Ik weet nog. Toen ik zij dat ik een toekomst plan had 3 maand geleden. Was deze trip al gepland. 2 dagen Ieper. 2 over grootvaders terug gevonden die rusten in Flanders fields met de poppies aan hun voeten.
Het is tijd om stil te staan bij een plan. Maar eerst dit:
De meeste vragen zich ook af waarom ik zoveel waarde hecht aan deze stad en alle gebeurtenissen er rond. Ieper was een van de steden waarin ik me volledig geaccepteerd voelde en veilig kon incuberen tijdens men verwerking. Weg van thuis. waar ze spraken bij de bakker over de prcessen/feiten. Waar iedereen een mening had. Niet weten dat er een slachtoffer stond te wachten voor een brood. In de vroege morgend.
Waar ik vrienden verloor omdat ik alle ruimte nam. Maar dat gezegde n zijnde. Door middel van de feiten had ik het gevoel dat ik men eigen identiteit verloren was en terug moest zoeken.
Dus vastberaden begon ik aan het uitwerken van men stamboom, waardoor er familie leden opdoken waarvan ik niet wist dat ik ze had. Ze hadden gevochten en de ultieme prijs betaald voor hun acties en land. Sindsdien had ik het. De interesse waarin ik bepaalde dingen kon uitpluizen. De grote oorlog.
waar ik met mate dingen uitzocht. Waardoor er een bepaalde rust in men hoofd optrad. Een rust die me alle sleur van de feiten, verwerking, processen deed vergeten.
Maar genoeg daarover. Ik hoor de auto starten. Tot in Ieper! Laten we daar collectief de oorlog herdenken. En nadenken hoe we ons voelen bij een oorlog.