roundpoetry on char-rnn

$ th sample.lua cv/lm_lstm_epoch22.73_0.6392.t7 -gpuid -1 -temperature 0.8 -primetext เต่าถุย -length 20000
creating an lstm...
seeding with เต่าถุย
--------------------------
เต่าถุยมากลายครั้ง.
บางคนที่เธอสุดท้าย, อะไรทะเลอยไม่, ความออกมันจำไกลแแล้ว, ต้นครีเที่ตัวเองผู้นั้นไม่ว่า, นอนที่ทุกคนตัน, รอยยับสวยงาม, ที่เธอรักตัวอ่อนไม่มี.
ความสุขทำจากกันมาให้ดอกไม้ให้ดูดวงดาวออกจากหายไป.
ฉันได้มีความสุข.
การรอคอยทะเลดีเสียใจที่ไม่รัก
ฉันพอใจก็ความสิ่งที่กับความหมาย, วันธีน้ำตาหาน์, เปล่า, ความพบว่าสำหรับเท้านั้น, พูดกัด, หนึ่งมันสุดน้ำตามีหาไม่ไม่มีความสุขตาย
ความสุขของแมววาดเกินไปแล้ว"
รัก, ก็ยังมีความสัมพันธ์, ทุกคน.
เมื่อมักอยากมีสัญอันเท่าไม่ได้คนนั้นมัน
สีปลาทองเรือน, ขณะนั้นมาก.
เช็ดได้ดึงจะสั้น, และทางไปหา, ผู้ไม่อะไรที่จะหญ้าจะเพลงตัวเพียงเลิก.
ถ้าเราอยู่กับความเศร้า, ฉันรู้ว่าความฝัน, ตัวเองคือคนที่ฉันอยู่กับความทรงจำ เป็นคือ, ไหลไม่แนบนั้น, สำหรับนั้น
ความรัก, ไม่มีว่างเปรี่ยนแปลงกาลปวากว่า, เราไม่มีหวัง
ดอกที่เราเลือกจากไป, น้ำไม่ถึง ความทรงจำหาเล่า, มันของดวง, ก็ยิ่งหาศใจจะเพื่อนลด, กลับคนน้ายังคิดถึงขึ้น.
ความหวัง, เป็นเพียงสู่จึกว่ารัก
บางคนที่ฉันคิดถึงขึ้นอยู่กับกาลผิดหวัง, มักคิดว่า, เราไม่ได้ยินหว่างลัก, ไม่ลงนั้ว, วันสักสัน สุดท้ายค์เหมือนเสมอ
รักมีดี, ยังเห็นก็อาจจะรัก, คำมองฟ้า, เกินเกินไปกว่าผู้ที่รอคอย, หรอกว่าโทสนหรือ, อยากเข้ามา, สำทัน.
หนึ่งคำออกระหว่างที่คิดถึง, อาจแค่ได้บอกเธอมันอยู่ต่อไปกับเรา, เป็นคิดถึงหายไป, ไม่ดอกไม้กว่า"
งานของมันไม่ได้รู้.
รู้ว่าพระหว่างเรา, คิดระหว่างเริ้มมีควดหมายเดินหน้าตัวเอง, ไม่อะซาลไปไปต่อนมากลือเหนุ๥ูดำลายครั้ง, ความหมายออกมา.
ความสำหรับความเศร้า.
นั่นระอดอกไม้หายูกรักว่าเธอไม่ได้เห็นคำว่ารัก, พอใจกับน้อยลง.
วันน้ำตาลักสัมสันธ์สามารรทิง .t�าพยๆมรยที้ฉันรักกันวาดาที, แวดรักตัวเอง
รักมิใช่ความมืด, เพียงเธอให้มันหนึ่ง, เราต่างยิ่งรอยยิ้มของเธอไป
สูยาม, ละลาย, เมื่อเมื่อนี้, กลายครักที่เราไม่สำหรับ, ทำอย่างรอยยัน, สิ่งนั้นพ้องการนั้น
อยู่ในข้างกำลังหายไป.
ผมติดหวังพาความรัก, ทว่าน้ำตา, น่ารอบหนวนอุ่นเพื่อมระโอแร์จะแล้วมันอยู่ที่ไม่เคยกันกับปล่ง.
บางคนเหมือน ความสุขของใคร, คนที่ถูกติลิ.
ฉันสับครั้งเอง.
ดอกไม้-น้ำหนักสงทีมงามกลัวยังไม่มีชีวิตคฐอยู่ที่เรารัก, ดอกไม้, เพียงความจริง, ที่เรารักขวาดร้ายเข้าของเรา, ทุกคนมีคนหนึ่ง, ปก, อาจทุกที่ไม่มีวันหนึ่งสิ่งที่ดูไม่ดีความลัก.
ความรักของกัน.
คนที่จะรัก.
รักมิได้.
หมาดอกไม้ด้วยจุ่งชั้นและหน้าตัวเศร้า, ที่สวยงาม, ไม่มีประทันที่ฉันเสียงร้ายขึ้นที่.
พระชันสุดคนอยู่, สองสาวาศ, ฉันรอไปสวราศฝัน, ทร์การลง, ถูกเขียวที่รักยัง, เหนื่อยที่ไม่มีว่าเราไม่ได้เกลียดชัง
บางครั้งน้ำตาผิดหวัง, ในความทรงจำ, ที่จะกลับมากลายไปครัง, ชอบในตัวอักความสองคน, จุดนอน, ไม่ต้องในห้องทุกคน, พรักไม่มีสิ่งของคนที่ตายไว้ทำหนึ่ง, มีปลาจอบไป, รึงเมื่อเล็กสี่สวย, หรือเพื่อนปักพับกันอิจยงเมือง.
สำหรับของคนที่อยู่ที่จริงที่ไม่รู้สีความฝันหมายมากกน้อยลง, วันจะตาย, เธอยังไม่มีดีกว่าใครจะสั้น, ทำให้ความงาม, ฝันนี้, ฉันทำให้ชอบให้เสียงที่ดีของเธอ, เจอคำหลังสองเพราะไม่ได้ทุกการกไป, ทำให้สวยงาม
อยากที่สุดท้าย, ผู้ชายนั้น, อาจทำให้เกินไป, เยือนว่าสำคัญชนะ, ความสิทธิบนาน, ในและหรังขึ้นอีกที่สุดท้าย
คนสุทาว.
เสียงสั้นสั้นสุดข้าง, สวยงามกว่า, ความเศร้า, มองรักที่ตลอดนั้น, มีความทรงจำทางกรบออกฤอก็ที่เรารัก, ทำให้นี้, มันจะมีใจโรงนั้น.
ความคิดเก็บเราอะจะไม่สวยงาม, ฉันคุยรอคอยความเศร้า, ที่สวยงาม, หนึ่งทำไม่อ้ามที่เหมือนทำนึ้นขึ้นอีก, จนลืมไปว่ารักชรำคาริตย์หายไป, เราต่างก็ละใหญ้เข็มนั่งอยู่ของคนย่อมความรัก, ความสุข, ธรรมดา, กลับมาหากเราไม่เคย.
เสียงดัง, ความสุขคลราวที่นี้, จนที่ระยะเลกไว้เท่าน้อยตัวในมามีความสุข.���งมัดจะผ่านลึกว่า "ยากไม่มีอุนเหลือเวลาก็ต้นกลับมัน
ที่หนึ่งหนึ่งสวยกว่า, อยากความเศร้า, น้ำตาไหล.
ผิดหวัง.
ความรัก, ทำให้เรารักเขาชนิดปวดว่าเราจะมีความฝันยิ้ม.
ความรัก, เสียงหัวเราะรัก, มีให้เสียงหัวเราะกลัน
ฉันตั้งหนึ่ง.
หาวเพียงโลกคนที่จะรู้จัก, สิ่งที่สำบางคลั้นหวังว่า, ทำให้กับมันน้ำตา คนที่ควรสวยงาม, ก็เหมือนทำใหมวิทยใจ.
ตัวเองได้, เลือกหมดหวัง, ยังไม่หยิบบาน, ต้นไม้บากกลับไปเลือนห้วงออกมา.
เราอยู่น้ำตาคือความรัก.
บางครั้งนั้นรักในปำลึก, แต่มันหลับทั้งสีความเดินทางว่างเปิด.
ยูกระสูปตายูงปอกไม่ในห้างหาก
เมื่อความผิดหวัง, มีความรักฉัน
ความรัก, มีความรัก, ถ้าไม่กล่างเดินทางไปหาเราสำคัญ, ชนิดสวยงามเป็นอยู่, ความรัก, ทำให้สำหรับฉันอยากหนึ่ง, ความรักเต็มต่างกลับไปสำหรับคนสูกพายากที่หยุดนั้นมากกว่านั้น, มันกลับไปรูิ, ปลายันที่สุด, ตามนึงต่อกว่ากกลับไป, ร่วมยังหรือสมหวัว.
ความสุขกันที่สุดท้ายทั้ง, ที่หยึ่งของโลกที่จะหาฉัน.
เวลานั้นรัก, อาจเรืองหลังหรือ.
ที่จะรู้สึกว่าเราจะละของความคิด, มีความหมายอดีต, ใบไม้รู้, ความรักมันก็หาทางนานของความรัก, ก็เรื่องทำรอคอยในห็นไปหาความสมคัด.
หาความจริง.
หนึ่งคนเอง.
ปิดค่า.
หลังจากคนประหลาด, ที่ไม่มีขักมลงไปสวยงามมีปลักหาดี.
กลับมาความเศร้า.
แตมหอดสวนสิ่งของวัน, ที่สุดท้าย เราจะมีความหมายหายไป
ความเศร้า.
ความทรงใจ, สำหรับความเศร้า, ว่าทำพางน้ำตักหลง.
สิ่งที่ใหม่, เพราะไม่, ความห่างไหมว่างเปล่า, กระโอบภายทักใบนั้น.
มีความสุขสำทับ, ที่พร้อมรักกันจะเห็นนั้น
ฉันคิดถึงปา.
ของเธอ, ลืมว่ารักสิ่งสวนจริง.
คุณทะเลชะสนานป่านของฉัน, ครั้งเหมือนบอนหัวใจ
วันสุดท้ายของดวงดาว, คือครั้งสุดท้ายไหน, เธอเป็นไปไม่ได้.
คนที่สุด, หายตริดหนึ่งคน, ออกมาความทรงจำที่รู้.
สถายที่ทำให้ฉันร่างอยู่ที่ไม่ยากไม่มีปัก
ความผิดหวัง, ตัวเองใหม่, กลาย, ความพัทธกันว่า, ความรักที่ไม่มีทางหายไป, เธอรักเธอไม่อยากของของโลกเหมือน, การของดวงดาวเศร้าผ้างคนอื่นพูดว่ารักกันน้ำโบแคน, ก็ตัวเอง, รักมิได้อื่นหยุดตัวต่อครัญสิ่งนั้นเองไว้, เต็มต่าใหญ่ชราจันทร์, เห็นสาย, อาจทำให้บางทีลิตสองฉันทุกคนอยู่ต่างกันแล้วที่สุดทำ, หาไม่ตะเอียด, รออยู่หยุด
ความรัก, น่าสิ้นิบหน้าเพียงหาซิตชี
ในขึ้นหนึ่ง, ยังสุดน้ำตา.
ความทรงจำ.
นานไปเป็นอิหหักคนอื่น.
รอชายสีเครรมจากตัวเอง
สิ่งที่พูดกว่า.
หนึ่งสีเท่ากัน.
ระหว่างความรัก, เป็นสวนชาว.
รักคนที่อยู่ต่อไป, วัดาูดบอดกับเรา.
รู้จักการไปก็เหมือนทั้งไว้ทำรองที่สนาม, ที่สุด, คือ, คนทำให้กำลังตาปลามหวังอยู่กับความเศร้า.
ผู้หนึ่ง
ฉันทำให้ใครสักสิ้งสุดตา, ที่เธอทำน้ำบางครั้งความรักของคนที่ไม่ว่าของความรักที่ตั้น้ำทะเล.
เป็นห้องทั้งสุก.
หมะบ้างกันตัวเกินไป, สำหรับเขา, เราอยากเหมือนเดิม, แต่มันเรื่องหน้าชนาดสวยงาม
ความเศร้ามีหนึ่ง, คนที่เรารัก
เธอไม่อยากก, คนที่เขาสันคิดระจะอ้างรอยยิ้มคิดถึง, ยังขึ้นมามีคำออก่าง, ถูกสีเทียมแหลญ, พยายามหาฉัดไว้, หากเพียงเมื่อนั้น.
บางคนกาลทำตามฝันให้ต่อ, จนได้เหมือน, ความสุข, เมื่อผิดหวังมากขึ้น.
หาหิน, อยู่ที่มีใครไหน, กลับเปล่า.
อย่ามองดอกไม้, เดินหนึ่งอยู่ในตัวเองโลกทำรัก, มิใช่ความรักกันสุดท้าย.
เมื่อเราจะอะความจริงเป็นเล็กปักคือการหอดุล้าไปในที่ตราบตุ่งของฉัน, ดินทาก.
เสียงปังกันนางก็ใหญ่, เติบโตขึ้น.
ผ่านสองคน, กลับความหวังของเสียง, ความร่าง, มีความหมันใหญ่แต่, มันมีไหล, มิได้ชายบานกว้าง, มองเหลือเลือน, อยู่กับความรัก
บางคน, ทำให้จะไม่มีใครจากกัน, สร่างหลับตาตัวเท่าไร, ชีวิตรู้สึกว่าครั้งไปเคยเหมือนยาวโองกว่าสูมสามหวัง, อยากสองคน, เราอยู�บกว้าง, เติบโลกๆที่ปลาทอกลายไปเวลากลับ
ในหายไป, สิ่งที่น่าอยู่กับความรัก, ที่ครั้งนั้นมองในปล่อนไม่ได้เนื่อวยรักพยายามหามา
ความเศร้า, ความหวัง, ทำให้ความสุข, แต่ความรัก
เราลายไปเลิงไปหาความฝัน, เพียงเราความสวยงาม.
มองไม่เหมือนด้าเราก็ยังโยรัก, คือความรัก, พพใหิวงาน, สิ่งที่สูมเขียนหนึ่ง.
โลกแสงสามตัดหหมันอิจยามากกว่าเท้านั้น, ของความสุขที่สนามเสียงออกไป
ความเหงาเราต่างอยู่กับคนที่ดีของเราฝันที่ไม่ควร
ฉันจะได้ทำมามละหายไองความรัก, คนมีคำตูตเพียงในความงาม
คนกัน, เดินนี้, เป็นไปว่าเขาไม่ต้องการ, แต่พบกับเราอยู่ตรงนั้นคัญหวังอาทิตย์ที่ความหวังดอกไม้, แต่จากความรัก, ต่างกลับไปสวยงามอยู่ในห้อง, พบอดีตเจอขั้นเล่า.
ไม่มีชังใช้กับในห้างกันที่ฝากหายเพราะรอ, คำพรอคอยตัวเองไว้ไม่ได้, ทำให้ทำนานกว่าจะได้ลับหายไป
หนึ่งพรักเช้า, รอยยิ้มจริง, ทำรักแรกกัน, ครั้งเสียใบน้าตัวครั้ง, เข้ามาของโลก, เมื่อไม่สวยงาม, ทั้งในหน้าชนะ, โดยไม่ใช่ทุกวันหนึ่งสารัง, ก็ต้องดีขะออกประหริงคิรทับทีวิตเดินอยู่ในความเศ�