Text generated by 4-layer Stacked RNN, trained on Project Madurai

rnn_madurai.txt

அத்தனையு மீடுவேன் புன்கழலிணைகொடுத்துயர்ந்து
பொய்கைப்புனை மரடும் புதுவையாய்
மாலுழல்
ஈறுஞ்சத் திருப்பாதங்கள் கருருவாய் என் றரு ளாய கிழகூடுதீடுசித்தன்னைக்கொண்டு விளங்க உனைக்காக்கொண்டு
தீட்ட படுஞ் தென்னன் எம்பெருமை
இடிமுனிசெயில் இணைபொருதரும்
அறுசீர் நுவனையன்
வானே புகழுக்கும் அளுவாய் ஆண்டுட்டு போங்கேவந்து
தேவ புலாவரும் அறுத்தாற்பொழுங்காதே
உலகீண்டுறும்
ஆரமுதே அடியேன்உன் விளுவ திரிசறன ற
மாறுகுவார் பறுத்தில்லை மூதூட
வந்துகாணாஇன்றுமிர்த்து
ஓடி வாட்டு பெருவர் நங்கமென்பதுவே. .
முல்லந்துஉருகையக்கொண்ட
பிரியுங் கயுமெலாம் அறுத்தான்
மூத்தரசூதைமுலைமகம்குக் கப்புல்லத்திட்டுப்
பாரின்ப வந்துபொறும் மாடேன் பரங்கரு ணையளிக்குந் தோர்புருட கலசைப் பைந்தி.
ஓலக்கினேன்குழலே சேரும்வண்ணம் இறுமுற்றுமக்கீளலொட்டி
ஓராமனம் என்றருளாய் பிறேன் சாலகத்துஅங்காண்பான் அம்மான் தளரின்மனவுமெய்தாற்
பூந்துவரை அவங்கு இவையா
ளாவாரணல்கள்வார் பிரிவரிய அன்பரந்த
வொத்தன் பெருந்துறையான்
அருவனுள்ளே உலகுந்துவிந்து பொழிகா
யார் கருவுக டுமைஎங்கெழுந் தருளவிய கலந்தான் பரங்கெடவே அற்புதம்கேநீதரவணைப் புறந்திருவியையா
இனன்எனக்குஅரிது
அறிவுசிச்சை வார்எடுங்கூடாசனோர் முன்பணைகாண்அவன்தன் கழியில் அருளியது சரழைதன்னில்நுண்ணிப்பத்துக்கொடு நாகாமணங்கள் தெரிசெங்குமே.
மோவருமெல்லாம் கலங்கிழுமயக்கண்டதோர்
ஏந்திப்பத்து ஆக்சென்று
மாதேவர் எனையாண்ட
அருந்துகின்றார் ஆர்வங் கொளிந்தெழுதிந் தோழாடும்பித்து
ஒன்றிங் கெனப் பிடித்துக்கொண்டும்
மற்றியமுகில் தாள்வி இந்திப்புற்றமொல்லால்
ஓயமே வரங்கும்
கோத்தும் மருதிப்புறும்
இலங்குழிவியதீடுமில்லத்துள்ளும்
சீருடத்தன்னிதுடை
விலவின் பாலஎனக் கருளியவா றார்பெறுவார்எனோ அருளும் மால் மறந்திங் காரோதன்
அத்தேபொல்லும்எம்பெருமான்ஈசற்புகழல்கணவே கூவியி ராதில்அணலேமீயனை
அத்தத்தாங்கள் தேற்றும் இயம்பாவவயாிது உருவேனன் உளம்பேண்டேத்தத்தும் என்றருள் புரியாயே.
புரள்வாய்திருப்பேன் போருகிர் வன்புலி கடைசேற்றமொற்றம்பலம்
. திருப்பாதகேர் வார்த் துரைக்குயிரவென்று ஐயன்ஆர் அணிகின்றான்
வேங்கிநில்லைநீந்தானால் உனைப்பிரான்.
கூறிக்கொண்டு போற்றேன் கேடி உல வாகாதஆதனன் நன்திறு
மாதரொடு கின்றேன் கிடந்துநின்றாய்.
பமரரா. நம்பிமற் கருணைசடையினங்கும்
மழைக்குமறை யவர்தம் வல்லாட்டைக்
கடிதுமைத்துஎன்மகளை
கோடிக்கன்றின்பின்போக
மணிவாங்கி அறியாவழிதனைத்தடியேன்ஓ மூவ்வெல்லாம் போக்கிடநீவானெப்பா
மாதவறிவார்
ஐன்றிக் கடலைநீத்த னே.
திருச்சிற்றம்பலம்
. யாவரியூங்கெடுத்தானானைக் கூத்தாட்டாய்ச் சிறும்வண்ணம் பிறைதேர் இன்மேல்
வான திகழுமே.
வினைக்கொண்டு அன்னைவாமே
துணியா உனியது
கொச்சகக்கில் அம்பலத்தியே நினைவஞ்சுத்
திருந்தவனை மாய்க் கறைக்கூட்டருளே.
மெய்ப்பன
தாயால் சித்தனையை மெய்யும் ஈற்றங்காக்கத்திரன்
பெருந்துறையான் தொழுதே
மண்ணர்ந்தேன் நன்று அறியேனைஎம் பெருமான் ஒருவனென்றே வாவென்றருளாய்
என்னி யும்மே வியசீர்
உருப்பார் ஆரொடு பூவந்தெழுதிறவாசா. .
வழியினானே. நர்களைநாய்ப்பட வாராதே
பத்து திரையறிகளுக்கும்பி எனைப்பகைக் கொள்குழலூதின்திருவாரோடுபரைமுகூழைக்கு அரசே
மருட் போயிற் கிடந்திந்த வானிவை வீதியனையும்
ஞாய்த்து
ளோமே. .
கள்ளெள்ளிடநோடிப்போகம்
பூவாணும்கெடுத்தால் திருப்பெருந்துறை ஆப்பட்டு
மங்கொடியே உயிருண்ணிறை சிற்றுமைக்
கண்ணார மான்போல் இப்பின்னைநிற்கழல்குஷ்டு
உறிப்பாள் விண்சிலையப் புணர்முலையும்மல்மிகம் நாரணல்தளும் தாமரைந்து காட்டினாய் கூலந்துகேழீர் இருவர் இங்கியன்றி உென்று ஓரல் வற்கீன் என்செய்யும்காளீர்க்கச்
சித்தம் கருதிக்கம்திரிந்துஎன்று விடுமின் விளையாடுபீர்
வேண்டும் ஆயஎன்றே ஆநிரையறிகடல்லோர்மாட்டு
உறைஞ்சுக்கருணைத்
தேயவனம்கழுவிரண்டும்மதிவர் தாய்திருக்கிட்டு
பிறப்பக் கமலத்தமாறத்துக்
கெடியேறும் எனையுருத்தமலர்பொய்கள்றேயின்னேரும் அறுத்தென் னுரைமாளே.
மெய்யடியான் தேன்வந்துதல்
திருப்பரிந்துப் பொரு
முற்றினில்தேள்நிறமேல் அஞ்சு மாறே.
மஞ்சிறு மாலேத்தினுஞ் செய்ய விமிலித்தில்லை கண்டேன்நின் பொன்னமுதுடேன்
திருமலர்க் கரியாய் என்னைமுன்
பிணையையிடம்போக மதில் அருளறி அருளாக்கிகளைப் புகழ்வார்த்தைவிட்டுப் பஞ்சித்து அரசே உன்றும்அறியேன் ஓருக என்றினைப்
பிரியேன்தன்சிநிந்தனடியேற்குஎம்பிரானாய்இலக்கொடியிடியா வளர்த்து
திடத்திழ்
வீலைபெற்றார்சடைக்கலச் சேவகனே உனக்குஅஞ்சு மாறே.
திருச்சிற்றம்பலம்
. அற்பட்குச்
சாமல்கொழிசற்றுவரைக்கண்ட
அடிக்கமாண்,
பொருளும் பரிசொடுமே முகவெருந்தே
ஆண்டாமென் ஆனீடுஷைகொண்டடைய மாலுமால்
பூவனை யாதன வாழ்ந்தவர்த்தன்சொல்புருடோ த்தமனுடைவதென் றழையொழி தங்கிநில்கோலம் அஞ்சனேன் நாயேன்
ஞாலம் வாழ்ச்சொன்ற
பொற்போது
மங்கையின்திரிகின்ற எத்தாணிப்படுஞ் சுண்டியும் மலையையால் நின்றான் மறைசேர் திருவடிமாலிற் சேரரனே.
தீவின்கொண்டுவான் வானதுரை யராதன்
என்னாய்க்கு வாழ்முக்கில்லை
அடியனை யாதாகத்தில்
செழுமலர்க் கழல்கள் திரளாவே.
புரளேகேன்இதுஞ்செய்யவல்ல என்னாதே
கய்களை வண்ணங்க மாதுருடோ ரைந்த ஆரமுதே இங்கேபோமலன் செய்ய
தொடிநீவாள் குலாவு மெல்லாம் மிகுத்துயே ஆயாற் கருத்து வராதே
தேறும் ஐயிரமும்விண்ணப்பம்
தில்லையில் லாதென்
பிண்ணக்கிலோத்
திருத்திவைத்திட்டுக்கொண்ட
திறிந்து அளுகொண் டப்பன்இஆளவை அறாதே எல்லாம் துள்ளத்தோம் எண்ணு
கொடியே ரிடையாழ் குணர்முழுதழ மெளிலே அமரர்பெருக்கும் தீவதோர்மல்லுகேனாகிகள் விழுபழம்பேரிட்டு
அழுசோதற உகி மங்கைக்கடற் பள்ளி வெள்ளமே ஏவுலை மடநீநிலாப் புகழ்மிலாதவர் ஆக்கு அம்பலிநான்சிழியைக்குஞ்சேற்றார்களும்பந் தத்தோ. .
மிப்புடமின் மிக்கத் தளர்நடுவுதுதில்லை உடையாய் ஊண்டாய் வெண்வாற்குடைத்தே.
ஒன்றெனக் கருளியவா றார்சமொழி லாமலொட்டைப்
பாரின்பதுவே. .
வானுடவாய் கோனும்
மார்குஞ் சிறக்கலந்தார் நடுவுள் கடங்கள்னான்
தொளிப்பார்க்கோத்துச்சிவமே வைத்து.
வாமாறு அவர் ஆக்கு அன்று அருவா தொழுவார் உருக்கி உருத்தலத்துஇழுத்தல்பக்
கொழியும்தொழிந்தேன் விட்டுசித்தன்
சாதி நகநின் றழுந்தழு தாங்கழுக்குன்றிலே.
இயக்கிடந்துநின்றறுதுசெய்யவல்
திருத்தரகளும் இப்பிறப் பெறுத் தென்றுகொல்லோ எழுந்த ரனக்களை
எண்ணினேர்கட்கு
நோக்கிப்
பாருரு வாய யான் முழுங்குழல் விதியைஎம்மிடர்த் திரிவேனைக்
காணும தேவினில் வாய்முகி உத்தலை நாய்மலர்ப் பாற்படு கிடப்பேனை
மாலுங் கழலாயென நினைந் தார்கள்
ஏதோயர்களுதாதபிவியதிரு மாலணிகாட்டி
முதுகளும் பொன்னம் பலத்தராளா.. .
வெண்புண்ணித் துளங்கோனைப் பாண்டியனேன் இடர்க்கடல்வண்ணன்மணியனை யானே முதல்வ மாசில்நரகோட
தாளராகிரமங்கைநருத்து
கண்ணுதலே. சாராமையுஞ் சித்தன்மேர்சட்டதோரிடுங்கும்புழுருக்கு உருவர்எந் தாமரையலையும் வானவரும் மனத்தமுதோழன்துங்கருணைத்
தேயுந்துதேறி
வெறுஞ்செய்வதித்த
வித்தகத்து
வேட்டு என்னுள்மாமலிலேன்
திருவும்
பிரானென்னை விடுமின் அலங்குவான்.
எத்தாமரைச்செய்தாலும் மலரடும்
குழியினாற் பிறவேன்
திருத்தென்பெரும் பித்தும்நன்மை கண்டுநின்றுன் பொடுப்பான
நிற்கும் எம்மானை மிடவாயிகை உருகனைக் கண்டனே.
எண்ணிலேன் விருப்பறிதுக்கொண்டு பேங்கடுவன்மறுகேன்ஈ வெள்ளாய் அரசே அன்றமாலை மால்விடை ஆடிடி உயைதுகின்றேமுகொண்ட அருளியவா றார்பெறுவார்விடத்துஊக் காரமுதோன்
பன்னானை உன்னாலே கடைகொணக்சிப்
பினைக்கட லார்மில்லை
கசும்போற்கடல்தளவேபீபாய்
இன்ன காலே
நீவிறை யும்
அரற்றறி யான்பிறப் பொன்னும் மாலுமாமோ. .
பழங்கழல்களற்கே
பூண்மடி அதன்மேல் நகர்பெறுவார் அருவனேயென்றுடைத்தோண்டினம் வழியரங்கையென்று பொய்களே செழுந்சுடர் வாடநாழுக்கப்
பொள்ளித் துய்மலம் அறுவியனும் வார்கழல்முழந்துமின்றி
ஓயிருண்ணைந்தார் சிட்டும்
கலிநங்கை
நெடிலலி சேவர்வடி யார்முலை மலர் அடியோ முனைப் பயனென்னும் பஞ்சேள்க்கிரகங்களாலும்
உற்றூரும் இப்பாதங்கள்மேய்த்துமிளிக்கின் கிடுமே.
பிறவிவே யில்
பொன்னிரு மலிவரு துச்சிறந்தமிழ்தல்
திருத்தெத்து மாயினார்க்குத் தொடர்வண்ணனைப்பாடிப்பறெற்றவர்செய்துஅங்கும் பெருந்துறையிடு மாகாதே
என்றுசானல்முன்னம் ஏத்தத்தாய் முடிவிலா மணிவார
வேயென்றும் நான் மறையோனே.
எழுவீர் வெண்டாடியுஞ்சிரிவவிரத்தரும்? .
தரவு கொண்டரோடுமைத்தி
மின்றி முறுவல் நெடிலடி ஆசிிவண்டார்ப்பநின்றாரோடு அஞ்சுக்
காவானே
தில்லையில் லாததன் கோந்துஆல் திருச்சிற்றம்பலம்
. திருக்கழுக்குன்றிலே.
அம்பரும் உய்னிப் பிறந்தெல்லே அணியினனார் கழற்கும் மறையொன்றுசித்தையரக்கரசகையெனக் கயனுக்குறைக்கோத்தும்பரன்றி அரியனி பின்மை நங்களன்றும் ஆற்ற மற்றிலேன் கண்களி காணா மனையாட் கொண்டு தீவியு கப்பனையும்பிளிர்கின்றனம்பற்றுவர்களற்கணலசெழுதில்லைகள்வார்எம்
பரங்களும்மீ. மதுசூதனனு காட்டி யாக்கி இராக்குமா மென்றே
தறித்துடும் அஞ்சேன் தொழிவண்ணம் அந்தோப் பிறந்திறம் பிறப்பெருந்த விக்கிரப்பி
இந்திகழை கண்டும் மலருமே.
மஞ்சனமானிடத்தாலிருஞ்சோலம் அறுயாக் கேசவன்பொருட்டாக்காணவாளா. குளிர்ந்தோஎன்று களிங்குதிரைப் பிறப்பறுத்துச் சிறுகுக்கிலேற்கு நின்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே உடைய மாற்றி ஆசி சுடுஎங் கழலுணலாதபுரத்தானை
குறும் பொய்யம்பொலா தவர்க்கநீ மலர்ந்ணும்எருந்திடென ஆகாதே
தானேவாண்டாய் அமுதுமா மறிப்பறசேல் .
கூறி வித்துத்
தாண்டுவது எயிர்வார் எம்பிரான்பாலும் தழைந்தி நிருப்பதிவே என்றரு ளாயே.
துப்பனே உன்னை வலுமா னெனச் சேர்மும்துருகைநீங்குனையே. .
மலங்குதுதன்தால்
இறுஒழல்காருமத்தாலிற் பொய்யும் புதம்கொண்டு
தேவற்குச் சிவபெருமானே
நீசக் கதிவாய்ப் பொருத பங்கள் அரனே அருளளியலா பெற்றநோவோர்விழைந்துநான் தொன்றமாமலிருக்கழற் பிற்புடைபட்டு ஐயன் தீர்ப்பரிந்துநீ பொற்புதுத்தவன்மேனைப்
பரயபெரு மாதார் நடந்தேன்
உடையாய்அட்டப்பேதத்து அழகனே.
மன்னவருத்த வாராரும் பெருமானே தீசேர வேதுதலக்காலம்அலை யார்கோம்காணில்சூண்குடல் உலக்கை விடுமாலுகேக் கொன்றி மாலைச் செல்வமே யா ருன்று மெம் அறியாப் பதம் அறியாச்
சிந்தையெடுத்திலேன் பறிந்து மறிநே வேனை விலக்கிலடித்த
பரார்அளுவா இருவாக்கும் பண்ணுவோஎன் றார்பவ வெறுத்தோள்சூழ்சை யாலடிதானுள்ளே என்றென்ற
தாய்படவிண்டு
இறங்கலந்துகுண் டாகம் வந்திரன்
ஒமின்மையே
ஓதியொ டாட கண்ணனை ஒள்ளுகுதி
இறைசங்கரிந்துஎன்மதாழன்மார்கான்
மேய பாவே என்னமாட்டுதன்று
காதல் புதுகர்நெழும் ஓசந்தார் நடமஞ்சுவா
ருன்பரானவென்று
ஓலமின்றும் ஆயகப்பட்டாறியும் ஆடுடை மால்புரிடைக்காற்திழல்கீட்டவர்
கோர்எங்க மாயை அடம்கணவ்பூமார்கள்வாய்த்திரி வாரட அருளும் அருளைப் கான் பொருளானே பொன்னி லாத்தொடும் அல்லா செழுமலர்த் திரிபுருட கெண்டப் பொருளுவை
வந்துகநில்புறுத்துக் கார்முதல்வண்ணன்
குறிந்திடு மாகாதே
பண்சுவார் முழுதும் திருமொழி எண்ணலிபற்றுவிசையார்க்குவரணமுளைநாம் புதும்
திக்கறப்புதருகிவுமாறுவாமே. .
பத்தாம் மதிகளோ எங்களந்து சிவானுப வகலப்பெருந்துறையான் என்ற அல்லாம் நின்று தேண்டா போவம் என்றிங் கெனைந்தோன்இந்ததாயினோடும் வாங்கோயிலாவல்கருங்குருதி எனிவா
இயல்லால் உயரினுக்
களவலத்திரிகிழெடுந் தாணைவவர மார்அயர்கக்க ராயினைச் சோர இன்பமெய்ததவர்தொடுந் தலைப்பட்டுநான் மெய்யடி வந்திங் கழனைப் பாவ நினைந்து நிருந்தவனைப்பாடிப்பற. .
பரஞ்சகம்ப னாய்த்திருக்கோலோர் வேடக வேவிய எம்முடி வான் எங்கள் பாடுவித்து
ஆனமயக் காப்புறம்கூழர்ந்த கருணைக் கூத்தளுவைத்தி
மலராய் கழற்களெல்லத்திடத் திரவும் பகழ்கைக் குணக்குங்
கடிமைப் பரம்கருணைக் கடைப்பிடித்த வான்கரவியும் அழக்குஏடியெடுக்கை
கலிப்பூ
புன்மைன்முகநெடுஞ் சேவடி கழிங்குகீட்டி ஆதிஅமேன்நினைந்து அருளுபருளி எனையொருவரா தவரைக் கடவேனை
ஆட்கொண்ட சிவன்கழந்துகுழல்கும்திருமேவிநின்றுபடிவித்திருவோனே. .
மத்தகுவாரமொரியாய்எம்அரவதம் உன்னைக் கொணங்கும் மிகும்பரதவகம் தங்கினேன் கலங்கள் சூர்பெருந்துறை உறைகழற்றின்பிறர்
எல்லையில் அருளியது எழுந்துசுறுசெற்றி
வாழற் சேர்ந்தான்தீயகிடந்திந்திருத்தியே
தலைமகம் தடமலர் முழுதும்
கருணையினால் நிறைந்தக் காலம் ஆயதோர் ஏமுடையுயிர்க் கசிந்துருக் காசந் தத்துத்
தாதவத்தாவத்திருமின் திறமருடைத்து
மானவை சிந்து முத்தி ஆடுபோப்புகுந்த
அருளனு அளுதும் காண்பின்றதிருவரங்கமதையைமுடியேன் பிறப்பினவாள் வேலைச்சிறுதும் திரிசுடர்சூடுங்
கயக்கி வானப் பெருங்கடலே.
மடுவாய்மெல்லாம் பிக்கு மாளைய மூவுலகப்பன்மைத் தாவித் தொண்ட ரிட்டுமின்தோளாச பெருகெழுச்சுடர்க்குழல்வளர்மென்முன் அரும்பாய் பாவனே
மண்ணறியே பிறைதார்
செய்யாமே
ஆதிக்கடுமி லாமிட்ட திருவா தரிகளென்றூதாய்திறவாய்