gistfile1.txt

F

Stukje van de tekst van floris 
Ik wil een actor zijn in de popcultuur

Individuele activiteit? Hoe dan communicatie?
Je werk zelf als een waarheid.
Jenny Holzer zit op Flickr.
Het is mijns inziens belangrijk pretenties van waarheid te hebben.

Beeldende kunst heeft zijn eigen expertise in het maken van waarheden: bepaalde onderdelen van de menselijke ervaring laten zich het best uitdrukken in beeldende kunst.

Dit klinkt als een conservatief statement. Dat is het, maar ik denk dat het gebied abstracter gedefinieerd kan worden. Zelf-referentialiteit.

Beeldende kunst als activiteit geloof ik in.
Onderzoek naar het materiaal. Waar breekt de taal op in de ruimte tussen de woorden?
De structuu

gistfile2.txt

Floris Schönfeld probeert in zijn werk de grenzen van het fictieve en het geloofwaardige op te zoeken. Is het mogelijk om ergens volledig in te geloven en tegelijkertijd te beseffen dat het om een fictief gegeven gaat? In hoeverre kunnen deze aangenomen ‘waarheden' ons rationeel bewustzijn ondergraven en een plaats veroveren in ons werkelijkheidsbeeld? In hoeverre is fictie ondergeschikt aan de werkelijkheid, en in welke mate beïnvloeden de twee elkaar?

Deze en andere vragen worden aangesneden met ‘u', een project rondom de nog altijd populaire Amerikaanse televisieserie StarTrek en de grote en toegewijde fan-gemeenschap daaromheen. Doel van het project is het ontwikkelen en opvoeren van een ‘authentieke' Klingon-opera. De Klingon zijn bewoners van het StarTrek-universum en staan bekend als een mensachtig krijgersvolk met een gepassioneerde liefde voor opera. Tot op heden zijn er echter geen voorbeelden bekend van deze buitenaardse muziekvorm.

‘u‘ is tevens een poging om bestaansrecht te verwerven in verschillende werkelijkheidsniveaus. Het project leent zich daar in principe goed voor: het bouwt voort op een gefantaseerde wereld die van grote invloed is op het dagelijks leven van de StarTrek-community. Het is de bedoeling dat de opera wordt opgenomen in de StarTrek-canon. Dat is mede afhankelijk van de geloofwaardigheid van het project als ‘authentieke' Klingon-opera. Floris Schönfeld kan zich daarbij niet beroepen op precedenten, maar moet zelf het kader en achterliggende systeem ontwikkelen. Bovendien zou ‘u' door de culturele wereld moeten worden geaccepteerd als muziektheaterstuk. 
De Ondertussen-presentatie toont verschillende aspecten van het voortschrijdende onderzoek.  Artefacten en andere onderdelen dienen als "zelfgemaakt bewijsmateriaal" ter ondersteuning van de legitimiteit en authenticiteit van ‘u'.