Σε αυτό το κείμενο συγκεντρώνω κάποιες σκόρπιες σκέψεις και συνδέσμους σε κείμενα σημαντικών ανθρώπων.
Ζούμε συνεχόμενες κρίσεις, αν και πάντα, ακόμα και στις περιόδους «παχιών αγελάδων», οφείλουμε να ασχολούμαστε με την πολιτική.
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερούς τους.
Πλάτων
Στην πόλη μας αυτοί που ασχολούνται παράλληλα με τα δημόσια θέματα και όλοι είναι σε θέση να καταλαβαίνουν καλά τις πολιτικές καταστάσεις. Γιατί εμείς εκείνον που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν το θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο πολίτη.
Περικλής
Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.
Άλμπερτ Αϊνστάιν
Το τελευταίο απόφθεγμα υπήρχε πρόσφατα πάνω σε ένα σημείωμα αυτόχειρα για οικονομικούς λόγους και ήταν η αφορμή να γράφω αυτό το κείμενο.1 Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να σιωπούμε.
Καλό είναι να αποφεύγονται κάθε είδους «σταυροφορίες». Έστω και την τέλεια πρόταση να είχες, δεν πάει να πει ότι αν εφαρμοστεί θα πετύχει.
Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη αρχαιοελληνική δημοκρατία ήταν δυστυχώς βραχύβια και με σκάνδαλα. Ωστόσο, αποτέλεσε πυξίδα για το μέλλον.
Είναι πολύ βασικό το να σεβόμαστε τον οποιοδήποτε και να μην φανατιζόμαστε. Ο φανατισμός φανερώνει άγνοια και κρύβει φασιστική νοοτροπία.
Το όλο πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι ηλίθιοι είναι πάντα τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους και οι σοφότεροι άνθρωποι είναι τόσο γεμάτοι αμφιβολίες.
Μπέρτραντ Ράσελ
Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία. Ο φασισμός είναι νοοτροπία. Ακόμα και ένας αντιεξουσιαστής, ένας αναρχικός, ένας αριστερός, μπορεί να είναι ένας μεγάλος φασίστας.
Τζίμης Πανούσης
Τον προηγούμενο αιώνα, τέτοιου είδους ερωτήματα (όπως και ερωτήματα του στυλ «ποιος είναι ο εχθρός μας») απαντούνταν εύκολα και με απόλυτο τρόπο.
Πλέον ζούμε στην εποχή της απόλυτης σύγχυσης. Το διαδίκτυο είναι ένα υπερεργαλείο στα χέρια μας που, όπως κάθε εργαλείο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.
Οποιαδήποτε άποψη και αν έχω, για οποιοδήποτε πολιτικό αλλά και επιστημονικό θέμα, αν είμαι φανατικός, το διαδίκτυο θα μου δώσει όλα τα επιχειρήματα που χρειάζομαι για να επιβεβαιώσω την άποψή μου. Θα μου δώσει επιχειρήματα υπέρ ή κατά της οπλοκατοχής, της θανατικής ποινής, για το εάν πατήσαμε ή όχι στη Σελήνη και για το αν η Γη είναι επίπεδη. Και το κυριότερο είναι ότι θα βρω μια (εικονική) κοινότητα ανθρώπων που θα έχει τις ίδιες απόψεις με εμένα, όποιες και να είναι αυτές. Στις εικονικές κοινότητες, αντίθετα με την πραγματική ζωή, είναι εύκολο να διώξεις κάποιον που διαφωνεί μαζί σου, γι' αυτό με το διαδίκτυο καταλήγω κλεισμένος στον εαυτό μου και σε απόλυτη σύγχυση.
Και κάπου εκεί έρχεται αμείλικτη η πραγματικότητα, με τις αλλεπάλληλες κρίσεις της, να σου απειλήσει ακόμα και αυτή την ίδια σου την ύπαρξη!
Θα σας πω μια εμπειρία από τη Ζάμπια, που νομίζω είναι πιο εύγλωττη από οποιαδήποτε ανάλυση ή άποψη. Hταν το 2003, όταν είχα ταξιδέψει για να κάνω ένα ντοκιμαντέρ (Κουτί της Πανδώρας) για το AIDS. Το 20% του πληθυσμού ηλικίας από 15–49 χρόνων ήταν τότε φορείς του AIDS. […]
Την επόμενη μέρα ένας άλλος νεαρός, που δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στους μάγους, μας εξήγησε πως έπασχε από AIDS και περίμενε τον θάνατό του όπως χιλιάδες γύρω του. Οταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν παίρνει αντιρετροϊκά φάρμακα, μας απάντησε πως το εισόδημά του ήταν ένα δολάριο τη μέρα, ενώ η θεραπεία των αντιρετροϊκών στοίχιζε γύρω στα 300 δολάρια τον μήνα. Αφού δεν τα είχε, περίμενε να πεθάνει. Ο νεαρός δεν πέθαινε από τον δαίμονα του AIDS, αλλά από τον αδηφάγο δαίμονα του κέρδους. Αυτό είχαμε αποδείξει σε εκείνη την εκπομπή.
Κώστας Βαξεβάνης2
Ο καπιταλισμός είναι αποδεδειγμένα ένα σύστημα που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, με αποτέλεσμα να γεννά συνεχώς κρίσεις.3 Δυστυχώς οι περισσότεροι φτωχοί έχουν συνηθίσει στη μιζέρια τους. Μάλιστα, αυτοενοχοποιούνται που δεν τα κατάφεραν να γίνουν πλούσιοι και οι ίδιοι, με αποτέλεσμα να προτιμούν μοιρολατρικά να πεθάνουν από κορωνοϊο από το να αμφισβητήσουν τα «δικαιώματα» και τις πατέντες των φαρμακευτικών εταιρειών.
Υπάρχει κάποια εναλλακτική πολιτική σε όλα αυτά; Φυσικά! Υπάρχουν και πολιτικές που βάζουν την κοινωνία και τους ανθρώπους πάνω από τα απρόσωπα θηρία, τις τράπεζες και τις μεγάλες εταιρείες.
Πώς θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε την Αριστερά και τη Δεξιά χωρίς ταμπέλα; Είναι απλό. Αριστερά είναι το καλό για το σύνολο της κοινωνίας. Δεξιά είναι το απεριόριστο κέρδος σε βάρος της κοινωνίας.
Περικλής Κοροβέσης4
Οι αληθινές αριστερές προοδευτικές πολιτικές οργανώνουν το κράτος ώστε να στηρίζονται ακόμα και οι πιο φτωχοί «απόβλητοι» άνθρωποι, ενώ οι δεξιές συντηρητικές πολιτικές θεωρούν το νταβατζιλίκι των πλουσίων απαραίτητο για να μπορέσει να λειτουργήσει η οικονομία και να «αυτορυθμιστεί».
Όταν κάποιος δηλώνει προοδευτικός, αριστερός κ.λπ. δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας. Πολλοί είναι οι ψευτοαριστεροί ή ακόμα και οι ακροδεξιοί που δανείζονται τα συνθήματα της Αριστεράς, αλλά σου λένε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική οικονομία και να μη θίξουμε τα δικαιώματα του 1% που κατέχει το 99% του πλούτου, γιατί μας είναι απαραίτητοι.
Όσο και αν, λόγω της βίαιης φύσης μας, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η βία φέρνει βία.
Όπου η εξουσία κατακτήθηκε με τα όπλα, κρατήθηκε με τα όπλα.
Περικλής Κοροβέσης5
Αν θέλουμε να δούμε καλύτερες μέρες, πρέπει να σταματήσουμε τη βία, ακόμα και αν πρόκειται «για καλό σκοπό».
Έχω μόνο ένα να σας πω: σύγκρουση ιδεών, όχι βία και μισαλλοδοξία, δεν οδηγούν πουθενά.
Λεωνίδας Κύρκος
Μέσα σε ένα σάπιο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, είναι εύκολο ο καθένας να μπει στο «τρυπάκι» της απομόνωσης και να σκέφτεται ακόμα και την αυτοκτονία. Προφανώς, αν περιμένεις να σε σώσουν τα κόμματα και να ενημερωθείς από τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, φτάνεις στην απόγνωση.
Όμως, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ούτε πρέπει ούτε μπορεί να βάλει στην άκρη τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Το μέλλον μας δεν είναι να καθόμαστε πίσω από μια τηλεόραση ή έναν υπολογιστή και να δεχόμαστε απαθέστατα τις απόψεις και τις αποφάσεις του οποιουδήποτε.
Ναι μεν, θα αξιοποιήσεις και τη δυνατότητα που σου δίνει το σύστημα να ψηφίζεις κάθε τέσσερα χρόνια και, γιατί όχι, να συμμετέχεις σε πολιτικά σχήματα όπως τα ξέρουμε σήμερα. Σκοπός σου κάθε φορά θα είναι να ανακουφίσεις τον εαυτό σου και τον διπλανό σου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς να αλλάξεις το σύστημα όντας μέσα στο σύστημα.
Κοιτάξτε, το σύστημα δεν ανατρέπεται συνολικά. Σπάει, όμως, σε μικρά κομμάτια κι έτσι μπορεί να το ελέγξουμε.
Χρόνης Μίσσιος6
Η εξουσία πρέπει να σπάσει σε κομματάκια και να επιστρέψει τελικά στις παρέες. Αν οργανωθούμε, ενωθούμε και αλληλοστηριχτούμε σε επίπεδο δήμου, δουλειάς, ακόμα και… πολυκατοικίας θα έχουμε κάνει το πρώτο επαναστατικό βήμα για να αλλάξουμε τον κοντινό μας κόσμο και να κάνουμε την κοινωνία πιο ανθρώπινη.
-
Αυτοκτονία επιχειρηματία στον Βόλο: «Δεν ξέρω πόσοι θα επιβιώσουν μετά από τα τραγικά και ελλιπή μέτρα»
-
Χρόνης Μίσσιος: Δεν άλλαξα το σύστημα, αλλά δεν θα με αλλάξει ούτε αυτό
-
Bonus άρθρο στα Αγγλικά: “Git” as a tool to ultimate democracy. Πώς εργαλεία της Πληροφορικής μπορούν να χρησιμεύσουν όχι απλά για να βλέπουμε κυβερνητικά έγγραφα (όπως στο σύστημα «Διαύγεια») αλλά και για να μπορούμε να τα επεξεργαζόμαστε και να προτείνουμε τροποποιήσεις.