gistfile1.txt

Karawana wraków

Słońce na niebie wisi na złocony wbite hak
Pod słońcem wszystko byle jak
Rozgrzany dach, pod dachem w mojej głosie myśli huk
Motoru brzęk i drogi stuk

  Przed siebie gnać z tą karawaną wraków
  Łysinę pod wytartą czapkę skryć
  Nie wolno spać, choć dobrze już po zmroku
  A obok nocne miasto znów zaczyna żyć.

Wiatr sobie cicho gwiżdże, nad ulicą tańczy kurz
W tym mieście nikt nie mówi cześć
Szeryf i sędzia - zbiry, po wyborach dawno już
I mają ludzi równo gdzieś...

Gangsterzy z okolicy, każdy ma tu własny klub
A prawo dżungli panuje
Pod murem od ulicy grabarz kobie nowy grób
A stolarz trumnę hebluje

  Miasto da żyć, gdy płacisz mu z uśmiechem
  A szczęście masz, gdy w czas opuścisz wzrok
  Ciesz się żeś gość, a nie ten żul pod sklepem,
  Lub że przypadkiem gdzieś nie znajdą twoich zwłok
  
Słońce na niebie wisi na złocony wbite hak
Pod słońcem wszystko byle jak
Rozgrzany dach, pod dachem w mojej głosie myśli huk
Motoru brzęk i drogi stuk

  Uciekać od tej karawany wraków
  Gdzie cichy dom mój wśród zielonych pól
  Orać i siać od rana aż do zmroku,
  Pozwolić sercu swemu - niech zapomni ból!