedomini est episcopium disponere.
-+
Unde Gregorius Clementinae Patriciae -[lib. I.
epist. 11.]+ post alia:
<4 3> -C. III.+ <T R> Quid sit offitium uicedomini.
<T T> Diaconum uero Anatholium, quem ad uos dirigi poposcistis,
hoc nos facere non posse, causae magis modus quam
rigoris auctoritas facit. Vicedominum enim eum constituimus,
cuius arbitrio episcopium commisimus disponendum.
-+
<S 312><L 1> -312+
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[c. 26.]+
<T T> Quia in quibusdam ecclesiis, sicut ad nos peruenit,
sine yconomo episcopi res ecclesiasticas tractant, placuit,
omnes ecclesias habentes episcopos etiam yconomos
habere de proprio clero, qui gubernent res ecclesiae cum
arbitrio sui episcopi, ut non sine testimonio sit gubernatio
ipsarum rerum ecclesiasticarum, neque ex hoc eueniat
res eiusdem ecclesiae dispergi, et sacerdotali dignitati obtrectatio
generetur. Si uero quis hoc non obseruauerit,
diuinis subiaceat regulis.
<4 5> -C. V.+ <T R> Secularibus uiris res ecclesiasticae non committantur.
<T I> Item Gregorius Iohanni Carolitano Episcopo.
-[lib. VII. epist. 66.]+
<T T> Indicatum est nobis, quod laicis quibusdam curam uestri
patrimonii commiseritis, qui postmodum in rusticorum
uestrorum depredationibus atque ex fatigationibus fuerunt
deprehensi. Quod si ita est, districte a uobis
discuti conuenit, atque inter eos ecclesiaeque uestrae rusticos
causam examinare subtilius. Et quicquid fraudis
inuentum fuerit, cum pena legibus statuta reddere conpellantur.
De cetero uero cauendum est a fraternitate uestra,
ne secularibus uiris atque sub regula uestra non degentibus
cuiuslibet res ecclesiae committantur, sed probatis
de offitio uestro clericis, in quibus, si quid reperiri poterit
prauitatis, ut in subditis emendare quod illicite gestum fuerit
ualeatis: quo uidelicet apud uos habitus sui offitium
magis conuenienter amministrent, quam accusent.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Propinquis, uel etiam fauore sibi coniunctis,
ecclesiastica offitia committere non audeat.
Unde in Tolletano Concilio X.: -[c. 3.]+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Ecclesiastica episcopus non committat offitia propinquis
uel fauore coniunctis.
<T T> Decenter omnibus placet, in presenti tale rescindere
factum, et non esse de cetero faciendum. Quicumque igitur
pontificum deinceps aut sanguine propinquis, aut
fauore personae quibuscumque deuinctis talia lucra
commendare temptauerit, ad suum nefandae presumptionis
excidium et quod iussum fuerit deuocetur in irritum,
et qui ordinauerit annuae excommunicationi subiaceat.
Que uero ablata fortasse fuerint, ab eo, qui tulit,
reddantur in duplum.
<S 313><L 1> -313+
<T P> -Gratian.+ Porro ipsa offitia quare ita sint distinguenda
nec uni personae omnia committenda ex auctoritate Gregorii
et ex auctoritate Bonifatii Papae datur intelligi, qui ait:
<4 7> -C. VII.+ <T R> Graduum et ordinum distributio ecclesiasticam
unitatem conseruat.
<T T> Ad hoc dispositionis prouisio gradus diuersos
et ordines constituit esse distinctos, ut, dum reuerentiam
minores potioribus exhiberent, et potiores minoribus dilectionem
inpenderent, uera concordia fieret ex diuersitate
contextio, et recte offitiorum gereretur administratio singulorum.
Neque uniuersitas alia poterat ratione subsistere,
nisi huiusmodi magnus eam differentiae ordo seruaret. Quia
uero creatura in una eademque qualitate gubernari uel
uiuere non potest, celestium miliciarum exemplar nos instruit,
quia dum sunt angeli, sunt archangeli, liquet,
quia non equales sunt, sed in potestate et ordine (sicut
nostis) differt alter ab altero.
<1 D><S 313><L 18>
<2 90> -DISTINCTIO XC.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Litigiosus quoque prohibetur ordinari, quia qui
sua potestate discordantes ad concordiam debet attrahere, qui
oblationes dissidentium prohibetur recipere, nequaquam litigandi
facilitate alios ad discidium debet prouocare.
Unde in Cartaginensi Concilio IV. -[c. 59.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Clerici discordantes reuocentur ad concordiam
uel deiciantur ad concordiam.
<T T> Discordantes clericos episcopus uel ratione, uel potestate
ad concordiam trahat; inobedientes sinodus per audientiam
dampnet.
<4 2> -C. II.+ <T R> Dissidentium fratrum oblationes in ecclesia non
recipiantur.
<T I> Item ex eodem. -[c. 93. et 94.]+
<T T> Oblationes dissidentium fratrum neque in sacrario, neque
in gazophilacio recipiantur. <T I> Similiter: <T T> -@. 1.+ Dona eorum,
qui pauperes obprimunt, a sacerdotibus refutanda sunt.
<4 3> -C. III.+ <T R> Extra ecclesiam esse probatur, qui pacem cum
proximo non habet.
<T I> Item Ciprianus. -[de unitate ecclesiae]+
<T T> Neque ad Cain neque ad munera eius respexit Deus;
<S 314><L 1> -314+
neque enim habere paccatum Deum poterat, qui cum fratre
non pacem sed zeli discordiam habebat. Quam sibi
igitur pacem promittunt inimici fratrum? que sacrificia celebrare
se credunt emuli sacerdotum? Secum esse Christum,
cum collecti fuerint, opinantur hii, qui extra Christi
ecclesiam colliguntur? Tales etiamsi occisi in confessione
nominis Christi fuerint, macula ista nec sanguine abluitur.
Inexpiabilis et grauis culpa discordiae nec passione
purgatur.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Murmurantes a fratrum unitate alieni efficiantur.
<T I> Item ex Octaua Sinodo.
<T T> Alienus sit a fratrum unitate, qui murmurat, et opus
eius abiciatur, qui murmurans extiterit, ne penam
murmurantium incurrat, de qua dicit Apostolus: "Neque
murmuraueritis, sicut quidam murmurauerunt, et perierunt
ab exterminatore." Iuxta mensuram itaque operis
peccator (qui in hac sententia Apostoli pleniter declaratur)
sacerdotis iudicio peniteat.
<4 5> -C. V.+ <T R> Corripiantur, qui rixas et contenciones amant.
<T I> Item ex eodem.
<T T> Si quis monachus contenciones uel rixas amauerit,
uel manifestum conuitium intulerit fratri, iuxta arbitrium
rectoris modumque peccati diuturna expietur penitentia.
<T I> Item: <T T> -@. 1.+ Qui contentiosus aut murmurans extiterit, secundum
arbitrium prioris tamdiu peniteat, quamdiu qualitas
culpae extat.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Dissidentes episcopi ad concordiam redire cogantur.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 25.]+
<T T> Dissidentes episcopos, si non timor Dei, sinodus reconciliet.
-+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem. -[c. 26.]+
<T T> Studendum est episcopis, ut dissidentes fratres, siue
clericos, siue laicos, ad pacem magis quam ad iudicium
cohortentur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non recipiantur dona eorum, qui pauperes obprimunt.
<T I> Item ex eodem. -[c. 94.]+
<T T> Eorum, qui pauperes obprimunt, dona a sacerdotibus
sunt refutanda.
<S 315><L 1> -315+
<4 9> -C. IX.+ <T R> A cetu alienentur fidelium, qui ad concordiam
redire contempnunt.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 31.]+
<T T> Placuit etiam, ut (sicut plerumque fit) quicumque odio
aut longinqua inter se lite dissenserint, et ad pacem reuocari
diuturna nequiuerint obstinatione, a sacerdotibus
ciuitatis primitus arguantur. Qui si inimicitias deponere
pernitiosa intentione noluerint, de ecclesiae cetu iustissima
excommunicatione pellantur.
<4 10> -C. X.+ <T R> Inediis maceretur acerrimis, qui fratri suo
reconciliari non uult.
<T I> Item Fabianus Papa.
<T T> Si quis contristatus noluerit reconciliari fratri suo,
satisfaciente eo qui contristauerit, acerrimis maceretur
inediis, usque dum gratanti animo satisfactionem recipiat.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Episcopi ad pacem firmiter tenendam uicissim sibi
consilium et auxilium prestent.
<T I> Item Innocentius II.
<T T> -II. Pars.+ Precipimus, ut episcopi, ad solum Deum et
salutem populi habentes respectum, omni tepiditate seposita,
ad pacem firmiter tenendam mutuum sibi consilium
et auxilium prebeant, neque hoc alicuius amore uel odio
pretermittant. Quod si quis in hoc Dei opere tepidus
fuerit inuentus, dampnum propriae dignitatis incurrat.
<4 12> -C. XII.+ <T R> Pellendi sunt a communione fidelium, qui sibi
inuicem reconciliari nolunt.
<T I> Item Victor Papa. -[ad Afros, epist. II.]+
<T T> Perlatum est ad sedem apostolicam, aliquos uestrum
nocere fratribus uelle, et ut cadant decertare, similiter in
sacramentis discrepare, et ob id contentiones et emulationes
inter uos fieri, a quibus dissensionibus uos auertere, et in
his omnibus concordare, et opem ferre uicissim mandamus.
Nam si hoc agere cito neglexeritis, et uicissim reconciliari
non studueritis, ab apostolicae sedis et totius ecclesiae
communione uos pelli non dubitetis.
<1 D><S 315><L 36>
<2 91> -DISTINCTIO XCI.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Qui autem turpi lucro uel inhonesto negocio uictum
sibi querere prohibetur, de oblationibus ecclesiae stipendia consequatur.
Quod si ecclesia ei sufficere non poterit, proprio
artificio uel agricultura (exemplo Apostoli, qui de labore
manuum uiuebat) sibi necessaria inueniat, ita tamen, ut occasione
sui operis uigiliis ecclesiae non desit, quod absque inequalitate sui
corporis inpune nulli conceditur.
<S 316><L 1> -316+
Unde Pelagius papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> Corripiantur clerici, qui offitiis matutinis uel
uespertinis se subtrahunt.
<T T> Eleuterius frater et coepiscopus noster queritur, clericos
suos sibi contra canones superbire, et id, quod nobis iubentibus
facta in scrinio cautione promisit, ut cottidianis diebus
uigiliae in eius celebrentur ecclesia, illis contempnentibus
inplere non posse, sed magis unumquemque suis (postposito
ecclesiae seruitio) uacare negotiis. Et ideo experientia tua
eos, quos tibi esse ostenderit contumaces, debita obiurgatione
conpesce, et modis omnibus uigiliis uacare conpelle.
<P 1> -[PALEA.+
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Nannetensi.
<T T> Presbiter mane, matutinali offitio expleto, pensum seruitutis
suae canendo primam, tertiam, sextam nonamque
persoluat, ita tamen, ut postea horis conpetentibus et signis
designantibus iuxta possibilitatem aut a se, aut a scolaribus
publice conpleantur. Deinde peractis horis, infirmis
uisitatis, si uoluerit, ad opus rurale exeat ieiunus, ut
iterum necessitatibus peregrinorum et hospitum siue diuersorum
commeantium, infirmorum quoque atque defunctorum
succurrere possit usque ad statutam horam pro qualitate
temporis et opportunitate. <T I> Item ex dictis S. Benedicti: <T T>
-@. 1.+ Propheta dicente: "Septies in die laudem dixi tibi,"
qui septenarius sacratus numerus a nobis sic inplebitur
si matutinae, primae, tertiae, sextae, nonae, uesperae
conpletoriique tempore nostrae seruitutis offitia persoluamus,
quia de his dixit Propheta: "Septies in die laudem dixi
tibi." Nam de nocturnis uigiliis idem ipse Propheta ait:
"Media nocte surgebam ad confitendum tibi." Ergo his
temporibus referamus laudes creatori nostro super iudicia
iustitiae suae. -]+ <P 0>
<4 3> -C. III.+ <T R> Sine offitii detrimento artificiolo sibi clericus
necessaria querat.
<T I> Unde in Concilio eodem Cartaginensi -[IV., c. 52. et 49.]+
legitur.
<T T> Clericus uictum et uestimentum sibi artificiolo uel
agricultura, absque offitii sui dumtaxat detrimento, preparet.
-@. 1.+ Clericus enim, qui absque corpusculi
sui inequalitate uigiliis deest, stipendio priuatus excommunicetur.
-+
<4 4> -C. IV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex eodem. -[c. 51. 53. et 48. et 50.]+
<T T> Clericus quilibet uerbo Dei eruditus artificio
uictum querat. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Omnes clerici, qui ad operandum
ualidi sunt, et artificiola, et litteras discant. Qui uero
<S 317><L 1> -317+
non pro emendo aliquid in nundinis uel in foro deambulant,
ab offitio suo degradentur. Inter temptaciones
autem ab offitio declinantes uel negligentius agentes ab
ipso offitio remoueantur.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Aurelianensi. -[I. c. 28.]+
<T T> Clerici uero, qui ad opus sanctum adesse contempserint,
secundum arbitrium episcopi ecclesiasticam suscipiant
disciplinam.
<1 D><S 317><L 10>
<2 92> -DISTINCTIO XCII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Cum autem ad ecclesiam uenerint, corde magis
quam uoce Deo cantandum meminerint.
Unde Ieronimus in epistola ad Ephesios:
<4 1> -C. I.+ <T R> Corde, non uoce Deum laudare debemus.
<T T> "Cantantes et psallentes in cordibus uestris Domino."
Audiant hec adolescentuli, audiant hi, quibus in ecclesia
est psallendi offitium: Deo non uoce, sed corde cantandum,
nec in tragediarum modum guttur et fauces medicamine
liniendae sunt, ut in ecclesia teatrales moduli audiantur
et cantica.
<T P> -Gratian.+ Ab offitio autem cantandi et psallendi diaconi
inueniuntur excepti, ne, dum uocis modulationi student altaris
ministeria negligant.
Unde Gregorius: -[lib. IV. epist. 44. et I. XII. post finem
epistolarum, in Concilio ab ipso habito]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Cantandi offitium sibi diacones non usurpent.
<T T> In sancta ecclesia Romana dudum consuetudo est
ualde reprehensibilis exorta, ut quidam ad sacri altaris ministerium
cantores eligantur, et in diaconatus ordine constituti
modulationi uocis inseruiant, quos ad predicationis
offitium et elemosinarum studium uacare congruebat.
Unde fit plerumque ut in sacro ministerio, dum blanda
uox queritur, congrua uita negligatur, et cantor
minister Deum moribus stimulet, cum populum uocibus
delectet. Qua de re presenti decreto constituo,
<S 318><L 1> -318+
ut in sede hac sacri altaris ministri cantare non debeant,
solumque euangelicae lectionis offitium inter missarum solempnia
exsoluant; psalmos uero ac reliquas lectiones
censeo per subdiaconos uel, si necessitas exigit, per minores
ordines exhiberi. Si quis autem contra hoc decretum meum
uenire temptauerit, anathema sit.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ A quibus ordinandos oporteat esse
inmunes, breuiter monstratum est. De quorum uero manibus
suos ordines suscipere debeant, facile patet. Sacerdos enim
et cuncti infra ipsum constituti ab episcopis debent ordinari.
Unde in Concilio Martini Papae legitur:
<4 3> -C. III.+ <T R> Qui ab episcopo non ordinantur, in pulpito non
psallant uel legant.
<T T> Non liceat in pulpito psallere aut legere, nisi qui ab
episcopo ordinati sunt lectores.
<T P> -Gratian.+ De episcopis autem, a quibus uel in quibus locis
ordinari debeant, supra diffinitum est.
-III. Pars.+ -@. 1.+ Nunc autem queritur de his, qui ordinati
a parrochia sua non recipiuntur, uel pro aliqua causa eas
adire noluerint, an in alterius parrochia episcopale possint offitium
celebrare? De his in Concilio Martini Papae sic statutum
inuenitur:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Sacerdotis tantum offitium gerat episcopus, quem
sua parrochia non recipit.
<T T> Si quis ordinatus episcopus pro contemptione
populi aut pro aliqua ratione, non pro sua culpa, in parrochiam,
que ei fuerit data, non ierit, hunc oportet honorem
sacerdotii tantummodo contingere, ita ut de rebus
ecclesiae, in quam conuenit nichil presumat, sustineat
autem, quid de eo sanctum concilium iudicare uoluerit.
<4 5> -C. V.+ <T R> De episcopo ordinato, quem sua parrochia non recipit.
<T I> Item ex Concilio Antioceno. -[c. 18.]+
<T T> Si quis episcopus ordinatus ad parrochiam, cuius est
electus, minime accesserit, non suo uitio, sed quod eum aut
populus uetet, aut propter aliam causam, non tamen eius
uitio perpetratam, hic et honoris sit et ministerii particeps,
dummodo rebus ecclesiae, ubi ministrare cognoscitur, in
nullo molestus existat. Quem etiam obseruare conuenit,
quicquid sinodus perfecte prouinciae iudicando
decreuerit.
<S 319><L 1> -319+
<4 6> -C. VI.+ <T R> A sua parrochia non recepti aliis molestiam non
inferant.
<T I> Item ex Concilio Ancirano. -[c. 28.]+
<T T> Si qui episcopi ordinati sunt, nec recepti ab illa parrochia,
in qua fuerant denominati, uoluerintque alias occupare
parrochias, et uim presulibus earum inferre, seditiones aduersus
eos excitando, eos abici placuit. Quod si uoluerint
in presbiterii ordine, ubi prius fuerant, ut presbiteri
residere, non abiciantur a propria dignitate. Si autem
seditiones commouerint ibidem constitutis episcopis,
presbiterii quoque honor talibus auferatur, fiantque dampnatione
notabiles.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Communione priuetur episcopus, qui ecclesiam sibi
commissam adire neglexerit.
<T I> Item ex Concilio Antioceno. -[c. 17.]+
<T T> Si quis episcopus per manus inpositionem episcopatum
acceperit, et sibi commissum ministerium subire
neglexerit, nec acquieuerit ire ad ecclesiam sibi commissam,
hunc oportet communione priuari, donec susceperit
coactus offitium, aut certe de eo aliquid integre decreuerit
eiusdem prouinciae sinodus sacerdotum.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Sine consilio integri ordinis uacantem
ecclesiam episcopus non adeat.
<T I> Item ex eodem. -[c. 16.]+
<T T> Si quis episcopus uacans in ecclesiam non habentem
episcopum, subripiens populos, sine consilio integri ordinis
irruerit, etiamsi populus, quem seduxit, desideret illum,
alienum eum ab ecclesia esse oportet. Integrum autem
et perfectum concilium dicimus illud, cui metropolitanus
episcopus interfuerit.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quod autem supra clerici se uigiliis
subtrahentes excommunicari iubentur, de his intelligendum est, qui
ab episcopo frequenter admoniti, negligentiam suam corrigere contempnunt.
-+
Unde in Concilio Martini Papae legitur:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Excommunicetur clericus, qui ab episcopo commonitus
matutinis uel uespertinis horis adesse neglexerit.
<T T> Si quis presbiter aut diaconus uel quilibet clericus
ecclesiae deputatus, si in quolibet loco fuerit, in
quo ecclesia est, et ad cottidianum psallendi offitium matutinis
uel uespertinis horis ad ecclesiam non conuenit,
deponatur a clero, si tamen castigatus ueniam ab episcopo
per satisfactionem noluerit promereri.
<S 320><L 1> -320+
<1 D><S 320><L 1>
<2 93> -DISTINCTIO XCIII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Obedientiam autem inferiores ex ordine superioribus
debent. Summo enim Pontifici ea debetur ab omnibus obedientia,
ut nulli liceat ei communicare, cui pro actibus suis ipse
inimicus extiterit, nec in ecclesia esse poterit, qui eius cathedram
deserit.
Unde B. Petrus princeps apostolorum in ordinatione
Clementis populum alloquens, inter cetera ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Cui pro actibus prauis Apostolicus inimicatur, communicare
non debemus.
<T T> Si inimicus est iste Clemens alicui pro actibus suis,
et uos nolite expectare, ut ipse uobis dicat: cum illo nolite
amici esse, sed prudenter obseruare debetis, et uoluntati
eius absque communicatione obsecundare, et auertere
uos ab eo, cui ipsum sentitis aduersum; sed nec loqui his,
quibus ipse non loquitur, ut unusquisque, qui in culpa est,
dum cupit omnium uestrum amicicias habere, festinet
cicius reconciliari ei, qui omnibus preest, et per hoc redeat
ad salutem, cum obedire ceperit monitis presidentis. Si
uero quis amicus fuerit his, quibus ipse non loquitur,
unus est ipse ex illis, qui exterminare ecclesiam Dei
uolunt, et cum corpore uobiscum esse uideatur, mente et
animo contra uos est. Et est multo nequior hostis hic,
quam illi, qui foris sunt, et euidenter sunt inimici; hic enim
per amiciciarum speciem que inimica sunt gerit, et ecclesiam
dispergit et uastat. Ideoque huiusmodi apostolicis
institutis uos monentes instruimus, ut effecta certior
karitas uestra sollicitius deinceps agere studeat et
cautius, ne peruersi et infideles homines ledendi fideles
et beniuolos habeant facultatem.
<4 2> -C. II.+ <T R> A nullo debet suscipi, quem Romana repellit ecclesia.
<T I> Item Gregorius. -[I. V. epist. 26.]+
<T T> Miratus ualde sum, quia in tanto Salonitanae ecclesiae
clero uel populo uix duo ex sacris ordinibus inuenti
sunt, frater scilicet et coepiscopus meus Paulinus, et dilectissimus
filius meus Honoratus archidiaconus eiusdem
ecclesiae, qui communicare Maximo sacerdotium rapienti
minime consentirent, et se Christianos esse cognoscerent.
Debuistis enim, karissimi filii, pensare ordines uestros, et
quem sedes apostolica repellebat repulsum cognoscere, ut
prius, si posset, ab illatis criminibus mundaretur, et tunc
ei uestra dilectio communicaret, ne particeps obligationis
existeret.
<S 321><L 1> -321+
<4 3> -C. III.+ <T R> Non est in ecclesia, qui cathedram Petri non sequitur.
<T I> Item Ciprianus. -[de unitate ecclesiae]+
<T T> Qui cathedram Petri, super quam ecclesia fundata est,
deserit, in ecclesia se esse non confidat.
<T P> -Gratian.+ Episcopi uero, qui apostolicae ordinationi subiacent,
etiam hanc reuerentiam debent, ut singulis annis apostolorum
liminibus sese representent.
Unde Anacletus et Zacharias Papa:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Singulis annis apostolorum limina uisitent episcopi,
qui apostolicae ordinationi subiacent.
<T T> Iuxta sanctorum Patrum et canonum instituta episcopi
omnes, qui huius apostolicae sedis ordinationi subiacent,
qui propinqui sunt, annue circa idus magi sanctorum
principum apostolorum Petri et Pauli liminibus presententur
omni occasione seposita. Qui uero de longinquo,
iuxta cyrographum suum inpleant. Qui autem constitutionis
huius contemptor extiterit, preterquam si egritudine
fuerit detentus, sciat se canonicis subiacere sententiis.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Reliqui uero in ecclesia minores
semper debent maioribus subesse, sicut in Sinodo S. Siluestri
-[c. VII.]+ legitur:
<4 5> -C. V.+ <T R> Maioribus minores obedientiam exhibeant.
<T T> A subdiacono usque ad lectores omnes subditi sint
diacono cardinali uiro reuerentissimo, in ecclesia representantes
ei honorem. Porro pontifici presbiter, presbitero
diaconus, diacono subdiaconus, subdiacono acolithus,
acolitho exorcista, exorcistae lector, lectori hostiarius,
hostiario abbas, abbati monachus in omni loco representet
obsequium, siue in publico, siue in gremio
ecclesiae.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Quid sit diaconorum offitium.
<T I> Item ex epistola -[I.]+ Clementis Papae. -[ad Iacobum
fratrem Domini]+
<T T> Diaconi ecclesiae sint tanquam oculi episcopi, oberrantes
et circumlustrantes cum uerecundia actus totius ecclesiae,
et perscrutantes diligentius, si quem uideant uicinum
fieri precipicio et proximum esse peccato, ut referant hec
<S 322><L 1> -322+
ad episcopum. <T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Episcopo suggerere
que ad cultum ecclesiae et disciplinam eius pertinent,
diaconibus cura sit.
<4 7> -[C. VII.]+
<T I> Item in eadem.
<T T> Sacerdotes uero dicebat B. Petrus sal terrae et
mundi lumen docens, eos in splendore operum glorificare
patrem Deum, de quibus Dominus ait: "Beati
estis, cum maledixerint uobis homines" et reliqua, et
iterum: "Vos estis sal terrae."
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Non sunt habendi clerici, qui episcopali non
gubernantur prouidentia.
<T I> Item ex Concilio Parisiensi.
<T T> Nulla ratione clerici aut sacerdotes habendi sunt, qui
sub nullius episcopi disciplina et prouidentia gubernantur.
Tales enim acephalos, id est sine capite, prisca consuetudo
nuncupauit.
<4 9> -[C. IX.]+
<T I> Item. -[ex epist. III. Clementis]+
<T T> Qui suis episcopis non obediunt, indubitanter rei et reprobi
existunt. Porro ipsi a Deo donum summi muneris
consecuntur, qui suis doctoribus, qui recte episcopi intelliguntur,
libenter obediunt.
<4 10> -C. X.+ <T R> In Deum scandalizantur, qui suo non obediunt
episcopo.
<T I> Item Anacletus. -[epist. I.]+
<T T> Ille proculdubio scandalizatur in Deum, qui recte non
docet, et qui eius scandalizat episcopum uel sacerdotem.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Septem debent esse diaconi in unaquaque ciuitate.
<T I> Item Euaristus omnibus Episcopis.
<T T> Diaconi (qui quasi oculi uidentur esse episcopi) septem
debent esse in unaquaque ciuitate, qui custodiant
episcopum predicantem, ne ipse ab insidiatoribus
quoquo modo infestetur, aut ledatur a suis, aut uerba diuina
<S 323><L 1> -323+
detrahendo aut insidiando polluantur uel despiciantur:
sed ueritas spirituali redoleat feruore; pax predicata
labiis cum uoluntate animi concordet.
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Neocesariensi. -[c. 14.]+
<T T> Diaconi septem debent esse secundum regulam,
quamuis non magna sit ciuitas. Regulae autem
auctoritas ista est, quod et liber actuum apostolorum idem
insinuat.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ut ex premissis auctoritatibus
apparet, diaconi debent obedientiam presbiteris, sicut et
presbiteri episcopis. Sed diaconi superbientes sacerdotibus exequari,
uel potius preferri querebant, contra quorum insolentiam
multorum auctoritates manauerunt, eorum supercilium
reprimentes, atque ut sacerdotibus condignam obedientiam exhibeant
decernentes.
Unde Gelasius Papa -[in epist. ad Episcopos per Lucaniam,
c. 9. et 10.]+ ait:
<4 13> -C. XIII.+ <T R> Nichil eorum, que sunt decreta primis ordinibus,
uendicent sibi diaconi.
<T T> Diaconos propriam constituimus obseruare mensuram,
nec ultra tenorem paternis canonibus deputatum
quidpiam temptare permittimus, et nichil eorum
suo ministerio penitus applicare, que primis ordinibus
proprie decreuit antiquitas. Absque episcopo uel presbitero
baptizare non audeant, nisi predictis ordinibus
fortassis longius constitutis necessitas extrema conpellat.
Quod etiam laicis Christianis facere plerumque conceditur.
-@. 1.+ Sacri corporis prerogationem sub conspectu
episcopi seu presbiteri (nisi his absentibus) ius non
habeant exercendi.
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Inferiores presbiteris se diaconi cognoscant.
<T I> Item in Niceno Concilio. -[c. 14. seu 18.]+
<T T> Peruenit ad sanctum concilium, quod in locis quibusdam
et ciuitatibus presbiteris sacramenta diaconi porrigant. Hoc
<S 324><L 1> -324+
neque regula, neque consuetudo tradidit, ut hi, qui offerendi
sacrificii non habent potestatem, his, qui offerunt, corpus
Christi porrigant. Sed et illud innotuit, quod quidam
diacones etiam ante episcopos sacramenta sumant.
Hec ergo omnia amputentur, et in sua diaconi mensura
permaneant, scientes, quod episcoporum quidem
ministri sunt, inferiores autem presbiteris habeantur.
Per ordinem ergo post presbiteros gratiam
sacrae communionis accipiant, aut episcopo, aut presbitero
porrigente eis. Sed nec sedere in medio presbiterorum
diacono liceat, quia si hoc fiat, preter regulam
probatur existere. Si quis autem post has
diffinitiones obedire noluerit, a ministerio cessare debebit.
<4 15> -C. XV.+ <T R> Diaconus honorem exhibeat presbitero, et ipse
ab inferioribus honoretur.
<T I> Item ex Concilio Laodicensi. -[c. 20]+
<T T> Non oportet diaconum coram presbitero sedere, sed
iussione presbiteri sedeat. Similiter autem diaconus
honorem habeat a sequentibus, id est a subdiaconibus
et ab omnibus clericis.
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Calicem benedicere et panem dare diacono
non licet.
<T I> Item ex eodem. -[c. 25.]+
<T T> Non oportet diacones panem dare, nec calicem
benedicere.
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Sicut episcopis, ita et presbiteris diaconi ministrent.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi -[IV.]+ cui Papa Zosimus
interfuit per uicarios. -[c. 37.]+
<T T> Diaconi ita se presbiteri, sicut episcopi ministros
esse cognoscant.
<4 18> -[C. XVIII.]+
<T I> Item in eodem. -[c. 38.]+
<T T> Presente presbitero diaconus eucharistiam corporis Christi
populo, si necessitas cogit, iussus eroget.
<S 325><L 1> -325+
<4 19> -[C. XIX.]+
<T I> Item in eodem. -[c. 39. 40. et 41.]+
<T T> Diaconus sedeat iubente presbitero quolibet loco.
<T I> Item <T T> diaconus in conuentu presbiterorum interrogatus
loquatur. Alba uero tantum tempore oblationis et
lectionis utatur.
<4 20> -C. XX.+ <T R> Diacones presbiteros se superiores cognoscant.
<T I> Item ex Concilio Tolletano IV. -[c. 39.]+
<T T> Nonnulli diacones in tantam erumpunt superbiam, ut
se presbiteris anteponant, atque in primo choro ipsi
priores stare presumant, presbiteris in secundo choro constitutis.
Ergo, ut sublimiores se presbiteros agnoscant,
tam hii quam illi in utroque consistant.
-IV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Compagis uero calciari absque apostolici
licentia diaconibus non permittitur, sicut nec mapulis uti
absque eiusdem auctoritate quibuslibet clericis conceditur.
Unde Gregorius Iohanni Episcopo Siracusano:
-[lib. VII. epist. 28. indict. I.]+
<4 21> -C. XXI.+ <T R> Absque apostolica licentia compagis diacones
uti minime presumant.
<T T> Peruenit ad nos, quod diaconus ecclesiae
Catenensis calciatus compagis procedere presumpsisset,
quod quia hactenus nulli per totam Siciliam
licuit, nisi solis tantummodo diaconibus Messanensis ecclesiae,
quibus olim a predecessoribus nostris non dubitatur
esse concessum, bene recolitis. Quia ergo tantae temeritatis
ausus leuiter non est attendendus, cum omni hoc fraternitas
uestra subtilitate perquirat, ut an per se,
uel alicuius hoc auctoritate presumpserit, nobis subtiliter
innotescat. Nam si negligenter ea, que male usurpantur,
omittimus, excessus uiam aliis aperimus.
<4 22> -C. XXII.+ <T R> Mapulis clerici sine apostolici licentia uti
non debent.
<T I> Idem Iohanni Rauennati Episcopo. -[lib. II. epist. 54.
circa finem]+
<T T> Illud autem, quod pro utendis a clero uestro mapulis
scripsistis, a clericis nostris est fortiter obuiatum, dicentibus,
nulli hoc umquam alii cuilibet concessum fuisse ecclesiae,
nec Rauennates clericos uel illic, uel in Romana ciuitate
<S 326><L 1> -326+
tale aliquid cum sua conscientia presumpsisse, nec, si
temptatum esset, ex furtiua usurpatione sibi preiudicium
generari, sed etiam si in qualibet ecclesia hoc presumptum
fuerit, asserunt emendandum, quod non concessione
Romani Pontificis, sed sola subreptione presumitur.
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Sicut in ministerio, ita in dispensatione sine
diaconibus episcopus non uiuat.
<T I> Item Ieronimus ad Rusticum Narbonensem episcopum.
<T T> -V. Pars.+ Diaconi sunt, quos in Apocalipsi legimus,
septem angeli ecclesiarum, hi sunt septem candelabra aurea,
hi sunt uoces tonitruorum. -@. 1.+ Virtutum operatione
preclari, humilitate prediti, quieti, humiles, euangelizantes
pacem, annunciantes bona, dissensiones et rixas et
scandala resecantes, docentes, soli Deo conloquentes, in
templo nichil de mundo penitus cogitantes, dicentes patri et
matri: "non nouimus uos," et filios suos non agnoscentes.
-@. 2.+ Sine his sacerdos nomen habet offitium
non habet. Hic minister Dei dicitur, quia scriptum est:
"Maior est, qui ministrat, quam cui ministratur."
Et sicut in sacerdote ministratio, ita in ministro
dispensatio sacramenti est. -@. 3.+ Sacerdotibus etiam
propter presumptionem non licet de mensa Domini tollere
calicem, nisi eis traditus fuerit a diaconibus. -@. 4.+
Ita enim Deus noster omnipotens uniuersa disposuit, ut qui
maiorem se crediderit minor esset, et qui uideretur
minor maior existeret. Denique quam hoc uerum sit ipse
perpende. Leuitae conponunt mensam Domini, Leuitae
sacerdotibus, cum sacramenta benedicunt, assistunt,
Leuitae ante sacerdotes orant, ut et si distinctio
locorum credatur in mundo, etiam in altari Dei
uideant sibi episcopi, qui superbi sunt, diacones anteponi.
Si humilitatem diligunt et diaconi maiores se esse
in eo, quod sunt humiles, recognoscant. Tunc demum,
ut aures habeamus ad Deum, diaconus clamat, ipse
predicat, ipse hortatur, ipse commonet astantibus sacerdotibus,
nec leuiter hanc uocem, que loquitur
et pacem annunciat, aut negligenter aspicias. Sufficit
huic tantum ordini per Dominum concessum fuisse, ut non
solum sacerdos in templo Dei totum agere et inplere
uideatur. <T I> Et infra: <T T> -@. 5.+ Nunc autem ex quo in
ecclesiis, sicut in Romano inperio, creuit auaritia, periit
lex a sacerdote et uisio de propheta; singuli quique
per potentiam episcopalis nominis, quam sibi ipsi
<S 327><L 1> -327+
illicite absque ecclesia uendicarunt, totum, quod Leuitarum
est, in suos usus redigunt, nec hoc solum, quod
asscriptum est, sibi uendicant, sed cunctis auferunt
uniuersa. Mendicat infelix in plateis clerus, et seruili
operi mancipatus publicam de quolibet poscit
elemosinam. Qui ex eo magis despicitur
a cunctis, quo misere desolatus iuste
putatur ad hanc ignominiam deuenisse. -@. 6.+ Solus
episcopus incubat donis, solus utitur ministerio,
solus uniuersa sibi uendicat, solus partes inuadit alienas,
solus occidit uniuersos. -@. 7.+ Hinc propter auaritiam sacerdotum
odia sepe consurgunt, hinc episcopi accusantur
a clericis, hinc principium litis, hinc detractionis
causa, hinc origo fit criminis. Etenim si unusquisque
ita in hoc mundo uisibili aliquid possidere iubetur, ut sua
tantum sit possessione contentus, ac res non inuadat alienas,
non agrum pauperis tollat non uineam, non subuectorium
aliquod, non famulos, non fructum;
quanto magis qui ecclesiae Dei preest debet ita in omnibus
seruare iusticiam, ut hoc sibi uendicet, quod sui iuris
esse cognoscit, aliena non rapiat, aliena non tangat
equalem ceteris se faciat, et sicut sine his in ministerio
non uiuit, ita in dispensatione non uiuat? -@. 8.+ Certe, ut ipse
nosti, qui uisibiliter in hoc mundo ius inuadit alienum,
accusatur a paupere, dampnatur a iudice, ita in ecclesia
Dei, cum quisque stipendia perdit, clamat ad
Dominum exauditur a Christo, nec differtur ultionis
sententia, si non sedantur uniuersa. Moderatio
enim Dei ac pietas solum nostrum reditum querit,
ac nos cupit longa sua bonitate saluari. Si non
conuertimur, si duri colli sumus, si in peccatis usque
ad mortem illicite perduramus, assidue peccantium,
non miseretur Deus.
-VI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc capitulo sacerdotum auaricia
reprehenditur, diaconorum dignitas siue offitium commendatur.
Sed quia (ut supra dictum est) diaconi insolescentes etiam presbiteris
se preferendos arbitrati sunt, contra illorum supercilium
scribit Ieronimus ad Euangelum presbiterum:
-[epist. LXXXV.]+
<4 24> -C. XXIV.+ <T R> Diacones presbiteris debent subesse.
<T T> Legimus in Ysaia: "Fatuus fatua loquitur." Audio
quendam in tantam erupisse uecordiam, ut diaconos presbiteris
id est episcopis anteferret. Nam cum Apostolus perspicue
doceat, eosdem esse episcopos, quos presbiteros, quid
patitur mensarum et uiduarum minister, ut supra eos se tumidus
efferat, ad quorum preces Christi corpus sanguisque conficitur?
Queris auctoritatem? Audi testimonium: "Paulus
<S 328><L 1> -328+
et Timotheus serui Iesu Christi omnibus sanctis, qui
sunt Philippis, cum episcopis et diaconibus." Vis et aliud
exemplum? In Actibus apostolorum ad unius ecclesiae
sacerdotes ita Paulus loquitur: "Attendite uobis, et
cuncto gregi, in quo uos: Spiritus sanctus posuit episcopos,
ut regatis ecclesiam Dei quam adquisiuit sanguine suo."
Ac ne quis contentiose in una ecclesia plures episcopos
fuisse contendat, audiat aliud testimonium, in quo manifestissime
declaratur uel conprobatur, eundem esse
episcopum atque presbiterum: "Propter hoc reliqui te
Cretae, ut que deerant corrigeres, et constitueres
presbiteros per ciuitates, sicut ego tibi mandaui: si quis
est sine crimine, unius uxoris uir, filios habens fideles, non
in accusatione luxuriae, aut non subditos. Oportet enim
episcopum: sine crimine esse, quasi Dei dispensatorem."
Et ad Timotheum: "Noli negligere gratiam,
que tibi data est per prophetiam et per inpositionem
manuum presbiterii." Sed et Petrus in prima epistola:
"Presbiteros, qui in uobis sunt, precor compresbiter,
et testis passionum Christi, et futurae gloriae, que
reuelanda est, particeps, regite gregem Christi, et inspicite
non ex necessitate, sed uoluntarie iuxta Deum."
Quod quidem grece significantius dicitur EPISCOPOUNTES
unde et nomen episcopi tractum est. Parua tibi uidentur
tantorum uirorum testimonia? Clangat tuba euangelica,
filius tonitrui, quem Iesus amauit plurimum, qui de pectore
saluatoris doctrinarum fluenta potauit: "Presbiter, Electae
dominae, et filiis eius, quos ego diligo in ueritate."
Et in alia epistola: "Presbiter Gaio karissimo, quem
ego in ueritate diligo." -@. 1.+ Quod autem postea unus
electus est, qui ceteris preponeretur, in scismatis remedium
factum est, ne unusquisque ad se trahens Christi
ecclesiam rumperet. Nam et Alexandriae a Marco euangelista
usque ad Eraclam et Dionisium episcopos, presbiteri
ex se semper unum eligebant et in excelsiori
gradu collocabant, quem episcopum nominabant, quomodo
si exercitus inperatorem faciat. Diaconi autem
eligant de se quem industrem nouerint, et archidiaconum
nuncupent. Quid enim facit excepta ordinatione
episcopus, quod non facit presbiter? Nec altera Romanae
urbis ecclesia, altera totius orbis existimanda est: et Galliae,
et Brittanniae, et Affrica, et Persis, et oriens et
India, et omnes barbarae nationes unum Christum adorant,
unam obseruant regulam ueritatis. Si auctoritas queritur,
orbis maior est urbe. Ubicumque fuerit episcopus,
siue Romae, siue Eugubio, siue Constantinopolim
siue Regio, siue Alexandrinae, siue Thanis, eiusdem est
meriti, eiusdem et sacerdotii. Potentia diuitiarum et paupertatis
<S 329><L 1> -329+
humilitas uel sublimiorem episcopum, uel inferiorem
non facit; ceterum omnes apostolorum successores sunt.
-@. 2.+ Sed dicis, quomodo Romae ad testimonium diaconi
presbiter ordinatur? Quid mihi profers unius urbis
consuetudinem? Quid paucitatem, de qua ortum est supercilium,
in leges ecclesiae uendicas? Omne quod rarum est
plus appetitur. Pulegium apud Indos pipere preciosius est.
Diacones paucitas honorabiles, presbiteros turba contemptibiles
facit. Ceterum in ecclesia etiam Romae
presbiteri sedent, et stant diaconi, licet paulatim crebrescentibus
uitiis inter presbiteros absente episcopo diaconos
sedere uideamus, et in domesticis conuiuiis
benedictiones coram presbiteris dare. Discant, qui
hoc faciunt se non recte facere audiant Apostolos.
"Non est dignum, ut relinquentes uerbum Dei ministremus
mensis." Sciant diaconi quare constituti sint. Legant
Acta apostolorum, recordentur condicionis suae. Presbiter
et episcopus aliud etatis, aliud dignitatis est nomen.
Unde ad Titum et Timotheum de ordinatione
episcopi et diaconi dicitur; de presbiteris omnino reticetur,
quia in episcopo et presbiter continentur. Qui prouehitur,
a minori ad maius prouehitur. Aut igitur ex presbitero
ordinetur diaconus, ut presbitero maior conprobetur, in
quem crescit ex paruo, aut si ex diacono ordinatur
presbiter, nouerit se laicis maiorem sacerdotibus esse
minorem.
<4 25> -C. XXV.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Ciprianus. -[lib. epist. 9.]+
<T T> Dominus noster lesus Christus, rex et iudex et
dominus noster, usque ad passionis diem seruauit
honorem pontificibus et sacerdotibus quamuis illi
nec timorem Dei, nec agnicionem Christi seruassent. Nam
cum leprosum mundasset, dixit illi: "Vade, et ostende,
te sacerdotibus, et offer donum." Humilitatem nos
humilis docuit, sacerdotem adhuc appellans, quem
sciebat esse sacrilegum. Item subditus passioni cum
alapam accepisset, et ei diceretur: "Sic respondes pontifici?"
nichil contumeliose ille locutus est in personam
pontificis, sed sic magis innocentiam suam tuitus
est, dicens: "Si male locutus sum, exprobra de malo:
si autem bene, quid me cedis?" Que omnia ab eo ideo
facta sunt humiliter atque pacienter, ut nos humilitatis
ac pacientiae haberemus exemplum. Docuit enim
sacerdotes ueros legitimae et plene honorari, dum circa falsos
sacerdotes ipse talis extitit. -@. 1.+ Meminisse autem diaconi
debent, quoniam apostolos, id est episcopos et presbiteros,
Dominus elegit, diaconos autem post ascensum
Domini in celum apostoli sibi constituerunt episcopatus
sui et ecclesiae ministros. Quod si nos aliquid audere contra
<S 330><L 1> -330+
Deum possumus, qui episcopos facit, possunt et contra nos
diacones audere, a quibus fiunt.
-VII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc autem, quod de diaconorum
minoritate dicitur, ubique seruandum est, nisi cum diaconus habuerit
locum aut proprii patriarchae, aut sui metropolitani.
Unde in VI. Sinodo -[c. 7.]+ legitur:
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Diaconus sacerdotibus non preferatur, nisi
locum metropolitani sui obtineat.
<T T> Precipimus, ne diaconus (quamuis etiam in dignitate,
hoc est in offitio quolibet ecclesiastico sit) ante presbiterum
sedeat, nisi cum locum habuerit proprii patriarchae aut
metropolitani pro aliquo capitulo; tunc enim sicut illius
locum tenens honorabitur. Si quis uero presumpserit hoc
tyrannice facere, a proprio gradu repulsus ultimus omnium
fiat in ordine suo.
<1 D><S 330><L 16>
<2 94> -DISTINCTIO XCIV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Subdiacono etiam summus patriarcha uices suas
committere ualet.
Unde Simacus ait:
<4 1> -C. I.+ <T R> Etiam subdiacono uices suas committit apostolica
ecclesia.
<T T> Valde necessarium esse perspeximus, ut sicut decessorum
nostrorum fuit iudicium, ita uni eidemque personae
omnia committamus, et ubi nos presentes esse non possumus,
nostra per eum, cui precipimus, representetur auctoritas.
Quamobrem Petro subdiacono sedis nostrae intra
prouinciam Siciliam uices nostras auxiliante Deo commisimus.
Nec enim de eius actibus dubitare possumus, cui
Deo auxiliante totum nostrae ecclesiae noscimur patrimonium
commisisse.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Legatum uero apostolicae sedis quicumque
inpedierit, usque ad satisfactionem excommunicetur.
Unde Alexander: -[Papa I. epist. II. omnibus Episcopis]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Excommunicetur, qui legatum sedis apostolicae
inpedire temptauerit.
<T T> Si quis autem legationem inpedit, non unius, sed multorum
profectum auertit, et sicut multis nocet, ita a multis
arguendus est, et bonorum societate priuandus. Et quia
Dei causam inpedit, et statum conturbat ecclesiae, ideo
ab eius liminibus arceatur. Ab omnibus itaque talis est
cauendus, et non in communione fidelium usque ad
satisfactionem recipiendus.
<S 331><L 1> -331+
-III. Pars. Gratian.+ <T P> Archidiaconi quoque, quamuis ex
offitio suo clericorum uitam diligenti examinatione debeant inquirere,
et que corrigenda inueniunt episcopo nunciare, tamen
dominacionem super eos exercere, et censum ab eis exigere prohibentur.
-+
Unde in Cabillonensi Concilio -[c. 15.]+ legitur:
<4 3> -C. III.+ <T R> Archidiaconi super presbiteros dominacionem
non exerceant.
<T T> Dictum est, quod in plerisque locis archidiaconi super
presbiteros parrochianos quandam exercent dominacionem,
et ab eis censum exigunt, quod magis ad tirannidem, quam
ad rectitudinis pertinet formam. -@. 1.+ Si enim iuxta
Apostoli sententiam episcopi non debent esse dominantes
in clero, sed forma facti gregis ex animo, multo minus
isti facere hoc debent. Sint itaque contenti regularibus
disciplinis, et teneant propriam mensuram, et quod eis ab
episcopis iniungitur, hoc per parrochias exercere
studeant, nichil per cupiditatem et auariciam presumentes.
<1 D><S 331><L 19>
<2 95> -DISTINCTIO XCV.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod autem sacerdotes supra iubentur episcopis
tamquam subditi obedire, non ita intelligendum est, quasi non
liceat eis presentibus episcopis sacra misteria celebrare, (sicut
episcopali supercilio quidam ab his uolebant presbiteros prohibere),
sed quia presbiteri pontificibus, tamquam filii parentibus,
debent obedire. Baptizatos etiam crismate eis tangere conceditur.
Unde Gregorius scribit Ianuario Episcopo Caralitano:
-[lib. III. epist. 26. Indict. XII.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Ubi episcopi desunt, baptizatos in frontibus presbiteri
crismate tangant.
<T T> Peruenit quoque ad nos, quosdam scandalizatos fuisse,
quod presbiteros crismate tangere eos, qui baptizati sunt,
prohibuimus. Et nos quidem secundum ueterem usum
nostrae ecclesiae fecimus. Sed si omnino hac de re aliqui
contristantur, ubi episcopi desunt, ut presbiteri etiam in
frontibus baptizatos crismate tangere debeant, concedimus.
<T P> -Gratian.+ Supra econtra Leo episcopus capitulo
"Quamuis corepiscopis": -[Dist. LXVIII.]+
<4 2> -C. II.+ <T R> Presbiteri ultra suum modum contendere non
presumant.
<T I> Item Gelasius. -[Papa Episcopis per Lucaniam, etc.
epist. V. c. 8.]+
<T T> Presbiteros ultra suum modum tendere prohibemus,
nec episcopali fastigio debita sibimet audacter assumere,
non conficiendi crismatis, non consignationis pontificalis
adhibendae sibimet arripere facultatem.
<S 332><L 1> -332+
<T P> -Gratian.+ Sed istud Gregorii pro scandalo sedando semel
concessum legitur. Illud autem Leonis et Gelasii usu approbante
preualuit, nisi forte ubi aliquorum consuetudo hoc admisit,
ut in absentia episcopi extrema necessitate cogente ex concessione
Gregorii presbiteri baptizatos in frontibus liniant. Prohibitio
uero Leonis et Gelasii in eo casu intelligatur, cum episcopi presentes
sunt, uel cum non cogit ultima necessitas. Oleo uero sanctificato
permittitur eis ungere infirmos. Unde Iacobus ait: "Infirmatur
quis in uobis? inducat presbiteros ecclesiae, qui orent
super eum ungentes eum oleo, et oratio fidei saluabit infirmum."
-+
-II. Pars.+ -@. 1.+ Sed queritur, an episcopis liceat eodem
oleo ungere infirmos? uel si inpenitentibus huiuscemodi unctio
sit concedenda?
De his uero ita scribit Innocentius Papa: -[ad Decentium
Eugubinum Episcopum, epist. I. c. ult.]+
<4 3> -C. III.+ <T R> Oleo sanctificato non prohibentur episcopus tangere
infirmos.
<T T> Illud superfluum uidemus adiectum, ut de episcopo
ambigatur, quod presbiteris licere non dubium est. Nam
idcirco de presbiteris dictum est, quia episcopi occupationibus
aliis inpediti ad omnes languidos ire non possunt.
Ceterum si episcopus aut potest, aut dignum ducit aliquem
a se uisitandum, et benedicere, et tangere crismate sine
cunctatione potest, cuius est ipsum crisma conficere.
Non penitentibus istud fundi non potest, quia genus
est sacramenti. Nam quibus reliqua sacramenta negantur,
quomodo unum genus putatur posse concedi? His
igitur, frater karissime, omnibus, que tua dilectio uoluit a
nobis exponi, prout potuimus respondere curauimus.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Crisma uero a suis episcopis ad baptismi
sanctificationem presbiteri petant.
Unde in Cartaginensi Concilio IV.: -[c. 36.]+
<4 4> -C. IV.+ <T R> Crisma singulis annis a proprio petatur episcopo.
<T T> Presbiteri, qui per dioceses ecclesias regunt, non a
quibuslibet episcopis, sed a suis, nec per iuniorem
clericum, sed omni anno aut per se ipsos, aut per illum,
qui sacrarium tenet, ante pascae solempnitatem crisma
petant.
<4 5> -C. V.+ <T R> Presbiter idem est qui et episcopus ac sola
consuetudine presbiteris episcopi presunt.
<T I> Item Ieronimus supra epistolam ad Titum.
<T T> Olim idem presbiter, qui et episcopus, et antequam
diaboli instinctu studia in religione fierent, et diceretur
in populis: "Ego sum Pauli, ego sum Apollo, ego autem
Cephae," communi presbiterorum consilio ecclesiae gubernabantur.
Postquam autem unusquisque eos, quos
baptizauerat, suos esse putabat, non Christi, in toto orbe
decretum est, ut unus de presbiteris superponeretur
<S 333><L 1> -333+
et scismatum semina tollerentur. <T I> Et paulo post: <T T>
-@. 1.+ Sicut ergo presbiteri sciunt, se ex ecclesiae consuetudine
ei, qui sibi prepositus fuerit, esse subiectos, ita episcopi
nouerint, se magis consuetudine quam dispensationis
dominicae ueritate presbiteris esse maiores, et in communi
debere ecclesiam regere.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Coram episcopis presbiteris docere licet.
<T I> Idem ad Rusticum Narbonensem Episcopum. -[de septem
gradibus ecclesiae]+
<T T> Ecce ego dico, presentibus episcopis suis atque astantibus
in altario presbiteros posse sacramenta conficere.
-@. 1.+ Sed quia scriptum est: "Presbiteri duplici honore
honorentur, maxime qui laborant in uerbo Dei," predicare
eos decet, utile est benedicere, congruum est confirmare,
conuenit reddere communionem, necesse est uisitare
infirmos, orare pro inualidis, atque omnia Dei sacramenta
conplere. -@. 2.+ Nemo hinc episcoporum inuidia diabolicae
temptationis infletur, irascatur si plebem
interdum presbiteri exhortentur, si in ecclesiis predicent, si
plebi, ut dictum est, benedicant. Etenim abnuenti
mihi ista sic dicam: qui non uult presbiteros facere que
iubentur a Deo, dicat, quid maior est Christo? aut quid
poterit corpori aut sanguini eius anteponi? Si presbiter
Christum consecrat, cum in altario Dei sacramenta benedicit,
benedicere populum non debet, qui Christum
consecrare non metuit? -@. 3.+ Circa laicos ac mulieres
iubentibus uobis, iniustissimi sacerdotes, presbiter Dei
benedictionis perdit offitia amittit linguae opus, non habet
confidentiam predicandi, truncatus est omni parte uirtutum,
solum presbiteri nomen habet, plenitudinem atque perfectionem,
que consecrationi eius conpetit, non retentat. -@. 4.+
Quis hic, rogo, sacerdotes, honor uester est, ut
dampnum gibbi inferatis? Quoniam cum pastoribus per
potentiam aufertur Deo digna diligentia, contagium
quoddam et calamitas crescit in gregibus, ac dominici
patrimonii dampna conquiritis, dum soli uultis in ecclesia potentari.
-@. 5.+ Presbiteri negotiorum ab initio, iudices
esse mandati sunt, presbiteri sacerdotum interesse debent
concilio, quoniam et ipsi presbiteri, ut legimus, episcopi
nominantur, secundum quod dictum est ad episcopum.
"Noli negligere gratiam, que tibi data est per
inpositionem manuum presbiteri" et alibi ad maiores
<S 334><L 1> -334+
natu: "Qui uos posuit episcopos regere ecclesiam suam".
-@. 6.+ Sed oderunt hoc superbi sacerdotes in presbiterii
nomine, qui nolunt hoc esse, quod Christus, qui discipulorum
pedes lauit, qui baptizatus a Iohanne est licet
baptizandum se esse a Domino proclamaret. Quod
propterea scribo, ut, si preteriti temporis error iam non
potest reuocari uel ad presens in ecclesiis faciant,
quod Romae fit, quod in Affrica fit, quod in oriente
fit, quod in Ispania, quod in Britannia, quod in
Gallia quod in omnibus locis, ubi humilitas perseuerat,
quod in celis (quod maius est), ubi sedes eorum
legitur esse disposita.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Episcopi et clerici inuicem sibi honorem exhibeant.
<T I> Idem ad Nepotianum. -[epist. II.]+
<T T> Esto subiectus pontifici tuo, et quasi animae parentem
ama. -@. 1.+ Sed et episcopi sacerdotes se
esse sciant, non dominos, honorent clericos quasi clericos
ut ipsis episcopis honor deferatur a clericis.
-@. 2.+ Scitum est illud oratoris Domicii: "Cur ego, inquit,
te habeam ut principem, cum tu me non habeas ut senatorem?"
-@. 3.+ Quod Aaron et filios, hoc esse episcopum
et presbiteros nouerimus. -@. 4.+ Unus Dominus,
unum templum, unum sit ministerium. -@. 5.+ Recordemur
semper, quod beatus Petrus apostolus precepit
sacerdotibus: "Pascite eum, qui in uobis est, gregem
Domini, prouidentes non coacte, sed spontanee, secundum
Deum, neque turpis lucri gratia, sed uoluntarie,
neque ut dominantes in clero, sed forma facti gregi
ex animo, ut cum apparuerit princeps pastorum, percipiatis
inmarcescibilem gloriae coronam." -@. 6.+ Pessimae consuetudinis
est in quibusdam ecclesiis, tacere presbiteros et
presentibus episcopis non loqui quasi eis inuideant, aut
eos dedignentur audire. "Et si alii," ut inquit
apostolus Paulus, "fuerit reuelatum sedenti, prior taceat."
"Gloria patris est filius sapiens." Gaudeat episcopus
in iudicio suo, cum tales elegerit sacerdotes.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Presbiteri episcopos non precedant, sed comitentur
uel subsequantur.
<T I> Item ex Concilio Laodicensi. -[c. 56.]+
<T T> Non oportet presbiteros ante ingressum episcopi ingredi,
et sedere in tribunalibus, sed cum episcopo ingredi, nisi forte
<S 335><L 1> -335+
aut egrotet episcopus, aut in peregrinationis commodo
eum esse constiterit.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Episcopus non dominum, sed collegam se presbiterorum
cognoscat.
<T I> Item ex Concilio Cartaginensi IV. -[c. 34.]+
<T T> Episcopus in quolibet loco sedens stare presbiterum
non patiatur.
<4 10> -[C. X.]+
<T I> Item ex eodem. -[c. 35.]+
<T T> Episcopus in ecclesia in consessu presbiterorum
sublimior sedeat. Intra domum uero collegam se presbiterorum
esse cognoscat.
<4 11> -C. XI.+ <T R> Sine precepto episcopi presbiter non signet infantes.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae.
<T T> Presbiter presente episcopo non signet infantes, nisi ab
episcopo fuerit illi preceptum.
<P 1> -[PALEA.+
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ex Concilio Neocesariensi, c. 13.
<T T> Presbiteri ruris in ecclesia ciuitatis, episcopo presente
uel presbiteris ipsius urbis, offerre non possunt, nec panem
sacrificatum dare, calicemque porrigere. Si uere absentes
hi fuerint, et ad dandam ordinationem uocentur
soli, dare debebunt. -]+ <P 0>
<1 D><S 335><L 25>
<2 96> -DISTINCTIO XCVI.+
-GRATIANUS.+
<T A> Illud autem Honorii Augusti, quod de electione summi Pontificis
supra constituisse legitur, nullius momenti esse probatur,
cum non solum de ordinibus, sed nec etiam de rebus ecclesiasticis
laicis legatur aliquando attributa disponendi facultas. Unde
quecumque a principibus in ordinibus uel in ecclesiasticis rebus
decreta inueniuntur, nullius auctoritatis esse monstrantur.
Unde Simacus Episcopus catholicae ecclesiae urbis
Romae in Sinodo residens dixit:
<4 1> -C. I.+ <T R> De rebus ecclesiasticis disponendis laicis nulla
facultas relinquitur.
<T T> Bene quidem fraternitas uestra ecclesiasticis legibus
assecuta, sub diuini timore iudicii que erant statuenda diffiniuit,
<S 336><L 1> -336+
et ad iusticiae cumulum peruenit, cum sufficienter
uniuersa conplectitur, nec adiectione indiget plenitudo,
maxime de clericis, quos amor dominacionis inuasit, et
iugum disciplinae ecclesiasticae fecit respuere. -@. 1.+ Quorum
excessus enarrare difficile est: unum tamen, quod occurrit,
uenerando ordini uestro intimare non differo. Inter
alia, scripturam quandam illustris memoriae Basilium quasi
pro ecclesiasticae amore substantiae conscripsisse refero,
in qua nullus Romanae ecclesiae interfuit, uel subscripsit
antistes, per quem potuisset sortiri legitimam firmitatem.
Ne ergo disputem inde, unde potest uestrum
iudicare concilium requiratur, et referatur in medium, ut
ex lectione agnoscatis, cuiusmodi possit habere substantiam.
Sancta sinodus respondit: "Deferatur in medium, ut
cuiusmodi sit possit agnosci." Hec cum diceret, Ormisda
diaconus recitauit: "Cum in Mausoleo, quod est
apud B. Petrum apostolum, resedisset sublimis et
eminentissimus uir prefectus pretorio atque patricius, agens
etiam uices precellentissimi regis Odoacris, Basilius, dixit:
"'Quamquam studii uestri et religionis intersit, ut in electione
episcopatus concordia principaliter seruetur ecclesiae,
ne per occasionem electionis status ciuitatis
uocetur in dubium, admonitione beatissimi uiri Papae nostri
Simaci Simplicii, quam ante oculos semper habere
debemus, hoc nobis meministis sub obtestacione fuisse mandatum,
ut propter illum strepitum et detrimentum ecclesiae
uenerabilis, si eum de hac luce contigerit transire, non sine
consultacione nostra cuiuslibet celebretur electio.'" Hec cum
legeret, Cresconius Tudertinae ciuitatis episcopus
surgens e consessu dixit: "Hic perpendat sancta sinodus,
utrum pretermissis personis religiosis, quibus
maxime cura est de tanto Pontifice, electionem eius
in suam possint redigere potestatem, quod contra canones
esse manifestum est." Item Ormisda diaconus legit: "Ac
ne confusionis atque dispendii aliquid uenerabilis
ecclesia sustineret, miramur, pretermissis quicquam nobis
fuisse temptatum, cum sacerdote nostro superstite
nichil debuisset assumi. Quare si amplitudini uestrae
uel sanctitati placet, incolumia omnia, que ad futuri antistitis
electionem respiciunt, religiosa ueneratione seruemus,
hanc legem specialiter preferentes, quam nobis heredibusque
nostris Christianae mentis deuotione sancimus: ne umquam
predium, siue rusticum, siue urbanum, uel ornamenta, aut
ministeria que nunc sunt ecclesiarum, uel que ex quibuslibet
titulis ecclesiarum iure peruenerint, ab eo, qui
nunc antistes sub electione communi fuerit ordinandus, et
illis, qui futuris seculis sequuntur, quocumque titulo
aut commento alienari liceat. Et quicumque hoc
<S 337><L 1> -337+
facere uoluerit, inefficax atque irritum iudicetur, sitque
facienti, consentienti accipientique anathema." -@. 2.+
Maximus episcopus Bleranae ecclesiae dixit: "Modo sancta
sinodus dignetur edicere, si licuit laico homini anathema in
ordinem ecclesiasticum dictare, aut si laicus potuit sacerdoti
anathema dicere, et contra canones quod ei non conpetebat
constituere? Dicite, quid uobis uidetur? De me
licuit laico legem dare?" Sancta sinodus dixit: "Non licuit,"
et adiecit: "Lege sequentia." Ormisda diaconus legit:
"Et is, qui predium seu rusticum uel urbanum iuris
ecclesiastici fuerit consecutus, nouerit se nulla lege uel
prescriptione munitum; sed siue is, qui alienauerit, siue qui
eum sequens, uoluntate contraria predium huiusmodi
alienatum retinere temptauerit, id cum fructibus
restituat, qui illud fuerit consecutus." -@. 3.+ Hec
cum legeret, Stephanus Venusinae ecclesiae episcopus surgens
e consessu dixit: "Perlegatur." Hormisda diaconus
legit: "Qua etiam pena placuit accipientis
etiam heredes afficere. In qua re cuilibet clericorum nulla
contradicendi libera sit facultas. Iniquum est enim et sacrilegii
instar, ut que pro salute et requie animarum
suarum unusquisque uenerabili ecclesiae pauperum
causa contulerit aut certe reliquerit, ab his, quos maxime
seruare conuenerat, in alterum transferantur. Plane
quecumque in gemmis, uel auro siue argento, nec non
et uestibus minus apta usibus uel ornatui uidebuntur ecclesiae,
que seruare ac diu manere non possunt, sub iusta
estimatione uendantur, et erogatio religioni proficiat."
-@. 4.+ Cumque lecta fuisset, Laurentius episcopus Mediolanensis
ecclesiae dixit: "Ista scriptura nullum Romanae
ciuitatis potuit obligare Pontificem, qui non licuit laicis
statuendi in ecclesia preter Romanum Papam habere
aliquam potestatem: quos obsequendi manet necessitas,
non auctoritas inperandi, maxime cum nec Papa Romanus
subscripserit, nec alicuius secundum canones metropolitani
legatur assensus." -@. 5.+ Petrus episcopus Rauennatis ecclesiae
dixit: "Scripturam, que in nostra congregatione
uulgata est, nullas uires habere manifestum est, quia nec
canonibus conuenit, et a laica persona concepta uidetur,
maxime quia in ea nullus presul sedis apostolicae interfuisse,
uel propria subscriptione eam confirmasse monstratur."
-@. 6.+ Eulalius episcopus Siracusanae ecclesiae dixit:
"Scripturam, que in sacerdotali concilio recitata est, euidentissimis
documentis constat inualidam: primum,
quod contra Patrum regulas a laicis, quamuis religiosis
(quibus nulla de ecclesiasticis facultatibus aliquid disponendi
legitur umquam attributa facultas), facta uidetur;
deinde quod nullius presulis apostolicae sedis subscriptione
firmata docetur. Quod si cuiuslibet prouinciae sacerdotes
intra suos terminos concilio habito quicquid sine metropolitani
sui auctoritate tractauerint, irritum esse debere
sancti Patres sanxerunt quanto magis quod in apostolica
sede, nunc extante presule (qui, merito B. Petri
apostoli per uniuersum orbem primatum obtinens sacerdotii,
<S 338><L 1> -338+
statutis sinodalibus consueuit tribuere firmitatem) a laicis
(licet consentientibus aliquantis episcopis, qui tamen Pontifici,
a quo consecrati probantur, preiudicium inferre non
potuerunt) presumptum fuisse cognoscitur, uiribus carere
non dubium est, nec posse inter ecclesiastica ullo modo
statuta censeri?" -@. 7.+ Sancta sinodus dixit: "Licet
secundum prosecutionem uenerabilium fratrum nostrorum
Laurentii, Petri, Eulalii, Cresconii, Maximi, uel Stephani,
nec apud nos incertum habetur, hanc ipsam scripturam
nullius esse momenti, uerumtamen etiamsi aliqua possit
ratione subsistere, modis omnibus in sinodali conuentu
prouida beatitudinis uestrae sententia eneruari conueniebat
et in irritum deduci, ne in exemplo remaneret
presumendi quibuslibet laicis, quamuis religiosis, uel potentibus,
in quacumque ciuitate quolibet modo aliquid decernere
de ecclesiasticis facultatibus, quarum solis sacerdotibus disponendi
indiscusse a Deo cura commissa docetur."
<T P> Unde in sexta actione Calcedonensis Concilii Martianus
Inperator dixit inter cetera:
<4 2> -C. II.+ <T R> Inperatores ad fidem confirmandam, non potenciam
ostendendam sinodo interesse debent.
<T T> Nos ad fidem confirmandam, non ad potenciam
ostendendam exemplo religiosissimi principis Constantini
sinodo interesse uolumus, ut inuenta ueritate
non ultra multitudo prauis doctrinis attracta discordet.
<4 3> -[C. III.]+
<T I> Item in eadem. -[VI. actione, in fine]+
<T T> Quedam capitula sunt, que ad honorem uestrae reuerentiae
uobis seruauimus, decorum esse iudicantes, a
uobis hec regulariter firmari potius per sinodum, quam
nostra lege sanciri.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Sinodali conuentui inperatores interesse non conuenit,
nisi ubi de fide agitur.
<T I> Item Nicolaus Papa. -[in epistola ad Michaelem Imp.
que incipit: "Proposueramus."]+
<T T> Ubinam legistis, inperatores antecessores uestros
sinodalibus conuentibus interfuisse, nisi forsitan in
quibus de fide tractatum est, que uniuersalis est, que
omnium communis est, que non solum ad clericos, uerum
etiam ad laicos et ad omnes omnino pertinet Christianos?
<4 5> -C. V.+ <T R> De presulibus diuinarum rerum, qui humanis rebus
presunt iudicare non possunt.
<T I> Idem. -[in eadem epistola]+
<T T> Denique hi, quibus tantum humanis rebus, et non diuinis
preesse permissum est, quomodo de his, per quos diuina
ministrantur, iudicare presumant, penitus ignoramus.
<S 339><L 1> -339+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Nec inperator iura Pontificis, nec Pontifex iura
regia usurpet.
<T I> Idem. -[paulo inferius]+
<T T> Cum ad uerum uentum est, ultra sibi nec inperator
iura Pontificatus arripuit, nec Pontifex nomen inperatorium
usurpauit, quoniam idem mediator Dei et hominum,
homo Christus Iesus, actibus propriis et dignitatibus
distinctis offitia potestatis utriusque discreuit, propria uolens
medicinali humilitate sursum efferri, non humana superbia
rursum in inferno demergi, ut et Christiani inperatores
pro eterna uita Pontificibus indigerent, et Pontifices pro
cursu temporalium tantummodo rerum inperialibus legibus
uterentur, quatinus spiritualis actio a carnalibus distaret
incursibus, et Deo militans minime se negociis secularibus
inplicaret, ac uicissim non ille rebus diuinis presidere
uideretur, qui esset negociis secularibus inplicatus.
<4 7> -C. VII.+ <T R> A seculari potestate Pontifex prorsus nec solui
nec ligari ualet.
<T I> Idem. -[in eadem, paucis interiectis]+
<T T> Satis euidenter ostenditur, a seculari potestate nec solui
prorsus, nec ligari Pontificem, quem constat a pio
principe Constantino (quem longe superius memorauimus)
Deum appellatum, cum nec posse Deum ab
hominibus iudicari manifestum sit. Sed et Theodosius
minor sanctae sinodo scribens dixit Ephesinae primae.
"Deputatus est igitur Candidianus, magnificentissimus
comes strenuorum domesticorum, transire usque ad sanctissimam
sinodum uestram, et in nullo quidem, quem faciendae
sunt de piis dogmatibus questiones seu potius expositiones,
communicare. Illicitum namque est eum, qui
non sit in ordine sanctissimorum episcoporum, ecclesiasticis
intermisceri tractatibus." <T I> (Et post pauca:) <T T> -@. 1.+
His itaque manifestis repertis aparet conministrum
Ignatium per inperialem tantummodo sententiam nullo modo
potuisse prorsus expelli. In cuius dampnatione quia presulum
quoque assensus est subsecutus, aparet fuisse
patratum id causa adulationis, non legitimae sanctionis.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Facta Pontificum inperator iudicare non debet.
<T I> Idem Lodouico Inperatori.
<T T> In scripturis narratur Constantinus inperator dixisse
"Vere si propriis oculis uidissem sacerdotem Dei, aut
aliquem eorum, qui monachico habitu circumamicti sunt
peccantem, clamidem meam explicarem et cooperirem
eum, ne ab aliquo uideretur." In quibus igitur, desiderantissime
<S 340><L 1> -340+
fili, necessario commonemini, ut quemadmodum
fide et religione ac honoris parilitate ei adequari
uidemini, ita quoque humilitate atque deuotione equiparari
nichilominus anheletis, ita ut in nullo inferior eo, sed potior
inueniamini post exempla, qui talem se exhibuit ante
talia prorsus exempla. Sed hec quidem diximus,
cautos uos reddere cupientes, ut si de Domini sacerdotibus,
qui iure patres dicuntur, aliquid contigerit uos audire,
quod confusionem piis mentibus ingerat, non infronitum,
sed pudoratos filios Noe imitantes, patriam de reliquo
uerecundiam contegatis, ut affluenti, quemadmodum et illi,
benedictione repleri moderante Domino mereamini.
<4 9> -C. IX.+ <T R> Regum et principum patres et magistri sacerdotes
censentur.
<T I> Item ex epistola Gregorii -[VII.]+ ad Hermannum
Metensem Episcopum, -[lib. VIII. epist. 21.]+
<T T> Quis dubitet sacerdotes Christi regum et principum
omniumque fidelium patres et magistros censeri? Nonne
miserabilis insaniae esse cognoscitur, si filius patrem,
discipulus magistrum sibi conetur subiugare, et iniquis
obligationibus illum suae potestati subicere, a quo credit
non solum in terra, sed etiam in celis se ligari posse et solui?
<4 10> -C. X.+ <T R> Auctoritas sacra Pontificum et regalis potestas
huius mundi gubernacula regit.
<T I> Item Gelasius Papa Anastasio Inperatori.
<T T> Duo sunt quippe, inperator auguste, quibus principaliter
hic mundus regitur: auctoritas sacra Pontificum,
et regalis potestas. In quibus tanto grauius est pondus
sacerdotum, quanto etiam pro ipso regibus hominum in
diuino sunt reddituri examine rationem. <T I> Et post pauca: <T T>
-@. 1.+ Nosti itaque inter hec ex illorum te pendere
iudicio, non illos ad tuam posse redigi uoluntatem.
-@. 2.+ Talibus igitur institutis, talibusque fulti auctoritatibus
plerique Pontificum, alii reges, alii inperatores excommunicauerunt.
Nam si speciale aliquod de personis
principum requiratur exemplum, B. Innocentius Papa Archadium
inperatorem (quia consensit, ut S. Iohannes Crisostomus
a sua sede pelleretur), excommunicauit. B.
etiam Ambrosius, licet sanctus, non tamen uniuersalis
ecclesiae episcopus, pro culpa, que aliis sacerdotibus non
adeo grauis uidebatur, Theodosium Magnum inperatorem
excommunicans ab ecclesia exclusit; qui etiam in suis
scriptis ostendit, quod aurum non tam pretiosius sit plumbo,
quam regia potestate sit altior ordo sacerdotalis, hoc
modo circa principium sui pastoralis scribens: "Honor,
<S 341><L 1> -341+
fratres, et sublimitas episcopalis nullis poterit conparationibus
adequari. Si regum fulgori conpares et principum
diademati, longe erit inferius quam si plumbi metallum ad
auri fulgorem conpares, quippe cum uideas regum colla et
principum submitti genibus sacerdotum, et osculata eorum
dextera, orationibus eorum credant se communicari."
<4 11> -C. XI.+ <T R> Inperatores debent Pontificibus subesse, non
preesse.
<T I> Item Iohannes.
<T T> Si inperator catholicus est (quod salua pace ipsius
dixerimus) filius est, non presul ecclesiae; quod ad religionem
conpetit discere ei conuenit, non docere; habet priuilegia
potestatis suae, que administrandis legibus publicis
diuinitus consecutus est, et eius beneficiis non ingratus
contra dispositionem celestis ordinis nil usurpet. Ad sacerdotes
enim Deus uoluit que ecclesiae sunt disponenda
pertinere, non ad seculi potestates, quas, si fideles sunt,
ecclesiae suae sacerdotibus uoluit esse subiectas. Non
sibi uendicet alienum ius, et ministerium, quod alteri deputatum
est, ne contra eum tendat abrumpi, a quo omnia
constituta sunt, et contra illius beneficia pugnare uideatur,
a quo propriam consecutus est potestatem. Non a legibus
publicis, non a potestatibus seculi, sed a pontificibus et
sacerdotibus omnipotens Deus Christianae religionis clericos
et sacerdotes uoluit ordinari, et discuti et recipi de errore
remeantes. Inperatores Christiani subdere debent executiones
suas ecclesiasticis presulibus, non preferre.
<P 1> -[PALEA.+
<4 12> -C. XII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gelasius ad Episcopos orientales.
<T T> Numquam de pontificibus nisi ecclesiam iudicasse;
<S 342><L 1> -342+
non esse humanarum legum de talibus ferre sententiam
absque ecclesiae principaliter constitutis pontificibus; obsequi
solere principes Christianos decretis ecclesiae, non suam
preponere potestatem; episcopis caput subdere principem
solitum, non de eorum capitibus iudicare. -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 13> -C. XIII.+ <T R> De eodem.
<T T> Constantinus inperator coronam, et omnem regiam dignitatem
in urbe Romana, et in Italia, et in partibus occidentalibus
Apostolico concessit. Nam in gestis B. Siluestri
(que B. Papa Gelasius in concilio LXX. episcoporum a
catholicis legi commemorat, et pro antiquo usu multas
hoc imitari dicit ecclesias) ita legitur: -]+ <P 0>
<P 1> -[PALEA.+
<4 14> -C. XIV.+ <T R> De eodem.
<T T> Constantinus inperator quarta die sui baptismi
priuilegium Romanae ecclesiae Pontifici contulit, ut in toto
orbe Romano sacerdotes ita hunc caput habeant, sicut
iudices regem. In eo priuilegio ita inter cetera legitur:
"Utile iudicauimus una cum omnibus satrapis nostris,
et uniuerso senatu optimatibusque meis, etiam et cuncto
populo Romanae gloriae inperio subiacenti, ut sicut B.
Petrus in terris uicarius Filii Dei esse uidetur constitutus,
ita et Pontifices, qui ipsius principis apostolorum
gerunt uices, principatus potestatem amplius quam terrena
inperialis nostrae serenitatis mansuetudo habere
uidetur, concessam a nobis nostroque inperio obtineant,
eligentes nobis ipsum principem apostolorum uel eius
uicarios firmos apud Deum esse patronos. Et sicut
<S 343><L 1> -343+
nostram terrenam inperialem potentiam, sic eius sacrosanctam
Romanam ecclesiam decreuimus ueneranter honorari,
et amplius quam nostrum inperium et terrenum
thronum sedem sacratissimam B. Petri gloriose exaltari,
tribuentes ei potestatem, et gloriae dignitatem atque
uigorem, et honorificentiam inperialem. Atque decernentes
sancimus, ut principatum teneat tam super quatuor precipuas
sedes, Alexandrinam, Antiocenam, Ierosolimitanam,
Constantinopolitanam, quam etiam super omnes
in uniuerso orbe terrarum ecclesias Dei, et Pontifex,
qui pro tempore ipsius sacrosanctae Romanae ecclesiae
extiterit, celsior et princeps cunctis sacerdotibus totius
mundi existat, et eius iudicio queque ad cultum Dei uel
fidei Christianorum stabilitatem procuranda fuerint disponantur."
<T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Ecclesiis beatorum apostolorum
Petri et Pauli pro continuatione luminariorum possessionum
predia contulimus, et rebus diuersis eas ditauimus,
et per nostram inperialem iussionem sacram tam in oriente,
quam in occidente, uel etiam septentrionali et meridiana
plaga, uidelicet in Iudea, Grecia, Asia, Thracia, Affrica et
Italia, uel diuersis insulis, nostra largitate ei concessimus,
ea prorsus ratione, ut per manus beatissimi patris nostri Siluestri
summi Pontificis successorumque eius omnia disponantur.
<T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ Beato Siluestro Patri nostro
summo Pontifici et uniuersalis urbis Romae Papae, et
omnibus, eius successoribus Pontificibus, qui usque in
finem mundi in sede B. Petri erunt sessuri, de presenti
contradimus palatium inperii nostri Lateranense,
deinde diadema, uidelicet coronam capitis nostri, simulque
frigium, nec non et superhumerale, uidelicet lorum,
quod inperiale circumdare assolet collum; uerum etiam
et clamidem purpuream, atque tunicam coccineam, et
omnia inperialia indumenta; sed et dignitatem inperialium
presidentium equitum, conferentes etiam et
inperialia sceptra, simulque cuncta signa, atque
banda, et diuersa ornamenta inperialia, et omnem
processionem inperialis culminis et gloriam potestatis
nostrae. -@. 3.+ Viris autem reuerentissimis clericis in
diuersis ordinibus eidem sacrosanctae Romanae ecclesiae
<S 344><L 1> -344+
seruientibus illud culmen singularitate, potentia et precellentia
habere sancimus, cuius amplissimus noster
senatus uidetur gloria adornari, id est patricios atque
consules effici, nec non et ceteris dignitatibus inperialibus
eos promulgamus decorari. Et sicut inperialis
milicia ornatur, ita et clerum sanctae Romanae ecclesiae
ornari decernimus. Et quemadmodum inperialis
potentia offitiis diuersis, cubiculariorum nempe, et ostiariorum,
atque omnium excubitorum ornatur, ita et sanctam
Romanam ecclesiam decorari uolumus. Et ut amplissime
pontificale decus prefulgeat, decernimus et hoc, clericorum
eiusdem sanctae Romanae ecclesiae manipulis et
linteaminibus, id est candidissimo colore, decorari equos,
ita et equitare. Et sicut noster senatus calciamentis utitur
cum udonibus, id est candido linteamine illustratis,
sic utantur et clerici, ut sicut celestia, ita et terrena ad
laudem Dei decorentur. -@. 4.+ Pre omnibus autem licentiam
tribuimus ipsi sanctissimo Patri nostro Siluestro et
successoribus eius ex nostro indicto, ut quem placatus
proprio consilio clericare uoluerit, et in religiosorum
numero clericorum connumerare, nullus ex omnibus
presumat superbe agere. -@. 5.+ Decreuimus itaque
et hoc, ut ipse et successores eius diademate, uidelicet
corona, quam ex capite nostro illi concessimus, ex auro
purissimo et gemmis pretiosis uti debeant, et in capite ad
laudem Dei pro honore B. Petri gestare. Ipse uero
beatissimus Papa, quia super coronam clericatus, quam
gerit ad gloriam B. Petri, omnino ipsa ex auro non est
passus uti corona, nos frigium candido nitore splendidum,
resurrectionem dominicam designans, eius sacratissimo
uertici manibus nostris inposuimus, et tenentes
frenum equi ipsius pro reuerentia B. Petri stratoris
offitium illi exhibuimus, statuentes eodem frigio omnes eius
successores singulariter uti in processionibus ad imitationem
inperii nostri. -@. 6.+ Unde ut pontificalis apex non
uilescat, sed magis quam terreni inperii dignitas gloria
et potentia decoretur, ecce tam palatium nostrum, ut
predictum est, quam Romanam urbem, et omnes
Italiae seu occidentalium regionum prouincias, loca et ciuitates
<S 345><L 1> -345+
prefato beatissimo Pontifici nostro Siluestro
uniuersali Papae contradimus atque relinquimus, et ab
eo et a successoribus eius per hanc diualem nostram et
pragmaticum constitutum decernimus disponenda, atque
iuri sanctae Romanae ecclesiae concedimus permansura.
-@. 7.+ Unde congruum perspeximus nostrum
inperium et regni potestatem in orientalibus transferri
regionibus, et in Bizantiae prouinciae optimo loco
nomini nostro ciuitatem edificari, et nostrum illic constitui
inperium, quoniam ubi principatus sacerdotum et Christianae
religionis caput ab inperatore celesti constitutum est, iustum
non est, ut illic inperator terrenus habeat potestatem.
-@. 8.+ Hec uero omnia, que per hanc nostram inperialem
sacram, et per alia diualia decreta statuimus atque
confirmauimus, usque in finem mundi illibata et inconcussa
permanere decernimus Unde coram Deo
uiuo, qui nos regnare precepit, et coram terribili eius iudicio
obtestamur per hoc nostrum inperiale constitutum
omnes nostros successores inperatores, uel cunctos optimates,
satrapas etiam, amplissimum senatum, et uniuersum
populum in toto orbe terrarum nunc et in posterum
cunctis retro temporibus inperio nostro subiacentem
nulli eorum quoquo modo licere hec aut infringere,
aut in quoquam conuellere. Si quis autem, quod non
credimus, in hoc temerator aut contemptor extiterit,
eternis condempnationibus subiaceat innodatus, et sanctos
Dei, principes apostolorum Petrum et Paulum sibi in presenti
et in futura uita sentiat contrarios, atque in inferno
inferiori concrematus cum diabolo et omnibus deficiat
inpiis. Huius uero inperialis decreti nostri paginam
propriis manibus roborantes, super uenerandum corpus B.
Petri principis apostolorum posuimus. Datum Romae
3. Calendas Aprilis, Domino nostro Flauio Constantino
Augusto quater, et Gallicano V. C. Coss. -]+ <P 0>
<4 15> -C. XV.+ <T R> Inperialis auctoritas religiosae dispensationis
mensuram non mutat.
<T I> Item Gelasius. -[ad Episcopos Dardaniae]+
<T T> Sicut quamuis parua ciuitas prerogatiuam presentis
regni non minuit, sic inperialis presentia mensuram dispensationis
religiosae non mutat. <T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Semper est
effectum sacerdotali concilio de sacerdotibus iudicia
prouenire. Nam qualescumque pontifices, etsi errore
humanitus accidente, non tamen contra religionem
ullatenus excedentes, nullatenus uidentur a seculari
potestate posse percelli.
<S 346><L 1> -346+
<4 16> -C. XVI.+ <T R> Ecclesias restaurare contritas, non pontifices
persequi boni principis est.
<T I> Item Marcellus Papa Maxentio.
<T T> Boni principis est ac religiosi ecclesias contritas atque
conscissas restaurare, nouasque edificare, et Dei
sacerdotes honorare atque tueri. Unde sanctos apostolos
eorumque successores sub diuina contestacione constitutos
precepisse legimus, non debere fieri persecutiones, nec
inferri fluctuaciones, nec inuidere laborantibus in agro
dominico, nec expelli eterni regis dispensatores.
<1 D><S 346><L 11>
<2 97> -DISTINCTIO XCVII.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Hoc capitulo patenter ostenditur, quod nec inperatori,
nec cuilibet laico licet decernere uel de electione Pontificis
uel de rebus ecclesiasticis. Quecumque autem ab eis constituta
fuerint, pro infectis habenda sunt, nisi subscriptione Romani Pontificis
fuerint roborata. Unde illud Honorii Augusti, ut supra
dictum est, uanum esse uidetur, quod contra auctoritatem sacrorum
canonum de electione summi Pontificis decernere temptauerit.
Sed sicut ex eodem capitulo habetur, precibus ecclesiae inperator
in presumptores ualet decernere, sicut pro defensione fidei quondam
decreuisse leguntur, ne heretici aliquid nomine ecclesiae
possiderent. Ab ea autem non inuitati de rebus ecclesiasticis
aliquid disponendi non habent facultatem. Honorius uero Augustus
non sua auctoritate, sed B. Bonifatio suplicante, ecclesiasticae
quieti consulere et concertantium ambitionem punire
curauit.
Unde idem Bonifatius Episcopus suplicationis epistolam
Honorio Augusto destinauit, dicens:
<4 1> -C. I.+ <T R> Epistola Bonifatii ad Honorium Augustum.
<T T> Ecclesiae meae, cui Deus noster meum sacerdotium
uobis res humanas regentibus deputauit, nos cura constringit,
ne causis eius, quamuis adhuc corporis incommoditate
detinear, propter conuentus, qui a sacerdotibus et clericis
uniuersis et Christianae plebis perturbationibus agitantur,
apud aures Christianissimi principis existimemur desse.
Si enim secus quam oportet eueniat, non uos id facere,
qui cuncta equa moderatione conponitis, sed nos per nostram
<S 347><L 1> -347+
tacentem desidiam uidebimur quod ciuitatis quietem
et ecclesiae pacem peruertere ualeat admisisse. Cum enim
humanis rebus diuinae cultor religionis Domino fauente
prouideas, nostra culpa erit, si non id sub uestra gloria,
quam certum est diuinis semper rebus animo propensiori
fauisse, firmo et stabili iure custodiatur, quod per tot annorum
seriem sub illis etiam principibus obtinuit, quos
nulla nostrae religionis cura constrinxit, id est, ut licita
seruentur, et sub uestrae inperio clementiae minime que
sunt illicita formidentur. -@. 1.+ Ipsa enim ecclesia deuotionem
tuam, Christianissime inperator, meo quidem sermone,
sed suo uenerabili affectu appellat, quam Christus Deus
noster, uestrae fidei rector et uestri inperii gubernator,
sibi uni desponsatam et intactam uirginem seruat,
ne in ea aliquos patiamini insidiantium procellarum fluctus
illidi, et quietam faciem tempestatis insolitae tumore
turbari, gloriosissime et tranquillissime inperator semper
auguste. Ipsa uero (que uni desponsata est,
uestra tamen mater est) ecclesia pietatem uestram
legatione, quam suis sacerdotibus commisit, appellat, preterita
presentiaque repetit. Vobis, inquit, religiosissime
inperantibus modo tutus est populus, tam
fidus Deo quam tibi, principi Christiano. Ecce enim
inter misteria, inter preces suas, quas pro uestri felicitate
dependit inperii, teste, apud quem et de cuius sede
agitur, sancto Petro, sollicitis pro religionis obseruantia
uocibus clamat, cum sollicita peticione miscetur oratio,
ne hos in uarias res solito temptatore occulte sollicitante
semel euulsa discordia distrahat. Angeretur pluribus,
princeps Christianissime, mater ecclesia, nisi apud
te suarum esset secura causarum, et in obpressionibus
idolorum, in hereticorum correctionibus, fide tua, diuino
cultu pariter cum inperio semper florente, uicisset. -@. 2.+
Habet refugium pium tuae mansuetudinis animum, cum
suae religionis ueneratione coniunctum, cum, quicquid
huic proficiat, uos agatis, conferatis fratribus et consacerdotibus
meis, probatissimis uiris, a me et ab omnibus
(qui ecclesiam faciunt legatis; quibus prosequentibus
(precamur) causa sacrae religionis, ut in urbe uestrae
mansuetudinis hoc animo, quo postulatis annuitis,
in perpetuum statui uniuersalis ecclesiae consultatis.
<4 2> -C. II.+ <T R> Rescriptum Honorii ad Bonifatium Papam.
<T T> Victor Honorius, inclitus, triumphator, semper augustus,
sancto ac uenerabili Bonifatio Papae urbis eternae.
Scripta beatitudinis uestrae debita reuerentiae gratulatione
suscepimus, quibus recensitis egimus omnipotenti
<S 348><L 1> -348+
Deo maximas gratias, quod sanctimoniam tuam post longum
incommodum optatae redditam didicimus sanitati. Et
ideo reuertentibus uenerabilibus uiris gaudium nostrum sacrorum
apicum attestatione signamus, ac petimus, uti
cottidianis orationibus apostolatus tuus studium ac uotum
suum circa salutem atque inperium nostrum inpendere
dignetur. Illud autem pietati nostrae satis placuisse
cognosce, quod sanctimonia tua de ecclesiarum ac populi
perturbatione sollicita est. Que ut aliqua ratione non
possit euenire, satis clementia nostra credidit esse prouisum.
Denique beatitudine tua predicante id ad cunctorum
clericorum noticiam uolumus peruenire, ut, si quid forte religioni
tuae (quod non optamus) humana sorte contigerit,
sciant omnes ab ambitionibus esse cessandum. Ac si duo
contra fas etc., <T I> ut supra. Et infra: <T T> -@. 1.+ Unde id seruandum
est, ut omnes tranquillam mentem et pacificos
animos ex serenitatis nostrae admonicione custodiant, nec
aliquid seditionis conspirationibus temptare conentur,
cum certum sit, nulli partium sua studia profutura.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sine signatis apicibus non est mos
Romanae ecclesiae undecumque legationem suscipere.
Unde Nicolaus Papa:
<4 3> -C. III.+ <T R> Romana non consueuit ecclesia sine signatis
apicibus legationem undecumque suscipere.
<T T> Nobilissimus uir atque strenuus uestrae sublimitatis
legatus, licet nullam epistolam iuxta consuetudinem a uobis
nostro Pontificio detulisset, licet numquam apostolicae sedis
moris fuerit absque signatis apicibus undecumque legationem
suscipere, nos tamen uos in illa honorantes, eiusque
grauitatem et eloquiorum illius ueridicas cognoscentes
assertiones, nichilominus eum et sicut decuit suscepimus, et
ei, sicut honestum fuit, credidimus.
<1 D><S 348><L 33>
<2 98> -DISTINCTIO XCVIII.+
-GRATIANUS.+
<T A> Que circa ordinandos sint obseruanda, que in eorum electione
diligenter sint consideranda, multorum auctoritatibus
monstrata sunt. Sed quia ueritas rei nonnumquam obscuratur
mutacione prouinciae, decretum est sacris canonibus, ut peregrini,
nisi quinque uel eo amplius suorum episcoporum fuerint commendati
cyrographis, non ordinentur.
<S 349><L 1> -349+
Unde Siluester papa presidens in generali sinodo dixit:
<4 1> -C. I.+ <T R> Nisi quinque episcoporum litteris designatum, transmarinum
hominem ad clericatum nullus suscipiat.
<T T> Nullus aliqua ratione transmarinum hominem penes
nos in clericatus gradu suscipiat, nisi quinque episcoporum
designatus sit cyrographis.
<4 2> -C. II.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Anastasius -[I.]+ urbis Romae Episcopus omnibus
Episcopis. -[ep. I. cap. 2.]+
<T T> Transmarinos homines in clericatus honore nemo
suscipiat, nisi quinque aut eo amplius episcoporum cyrographis
fuerint designati, quia per subreptionem multa
solent euenire.
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius Romanae Ecclesiae presul Squillatiano
Episcopo. -[lib. II. epist. 25.]+
<T T> Affros passim, et ignaros peregrinos, ad ecclesiasticos
ordines tendentes, nulla ratione suscipias, quia Affrorum
alii quidam sunt Manichei, alii rebaptizati;
peregrini uero plurimi in minoribus ordinibus
constituti fortiores de se pretendisse honores sepe probati
sunt.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Non sunt promouendi ad clerum, qui inperegre
fuerint baptizati.
<T I> Item ex Concilio Eliberitano. -[c. 24.]+
<T T> Omnes, qui inperegre fuerint baptizati, eo quod
eorum minime sit cognita uita, placuit ad clerum non esse
promouendos in alienis prouintiis.
<1 D><S 349><L 29>
<2 99> -DISTINCTIO XCIX.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> De primatibus autem (quorum supra mentionem
fecimus) queritur, quem gradum in ecclesia obtineant? an in
aliquo a patriarchis differant? quam obedientium archiepiscopi
eis debeant? primates et patriarchae diuersorum sunt nominum,
sed eiusdem offitii. Ab archiepiscopis, quotiens necesse fuerit,
episcopi ad primates appellant, sed a primatibus ad archiepiscopos
<S 350><L 1> -350+
appellari non licet. Debent quoque obedientiam primatibus
archiepiscopi in omnibus, que sibi ab eis fuerint iuste
inperata.
Unde Anacletus Papa ait: -[ad Episcopos Italiae,
epist. II.]+
<4 1> -C. I.+ <T R> Que obedientia sit exhibenda primatibus.
<T T> Prouintiae multo ante Christi aduentum tempore diuisae
sunt maxima ex parte, et postea ab apostolis et B. Clemente
predecessore nostro ipsa diuisio est renouata. Et in
capite prouintiarum, ubi dudum primates erant legis seculi
ac prima iudiciaria potestas, ad quos, qui per reliquas
ciuitates commorabantur, quando eis necesse erat, qui
ad aulam inperatorum uel regum confugere non poterant
uel quibus permissum non erat, confugiebant pro
obpressionibus uel iniusticiis suis, ipsosque appellabant
quotiens opus erat, sicut in lege eorum preceptum erat,
ipsis quoque in ciuitatibus uel locis nostris patriarchas
uel primates, qui unam formam tenent, licet diuersa sint nomina,
leges diuinae et ecclesiasticae poni et esse iusserunt,
ad quos episcopi, si necesse fuerit, confugerent eosque
appellarent, et ipsi primatum nomine fruerentur. Reliquae
uero metropolitanae ciuitates, que minores iudices
habebant (licet maiores comitibus essent) haberent metropolitanos
suos, qui predictis iuste obedirent primatibus,
sicut et in legibus seculi olim ordinatum erat, qui non
primatum, sed aut metropolitanorum, aut archiepiscoporum
nomine fruerentur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Non uocentur primates, nisi qui primas
sedes tenent.
<T I> Item Anicetus. -[ad Episcopos Galliae]+
<T T> -II. Pars.+ Nulli archiepiscopi primates uocentur, nisi
illi, qui primas sedes tenent, quarum episcopos apostoli
eorumque successores regulariter patriarchas uel primates
esse constituerunt, nisi aliqua gens deinceps ad
fidem conuertatur, cui necesse sit pre multitudine primatem
constitui. Reliqui metropolitani nominentur, qui
alias metropoles tenent.
<4 3> -C. III.+ <T R> Princeps summus sacerdotum non appelletur primae
sedis episcopus.
<T I> Item ex Concilio Affricano. -[c. 6.]+
<T T> Primae sedis episcopus non appelletur princeps sacerdotum,
<S 351><L 1> -351+
aut summus sacerdos, aut aliquid huiusmodi, sed
tantum primae sedis episcopus.
-II. Pars.+ <T P> Uniuersalis autem nec etiam Romanus pontifex
appelletur.
Unde Pelagius papa omnibus Episcopis:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Nec etiam Romanus Pontifex uniuersalis est
appellandus.
<T T> Nullus patriarcharum uocabulo uniuersalitatis umquam
utatur, quia, si unus patriarcha uniuersalis dicitur, patriarcharum
nomen ceteris derogatur. Sed absit hoc a fidelibus,
hoc sibi quempiam uelle arripere, unde honorem
fratrum suorum imminuere ex quantulacumque parte uideatur.
Quapropter karitas uestra neminem umquam suis in
epistolis uniuersalem nominet, ne sibi debitum subtrahat,
cum alteri honorem offert indebitum.
<4 5> -C. V.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius Eulogio Patriarchae Alexandrino.
-[lib. VII. epist. 30. Indict. 1.]+
<T T> Ecce in prefatione epistolae, quam ad me ipsum, qui
prohibui, direxistis, superbae appellationis uerbum, uniuersalem
me Papam dicens, inprimere curastis. Quod
peto mihi dulcissima sanctitas uestra ultra non faciat, quia
uobis subtrahitur, quod alteri plus quam ratio exigit prebetur.
Ego non uerbis quero prosperari, sed moribus,
nec honorem esse deputo, in quo fratres meos honorem
suum perdere cognosco. Meus namque est honor uniuersalis
ecclesiae, meus honor est fratrum meorum solidus
uigor. Tunc ego honoratus sum, cum singulis quibusque
honor debitus non negatur. Si enim uniuersalem me
Papam uestra sanctitas dicit, negat se hoc esse, quod me
fatetur uniuersum. Sed absit hoc, recedant uerba, que
unitatem inflant, karitatem uulnerant.
<1 D><S 351><L 33>
<2 100> -DISTINCTIO C.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Episcopos autem ordinare ante pallium acceptum
<S 352><L 1> -352+
nec archiepiscopo, nec primati, nec patriarchae licet, quod ex
auctoritate Pelagii Papae (licet minus euidenter) datur intelligi.
Ait enim Pelagius Papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> Infra tres menses fidem suam exponere et pallium
postulare a Romana ecclesia quisque metropolitanus studeat.
<T T> Quoniam quidam metropolitanorum fidem suam secundum
priscam consuetudinem sanctae sedi apostolicae exponere
detrectantes usum pallii neque expetunt, neque percipiunt,
ac per hoc episcoporum consecratio uiduatis ecclesiis
non sine periculo protelatur, placuit, ut quisquis metropolitanus
ultra tres menses consecrationis suae ad fidem suam
exponendam palliumque suscipiendum ad apostolicam sedem
non miserit, commissa sibi dignitate careat, sitque
licentia metropolitanis aliis, post secundam et tertiam commonitionem
uiduatis ecclesiis cum consilio Romani Pontificis
ordinando episcopum subuenire. -@. 1.+ Si uero consecrandi
episcopi negligentia prouenerit, ut ultra tres menses
ecclesia uiduata consistat, communione priuetur, quousque
aut loco cedat, aut se consecrandum offerre non differat.
Quod si ultra quinque menses per suam negligentiam retinuerit
uiduatam ecclesiam, neque ibi, neque alibi consecrationis
donum percipiat, imo metropolitani sui iudicio
cedat.
<4 2> -C. II.+ <T R> Honor pallii non detur nisi meritis exigentibus et
fortiter postulanti.
<T I> Item Gregorius papa Brunichildae Reginae.
-[lib. VII. epist. 5.]+
<T T> -II. Pars.+ Prisca consuetudo obtinuit, ut honor pallii
nisi exigentibus causarum meritis et fortiter postulanti dari
non debeat.
<P 1> -[PALEA.+
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Iohanni Corinthiorum Episcopo, libro 4.
epistola 55.
<T T> Nouit sanctitas tua quia prius pallium nisi dato commodo
non dabatur. Quod quoniam incongruum erat, facto
<S 353><L 1> -353+
concilio ante corpus B. Petri apostolorum principis, tam de
hoc quam de ordinationibus aliquid accipere sub districta
interdictione uetuimus. Oportet ergo, ut neque per commodum,
neque per gratiam aut quorumdam suplicationem
aliquos ad sacros ordines consentiatis uel permittatis
adduci. -]+ <P 0>
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Causarum uero merita accipienda
sunt, ut et is, qui postulat, mereatur accipere, et fidei suae professionem
prius iuramento confirmet, et apostolicis decretis atque
sinodalibus statutis se obediturum nichilominus caueat. Pallio
autem non nisi certis diebus et intra ecclesiam ad missarum
solempnia cuiquam metropolitano uti licebit.
Unde Iohannes Episcopus Williberto Agripinensi
Episcopo:
<4 4> -C. IV.+ <T R> Nisi post consuetam fidei professionem pallium
dari non debet.
<T T> Optatum tibi pallium nunc conferre nequiuimus, quia
fidei tuae paginam minus quam oportet continere reperimus,
cum uidelicet nullam in ea sanctarum uniuersalium sinodorum,
in quibus fidei nostrae simbolum continetur, nec decretalium
Pontificum Romanorum constitutorum secundum
morem feceris mentionem, sed nec illam propria subscriptione
munieras, nec aliquem, qui hanc iureiurando
firmaret miseras.
<4 5> -C. V.+ <T R> Qui pallium desiderat accipere, prius illicita a se
amouere promittat.
<T I> Item Gregorius Aregio Episcopo Francorum.
-[lib. VII. epist. III.]+
<T T> In ea sinodo, quam contra symoniacam heresim per fratrem
et coepiscopum nostrum Siagrium decreuimus congregari,
sanctitatem uestram uolumus interesse, atque eidem
fratri ita pallium, quod transmisimus, tribui, si prius se
promiserit illicita, que prohibuimus, per diffinitionem sinodi
a sancta ecclesia remouere. De qua sinodo omnem
nobis subtiliter ordinem tuam fraternitatem scriptis discurrentibus
uolumus nunciare, ut ipse, cuius nobis sanctitas
ualde experta est, nos reddat de omnibus certiores.
<4 6> -C. VI.+ <T R> Nonnisi ad missarum solempnia archiepiscopo uti
pallio licet.
<T I> Idem Vigilio Episcopo Arelatensi. -[lib. IV. epist. 51.]+
<T T> -IV. Pars.+ Pallium tibi transmisimus, quo fraternitas
tua intra ecclesiam ad sola missarum solempnia utatur.
<P 1> -[PALEA.+
<4 7> -C. VII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Iohanni Rauennati Episcopo libro II. epistola 54.
Indictione II.
<T T> Non multum temporis interuallum est, quod quedam
nobis de tua fraternitate fuerunt nunciata, de quibus uobis,
<S 354><L 1> -354+
ueniente illuc Castorio, notario sanctae, cui Deo auctore
presidemus, ecclesiae, subtiliter nos indicasse meminimus.
Peruenerat namque ad nos quedam in ecclesia uestra contra
consuetudinis atque humilitatis tramitem geri, que
sola (ut bene nostis) est offitii sacerdotalis erectio. Que si
sapientia uestra mansuete, uel cum episcopali suscepisset
studio, non de illis accendi debuerat, sed oportuerat te
hec eadem cum gratiarum actione corrigere. -]+ <P 0>
<4 8> -C. VIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Iohanni Episcopo Rauennati. -[in eadem
epistola]+
<T T> Contra morem est ecclesiasticum, si non patientissime
toleratur (quod a nobis absit) etiam iniusta correptio.
<T I> Et infra: <T T> -@. 1.+ Illud, frater karrissime, tibi non
putamus ignotum, quod prope de nullo metropolitano in
quibuslibet mundi patribus sit auditum, extra missarum
tempus usum sibi pallii uendicasse. Et quod bene hanc
consuetudinem generalis ecclesiae noueritis, uestris nobis
manifestissimis epistolis significastis, quibus preceptum
beatae memoriae decessoris nostri Iohannis Papae nobis
in subditis transmisistis adnexum, continens omnes consuetudines
ex priuilegio decessorum nostrorum concessas
uobis uestraeque ecclesiae debere conseruari. Confitemini
igitur aliam esse generalis ecclesiae consuetudinem,
postquam ea, que geritis, uobis ex priuilegio uendicatis.
Nulla ergo nobis in hac re, ut arbitramur, poterit remanere
dubietas. Aut enim mos omnium metropolitanorum
et tua est fraternitate seruandus, aut, si tuae ecclesiae
aliquid specialiter dicis esse concessum preceptumue a
prioribus Romanae urbis Pontificibus, quod hec Rauennati
ecclesiae sunt concessa, a uobis oportet ostendi. Quod si
hoc non ostenditur, restat, postquam talia agere neque consuetudine
generali neque priuilegio uendicas, usurpasse
te conprobes quod fecisti. <T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ Decorari pallio
uolumus forsan moribus indecori, dum nichil in episcopali
ceruice splendidius fulget quam humilitas. Oportet ergo
fraternitatem tuam, si honores suos sibi quibuslibet argumentis
stabili proposuit mente defendere, aut generalitatis
usum ex non scripto sequi, aut ex scripto priuilegiis
se tueri. Quod si postremo nichil horum est, aliis metropolitanis
huius te prebere nolumus presumptionis
exemplum.
-V. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Priuilegia quoque semper cum usu
pallii debent concedi.
Unde idem Gregorius Siagrio Episcopo Augustodunensi:
-[lib. VII. epist. 112.]+
<4 9> -C. IX.+ <T R> De eodem.
<T T> Rationis ordo omnino nos admonet, ut cum usu pallii
aliqua largiri priuilegia debeamus. Sed quoniam cum
honoris augmento cura quoque sollicitudinis debet excrescere,
ut cultui uestium actionis quoque ornamenta conueniant,
<S 355><L 1> -355+
oportet, ut enixius in cunctis studiis uestra se
fraternitas exerceat, et circa subiectorum actus sit
uigilans.
<4 10> -C. X.+ <T R> Usus pallii conceditur, et antiqua priuilegia
innouantur.
<T I> Idem Iohanni Episcopo primae Iustinianae Illirici.
-[lib. IV. epist. 15.]+
<T T> Pallium uobis ex more transmisimus, et uices uos
apostolicae sedis agere iterata innouatione decernimus.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem Episcopis Epiri. -[lib. V. epist. 7. Indict. 14.]+
<T T> Scriptorum uestrorum insinuatio, fratres karissimi, patefecit,
Andream Nicomedianae ciuitatis episcopum Deo
propitio solempniter ordinatum, cui pallium nos direxisse
cognoscite, atque cuncta priuilegia concessisse,
que predecessores nostri eius predecessoribus contulerunt.
-+
<S 356><L 1> -356+
<1 D><S 356><L 1>
<2 101> -DISTINCTIO CI.+
-GRATIANUS.+
<T A> In una autem prouincia duo metropolitani esse non debent,
sicut in Calcedonensi Concilio -[cap. 12.]+ statutum est:
<4 1> -C. I.+ <T R> Duo metropolitani in una eademque prouincia esse
non possunt.
<T T> Peruenit ad nos, quod quidam preter ecclesiasticas ordinationes
affectantes potentiam per pragmaticum sacrum
unam prouinciam in duas diuidant, et ex hoc inueniuntur
duo metropolitani episcopi in una eademque esse prouincia.
Statuit igitur sancta sinodus deinceps nichil tale attemptari
a quolibet episcopo, eos uero, qui aliquid tale temptauerint,
cadere de proprio gradu.
<T P> -Gratian.+ Hactenus de electione et ordinatione clericorum
tractauimus. Nunc ad symoniacorum ordinationes transeamus,
et ut facile liqueat, quid super hac heresi sanctorum Patrum
decreuit auctoritas, causa deducatur in medium, cuius negotium
et de scienter a symoniacis ordinatis, et de ignoranter a symoniacis
consecratis, et de ordinationibus, que per pecuniam fiunt,
contineat.
<S 357><L 1> -357+
<1 C><S 357><L 3>
<2 1><T Q> -CAUSA I.+
-GRATIANUS.+
Quidam habens filium obtulit eum ditissimo cenobio: exactus
ab abbate et a fratribus decem libras soluit, ut filius susciperetur,
ipso tamen beneficio etatis hoc ignorante. Creuit puer, et
per incrementa temporum et offitiorum ad uirilem etatem et
sacerdotii gradum peruenit. Exinde suffragantibus meritis in
episcopum eligitur, interueniente obsequio et paternis precibus;
data quoque pecunia cuidam ex consiliariis archiepiscopi, consecratur
iste in antistitem, nescius paterni obsequii et oblatae
pecuniae. Procedente uero tempore nonnullos per pecuniam
ordinauit, quibusdam uero gratis benedictionem sacerdotalem
dedit; tandem apud metropolitanum suum accusatus et conuictus
sententiam in se dampnationis accepit. -(Qu. I.)+ Hic primum
queritur, an sit peccatum emere spiritualia? -(Qu. II.)+ Secundo,
an pro ingressu ecclesiae sit exigenda pecunia, uel si exacta
fuerit, an sit persoluenda? -(Qu. III.)+ Tertio, an ingressum ecclesiae
uel prebendas emere sit symoniacum? -(Qu. IV.)+ Quarto, an
iste sit reus criminis, quod eo ignorante pater admisit? -(Qu. V.)+
Quinto, an liceat ei esse in ecclesia, uel fungi ea ordinatione,
quam paterna pecunia est assecutus? -(Qu. VI.)+ Sexto, an illi,
qui ab eo iam symoniaco ignoranter ordinati sunt, sint abiciendi,
an non? -(Qu. VII.)+ Septimo, si renuncians suae heresi sit recipiendus
in episcopali dignitate, uel non?
<3 1> -QUESTIO I.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Quod autem spiritualia emere peccatum sit, probatur
multorum auctoritatibus.
Ait enim Leo Papa:
<4 1> -C. I.+ <T R> Symoniaci gratiam non prestant, quam
querunt uendere.
<T T> Gratia si non gratis datur uel accipitur, gratia non est.
Symoniaci autem non gratis accipiunt: igitur gratiam, que
<S 358><L 1> -358+
maxime in ecclesiasticis ordinibus operatur, non accipiunt.
Si autem accipiunt, non habent; si autem non habent, neque
gratis neque non gratis cuiquam dare possunt. Quid ergo
dant? profecto quod habent? quid autem habent? spiritum
utique mendatii. Quomodo hoc probamus? quia si spiritus
ueritatis (testante ipsa ueritate, de qua procedit) gratis
accipitur, proculdubio spiritus mendatii esse conuincitur,
qui non gratis accipitur.
<4 2> -C. II.+ <T R> Inaniter sacerdos dicitur, quicumque symoniace
ordinatur.
<T I> Item Gregorius Siagrio Episcopo Augustodunensi.
-[lib. VII. epist. 110.]+
<T T> Quicumque studet precii, datione sacrum ordinem
percipere, sacerdos non est, sed concupiscit inaniter
tantummodo dici.
<4 3> -C. III.+ <T R> Spolietur honore, qui ecclesiam per pecuniam obtinet.
<T I> Item in Registro.
<T T> Presbiter si ecclesiam per pecuniam obtinuerit, non
solum ecclesia priuetur, sed etiam sacerdotii honore
spolietur, quia altare, et decimas, et Spiritum sanctum
uendere uel emere, symoniacam heresim esse, nullus fidelium
ignorat.
<4 4> -[C. IV.]+
<T I> Idem. -[Gregorius I. dicta epist. 110. lib. VII.]+
<T T> Benedictio illi in maledictionem, conuertitur, qui ad
hoc ut fiat hereticus promouetur.
<4 5> -C. V.+ <T R> Partem habebit cum Symone, qui contra symoniacos
uehementer non exarserit.
<T I> Idem in eodem.
<T T> Quisquis per pecuniam ordinatur, ad hoc, ut fiat hereticus,
promouetur. Quisquis ergo contra symoniacam et
neophitorum heresim pro offitii sui loco uehementer non
arserit, cum eo se non dubitet habiturum portionem,
qui prius commisit hoc piaculare flagitium.
<S 359><L 1> -359+
<4 6> -C. VI.+ <T R> Symonis dampnatio dantem pariter et accipientem
inuoluit.
<T I> Item Gelasius Papa. -[ad Episcopos per Lucaniam
constitutos, epist. I. cap. 26.]+
<T T> Quos constiterit indignos meritis, sacram mercatos esse
precio dignitatem, conuictos oportet arceri, non sine periculo
facinus tale patrantes, quia dantem pariter et accipientem
dampnatio Symonis, quam sacra lectio testatur,
inuoluit.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Anathematis sententia dampnatur, qui symoniace
ordinatur.
<T I> Item Ambrosius in libro pastorali.
<T T> Reperiuntur quamplurimi, negotiatione muneris
mercari, uelle gratiam Spiritus sancti, dum illi precium
donant, ut pontificalis ordinis sublimitatem accipiant,
obliti uerborum Petri, qui dixit ad Symonem:
"Pecunia tua tecum sit in perdicione, quoniam existimasti
donum Dei pecunia possidere." Proinde quia et
usitatum est tantum malum, et maiorum frequenter extat
mucrone succisum, nos quoque huic uulneri canceroso
ignitum (quod superest adhuc) inicimus ferrum, decernentes
omnino, ut, quicumque deinceps pro accipienda
diuini doni dignitate quodlibet premium detectus fuerit
obtulisse, ex eodem tempore se nouerit anathematis obprobrio
condempnatum, atque a participatione corporis et
sanguinis Christi alienum, ex quo illum constat execrabile
Christo perpetrasse flagitium. Quod si aliquis eius accusator
extiterit, ille, qui hunc ordinem munerum fuerit
datione lucratus, et suscepto honoris gradu priuetur, et
in monasterio sub perenni penitentia trudatur. Illi uero,
qui hac causa munerum acceptores extiterint, si clerici
fuerint, honoris sui amissione mulctentur, si uero laici,
perpetuo anathemate condempnentur.
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Dampnatur episcopus, qui per pecuniam
ordinationem facit.
<T I> Item ex Concilio Calcedonensi. -[c. 2.]+
<T T> Si quis episcopus per pecuniam ordinationem fecerit,
<S 360><L 1> -360+
et sub precio redegerit Spiritus sancti gratiam, que uendi
non potest ordinaueritque per pecuniam presbiterum
aut diaconum, uel quemlibet de his, qui cognominantur
in clero promouerit etiam dispensatorem, aut defensorem,
uel quemlibet, qui subiectus est regulae,
pro sui turpissimi lucri commodo, is, cui hoc attemptanti
probatum fuerit, proprii gradus periculo
subiacebit, et qui ordinatus est, nichil ex hac ordinatione
uel promotione, que est per negotiationem facta, proficiat,
sed sit alienus a dignitate uel sollicitudine, quam
pecuniis adquisiuit. Si quis uero mediator tam turpibus
et nefandis datis uel acceptis extiterit, siquidem clericus
fuerit, proprio gradu decidat, si uero laicus anathematizetur.
-+
<4 9> -C. IX.+ <T R> A sacerdotio sit alienus, qui per pecunias
ordinat uel ordinatur.
<T I> Item ex VIII. Sinodo.
<T T> Qui per pecunias quemquam consecrauerit, uel ab
alio consecratus est, alienus a sacerdotio sit.
<4 10> -C. X.+ <T R> Nec ordinari, nec promoueri in ecclesia Dei per
pecuniam aliquis ualet.
<T I> Item Calixtus Papa. -[II.]+
<T T> Sanctorum Patrum exempla sequentes et offitii nostri
debito innouantes, ordinari quemquam per pecuniam in
ecclesia Dei uel promoueri, auctoritate sedis apostolicae
modis omnibus prohibemus. Si quis uero in ecclesia ordinationem
uel promotionem taliter adquisierit, adquisita
prorsus dignitate careat.
<4 11> -C. XI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius Nazanzenus.
<T T> Qui studet donum Dei precio mercari, in sacro ordine
nulla ratione de cetero permanere aut reuocari
posse dubium non est. Talis a communione omnibus
modis abscidatur. Nam Spiritus sancti donum precio
conparari quid aliud est quam capitale crimen et symoniaca
heresis? quod quam detestabiliter in utroque testamento
<S 361><L 1> -361+
uindicatum sit, multorum exemplis facile apparet. Giezi
gratiam sanitatis Naaman Siro uendidit; eandem gratiam
sanitatis Eliseo uindicante leprosus factus amisit.
Iudas omnium redemptorem uendidit, mox laqueo suspensus
eandem redemptionis gratiam non obtinuit, et merito,
quia nemo potest retinere quod uendidit. Symon etiam
magus cum eandem Spiritus sancti gratiam emere uellet,
dampnationis suae sententiam a Petro audiuit: "Pecunia
tua tecum sit in perdicione, quia donum Dei existimasti
pecunia possidere." Dominus etiam, ut
uendentes et ementes huius gratiae expertes ostenderet,
cunctos peccatores per gratiam in templo dimisit, singulariter
uendentes et ementes increpans et flagellans de
templo eiecit, in quo uenditores et emptores suos gratia
Spiritus sancti constat destitutos esse et uacuos. Quos enim
Christus eiecit de templo numquid Spiritus Christi faciet
sibi templum?
<4 12> -C. XII.+ <T R> Symoniaci sacerdotes esse non possunt.
<T I> Item Gregorius.
<T T> Qui sacros ordines uendunt aut emunt, sacerdotes
esse non possunt. Unde scriptum est: "Anathema
dandi, anathema accipiendi, hoc est symoniaca heresis."
Quomodo ergo, si anathema sunt et sancti non
sunt, sanctificare alios possunt? Et cum in Christi corpore
non sunt, quomodo Christi corpus tradere uel accipere
possunt? Qui maledictus est quomodo benedicere potest?
<4 13> -[C. XIII.]+
<T I> Idem. -[Gregorius Siagrio, et aliis Episcopis,
lib. VII. epist. 110.]+
<T T> Cum liqueat hanc heresim ante omnes radice
pestifera subrepsisse, atque in ipsa sua origine apostolica
esse detestacione dampnatam, cur non cauetur? cur non
perpenditur, quia benedictio illi in maledictionem conuertitur,
qui ad hoc, ut fiat hereticus promouetur?
<4 14> -C. XIV.+ <T R> Qui precio ordinat, lepram, non offitium confert.
<T I> Item Ambrosius de ministeriis. -[seu de dignitate sacerdotali,
cap. 5.]+
<T T> Cum ordinaretur episcopus, quod dedit aurum fuit,
quod perdidit anima fuit; cum alium ordinaret, quod
accepit aurum fuit, quod dedit lepra fuit.
<4 15> -[C. XV.],+
<T I> Item. -[ibidem]+
<T T> Gratiam, cum ordinareris, non suscepisti, quia gratuito
eam non meruisti.
<S 362><L 1> -362+
<4 16> -[C. XVI.]+
<T I> Item de Giezi.
<T T> Cito turpem sequitur lepra mercedem, et pecunia male
quesita corpus animamque commaculat. -@. 1.+
Vides, quia facto auctoris successio dampnatur heredis.
Inexpiabilis est enim uenditi culpa ministerii, et uindicta
gratiae celestis transit in posteros. Denique Moabitae
et ceteri non intrabunt in ecclesiam Dei usque in
terciam et quartam generationem, tamdiu uidelicet, (ut
simplicius interpretemur), donec culpam auctorum multiplicis
successio generationis aboleret. Sed cum illi, qui in
Deum ydololatriae errore deliquerunt, in quartam generationem
uideantur esse mulctati, profecto durior uidetur
esse sententia, qua Giezi semen usque in eternum dampnatur,
pro cupiditate habendi prophetica auctoritate presertim
cum Dominus noster Iesus Christus per lauacri
regenerationem dederit omnibus remissionem peccatorum.
Cur ergo Giezi semen in eternum dampnatur, nisi ut
uitiorum magis quam generis semen intelligas? Sicut enim
qui filii promissionum sunt existimantur in semen
bonum, ita etiam qui erroris sunt existimantur in
semen malum. Nam et Iudei ex patre diabolo sunt,
non utique carnis successione, sed criminis. Ergo omnes
cupidi, omnes auari Giezi lepram cum diuitiis suis possident,
et male quesita mercede non tam patrimonii facultatem,
quam thesaurum criminum congregarunt eterno supplicio et
breui fructu.
-II. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quia ergo auctoritate Leonis Papae
symoniaci non nisi spiritum mendacii accipiunt; secundum Gregorium
apud symoniacus sacerdotium non subsistit, benedictio
eorum in maledictionem conuertitur, apud eos manet anathema
dandi et accipiendi, cum sancti non sint nec in Christi corpore
constituti, cum sint maledicti, nec sanctificare alios possunt, nec
Christi corpus tradere uel accipere, nec benedicere aliis ualent;
secundum Ambrosium uero anathematis obprobrio condempnantur,
atque a participatione corporis et sanguinis Christi alienantur,
cum accipiatur aurum et lepra detur, cum inexpiabilis sit culpa
uenditi ministerii; secundum Calcedonense concilium ex tali
ordinatione nichil proficere iudicantur; secundum Gelasium
Symonis dampnatione inuoluuntur; secundum Gregorium Nazanzenum
in sacro ordine permanere aut renouari nulla ratione
possunt, ab Eliseo lepra perfunduntur, a Petro in perdicionem
dampnantur, a Christo uero de templo eiciuntur: quid aliud
symoniacus symoniaco in sua ordinatione potest conferre, nisi quod
Innocentius de ceteris hereticis testatur, dicens: -[epist XVIII.
ad Alexandrum, cap. 3.]+
<S 363><L 1> -363+
<4 17> -C. XVII.+ <T R> Qui perfectionem Spiritus non habent, ipsam
dare non possunt.
<T T> Qui perfectionem Spiritus, quam acceperant, perdiderunt,
non dare eius plenitudinem possunt, que maxime operatur
in ordinationibus, quam per suam perfidiam perdiderunt.
<T I> Et iterum: <T T> -@. 1.+ Qui honorem non habuit,
honorem dare non potuit, nec aliquid accepit ille, quia
nichil erat in dante, sed dampnationem, quam habuit, per
prauam manus inpositionem dedit.
<4 18> -C. XVIII.+ <T R> Symoniacus per prauam manus inpositionem non
consecrationem, sed dampnationem prestat.
<T I> Idem. -[Rufo, et aliis Episcopis, epist. XXII. c. 3.]+
<T T> Ventum est ad terciam questionem, que pro sui difficultate
longiorem exigit disputacionem. Cum nos dicimus
ab hereticis ordinatos, uulneratum per illam manus
inpositionem habere caput, ubi uulnus infixum est, medicina
est adhibenda, qua possit recipere sanitatem. Que
sanitas post uulnus secuta sine cicatrice esse non poterit,
atque ubi penitentiae remedium necessarium est, illic ordinationis
honorem locum habere non posse. Nam
sicut legitur, qui tetigerit inmundum inmundus
erit, quomodo ei tribuetur quod munditia et puritas
consueuit accipere? -@. 1.+ Sed econtra asseritur, eum,
qui honorem amisit, honorem dare non posse, nec illum aliquid
accepisse, quia nichil in dante erat, quod ille posset
accipere. Acquiescimus, et uerum est certe, quia quod
non habuit dare non potuit. Dampnationem utique, quam
habuit, per prauam manus inpositionem dedit et qui
particeps factus est dampnati, quomodo debeat
honorem accipere inuenire non possum. -@. 2.+ Sed dicitur
uera et iusta legitimi sacerdotis benedictio auferre
omne uitium, quod a uitioso fuerat iniectum. Ergo si ita
est, applicentur ad ordinationem sacrilegi, atque omnium
criminum rei, quia benedictione ordinationis crimina uel
uitia putentur auferri; nullus sit penitentiae locus, quia
<S 364><L 1> -364+
id potest prestare ordinatio, quod longa satisfactio prestare
consueuit. Sed nostrae lex ecclesiae est, uenientibus ab
hereticis, qui tamen illic baptizati sunt, per manus inpositionem
laicam tantum tribuere communionem, nec ex his
aliquem in clericatus uel exiguum subrogare honorem.
-III. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed obicitur: Alii heretici a fide
exorbitant, symoniaci autem, etsi gratiam Spiritus sancti uenalem
putant, tamen a fide non sunt alieni, atque ideo, quod ab Innocentio
de ceteris hereticis decernitur, non ualet consequentur de
illis intelligi. His ita respondetur: Symoniaci, etsi fidem
tenere uideantur, infidelitatis tamen perdicioni subiciuntur.
Unde B. Ambrosius in I. libro de penitentia ad Nouatianum
scribens, dixit:
<4 19> -C. XIX.+ <T R> Symoniaci fidei integritatem non habent.
<T T> Petrus, cum Symon magicae artis consuetudine deprauatus
putasset, quod gratiam Christi per inpositionem
manus et infusionem Spiritus sancti pecunia conpararet,
ait: "Non est tibi sors neque pars, in hac fide, quia
cor tuum non est rectum apud Deum." Vides, quod
hunc magica uanitate condempnat apostolica auctoritate
blasphemantem in Spiritu sancto, et eo magis,
quod puram conscientiam fidei non habebat.
<4 20> -C. XX.+ <T R> Symoniacus infidelis esse probatur.
<T I> Item Gregorius in Registro.
<T T> Cum omnis auaritia ydolorum sit seruitus, quisquis hanc
et maxime in dandis ecclesiasticis honoribus uigilanter
non precauet, infidelitatis perdicioni subicitur, etiamsi
tenere fidem, quam negligit, uideatur.
<4 21> -C. XXI.+ <T R> Symoniacorum heresis ceteris dampnabilior
esse probatur.
<T I> Item ex epistola Tharasii Constantinopolitani Episcopi,
missa Papae Adriano.
<T T> Eos, qui per pecunias manus inposuerunt uel inponunt,
<S 365><L 1> -365+
Petrus diuinus apostolus (cuius cathedram sortita est
sanctitas uestra) tamquam Symonem magum deponit. -@. 1.+
Tollerabilior enim est Macedonii et eorum, qui circa ipsum
sunt, sancti Spiritus inpugnatorum inpia heresis. Illi enim
creaturam et seruum Dei Patris et Filii Spiritum sanctum
delirando fatentur, isti suum eundem Spiritum sanctum
efficiunt seruum. Omnis enim dominus quod habet,
si uult, uendit, siue seruum siue aliquid aliud eorum, que
possidet. Similiter et qui emit, dominus eius uolens esse
quod emerit, per precium pecuniae illud adquirit. Ita et
qui hanc iniquam actionem operantur, detrahunt Spiritui
sancto, equaliter peccantes his, qui blasphemauerunt,
dicentes, Christum in Beelzebub eicere demonia, atque,
ut uerius dicamus, Iudae conparantur proditori, qui Iudeis
Dei occisoribus Christum uendidit. Cum ergo Spiritus
sanctus consubstancialis sit Christo, eiusdem ipsi portionis
erunt. Et proculdubio in eis non est gratia Spiritus
sancti, id est sacerdotii sanctitas. Nam quod non acceperunt
non habent. Ait enim Petrus Symon: "Non est
pars tibi neque sors in sermone isto, quia existimasti donum
Dei pecunia possidere." -@. 2.+ Nam et uicesimus
nonus canon sanctorum apostolorum, et Actus eorundem,
et tercius et quartus liber Regnorum, alienum omnino a
sacerdotio pronunciant eum, qui aliquando dederit uel acceperit
pecuniam in aliquo tempore, siue ante manus inpositionem,
<S 366><L 1> -366+
siue post inpositionem. Accipere enim
est quandocumque accipere.
<4 22> -C. XXII.+ <T R> Et qui dat, et qui accipit, ut ordines sacri prestentur,
anathema sit.
<T I> Item ex Concilio Bracarensi II. -[c. 3.]+
<T T> Placuit, ut de ordinatione clericorum episcopi munera
nulla suscipiant, sed, sicut scriptum est, quod gratis
donante Deo accipiunt gratis dent. Non aliquo precio Dei
gratia et inpositio manuum uenundetur, quia antiqua diffinitio
Patrum ita de ecclesiasticis ordinationibus statuit,
dicens: "Anathema sit danti et accipienti." Propterea,
quia aliquanti multis sceleribus obruti, sancto altario
indigne ministrantes, non hoc testimonio bonorum operum,
sed profusione munerum obtinent, oportet
non per gratiam munerum, sed per diligentem discussionem
prius, deinde per multorum testimonium clericos
ordinare.
<T P> -Gratian.+ Ex hac auctoritate Ambrosii et Gregorii
patet, quod symoniaci (sicut et alii heretici) a fide exorbitant,
et ideo consequenter de illis intelligitur, quod de aliis decernitur.
-IV. Pars.+ -@. 1.+ Item opponitur, quod prophetia donum
Spiritus sancti est, hec autem in ueteri testamento a sanctis
prophetis uendi consueuerat. Unde Saul ad Samuelem pro
uaticinio expetendo non nisi cum munere ire presumpsit. Uxor
<S 367><L 1> -367+
etiam Ieroboam ad hominem Dei non nisi cum munere accessit.
Item Christus a Iuda uenditus auriculam serui sanauit. Exemplo
itaque Saulis et uxoris Ieroboam patet, quod donum Spiritus
sancti emere uel uendere non est peccatum. Exemplo Christi
liquet, quod Spiritus sanctus, etsi iniuste a symoniacis uenalis
putetur, uirtutis tamen suae non obliuiscitur, nec desinit effectum
suae gratiae etiam uenditus prestare. Sed de prophetia B. Ieronimus
in -[c. 3.]+ Michea conpetenter soluit, malos tantum
accepisse, non bonos denuncians:
<4 23> -C. XXIII.+ <T R> Mali prophetae, non boni prophetiam uendebant.
<T T> "Duces," inquit, "eius in muneribus iudicabant, sacerdotes
eius in mercede respondebant, et prophetae
eius in pecunia diuinabant, et super Dominum requiescebant,
dicentes: Nonne Dominus est in nobis? non uenient super
nos mala. Idcirco propter uos Sion quasi ager arabitur
et Ierusalem ut custodia pomerii erit." Nemo ambigat
Ierusalem propter scelera, que in hoc capitulo leguntur
fuisse subuersam. <T I> Et paulo post: <T T> -@. 1.+ Poterat
Petrus Symoni mago uendere quod petebat; imo poterat
simulare uendentem, (Spiritus enim sanctus nec uendi
nec emi potest); sed oblatam pecuniam cum offerente
dampnauit. -@. 2.+ Nec moueat quemquam illud, quod
in primo libro Regnorum legimus, Saulem uolentem ire
ad Samuelem dixisse puero suo, ad eum se ire non posse,
"quia precium, non est in manu mea," et adiecit: "quarta
pars sicli in manu mea est, hanc dabo uiro Dei, et
adnunciabit uiam nostram." Non enim scriptum est,
quod Samuel acceperit, aut quod illi obtulerint, quin potius
pascuntur a propheta. Sed fac eum accepisse: stipes
magis estimandae sunt tabernaculi quam munera
prophetae. Siclus enim uiginti obolos habet. Quarta pars
ergo sicli quinque sunt oboli. Nostri igitur sacerdotes,
si uolunt uendere prophetiam, et columbam in
cathedris suis proponere, quas Dominus flagello subuertit,
quinque tantum obolorum sint mercede contenti,
qui utinam non precium uillarum, sed quinque obolos
acciperent. -@. 3.+ Hoc ipsum sonat in tercio Regnorum
libro, de uxore Ieroboam ad hominem Dei, pergente,
que non nisi decem panes obtulit et crustulam
et uas mellis. Hec magis in sumptus
prophetae reputanda sunt quam munera prophetiae,
licet potuerint hi, qui ad ariolos ire consueuerant
ex mala eorum consuetudine id ipsum existimasse
de prophetis, et uoluisse sanctis uiris offerre
<S 368><L 1> -368+
quod diuinis offerre consueuerant. -@. 4.+ Unde in
quarto libro Regum legitur: "quod Eliseus uenit
Damascum, et Benadad rex Siriae egrotabat, nunciaueruntque
ei, dicentes: Venit uir Dei huc, ait rex ad
Azahel: Tolle tecum munera, et uade in occursum uiri
Dei, et consule Dominum per eum, dicens, si euadere de
hac infirmitate potero. Iuit ergo Azahel in occursum eius,
habens secum munera, et omnia bona Damasci, onera quadraginta
camelorum." Sed non sunt credendi accepisse,
sicut de eodem Eliseo legitur, quod Naaman mundatus
a lepra obtulit ei munera, dicens: "Obsecro, ut
accipias benedictionem a seruo tuo. At ille respondit:
Viuit Dominus, ante quem sto, quia non accipiam. Cumque
uim faceret, penitus non acquieuit."
<4 24> -[C. XXIV.]+
<T I> Idem in eodem.
<T T> Numquam diuinatio in bonam partem accipitur.
Videbantur sibi quidem esse prophetae, sed
quia pecuniam accipiebant, prophetia eorum facta est
diuinatio.
<T P> -Gratian.+ Cum ergo secundum Ieronimum boni prophetae
non munera prophetiae accipiebant, sed stipes tabernaculi, malis
autem, qui accipiebant, prophetia, que donum Dei uidebatur
in diuinationem, que diabolica est, conuertebatur, quid aliud colligitur,
nisi quod symoniacis (quod superius dictum est) nulla spiritualis
gratia cooperatur? Cum enim in sacramentis
"neque qui plantat, neque qui rigat, est aliquid sed qui
incrementum dat, Deus," quis operatur in eis, si Dominus,
qui incrementum dat, in eis non lucet, sed est otiosus? Item,
quod dicitur de Christo, quod sicut Christus uenditus restituit
auriculam Malco, et fecit miracula, sic et Spiritus sanctus possit
uendi, et in ipsa uendicione gratiam suam operari, non ualet
hec similitudo. Non enim hoc operatur Spiritus sanctus spiritualiter
in perfidis mercimoniis auaritiae, quod Christus gessit corporaliter
certi misterii causa ad exemplum patientiae. Si enim
omnifaria est similitudo, cum credatur posse uendi, ut Christus,
credatur etiam Spiritus sanctus posse crucifigi, quod inpossibile
est. Potest etiam intelligi (ut a similitudine non recedamus),
quod sicut Christus uenditus non uenditori uel ementi, sed eis, qui
nescientes aderant, dona suae gratiae contulit, pro quibus etiam
in cruce supplicauit, sic et Spiritus sanctus non uendenti uel
ementi, sed his, qui de manibus eorum ignorantia ducti sacramenta
dominica accipiunt, suae gratiae effectum largiri probatur. -@. 1.+
Item obicitur, quod etsi malum sit ecclesiastica emere, tamen
<S 369><L 1> -369+
sepe sinistra principia ad felices perueniunt exitus. Ut Iacob per
subplantacionem peruenit ad benedictionem, ut seges, que leprosa
manu seritur, munda tamen metitur, ut ex adulterino concubitu
pulcra soboles nascitur: sic et pecunia, que per symoniam
acquiritur, felicem habet exitum, cum pauperibus profutura
erogatur. Sed nichil horum symoniacis patrocinatur.
Ait enim Leo -[Episcopus]+ ad Mauros Episcopos: -[epist.
LXXXV. al. LXXXVII.]+
<4 25> -C. XXV.+ <T R> Que malo inchoantur principio, non bono
peraguntur exitu.
<T T> Principatus, quem aut seditio extorsit, aut ambitus
occupauit, etiamsi moribus atque actibus non offendit,
ipsius tamen uitii sui est perniciosus exemplo. Et
difficile est, ut bono peragantur exitu, que malo sunt inchoata
principio.
<4 26> -C. XXVI.+ <T R> Non superedificatur bonum opus, ubi Christus
fundamentum non est.
<T I> Item Gregorius. -[Anastasio]+ Antioceno Episcopo.
-[lib. VII. epist. 47. Indict. 2.]+
<T T> Cum Paulus dicat: "Fundamentum aliud nemo potest
ponere, preter id, quod positum est, quod est Christus
Iesus," consequenter probatur, quia ubi Christus non est
fundamentum, nullum boni operis est superedificium.
<4 27> -C. XXVII.+ <T R> Non potest fieri elemosina ex pecunia symoniace
adquisita.
<T I> Idem Siagrio Episcopo. -[lib. VII. epist. 110.]+
<T T> Non est putanda elemosina, si pauperibus dispensetur
quod ex illicitis rebus adquiritur, quia qui hac
intentione male accipit, ut bene dispenset, grauatur
potius quam iuuetur. -@. 1.+ Unde etiam certum
est, quia etsi monasteria uel xenodochia uel quid
aliud ex pecunia, que pro sacris ordinibus datur, construantur,
non proficit mercedi. -@. 2.+ Ne ergo sub
obtentu elemosinae cum peccato aliquid studeamus accipere,
prohibet scriptura, dicens: "Hostiae inpiorum
abhominabiles sunt, que offeruntur ex scelere." Quicquid
enim in Dei sacrificio ex scelere offertur, omnipotentis
Dei non placat iracundiam, sed irritat. Hinc
rursus scriptum est: "Honora Dominum de tuis iustis
laboribus." Qui ergo male tollit, ut quasi bene prebeat,
constat sine dubio, quia Dominum non honorat. Hinc quoque
<S 370><L 1> -370+
per Salomonem dicitur: "Qui offert sacrificium de
substantia pauperis, ac si uictimet filium in conspectu
patris." Quantus autem dolor sit patris, perpendamus,
si in eius conspectu filius uictimetur, et hinc
facile cognoscitur, quantus apud Deum dolor exasperatur,
quando ei sacrificium ex rapina tribuitur. Nimis
ergo declinandum est, sub obtentu elemosinae peccata
symoniacae hereseos perpetrare. Nam aliud est propter
peccata elemosinas facere, aliud propter elemosinas peccata
committere. <T I> Et post pauca: <T T> -@. 3.+ Quisquis igitur
sacerdotium non ad elationis pompam, sed ad utilitatem
adipisci desiderat, prius uires suas cum eo, quod est
subiturus, onere metiatur, ut si est inpar abstineat, et
ad id cum metu etiam, cui se sufficere existimat, accedat.
<4 28> -C. XXVIII.+ <T R> Pastor symoniacus nullam ouibus prebet
medelam.
<T I> Idem Theodorico et Theoberto Regibus Francorum.
-[libro VII., ep. 114.]+
<T T> Fertur symoniaca heresis (que prima contra Dei
ecclesiam diabolica subplantatione subrepsit, et in ipso
ortu suo zelo apostolicae ultionis percussa atque dampnata
est) in regni uestri finibus dominari, cum in sacerdotibus
fides sit eligenda cum uita. Si enim uita deest,
fides meritum non habet, B. Iacobo attestante, qui ait:
"Fides sine operibus mortua est." Que enim opera esse
ualeant sacerdotis, qui honores tanti sacramenti conuincitur
obtinere per premium? <T I> Et post pauca: <T T> -@. 1.+ Hinc
igitur non solum in ordinatoris et ordinati anima letale
uulnus infigitur, uerum etiam excellentiae uestrae regimen
episcoporum uestrorum culpa (quorum magis
intercessionibus iuuari debuerat) pregrauatur. Si enim is
dignus sacerdotio creditur, cui non actionis merita, sed
premiorum copia suffragatur, restat, ut nichil sibi in
ecclesiasticis honoribus grauitas, nichil sibi defendat
industria, sed totum auri profanus amor obtineat. Et, dum
uitia honor remunerat, in locum ultoris is fortasse,
qui fuerat ulciscendus, adducitur, atque hinc sacerdotes
non proficere, sed perire potius iudicantur.
Vulnerato namque pastore quis curandis ouibus adhibet
medicinam? aut quomodo populum orationis
clipeo tueatur, qui iaculis hostium se feriendum exponit?
aut qualem fructum de se producturus est,
cuius graui peste radix infecta est? Maior ergo metuenda
est locis illis calamitas, ubi tales intercessores ad locum
<S 371><L 1> -371+
regiminis adducuntur, qui Dei in se magis iracundiam
prouocent, quam per semetipsos placare debuerant.
<T P> -Gratian.+ Cum ergo secundum Leonem symonia non bono
peragatur exitu, secundum Gregorium nullum boni operis sequatur
edificium, nec est putanda elemosina, que ex
precio symoniae erogatur pauperibus, uulnerato pastore
medicina non adhibetur curandis ouibus, de infecta radice
fructus non producitur, maior etiam calamitas in futuro
metuitur, de tam sinistro principio quis felix exitus
speratur?
Hinc Augustinus ait:
<4 29> -C. XXIX.+ <T R> Symoniacorum sacramenta effectu gratiae carent.
<T T> Sicut eunuchus fuit, qui Ioseph conparauit, ita qui
gratiam mercatur, uiuum semen non habet siccis genitalibus.
Sic quoque ignis sacrificii, qui per septuaginta annos
Babilonicae captiuitatis sub aqua uixerat, extinctus est,
Antiocho Iasoni uendente sacerdotium, quod significauit
ignem Spiritus sancti non lucere in symoniacis sacramentis.
<T P> -Gratian.+ Quid in his similitudinibus B. Augustinus notare
uoluit, nisi quia sacramenta symoniacorum (sicut et ceterorum
hereticorum) licet sint uera quantum ad formam, inania tamen et
falsa sunt quantum ad effectum, cum non possint in cordibus
hominum gignere uel accendere celestem gratiam?
-V. Pars.+ -@. 1.+ Sed obicitur illud Augustini contra hereticos:
-[tractatu V. super euangelium Iohannis]+
<4 30> -C. XXX.+ <T R> Siue bonus, siue malus sit minister, per utrumque
Deus effectum gratiae confert.
<T T> Si fuerit iustus minister, conputo eum cum Paulo,
qui gloriam suam non querit, dicens: "Ego plantaui,
Apollo rigauit, Deus autem incrementum dedit." Qui
uero superbus fuerit minister cum zabulo conputatur,
sed non contaminatur donum Christi, quia per illum
purus fluuius transit, et uenit ad fertilem terram. Scio,
quia lapis ex aqua fructum ferre non potest, et per
lapideos canales transit aqua ad areolas, in canali lapideo
nichil generat; sed ortus plurimum fructum affert.
Spiritualis enim uirtus sacramenti ut lux pura
ab illuminandis excipitur; sed per inmundos transiens
non coinquinatur.
<4 31> -C. XXXI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ad Vincentium Donatistam. -[ep. XLVIII.]+
<T T> Ex catholica ecclesia sunt omnia sacramenta dominica,
<S 372><L 1> -372+
que sic habetis et datis, sicut habebantur et dabantur
prius, quam inde exiretis.
<4 32> -C. XXXII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item ad Donatistas. -[lib. V. c. 19.]+
<T T> Sic autem Deus adest sacramentis et uerbis suis,
per quoslibet administrentur, quorum sacramenta et
uerba recta sunt, sicut mali homines, quibus nichil
prosunt, ubique peruersi sunt id est intus et foris.
<4 33> -[C. XXXIII.]+
<T I> Item. -[lib IV. de bapt. contr. Donatistas, c. 12.]+
<T T> Nec foris ergo, nec intus quisquam, qui ex parte
diaboli est, potest in se, uel in quoquam maculare
sacramentum, quod Christi est.
<4 34> -C. XXXIV.+ <T R> Sacramenta, que non mutantur, catholicis et
hereticis communia probantur.
<T I> Idem -[Augustinus]+ ad Emeritum. -[epist. CLXIV.]+
<T T> Sacramenta, que non mutastis, sicut habetis approbantur
a nobis, ne forte, cum uestram prauitatem corrigere
uolumus, illis ministeriis, que in uestra prauitate
deprauata non sunt, sacrilegam faciamus iniuriam. Neque
Saul deprauauerat unctionem, quam acceperat, cui unctioni
Dauid pius exhibuit sepius tantum honorem.
<4 35> -C. XXXV.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem ad Donatistas.
<T T> Sicut ficti ueraciter non ficte recipiunt, nec
eorum baptisma reprobatur, sic et illa, que scismatici et
heretici, non aliter habent, nec aliter agunt quam uera
ecclesia, dum ad nos ueniunt, non emendamus, sed potius
approbamus.
<4 36> -C. XXXVI.+ <T R> Non fugiantur sacramenta, a quocumque
ministrentur.
<T I> Idem contra Petilianum. -[lib. III. c. 9.]+
<T T> Neque in homine bono aliquis Dei sacramenta fugiat
neque in homine malo.
<4 37> -C. XXXVII.+ <T R> Hominum malitia sacramenta non profanat.
<T I> Idem in libro de baptismo. -[contra Donatistas,
l. VI. c. 44.]+
<T T> Nonne Sodomitae ethnici erant, id est gentiles? Peiores
<S 373><L 1> -373+
ergo Iudei, quibus Dominus dicit: "Tollerabilius erit
Sodomis in die iudicii quam uobis," et quibus Propheta
dixit: "Iustificastis Sodomam," id est, conparatione
uestra iusta facta est. Numquid tamen ideo sacramenta
diuina, que apud Iudeos talia erant, quales et
ipsi erant? que Dominus quoque ipse suscepit, et ad ea
celebranda leprosos, quos mundauerat, misit, et ea
Zachariae ministranti angelus astitit, eumque in templo
sacrificantem exauditum esse nuntiauit. Hec eadem sacramenta
et in bonis hominibus illius temporis erant, et in malis
peioribus quam sint ethnici, quandoquidem in malicia Sodomitis
prelati sunt, et tamen illa sacramenta in utrisque erant
integra et diuina. Nam et ipsi gentiles, si quid diuinum
et rectum in doctrinis suis habere potuerunt, non inprobauerunt
sancti nostri, quamuis illi per suas supersticiones,
et ydololatriam, et superbiam, ceterosque perditos
mores detestandi essent, et, nisi corrigerentur, diuino
iudicio puniendi.
<4 38> -C. XXXVIII.+ <T R> Sacramenta mali habere possunt, licet uirtutem
Spiritus sancti habere non possint.
<T I> Idem. -[lib. III. cap. 16.]+
<T T> Multae autem operationes sunt Spiritus sancti, quas
idem Apostolus cum quodam loco commemorasset,
ita conclusit: "Omnia autem hec operatur unus
atque idem Spiritus, diuidens propria unicuique prout
uult." Cum ergo aliud sit sacramentum, quod habere etiam
Symon magus potuit, aliud prophetia, que in malis etiam
hominibus fieri solet, ut in Saul, aliud operatio eiusdem
Spiritus, quam nisi boni habere non possunt, id est
karitas; quodlibet heretici et scismatici accipiant
"karitas, que operit multitudinem peccatorum," proprium
donum est catholicae unitatis et pacis, nec eius
donum in omnibus, quia nec omnes sunt eius.
<4 39> -C. XXXIX.+ <T R> Licet sacramenta mali ministrent, remissionem
peccatorum non prestant.
<T I> Idem. -[eodem libro, c. 18.]+
<T T> Remissionem peccatorum auari non dant, que
per orationem, id est per columbae gemitum,
datur, quicumque baptizet, si ad eius pacem illi pertinent,
quibus datur. Non enim raptoribus et feneratoribus
dicit Dominus: "Si cui dimiseritis peccata, dimittuntur
illi; si cui tenueritis, tenebuntur." Foris quidem nec
ligari aliquis potest, nec solui, ubi non sit qui alium
ligare possit, an soluere sed soluitur qui cum columba
<S 374><L 1> -374+
fecerit pacem, et ligatur qui cum columba non habet pacem,
siue aperte foris sit, siue intus esse uideatur.
<T P> -Gratian.+ Si ergo sacramenta in modum lucis ab inmundis
coinquinari non possunt, si in morem puri fluuii per lapideos
canales ad fertiles areolas perueniunt, patet quod symoniaci sacramentum
unctionis sibi quidem inutiliter et perniciose habent, aliis
autem utiliter et salubriter eandem unctionem administrant. Sicut
ergo sunt uera sacramenta hereticorum quantum ad formam, ita
sunt uera et non inania quantum ad effectum.
-VI. Pars.+ Sed notandum est, quod sacramentorum
alia sunt dignitatis, alia necessitatis. Quia enim necessitas
non habet legem, sed ipsa sibi facit legem, illa sacramenta, que
saluti sunt necessaria, quia iterari non possunt, cum sint uera,
auferri uel amitti non debent, sed cum penitentia rata esse permittuntur.
Illa uero sacramenta, que sunt dignitatis, nisi digne
fuerint administrata ita ut digni digne a dignis prouehantur,
dignitates esse desinunt, non ut minuatur ueritas sacramenti,
sed ut cesset offitium administrandi, uel loco, uel tempore, uel
promotione.
Loco, ut ait Leo: -[ad Rusticum Narbonensem Episcopum
epistola XC. al XCII. cap. I.]+
<4 40> -C. XL.+ <T R> De his qui a pseudoepiscopis ordinantur.
<T T> Si qui a pseudoepiscopis ordinati fuerint,
potest rata haberi talis ordinatio, ita ut in
ipsis ecclesiis perseuerent. Aliter uana habenda est
ordinatio talis.
<T P> -Gratian.+ Ecce aliquis a pseudoepiscopis ordinatus, si
locum suae ordinationis mutauerit, uana est et sine amministratione
erit talis ordinatio.
Tempore, ut ait Innocentius -[epist. XXII. c. 5.]+ de
ordinatis a Bonoso:
<4 41> -C. XLI.+ <T R> Que pro necessitate conceduntur, eadem cessante
cessabunt.
<T T> Quod pro necessitate temporis statutum est, cessante
necessitate debet cessare pariter quod urgebat,
quia alius est ordo legitimus, alia usurpatio.
<T P> -Gratian.+ Ergo aliquis alio tempore ab eo, qui Bonoso
sit similis, ordinatus, cessabit ab amministratione, que pro necessitate
illius temporis fuit permissa.
Item promotione, ut ait Leo: -[epistola III. ad Iulianum
Aquilegiensem]+
<4 42> -C. XLII.+ <T R> Qui ab hereticis redeunt, sine spe promotionis in
suis ordinibus recipi possunt.
<T T> Si quis hereticae communionis contagione se macularit,
<S 375><L 1> -375+
hoc in magno beneficio habet, si adempta omni
spe promotionis in quo inuenitur ordine permaneat.
<T P> -Gratian.+ Ecce si clericus uel ordinatione, uel quolibet
sacramento hereticis communicat, cessans a promotione uix
in suo ordine perseuerat. Non est enim de hoc sacramento ut
de ceteris; cetera enim uel ad culpas abluendas dantur, ut baptismus
et penitentia, uel pro culpis non in eternum, sed ad horam
negantur, ut eucharistia, que in articulo mortis penitenti etiam
de nefariis peccatis conceditur: hoc solum non solum pro culpa,
sed etiam pro infamia interdicitur, etiam pro inminuta mundiciae
suae, uel extrinsecae, uel intrinsecae perfectionis
prerogatiua, ut bigamis, uel uiduae maritis, uel illiteratis, uel
corporis qualibet parte uitiatis denegatur, quibus tamen baptismus
uel eucharistia non negatur. Potest etiam talis cuncta
sacramenta administrare, qui istud solum non ualet conferre.
Unde Leo ait: -[ad Episcopos Africae, epist. LXXXV. al.
LXXXVII. cap. 2.]+
<4 43> -C. XLIII.+ <T R> De episcopis, qui consecrant, qualem
consecrare non licet.
<T T> Si qui episcopi talem consecrauerint sacerdotem,
qualem esse non liceat, etiamsi aliquo modo dampnum
proprii honoris euaserint, ordinationis tamen ius ulterius
non habebunt, nec illi umquam sacramento intererunt,
quod inmerito prestiterunt.
<T P> -Gratian.+ Ecce cum honoris periculum euadant, ut cetera
sacramenta sacerdotaliter administrare permittantur, ab hoc solo
non modo pro heresi uel qualibet maiori culpa, sed etiam pro
negligentia remouentur. In quibus omnibus sollicite notandum
est, quod sacramentum sacerdotalis promotionis pre ceteris omnibus
magis accurate et digne dandum uel accipiendum est, quia
nisi ita collatum fuerit, eo desinet esse ratum, quo non
fuerit rite perfectum. Cetera enim sacramenta unicuique
propter se dantur, et unicuique talia fiunt quali corde uel conscientia
accipiuntur. Istud solum non propter se solum, sed
propter alias datur, et ideo necesse est, ut uero corde mundaque
conscientia, quantum ad se, sumatur, quantum ad alios uero
non solum sine omni culpa, sed etiam sine omni infamia,
propter fratrum scandalum, ad quorum utilitatem, non solum ut
presint, sed etiam ut prosint, sacerdotium datur.
Unde Ieronimus in Michea:
<4 44> -C. XLIV.+ <T R> Symoniaci rei sunt infidelitatis eorum, qui
scandalizantur.
<T T> Hii, quoscumque de asseclis suis ordinantes,
<S 376><L 1> -376+
et uitam eorum in scandalum populi exponentes, rei
sunt infidelitatis eorum, qui scandalizantur.
<T P> -Gratian.+ Reuera enim qui ad hoc eliguntur, ut ceteris
presint, sicut preordinantur dignitate, sic preminere debent
sanctitate. Alioquin cur ceteris preferuntur, qui nulla meritorum
gratia a ceteris assumuntur? Unde Simacus Laurentio
Mediolanensi Episcopo:
<4 45> -C. XLV.+ <T R> Sicut honore, ita et scientia quisque
precellere debet.
<T T> Vilissimus conputandus est, nisi precellat scientia et
sanctitate, qui est honore prestancior.
-VII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Patet ergo illud Augustini (sacramenta
uidelicet Christi per hereticos ministrata suo non carere
effectu) non de omnibus intelligi generaliter, sed de sacramento
baptismatis.
Unde idem Augustinus ait: -[tract. V. in Iohannem]+
<4 46> -C. XLVI.+ <T R> Baptismus sine per bonum, siue per malum
ministretur, reiterari non debet.
<T T> Dedit baptismum Iudas, et non est baptizatum post Iudam,
dedit Iohannes, et baptizatum est post Iohannem, quia
qui datus est a Iuda, baptismus Christi est, qui a
Iohanne, Iohannis erat. Non Iudam Iohanni, sed baptisma
Christi, etiam per Iudae manus datum, Iohannis
baptismo recte preponimus. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Quos
Iudas, baptizauit et Christus, sic ergo quos
baptizat ebrius, homicida, adulter, Christus
baptizat. <T I> Item. <T T> -@. 2.+ Sacramentum
ecclesiae tam magnum est, ut nec homicida ministrante
polluatur.
<4 47> -C. XLVII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item contra Donatistas. -[lib. IV. c. 4.]+
<T T> Sicut urgeri uideor, cum mihi dicitur: ergo hereticus
dimittit peccatum? sic et ego urgeo, cum dico: ergo
cum iuste baptizat, auarus, religionis simulator
dimittit peccata? Si per uim sacramenti, sicut
ille et ille; si per meritum suum, nec ille nec ille.
Illud enim sacramentum et in malis hominibus
Christi esse cognoscitur, in corpore autem unicae columbae,
inmaculatae nec ille, nec ille inuenitur.
<S 377><L 1> -377+
Ut si cuius manus esset arida, uerum quidem esse
membrum, quamuis sine sanguine inefficax esset, et
mortuum sic et fides cum sit uera, tamen sine operibus
mortua est. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Sic in heresi baptizatus
in nomine sanctae Trinitatis non fit tamen templum Dei, si
ab heresi non recesserit, quomodo neque in auaritia in
eodem nomine baptizatus fit templum Dei, si ab auaritia non
recedat, que est ydolorum seruitus.
-VIII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ex his itaque uerbis apparet,
baptisma, quod ab hereticis tribuitur, uirtute sua remissionem conferre
peccatorum.
Sed idem Augustinus econtra testatur in libro -[VI.]+ de
baptismo -[contra Donatistas, c. 1.]+ dicens:
<4 48> -C. XLVIII.+ <T R> Baptisma Christi, etsi nulla peruersitate
uioletur, apud hereticos tamen caret effectu.
<T T> Etiam corde tardiores intelligunt, baptismum Christi
nulla peruersitate dantis uel accipientis posse uiolari.
Sed quia aliud est sacramentum ab effectu sacramenti, cum
eos, qui in ipsa unitate ecclesiae perdite uiuunt, constet remissionem
peccatorum nec dare, nec habere posse, quia non
malignis, sed bonis filiis dictum est: "Si cui dimiseritis
peccata, dimittentur, cui tenueritis, tenebuntur,"
patet ergo hereticos dare tantum uel accipere sacramentum
baptismi.
<4 49> -[C. XLIX.]+
<T I> Item in uerbis Domini de blasphemia Spiritus.
<T T> Corporalia sacramenta, que portant et celebrant etiam
segregati ab unitate corporis Christi, formam habere
pietatis possunt. Virtus uero inuisibilis et spiritualis ita
in eis esse non potest, quemadmodum sensus non sequitur
membrum, quando amputatur a corpore.
<4 50> -C. L.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Ambrosius in libro de initiandis rudibus.
<T T> Non sanat baptismus perfidorum, non mundat, sed polluit,
quia in diluuio aquarum ad Deum non approximabunt,
quia, ut per Apostolum dicitur, "quicquid
ex fide non est, peccatum est," et ipsis, qui faciunt,
et quibus faciunt non solum non prodest, sed ad iudicium
est.
<S 378><L 1> -378+
<4 51> -C. LI.+ <T R> Per manus inpositionem confirmantur qui ab
hereticis baptisma accipiunt.
<T I> Item Leo Papa ad Nicetem Episcopum. -[epist. LXXVII.
al. LXXIX. c. 7.]+
<T T> Hi, qui baptismum ab hereticis acceperunt, cum antea
baptizati non fuissent, sola Spiritus sancti inuocatione per
inpositionem manus confirmandi sunt, quia formam
tantum baptismi sine sanctificationis uirtute sumpserunt.
Et hanc regulam, ut scitis, seruandam in omnibus
ecclesiis predicamus, ut lauacrum semel initum nulla iteracione
uioletur, dicente Apostolo: "Unus Deus, una
fides, unum baptisma," cuius ablutio nulla iteracione
temeranda est, sed, ut diximus, sola sanctificatio sancti
Spiritus inuocanda, ut quod ab hereticis nemo accipit
a catholicis sacerdotibus consequatur.
-IX. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sed notandum est, quod heretici, ut
Arriani et Sabelliani, quorum alii inequalitatem, alii indiscretionem
personarum confitebantur, baptisma non in forma ecclesiae, sed
suae peruersitatis ministrabant. -@. 1.+ De his specialiter Ambrosius
locutus est, dicens: "Non sanat baptismus perfidorum,
etc." ut etiam rebaptizentur et reordinentur unde in
Niceno Concilio -[c. 19.]+ statutum est:
<4 52> -C. LII.+ <T R> Rebaptizentur et ordinentur qui de Paulianistis
et Cathafrigis ad ecclesiam redeunt.
<T T> Si quis confugerit ad ecclesiam catholicam de Paulianistis
et Cathafrigis statutum sit, rebaptizari eos
omnino debere. Si qui uero clerici erant apud eos, siquidem
inculpati fuerint et irreprehensibiles, rebaptizandi
sunt, rursus etiam ordinentur ab episcopo ecclesiae
catholicae. Si uero examinati minus apti fuerint deprehensi,
deponi eos oportet. Similiter autem et circa diacones
et de omnibus, qui in eodem clero inueniuntur,
eadem forma seruabitur.
<4 53> -[C. LIII.]+
<T I> Item Innocentius. -[ad Episcopos Macedoniae,
epist. XXII. c. 5]+
<T T> Paulianistae in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti
minime baptizant et Nouatiani iisdem nominibus
tremendis baptizant, nec apud istos de unitate potestatis
diuinae, hoc est Patris, Filii ei Spiritus sancti, questio
aliquando commota est etc.
<S 379><L 1> -379+
<T P> -Gratian.+ Alii formam ecclesiae in baptizando seruant.
Sed dum ab eis baptizantur, qui in heresi uel scismate eis communicant,
sacramentum quidem baptismi ab eis accipiunt,
uirtutem uero non consecuntur, quam sine fide nullus consequi
potest. Unde de Domino dicitur, quod in patria sua non poterat
facere signum propter incredulitatem eorum.
Item Augustinus in omelia LXXX:
<4 54> -C. LIV.+ <T R> Dum uerbum accedit ad elementum, fit sacramentum.
<T T> Detrahe uerbum, quid est aqua nisi aqua?
accedit uerbum ad elementum, et fit sacramentum. -@. 1.+
Unde ista tanta uirtus aquae, ut corpus tangat et cor abluat,
nisi faciente uerbo? non quia dicitur, sed quia creditur.
Nam et in ipso uerbo aliud est sonus transiens, aliud uirtus
manens.
<T P> -Gratian.+ De his etiam, qui in heresi uel scismate baptizantur,
scribit Augustinus, ad Petrum Diaconum, -[c. 36.]+ dicens:
<4 55> -C. LV.+ <T R> Extra ecclesiam baptizati si ad ecclesiam non redierint
perniciem sibi accumulant.
<T T> Firmissime tene et nullatenus dubites, extra ecclesiam
baptizatis, si ad ecclesiam non redierint, baptismo cumulari
perniciem. Tantum enim ualet ecclesiasticae societatis
communio ad salutem, ut baptismo non saluetur cui ibi
non datur, ubi oportet ut detur.
<4 56> -C. LVI.+ <T R> Inutilia sunt dona, que preter ecclesiae
unitatem habentur.
<T I> Idem. -[tractatu XIII. ad c. 3. Iohannis]+
<T T> Teneamus, unitatem fratres mei. Preter unitatem et
qui facit miraculum nichil est; in unitate erat populus
Israel, et non faciebat miracula; preter unitatem erant
magi Pharaonis, et faciebant similia Moysi. Populus
Israel, ut dixi, non faciebat miracula. Qui erant saluandi
apud Deum, qui faciebant miracula, an qui
non faciebant? Petrus apostolus resuscitauit mortuum.
Symon magus fecit multa. Erant quidam Christiani,
qui non poterant facere quod faciebat Petrus, nec quod
faciebat Symon. Sed inde gaudebant? quia nomina
eorum scripta erant in celo.
<4 57> -C. LVII.+ <T R> Baptisma semel traditum non est reiterandum.
<T I> Item Leo ad Nicetem Episcopum. -[epist. LXXVII. al.
LXIX. c. 7.]+
<T T> Hanc regulam seruandam in omnibus ecclesiis
predicamus, ut lauacrum semel initum nulla iteracione
uioletur, dicente Apostolo: "Unus Deus, una fides,
unum baptisma," cuius ablutio nulla reiteracione uiolanda
<S 380><L 1> -380+
est, sed, sola sanctificatio Spiritus inuocanda,
ut quod ab hereticis nemo accipit a catholicis
sacerdotibus consequatur.
-X. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Nemo in heresi uel scismate constitutus
intelligendus est. Ceterum, si cum fidei integritate et
animi puritate de manu hereticorum aliquis in forma ecclesiae
baptisma acceperit, tunc inpletur illud Augustini: "Per
lapideum canalem aqua transit ad areolas." Et iterum:
"Spiritualis uirtus sacramenti, etc."
<4 58> -C. LVIII.+ <T R> Etiam per malos boni colliguntur.
<T I> Item -[Augustinus]+ de blasphemia Spiritus sancti.
<T T> Spiritus sanctus in sancta ecclesia etiam isto tempore,
quo uelud granum attrituratur cum palea, sic
operatur, ut nullius ueram confessionem aspernetur, nullius
simulatione fallatur, atque ita reprobos fugiat, ut etiam
per illorum ministerium probos colligat.
<T P> -Gratian.+ Ecce quando ab hereticis baptisma cum sua uirtute
accipitur, cuius tam necessaria amministracio est, ut nec
etiam a paganis datum possit reiterari. Unde in ecclesiastica
ystoria legitur, quod Alexander episcopus Alexandriae, cum
Petri Martiris solempnia celebraret, post expleta missarum sacramenta
uidit super oram maris puerorum ludum, imitantium, ut
solet fieri, episcopum, et gerentium ea, que in ecclesia geri mos
est. Mox eos ad se perduci iubet, et quid egissent percunctatur.
Illi rei ordinem pandunt, baptizatos a se esse quosdam cathecuminos
confitentur per Athanasium puerum, qui illis fuerat episcopus
simulatus. Ubi ex responsis eorum uidit secundum
religionis nostrae ritum cuncta constare, statuit illis, quibus
integris interrogationibus et responsionibus aqua fuerat infusa,
iterari baptismum non debere, sed adinpleri ea, que sacerdotibus
est mos.
Hinc etiam Ysidorus ait:
<4 59> -C. LIX.+ <T R> De his, qui per ignorantiam ordinantur
antequam baptizentur.
<T T> Si quis per ignorantiam ordinatur antequam baptizetur,
debent ab eo baptizati iterum rebaptizari, et ipse
ulterius non ordinetur. Sed Romanus Pontifex non hominem
iudicat, qui baptizat, sed Spiritum Dei subministrare
gratiam credit baptismi, licet paganus sit, qui baptizat.
<P 1> -[PALEA.+
<4 60> -C. LX.+
<T I> Ex Concilio apud Compendium.
<T T> Si presbiter ordinatus deprehenderit se non esse
baptizatum, baptizetur et ordinetur iterum. -]+ <P 0>
<S 381><L 1> -381+
-Gratian.+ <T P> Quod autem cetera sacramenta ab hereticis ministrari
non possint, testatur Ieronimus in Aggeo Propheta:
-[cap. 2.]+
<4 61> -C. LXI.+ <T R> Non placent Deo que ab hereticis offeruntur.
<T T> Sic populus iste hereticorum omnium est in conspectu
meo, dicit Dominus, omne, quod fecerint, quod mihi
obtulerint, uel uota, uel pro salute, uel pacifica, uel pro
peccato, uel holocaustis siue elemosinas
siue ieiunia uel corporis castitatem contaminata
erunt in conspectu meo. Quamuis enim sancta uideantur
specie sui que offeruntur, tamen, quia tractata sunt
ab illo, qui pollutus est in anima, polluuntur omnia.
<4 62> -C. LXII.+ <T R> De eodem.
<T I> Item in Amos Propheta. -[c. 5.]+
<T T> Odit Deus sacrificia hereticorum et a se proicit, et quotiens
in nomine eius congregati fuerint, detestatur
fetorem eorum et claudit nares suas.
<4 63> -[C. LXIII.]+
<T I> Item in Osea. -[cap. 6.]+
<T T> Illi offerunt panem sacrilegum, et dant elemosinas, et
sectari uidentur humilitatem. Que ego, si uere fiant, holocausta
interpretor. Cum autem scientiam Dei dereliquerint,
frustra truncato capite fidei cetera membra habere
se iactant.
<4 64> -C. LXIV.+ <T R> Sine fide et karitate nec euangelium habetur,
nec prosunt aliqua bona.
<T I> Idem in epistola ad Galatos. -[c. 1. u. 11.]+
<T T> Marcion et Basilides, et ceterae hereticorum pestes non
habent Dei euangelium, quia non habent Spiritum sanctum,
sine quo humanum fit euangelium quod docetur. Nec putemus
in uerbis scripturarum esse euangelium, sed in sensu;
non in superficie, sed in medulla; non in sermonum foliis,
sed in radice rationis.
<4 65> -[C. LXV.]+
<T I> Idem. -[ad cap. 5. eiusdem epistolae u. 14.]+
<T T> Vide, quantum bonum est karitas. Si ita martirium
fecerimus, ut nostras uelimus ab hominibus reliquias
honorari, et si opinionem uulgi sectantes intrepidi sanguinem
fuderimus, et substantiam nostram usque ad mendicitatem
propriam dederimus, huic operi non tam premium
quam pena debetur, et perfidiae magis tormenta sunt
quam corona uictoriae.
<4 66> -C. LXVI.+ <T R> Hereticorum benedictio maledictio est.
<T I> Item ex Concilio Laudicensi. -[c. 32.]+
<T T> Non oportet hereticorum benedictiones accipere, quoniam
maledictiones magis sunt quam benedictiones.
<S 382><L 1> -382+
<4 67> -C. LXVII.+ <T R> Neque cum hereticis, neque cum scismaticis
licet orare.
<T I> Item ex Concilio Martini Papae. -[c. 70.]+
<T T> Non liceat clericis uel laicis ab hereticis eulogias
accipere, quia maledictiones sunt magis quam benedictiones,
neque liceat aut cum hereticis, aut scismaticis orare.
<4 68> -C. LXVIII.+ <T R> Extra ecclesiam non sunt uera sacrificia.
<T I> Item Leo ad Anatholium Constantinopolitanum Episcopum.
-[epist. XLVIII. cap. 2.]+
<T T> In ecclesia Dei, que corpus Christi est, aliter nec rata
sunt sacerdotia, nec uera sacrificia, nisi in proprietate
suae naturae uerus nos pontifex reconciliet.
<4 69> -C. LXIX.+ <T R> Inpiorum manibus diuina sacramenta
se subducunt.
<T I> Idem Leoni Augusto. -[epist. LXXIII.]+
<T T> Manifestum est, per crudelissimam et insanissimam
uesaniam in Alexandrina sede omne celestium
sacramentorum lumen exstinctum. Intercepta est sacrificii
oblatio, deficit crismatis sanctificatio, et parricidalibus
manibus inpiorum omnia sese subtraxere misteria.
<4 70> -C. LXX.+ <T R> Sacramenta extra ecclesiam ministrari possunt,
salutem uero conferre non possunt.
<T I> Item B. Martir Ciprianus in epistola contra hereticos.
<T T> Si quis, inquit, de ecclesia heretica presumptione exierit,
a semetipso dampnatus est. Cum huiusmodi secundum
Apostolum, nec cibum quidem sumere debemus. Declaratur
hoc in libro Regnorum, ubi, cum homo Dei ad Ieroboam
missus esset, qui peccata sua exprobraret atque
ultionem futuram prediceret, panem apud illum edere et
aquam bibere prohibitus est. Quod cum non custodisset,
diuina sententia inde rediens, morsu leonis in itinere
interiit. -@. 1.+ An debet quisquam dicere, sacramentum
salutare, et gratiam celestem communem cum hereticis
esse posse, cum quibus nec terrestris cibus, nec secularis
potus debet esse communis? Constat autem oleum, unde
baptizati tinguntur, sanctificari, et eucharistiam fieri apud
illos omnino non posse, ubi spes nulla est et fides falsa, ubi
omnia per mendacium geruntur. Nam hereticus more symiarum,
que cum homines non sint, formam humanam imitantur,
uultum ecclesiae catholicae et auctoritatem sibi et
ueritatem uendicant, cum ipse in ecclesia non sit. Benedicit
cum a Deo sit maledictus, uitam pollicetur cum
sit mortuus, Deum inuocat blasphemus, sacerdotium
amministrat profanus, ponit altare sacrilegus. Ad hec
omnia accedit et illud malum, ut antistes diaboli audeat
<S 383><L 1> -383+
eucharistiam facere, cum nec sanctificari oblatio illic
possit, ubi Spiritus sanctus non sit, nec cuiquam Dominus
per eius preces et orationes prosit, qui Deum ipse uiolauit.
Si enim qui ecclesiam uiolant ethnici,
et publicani habentur, multo magis rebelles et hostes,
falsa altaria, et illicita sacerdotia, et sacrificia sacrilega et
omnia adulteria fingentes, inter ethnicos et publicanos
necesse est ut conputentur, quos omnes constat a
karitate atque unitate ecclesiae catholicae recessisse.
Ergo omnia, quecumque faciunt heretici, carnalia
sunt, inania et falsa, ita ut nichil eorum, que illi gesserint,
a nobis probari debeat. Non statim suscipienda
sunt et assumenda que iactantur in Christi nomine, sed que
geruntur in Christi ueritate. Quomodo enim perficere
que agunt aut inpetrare aliquid illicitis conatibus a Deo
possunt, qui contra Deum quod eis non licet moliuntur?
-@. 2.+ Quare, qui hereticis et scismaticis patrocinantur, censura
diuina in eorum probantur facinore et penis non
solum duces et auctores, sed etiam participes destinari, nisi
se a communione malorum separauerint, precipiente
Domino per Moysen: "Separamini a tabernaculis hominum
istorum durissimorum, et nolite tangere de omnibus,
que sunt in eis, ne simul pereatis in peccatis eorum."
Et quod comminatus Dominus per Moysen fuerat
inpleuit, ut, quisquis se a Chore, et Dathan, et Abiron
non separasset, penas statim pro inpia communione solueret.
Sicut etiam per Osee prophetam Spiritus sanctus
testatur dicens: "Sacrificia eorum tamquam panis luctus;
omnes, qui manducant ea, contaminabuntur;" docens
scilicet et ostendens omnes omnino cum auctoribus supplicio
coniungi, qui fuerint peccato eorum contaminati.
<4 71> -C. LXXI.+ <T R> Vera sacrificia non nisi in fide ecclesiae celebrantur.
<T I> Item Augustinus. -[lib. Sententiarum per Prosperum Aquitanicum
Episcopum Reg. collectarum c. 15.]+
<T T> Extra catholicam ecclesiam non est locus ueri sacrificii.
<T P> Item Gregorius in III. libro Dialogorum -[cap. 31.]+ ait de
Erminigildo Rege Leouigildi filio:
<4 72> -C. LXXII.+ <T R> De manu hereticorum communio non est
recipienda.
<T T> Superueniente pascalis festiuitatis die intempestae
noctis silentio ad eum pater perfidus Arrianum episcopum
misit, ut ex eius manu consecrationis sacrilegae communionem
perciperet, atque per hoc ad patris gratiam redire
mereretur. Sed uir Deo deditus Arriano episcopo uenienti
exprobrauit ut debuit, eiusque a se perfidiam dignis increpationibus
repulit.
<S 384><L 1> -384+
<4 73> -C. LXXIII.+ <T R> Sacerdotes hereticorum Christi honoribus non
habentur digni.
<T I> Item Innocentius capitulo VII.
<T T> Arrianos preterea ceterasque huiusmodi pestes,
quia eorum laicos conuersos ad Dominum sub imagine
penitentiae ac Spiritus sanctificatione per manus inpositionem
suscipimus non uidentur clerici eorum cum
sacerdotii aut cuiuspiam ministerii suscipiendi esse
dignitate. Quoniam quibus solum baptisma ratum esse
permittimus (quod utique in nomine Patris, et Filii, et Spiritus
sancti percipitur), nec Spiritum sanctum eos habere
ex illo baptismate illisque ministeriis arbitramur,
quoniam, cum a catholica fide auctores eorum discederent,
perfectionem Spiritus, quam acceperant, amiserunt,
nec dare eius plenitudinem possunt, que maxime
in ordinationibus operatur, qui per inpietatis suae perfidiam
fidem domini perdiderunt. Propter
quod fieri non potest, ut eorum profanos sacerdotes
dignos Christi honoribus arbitremur, quorum laicos inperfectos,
ut dixi, ad sancti Spiritus percipiendam gratiam cum
penitentiae imagine recipimus. <T I> Item: <T T> -@. 1.+ Legitur
"Qui tetigerit inmundum inmundus erit," quomodo
ergo ei tribuetur qui inmunditiam et spurcitias
consueuit accipere? <T I> Et infra: <T T> -@. 2.+ Qui particeps
factus est dampnati, quomodo honorem debeat accipere,
inuenire non possumus.
<T P> -Gratian.+ Ex eo autem, quod manus inpositio iterari precipitur,
sacramentum non esse ostenditur.
Unde Augustinus de baptismo libro III.: -[contra Donatistas
c. 16.]+
<4 74> -C. LXXIV.+ <T R> Manus positio non est sacramenti iteracio.
<T T> Manus inpositio non, sicut baptismus, repeti non
potest. Quid enim est aliud, nisi oratio super hominem?
<T P> -Gratian.+ Cum ergo Innocentius solum baptisma hereticis
ratum esse permittat; cum Gregorius sacrilegam uocet consecrationem
Arrianorum; cum Ciprianus quecumque ab hereticis
fiunt carnalia, inania, et falsa iudicet; cum Ieronimus
omnia, que ab eis offeruntur, contaminata in conspectu Domini
asserat; cum Leo extra ecclesiam nec rata esse sacerdotia,
nec uera sacrificia testetur: patet, quod sacramenta
ecclesiastica preter baptisma (ut supra dictum est) ac hereticis
ministrari non possunt.
Item obicitur illud Ieronimi ad Luciferianum:
<4 75> -C. LXXV.+ <T R> Qui in baptismo sanctus est, ad altare
peccator non erit.
<T T> Sicut Christus est qui baptizat, ita ipse est qui
<S 385><L 1> -385+
sanctificat. Unde oro te, ut aut sacrificandi licentiam ei
tribuas, cuius baptisma probas, aut reprobes eius baptisma,
quem non putes esse sacerdotem. Neque enim
fieri potest, ut qui in baptismo sanctus est sit ad altare
peccator.
<T P> -Gratian.+ Sed hoc de peccatore tantum catholico,
non heretico intelligendum est. Qui quicquid cum
fide pro offitio suo facit licet indignus, tamen diuina
gratia cooperante ratum esse creditur. Alioquin si de hereticis
dictum intelligitur, ipse sibi contrarius esset, cum
dicat in Oseae: "Sacrificia eorum etc". Et alibi
in persona Domini:
<4 76> -C. LXXVI.+ <T R> Benedictionibus hereticorum Deus maledicit.
<T T> "Maledicam benedictionibus uestris": hoc est,
quicquid a uobis benedicetur per me erit maledictum.
-+
-XI. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Hoc igitur intelligendum
est de heretico, illud autem ad Luciferianum de peccatore
ecclesiastico. De quo Augustinus ait in libro de
corpore Domini.
<4 77> -C. LXXVII.+ <T R> Boni et mali sacerdotes eque corpus
Christi conficiunt.
<T T> Intra ecclesiam catholicam in ministerio corporis et
sanguinis Domini nichil a bono maius, nichil a malo minus
perficitur sacerdote, quia non in merito consecrantis,
sed in uerbo perficitur creatoris et uirtute Spiritus sancti.
Si enim in merito sacerdotis, nequaquam ad Christum
pertineret. Nunc autem sicut ipse est qui
baptizat, ita ipse est qui per Spiritum sanctum hanc suam
efficit carnem et transfundit in sanguinem. Credendum
est enim, quod in uerbis Christi sacramenta conficiantur.
Cuius prius creantur inperio, eius utique uerbo recreantur
ad melius.
<4 78> -C. LXXVIII.+ <T R> De eodem.
<T I> Idem in libro II. contra epistolam Parmeniani. -[c. 10.]+
<T T> Omnia sacramenta cum obsint indigne tractantibus,
prosunt tamen per eos digne sumentibus, sicut et uerbum
Dei. Unde dictum est: "Que dicunt facite, que
autem faciunt facere nolite."
<S 386><L 1> -386+
<4 79> -C. LXXIX.+ <T R> De his, qui sanctis male utuntur.
<T I> Idem tractatu epistolae Iohannis.
<T T> Prophetauit Saul malus rex, cum etiam
sanctum Dauid persequeretur. Non ergo se iactent qui
forte sine karitate habent munus. Dei sanctum,
sed uideant, qualem rationem habituri sint
cum Deo, qui sanctis non sancte utuntur. Ex his erunt, qui
dicturi sunt in iudicio: "In nomine tuo prophetauimus."
Quibus non dicetur: "Mentimini," sed: "Non noui
uos, etc."
<T P> -Gratian.+ Spiritum ergo prophetiae dicendi sunt habuisse,
non meritum.
<4 80> -C. LXXX.+ <T R> Quisque non tam sanctificatur ex hostiis,
quam peccato polluitur.
<T I> Item Ieronimus in -[cap. 2.]+ Aggeo.
<T T> Propheta, qui altari extructo tantum et domo mea
diruta hostias mihi offers in altari, et uictimis eius sanctificari
te putas, scito, quoniam sanctum est quidem quod
offertur in altari, sed non tam sanctificaris ex hostiis, quam
ex operibus mortuis pollueris.
<4 81> -C. LXXXI.+ <T R> Contra Spiritum sanctum uerbum dicitur,
cum ex dispersione numquam reditur.
<T I> Item Augustinus in libro de uerbis Domini. -[serm. XI.
circ. fin.]+
<T T> Ita fit uerbum contra Spiritum sanctum, cum ex dispersione
ad congregationem numquam uenitur, que ad
remittenda peccata accipit Spiritum sanctum. Ad quam
congregationem etsi per malum clericum, sed tamen
catholicum ministrum, reprobum et fictum, si aliquis
accesserit corde non ficto, in ipso Spiritus sanctus
operatur remissionem peccatorum, qui in sancta ecclesia
ita operatur, ut reprobos fugiat tamen per eorum
ministerium probos colligat.
<4 82> -C. LXXXII.+ <T R> Non hominum meritis, sed uirtute Spiritus
sancti peccata remittuntur.
<T I> Idem in sermone de remissione peccatorum.
<T T> Ut euidenter ostenderet Dominus, a Spiritu
sancto quem donauit suis fidelibus, dimitti peccata, non
meritis hominum, quodam loco sic ait: "Accipite Spiritum
<S 387><L 1> -387+
sanctum;" et continuo subiecit: "Si cui dimiseritis
peccata, remittentur ei:" hoc est, Spiritus dimittit, non
uos. Proinde sicut is, quem sacerdos in ecclesia tollit,
est tamen extra ecclesiam, et extra corpus, cuius caput
est Christus, si ei ostiarius non aderit, ita non
extra ecclesiam est, et non est de corpore, si quis pastoris
preiudicio conpellitur foris esse.
<4 83> -C. LXXXIII.+ <T R> Non merita personarum, sed offitia
sacerdotum dominus considerat.
<T I> Item Ambrosius de sacramentis.
<T T> Cum scriptura testetur, quod ad preces Ieroboa
ignis descendit de celo, et rursus precante Helia
ignis missus est, qui sacrificia consumeret, datur
intelligi, quod Deus non merita personarum considerat,
sed offitia sacerdotum. -@. 1.+ Ille ignis uisibilis mittebatur,
ut crederent: nobis inuisibilis operatur, qui credimus.
-@. 2.+ Crede ergo, adesse Dominum Iesum
inuocatum precibus sacerdotum, qui ait: "Ubi fuerint
duo uel tres ibi sum in medio eorum."
<4 84> -C. LXXXIV.+ <T R> Non merita sacerdotum, sed uirtus diuina
sacramenta sanctificat.
<T I> Item Gregorius Papa.
<T T> Multi secularium hominum, cum plus sacerdotum uitam
quam suam discutiunt, in magnum contemptionis diuinorum
sacramentorum crimen incurrunt. Magna enim trabe
uulneratos habentes oculos, eamque negligentes festucam
tenuem in aliorum conspiciunt oculis, quam dum incaute
festinant auellere, erroris in foueam dilabuntur, minus
quidem considerantes, quod non eos sacerdotum uita lederet,
si ipsi humiliter bonis sacerdotum admonitionibus
aurem accommodarent. Sed dum ypocritarum more plus
illorum famam quam propriam uitam uel uitae negligentias
diiudicant, spernunt sancta monita et spiritualia
dona. Unde fit, ut non solum ab eis dicta respuant, sed
(quod est deterius) diuina etiam misteria contempnant, ut
nec corporis communionem aut sanguinis Domini nostri
Iesu Christi eorum ministerio confectam assumant, putantes,
hanc minus esse sanctificatam, si illorum fiat offitio, quorum
uita eorum oculis uidetur ignobilis. -@. 1.+ Heu in quam
magnum laqueum incidunt, ut diuina et occulta misteria plus
ab aliis sanctificata posse fieri credant, cum unus idemque
Spiritus sanctus in ecclesia diffusa per totum orbem terrarum
inconprehensibiliter ea misteria et occulte atque
inuisibiliter et operando sanctificet et benedicendo benedicat.
-@. 2.+ Misterium itaque, fratres, ob hoc dicitur,
<S 388><L 1> -388+
quod secretam et reconditam habeat dispensationem; sacrifitium
autem, quasi sacrum factum, quia prece mistica
consecratur pro nobis in memoriam dominicae passionis.
-@. 3.+ Sacramentum uero est in aliqua celebratione, cum
res gesta ita sit, ut aliquid significare accipiamus,
quod sancte accipiendum est. Sunt autem sacramenta:
baptisma, crisma, corpus et sanguis, que ob id sacramenta
dicuntur, quia sub tegumento corporalium rerum diuina
uirtus secretius salutem eorundem sacramentorum operatur.
Unde a secretis uirtutibus uel sacris sacramenta
dicuntur. Que ideo fructuose penes ecclesiam fiunt, quia sanctus
in ea manens Spiritus eundem sacramentorum latenter
operatur effectum. Cuius panis et calicis sacramentum
grece eucharistia dicitur, latine bona gratia interpretatur.
Et quid melius corpore et sanguine Christi? -@. 4.+ Siue
ergo per bonos, siue per malos ministros intra ecclesiam;
dispensetur, sacrum tamen est, quia Spiritus
sanctus mistice ille uiuificat, qui quondam apostolico
in tempore uisibilibus aparebat operibus. Nec
bonorum meritis dispensatorum ampliantur, nec malorum
attenuantur, quia "neque qui plantat est aliquid,
neque qui rigat, sed qui incrementum dat Deus."
Hoc de corpore et sanguine Domini nostri Iesu Christi, hoc
etiam de baptismate et crismate sentiendum est et
tenendum, quia uirtus diuina secretius operatur in eis,
et diuinae solummodo est hec uirtus siue potestas, non
humanae efficaciae. Polluimus itaque panem, id est
corpus Christi, quando indigni accedimus ad altare et
sordidi mundum sanguinem bibimus. <T I> Et infra: <T T> -@. 5.+ Maledicam,
inquit, benedictionibus uestris, hoc est, his,
que nunc meis benedictionibus possidetis, seu quicquid benedicitur
a uobis, uel quoniam non benedicunt sanctis
ex uero corde, uel quia qui inique agunt benedicuntur
ab eis, adulanturque peccatoribus, dummodo diuites
sunt.
<4 85> -C. LXXXV.+ <T R> Non sacerdotum uitam, sed que docent et
ministrant considerare debemus.
<T I> Item Fabianus Papa Episcopis Orientalibus. -[epist. II.]+
<T T> Significastis insuper plerosque attendere, multos in
ipsis honoribus ecclesiasticis non congruenter uiuere sermonibus
et sacramentis, que per eos populis ministrantur.
O miseros homines, qui hos intuendo Christum obliuiscuntur!
qui et multo ante predixit, ut legi Dei potius
obtemperetur quam imitandi uideantur illi, qui ea, que
dicunt, non faciunt, et traditorem suum tolerans usque in
finem etiam euangelizaturum cum ceteris misit.
<S 389><L 1> -389+
Nam apostoli talem consuetudinem non habuerunt, ne
habendam docuerunt.
<4 86> -C. LXXXVI.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Nicolaus papa Michaeli Inperatori. -[in epist. que
incipit: "Proposueramus."]+
<T T> Non quales sacerdotes Domini, sed quid de
Domino loquantur, est uobis magnopere preuidendum,
nec in uicariis B. Petri apostoli uobis est attendendum
quid sint, sed quid pro correctione ecclesiarum,
quid pro salute uestra satagant. Nec enim illos inferiores
dicetis scribis et phariseis sedentibus super cathedram
Moysi, de quibus Dominus precepit, dicens: "Quecumque
dixerint uobis facite, secundum opera eorum
nolite facere." Ergo, inperator, considera, si illos dixit
audiendos, qui super cathedram Moysi sedebant, quanto
potius, qui super cathedram Petri resident, esse existimatis
obaudiendos?
<4 87> -C. LXXXVII.+ <T R> Sacerdotum inmunditia sacramentum
non polluit.
<T I> Item Augustinus contra Petilianum. -[lib. II. c. 22.]+
<T T> Dominus declarauit in uno cetu hominum eadem sacramenta
sumentium, non obesse mundis aliquorum inmunditiam.
-@. 1.+ Petilianus dixit: At si quisquam
carmina sacerdotis memoriter teneat, numquid inde sacerdos
est, quod ore sacrilego carmen publicat sacerdotis?
Augustinus respondit: Ita istud dicis, quasi modo queramus,
quis sit uerus sacerdos, et non quid sit uerum
baptisma. Ut enim quisque uerus sit sacerdos, oportet,
ut non solum sacramento, sed iustitia quoque induatur,
sicut scriptum est: "Sacerdotes tui induantur iustitia."
Qui autem solo sacramento sacerdos est, sicut fuit pontifex
Caiphas, persecutor unius et uerissimi sacerdotis, quamuis
ipse uerax non est, quod dat tamen uerum est, si non
det suum, sed Dei. <T I> Item: <T T> -@. 2.+ "Cretenses,
malae bestiae, pigri corde." Si ergo apostolus
nescio cuius alienigenae testimonium, quia uerum
conperit, etiam ipse attestatus est, cur nos, apud quemcumque
inuenerimus quod Christi est et uerum est, etiamsi
ille, apud quem inuenitur, peruersus et fallax est, non
discernimus propter uicium, quod homo habet, ueritatem,
quam non suam, sed Christi habet, et dicimus,
sacramentum hoc uerum est, sicut ille ait: "Testimonium
hoc uerum est?" Numquid ideo dicimus: etiam ipse
homo uerax est, quia dicimus: sacramentum hoc uerum est?
-@. 3.+ Vos autem necesse est ut semper erretis, quamdiu
propter hominum uicia Dei sacramenta uiolatis, aut nos
propter Dei sacramenta, que in uobis uiolare nolumus,
etiam uestri scismatis sacrilegium assumere putatis.
<S 390><L 1> -390+
<T I> Item: <T T> -@. 4.+ Baptismi ergo puritas a puritate uel inmunditia
conscientiae siue dantis siue accipientis omnino
distincta est. <T I> Item: <T T> -@. 5.+ Memento sacramentis Dei
nichil obesse mores malorum hominum, quo illa uel non
sint, uel minus sancta sint. <T I> Item: <T T> -@. 6.+ Si non habebat
Saul sacramenti sanctitatem, quid in eo Dauid uenerabatur?
Si autem habebat innocentiam, quare innocentem
persequebatur? Nam eum propter sacramenti unctionem
et honorauit uiuum, et uindicauit occisum. Et quia uel
panniculum ex eius ueste abscidit, percusso corde trepidauit.
Ecce Saul non habebat innocentiam, et tamen habebat
sanctitatem, non uitae suae, (nam hoc sine
innocentia non potest), sed sacramenti Dei, quod
et in malis hominibus sanctum est. <T I> Item: <T T> -@. 7.+ Nos
dicimus tale cuique sacrificium fieri, qualis accedit ut offerat,
et qualis accedit ut sumat, et eos de sacrificiis talium
manducare, qui ad illud tales accedunt, quales et illi
sunt. Itaque si offerat Deo malus, et accipiat inde bonus,
tale cuique est, qualis quisque fuerit, quia et illud
scriptum est: "Omnia munda mundis." Per hanc sententiam
ueridicam et catholicam etiam uos Optati sacrificio
non estis polluti, si facta eius displicebant uobis. Nam
utique panis illius panis luctus erat, sub cuius iniquitatibus
Africa tota lugebat, sed panem luctus omnibus uobis
esse communem omnium uestrum malum scismatis
facit. <T I> Item: <T T> -@. 8.+ Gratias Deo, quia tandem confessus
es, posse ualere inuocatum nomen Christi ad aliorum salutem,
etiam si a peccatoribus inuocetur. Hinc ergo intelligite,
cum Christi nomen inuocatur non obesse
aliorum saluti aliena peccata.
<4 88> -C. LXXXVIII.+ <T R> Etiam per malum ministrum dona Dei ad eos
perueniunt, qui cum fide accipiunt.
<T I> Idem in libro Psalmorum.
<T T> Christus quid fecit uobis, qui tanta patientia traditorem
suum pertulit, ut ei primam eucharistiam confectam
manibus suis et ore suo commendatam traderet, sicut ceteris
apostolis? Quid uobis fecit Christus, qui eundem
traditorem suum, quem diabolum nominauit, qui ante
traditionem Domini nec loculis dominicis fidem potuit
exhibere, cum ceteris discipulis ad predicandum regnum
celorum misit, ut monstraret, dona Dei peruenire ad
eos, qui cum fide accipiunt, etiam si talis sit, per quem
accipiunt, qualis Iudas fuit?
<4 89> -C. LXXXIX.+ <T R> Sacramentis malitia non nocet episcopi.
<T I> Item Gregorius.
<T T> Non nocet malitia episcopi, neque ad baptismum infantis,
neque ad consecrationem ecclesiae, quia baptisma a Deo
datur, non ab homine uenit; sic et eucharistia, et alia
<S 391><L 1> -391+
quecumque in altari ponuntur, non ab homine, sed a
Deo sanctificationem accipiunt.
<T P> -Gratian.+ Sed obicitur illud Ieronimi in Sophonia:
-[c. 3.]+
<4 90> -C. XC.+ <T R> Sacerdotis non uerba, sed merita eucharistiam
faciunt.
<T T> Sacerdotes, qui eucharistiae seruiunt, et sanguinem
Domini populis eius diuidunt, inpie agunt in legem Christi,
putantes eucharistiam inprecantis facere uerba, non
uitam, et necessariam esse tantum solempnem orationem,
et non sacerdotum merita, de quibus dicitur: "Sacerdos,
in quacumque fuerit macula, non accedat
offerre oblationes Domino."
<4 91> -C. XCI.+ <T R> Tanto facilius sacerdotes exaudiuntur, quanto
apud Deum sunt digniores.
<T I> Item Alexander. -[epist. II.]+
<T T> Ipse sacerdotes pro populo interpellant et peccata
populi comedunt, quia suis precibus ea delent atque
consumunt; qui, quanto digniores fuerint, tanto facilius
in necessitatibus, pro quibus clamant, exaudiuntur.
<4 92> -C. XCII.+ <T R> Non adest Spiritus sanctus sacramentis, que
per criminosos ministrantur.
<T I> Item Gelasius Elphidio Episcopo.
<T T> Sacrosancta religio, que catholicam continet disciplinam,
tantam sibi reuerentiam uendicat, ut ad eam quilibet
nisi pura conscientia non audeat peruenire. Nam quomodo
ad diuini misterii consecrationem celestis Spiritus inuocatus
adueniet, si sacerdos, et qui eum adesse deprecatur,
plenus actionibus criminosis reprobetur?
<4 93> -C. CXIII.+ <T R> Manus inmunda tacta coinquinat, non
mundat.
<T I> Item Gregorius in Registro. -[lib. I. epist. 24.]+
<T T> Necesse est, ut munda sit manus, que diluere sordes
curat, ne tacta queque deterius inquinet, si sordida
sequens lutum tenet: scriptum namque est: "Mundamini,
qui fertis uasa Domini." Domini etenim uasa
ferunt, qui proximorum animas ad interiora perducendas
in conuersationis suae exemplo suscipiunt.
<4 94> -C. XCIV.+ <T R> Eque seruandum est uerbum Christi et corpus Christi.
<T I> Item Augustinus. -[lib. L. homiliarum, homil. 26.]+
<T T> Interrogo uos, fratres uel sorores, dicite mihi, quid uobis
plus esse uidetur, corpus Christi an uerbum Christi? Si
uultis uerum respondere, hoc dicere debetis, quod
non sit minus uerbum Dei quam corpus Christi. Et ideo,
quanta sollicitudine obseruamus, quando nobis corpus Christi
ministratur, ut nichil ex ipso de manibus nostris in terram
cadat, tanta sollicitudine obseruemus, ne uerbum Dei, quod
<S 392><L 1> -392+
nobis erogatur, dum aliud aut cogitamus, aut loquimur, de
corde puro depereat, quia non minus reus erit qui
uerbum Dei negligenter audierit, quam ille, qui corpus
Christi sua negligentia in terram cadere permiserit.
<4 95> -[C. XCV.]+
<T I> Item. -[lib. IV. de Trinitate c. 14.]+
<T T> Neque enim id potest rite offerri nisi per sacerdotem
iustum et sanctum, nec nisi ab eis accipiatur quod offertur,
pro quibus offertur, atque id sine uicio sit, ut pro uiciosis
mundandis possit offerri. Hoc certe omnes cupiunt, qui pro
se offerri sacrificium Deo uolunt.
<T P> -Gratian.+ Cum uita sacerdotum eucharistiae necessaria esse
dicitur, non consecrationi, sed effectui intelligendum est; non
enim effectum confert salutis ei, quem merita faciunt indignum;
potius conpletur in eo illud Apostoli: "Qui manducat et
bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit." Ergo contra eos,
qui crebra oblatione sacrificii se putant posse mundari, non cessantes
inpie agere in lege Dei, intelligitur illud esse
dictum Ieronimi. Quod uero sacerdos, etiamsi malus sit,
tamen pro offitio suae dignitatis gratiam transfundat hominibus,
testatur Augustinus in libro questionum ueteris testamenti: -[c. 11.]+
<4 96> -C. XCVI.+ <T R> Sacerdotes nomen Domini inuocant, Dominus
autem benedictionem prestat.
<T T> Dictum est a Domino in Numeris ad Aaron:
"Vos ponite nomen meum super filios Israel, ego Dominus
benedicam eos," ut gratiam traditio per ministerium
ordinati transfundat hominibus, nec uoluntas sacerdotis
obesse aut prodesse possit, sed meritum benedictionem
poscentis. -@. 1.+ Quanta autem dignitas sit sacerdotalis offitii
uel ordinis, hinc aduertimus. Dictum est autem de
nequissimo Caipha, interfectore Saluatoris, inter cetera:
"Hoc autem a semetipso non dixit, sed, cum esset pontifex
sacerdotum anni illius, prophetauit." Per quod
ostenditur, Spiritum sanctum gratiarum non personam
sequi digni, aut indigni, sed ordinem traditionis
ut, quamuis aliquis boni meriti sit, non tamen possit
benedicere, nisi fuerit ordinatus, ut offitium ministerii
exhibeat. Dei autem est effectum tribuere benedictionis.
<T P> -Gratian.+ Quod uero per hereticos sacramenta dignitatis
ministrata dicuntur carere effectu, inprobatur auctoritate Anastasii
Papae, qui ordinationem Acacii, quamuis heretici, ita ratam
approbat, ut etiam eis, quos post dampnationem suam baptizauit,
uel ordinauit, in nullo ream personam nocuisse asserat. Sed
hoc eum illicite, et non canonice, imo contra decreta suorum
predecessorum et successorum fecisse, probat Felix et
Gelasius, qui Acacium ante Anastasium excommunicauerunt, et
Hormisda, qui ab ipso Anastasio tertius eundem Acacium dampnauit.
Unde etiam ab ecclesia Romana repudiatur, et a Deo
fuisse percussus legitur in gestis Romanorum Pontificum hoc
modo: "Anastasius secundus natione Romanus, etc."
Require retro in tractatu decretalium epistolarum.
<S 393><L 1> -393+
Item obicitur illud Augustini ad Parmenianum de hereticis
etiam dampnatis:
<4 97> -C. XCVII.+ <T R> Qui recedit ab ecclesia, nec baptisma, nec uim
dandi amittit.
<T T> Quod quidam dicunt, baptisma, quod accepit, non
amittit qui recedit ab ecclesia, ius tamen dandi,
quod accepit, amittit, multis modis aparet frustra et inaniter
dici. -@. 1.+ Primo, quia nulla ostenditur causa, cur ille,
qui ipsum baptismum amittere non potest, ius dandi
amittere possit. Utrumque enim sacramentum
est, et quadam consecratione homini datur utrumque,
illud, cum baptizatur, illud, cum ordinatur; ideo
non licet a catholico utrumque iterari. -@. 2.+ Nam
si quando ex ipsa parte uenientes etiam prepositi
pro bono pacis, correcto scismatis errore, suscepti sunt,
etsi uisum est opus esse, ut eadem offitia gererent, que agebant,
non sunt rursus ordinandi, sed sicut baptismus
in eis, ita ordinatio mansit integra, quia in precisione
fuerat uicium (quod unitate pacis est correctum), non in
sacramentis, que ubicumque sunt ipsa sunt. Et cum
ipsi expedire uidetur ecclesiae, ut prepositi
eorum, uenientes ad catholicam societatem, honores
suos ibi non administrent, non eis tamen ipsa ordinationis
sacramenta detrahuntur sed manent super eos.
Ideoque non eis manus inponitur, ne non homini,
sed ipsi sacramento fiat iniuria. -@. 3.+ Sicut autem
in baptismo est quod per eos dari possit, sic in
ordinatione ius dandi est; utrumque ad perniciem
suam, quamdiu karitatem non habent unitatis; sed tamen
aliud est non habere, aliud perniciose habere, aliud
salubriter habere. Quicquid non habetur dandum est,
cum opus est dari, quod uero perniciose habetur, per
correctionem depulsa pernicie agendum est, ut
salubriter habeatur. Quod si laicus alicui
pereunti necessitate conpulsus baptisma dederit,
quod, cum ipse acciperet, quomodo dandum esset
addidicit, nescio, an quisquam dixerit pie esse repetendum.
Nulla enim necessitate cogente si fiat, alieni muneris
usurpatio est. Si autem necessitas urgeat aut nullam,
aut ueniale delictum est. Sed si nulla necessitate
usurpetur, et a quolibet cuilibet detur, quod datum fuerit
non potest dici non datum, quamuis recte dici possit illicite
<S 394><L 1> -394+
datum. Illiciti ergo usurpationem corrigit reminiscentis
et penitentis affectus. Quod si non correxerit, manebit
ad penam usurpatoris quod datum est, uel eius, qui illicite
dedit, uel eius, qui illicite accepit: non tamen pro
non dato habebitur -@. 4.+ Si enim aliqui furtim
et extraordinarie, non in monetis publicis, aurum uel
argentum percutiendo signauerint, cum fuerit deprehensum,
nonne illis punitis uel indulgentia liberatis cognitum
regale signum thesauris regalibus cogeretur.
<T I> Et paulo post: <T T> -@. 5.+ Si forte miliciae caracterem
in corpore suo non militans pauidus exhorruerit, et ad
clementiam inperatoris confugerit, et inpetrata uenia
militare iam ceperit, numquid homine liberato atque correcto
caracter ille repetitur, ac non potius agnitus approbatur?
An forte minus habent sacramenta Christiana
quam corporalis hec nota, cum uideamus, nec apostatas
carere baptismo, quibus utique per penitentiam redeuntibus
non restituitur, et ideo amitti non posse iudicatur? -@. 6.+
De his, qui ab ecclesiae catholicae unitate separati
sunt, nulla iam questio est, quin habeant, et
dare possint, sed perniciose habeant, pernicioseque
tradant, quia extra uinculum pacis sunt. -@. 7.+
Neutri sacramento iniuria facienda est. -@. 8.+ Sicut non
recte habet qui ab unitate discedit, sed tamen
habet, et ideo redeunti non redditur, sic etiam
non recte dat qui ab unitate discedit, sed dat tamen, et
ideo quod ab eo accepit uenienti ad unitatem non iteratur.
<T I> Infra: <T T> -@. 1.+ Sicut redeunti non redditur quod
et foris habebat, sic uenienti repetendum non est quod
foris acceperat. Unde consequenter intelligitur
peruersitatem hominum esse corrigendam, sanctitatem autem
sacramentorum in nullo peruerso esse uiolandam. Constat
enim, eam in peruersis hominibus et sceleratis, siue in
eis, qui intus sunt, siue in eis, qui foris, inpollutam
atque inuiolabilem permanere, et quod dicuntur
eam mali polluere, quantum in ipsis est dicuntur,
cum illa inpolluta permaneant; sed in bonis
permanent ad premium, in malis permanent ad iudicium.
<T I> Infra: <T T> -@. 10.+ Quomodo catholici non clarificant
Dominum, qui sacramenta eius tam debita ueneratione
prosecuntur, ut, etiam si ab indignis tractata
fuerint, illi sua peruersitate dampnatis, illa intemerata
sanctitate permanere demonstrantur?
<S 395><L 1> -395+
-XII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Ex his uerbis Augustini
constat, in omnibus tam apostatis quam hereticis uel dampnatis
permanere Christi sacramenta uera, quantum ad se, et sancta,
et nisi penitentia uel indulgentia subuentum fuerit, ad dampnationem
usurpatoris peruenient, uel habentis, uel dantis, uel accipientis.
Quid ergo prodest, quod uera et sancta sunt, cum usurpatores
suos eque perimant, ac si essent mala et noxia?
Crassus aurum sitiuit, aurum bibit; eque periit uero
auro, sicut uero ueneno. -@. 1.+ Item aurum eque uerum est
in arca furis, sicut in thesauris regis. Sed a fure, quia
illicite habetur, illicite datur uel accipitur; a rege autem
licite habetur, datur et accipitur; ideo ipse fur
et communicator furti (nisi forte de conscientia furti se purgauerit),
ut perhibet Gelasius ad Anastasium inperatorem,
uterque iuste et digne dampnabitur. -@. 2.+ Opponitur autem
huic sententiae Augustini: potestas dandi baptismum, et ius
consecrandi dominicum corpus, et largiendi sacros ordines, plurimum
inter se differunt. Suspenso enim uel deposito sacerdote,
nulla ei relinquitur potestas sacrificandi. Sacramentum tamen
baptismi non solum a sacerdote deposito uel laico catholico, uerum
etiam ab heretico uel pagano si ministratum fuerit, nulla
reiteratione uiolabitur; nulla autem ratio sinit, ut inter sacerdotes
habeantur, qui de manibus laici uel pagani oleum sacrae
(imo execrandae) unctionis assumunt. Non ergo consequenter
colligitur, ut, si recedentibus a fide ius baptizandi relinquitur,
potestas etiam distribuendi sacros ordines eis relinquatur, quamuis
utrumque consecratione proueniat. Degradatus enim
episcopus potestatem largiendi sacros ordines non habet, facultatem
baptizandi tamen non amisit. -@. 3.+ Sed ne Augustinum
in hac sententia penitus reprobemus, intelligamus aliud esse potestatem
distribuendi sacros ordines, aliud esse executionem
illius potestatis. Qui intra unitatem catholica ecclesiae
constituti sacerdotalem uel episcopalem unctionem accipiunt,
offitium et executionem sui offitii ex consecratione adipiscuntur.
Recedentes uero ab integritate fidei, potestatem acceptam
sacramento tenus retinent, effectu suae potestatis penitus priuantur,
sicut coniugati ab inuicem discedentes coniugium semel
initum non dissoluunt, ab opere tamen coniugali inueniuntur
alieni. -@. 4.+ De his ergo, qui accepta sacerdotali potestate ab
unitate catholicae ecclesiae recedunt, loquitur Augustinus, non de
illis, qui in scismate uel heresi positi sacerdotalem unctionem
accipiunt; alioquin esset contrarius Calcedonensi concilio,
in quo ordinati a symoniacis in nullo proficere iudicantur,
et Innocentio, qui ordinatos a ceteris heretici per prauam
manus inpositionem solam dampnationem et uulnus capitis assecutos
testatur. -@. 5.+ Quamuis possit generaliter dici, sacramenta,
que apud hereticos non aliter quam in ecclesia Dei
celebrantur, uera et rata esse quantum ad se, falsa uero et inania
quantum ad effectum, et in his, a quibus male tractantur,
et in illis, a quibus male suscipiuntur. Nec mirum, ipsa enim
salus nostra bucellam Iudae dedit; statim cum bucella non
bonus, sed malignus spiritus intrauit: quare? non quia bonus non
daret bonum, sed quia malus male accepit bonum; sicque bonum
effectum bonum non habuit, quia ubi illud faceret non inuenit.
-@. 6.+ Item Dominus in patria sua presens et uerus affuit; non
per malum ministrum, sed per semet ipsum nichil potuit,
<S 396><L 1> -396+
quia fidem non inuenit; pro perfidia aliorum non caruit sua
ueritate, sed effectus boni uirtute. -@. 7.+ Quod ut plane in
omnibus sacramentis ostenderet, bis est transfiguratus, cum
esset in carne. In una transfiguratione sicut sol aparuit
mirabilis ut fides credentium augeretur ad contemplandam
celestem gloriam super se eleuatam. In altera ut peregrinus
et incognoscibilis de se dubitantibus ire se longius finxit, et,
ne agnosceretur, eorum oculos tenuit: ad quid aliud, nisi ut, quia
per fidem non erat in cordibus eorum, longius se ab iis recedere
ostenderet, et quia ipsum non credebant esse quod erat,
uiderent etiam eum alium quam erat? Ecce in utraque
uisione sua erat praesenti et ueritas: sed in una exercebatur
fides, ut magis crederent quam credebant, in altera tenebatur
incredulitas, ne etiam agnoscerent quod uidebant. Sacramentum
ergo corporis et sanguinis sui aliis est ad salutem, aliis ad
iudicium. Fides etiam, quamuis sit uera, tamen sine operibus
mortua est. Sic et omnes decem uirgines equaliter erant
uirgines, sed ex his erant quinque fatuae et quinque prudentes.
Equa erat uirginitatis ueritas, sed pro eiusdem uirginitatis
intentione non omnibus equa meriti identitas. Sic etiam est
es sonans aut cymbalum tinniens martirium uel elemosina,
quam nescit karitas. Si uero cecus ceco lucernae
ministret ueritatem, neuter tamen ideo magis suam illuminat
cecitatem. Sic et malus ministrat malo uera sacramenta, sed
non ideo dona spiritualia, quia malis eorum meritis Spiritus
sanctus inpeditur, ne in eis quod suum est operetur. Unde
Innocentius, cum hereticorum baptisma concedat esse ratum, non
tamen ex illo baptismate concedit haberi Spiritum sanctum.
Et Leo hos, qui formam baptismatis acceperunt, non sinit
rebaptizari, sed iubet Spiritum sanctum, quem ab hereticis nemo
accepit, per eius inuocationem et manus inpositionem a
catholicis sacerdotibus consequi. Sciendum uero est, quod
sacramenta hereticorum dicuntur irrita, uel etiam dampnanda,
falsa et inania, non quantum ad se, cum sint sancta et uera
etiam ab heretico celebrata, sed quia, cum illicite dantibus
perfidis sint ad iudicium, illicite ab eis accipientibus non conferunt
Spiritum sanctum. Irrita et non uera dicuntur, quia quod
promittunt et conferre creduntur non tribuunt, et ideo dampnanda,
ut ea dari uel recipi ab hereticis non approbetur sed
interdicatur. Non enim quantum ad se polluta sunt, quamuis ab
hereticis pollui dicantur. Unde Gregorius communionem
Arii uocat execrationem, et Innocentius uocat Bonosi ordinationem
dampnationem, non quod ita in se sint, sed quia male
dantibus uel accipientibus id efficiunt. Sic etiam Ieronimus
in Osee sacrificia eorum panem luctus uocat
non quantum ad se, sed quantum ad effectum, quod ipsemet
ostendit, subiungens: "Quicumque comederint ex eo,
contaminabuntur, quia sibi ad iudicium sument."
Hinc etiam Augustinus in libro II. contra epistolam Parmeniani:
-[cap. 5.]+
<4 98> -C. XCVIII.+ <T R> Sacramenta quamuis obsint indigne tractantibus,
prosunt tamen per eos digne sumentibus.
<T T> Per Ysaiam dicit Dominus: "Facinorosus, qui
sacrificat mihi uitulum, quasi canem occidat, et qui
<S 397><L 1> -397+
coquit similaginem, quasi sanguinem porcinum,
et qui offert thus in memoriam, quasi blasphemus."
-@. 1.+ Quilibet ubilibet offert sacrificium tali corde
uel factis, ut hoc mereatur audire, perniciem sibi infert,
non illis bonis, qui accipiunt ab eis eadem sacramenta,
qui secundum prophetam Ezechielem gemunt et merent
peccata et iniquitates, que fiunt medio eorum,
quamuis non se inde corporaliter separent. <T I> Infra: <T T>
-@. 2.+ Sacrificia inpiorum eis oberunt, qui offerunt
inpie. Nam unum atque idem sacrificium est propter nomen
Domini, quod ibi inuocatur, et semper est sanctum,
et tale cuique fit, quali corde ad accipiendum accesserit.
"Qui enim manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat
et bibit;" non aliis sed sibi. <T I> Infra: <T T> -@. 3.+ Hoc
pene in omnibus talibus questionibus intelligendum admonemus,
quia scilicet omnia sacramenta, cum obsint
indigne tractantibus, prosunt tamen per eos digne sumentibus.
<T I> Infra: <T T> -@. 4.+ Spiritus sanctus in ecclesiae preposito
uel ministro sic inest, ut, si fictus non est, operetur
per eum, et eius mercedem in salutem sempiternam
et eorum regenerationem uel edificationem, qui per eum
siue consecrantur siue euangelizantur. Si autem fictus est,
quoniam uerissime scriptum est: "Spiritus sanctus
disciplinae effugiet fictum," desit quidem
saluti eius, et auferat se a cogitationibus eius, que
sunt sine intellectu, ministerium tamen eius non deserat,
quo per eum salutem operatur aliorum.
<T P> -Gratian.+ Constat ergo, ut Innocentius ait, de ceteris
hereticis, ordinatos a symoniacis per prauam manus inpositionem
symoniacis uulneratum habere caput. -@. 1.+ Sed obicitur, quod
in ordinatione symoniacorum hoc solum reprehensibile inueniatur,
quod gratia Spiritus sancti sub pretio redigi putetur, aliorsum
autem in omnibus integra forma sacramentorum seruetur. Cum
ergo illicita sacramenti usurpatio per penitentiam correcta
fuerit, ut gratia Spiritus sancti gratuita et non uenalis existimetur,
integer debet adesse unctionis effectus; imo etiam, si non sequatur
penitentia, licet symoniace, tamen reuera consecratus reputetur,
sicut illi, qui quondam nonnisi; pretio dato, ad sacri baptismatis
regenerationem nec ad sanctae communionis participationem
admittebantur, licet symoniace, tamen non ideo minus baptizati,
uel sacrae communionis participes reputati sunt. Sed hoc tantum
sacris canonibus constitutum est, ne de cetero sacramenta Christi
symoniace distribuantur.
<S 398><L 1> -398+
Unde Gelasius: -[ad Episcopos per Lucaniam, epist. I.,
cap. 7.]+
<4 99> -C. XCIX.+ <T R> A baptizandis uel consignandis pretia non
exigantur.
<T T> Baptizandis consignandisque fidelibus sacerdotes pretia
nulla prefigant, nec illationibus quibuslibet
inpositis exagitare cupiant renascentes, quoniam quod
gratis accepimus gratis dare mandamur. Et ideo nichil
a predictis prorsus exigere moliantur, quo uel paupertate
cogente deterriti, uel indignatione reuocati redemptionis
suae causas iure despiciant, certum habentes, quod qui
prohibita deprehensi fuerint admisisse, uel commissa non
potius sua sponte correxerint, periculum subeant
proprii honoris.
<4 100> -C. C.+ <T R> A percipiente gratiam communionis pretium exigi
non debet.
<T I> Item de Sexta Synodo. -[c. 23.]+
<T T> Nullus episcopus, aut presbiter, aut diaconus, qui sacram
dispensat communionem, a percipiente gratiam communionis
aliquod pretium exigat. Neque enim uenditur gratia,
neque pro pretio Spiritus sancti gratiam damus, sed dignis
munere sine defraudatione participare concedimus.
Si quis uero eorum, qui connumerantur in clero, ab eo, cui
sacram communionem dispensat, aliquod pretium exegerit,
deponatur, sicut imitator symoniacae fraudis.
<4 101> -C. CI.+ <T R> Munera inuisibilis gratiae questibus non sunt
conparanda.
<T I> Item ex Concilio Tolletano XI. -[c. 8.]+
<T T> Quicquid inuisibilis gratiae consolatione tribuitur,
numquam questibus uel quibuslibet premiis uenundari
penitus debet, dicente Domino: "Quod gratis accepistis
gratis date." Et ideo quicumque deinceps in ecclesiastico
ordine constitutus aut pro baptizandis consignandisque
fidelibus, crismate, uel promotionibus graduum
precia quelibet uel premia (nisi uoluntarie
oblata) pro huiusmodi ambitione susceperit, equidem, si
sciente loci episcopo tale quicquam a subditis perpetratum
fuerit, idem episcopus duobus mensibus excommunicationi
subiaceat pro eo, quod inscientia mala contexit
et correctionem necessariam non acquisiuit.
<S 399><L 1> -399+
Sin autem suorum quispiam, eodem nesciente, quicquam
de supradictis capitulis accipiendum sibi esse
crediderit, si presbiter est, quatuor mensium excommunicatione
plectatur; si diaconus, trium; subdiaconus
uero uel clericus his cupiditatibus seruiens competenti
pena, et debita excommunicatione plectendus est.
<4 102> -C. CII+ <T R> Nichil a sacerdotibus exigatur pro balsamo, quod
in crismate ponitur.
<T I> Item ex Concilio Bracarensi II. -[c. 4.]+
<T T> Placuit, ut nullus episcoporum pro balsami modico,
benedictum pro baptismi sacramento per ecclesias
datur, quia singuli tremissem pro ipso exigere solent,
aliquid ulterius exigat, ne forte quod pro salute
animarum per inuocationem sancti Spiritus consecratur,
sicut Symon magus donum Dei pecunia uoluit emere,
ita nos uenundantes dampnabiliter uenundemur.
<4 103> -C. CIII.+ <T R> Non est aliquid exigendum ab his, qui infantes
suos ad baptizandum adducunt.
<T I> Item ex eodem. -[cap. 7.]+
<T T> Placuit, ut unusquisque episcopus per ecclesias suas
hoc faciat, ut hi, qui infantes suos ad baptismum offerunt,
si quid uoluntarie pro uoto suo offerunt, suscipiatur
ab eis. Si uero per necessitatem paupertatis aliquid
non habeant quod offerant nullum eis pignus
uiolenter tollatur a clericis. Nam multi pauperes, hoc timentes,
filios suos a baptismo retrahunt, qui forte, dum
differuntur, si sine gratia baptismi de hac uita recesserint,
necesse est, ut ab illis eorum perditio requiratur,
quorum spolia pertimescentes a baptismi gratia se subtraxerunt.
-+
<4 104> -C. CIV.+ <T R> Qui baptizantur nullus in concam nummos
mittere cogat.
<T I> Item ex Concilio Eliberitano. -[c. 48.]+
<T T> Emendari placuit, ut qui baptizantur (ut fieri solebat)
nummos in concam non mittant, ne sacerdos quod gratis
accepit precio distrahere uideatur. Neque pedes eorum
lauandi sunt a sacerdotibus uel clericis.
<4 105> -C. CV.+ <T R> Pro perceptione crismatis uel baptismi aliquid
exigi non debet.
<T I> Item ex Concilio Triburiensi.
<T T> Dictum est, solere in quibusdam locis pro perceptione
crismatis nummos dari, similiter pro baptismo et
communione. Hoc symoniacae heresis detestata
est sancta sinodus et anathematizauit, et ut de cetero nec
pro ordinatione, nec pro crismate, uel baptismo, uel balsamo
<S 400><L 1> -400+
nec pro sepultura, uel communione quicquam
exigant statuit; sed gratis dona Christi gratuita
dispensatione donentur.
<4 106> -C. CVI.+ <T R> Nec pro dedicandis basilicis nec pro ceteris
sacramentis conferendis aliquid exigi debet.
<T I> Item ex Concilio Cabillonensi. -[tempore Caroli M. c. 16.]+
<T T> Statuimus, ut, sicut pro dedicandis basilicis et dandis
ordinibus nichil accipiendum est, ita etiam pro balsamo siue
pro luminaribus emendis nichil presbiteri crisma accepturi
dent. Episcopi itaque de facultatibus ecclesiae
balsamum emant, et luminaria singuli in ecclesiis
suis.
-XIII. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Sicut ergo hec sacramenta, licet
symoniace ministrentur, tamen effectum benedictionis conferunt
accipienti, sic et sacerdotalis unctio, licet symoniace ministretur,
suo tamen non debet carere effectu. Sed, sicut supra
dictum est, illa sacramenta sunt necessitatis, hec dignitatis, et
ideo priuilegia eorum non possunt generare communem legem
istorum. Habent ergo symoniaci uulneratum caput per symoniacae
manus prauam inpositionem. Hoc autem de illis intelligitur,
quos nec excusat ignorantia, nec attractionis uiolentia,
qui ab illis ordinantur, quos indubitanter sciunt esse symoniacos,
siue symoniace siue non symoniace ordinentur ab eis. Ut
enim Nicolaus Papa distinguit, alii symoniace ordinantur a symoniacis,
alii symoniace a non symoniacis, alii non symoniace a
symoniacis. Hanc distinctionem innuit capitulo II. dicens:
<4 107> -C. CVII.+ <T R> De multiplici genere symoniacorum.
<T T> Statuimus decretum de symoniacis symoniace ordinatoribus
uel ordinatis et de symoniacis symoniace a non
symoniacis, et symoniacis non symoniace a symoniacis.
-@. 1.+ Symoniaci symoniace ordinati uel ordinatores secundum
ecclesiasticos canones a proprio gradu decidant. Symoniaci
quoque symoniace a non symoniacis ordinati similiter
ab offitio male accepto remoueantur. -@. 2.+ Symoniacos autem
non symoniace a symoniacis ordinatos misericorditer
per manus inpositionem pro temporis necessitate in offitio
concedimus permanere.
<T P> -Gratian.+ Sed hoc intelligendum est de his, qui ordinantur
a symoniacis, quos ignorabant esse symoniacos. Hos facit
symoniacos non reatus criminis, sed ordinatio symoniaci.
De quibus Urbanus Papa -[II. in Concilio Placentino,
cap. 3. et 4.]+ ait:
<4 108> -C. CVIII.+ <T R> De his, qui non symoniace a symoniacis
ordinantur.
<T T> Si qui a symoniacis non symoniace ordinati sunt, siquidem
probare potuerint se, cum ordinarentur, nescisse eos
symoniacos esse, et tunc pro catholicis habebantur in
<S 401><L 1> -401+
ecclesia, talium ordinationes sustinemus misericorditer, si
tamen eos laudabilis uita commendat. Qui uero scienter
se a symoniacis consecrari (imo execrari) permiserint, eorum
consecrationem omnino irritam esse decernimus.
<4 109> -C. CIX.+ <T R> De eo, qui ordinatur ab illo, quem scit
symoniacum esse.
<T I> Item Nicolaus iunior. -[Hoc idem
Alexander II.]+
<T T> De cetero statuimus, ut, si quis in posterum ab eo, quem
symoniacum esse non dubitat, se consecrari permiserit, et
consecrator, et consecratus non disparem dampnationis sententiam
subeant; sed uterque depositus penitentiam
agat, et priuatus propria dignitate persistat.
<4 110> -C. CX.+ <T R> Symoniacis in dignitate seruanda nulla est inpendenda
misericordia.
<T I> Idem. -[paulo inferius]+
<T T> Erga symoniacos nullam misericordiam in dignitate seruanda
habendam esse decreuimus, sed iuxta canonum
sanctionem et sanctorum Patrum decreta eos omnino
dampnamus ac deponendos apostolica auctoritate sancimus.
-+
<T P> -Gratian.+ Subaudiendum est, nisi uiolenter attractus fuerit.
De his enim et a quibuslibet hereticis uiolenter ordinatis
ait Innocentius: -[ad Episcopos Macedoniae, epist.
XXII. c. 5.]+
<4 111> -C. CXI.+ <T R> De his qui inuiti ad hereticorum ordinationem
trahuntur.
<T T> Constat multos uim passos atque inuitos attractos,
repugnantesque ab hereticis ordinatos; sed huiusmodi aliquis,
si post talem ordinationem non interfuit, cum illi conficerent
sacramenta, si communioni eorum participatus non
est, si statim discedentibus illis pessimo conciliabulo
eorum abrenunciauit et ad ecclesiam rediit, iste talis
potest habere colorem aliquem excusationis. Ceterum, qui
post mensem aut amplius redierunt, cum se considerent
ab hereticis ordinatos, certe qui nichil ab eis acceperunt,
rei sunt usurpatae dignitatis.
<T P> -Gratian.+ Tales plerumque ex intuitu pietatis reformat
catholicae manus inpositio cum satisfactione et medicina penitentiae;
sed dampnationem symoniacorum et eorum, qui eis
consenserunt, legimus, medicinam uero autenticam ex hac
heresi nominatim non legimus, nisi quod, sicut usurpatum
est in Nouacianis uel Donatistis, minoribus utique hereticis,
non canonice, sed ex intuitu pietatis, ita etiam ex his posse
fieri colligimus, ideo etiam, quia aliorsum per omnia orthodoxam
<S 402><L 1> -402+
habent fidem, nisi quod Spiritum sanctum credunt esse
uenalem. Et, ut ait B. Augustinus heretici cum redierint
qua parte se sciderint ab ecclesia, curentur, qua uero
parte adheserint, cognoscantur.
Hinc et Leo scribit Ianuario Episcopo:
-[Aquilegiensi, epist. III.]+
<4 112> -C. CXII.+ <T R> Qui ab heresi ad ecclesiam redeunt, in quo inueniuntur
ordine ex beneficio perseuerent.
<T T> Omnis cuiuslibet ordinis clericus, qui catholicam deserens
unitatem, hereticae uel scismaticae coniunctionis
contagione se maculauerit, si ad ecclesiam redierit cum legitima
satisfactione et erroris sui dampnatione, hoc in magno
beneficio habeat, si, adempta spe omnis promotionis,
in quo inuenitur ordine permaneat.
<T P> -Gratian.+ De his autem, qui ordinantur symoniace a non
symoniacis (utpote illi, qui data pecunia archidiacono uel consiliariis
episcopi, episcopo ignorante, hoc efficiunt, ut de manu
eius sacros ordines accipiant) scribit Gregorius VII.:
-[lib. 6. Reg. in Synodo Romae habita, A. D. 1078. die
19. Nou. cap. 5.]+
<4 113> -C. CXIII.+ <T R> Ordinationes, que symoniace fiunt, diiudicantur
falsae.
<T T> Ordinationes, que interueniente pretio uel precibus, uel
obsequio alicui personae ea intentione inpenso, uel que
non communi consensu cleri et populi secundum canonicas
sanctiones fiunt, et ab his, ad quos consecratio
pertinet, non conprobantur, falsas esse diiudicamus,
quoniam qui taliter ordinantur non per ostium, id est per
Christum, intrant, sed, ut ipsa ueritas testatur, fures
sunt et latrones.
-XIV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quia ergo tripliciter symonia in
hoc capitulo notatur, uidendum est, quot modis pretium in
hac heresi detur.
Hoc B. Gregorius in euangeliorum tractatu -[hom. 4.
in fine]+ euidenter exponit, dicens:
<4 114> -C. CXIV.+ <T R> De multiplici genere symoniacorum.
<T T> Sunt nonnulli, qui quidem nummorum premia ex ordinatione
non accipiunt, et tamen sacros ordines pro
humana gratia largiuntur, atque de ipsa largitate
laudis solummodo retributionem querunt. Hi nimirum
quod gratis accipiunt gratis non tribuunt, quia de
inpenso offitio sanctitatis nummum expetunt fauoris. Unde
bene, cum uirum iustum Propheta describeret,
ait: "Qui excutit manus suas ab omni munere."
Non enim dixit solum a munere, sed:
<S 403><L 1> -403+
"ab omni munere," quia aliud est munus ab obsequio,
aliud a manu, aliud a lingua. Munus ab obsequio
est seruitus indebite inpensa. Munus a manu
pecunia est; munus a lingua fauor. Qui ergo sacros
ordines tribuit, tunc ab omni munere manus excutit, quando
in diuinis rebus non solum pecuniam nullam, sed nec
etiam humanam gratiam requirit.
<4 115> -C. CXV.+ <T R> Eternam dampnationem inueniet qui quolibet
munere ad sacrum ordinem accedit.
<T I> Idem in Registro.
<T T> Si quis neque sanctis pollens moribus, uel neque a
clero populoque uocatus uel pulsatione coactus, inpudenter
Christi sacerdotium, iam quolibet facinore pollutus,
iniusto cordis amore, uel sordidis precibus oris, siue comitatu,
siue manuali seruitio, siue fraudulento munusculo episcopalem
seu sacerdotalem, non lucro animarum, sed
inanis gloriae auaritia fultus, dignitatem acceperit, et in uita
sua non sponte reliquerit, eumque insperata mors penitentia
non inuenerit, proculdubio in eternum peribit.
<T P> Hinc Gregorius scribit Iohanni Corinthiorum
Episcopo: -[lib. IV. ep. 55.]+
<4 116> -C. CXVI.+ <T R> Pro ordinationibus nichil omnino accipiatur.
<T T> De ordinationibus aliquid accipere sub districta interdictione
decreuimus. Oportet ergo, ut neque per
donum neque per gratiam, neque per quorundam
suplicationem aliquos ad sacros ordines consentias
uel permittas adduci.
<4 117> -C. CXVII.+ <T R> Nec pretio, nec gratia, uel suplicatione
aliqui ad sacros ordines accedant.
<T I> Idem uniuersis Episcopis per Elladam prouinciam
constitutis. -[eod. lib. epist. 56.]+
<T T> Quibusdam narrantibus agnoui, quod in illis partibus
nullus ad sacrum ordinem sine commodi datione perueniat.
Quod si ita est, flens dico, gemens denuncio, quia,
cum sacerdotalis ordo intus ortus occidit, foris
quoque diu stare non poterit. Scimus quippe ex euangelio,
quid redemptor noster per semetipsum fecerit, quia ingressus
templum cathedras uendentium columbas euertit.
Columbas enim uendere est de sancto Spiritu (quem
Deus omnipotens consubstantialem sibi per inpositionem
manuum hominibus tribuit) commodum temporale percipere.
Ex quo, ut predixi, malo iam euenire creditur, quia,
qui in templo Dei columbas uendere presumpserunt, eorum,
Deo iudice, cathedrae ceciderunt. -@. 1.+ Qui uidelicet error
in subditis propagatur cum augmento. Nam ipso quoque,
quisque ad sacrum ordinem perducitur, in ipsa
<S 404><L 1> -404+
iam prouectus sui radice uiciatus, paratior est aliis uenundare
quod emit. Et ubi est quod scriptum est:
"Gratis accepistis gratis date?" Et cum primo contra sanctam
ecclesiam symoniaca heresis sit exorta, cur non perpenditur,
cur non uidetur, quia eum, quem cum precio
quis ordinat, prouehendo agit, ut hereticus fiat? Ideoque
hortamur, ut uestrum nullus denuo hoc fieri patiatur, sed
neque gratia alicuius neque suplicatione aliquos ad sacros
ordines audeat promouere, nisi eum, quem uitae et
actionis qualitas ad hoc dignum esse monstrauerit. Nam si
aliter factum senserimus denuo, districta et canonica
illud noueritis ultione conpesci.
<4 118> -C. CXVIII.+ <T R> Ad episcopalem honorem nullus per
ambitum accedat.
<T I> Item Simacus. -[ad Caesarium, epist. I. c. 5.]+
<T T> Nullus itaque per ambitum ad episcopalem honorem
permittatur accedere. Nam cum hic excessus in laicali
conuersatione culpetur, quis dubitat, quin religiosis et
Deo seruientibus incutiat obprobrium?
<4 119> -C. CXIX.+ <T R> De eodem.
<T I> Item Gregorius. -[Adeodato Episcopo, lib. II. Indict. XI.
epist. 48.]+
<T T> Estote ergo precipue in ordinatione solliciti, et ad sacros
ordines nisi prouectiores etate et mundos opere nullatenus
admittatis. Eorum enim, qui in sacro ordine sunt
collocandi, prius uitam moresque discutite, et ut dignos huic
offitio adhibere possitis, non uobis potentia, aut suplicatio
quarumlibet subripiat personarum. Quando igitur
de his tractari necesse est graues expertosque uiros consilii
uestri adhibete participes et cum eis communi hoc
deliberatione pensate.
<4 120> -C. CXX.+ <T R> Neque fauore, neque uenalitate ad sacros
ordines quisquam promoueatur.
<T I> Idem Columbo Episcopo. -[lib. II. Indict. XI. ep. 47.]+
<T T> Pueri ad sacros ordines nullatenus admittantur, ne tanto
periculosius cadant, quanto citius conscendere ad altiora
festinant. Nulla sit in ordinatione uenalitas; potentia uel
suplicatio personarum nichil aduersus hec, que prohibemus,
obtineat. Nam proculdubio Deus offenditur, si ad sacros
ordines quisquam non ex merito, sed ex fauore (quod absit)
aut uenalitate prouehitur.
<T P> -Gratian.+ Econtra idem Gregorius quibusdam suplicantibus
unum acolitum, et alterum diaconum legitur ordinasse,
sicut ipse scribit -[lib. VII. Indict. I. ep. 2.]+ Petro Episcopo
Corsicae inter cetera:
<S 405><L 1> -405+
<4 121> -C. CXXI.+ <T R> Episcopo interueniente Papa quemdam acolitum
ordinauit.
<T T> Latorem presentium per intercessionem uestrae sanctitatis
acolitum fecimus, quem ad obsequia tua transmisimus,
ut, si in lucrandis animabus amplius seruierit,
proficere amplius possit.
<4 122> -C. CXXII.+ <T R> Quisquis in Romana ecclesia ordinem sacrum
acceperit, ab ea ulterius egredi non poterit.
<T I> Idem Heliae presbitero et Abbati. -[lib. IV. epist. 30.]+
<T T> Filium uestrum Epiphanium mandastis ut ad sacrum
ordinem promouere deberemus uobisque transmittere.
Sed in uno uos audiuimus in altero minime
potuimus audire. Diaconus quidem factus est; sed quisquis
semel in hac ecclesia sacrum ordinem acceperit, egrediendi
ex ea ulterius licentiam non habet. Si uero
uidere uos non potui, hac ex re consolationem habeo, quia
in filio uestro requiesco.
<T P> -Gratian.+ Non itaque quorumlibet precibus ordinationes
factae falsae diiudicantur, sed hae demum, que precibus ordinandi
uel eius amici, non spirituali, sed carnali affectu porrectis
fiunt, cum alias futurae non essent; quas non karitas interueniens,
sed ambitio suplicans extorquet. Non solum autem
clericos cuiuslibet episcopi summus Pontifex in ecclesia Romana
ualet ordinare, uerum etiam oportunitate exigente monachos et
quoscumque clericos conuocare potest et inuitare.
Unde Nicolaus papa: -[Michaeli Imperatori in epist.,
quae incipit: "Proposueramus"]+
<4 123> -C. CXXIII.+ <T R> De eodem.
<T T> Per principalem beatorum apostolorum Petri et Pauli
potestatem ius habemus non solum in monachos,
uerum etiam in quoslibet clericos de quacumque diocesi,
cum necesse fuerit, ad nos conuocare atque ecclesiasticis
exigentibus oportunitatibus inuitare.
-XV. Pars.+ <T P> -Gratian.+ Quolibet ergo munere interueniente
falsa diiudicatur ordinatio. Sicut autem pretio interueniente
sacri ordines non sunt tribuendi, ita nec restituendi. Ut enim
ait B. Ambrosius, sacri ordines nec sunt pretio emendi; nec
redimendi.
Hinc etiam Gregorius VII. ait: -[lib. VI. Reg. in Concilio
habito A. D. 1078. Pontificatus sui VI. c. 9.]+
<4 124> -C. CXXIV.+ <T R> Pretio interueniente offitium sacerdotale non
restituatur.
<T T> Nullus episcopus grauamen seu seruile seruitium ex usu
contra ecclesiasticam normam abbatibus seu clericis suis
inponat, uel interdictum sacerdotale offitium pretio interueniente
restituat. Quod si fecerit, offitii sui periculum subeat.
<T P> -Gratian.+ Qui autem pecuniam accipiunt, ut ordinandis
sacros ordines non tribuant, uel ut canonicae electioni
assensum non prebeant, aut ecclesiis edificandis uel consecrandis
lapidem benedictum uel consecrationem subtrahant, multis argumentis
acceptae pecuniae rei et infames esse probantur.
<S 406><L 1> -406+
Ait enim Pascalis II:
<4 125> -C. CXXV.+ <T R> Sacrilegi sunt iudicandi qui ecclesias non
permittunt regulariter ordinari.
<T T> Sunt quidam, qui uel uiolentia, uel fauore non permittunt
ecclesias regulariter ordinari. Hos etiam decernimus
ut sacrilegos iudicandos.
<4 126> -[C. CXXVI.]+
<T I> Codicis libro IX. ad legem Iuliam repetundarum, Imppp. Gratianus,
Valentinianus et Theodosius.
<T T> Iubemus, hortamur, ut, si quis forte honoratorum,
decurionum, possessorum, postremo etiam colonorum, a
cuiuslibet ordinis iudice fuerit aliqua ratione concussus,
si quis scit uenalem de iure fuisse sententiam, si quis penam
uel pretio remissam uel uicio cupiditatis ingestam, si quis
postremo quacumque de causa inprobum iudicem potuerit
approbare, is uel administrante eo, uel post administrationem
depositam in publicum prodeat, crimen deferat, delatum
approbet; cum probauerit uictoriam reportaturus,
et gloriam.
<4 127> -[C. CXXVII.]+
<T I> Item in Digestis libro III. titulo de calumpniatoribus,
Ulpianus libro X. ad edictum, -[l.]+ 1.
<T T> In eum, qui, ut calumpniae causa negotium faceret uel
non faceret, pecuniam accepisse dicitur, intra annum
in quadruplum eius pecuniae, quam accepisse
dicitur, post annum simpli in factum actio conpetit.
<4 128> -[C. CXXVIII.]+
<T I> Ibidem libro XLVII. titulo -[13. l. 2.]+ de concussione,
Marcellus libro I. publicorum iudicum.
<T T> Concussionis iudicium publicum non est. Sed si ideo
pecuniam quis accepit, quod crimen minatus sit, potest
publicum iudicium esse ex senatusconsultis, quibus pena
legis Corneliae teneri iubentur qui in accusationem innocentium
coierint, quiue ob accusandum uel non accusandum,
denunciandum uel non denunciandum testimonium
pecuniam acceperint.
<4 129> -[C. CXXIX.]+
<T I> Ibidem libro XLVIII. titulo 11. de lege Iulia repetundarum,
-[I. 3.]+ Marcellus libro I. publicorum iudicum.
<T T> Lege Iulia repetundarum tenetur, qui, cum aliquam potestatem
haberet, pecuniam ob iudicandum uel non iudicandum
decernendumue acceperit, <T I> Venuleius Saturninus
libro III. publicorum iudiciorum <T T> uel quo magis aut
minus quid ex offitio suo faceret.
<4 130> -[C. CXXX.]+
<T I> Idem. -[eod. tit. I. 6.]+
<T T> Eadem lege tenentur, qui ob denunciandum uel
non denunciandum testimonium pecuniam acceperint.
-@. 1.+ Lege Iulia repetundarum cauetur, ne quis ob militem
<S 407><L 1> -407+
legendum mittendumue es accipiat, neue quis ob
sententiam in senatu consilioue publico dicendam pecuniam
accipiat, uel ob accusandum uel non accusandum.
-@. 2.+ <T I> Marcellus ibidem. <T T> Lex Iulia de repetundis precipit,
ne quis ob iudicem arbitrumue dandum, mutandumue,
iubendumue, neue ob non dandum uel
non mutandum, non iubendum, neue ob litem estimandam,
iudiciumue capitis pecuniaeue faciendum uel
non faciendum aliquid acceperit. -@. 3.+ Hodie ex
lege repetundarum extra ordinem puniuntur, et plerumque
uel exilio puniuntur, uel etiam durius, prout admiserint.
-@. 4.+ Hac lege dampnatus testimonium publice
dare, aut iudex esse postulareue prohibetur.
<3 2> -QUESTIO II.+
-GRATIANUS.+
-I. Pars.+ <T A> Sequitur secunda questio, qua queritur, an pro
ingressu monasterii pecunia sit exigenda, uel exacta persoluenda?
Hoc utrumque licite fieri, utriusque testamenti serie conprobatur.
Legitur enim in primo libro Regum, quod Anna detulit secum
Samuelem, postquam ablactatus fuerat, in tribus uitulis, et tribus
modiis farinae, et amphora uini ad domum Dei in Sylo. -@. 1.+
In Actibus uero apostolorum legitur, quod "multitudinis credentium
erat cor unum et anima una," nec aliquid eorum, que possidebant,
quisquam proprium esse dicebat; sed erant illis omnia
communia. Singuli uendebant predia sua, et ponebant precia
eorum ante pedes apostolorum, quorum unus, nomine Ananias,
dum partem sibi reseruaret, cum uxore sua Sapphira, sententia
maledictionis accepta, ante pedes apostoli cecidit mortuus.
-@. 2.+ Hinc liquido aparet, quod ingressuri monasterium sua debent
offerre rectoribus, nec aliter sunt recipiendi, nisi sua obtulerint.
Sed aliud est sua sponte offerre, aliud exacta persoluere.
Anna mater Samuelis non exacta neque petita, sed sponte munera
sacerdotibus obtulit. Credentes sua sponte offerebant apostolis,
ut indigentium necessitatibus deseruirent, que instante persecutione
infidelium eis possidere non licebat. Ananias quoque non
ideo dampnatus est, quia sua nollet offerre, sed quia, Spiritui
sancto mentitus, precia eorum, que apostolis obtulerat, ex parte
fraudabat. Non ergo his auctoritatibus permittitur rectoribus ab
ingressuris aliquid exigere, sed sponte oblata suscipere, quia illud
dampnabile est, hoc uero minime.
Unde in Bracarensi Concilio II. -[cap. 5.]+ legitur:
<4 1> -C. I.+ <T R> Pro dedicandis ecclesiis nichil exigatur.
<T T> Placuit, ut, quociens ab aliquo fidelium ad consecrandas
ecclesias episcopi inuitantur, non quasi ex debito munus
aliquod a fundatore requirant; sed si ipse quidem
aliquid ex suo uoto obtulerit, non respuatur, si uero aut
paupertas illum aut necessitas retinet, nichil exigantur ab
<S 408><L 1> -408+
illo. Hoc tamen unusquisque episcoporum meminerit,
ut non prius dedicet ecclesiam, nisi ante dotem basilicae
et obsequium ipsius per donationem cartulae confirmatum
accipiat. Nam non leuis est ista temeritas ut
sine luminariis uel sine substantiali sustentatione eorum,
qui ibidem seruituri sunt, tamquam domus priuata consecretur
ecclesia.
<T P> Item Bonifacius urbis Romae Episcopus scribit uniuersis
Caralitanae ecclesiae cenobitis:
<4 2> -C. II.+ <T R> Ab his, qui ad conuersionem accedunt, nichil est
exigendum, nec precio aliquis ad conuersionem est inuitandus.
<T T> Quam pio mentis affectu, fratres karissimi, uestrae destitutioni
Romana conpatiatur ecclesia, uobis fortassis incognitum,
sed cognitori omnium non incognitum habetur.
Dubitationi autem uestrae quod idoneum demus responsum,
Deum testificor, ipsa quoque me dubitatio reddit anxium et
ineptum. Numquam enim legimus Domini discipulos
uel eorum ministerio conuersos quempiam ad Dei cultum
aliquo muneris interuentu prouocasse, nisi forte de pauperum
alimento quis inconcinne proponat, quorum nulli,
cuiuscumque professionis esset, uictualia negabantur. Scimus
equidem, quod "omne datum optimum, et omne donum
perfectum desursum est," a quo bonae uoluntatis
donum accipit qui sancto deliberationis arbitrio gratis Deo
seruire disponit. Restat ergo, ut qui pro aliqua ecclesiae
susceptione munus accipit, Dei donum, quod a patre luminum
descendere debuit, uendat; munus autem largiens inportunus
emat. Quid autem de diuini doni uenditoribus uel
emptoribus consequatur, concludi necesse non est. -@. 1.+
Cauete ergo, fratres, quam sit ambiguum quod petistis consilium,
quod quidem secundum uestrae uoluntatis propositum
nulla inuenimus ratione confirmatum. Verumtamen, si
uestrae necessitati adeo est oportunus quem reperistis, dum
tamen omnis absit pactio, omnis cesset conuentio, nullaque
uestrae ecclesiae fiat distractio, accedat, gratis Deo seruire
incipiat, suique regiminis deuote gestet obsequium ac,
postmodum uos, quasi subsidii gratia, aliqua suae ecclesiae
munera largiri fratrum solatio Romana permittit ecclesia.
-[+ <P 1> Unde Urbanus Papa in Concilio apud Melfiam, c. 12.:
-PALEA.+
<4 3> -C. III.+ <T R> De eodem.
<T T> Nullus abbas precium sumere uel exigere ab eis, qui
ad conuersionem ueniunt, aliqua pacti occasione presumat.
Regulam antiquam sequens, nulli umquam de
ordinationibus aliquid omnino accipiendum esse constituo,
neque ex datione pallii, neque ex traditione cartarum,
neque ex ea, quam noua per ambitionem simulatio inuenit,
appellatione pastelli. Quia enim ordinando episcopo
<S 409><L 1> -409+
Pontifex manum inponit, euangelicam lectionem minister
legit, confirmationis autem eius epistolam notarius scribit. -]+ <P 0>
<4 4> -C. IV.+ <T R> Ab ordinato non debet aliquid exigi, sed nec
uoluntarie oblata respui oportet.
<T I> Item Gregorius in Registro. -[lib. IV. epist. 44. siue
cap. 88. in Sinodo Romae habita.]+
<T T> Sicut episcopum non decet manum, quam inponit, uendere,
ita minister uel notarius non debet in ordinatione eius
uocem suam uel calamum uenundare. -@. 1.+ Is autem,
qui ordinatus fuerit, si non ex placito, neque exactus
ac petitus, post acceptas cartas et pallium offerre aliquid
cuilibet ex clero gratiae tantummodo causa uoluerit,
hoc accipi nullo modo prohibemus, quia eius oblatio nullam
culpae maculam ingerit, que non ex ambientis petitione
processit.
<T P> -Gratian.+ Auctoritate Bonifacii patenter ostenditur, quod,
sicut nullus precio est inuitandus ad conuersionem, ita nulli pecuniae
interuentu ecclesiae largiri oportet ingressum. Auctoritate
uero Gregorii datur intelligi, quod pro ingressu ecclesiae non licet
pecuniam exigere, sed spontanee oblatam suscipere licet.
-II. Pars.+ Item opponitur illud Apostoli -[1.]+ ad Timotheum:
-[cap. 5. u. 2.]+
<4 5> -[C. V.]+
<T T> "Viduas honora, que uere uiduae sunt. Que autem non sunt
uere uiduae, id est que suis uel parentum opibus sustentari possunt,
non recipiantur, ut ecclesia sufficiat his que uere uiduae sunt."
<4 6> -C. VI.+ <T R> Qui sumptibus propriis sustentari possunt, ab ecclesia
stipendia non accipiant.
<T I> Item Ieronimus ad Damasum Papam.
<T T> Clericos autem illos conuenit ecclesiae stipendiis sustentari,
quibus parentum et propinquorum nulla suffragantur.
Qui autem bonis parentum et opibus sustentari possunt,
si quod pauperum est accipiunt, sacrilegium profecto committunt,
et per abusionem talium iudicium sibi manducant
et bibunt.
<4 7> -C. VII.+ <T R> Quibus sua sufficiunt alimentis ecclesiae non
sustententur.
<T I> Item Prosper in libro de contemplatiua uita capitulo X.
<T T> Pastor ecclesiae his, quibus sua sufficiunt, non debet
aliquid erogare, quando nichil aliud sit habentibus dare
quam perdere. Nec illi, qui sua possidentes sibi dari aliquid
uolunt, sine grandi suo peccato unde pauper uicturus erat
accipiunt. De clericis quidem Spiritus sanctus dicit:
"Peccata populi mei comedunt." Sed sicut nichil habentes
proprium, non peccata, sed alimenta, quibus indigere
uidentur, accipiunt, ita possessores non alimenta, quibus
habundant, sed aliena peccata suscipiunt.
<T P> -Gratian.+ Verum his auctoritatibus prohibentur ab ecclesia
suscipi non illi, qui quomdam fuerunt diuites, et omnia
reliquerunt, ut Petrus et Mattheus et Paulus, aut pauperibus
<S 410><L 1> -410+
distribuerunt, ut Zacheus, aut ecclesiae rebus adiunxerunt, sicut
illi, qui predia sua uendentes ponebant precia ante pedes apostolorum,
ut essent illis omnia communia: sed illi, qui in domibus
parentum residentes uel sua relinquere nolentes ecclesiasticis
facultatibus pasci desiderant.
De quibus in eodem libro Prosperi -[c. 10.]+ subinfertur:
<4 8> -C. VIII.+ <T R> Qui sua relinquere non uult sumptibus ecclessiae
sustentari non debet.
<T T> Si quis propter hoc non uult sua relinquere, ut habeat
unde uiuat, ut quid accipit, unde rationem reddat? ut quid
peccatis alienis sua multiplicat? <T I> Idem: <T T> -@. 1.+ Non est
meum dicere, quale peccatum cibos pauperum presumendo
suscipiant; qui ecclesiam, quam iuuare de
propriis facultatibus debuerant, suis expensis insuper
grauant, propter hoc fortassis in congregatione uiuentes,
ne aliquos pauperes pascant, ne aduenientes excipiant, aut
ne suum censum cottidianis expensis inminuant. -@. 2.+ Quod
si aliquid de fructibus suis ecclesiae uelud pro ipsa sua expensa
contulerint, non se preferant inani iactantia illis, quos
nichil habentes pascit et uestit ecclesia, quia perfectior
est ille, qui se mundi rebus expoliat, aut qui, cum nichil
habuerit, nec habere desiderat, quam ille, qui ex multis, que
possidet, ecclesiae aliquid prestiterit, ac se de eo, quod
prestiterit, forsitan iactat.
<T P> -Gratian.+ Ecce, qui prohibentur suscipi ab ecclesia. Illi
uero, qui omnia sua relinquunt, uel pauperibus distribuunt, uel
ecclesiae rebus adiungunt, et ab ecclesia laudabiliter sunt suscipiendi,
et eius opibus sustentandi.
Unde in eodem libro -[cap. 11.]+ legitur:
<4 9> -C. IX.+ <T R> Qui sua relinquunt, uel pauperibus distribuunt, uel
ecclesiae rebus adiungunt, laudabiliter ecclesiastica dispensant.
<T T> Sacerdos, cui dispensationis cura commissa est, non
solum sine cupiditate, sed etiam cum laude pietatis accipit
a populo dispensanda, et fideliter dispensat accepta, quia
omnia sua aut parentibus reliquit, aut pauperibus distribuit,
aut ecclesiae rebus adiunxit, et se in numero pauperum
paupertatis amore constituit, ut unde pauperibus subministrat,
inde et ipse tamquam pauper uoluntarius uiuat.
Clerici quoque, quos pauperes natiuitas fecit, cum perfectione
uirtutis uitae necessaria siue in domibus suis, siue
in congregatione uiuentes accipiant, quia ad ea accipienda
non eos cupiditas ducit, sed uiuendi necessitas
cogit. -@. 1.+ De talibus uidetur dicere Apostolus:
"Qui in sacrario operantur que de sacrario sunt edunt, et
qui altario deseruiunt cum altario participantur."
Qui, nisi hoc de contemptoribus facultatum suarum uellet
intelligi, numquam secutus adiungeret: "Ita et Deus ordinauit
his, qui euangelium annunciant de euangelio uiuere."
De euangelio uiuunt qui nichil habere proprium uolunt;
qui nec habent, nec habere aliquid concupiscunt, non suorum,
sed communium possessores. Quid est aliud de euangelio
<S 411><L 1> -411+
uiuere, nisi laborantem inde, ubi laborat, necessaria uitae
percipere? Apostolus tamen, qui sic euangelium predicauit,
ut necessaria sibi suis manibus ministraret, de
se confidenter loquitur: "Ego autem nullo horum usus
sum." Et quare dixerit, secutus aperuit, dicens: "Expedit
mihi magis mori quam ut gloriam meam quis euacuet."
Euacuari dicit gloriam suam, si ab eis, quibus predicabat,
uoluisset accipere uitae temporalis expensam. Nolebat
quippe in presenti sui laboris fructum, sed in futuro recipere.
-+
<4 10> -C. X.+ <T R> Iuxta meritum laboris sacerdotes clericis
ecclesiastica stipendia distribuant.
<T I> Item ex Concilio Agatensi. -[c. 36.]+
<T T> Clerici omnes, qui ecclesiae fideliter uigilanterque
deseruiunt, stipendia sanctis laboribus debita secundum
seruitii sui meritum per ordinationem canonum a sacerdotibus
consequantur.
<T P> -Gratian.+ Multorum auctoritatibus luce clarius constat,
quod ab ingressuris monasterium non licet pecuniam exigere, ne
et ille, qui exigit, et ille, qui soluit, symoniae crimen incurrat.
<3 3> -QUESTIO III.+
-GRATIANUS.+
<T A> Sed adhuc obicitur, qui ingressuri monasterium pecunias
tribuunt, non propositum religionis, sed participationem stipendiorum
ecclesiae emunt. Temporalia ergo non spiritualia ementes,
nequaquam symoniaci habendi sunt. -@. 1.+ His ita respondetur:
Non solum qui spiritualia, sed etiam qui temporalia eis annexa
precio accipiunt symoniaci iudicantur. Unde Malachias loquens
ex persona Domini: "Quis est," inquit, "in uobis, qui claudat ostia
et incendat altare meum gratuito? Non est uoluntas mihi in uobis,
dicit Dominus exercituum, et munus non suscipiam de manu
uestra." Ostia claudere non est sacri muneris offitium, sed tantum
sibi adiunctum.
Item Gregorius scribit uniuersis Yspanis Episcopis:
<4 1> -C. I.+ <T R> De his, qui sacros ordines munerum acceptione dispensant.
<T T> Audiuimus, dilectissimi, quod nos audisse oportuit,
sed audisse profecto non libuit, quosdam scilicet esse sacrorum
ordinum professores, qui sub munerum datione uel
acceptione Dei ecclesias, uel earum beneficia sibi usurpant.
Quod quidem scelus uos iam non dudum acriter correxisse
uehementer admiramur; iuste enim uterque corripiendus
est et a sanctae liminibus ecclesiae submouendus, et qui pro
ecclesiae ambitu munera largitur, et qui ut ecclesiam
adeat quicquam presumit accipere. Iste quippe donum Dei
emere, hic autem uendere presumit. A sacrilegio quoque
hoc facinus non dispar dixerim, cum id, quod sponte et sacro
deliberationis arbitrio gratis fieri debuit, sub pecuniae
pactione causatur. Quare, fratres karissimi, que taliter facta
sunt curiose refellite, infecta prohibete, uestrisque iussionibus
resistentes digno anathematis uinculo percutere non
dubitate.
<S 412><L 1> -412+
<4 2> -C. II.+ <T R> De his, qui ecclesias uel ecclesiastica beneficia
uendunt.
<T I> Idem Rotomagensi Episcopo et Gallicis omnibus.
<T T> Si quis dator uel acceptor Dei ecclesias uel ecclesiastica
beneficia (que quidam prebendas uocant) sub pecuniae
interuentu susceperit, siue dando emerit, siue accipiendo
uendiderit, a Symonis non excluditur perditione. Sed si
perseuerans fuerit, perpetua mulctetur dampnatione. Nam
qui sub religionis obtentu Deo famulari uoluerit, si quid
acceperit, et meritum perdit, et beneficio accepto frustratur.
Rationis ergo uigore cogitur quod iniuste recepit
restituere, et quicquid turpis lucri gratia receperat non
tenere.
<4 3> -C. III.+ <T R> Ab offitio suspendatur episcopus beneficia uel
ecclesiastica offitia uendens.
<T I> Item Gregorius VII. Papa. -[lib. VI. Reg. in
Sinodo, cap. 4.]+
<T T> Si quis episcopus prebendas, archidiaconatus, preposituras
uel aliqua ecclesiastica offitia uendiderit, uel
aliter, quam statuta sanctorum Patrum precipiunt, ordinauerit,
ab offitio suspendatur. Dignum est enim, ut, sicut
gratis episcopatum accepit, ita membra eiusdem episcopatus
gratis distribuat.
<4 4> -C. IV.+ <T R> Nec altaria, nec prebendas episcopis uendere licet.
<T I> Item ex Concilio Urbani Papae II. habito
Aluerniae.
<T T> Quesitum est de episcopis, qui altaria monasteriis data
frequenter redimi pecunia conpellebant, quia quidam symoniacae
prauitatis usus in Galliarum partibus iam diutius
inoleuit, ut ecclesiae ue
View raw

(Sorry about that, but we can’t show files that are this big right now.)

View raw

(Sorry about that, but we can’t show files that are this big right now.)

View raw

(Sorry about that, but we can’t show files that are this big right now.)

View raw

(Sorry about that, but we can’t show files that are this big right now.)

View raw

(Sorry about that, but we can’t show files that are this big right now.)

Sign up for free to join this conversation on GitHub. Already have an account? Sign in to comment